[Fic naruto] short story sakura

     ความฝันของฉันคือการลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วมีคนรักอยู่ข้างกาย ก่อนจะพูดว่า 'อรุณสวัสดิ์'

     "..ระ"

     ".กุระ"

     "ซากุระ ซากุระ" เสียงใครเนี่ย หนวกหูจริง

     "ซากุระ"

     "โอ๊ย หนวกหูเรียกอยู่ได้คนจะนอน" ฉันเงยหน้าขึ้นมาด่าคนที่เรียกฉัน

     "อรุณสวัสดิ์" คนตรงหน้าโน้มหน้าลงมาจนปากเกือบจะโดนปากฉัน

 

เพี๊ยะ!!!

 

     "นายจะทำอะไร ไอ้บ้า" ฉันตบหน้าคนตรงหน้าจนหน้าหัน ถ้าช้ากว่านี้หมอนี่จูบฉันแน่

     "อะไรกานน ที่เมื่อคืนออกจะ เร่าร้อน"

     "ห๊ะ อะไรนะ นะ...นี่ฉันกันนาย โซเดย์มาคอมกันแล้วหรอ" ฉันจับไหล่หมอนี่เขย่าไปมา

     "เธอเป็นคนชวนฉันเองนะ จำไม่ได้หรอ" ห๊ะ ฉะ..ฉันงั้นหรอ

 

เปรี๊ยง เปรี๊ยง

 

ย้อนเหตุการณ์เมื่อคืน

 

     "เฮ้ พวกเราได้กลับมาเจอกันแล้ว"

     "ช่ายยย หลังจากเรียนจบไป 1 ปี"

     "นี่ก็เลี้ยงรุ่นครั้งแรกเลยสิ"

     "ใช่แล้ว เอ๊ะ นารูโตะนี่ใครอะ หล่อจัง" ฉันถามนารูโตะว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นใคร

     "อ๋อ เจ้านี่นะหรอ ก็ซาสึเกะไง จำไม่ได้หรอ เดี๋ยวก่อนนะ เธอเพิ่งเข้ามาตอนปี 3 นี่หว่าหมอนี่ย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศตอนปี 2 ลืม งั้นก็ ซาสึเกะนี่ซากุระนะ เพื่อนรวมรุ่น ส่วนซากุระนี่ซาสึเกะ รุ่นเดียวกัน"

     "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ซาสึเกะคุง"

     "ยินดีเช่นกันครับ ซากุระ" หลังจากนั้นคงจะดื่มหนักไปหน่อย พอรู้สึกตัวอีกที่ก็อยู่บนเตียงกับหมอนี่ สภาพตอนนี้มีแค่ผ้าขนหนูปิดตัวคนละผืน

     "ฮื่อ ฮือ นายปล้ำฉ้านนน แงงงง"

     "ซากุระ"

     "แค่ครั้งเดียวอย่ามาตีสนิทนะ ฮือ ฮือออ"

     "กับเธอ ถ้าได้ทำจริงๆ ก็ดีสิ" หมอนั้นเอามือมาลูบแก้มฉันแล้วโน้มหน้าเข้ามาไกล้ๆ จนหน้าผากจนกัน

 

แต่ เอ๊ะ!?เดี๋ยวนะ ตะกี้หมอนี้พูดว่า 'ถ้าได้ทำจริงๆ' งั้นหรอ (-`_´-)? หึ

 

     "เธอนี่อินโดเซนสดีนะ" ฉึก เหมือนถูกด่า

     "อะไรเล่า"

     "หลอกว่ามีอะไรด้วยก็เชื่อ ฉันไม่ทำผู้หญิงเมากับไม่เต็มใจหรอกนะ"

     "ละ..แล้วทำไมฉันถึงนอนเปลือยบนเตียงแถมในโรงแรมกับนายละ" ฉันพูดแล้วหันดูรอบๆ ห้อง

     "ก็พวกนารูโตะมันให้ฉันไปส่งเธอที่บ้าน แล้วมันก็ไปต่อกันที่อื่น ฉันไม่รู้ว่าบ้านเธออยู่ไหน แถมเธอยังอวกใส่ฉันอีกก็เลยพาเข้าโรงแรมนี่แหละ หรือจะให้ฉันพาเธอไปบ้านฉันละ" เอ่อ..ที่พูดมาก็พอมีเหตุผลนะ

     "นายไม่ได้ทำอะไรฉันแน่นะ"

     "แน่ครับผม"

     "ฉันจะเชื่อใจนายได้จริงหรอ"

     "งั้น ฉันขอถามเธออะไรบางอย่างได้ไหม"

     "อะไร"

