[Fic naruto] short story sakura

"โอ๊ย!!!! เมื่อไหรจะเสร็จ..อื๊ม!" ซากุระหันมองคาคาชิที่อยู่ด้านหลังพยายามพลักออกจากตัวร่างสูง
"ใจเย็นสิครับคุณหนู ผมก็รีบสุดๆ แล้ว" คาคาชิมองซากุระกระชับกอดแน่นจับเอวซากุระให้อยู่กับที่เพราะร่างบางยังขืนตัวอยู่
"ไหนแกบอกว่าจะเสร็จแล้วไง ทำไมยังไม่เสร็จอีกละ ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ" ซากุระพูดด้วยสีหน้าทนไม่ไหวเอามากๆ ขืนตัวออกจากร่างสูง
"อ่า!! เสร็จแล้ว เห็นไหมผมบอกแล้วว่าเสร็จก็เสร็จสิ" คาคาชิกอดซากุระแน่นเอาหน้าซุกซอกคอร่างบางสีหน้าหมันใส้ร่างบางเล็กน้อยที่ยังทำท่าขัดขืนเขาอยู่ทั้งๆ ที่เธอเองก็ขอมานอนกับเขาทุกคืนโดยที่เขาไม่ได้บังคับ บางครั้งก็ทำเรื่องเร้าร้อนกันเรียกว่าแทบจะนอนตอนเช้ากันเลยก็ว่าได้ที่สำคัญช่วงนี้เธอเป็นคนคอยคุมเกมเองด้วยซ้ำ ตอนอยู่ในห้องนอนเธอออกจะทำหน้าที่ของภรรยาเป็นอย่างดีแท้ๆ โอ๊ะ!!?ๆ อีกอย่างเดี๋ยวนี้ร่างบางชอบขโมยจูบเขาตอนตื่นนอนทุกครั้งด้วยเพียงแค่เขาไม่ได้แสดงให้รู้ว่าเขาเห็นทุกการกระทำ ร่างบางตรงหน้าเข้าใจยากจริงๆ
"แกปล่อยฉันได้แล้ว เดี๋ยวมีคนมาเห็น" ซากุระพยายามแกะมือคาคาชิออกจากเอวตัวเอง
"ทำไมหละครับที่รัก กลัวคนอื่นรู้ว่ามีผัวแล้วหรอครับ คุณไม่ต้องกังวลไปหรอกครับเพราะคนอื่นเขารู้ว่าคุณสำส่องอยู่แล้ว มีคนมาเห็นเขาก็ไม่ว่าไรหรอกครับ แต่ว่าเอาจริงๆ คนที่จะเสียหายคือผมต่างหาก" คาคาชิยังกอดซากุระไว้บนเก้าอี้ทำงานล็อกตัวร่างบางไว้แน่น 'ทั้งๆ ที่เกลียดแท้ๆ แต่ทำไมถึงอยากอยู่ใกล้อยากอยู่ด้วยตลอดเวลาทำไมกันนะ?' คาคาชิคิดในใจกอดร่างบางไว้แน่นเพราะเธอกำลังขืนตัวเองอยู่
"เอกสารเสร็จแล้วไม่ใช่หรอ แกรีบพาฉันไปพบลูกค้าสิป่านนี้เขารอแย่แล้ว" ซากุระพยายามหาเหตุผลที่จะผลักออกจากร่างสูง
"แหมะ พอเป็นลูกค้าผู้ชายนี่กระดี๊กระด๊าเชียวนะครับ เกรงใจผัว!ที่นั่งอยู่หน่อยสิครับ" คาคาชิพูดนิ่งจนเดาไม่ได้ว่าจริงหรือเล่น
"ทำมะ แกหึงฉันหละสิ ไอ้ขี้ค่า!!" ซากุระหันหน้ามาพูดลอยหน้าลอยตาเหมือนคนถือไพ่เหนือกว่า
"โอ๊ๆ อย่าเข้าใจผิดสิครับ ผมไม่หึงคุณหรอกจะหึงทำไมในเมื่อผมไม่ได้รัก!คุณซักนิดเลยนิครับ" คาคาชิเน่นคำอย่างหนักแน่นใส่ ซากุระสบัดหน้ากลับมาหยุดขัดขืนในใจไหววูบนั่งบนตักคาคาชินิ่งๆ ผุบตาต่ำเล็กน้อย
"อย่างนั้นสินะ หึ ที่แกทำกับฉันทุกวันคงเพราะความสะใจสินะ กะ.ก็ดี จะไปได้หรือยังปล่อยให้ลูกค้ารอมันไม่ดีไม่รู้หรือไง" ซากุระพูดพรางยกมือปาดน้ำตาตัวเองพยายามไม่ให้ร่างสูงเห็น แต่มีหรือร่างสูงจะไม่รู้ คาคาชิมองซากุระขมวดคิ้วเล็กน้อย
"เอ่อ...เรารีบไปหาลูกค้ากันดีกว่าครับที่รัก" คาคาชิพูดเอามือเช็ดน้ำตาให้ร่างบางอย่างลืมตัวตามจริงเขาควรหัวเราะสะใจที่ทำให้ร่างบางร้องไห้ได้ ซากุระหลับตารับสัมผัสที่อบอุ่นจากร่างสูง คาคาชิลดมือลงโอบกอดร่างบางอีกครั้งก่อนพรมจูบทั่วแก้มอย่างอ่อนโยนค่อยประครองร่างซากุระลงจากเก้าอีกแล้วปล่อยให้เธอเดินนำออกไป
 
