Dragon tear ผจญภัยสุดขอบฟ้าฝ่าเซียนเทพ

   ณ โรงเตี๊ยมมังกร คณะนักเดินทาง กับ เหล่าผู้ใช้อาวุธน้ำตามังกรกำลังปรึกษากันท่าทางเคร่งเครียด

 

           "หมายความว่าเราต้องนำเซียงหลัน กับกระบี่ใจ ไปกับเราด้วย" เฉินโจวยืนกอดอกถามอี้ผิง

           "ใช่ มารเมฆาอัคคีต้องการทำลายอาวุธน้ำตามังกรให้เหลือของตัวเองเพียงหนึ่ง นางต้องถูกฆ่าแน่"        

         พอได้ยินจากอี้ผิงเอ้อหลันเลยเหลือบไปมองต้ากงอ้วง พอเขาหันมานางก็หลบสายตา

 

           "เหมือนเจ้าจะมีคำถาม ใช่ถึงนางจะมีกระบี่ใจ แต่ฝีมือนางยังอ่อนหัด เมฆาอัคคีชั่วร้ายและฝีมือร้ายกาจ"

 

           "ไม่ใช่ ต่อไปข้าควรเรียกเจ้าว่ายังไง ต้ากงอ้วงหรือเต้าซื่อ"

        อี้ผิงขำคิกนางจึงอธิบาย

 

        "ต้ากงอ้วงนั้นเป็นชื่อของไม้ตีมังกร อาวุธน้ำตามังกรล้วนมีชื่อ"

 

          "หลังจากเต้าซื่อแพ้ให้กับเมฆาอัคคี เขาบาดเจ็บมีผลถึงชีวิต และไม้ตีมังกรกำลังแตกสลาย ข้าจึงใช้วิญาณของข้ารักษาชีวิตเขา ตอนนี้เขากำลังพักฟื้นอยู่ ข้ายังเป็นต้ากงอ้วงอยู่"

          ต้ากงอ้วงอธิบายแต่เอ้อหลันยังไม่สบายใจ

           "เมื่อจบเรื่อง เจ้าต้องคืนร่างให้เขาใช่ใหม"

 

          "ใช่   ข้าไม่มีตัวตนหรอกมีแค่วิญญาณ"

 

            "เต้าซื่อบอกกับข้าว่าจะซ่อมไม้ตีมังกรแต่คงเป็นไปไม่ได้ หลินหลินบอกกับข้าเช่นนั้น"

         อี้ผิงอธิบายอีกครั้ง

         [อาวุธสร้างได้เพียงหนึ่งครั้ง]

       ลูกแก้วกาลเวลาช่วยอี้ผิงอธิบาย

 

         "งั้นยุทธภพจะหวาดกลัวไปทำใม ในเมื่อสร้างซ้ำไม่ได้หลายอัน"เฉินโจวแสดงความคิดเห็น

เอ้อหลันทำท่าเห็นด้วย

         อี้ผิงมองหน้าต้ากงอ้วง ต้ากงอ้วงพยักหน้านางจึงหันมาอธิบายเสริม

          "พวกเจ้าคงไม่เห็นเนื้อในคัมภีร์สินะ พวกข้าสร้างได้เพียงหนึ่งก็จริงแต่ยังมีอาวุธที่ยังไม่ถูกสร้างมากมาย    และวัตถุดิบสำคัญคือเลือดมนุษย์ ถ้าเกิดมีคนสร้าง ต้องหลั่งเลือดแน่"

 

              "ต้องทำลายทิ้ง"

  เอ้อหลันตัดสินใจแน่แน่ว

 

            "เมฆาอัคคีต้องขัดขวางพวกเจ้าแน่"

อี้ผิงทำท่าทางไม่สบายใจ

 

             "ทำใมล่ะในเมื่อเขาต้องการมีครอบครองเพียงหนึ่ง นั่นจะเป็นผลดี" 

             เอ้อหลันถามด้วยความสงสัย

 

 

              "คัมภีร์ตาย อาวุธก็ตาย"

 

ทุกคนนิ่งเงียบ ไม่มีใครเจรจาครู่หนึ่ง

 

                "ต้องทำลายทิ้ง นั่นหมายถึงเมฆาอัคคีก็ต้องสิ้นฤทธิ์ไปด้วย  ข้ายอมตาย"

            ต้ากงอ้วงตัดสินใจแน่แน่ว

             [หว่อหลงกุน เจ้าจะเอายังไง]

             [ปล่อยไป เหมยลี่ต้องถูกเมฆาอัคคีฆ่า ข้าชอบเหมยลี่ ข้าเอาด้วย]

