[Fic naruto] short story sakura

"คาถานินจา วิชาเซียนประสาน" นินจาแห่งโคโนฮะทั้ง 3 คน พูดออกมาพร้อมกัน

คนแรก เซียนกบ อุสึมากิ นารูโตะ

คนที่ 2 เซียนงู อุจิวะ ซาสึเกะ

คนที่ 3 เซียนไม้ ฮารูโนะ ซากุระ

ทั้ง 3 คน ตอนนี้ใช้วิชาเซียนขั้นสูงสุดของแต่ละคนใส่พลังสถิตร่างสิบห่าง อุจิวะ โอบิโตะ ใช้แล้วตอนนี้ทุกคนอยู่ในสงครามโลกนินจาครั้งที่ 4

"ย๊ากกกก อั๊กกก อั๊ก" เสียงร้องที่ดังออกมาจากโอบิโตะ เขากะอักเลือดและแน่นิงไป

"จบแล้วสินะ"

"จบแล้ว"

"จบสักที"

ทั้งสามพูดออกมาพร้อมกัน สภาพของพวกเขาไม่เป็นไรมากเนื่องจาก

นารูโตะ มีจักระของคุระมะปกป้องร่างกาย

ซาสึเกะ ใช้ซูซาโนะโอคุมร่างกาย

ซากุระ ใช้วิชา เบียคุโก ฟื้นฟูร่างกายโดยอัตโนมัติ

ขณะที่นารูโตะและซากุระกำลังหันกลับมาหาซาสึเกะ โอบิโตะก็คืนสติ ใช้บอลดำปล่อยมาใส่ทั้งสอง ซาสึเกะเห็นดังนั้นจึงใช้ซูซาโนะโอจับทั้งสองแยกออกจากกันจนบอลดำพุ่มเข้าใส่ตัวของซาสึเกะ โชคดีที่ยังมีซูซาโนะโอคุมร่างไว้อยู่และก็เจ็บหนักหน้าท้องที่โดนฉีกจนเป็นแผลเหวยหวะ นารูโตะเห็นดังนั้นก็ใช้กระสุนวงจักรบอลยักษ์อัดใส่โอบิโตะทันที่ คาคาชิที่พึ่งกลับมาเห็นก็กระโดดไปหานารูโตะ

"นารูโตะที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเอง"

"ครับ อาจารย์คาคาชิ" หลังจากนั้นคาคาชิก็ใช้ตัดสายฟ้าฟันไปที่หัวของโอบิโตะ

"ซาสึเกะคุง ซาสึเกะคุง อย่าเป็นไรนะ" เสียงใส่ร้องเรียกคนตรงหน้าขณะที่ตนยังคงใช้วิชานินจาแพทย์รักษาให้อยู่

"ซากุระจัง" นารูโนะเรียกคนตัวเล็กที่รักษาอาการบาดเจ็บของอีกคนแต่ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจเขาเลยสักนิด

"ซาสึเกะคุง ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะรักษานายจนกว่าจะหาย" นารูโตะมองภาพตรงหน้าในใจเจ็บปวดมาก แต่เขาก็ยินดีที่ได้เพื่อนคนเดิมกลับมา เขาได้ทำตามที่สัญญาไว้กับเธอสำเร็จแล้ว

Naruto talk

ตอนนี้ผมยืนมองซากุระจังรักษาอาการบาดเจ็บให้ซาสึเกะอยู่ เธอคงเป็นห่วงซาสึเกะเอามากๆ ภาพนั้นทำให้ผมนึกถึงตอนที่ล่องเรืออยู่เพื่อไปคุโมะเลย ผมไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งเธอต่อสู้เพื่อแต่งงาน และปิดใจตัวเองกับความรัก ตอนนั้นผมช่วยเธอตอนที่เธอโดนจับผมได้บอกกับชิสุกะไปว่า