ณ โรงแรมสุดหรู
 
"สวัสดีครับคุณ ซากุระ เจอกันอีกแล้วนะครับ" ร่างสูงผมสีน้ำเงินเข้มยกมือซากุระขึ้นมาประทับจูบบนหลังมือเรียวสวย
"ค่ะคุณ ซาสึเกะ ยินดีเช่นกันนะค่ะ งั้นเรามาคุยเรื่องสัญญากันเลยดีกว่านะค่ะ" ซากุระดึงมือกลับมาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นโดยมีคาคาชิยืนอยู่ด้านหลังโซฟา ซาสึเกะมองคาคาชิอย่างขัดใจ
"ครับ หลังเสร็จธุระแล้วอยู่ทานข้าวกับผมด้วยนะครับ ฉลองความสัมพันธ์อันดีของเรา ผมรับรองความพิเศษสำหรับคุณโดยเฉพาะเลยหละครับ" ซาสึเกะนั่งลงข้างซากุระโอบเอวซากุระลูบไล้มือเล็กน้อยโดยซากุระไม่ได้ขัดการกระทำแต่อย่างใด เธอเหลือบมองร่างสูงที่ยืนอยู่ คาคาชิไม่แสดงความรู้สึกอะไร ซากุระทำหน้าเศร้าเล็กน้อยหันกลับมาให้ความสนใจร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อะ..เอ่อ..ก็ได้ค่ะ นี่ค่ะสัญญา" ซากุระส่งสัญญาให้ซาสึเกะร่างสูงรับสัญญามาอ่านไม่นานก็เซ็นสัญญาลงไปในเอกสาร
"นี่ครับ ผมไว้ใจบริษัทคุณมากนะครับ เรามาฉลองให้ความสัมพันธ์อันดีระหว่างเรากันดีกว่านะครับ" ซาสึเกะลุกขึ้นยื่นมือมาให้ซากุระ ซากุระเหล่มองคาคาชิเล็กน้อยเขายืนนิ่งไม่แสดงความรู้สึกหึงหวงแต่อย่างใด 'นายไม่รู้สึกอะไรกับฉันจริงๆ งั้นหรอคาคาชิ' ซากุระยื่นมือให้ซาสึเกะเขาพาเธอมาที่ห้องอาหารในนั้นประดับไปด้วยช่อดอกไม้เล็กๆ มีแสงสว่างจากเทียนบนโต๊ะมีจานอาหารวางอยู่สองที่ ในห้องมีกลิ่นอายความหอมจากเทียนกำมะหยี่บรรยากาศช่างน่าหลงไหลยิ่งนัก ซาสึเกะพาซากุระมานั่งที่โต๊ะอาหารดูเธอจะชอบบรรยากาศนี้มาก
"รอผมสักครู่นะครับ" ซาสึเกะพูดใกล้หูร่างบางวนปากไปมาจนเธอสัมผัสความอุ่นจากลมหายใจของร่างสูงปะทะที่ใบหูทำเอาซากุระขนลุกขึ้นมาที่เดียว ซาสึเกะเดินออกมาด้านนอกห้องอาหาร ซากุระมองตามก่อนจะหันมาให้ความสนใจดอกไม้บนโต๊ะ
"เอาไป เดี๋ยวฉันดูแลคุณหนูของแกต่อเอง" ซาสึเกะส่งเงินให้คาคาชิไปก้อนหนึ่งคาคาชิมองเงินในมือสลับกับหน้าของซาสึเกะ
"แกน่าจะรู้นะว่าฉันหมายถึงอะไร ฉันไม่อยากให้แกมาขัดขวางฉันเหมือนครั้งที่แล้ว" ซาสึเกะบอกตามที่คิด คาคาชิมองเงินในมือ
"หึ ผมเข้าในแล้วครับ ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ" คาคาชิกระตุกยิ้มเล็กน้อยรับเงินมา
"ไม่ต้องเป็นห่วงคุณหนูของแกหรอกนะฉันจะดูแลเป็นอย่างดี" ซาสึเกะกับคาคาชิมองหน้ากันอย่างรู้ความหมายที่ผู้ชายต่างรู้ซึ่งกันและกัน คาคาชิเดินออกมาปล่อยให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันตามลำพัง ซาสึเกะเดินกลับพร้อมขวดไวน์ในมือ
"คุณคุยอะไรกับพะ.เอ่อ..เขาหรอค่ะ" ซากุระที่นั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศในห้องหันไปถามร่างสูงที่เดินเข้ามา
"เปล่าครับผมแค่ให้เขาไปหาอะไรกินก็เท่านั้น ไม่มีอะไรครับเรามาฉลองความสัมพันธ์อันดีที่กำลังจะเกิดดีกว่านะครับ" ซาสึเกะรินไวน์ใส่แก้วส่งให้ซากุระก่อนรินให้ตัวเองแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามทั้งคู่ต่างดื่มด่ำบรรยากาศทานดินเนอร์กันอย่างสุขสม
 
