นายสุดกวน ฉันรักนาย

"ถ้าอย่างนั้นลองเลือกมาให้ฉัน ถ้าฉันชอบ มั่นใจได้เลยจูออน ว่าไอ้ไปร์ทมันก็ชอบ"

"เอาอย่างนั้นเหรอ ยูโล่"

ฉันมองหน้ายูโล่และมองไปรอบๆร้านฉันว่าคนอย่างยูโล่ต้องชอบเกี่ยวกับฟุตบอลแน่ๆเลยเพราะเขาชอบเล่นฟุตบอล รองเท้าเหรอ?? ถ้าเป็นรองเท้าต้องเป็นรองเท้าสีดำแน่เลยเพราะเขาใส่สีดำตั้งหลายรอบ

ใช่ล่ะ!!รองเท้ากีฬาสีดำฉันเลยเดินไปหยิบมาให้ยูโล่

"ชอบมากเลยจูออน รู้ได้ไง"

"จริงเหรอยูโล่"

"อย่ามัวพูดเถอะ ไปเลือกของให้ไอ้ไปร์ทสุดที่รักเธอได้แล้ว"

"นายชอบจริงๆใช่ป่ะ ไม่แกล้งฉันนะ"

"ชอบมากๆๆเลยนะจูออน"

รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความสว่างไสวที่สุด ที่ฉันเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกในชีวิต

หลังจากเดินไปทั่วร้าน ฉันก็ได้ของที่เหมาะกับพี่สไปร์ทของฉันจนได้ มันคือนาฬิกาข้อมือสายหนังสีน้ำตาลอ่อน ฉันไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกันว่าเขาจะชอบมัน แต่ก็เอาเถอะ

"ไปกันเถอะยูโล่"

ฉันเดินไปยืนข้างๆเขา ฉันเห็นหน้าเขาเปลือนไปนะในร้านยังยิ้มอยู่เลยแต่ทำไมตอนนี้หน้าบึงตึงแล้วล่ะ สับสนกับนายนี่เหมือนกันนะ

"นายโกรธฉันเหรอ ขอโทษที่ให้รอ"

"ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ "

แล้วหลังจากนั้นฉันกับเขาก็ไม่ได้พูดกันอีก มันอึดอัดจังเลยเนอะ

วันต่อมาซึ่งเป็นวันเกิดของพี่สไปร์ทฉันจะได้ไกล้พี่ไปร์ทสักที

คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกันแหะ

โหย~~ยากจังเป่าลูกโป่งเนี่ย ติดสายรุ่ง เตรียมของ แค่สองมืออันน้อยนิดของฉัน คงทำไม่หมดหรอก

"เลิกทำหน้าเหมือนคนเบื่อโลกได้ไหม"

"อย่ามายุ้งกับฉัน"

"ฉันคงยุ้งเธอมากสินะ จูออน"

พูดแบบนี้เหมือนฉันผิดเลยแหะ แต่ชั่งเถอะ ฉันไม่เคยแคร์นายนี่อยู่ล่ะ

"นายก็ยุ้งเรื่องของฉันมาตั้งไหนแต่ไรล่ะ"

"ฉัน..."

"ฉันอะรของนาย"

"ชอบเธอ"

"ฮะ!!"

หูฉันไม่ได้ฝาดใช่ม่ะ เขาบอกว่าเขาชอบฉัน ไม่จริงใช่ไมฉันต้องฝันไปแน่ๆเลย

"ช่างเถอะ รีบๆจัดของเร็วเข้า"

(ติดตามต่อไป)

**รอติดตามบทสรุปของความรักกันด้วยนะคะ**