     "เธอยัง ซิง อยู่หรือเปล่า"

     "ถามอะไรบ้าๆ ฉันยัง เวอร์จิ้นอยู่นะยะ"

     "ฉันมีวิธีที่จะพิสูจน์ว่า ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเมื่อคืน"

     "พิสูจน์หรอ ยังไงละ"

     "ก็เธอยังซิงใช่ไหมละ งั้นถ้าฉันมีอะไรกับเธอตอนนี้แล้วเธอเจ็บหรือเลือดไหล ก็แสดงว่าเมื่อคืนฉันไม่ได้ทำอะไร ว่าไงจะพิสูจน์ไหมละ"

     "นายจะบ้าหรอ มันก็ไม่ต่างอะไรกันเลยนะ ฉันไม่เอาด้วยหรอ"

     "ถ้าอย่างงั้นฉันขอสมัครนะ"

     "สะ..สมัครอะไรของนาย"

     "ก็สมัครขอเป็นคนเปิดซิงเธอไรละ"

     "ไอ้บ้าฉันจะไม่มีทางมาเจอนายอีกแล้ว เชอะ" ฉันเดินไปหยิบเสื้อผ้าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป

 

30 นาทีต่อมา

 

     "อาบน้ำเสร็จแล้วหรอที่รัก"

     "อย่ามาพูดบ้าๆ นะ ฉันกลับหละ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเราคงไม่ได้พบกันอีกนะ บ๊าย บาย"

     "จะให้ฉันไปส่งที่บ้านไหม"

     "ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้ขอบใจ" ฉันเดินออกมาจากห้องทันทีที่พูดจบ ถ้าเกิดให้หมอนี่ไปส่งมีหวังฉันอยู่ไม่เป็นสุขแน่

 

ติ๊ง

 

     เสียงเปิดลิฟ ตอนนี้ฉันลงมาชั้น 1 ของโรงแรมแล้วกำลังจะเดินออกไปข้างนอก

 

ณ ข้างนอกโรงแรม

 

(-_- ) ( -_-) (-_-' ) ( `-_-)

 

คือว่านะ.......

 

     ตอนนี้ฉันอยู่ส่วนไหนของโลกเนี่ย ข้างซ้ายเป็นป่า ข้างขวาเป็นภูเขา หน้าหน้าเป็นถนนทอดยาว ข้างหลังเป็นโรงแรมสูง 20 กว่าชั้น

     "ไอ้ บ้า พา ฉัน มา ที่ ไหน เนี่ย" ฉันแหกปากตะโกนอยู่หน้าโรงแรมเหมือนคนบ้า

 

Sasuke talk

 

ปั้ง

 

     หลังจากที่ยัยนั้นปิดประตูไป ผมก็ยังคงนอนอยู่บนเตียง เชื่อผมสิว่าอีก 10 นาที ยัยนั้นต้องกลับมาหาผม

 

10 นาที ผ่านไป

 

ผ้างงงง ปั้ง

 

     "นี่นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย พาฉันกลับเดี๋ยวนี้" เป็นไงเห็นม๊าาา พอดีเป๊ะ

     "อ้าวกลับมาทำไมเนี่ยจะกลับบ้านไม่ใช่หรอ ลืมอะไรไว้ละ"

     "ก็...."

     "ก็อะไรละครับที่รัก" ผมนอนเอาหลังพิงหัวเตียง

     "ฉันกลับไม่ถูกนายพาฉันไปส่งบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันจะกลับบ้าน"

     "แต่ฉันยังอยากอยู่ต่ออีกคืนนิ"

     "แต่ฉันจะกลับ"

     "งั้นก็เชิญ กลับบ้านโดยสวัดิภาพนะครับ บ๊ายบาย"

     "แต่ฉันกลับไม่ถูก แท็กซี่ก็ไม่มี จะให้กลับยังไงละ"

     "งั้นอยู่ต่ออีกคืนแล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านเอง O.K."

     "ก็ได้ งั้นฉันไปเปิดห้องก่อนนะ"

     "จะเปิดห้องใหม่ทำไม อยู่กับฉันก็ได้ เมื่อคืนก็ยังนอนด้วยกันอยู่เลย"

     "ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากรบกวน" ยัยนั้นพูดแล้วทำท่าจะเปิดประตู

     "ดูในกระเป๋าก่อนดีกว่าไหมว่ามีเงินหรือเปล่า"

     "อะไรนายฉันก็มีสิ นี่ไง" ยัยนั้นหากระเป๋าตัง แต่ก็นะ ไม่เจอหรอก

     "หาอะไรอยู่หรอ ใช่ไอ้นี่ปะ" ผมถามพร้อมยกกระเป๋าตังขึ้นมา

     "นี่นายเอากระเป๋าตังฉันคืนมานะ"