"ฉันเองก็มีผู้หญิงที่ชอบ ชื่อว่า ซากุระจัง

แต่ก็เป็นเพียงแค่รักเค้าข้างเดียว

เพราะว่าซากุระจัง ชอบคนที่ชื่อว่าซาสึเกะมาก

คอยตามซาสึเกะ เพื่อจะให้เค้ายอมรับในตัวเอง

ฉันเห็นซากุระจังยิ้มตอนนั้น เธอน่ารักมากๆ เลยแหละ

ไม่มีเหตุผลหรอ แต่รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้วหละ

ฉันเองก็ไม่ได้คิดจะบังคับให้ซากุระจังมาชอบฉันหรอกนะ

เพราะฉนั้นฉันจึงตัดสินใจว่า ฉันจะพยายามให้ซากุระจัง

ยอมรับฉันเหมือนกับ ที่ซากุระจัง พยายามให้ซาสึเกะยอมรับ" นี่คือสิ่งที่ผมตอบไป และก่อนที่เราจะจากกันชิสุกะถามผมอีกเรื่อง

"ถ้าภาระกิจนี้จบลง ถ้ากลับไปแล้ว จะบอกวามรู้สึกนี้กับเธอไหมค่ะ"

ผมตอบเธอไปว่า

"แหม ฉันยังไม่มีสิทธิที่จะพูดคำนั้นหรอกน่า เพราะฉนันระหว่างเนี่ย คงได้แต่ดูแลห่างๆ"

"แบบนั้นมันจะดีหรอค่ะ"

"เรื่องนั้นถ้าสักวัน ถ้าเธอเลือกฉันก็คงจะดีใจ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ แค่ซากุระจังมีความสุขดี แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้วละ"

"มันจะดีหรอคะ คุณเองก็ไม่ได้อะไรตอบแทนเลยนะค่ะ"

"ฉันไม่ใช้คนคิดเล็กคิดน้อยอย่างงั้นหรอ แต่จะคอยเฝาดูเธออยู่ห่างๆ ต่อไป ด้วยความรักมากมายที่มีให้ ต่อให้คนที่ทำให้เธอมีความสุขจะไม่ใช่ฉัน ก็ไม่เป็นไร แค่ได้เห็นรอยยิ้มของซากุระจัง แค่นี้ฉันก็มีความสุขมากแล้ว"

ทั้งหมดคือสิ่งที่ผมบอกกับชิสุกะไปตอนนั้น ต่อจากนี้คนที่ทำให้ซากุระจังมีความสุข หัวเราะ และยิ้ม คงจะเป็นซาสึเกะสินะ ตอนนี้ผมยืนมองทั้งคู่อยู่ ซาสึเกะรู้สึกตัวแล้วเหลือแค่แผลที่ยังปิดไม่สนิท ผมหลับตาลงก่อนจะตัดสินใจบอกซากุระจัง

"ซากุระจังฉันมีเรื่องอย่าบอกกับเธอ ตอนนี้ฉันทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอสำเร็จแล้วนะ ฉันคิดว่าควรบอกสิ่งที่ฉันรู้สึกกับเธอเสียที ซาอิมันอาจบอกเธอไปแล้ว แต่ว่าฉันก็อยากบอกมันด้วยตัวฉันเองมากกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันชอบผู้หญิงคนหนึ่ง เธอคนนั้น เป็นคนขี้โมโห ขี้งุดหงิด โวยวาย บ้าพลัง แรงช้าง เป็นพวกรุนแรง ชอบด่าชอบว่าฉัน ฉันโดดเธออัดบ่อยมาก แต่ว่านะ

ฉันกลับรู้สึกว่าเธอน่ารัก น่ารักมากเลยหละ เธอคนไม่ได้ชอบฉันหรอ เธอคนอีกคน เธอขอร้องให้ฉันพาคนที่เธอรักกลับมา

ตอนนั้นฉันเห็นเธอร้องไห้ ฉันก็เลยตอบตกลงถึงแม้ข้างในตอนนั้นมันจะเจ็บปวดมากแค่ไหน เพื่อแลกกับความสุขของเธอ ต่อให้หัวใจแหลกสลาย ต่อให้ปวดร้าวเพียงใด เพื่อแลกกับร้อยยิ้มของเธอฉันก็ยอมและตอนนี้ฉันได้ทำตามที่สัญญาไว้กับเธอสำเร็จแล้ว