ตัดมาทางคาคาชิ
 
"ห้าพัน หึ ต่างจากผมแฮะครั้งแรกผมนะได้มาฟรีๆ แถมยังได้ของดีอีกต่างหาก หึหึ" คาคาชิมองเงินในมือเดินมาตามทางของโรงแรมทำท่าอย่างสบายอารมณ์เอามากๆ
"คุณคาคาชิ!!" เสียงใสดังทักระหว่างที่คาคาชินึกอะไรบางอย่างอยู่
"คุณฮินาตะมาทำอะไรครับ" คาคาชิพูดอย่างสุภาพกับร่างบางตรงหน้า
"พอดีว่ามาหาอะไรทานนะค่ะ" ฮินาตะตอบอย่างสดใส
"ทำไมมาคนเดียวหละครับ" คาคาชิถามอย่างห่วงๆ มองหาคนอื่น
"พอดีว่ามาทำธุระแถวนี้นะค่ะ ไม่อยากให้ทางบ้านรอเลยแวะทานที่นี้นะค่ะ คุณคาคาชิไปด้วยกันไหมค่ะ" ฮินาตะตอบอย่างยิ้มๆ เอามือเกาแก้มตัวเองอย่างเขินอาย
"เอ่อ.." คาคาชิลังเลเล็กน้อย
"หรือว่าคุณนัดสาวไว้หรอค่ะ ฉันไม่รบกวนกะ.."
"เปล่าครับ ผมพาคุณซากุระมาพบลูกค้านะครับ ตอนนี้กำลังทานดินเนอร์กันอยู่ผมเลยของตัวออกมาไม่อยากขวางพวกเขานะครับ งั้นเราไปกันเลยนะครับ" คาคาชิตอบยิ้มให้ร่างบางตรงหน้า ฮินาตะยิ้มกลับมาดีใจที่ร่างสูงไม่ปฏิเสธเธอ
 