     "ไม่ให้ มีไรปะ"

     "นายอยากเจอไอ้นี่หรอ" ยัยนั่นชูหมัดขึ้นมาให้ดู

     "ล้อเล่นน๊าาา ขำๆ อะเอาคืนไป"

     "ทำไมง่ายจัง" (-_-)

     "เปิดดูดิ" ผมบอกให้ยัยนั่นเปิดดูกระเป๋าในมือ

 

พรึบ (O_O)

 

     "เงินกับบัตรกดเงินฉัน หายไปหนายยยยย"

     "อ๋อ ฉันเอาไปเองละ ทิ้งไปหมดแล้ว"

     "นี่นายทำไมทามอย่างนี้ แง...(T-T)..."

     "เออน่า ฉันหิวแล้ว เดี๋ยวไปกินข้าวกัน ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ ที่รัก" ผมบอกเธอก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

 

Saruka talk

 

     ตอนนี้ฉันนั่งรออีตาซาสึเกะอยู่ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย โทรหายัยอิโนะดีกว่า

 

     (ว่าไงเพื่อนร๊ากกกก)

     "แกไม่ต้องมาพูดเลยนะ ทำไมทำกับฉันแบบนี้ ปล่อยฉันไปกับใครก็ไม่รู้ ไอ้เพื่อนบ้า"

     (โธ่เพื่อน ตอนนั้นมันเมานี่หว่าเลยไม่รู้ว่าใครเป็นใคร)

     "แกมารับฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ"

     (ฉันไปทะเลสาบนั้นไม่ถูกหรอ อุ๊บ)

     "แกรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ไหน"

     (เอ่อ...คือว่า...)

     "ว่าไงฉันถามรู้ได้ไง ว่าฉันอยู่ไหน ขนาดฉันยังไม่รู้เลย"

     (เอ่อ..แบบว่า เออใช้ ฉะ..ฉันเปิด GPS จากสัญญาณโทรศัพท์เธอไง)

     "แกเปิดตอนไหน"

     (ตอนไหนหรอ...ก็พอดีว่าตอนนี้ฉันอยู่หน้าคอมนะ ก็เลยเปิดดูเล่นๆ ถูกด้วยหรอ ฉันนี่ก็เก่งเหมือนกันเนอ แฮ แฮ่)

     "เออ ช่างเหอะ มารับฉันกลับไปได้แล้ว"

     (ฉันไปไม่ได้ พอดีแมวที่บ้านป่วยนะ)

     "แกแพ้ขนแมวไม่ใช่หรอ บ้านแกก็ไม่มีแมวด้วยฉันจำได้"

     (พะ..พอดีว่า...เพื่อนของเพื่อนของแม่ ฝากเลี้ยงวันหนึ่งนะ)

     "งั้นแกก็เอามันมาด้วยดิ"

     (มันป่วยฉันกำลังพามันไปหาหมอ เจ้าแมวอยากเป็นอะไรนะ จ้าๆ ฉันจะพาเจ้าไปหาหมอเดี๋ยวนี้แหละ ซากุระพอดีแมวมันปวดหัว เป็นไข้ ตัวร้อน ชักตาตั้ง ฉันพามันไปหาหมอก่อนนะ บาย)

     "ดะ..เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อน ยัยอิโนะ"

 

ตุด ตุ๊ด ตุด ตุ๊ด

 

     แกร๊กกกก เสียงเปิดประตูห้องน้ำ

     "ปะ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ ที่รัก"

     "อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะ คนที่เรียกแบบนั้นได้มีคนเดียวเท่านั้น คือแฟนฉัน ยะ"

     "อ้าวนี่เธอมีแฟนแล้วหรอ"

     "ใช่แล้วยะ"

     "หรอ คบกันมานานยัง"

     "ถามไปเพื่อ"

     "แค่อยากรู้นะ คงจะพึ่งคบละสิ"

     "ไม่ใช่ยะ คบกันมา จะ 3 ปีแล้ว"

     "โอโฮ ตั้ง 3 ปี เธอยังไม่เสร็จหมอนั่นอีกหรอ คงจะเป็นคนที่ดีมากแน่ๆ อืมๆ"

     "ใช่แล้ว เขาเป็นคนดีมาก ถึงแม้จะไม่เคยเจอกันก็เถอะ"

     "หมายความว่าไง"

     "นั่นมันเรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว"

     "ไม่รู้ก็ได้ ปะไปกินข้าวกันได้แล้วฉันหิว ถ้ายังไม่ไปหละก็ ฉันจับเธอกินไม่รู้ด้วยนะ"

