[Fic naruto] short story sakura

 
ป๊อะ แป๊ะ ป๊อะ แป๊ะ
 
เสียงปรบมือดังระงมไปทั่วทั้งร้านทุกคนต่างปรบมือแสดงความยินที่กับเจ้าของร้านและแฟนสาวของเขา เจ้าของร้านนี้ช่างทุ่มทุนมากเขาสร้างร้านเบเกอร์รี่นี้ขึ้นเพื่อเธอ สำคัญไปกว่านั้นเขาสร้างเค้กขนาดเท่าตัวของแฟนเขาเป็นเค้กที่มีชีวิตชีวายิ่งนัก ร่างบางเรือนผมชมพูยืนมองอยู่หน้าร้านลอบยิ้มแสดงความยินดีให้ทั้งคู่ ก่อนจะเดินออกมาเดินดูงานต่อ
 
"อยากมีบ้างจังเลย ฉันจะโชคดีแบบนี้หรือเปล่านะ" ซากุระบ่นกับตัวเองสลับกับมองคู่รักที่เดินควงแขนกันอย่างมีความสุข ซากุระมองด้วยสายตาเศร้าปนอิจฉานิดๆ
"ดูทำหน้าเข้าดิ ฉันบอกแกแล้วไงให้รับรักพี่เขา แกจะได้มีแฟนกับเขาเสียที" เท็นเท็นพูดตบไหล่ซากุระเบาๆ เป็นการปลอบใจ
"แกนะก่อนจะบอกฉันบอกกับตัวเองก่อนดีกว่ามั้ง" ซากุระมองเพื่อนสาวสลับกับมองรุ่นพี่หนุ่มที่เดินตามหลังมากับกลุ่มเพื่อนของเขา
"อย่างไอ้เนจินะหรอ ไม่เอาด้วยหรอกมันก็ดีแต่หลอกฟันสาวๆ เท่านั้น" เท็นเท็นพูดเสียงดังให้เนจิได้ยิน เนจิถึงกับสะดุงเดินไปชนกับสาวที่อยู่ข้างๆ
 
"เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับคนสวย" เนจิประครองเอวร่างบางที่เดินชนก่อนเธอจะล้ม
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะค่ะ" สาวสวยร่างบางคนนั้นกล่าวหน้าแดงๆ เพราะหน้าของเนจิกับเธอห่างกันไม่ถึงคืบ
"แต่ดูคุณจะไม่ค่อยดีเลยนะครับ ให้ผมไปส่งที่บ้านเอาไหมครับ" เนจิก้มลงไปพูดข้างๆ หูสาวน้อยคนนั้นเอามืออีกข้างลูบที่ข้างแก้มเนียน
"น้องเขาจะเป็นเพราะนายนั้นแหละเนจิ" เท็นเท็นเดินมาจับทั้งสองแยกออกจากกันก่อนที่เนจิจะจับสาวน้อยร่างบางคนนี้ปล้ำ
"พี่ขอโทษด้วยนะค่ะ น้องสาวเป็นอะไรหรือเปล่า" เท็นเท็นมองสำรวจสาวน้อยคนนี้
"ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณนะค่ะ" สาวน้อยคนนั้นพูดก่อนจะเดินจากไป
"นี่ยัยหมวยหึงเนจิหรอยะ" ซากุระแซวเล็กน้อย
"นั่นสิหึงพี่ชายหรอค่ะพี่สะใภ้" ฮินาตะแซวบ้างส่วนเนจิยืนยิ้มกับอาการของสาวตรงหน้า
"มะ..ไม่ได้หึงซะหน่อยอย่ามามั่วนะ...(-///////////-)...เชอะ!!!" เท็นเท็นสะบัดหน้าหนีก่อนจะเดินไป
"นิเขินหรอ เท็นเท็น ฮ่าฮ่าฮ่า เนจิตามไปสิขอให้สมหวังนะ" ซากุระเดินไปตบไหล่รุ่นพี่ หลังจากมองเท็นเท็นเดินไป
"ขอบใจนะซากุระ" เนจิลูบสะโพรกซากุระอย่างสนุกมือ
 