กลับมาทางซากุระ
 
"ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะค่ะ" ซากุระยิ้มให้ร่างสูงตรงหน้าขอบคุณสำหรับอาหาร
"ไม่เป็นไรครับ คุณจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ" ซาสึเกะถามอย่างเอื้อมมือมาจับมือซากุระลูบหลังมือเบาๆ
"อะ..เอ่อ..ไม่แล้วค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ" ซากุระถามอย่างสงสัย
"งั้นคืนนี้อยู่กับผมนะครับ" ซาสึเกะลูบไล้ตามแขนตามมือซากุระอย่างแผ่วเบา แต่กับซากุระแล้วมันเป็นสัมผัสที่ร้อนเอามากๆ
"เอ่อ..คงไม่ได้ค่ะ คือ พะ..พี่คาคาชิคงรอนานแล้วฉันไปก่อนดีกว่าค่ะ" ซากุระรีบดึงมือกลับลุกขึ้นเดินออกมาทันที
"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ป่านนี้มันคงเอาเงินที่ผมให้ไปหาความสุขในแบบของมันแล้วหละครับ เราเองก็มาหาความสุขในแบบของเราบางดีกว่านะครับ" ซาสึเกะลุกขึ้นมาคว้าเอวซากุระไว้กระชับกอดแน่นเอาหน้าซุกหาความหอมจากร่างบางในอ้อมกอดมือเริ่มลูบไปตามเรือนร่างของซากุระอย่างวิสาสะ
"คะ.คุณบอกว่าเขารับเงินจากคุณงั้นหรอ" ซากุระตกใจนัยตาเบิกกว้างดวงตาสั่นระริก
"ใช่แล้วครับ มันคงไม่อยากขัดความสุขของเรานะ งั้นอย่าขัดศรัตธาของมันเลยนะครับ" ซาสึเกะจับซากุระหันมาพรมจูบทั่วแก้มใส จุมพิตที่ปากเบาๆ พาร่างบางที่ยืนอย่างไร้สติมาที่เตียง 'นี่เขาไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลยงั้นหรอ' ซากุระคิดในใจก่อนน้ำใสๆ จะไหลออกมา ซาสึเกะมองหน้าซากุระจูบซับน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน
"โอ๊ๆ อย่าร้องนะครับผมรู้นะว่าคุณกับมันคงไปไกลกันแล้ว คุณอย่าเอาความสัมพันธ์ทางร่างกายมาผูกมัดใจสิครับ คุณแค่ปล่อยใจให้สบายไม่ต้องคิดถึงคนที่ทำให้คุณต้องเจ็บมันไม่สนใจ คุณจะไปสนใจมันทำไม คิดว่าเป็นการหาความสุขใส่ตัวเท่านั้นเหมือนในครั้งนี้ ผมจะทำให้คุณลืมมันเอง" ซาสึเกะค่อยๆ จับตัวซากุระนอนราบกับเตียงพูดพรางพรมจูบเบาๆ ที่แก้มเลื่อนมาที่ซอกคอจูบเบาๆ เอาลิ้นร้อนๆ เลียซับความหอมหวานอย่างนุ่มนวลมือค่อยๆ ปลดเสื้อร่างบางออกจนเผยให้เห็นเนินอกอิ่ม ซาสึเกะมอบสัมผัสที่อ่อนโยนให้ร่างบางไล่จูบลงมาจากซอกคออย่างช้าๆ จุมพิตที่เนินอก ซากุระคิดตามที่ซาสึเกะพรัมบอกค่อยๆ พาอารมณ์ตัวเองให้คล้อยตามคำบอกเล่ากับสัมผัสอันอ่อนโยนที่ร่างสูงมอบให้
 