ฉันแค่อยากบอกให้เธอรับรู้ไว้ว่า ยังมีฉันอีกคนที่ยังรักเธอซากุระจังคือคนที่ฉันรัก ต่อให้เธอไม่ได้รักฉัน ฉันก็ยังอยากบอกให้เธอรับรู้เอาไว้ ฉันไม่ต้องการอะไรตอบแทนหรอกนะ ฉันอย่าให้เธอทำตัวเหมือนเดิมอย่างที่เธอเป็นอยู่ แค่ได้เห็นร้อยยิ้มของเธอแค่นั้นฉันก็มีความสุขมากแล้วหละ สิ่งที่อยากบอกมีเท่านี้แหละ" ผมบอกเธอไปแล้ว บอกทุกอย่างที่อยู่ในใจ ต่อให้รู้อยู่แล้วว่าคำตอบที่ได้คืออะไรก็ยังอยากบอกอยู่ดี

"นารูโตะ พอสักที่ ไม่ต้องพูดอะไรมากไปกว่านี้แล้ว" นั้นสินะ ผมมันไม่เจียม ดันบอกรักเธอต่อหน้าคนที่เธอรัก

"ซากุระ นารูโตะนะรักเธอมากเลยนะ ถ้าเทียบกับฉันแล้ว คนที่คิดจะฆ่าเธอถึง 2 ครั้งกับนารูโตะที่ช่วยชีวิตเธอนับครั้งไม่ท่วน เธอไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ซากุระ" ซาสึเกะมันพูดกับซากุระจัง แต่ว่านะต่อให้พูดยังไงมันก็เท่านั้น ความรู้สึกคนเรานะมันเปลี่ยนกันยาก

"ซาสึเกะ ไม่เป็นไรหรอก ที่ฉันบอกก็แค่อย่าให้ ซากุระจังรับรู้ไว้แค่นั้นฉันไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทนเลยสักนิด เออ..ฝากดูแลซาสึเกะด้วยนะซากุระจังฉันจะไปดูทางป้าก่อน" ผมหันหลังงกำลังจะเดินไปอีกทาง

"ซาสึเกะคุงนายรู้ อะไรมั้ย ฉันนะเคยบอกรักคนถึง 2 คนด้วยกัน แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมาทั้ง 2 เลย คนแรกฉันบอกกับเขาตอบที่เขาจะออกจากหมู่บ้านแต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ส่วนคนที่สอง เจ้านั้นนะ เป็นพวก เซ่อซ่า บ้าบอ ที่สุดแถมยัง งี่เง่า ซื่อบื่อสารพัด ต้องให้ฉันคอยด่าคอยว่าอยู่เรื่อย เจ้านั้นนะชอบยั่วโมโหฉันตลอดเลยแหละ จนฉันทนไม่ไหวอัดไปตั้งหลายหน แต่เจ้านั้นก็ไม่เคยจำไม่เคยเข็ดซักที ฉันเองก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แต่ตอนที่ซาอิบอกว่า เจ้านั้นโดนทำร้ายเพราะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับฉันจนซะบัดซะบอม ซาอิบอกว่าคนที่ทำให้เจ้านั้นเจ็บปวดที่สุดก็คือฉัน ฉันที่คอยแต่พึ่งพาเขามาโดยตลอด ฉันเลยตัดสินใจไปบอกรักเขา แต่เขาบอกว่าเกลีดคนที่ชอบโกหกตัวเองอยากฉันที่สุด ฉันเนี่ยมันน่าสมเพชนะว่ามั๊ย" มะ..เมื่อกี้ ซากุระหมายความว่ายังไง เธอชอบผมหรอ

"ซากุระจังเมื่อกี้ที่บอกหมายความว่าไง" ผมถามเพื่อว่าชัว

"ฉันบอกว่าฉันชอบเจ้าเซ่อนั้น นายรู้จักเจ้าเซ่อนั้นไหมละ" ซากุระจังลุกขึ้นแล้วหันมาหาผม

"จริงหรอนะ..นี้ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม" ผมถามอีกครั้งเพื่อคงามมั่น

"งั้นก็..."