เพี๊ยะ
 
"พี่ชายค่ะมือซนจังเลยน่ะค่ะ" ฮินาตะเห็นจึงตีมือพี่ชายไปหนึ่งที
"แหมะนิดๆ หน่อยๆ ซากุระไม่ถือหรอกเนอะ" เนจิตอบแบบสบายๆ มือยังคงลูบสะโพรกอยู่
"ใช่ฮินาตะนิดๆ หน่อยๆ ฉันไม่ถือหรอก" ซากุระพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้ม
"อ๊ากกกก!!!! ไม่ถือก็ปล่อยสิเจ็บนะโว๊ย!!" เนจิร้องเสียงหลงเพราะโดนซากุระจับมือแล้วบิดมาอยู่ด้านหลัง ก่อนซากุระจะผลักเนจิให้ออกห่างแล้วเนจิก็เดินตามเท็นเท็นไปเหลือแค่ซากุระกับฮินาตะก่อนทั้งคู่จะพากันมาที่เวทีแสดงโชว์ต่างๆ ที่ทางทีมงานผู้จัดจ้างมา ฮินาตะพาซากุระ เดินมาที่หน้าเวทีการแสดงตอนนี้เป็นการแสดงมายากล ผ้าม่านกำลังเปิดให้เห็นนักมายากลที่อยู่กลางเวที
"นั่นมันรุ่นพี่เดอิดาระนิค่ะ" ฮินาตะชี้ไปบนเวที ซากุระมองตามไป
"ไอ้รุ้นพี่โรคจิตนั่นไปอยู่บนเวทีได้ไง ที่นี่เขาให้คนบ้าขึ้นไปแสดงด้วยหรอเนี่ย" ซากุระบนแต่ว่าสายตาดีใจสุดๆ ที่ได้เห็นร่างสูงบนเวที เธอไม่ได้เกรียดเขาตรงกันข้ามเธอกับเขารักกันมากแต่ว่าร่างสูงบนเวทีดันไปม่อสาวที่บ่อน้ำพุตอนไปฉลองคริสต์มาทตามปะสาคนรักไปแช่กันสองต่อสองแต่ว่าเดอิดาระดันไปเหล่สาวตอนที่เธอไปสั่งอาหารเพื่อสวีตกันต่อในห้อง พอกลับมาก็เห็นร่างสูงกำลังเล่นบทรักกับสาวผมแดงที่บ่อน้ำพุร้อน ซากุระเดินเข้าไปยืนอยู่ด้านหลังมองร่างทั้งสองที่เกร็งและส่งเสียงที่เก็บกลั่นออกมาก่อนจะกอดรัดและหอบหายใจอย่างแรงก่อนเดอิดาระจะจูบขอบคุณสาวตรงหน้าอีกที พอเดอิดาระผลักปากออกมาซากุระก็..
'เป็นไงบ้างค่ะที่รัก' เสียงใสถามออกมาขณะนั่งคุกเข่ากระซิบที่หูของร่างสู
'ถามมาได้ก็มีความสะ..ซากุระ' เดอิดาระพูดออกมาเสียงเต็มไปด้วยความสุขที่เอ่อล้นก่อนจะหันหน้ามาหาต้นเสียงก็ถึงกลับหน้าซีดราวกับว่าเขาเห็นยมทูตกำลังจะมาเอาวิญญาณของเขาไป
'นิเธอคนนี้นะผัว!!ฉัน ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่รีบไปซะ' ซากุระพูดด้วยใบหน้าที่กลัวจนเดอิดาระเห็นเหมือนเขาสีดำงอกที่หัวและเคี้ยวสีขาวงอกออกมา
'ที่รักช่วยเบามือหน่อยนะ' เดอิดาระขอร้องอย่างรู้ชะตาชีวิตของตน เรื่องนี้แหละทำให้ซากุระถึงกับบอกเลิกไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้า เดอิดาระตามง้อมานานจนปีหนึ่งเต็มๆ แล้วซากุระยังไม่หายงอนเลย
 