ตัดมาทางคาคาชิ
 
"..ชิ.คุณคาคาชิ!!! เป็นอะไรค่ะดูคุณเหม่อๆ นะค่ะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าค่ะ" ฮินาตะถามร่างสูงตรงหน้าเขาเอาแต่นั่งเหม่อเหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดอาหารในจานก็ไม่ร่อยหรอลงไปเลย คาคาชิสะดุ้งก่อนหันมาหาร่างบางตรงหน้า
"เอ่อ..ผมกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นะครับ" คาคาชิมองหน้าร่างบางสีหน้าเหมือนกังวลกับอะไรบางอย่าง
"เป็นห่วงคุณซากุระอยู่หรือเปล่าค่ะ ฉันว่าคุณไปหาซากุระจังดีกว่าไม่ต้องไปส่งฉันหรอก ปล่อยซากุระจังไว้กับผู้ชายสองต่อสองอย่างนั้นไม่ดีนะค่ะ เธอยิ่งอ่อนไหวอยู่ด้วย ไปหาเธอเถอะค่ะ" ฮินาตะพูดออกมาในใจก็เป็นห่วงเพื่อนสาวเอามากๆ
"อย่างยัยนั้นนะหรออ่อนไหว" คาคาพรึมพรัมออกมาเบาๆ กับตัวเอง ก่อนภาพของซากุระจะผุดขึ้นมาในหัวสีหน้าที่เคลิ้มกับสัมผัสที่เขาเป็นคนมอบให้ คาคาชิหลับตาลงพยายามลบภาพของซากุระให้ออกจากหัวก่อนมองหน้าฮินาตะอีกครั้ง ผู้หญิงที่เขาต้องการให้มาเป็นแม่ของลูกคือผู้หญิงน่ารักอ่อนหวานอ่อนโยนแบบฮินาตะ ไม่ใช่ยัยคุณหนูแสนเอาแต่ใจคนนั้น
"คุณคาคาชิคะ!!! คุณคาคาชิเป็นอะไรอีกแล้วค่ะ ฉันว่าคุณรีบไปรับซากุระจังดีกว่านะค่ะไม่รู้ป่านนี้ผู้ชายคนนั้นจะทำอะไรซากุระจังไปบ้าง เห็นเธอปราดเปรียวแบบนั้นแต่เอาจริงๆ แล้วเธอไม่ทันคนหรอนะค่ะ ฉันฝากซากุระจังด้วยนะค่ะ" ฮินาตะจับมือคาคาชิบีบเบาๆ เพื่อให้ร่างสูงรู้ว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นเรื่องจริง คาคาชิมองหน้าฮินาตะที่ดูจะเป็นห่วงเพื่อนสาวเอามากๆ เขาเซ็งเล็กน้อย เพราะเขารู้ดีว่าเธอร้ายกาจมากเพียงใด ถ้าไม่ยอมจริงๆ ใครจะทำอะไรเธอได้ แล้วภาพที่เขาขืนใจเธอในครั้งแรกก็ผลุดขึ้นก็จริงตามที่ฮินาตะพูดเธอไม่สามารถต้านทานเขาได้เลยแม้แต่อารมณ์ของตัวเธอเอง คาคาชิหลับตาอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นยืน
"ผมขอโทษที่ไปส่งคุณตามที่พูดไม่ได้ ผมไปหาคุณหนูก่อนนะครับ" คาคาชิก้มหัวให้ร่างบางที่นั่งอยู่ก่อนจะหันหลังกึ่งเกินกึ่งวิ่งไปที่ลิฟอย่างเร็ว ฮินาตะมองตามร่างสูงที่เข้าไปในลิฟสีหน้าของเขาตอนนี้กังวลอย่างเห็นได้ชัดก่อนลิฟจะปิดไป
"ในใจของคุณคงไม่มีที่ให้ฉันแล้วหละค่ะคุณคาคาชิ ไปหาคนที่อยู่ในใจเถอะนะค่ะเพราะซากุระจังเองก็รักคุณเช่นกันคุณคาคาชิ" ฮินาตะพูดออกมาเบาๆ ก่อนน้ำใสๆ จะไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
 
ตัดกลับมาที่ซากุระ
 
ร่างสูงค่อยๆ ปลดเสื้อร่างบางอย่างช้าๆ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปปากก็ก้มลงจูบปากซากุระเธอหลับตารับสัมผัสที่อ่อนโยนมือเธอเองก็ปลดเสื้อของร่างสูงเช่นกันลูบมือตามแผ่นอกที่ร้อนผ่าวเต็มไปด้วยไฟแห่งความปราถนารถ ซาสึเกะละจากปากลงมาที่ซอกคอดูดเลียจนมีรอยแดงประทับตราว่าร่างบางคนนี้ได้ผ่านเขามาแล้ว เขาค่อยๆ ไล่ลิ้นลงมาที่อกตวัดลิ้นกับยอกอกเบาๆ ร้อนแรงอย่างชำนาญ ซากุระลืมตามองชายตรงหน้าแว๊บแรกเธอเห็นเป็นภาพใครบางคนซ้อนอยู่ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงอีกครั้ง
 
"จะ..อือ..ลืมได้จริงๆ อ่า..งั้นหรอ" ซากุระหลับตาถามออกมา
"ใช่แล้วครับ ผมจะทำให้คุณลืมมันเอง" ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นมาพูดก่อนจะจูบปากเธอไปมือค่อยๆ ลูบไล้ลงมาเรื่อยๆ หน้าอก หน้าท้อง ท้องน้อย ค่อยๆ ปลดกระดุมโปรงเธอออก
 
