นายสุดกวน ฉันรักนาย

               พอหันจะไปด่าเขาต่อก็เห็นมายูโล่กำลังมองฉันอยู่ นี้ฉันลืมรูดซิบหรือเปล่าเนี้ย ก็ไม่นะเสื้อฉันไม่มีซิบ
"นี่นายมองอะไรไม่ทราบ ฉันเสียเชลฟ์หมดเลย"
"ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลยจูออน"
ยูโล่ยิ้มให้ฉันแล้วเขาก็ถอดแจ๊กเก็ตมาให้ฉันใส่
"เอาไปสิ"
"เอามาให้ทำไม ไม่ได้ขอสักหน่อย" ฉันยื่นกับไปให้เขา แต่เขายังเอากับมาให้ฉัน
"จูออนเธอใส่ชุดนี้น่ารักดีนะ"
"มาไม้ไหนเนี้ย"
วันนี้นายยูโล่ต้องป่วยแน่เลยปกติแถบจะไม่คุยดีกับฉัน
"ฉันไม่อยากให้ใครมองเธอ"
คำพูดของนายยูโล่ทำให้ฉันสตั้นไปสามวิ
มันหมายความว่าอะไร ที่ไม่อยากให้ใครมองฉัน??
"นี่ยูโล่ ไม่รอกันหน่อยเหรอ"
หมอนี้เดินเร็วไปหน่อยไหม ขนาดฉันวิ่งตามยังจะไม่ทัน รู้อย่างนี้มาซื้อคนเดียวแต่แรกล่ะ
หลังจากที่เข้าร้านนี้ออกร้านนู้นมานานแสนนาน จนขาฉันล้า และเหนื่อยจนอยากจะคลานไปซื้อแทน
"ไหวไหม จูออน"
ยังมีหน้ามาถามอีกสภาพตอนนี้ของฉันมันเกินคำว่า'ยังไหว'ไปแล้ว
"ไม่ไหวล่ะสิ"
หมับ!!
ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็จับมือฉันเดินไปต่อ ToT ไม่รู้จะพาไปไหนฉันไม่ไหวแล้วนะ
"นั่งตรงนี้นะ จูออน"
ยูโล่นั่งลงที่เก้าอี๊ยาวก่อน จะดึงฉันลงไปนั่งข้างๆเขา
"นั่นนายจะทำอะไร ปล่อย"
ฉันชักขาหนีเมื่อยูโล่คุกเข่าลงตรงหน้าและวางมือบนขาของฉัน
"อยู่เฉยๆจูออน"
ว่าไปว่ามาก็หายเมื่อยแหะ
"พอแล้วล่ะ ฉันดีขึ้นมาเลยล่ะ"
"จริง"
"ฉันจะโกหกนายทำไม"
"งั้นเราไปกันต่อเลยล่ะกัน"
หา??ยังไม่พออีกเหรอ เอาของไปเก็บที่รถนายยูโล่ 3 รอบล่ะนะถ้าขืนไปเดินซื้ออีกคงต้องจ้างรถสิบล้อมาขนแล้วล่ะ
"นี้ยูโล่"
ฉันดึงชายเสื้อเขา ก่อนที่เขาจะหันมาสบตา
"มีอะไร จูออน"
บ้าไปแล้วจูลลี่ อยู่ๆ ทำไมถึงได้คิดว่านายยูโล่ เท่จัง ทั้งๆที่ฉันไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อน

"นายยังจะซื้อของอีกเหรอ ฉันว่าพอเถอะ"
"ฉันจะไปซื้อของขวัญให้ไอ้ไปร์ท" ว่าไปฉันก็ยังไม่ได้ซื้อเหมือนกันนะจูลลี่เอ้ย เรื่องสำคัญอย่างนี้ลืมได้ไง

"เลือกได้ยัง จูออน" ยูโล่ถามรอบร้อยล่ะ ฉันชักรำคาญนายนี่จริงๆ
"ยังเลย ฉันไม่รู้ว่าจะซื้ออะไร"
"แค่เลือกของที่อยากให้ แค่นั้น"
"พูดง่ายนะ แล้วนายซื้ออะไร" ฉันถามพร้อมชะเง้อคอมอง แต่เขาเอาหลบทัน
"มั่นใจหน่อยสิ จูออน"
"ฉันมันขี้ขลาด ใช่ไหม"
(ติดตามตอนต่อไป)