     "เออๆ ไปก็ไป"

 

30 นาทีต่อมา

 

     ตอนนี้ฉันนั่งอยูที่ภัตรคารร้านอาหารในโรงแรม รออาหารมาอยู่

 

     "อาหารที่สั่งได้แล้วครับ ขอให้มีความสุขในการรับประทานอาหารในครั้งนี้นะครับ"

     อาหารมาแล้วจะว่าไปฉันก็หิวแล้วละ แต่ยังกินไม่ได้ต้องถ่ายรูปก่อนต้องส่งไปให้เขาดู แฟนฉันนะแหละ อ๋อสงสัยกันใช่ม๊าว่าเขาชื่ออะไร เขาชื่อ ปีศาจเป็ด อะฟังไม่ผิดหรอ เขาชื่อปีศาจเป็ดจริงๆ แต่ว่าเป็นชื่อเฟรชเขาน่ะ ชื่อจริงไม่รู้หรอก เรารู้จักกันผ่านเฟรชนะ แปลกนะเขารู้เรื่องของฉันแทบจะทุกอยางไม่ว่าฉันจะไปไหน ทำอะไร หรือว่ากำลังป่วยเขารู้หมดเลยตอนแรกคิดว่าเป็นพวกโรคจิตเสียอีกเลยเอาไปบอกพวกอิโนะกับพวกนารูโตะ แต่พวกนั้นบอกว่าเป็นคนรู้จักของพวกเขาไม่ใช่โรคจิตสบายใจได้ ฉันก็เลยเบาใจแล้วก็เริ่มคุยกันมาถึงตอนนี้ก็จะครบ 3 ปีแล้วละ พูดให้ถูกวันนี้แหละที่ครบ 3 ปี แต่ว่าฉันกับเขาไม่เคยเจอกันเลยนะ แต่เขาบอกว่าเห็นฉันแล้วนารูโตะถ่ายรูปฉันไปให้เขาดู เขาบอกว่าฉันน่ารักมาเลย (-///-) แอบเขิน ถ่ายรูปอาหารไปให้เขาดูก่อนดีกว่า

เชะ เชะ

 

     "นี่เธอจะถ่ายรูปทำไม อ๋อ เป็นพวกชอบอวดละสิ หึ พวกผู้หญิง กลัวว่าคนอื่นเขาไม่รู้หรอว่ามีข้าวกินนะ"

     "ปากเสีย ฉันไม่ได้ถ่ายไปอวดคนอื่น ฉันถ่ายไปให้แฟนฉันดูยะ"

     "โอโฮ กลัวว่าเขาไม่รู้ว่าเธอมีข้าวกินหรอ"

     "นี่นาย เขาเป็นคนให้ฉันถ่ายเอง เพราะว่าเขาอยากเห็นว่าฉันกินข้าวจริงๆ ไม่ได้หลอก ฉันก็ไม่ชอบถ่ายหรอกนะแต่มันจำเป็นต่างหาก"

     "ออ หรอ อืมๆ ตามใจ บอกเขาด้วยสิว่ามากินกับผู้ชายหน้าตาดีอย่างฉัน"

     "ชิ นายเนี่ยนะหน้าตาดี"

     "ทำไม แฟนเธอหล่อมากกว่าฉันอีกหรอ"

     "คงจะใช่ นี่อย่าถามมากจะได้มั้ย หิวไม่ใช่หรอกินๆ ไปสิ"

     "ครับๆ กินก็ได้ครับ"

 

     หลังจากเถียงกับหมอนั่นฉันก็ถ่ายรูปอาหารกับอีตานี่ แล้วส่งไปให้เขาดูพร้อมเขียนบอกว่า 'แค่เพื่อนน่ะ อย่าคิดมาก' เขาเป็นพวกคิดมากน่าจะขี้หึงมากด้วย เพราะว่าฉันไปเที่ยวหรือกินข้าวกับผู้ชายคนอื่นที่ไรเขาก็รู้ทุกทีไม่รู้ว่ามีคนไปบอกหรือเปล่า

 

แต๊ะเด๊ง แต๊งเด๊ง

 

     เสียงมาจากโทรศัพท์ของอีตานี่ ข้อความละมั้ง สงสัยจะเป็นแฟน เห็นพอเปิดดูก็หัวเราะ และก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

 

     "เป็นไร แฟนหรอ ส่งอะไรมาละ"

     "มันเรื่องส่วนตัวของฉัน" นายนี่เงยหน้าขึ้นมาตอบ

     "ไม่เห็นอยากรู้เลยชิ กินดีกว่า" ฉันเลิกสนใจอีตานั่นแล้วลงมือกินข้าวตรงหน้า อร่อยเหมือนกันนะ อย่างนี้ต้องกินให้หมด