หมับ
 
"ขอโทษนะครับ ผมให้คุณได้เท่านี้" คาคาชิจับมือของซาสึเกะที่กำลังล่วงล้ำเข้าไปในชั้นในของร่างบางที่นอนหลับตารอรับสัมผัสจากร่างสูง ก่อนลืมตาขึ้นมามองใบหน้าแสดงสีหน้าที่หลากหลายอารมณ์
"แก!!จะเข้ามาอีกทำไม" ซาสึเกะหันมองชายผมเงินที่จับมือเขาให้ออกห่างจากร่างบางที่นอนอยู่
"เงินแค่ห้าพันก็ได้เท่านี้หละครับ" คาคาชิตอบอย่างยิ้มๆ ให้ชายผมน้ำเงินเข้ม ซากุระรีบเอาผ้ามาคลุมตัวเองมองคาคาชิทั้งดีใจและแปลกใจในขณะเดียวกัน
"อ๊อ!อยากได้มากกว่านี้หละสิ เดี๋ยวฉันจ่ายให้แกนะกลับไปก่อนไป! บอกแล้วไงว่าอย่ามาขัดฉัน" ซาสึเกะเข้าใจความหมายของคาคาชิ ก่อนจะบอกปัดๆ ไล่คาคาชิให้ออกไปอย่างอารมณ์เสีย
"ผมเปลี่ยนใจแล้วนะครับคุณเองก็ควรจะรีบกลับนะครับดึกมากแล้วเดี๋ยวทางบ้านจะเป็นห่วง" คาคาชิตอบหน้านิ่งยิ้มให้ซาสึเกะ
"หึ อย่าหวงไปหน่อยเลยน่า มีของดีก็แบ่งๆ กันใช้สิ ถ้าแกต้องการอะไรเดี๋ยวฉันจัดให้ไม่ว่าผู้หญิงหรือเงิน ฉันสนใจคุณหนูของแกจริงๆ ฉันของแล้วกัน" ซาสึเกะเข้าไปพูดกระซิบใกล้ๆ คาคาชิยิ้มให้ก้มหยิบเสื้อผ้าให้ซาสึเกะที่อยู่ข้างเท้า
"คงไม่ได้หรอกครับ เมียใครๆ ก็หวงเป็นธรรมดา นี่ครับเสื้อของคุณกลับโดยสวัสดิภาพนะครับคุณ อุจิวะ ซาสึเกะ" ประโยคแรกคาคาชิพูดสีจริงจังปนแข็งกร้าว ก่อนจะผลักตัวออกห่างยัดเสื้อใส่มือซาสึเกะแล้วพูดประโยคหลัง
"ฉันไม่ปะ..ครับพี่ ครับผมกำลังไปครับ" ซาสึเกะรับเสื้อมาผาดผ่าก่อนจะรับโทรศัพย์แล้วรีบเดินออกไป คาคาชิมองจนซาสึเกะเดินออกไปหันกลับมามองร่างบางบนเตียงค่อยๆ เดินเข้ามาหาร่างบางนั่งลงบนเตียงหนานุ่ม
 
เพี๊ยะ!!!
 
"แกขายฉัน!!! แล้วจะแกจะกลับมาทำไมสะใจนายแล้วใช่ไหมละ ที่ทำให้คนอื่นตีตราฉันเป็นพวกผู้หญิงไร้ค่า ฮึ๊ด สะใจนายแล้วใช่ไหม ฮึดๆ" ซากุระตบหน้าร่างสูงที่เข้ามาใกล้คาคาชิไม่ถอยห่างออกไปกลับเข้าใกล้ร่างบางที่ร้องไห้และทุบตีเขาอยู่จับมือซากุระกระชับแน่นแนบกับอกเขาไว้
"หึ ผมสะใจมากเลยหละครับ แต่พอนึกๆ ดูแล้วผมมันเป็นพวกไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครโดยเฉพาะเมีย!นะครับ" คาคาชิผลักตัวซากุระให้นอนราบกับเตียงคร่อมร่างเธอจูบปิดปากเธอก่อนที่เธอจะเอ๋ยคำใดๆ ออกมาพรมจูบลงมาที่ซอกคอไล่หาร่องรอยที่ซาสึเกะเป็นคนทำจูบทับไปตามรอยแดงที่คอทั้งจูบ ดูด และเลียจนรอยแดงนั้นเด่นชัดมากกว่าเดิมไล่ลิ้นลงมาที่เนินอกทำซ้ำแบบเดียวกันกับรอยที่ซอกคอไล่ลิ้นดูดเลียวนกับยอดอกทั้งสองข้าง การกระทำของร่างสูงดูเหมือนว่าเขากำลังลบร้อยที่คนอื่นเป็นคนทำ ซากุระนอนหลับตารับความซาบซ่ากับการกระทำที่แสนอ่อนโยนของร่างสูงเธอไม่ได้ขัดการกระทำอย่างใดของเขาแม้แต่น้อย คาคาชิผลักปากออกจากยอดอกกลับมาจูบปิดปากซากุระอีกครั้งแล้วจูบซับน้ำตาให้เธอจนแห้งสนิทพรมจูบทั่วแก้ม
"ผมขอโทษครับสุดที่รัก เรากลับบ้านกันนะ" คาคาชิกระซิบเสียงแหบแห้งอย่างอ่อนโยนมือเอื้อมหยิบเสื้อของร่างบางใส่ให้เธอติดกระดุมกระโปรงให้เธอ ปากยังคงจูบซากุระอย่างดูดดื่มอ่อนโยน ถอดเสื้อนอกของตัวเองสวมทับร่างบางอีกที่แล้วอุ้มร่างซากุระขึ้นมาพาเธอออกจากห้องโดยไม่สนสายตาของคนอื่นที่มองมา ซากุระเองก็ไม่แค่สายตาที่มองมาเช่นกันยกมือโอบรอบต้นคอเอาหน้าซุกกับหน้าอกยิ้มรับความอบอุ่นจนเผลอหลับไป คาคาชิมองร่างบางในอ้อมแขนยิ้มกับอาการของเธอ 'เราคงปฏิเสธไม่ได้แล้วละสินะว่าเรา 'รักเธอ' ' คาคาชิหลับตาคิดในใจก่อนพาร่างบางเข้ารถแล้วขับออกไปอย่างเร็ว
 