             พัดเหล็กพูดทำให้เหมยลี่ที่นั่งฟังอยู่เศร้าใจ

              "เรารับมือเมฆาอัคคีไม่ได้หรือ"

              นางพูดออกมา อี้ผิงส่ายหน้า

              "ในอดีต สี่อาวุธและสี่เซียนยังแพ้ให้กับเขา" ทุกคนนิ่งเงียบ

                 [พวกเจ้า  พวกข้าไม่สมควรมีตัวตน ปราบเมฆาอัคคีสำคัญกว่า พวกข้าจะช่วยคุ้มกันจนกว่าจะทำลายคัมภีร์ได้]

 

             เมื่อตกลงกันได้การเดินทางจึงออกชบวนอีกครั้ง......

 

              .....................................

 

        ผ่านไปสามวัน   ณ หมู่บ้านเล็กๆ   อี้ผิงนั่งลูกแก้วลอยลงมาที่บ้านหลังหนึ่ง

 

               เมื่อนางเข้าไปข้างใน ก็เจอ เซียงหลัน เตรียมของเดินทางเรียบร้อย

 

              "กระบี่บอกข้าหมดแล้ว ข้าพร้อมแล้ว"

 

           อี้ผิงเห็นเซียงหลันเป็นเพียงสาวแรกรุ่นนางจึงขอให้ลูกแก้วช่วย

 

               "อีกสักห้าปีเจ้าคงมีแรงใช้กระบี่คล่อง"

 

    ลูกแก้วจึงทำให้เซียงหลันโตขึ้นอีกห้าปี นางโตและสวยเหมือนคนพี่  แม้แต่เทียนเล่ยยังตะลึง

 

         "ต้ากงอ้วงต้องพอใจแน่" ย้งยี้ตบหลังเซียงหลัน  นางอายหน้าแดง 

 

         "เรารีบไปกันเถอะ  พวกเขารออยู่"

 

           "พวกเขาถึงใหนแล้ว" เซียงหลันถามอี้ผิง

 

               

 

 

                 "ทางขึ้น เขาเทียนซัน"

 

.+++++++++++=====+++++++++++++=+

  อี้ผิงกับเซียงหลันลงสู่จุดหมายด้านล่างก็ได้พบกับเขาเทียนซันที่เปลี่ยนไป  เพลิงใหม้ทั่วเขาราวกับโลกจะสูญสิ้น

 

 

          เหล่านักเดินทางต่างกำลังตกตะลึงกับกองศพของเหล่าจอมยุทธที่เดินทางมาฝึกวิชาที่เทียนซัน

 

              "ต้ากงอ้วงข้ามาแล้ว"เซียงหลันวิ่งเข้ามากอดแขนท่ามกลางความตกใจของทุกคน

 

 

 

             "กระบี่นั่น   เจ้าคือเซียงหลันเหรอ"

 

 

 

ต้ากงอ้วงเหลือบไปหาอี้ผิง นางยิ้มชูสองนิ้ว

 

 

 

         เฉินโจวเดินมาและพิจารณา

 

 

 

        "ถึงจะโตขึ้นแต่ด้านวรยุทธยังเหมือนเดิม"

 

 

 

       [ข้าจะสู้เอง ขอเพียงนางไม่ปล่อยข้า]

 

 

 

เสียงกระบี่ใจเอ่ยมาทำให้ทุคนคลายกังวล 

 

มีแต่เอ้อหลันที่นั่งเงียบตั้งแต่เซียงหลันมาถึง 

 

 

 

         "คู่แข่งอาจารย์หญิง สวยมากๆเลยท่านแพ้แล้วล่ะเจ้าค่ะ" เหมยลี่พูดตามเนื้อผ้าเอ้อหลันตบหลังเหมยลี่ดังพลัก  

 

 

 

          "เอาล่ะ มาเข้าเรื่องของเรา  ดูท่าทางเมฆาอัคคีจะรอต้อนรับอยู่แล้วนะ"

 

         เฉินโจวพูดแล้วหันมามองต้ากงอ้วง แต่ต้ากงอ้วงสลับตัวกับเต้าซื่อแล้ว

 

 

 

                "ข้ากับอี้ผิงจะสู้ประชิดตัวเอง ร่างเซียนของพวกเราต้านทานอาวุธน้ำตามังกรได้"

 

 

 

                "ส่วนผู้ครอบครองที่เป็นมนุษย์คอยสนับสนุนระยะไกลถ้าจำเป็น" อี้ผิงเสริม

 

 

 

         ทั้งห้าคนก้าวขึันบันไดเขาอย่างกล้าหาญ

 

 

 

---------------------------------------------------------------------