 

แต๊งเด๊ง

 

      ใครส่งไรมาคนกำลังกินข้าว ฉันเปิดดูข้อความว่าใครส่งอะไรมา

     (ไม่ต้องรีบกินก็ได้เดี๋ยวจะติดคอเอา)

     แฟนฉันเองแหละ เห็นม๊าฉันบอกแล้วว่าเขารู้ทุกการกระทำของฉัน

     'จ๊า รู้แล้ว ว่าแต่นายกินข้าวยังละ อย่าลืมกินข้าวด้วยนะเป็นห่วง' ฉันกดตอบไป

 

แต๊งเด๊ง

 

     มาจากโทรศัพท์หมอนั่นอีกแล้ว

     "เป็นเอามากนะนาย ยิ้มกับโทรศัพท์ก็ได้"

     "พอดีว่าแฟนฉันส่งข้อความมาบอกให้กินข้าวนะ เขาเป็นห่วง"

     "โอโฮ สงสัยจะหลงนายมากแน่ๆ เลยละสิ"

     "ถูกต้อง แฟนฉันนะเธอทั้งน่ารัก และก็รักฉันมากๆ ด้วยละ"

     "อืม ขอให้แต่งงานกันเร็วๆ นะ"

     "เธอพูดถึงเรื่องนี้พอดีเลย หลังกินข้าวเสร็จฉันมีบางเรื่องอยากให้เธอช่วยหน่อยนะ"

     "อะไรละ ถ้าฉันช่วยได้ก็จะช่วย ถือว่าเป็นการตอบแทนค่าอาหารก็แล้วกัน"

     "ช่วยไปเลือกแหวนกับฉันหน่อย ฉันจะขอแฟนแต่งงานนะ วันนี้ครบรอบ 3 ปีพอดีเลย อยากจะเซอร์ไพรส์เขา"

     "นายนี่โรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย อืมเอาสิ ฉันช่วยเอง"

 

หลังจากกินข้าวกันเสร็จฉันกับซาสึเกะก็มาอยู่ในร้านเพร็ช หมอนี่ทุ่มทุนจริงๆ สงสัยจะรักเธอคนนั่นมากละสินะ ดีแล้วหละ

 

     "นี่นายว่าแต่ เธอเป็นคนอย่างไงละ จะว่าไปทางที่ดี ไม่พาเธอมาดูแหวนด้วยตัวเองละ บอกว่าจะซื้อให้แม่ก็ได้ นายมันกะล่อนอยู่แล้วนิ"

     "นี่เธอ ฉันให้เธอมาช่วยเลือกไม่ให้มาช่วยด่านะ"

     "เออ ขอโทษ แล้วเธอเป็นคนอย่างไง ชอบสีอะไร นิสัยแบบไหนละ จะได้แนะนำได้ถูก"

     "ถามมากจริง เธอชอบแบบไหน แฟนฉันก็ชอบแบบนั้นแหละ"

     "นายหมายความว่าไง"

     "อ๋อเปล่าๆ ไม่มีอะไร ฉันเลือกไม่ถูกนิน่า"

     "เอาอย่างนี้ไหมค่ะคุณลูกค้า ร้านของเรารับทำแหวนตามที่ต้องการด้วยนะค่ะ แค่ลองออกแบบ แล้วถ้าแบบไม่ยากไปก็รอรับได้เลยนะค่ะ"

     "น่าสนเหมือนกันนะครับ งั้นผมของแหวนเงินแบบนี้แล้วสลักตัวอักษร SS แล้วกันครับเอา 2 วงนะครับวงหนึ่งตัวอัษรที่สลักฝั่งเพร็ชสีชมพูสัก 7 กระรัตแล้วกันครับ ส่วนอีกวงไม่ต้องฝังเอาแบบธรรมดาครับ"

     "นายนี่ก็ใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย"

     "ค่ะคุณลูกค้ารออีกประมาณ 3 ชั่วโมงนะค่ะ" พนักงานคุยกับซาสึเกะอยู่

     "นี่นายตั้ง 3 ชั่วโมงแน่ะ"

     "อืม ไปเลือกชุดกับฉันด้วย"

     "อืมจัดไป"

 

ตอนนี้ฉันมาอยู่ในร้านเสื้อที่อยู่ในห้างเดียวกัน

 

     "ฉันว่าฉันใส่ชุดนี้ไปขอเธอดีกว่า เป็นไงซากุระชุดนี้ O.K. ไหม" ฉันหันไปหาซาสึเกะที่ออกมาจาห้องลองเสื้อ (-_-')