เช้าวันต่อมา
 
ร่างสูงกอดร่างบางไว้ที่อกกว้างของตนเองโอบกอดร่างบางไว้นอนอย่างมีความสุข ร่างบางเองก็เช่นกันซุกหน้ากับแผ่นอกไซ้หาไออุ่นจากอกร่างสูง ร่างบางผมชมพูหวานขยิบตาเล็กน้อยเมื่อแสงแดดอ่อนๆ สาดส่องมาโดน ซากุระค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองหน้าคาคาชิที่ยังหลับอยู่ ก่อนไซ้หน้ากับอกกว้างอีกครั้งสูดกลิ่นตัวของคาคาชิแล้วทำหน้าสดชื่นเอามากๆ จากนั้นค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งมองหน้าร่างสูงยิ้มให้เข้าก่อนจะก้มลงจุมพิตที่ปากเบาๆ พยายามไม่ให้ร่างสูงรู้สึกตัวก่อนจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ
 
"เดี๋ยวนี้เป็นอะไรของเขา ทำตัวแปลกๆ ชอบกล" คาคาชิลืมตาขึ้นมามองซากุระที่กำลังเข้าห้องน้ำพรึมพรัมออกมาเบาๆ แต่ตัวเองยังคงนอนอยู่จนซากุระออกมาจากห้องน้ำเขาเห็นเธอเดินมาหาอีกครั้งทำเหมือนหาอะไรบางอย่าง คาคาชิลืมตามองเล็กน้อยเขาเห็นซากุระหยิบเสื้อซับในสีขาวที่ใส่แล้วของเขาติดมือก่อนจะออกจากห้องไป
"เอาไปทำไม? ยัยนี้ถ้าจะเพี้ยน หึ" คาคาชิกระตุกยิ้มเล็กน้อยลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป
 
ตัดมาทางซากุระ
 
"เฮ้อออ... ทำไงดีหละ จะบอกให้รู้ดีไหมนะแต่เขาเป็นพ่อเขามีสิทธ์ที่จะรู้ โอ๊ย..แต่ว่าฉันไม่อยากเอาเรื่องนี้เป็นเครื่องมือผูกมัดเขาไว้ เฮ้ออ..ฉันจะถือซะว่าฉันชดใช้สิ่งที่เคยทำไว้แล้วกัน เราต้องยอมรับทุกอย่าง เราเป็นคนทำตัวเราเอง ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้ฉันจะทำให้นายมีความสุขไม่ว่าเรื่องอะไรต่อให้เรื่องนั้นฉันต้องเสียใจก็ตาม" ซากุระพูดออกมาอย่างเลื่อนลอยมองตัวเองในกระจกเอามือลูบหน้าท้องตัวเองเบายิ้มให้กับสิ่งมหาศจรรย์ที่อยู่ข้างในสายตามาหยุดที่แท่งสีขาวบนโต๊ะเครื่องแป้งมันแสดงขีดสีแดงสองขีด
 
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
 
"ว่าไงจ๊ะเพื่อนเลิฟฟฟ" ซากุระรับสายโทรศัพย์
(แกมีงานเยอปะวะ วันนี้ฉันว่างไปหาอะไรกินกันไหม) เสียงใส่ตอบกลับมา
"อือ... วันนี้ฉันไม่มีไปพบลูกค้านะ แต่มีงานเอกสารต้องทำนิดหน่อย แกมารับฉันที่บริษัทสัก 11 โมงได้ปะละ" ซากุระตอบกลับอย่างร่าเริง
(อืมๆ O.K. แล้วเจอกันนะ บายจ๊า) อิโนะตัดสายไปแล้ว
 