ผัวะ ปึก ฟิ้วววว

ซากุระจังต่อยผมกระเด็นไปเกือบ 10 เมตร ผมลุกขึ้นมาเอามือลูบแก้มที่โดด ถึงจะโดดบ่อยแต่ก็ไม่ชินซักกกที

"เธอต่อยฉันทำไม"

"ก็นายถามว่าฝันไปหรือเปล่าไม่ใช่หรอ ถ้าเจ็บก็แปลว่าความจริง ถ้าไม่เจ็บก็แสดงว่าความฝัน หรือจะเอาอีกหมัดเพื่อความมั่นใจ" ซากุระจังพูดพรางชูหมัดขึ้นมา

หมับ

"ฉันรักเธอมากนะ ซากุระจัง" ผมเดอนเข้าไปกอดเธอ

"ฉันก็รักนายนะ นารูโตะ" ผมดีใจจริงๆ ที่ได้ยินคำนั้นจากปากของเธอ ดีใจจริงๆ

Writer talk

"เป็นอะไรหรอนินาโตะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้ ดีใจที่จะได้ลูกสะใภ้หรอ" ซึนาเดะถามโฮคาเงะรุ่นที่ 4

"อ้อ ก็ไม่เชิงครับ ผมแค่ดีใจที่นารูโตะนะเขาเชื่อฟังคำสั่งสอนของคุชินะทุกคำเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินทอง เรื่องสุรา และเรื่องผู้หญิง ผมยังจำคำที่คุชินะบอกนารูโตะได้เลยนะครับ เธอบอกว่า ถ้าจะหาผู้หญิงให้หาแบบแม่นี่ ผมว่าดูไปดูมา เด็กผมสีดอกซากุระคนนั้น ก็เหมือนคุชินะเอามากๆ เหมือนกันนะครับ" นินาโตะบอกกับโฮคาเงะรุ่นที่ 5

"แต่ฉันว่าซากุระนะยิ่งกว่าอีกนะ ก็นะลูกศิษฉันนิ ฉันถ่ายทอดพลังของ 3 นินจาให้ไปหมด จะพูดกับตรงๆ เด็กนั้นมีพลังมากกว่าฉันซะอีกนะ ดูท่าแล้วเจ้านารูโตะเองก็ชักจะน่าเป็นห่วงขึ้นมาแล้วสิ" ท่านรุ่น 5 เริ่มวิตกขึ้นมาเมื่อลองนึกถึงตอนทั้งสองใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกัน

ตัดมาทางนารูโตะ

ตอนนี้ทั้งสองยังคงกอดกันอยู่ นารูโตะมองคนตัวเล็กว่าที่อยู่ในอ้อมแขนของตน ไม่นานซากุระก็เงยหน้าขึ้นมามองนารูโตะ

นารูโตะค่อยๆ โน้มหน้าลงมาหาซากุระ ซากุระเองก็หลับตาลงเตรียมรับสัมพัสจากนารูโตะ แต่ทว่า

หมับ

ซาสึเกะเข้ามากอดคอนารูโตะพร้อมเอามือปิดปากนารูโตะไว้แล้วดันกลับมาตั้งตรง ซากุระรู้สึกว่านานผิดปกติก็ลืมตามามอง

"มีอะไรหรอซาสึเกะคุง"ซากุระถามในขณะที่ยังโดดนารูโตะกอดอยู่

"จริงอยู่ที่เมื่อกี๋ฉันพูดไปแบบนั้น และตอนนี้เธอเองก็เริ่มชอบนารูโตะขึ้นมาแล้ว แต่เธอก็ยังตัดใจจากฉันไม่ได้ใช่ไหม เพราะฉนั้นฉันเองก็ยังมีสิทธิ เพราะว่าฉันก็รักเธอไม่น้อยไปกว่านารูโตะหรอกนะ ฉันยังไม่ยอมยกซากุระให้นายง่ายๆ หรอก นารูโตะ ฉันจะทำให้ซากุระกลับมารักฉันเหมือนเดิมให้ได้" ซาสึเกะพูดพรางเอามืออีกข้างที่ไม่ได้กอดคอนารูโตะจับปลายคางของซากุระให้เชิดขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปจนหน้าผากทั้งสองชนกัน

'เฮ้ออออ ฉันคงต้องจนเรื่องปวดหัวอีกมากแน่ๆ นับจากวันนี้' ซากุระคิดในใจ

เหล่าอาจารย์อย่าง ซึนะเดะ โอโรจิมารุ คาคาชิ รวมถึงเหล่าโฮคาเงะรุ่นก่อนๆ และคาเงะทั้ง 4 ต่างพากันหัวเราะและยิ้มกับการกระทำที่เกิดจาก นารูโตะ ซาสึเกะ และ ซากุระ

>>>>>END<<<<<