     "นี่นายจะไปของหญิงแต่งงานหรือไปสมัครงานกันแน่เนี่ย มาเดี๋ยวฉันเลือกให้" ฉันเดินอยู่ในร้านเลือกดูเสื้ออยู่สักพักแล้วก็หยิบชุดมาให้หมอนี่ 1 ชุด แล้วให้หมอนี่เข้าไปเปลี่ยนในห้องลองอีกครั้ง

 

 

 

     "เป็นไงบ้าง" ฉันหันตามเสียงเรียกก็พบ (-///-) ทามมายถึงหล่อกระชากใจได้ขนาดนี้นะ

     "นิเธอจะให้ฉันแต่งอย่างนี้ไปขอหญิงหรอ เอาจริงดิ"

     "ชะ..ใช่ ฉันว่าอย่างนายเหมาะกับแบบนี้มากกว่า"

     "ถ้าเธอว่างั้นก็ได้"

     "พี่ครับผมเอาชุดนี้ครับ"

     "ออค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ"

หลังจากที่ซาสึเกะจ่ายเงินเสร็จเราก็ไปกินข้าวกันต่อ เล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังดีกว่า

     "วันนี้เราเจอเรื่องแปลกด้วยละ มีคนให้เราช่วยเขาเลือกแหวนแต่งงานด้วยละ พูดไปแล้วก็ชักอยากแต่งแล้วสิ"

แต๊งเด๊ง

     เสียงโทรศัพย์ของซาสึเกะ หมอนั้นหยิบขึ้นมาแล้วก็กดตอบ แล้วยังคงยิ้มเหมือนเดิม

แต๊งเด๊ง

     เสียงของฉันเองเขาตอบกลับมาแล้ว

     (อยากแต่งหรอ งั้นวันนี้เรามาเจอกันไหม เวลา 20.00 น. จะได้ใกล้ชิดกันอีกหน่อย ถ้าเจอกันแล้ว อีก 6 เดือนข้างหน้า ถ้ายังไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิมแล้วก็แต่งกันตกลงไหม)

     "นินายอย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ ฉันจริงจังนะ"

แต๊งเด๊ง

     ของหมอนั้นอีกแล้ว อาการเหมือนเดิมทุกอย่างช่างเถอะ

แต๊งเด๊ง

     (ฉันเอาจริงนะ คืนนี้มาเจอฉันนะ ฉันจะส่งรถไปรับ ฉันจะรอที่ทะเลสาปนะ จะรอจนกว่าเธอจะมานะ ซากุระ)

     "นิเธอเป็นอะไร ใกล้จะบ้าแล้วหรอ ยิ้มอยู่ได้" เซ็งกำลังเจอเรื่องดีๆ แต่พอโดนหมอนี่แซวถึงขนาดเซ็งจิตเลย ให้ตายสิ

     "มันเรื่องของฉัน เออนายวันนี้นายอย่าพึ่งล็อกห้องนะ ฉันจะไปหาคนๆ หนึ่งข้างนอกนะ"

     "ไปหาใครแฟนหรอ"

     "ใช่แล้ว นายยิ้มทำไม" อยู่ๆ หมอนี่ก็ยิ้มออกมา

     "ช่างฉันเถอะ ขอให้วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุขมากๆ แล้วกันนะ"

     "อืม นายก็เหมือกัน ขอให้นายขอเธอคนนั้นแต่งงานสำเร็จนะ"

     "หึ" หมอนั้นขำออกมาดูเจ้าเล่ห์แปลกๆ

     "นี่นายได้เวลาไปเอาแหวนแล้วรีบไปกับ เดี๋ยวฉันไปหาแฟนไปไม่ทัน"

     "จะรีบทำไมตั้ง 2 ทุ่ม อุ๊บ (0×0)"

     "เมื่อกี้นายว่าไงนะ อะไร สองๆ นะฟังไม่ถนัด"

     "เออ..ฉันบอกว่าเราคนสองมีนัดเหมือนกันเลยนะ เธอนัดเจอแฟน ฉันก็นัดเจอแฟน เหมือนกันเลย"

     "อ๋อ ช่างเหอะ ปะไปกันได้แล้ว"

     หลังจากไปเอาแหวนฉันก็กลับมาที่ห้อง ส่วนซาสึเกะไปหาแฟนเราแยกกันตรงหน้าโรงแรม

     "เอ๊ะ พัสดุนิ ของใครเอามาไว้หน้าห้องเนี่ย" ฉันเจอกล่องพัสดุอยู่หน้าประตู ข้างหน้าเขียนว่า

'To Sakura From Devil Duck'