"ลูกจ๊า วันนี้แม่สวยไหม เอ๊ะ!! เกือบลืม" ซากุระมองความเรียบร้อยของตัวเองในกระจกอีกครั้ง ก่อนจะสะดุดตากับเสื้อกล้ามสีขาวหยิบขึ้นมาสูดดมทำหน้าสดชื่นสุดๆ แล้วพับเก็บใส่กระเป๋าก่อนเดินออกมา
 
"ทำไมช้าจังทำอะไรอยู่" ทันทีที่เปิดประตูออกมาก็พบร่างสูงยื่นรออยู่
"แก!!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่" ซากุระถึงกับตกใจที่เห็นร่างสูง
"ซักพักแล้วเมื่อกี๋คุยกับใคร" คาคาชิขมวดคิ้วถามสีหน้าสงสัยเล็กน้อย
"เรื่องของฉันแกไม่ต้องมายุ่ง หลบไปฉันจะไปกินข้าว" ซากุระออกแรงผลักร่างสูงออกไปให้พ้นทาง คาคาชิมองซากุระที่เดินไปก่อนจะเปิดประตูห้องก้าวเท้าเข้าไปดู
"อ๊ายยยย!!! แกจะเข้าไปทำไมออกมาเดี๋ยวนี้นะ" ซากุระรีบวิ่งมาทันทีดึงร่างคาคาชิออกมาจากห้องของตน
"ทำไมผมแค่จะเข้าไปดูความเรียบร้อยเท่านั้น ที่สำคัญผมก็เข้าออกห้องคุณเป็นปกติอยู่แล้วในฐานะผู้ติดตามดูแลและก็ในฐานะสามี หรือว่าซ้อนอะไรไว้ในนั้น" คาคาชิมองหน้าร่างบางหันหน้าเข้าไปในห้องพยายามมองสำรวจภายในให้มากที่สุดก่อนจะสะดุดตากับแท่งสีขาวบนโต๊ะเครื่องแป้ง 'แท่งอะไร อ๊ะ!!? ที่ตรวจครรภ์' คาคาชิมองจุดที่ตนสะดุดตาพยายามเข้าไปแต่ร่างบางยังรั้งตัวเขาไว้อยู่ คาคาชิหันมามองหน้าซากุระ
"แท่งสีขาวๆ ใช่ที่ตรวจครรภ์หรือเปล่าครับที่รัก ขอเข้าไปดูหน่อยนะ" คาคาชิจ้องหน้าซากุระในใจเต้น ตึกตัก ตึกตัก รั่วๆ นิดๆ พยายามไม่แสดงอาการอะไร
"แท่งอะไร!!ไม่มี๊!!! วันนี้แกมีนัดลูกค้าไม่ใช่หรอรีบไปได้แล้ว ไป!!!" ซากุระเดินมาดักหน้าดันอกร่างสูงให้ออกจากห้องของตนเองจนสำเร็จ
"ผมขอไปดูหน่อยสิครับคุณหนู" คาคาชิยังคงดื้อ
"ไม่นี้เป็นคำสั่งในฐานะเจ้านาย หรือว่าแกไม่เคารพพ่อฉันแล้ว" ซากุระทำหน้าจริงจังอย่างที่เธอเองไม่เคยทำมาก่อน
"O.K.ๆ ครับไปก็ได้ตกลงครับ" คาคาชิไม่อยากต่อปากต่อคำกับร่างบางตรงหน้าเลยยอมตามใจหันหลังให้ประตู 'ไว้ค่อยกลับมาก็ได้' คาคาชิหันมองมองที่ประตูอีกครั้งก่อนเดินตามซากุระไป
 
ปล. ไรท์แวะมาถามอะไรบางอย่างค๊าาาา ถือว่าเป็นของขวัญสำหรับรีดเดอร์นะค๊า เนื่องจากยอด view ถึง 10,000!!! view ไม่คิดว่าจะมีถึงขนาดนี้ (^‿^)
สำหรับรีดเดอร์คนที่ชอบ+อยากอ่าน
โดจิน นารูโตะ
ไรท์ได้รวบรวมไว้ จะเอาลงเรื่อยๆ มีเยอะ รับรองว่าเสียวสะท้านแน่นอนค๊า
ตามลิ้งค์เลยจร๊าาา>>>>>>
http://doujin-naruto.blogspot.com/