     ปีศาจเป็ดหรอ ส่งมาให้ฉันหรอ ถ้าไม่ไปคงจะไม่ได้สินะ ฉันเข้ามาในห้อง เปิดดูสิ่งที่อยูในกล่องเป็นชุด ที่ฉันชอบใส่อยู่เป็นประจำ 'ไปเอามาจากไหนนะ'

     "ไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า อีก 45 นาทีก็ถึงเวลาแล้ว หน้าตาเขาจะเป็นยังไงนะ แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ช่างฉันไม่สนหรอก เพราะเขาเป็นคนเข้าใจฉันทุกอย่างและคอยเป็นห่วงฉัน ให้กำลังใจฉันมาตลอดไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ฉันก็รับได้"

30 นาที ต่อมา

แต๊งเด๊ง

     (ผมส่งรถไปรับคุณแล้วนะข้างรถเขียนว่า love sakura)

     ฉันลงมาหน้าโรงแรมก็เจอรถที่ว่า รถเบนส์สีดำหรู

     "สวัสดีครับคุณผู้หญิง คุณซากุระใช่ไหมครับ"

     "ใช่ค่ะ"

     "เชิญทางนี้เลยครับ" เขาเชิญฉันขึ้นไปนั่งบนรถด้านหลัง รถเคลื่อนออกมาจากโรงแรมไปทางหน้าที่เป็นถนนทอดยาว นั่งมาได้เกือบครึ่งชั่วโมงก็เจอทะเลสาบ สวยมากมีสะพานทอดยาวลงไปยังแม่น้ำด้วย ฉันลงมาจากรถแล้วเดินไปบนสะพาน

แต๊งเด๊ง

     (ผมอยู่ตรงปลายสะพานนะ เดินมาเลย ผมรอคุณอยู่)

     ฉันเดินไปตามที่เขาบอก ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงต้องยอมรับเขาให้ได้

Sasuke talk

     ผมซาสึเกะครับตอนนี้ผมรอเธออยู่ ผมว่าคุณคงรู้แล้วใช่ไหมว่าเธอคนนั้นเป็นใคร ใช่แล้วครับ คนที่ผมจะขอแต่งงานด้วยก็คือซากุระนั้นเอง สงสัยหรือเปล่าว่าทำไมถึงเป็นเธอมันเป็นอย่างนี้

     เมื่อประมาณ 3 ปีก่อน ตอนนั้นผมย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ว่าผมก็ติดต่อกับพวกนารูโตะตลอด วันนั้นนารูโตะมันแนะนำเพื่อนที่เข้ามาใหม่คนหนึ่งให้ผมรู้จักเธอคือ ฮารูโนะ ซากุระ ตอนแรกที่เห็นรูปเธอผมก็ชอบเลยละ เธอทั้งน่ารักทั้งสวยใครไม่ชอบก็บ้าแล้ว ผมเลยให้พวกนารูโตะช่วยติดต่อให้โดยผ่าน เฟรชบุ๊ค ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมให้พวกนารูโตะเป็นหูเป็นตาให้ อ้อ รวมถึงพวกอิโนะด้วยนะ และเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่จะเลี้ยงรุ่นมันก็เป็นแผนการของผมเอง ผมกลับมาญี่ปุ่นได้ 3 เดือนแล้วผมตั้งใจจะมาขอเธอแหละ เลยวางแผนไว้ทุกอย่างที่นี้ก็เข้าใจกันหมดแล้วใช่ไหมครับ

อ๊ะ เธอเดิมมาแล้ว

     "ขอโทษนะค่ะคุณคือปีศาจเป็ดหรือเปล่า" อือ ฟังแล้วมันแปลกๆ เห๊ะ

     "ใช่แล้วครับคุณซากุระ" ผมพูดก่อนจะหันหน้าไปมองเธอ

     "...(0[ ]0)...ห๊ะ นะ...นี่ นาย อย่าบอกนะว่านายคือ..." ดูหน้าเธอสิตลกจริงๆ

     "ใช่แล้ว ฉันเนี่ยแหละคือปีศาจเป็ดคนนั้น แฟนเธอไงละครับ ที่รัก"

     "นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยฉันงงไปหมดแล้ว"

     "คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้......." ผมเล่าให้เธอฟังทั้งหมด

     "เพราะฉะนั้นแต่งงานกันนะ ซากุระ"

     "นี่นายมันจะไม่ง่ายไปหรอ แล้วฉันจะมั่นใจได้ไงว่านายเป็นคนๆ นั้นจริงๆ นะไม่ใช่โมเมเอาเอง"

     "เธอเกิดวันที่ 28 มีนา ชอบขนมหวาน เธอรู้จักกับปีศาจเป็ดผ่านอิโนะ และที่สำคัญที่สุดเธอยัง เวอร์จิ้นอยู่ เพราะว่าเธอจะเก็บมันไว้ให้ฉันหลังแต่งงานเธอสัญญากับฉันไว้ เป็นไงถูกต้องทุกอย่างเลยไหม"

     "(-//////-)" ยัยนั่นหน้าแดง น่ากิน เอ๊ย น่ารักมาก

     "ตกลงจะแต่งงานกับผมไหมครับ ซากุระ" ผมคุกเข่าแล้วเงยหน้ามาพูดกับเธอ

     "ตกลง นายปีศาจเป็ด" ดูมันง่ายไปไหม

     "ทำไมมันง่ายจังอะ" (-_-?)

     "นายคิดว่าฉันโงขนาดไม่รู้เลยหรอว่าปีศาจเป็จคือใคร"

     "เธอรู้หรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่"

     "ตั้งแต่ที่นายบอกว่า วันนี้เป็นวันครบรอบ 3 ปีนั่นแหละ บวกกับ เสียงโทรศัพท์ที่ดังเวลาข้อความเข้าด้วย เป็นไงฉันฉลาดม๊า" หึอย่างนี่สิถึงจะได้สมน้ำสมเนื้อกัน

     "เธอนี่มันร้ายเหมือนกันนะเนี่ย"

     "ร้ายแล้วรักไหมค่ะ"

     "รักสิครับ งั้น ทุกคนออกมาได้ แผนสำเร็จแล้ว เริ่มการแสดงได้" ผมเข้าไปกอดเธอก่อนจะเรียกพวกนั้นออกมา

     "ทุกคนหรอ" เธอถามออกมา ผมชี้นิ้วไปทางหัวสะพาน

     "นี่พวกนาย อย่าบอกนะว่าทุกอย่ามันเป็นแผนของนาย" ผมยิ้มให้เธอแทนคำตอบ

     "ว่าไงยัยอิโนะแมวป่วยไม่ใช่หรอ มาทำไม"

     "แหมฉันก็มาแสดงความยินดีกับเพื่อนไงถามได้"

     "แล้วพวกนายก็เอากับเขาด้วยหรอเนี่ย" ฉันหันไปทางพวกนารูโตะ คิบะ แม้แต่คนเงียบๆอย่างเนจิกับชิโนะยังอยู่กับเขาด้วยเลย

     "ซากุระจังละก็ ยังไมจบแค่นี้นะนู้นดูนู้น" นารูโตะชี้ไปด้านหลัง

     "อะไรหรอ" เธอถามนารูโตะก่อนจะหันมองตามที่นารูโตะชี้

 

วี๊ด บึ้ม ปั้ง วี๊ด บึ้ม ปั้ง วี๊ด บึ้ม วี๊ด บึ้ม ปั้ง ปั้ง

 

     เสียงพลุดังขึ้นผมจัดมาให้เธอโดยเฉพาะ อยากให้วันนี้เป็นวันที่พิเศษที่สุดวันหนึ่งของเธอ

     "ซากุระฉันรักเธอนะ"

     "ฉันก็รักนายนะ ซาสึเกะ ปีศาจเป็ดที่รักของฉัน" ผมเชิดหน้าเธอขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะโน้มหน้าลงไปทาบริมฝีปากลงบนปากของเธออย่างแผวเบาแต่เนินนาน ทามกลางแสงสว่างของพลุที่จุดอยู่ตรงกลางแม่น้ำ

ณ กลางแม่น้ำ

     "ไอ้น้องบ้า ทำเพื่อหญิงถึงขนาดนี่เลยหรอเนี่ย เห็นแก่ความเป็นพี่น้องหรอกนะถึงยอมนะ" อิทาจิบ่นออกมา

     "จริงอยู่ว่านายเป็นพี่น้องกับไอ้เป็ดนั้น แต่มันเกี่ยวอะไรกับฉัน ไหนบอกว่ามีสาว ไหนวะสาว มีแต่ยุงกับน้ำ แล้วก็พลุเนี่ย ไอ้เพื่อนบ้าาาาาา" ซาโซริแหกปากโวยวายออกมาทันที่ เพราะว่าที่อยู่ตอนนี้คือกลางแม่น้ำกับเรือ 2 ลำ ลำแรกไว้นั่ง อีกลำไว้ใส่พลุ ที่สำคัญโดนอิทาจิหลอกมาว่ามีสาวสวย อกอึ๋ม จะมาขอนอนด้วยซาโซริมันเลยมา ไม่แหกปากก็บ้าแล้ว