กลับมาปัจจุบัน
 
บนเวทีแสดงโชว์ต่อไปเดอิดาระเห็นซากุระอยู่ด้านหน้าก็เล่นกับเธอโดยเสกดอกไม้ให้บ้างพร้อมส่งสายตาที่สำนึกผิดจริงๆ มาให้ซากุระ แต่ซากุระไม่ยอมมองหน้าไม่รับดอกไม้จนฮินาตะต้องรับมาให้แทน
 
"ซากุระจังหายโกรธพี่เขาเถอะนะค่ะ พี่เขาคงสำนึกผิดแล้วจริงหละค่ะ" ฮินาตะขอร้องแทนเพราะตลอดเวลาเธอก็เห็นเดอิดาระตามง้อซากุระมาตลอดและพักหลังๆ มาเธอเองก็ไม่เห็นว่าเดอิดาระจะไปมองหญิงคนไหน คงจะเข็ดแล้วจริงๆ นั่นแหละ
"...." ซากุระไม่ตอบเอาแต่ยื่นมองการแสดงบนเวทีอยากรู้ว่าร่างสูงจะทำอะไรอีก
 
"และมาถึงโชว์ชิ้นสุดท้ายแล้วน่ะครับ คุณเดอิดาระมีบางอย่างที่อยากบอกใครบ้างคนด้วยครับ" พิธีกรเวทียื่นไมล์ให้เดอิดาระ
"โชว์ชุดนี่ผมใช้ความสามารถในการรังสรรค์โชว์ชิ้นนี้ และอยากขอโทษซากุระด้วยที่พี่ทำเรื่องเลวร้ายไว้กับเธอ พี่รู้แล้วว่าพี่อยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาพี่ทั้งเหงา ทั้งทรมาณทุกเช้าที่ลืมตาขึ้นมาไม่เห็นหน้าที่แสนอ่อนโยนของเธอมันแทบขาดใจ พี่ร้องไห้ทุกเช้าที่ตื่นและทุกครั้งที่จะหลับตาไม่มีเธอให้กอดมันหนาวจับขั้วหัวใจ กลับมาเป็นเหมือนเดินเถอะนะซากุระ" เดอิดาระพูดความในใจก่อนจะเสกไฟขึ้นมาแล้วจุดกับอะไรบางอย่างบนเวทีรอไม่นานก็มีพลุขึ้นมาจากจุดที่จุด
 
ปั้ง ปั้ง ปั้ง
 
บนท้องฟ้าเป็นพลุสีชมพูขึ้นมาเป็นอักษรคือ S O R R Y และ I ♥ Y ซากุระมองพลุด้านบนถึงกับยิ้มเธอใจอ่อนตั้งแต่ที่เดอิดาระพูดแล้วเพราะเธอก็รู้สึกแบบเดียวกัน เดอิดาระกระโดดลงมาจากบนเวทีมาอยู่ตรงหน้าซากุระ
"ยกโทษให้พี่เถอะนะคนดี" เดอิดาระเอื่อมมือมาไล้แก้มซากุระอย่างอ่อนโยนซากุระก้มหน้าไม่ยอมเงยแต่ก็ไม่ได้ปัดมือออก
"ห้ามทำอีกนะ ถ้าทำจะไม่ให้อภัยอีกเป็นครั้งที่สองนะค่ะ" ซากุระตอบก่อนจะเงยหน้ายิ้ม
"ครับ พี่ของสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกไม่ว่าเรื่องอะไร สัญญาจากหัวใจเลยครับ" พูดจบเดอิดาระก็ค่อยๆ โน้มหน้าลงมาค่อยๆ บรรจงทาบริมฝีปากอย่างเบาๆ ซากุระเงยหน้าหลับตารับสัมผัสจากเดอิดาระสัมผัสที่เธอโหยหา ก่อนเดอิดาระจะผลักปากออกมากอดร่างบางไว้ให้ซบกับอกของเขา
"กลับบ้านกันเถอะค่ะที่รัก วันนี้ฉันจะไม่ให้พี่นอนจะเอาให้หายคิดถึงเลย" ซากุระกระซิบบอกเดอิดาระยิ้มที่มุมปากก่อนจะกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นไปอีก
"ครับผม พี่จะเคาท์ซากุระตลอดวันปีใหม่ จะไม่ให้หยุดพักเลยดีไหม" เดอิดาระลูบหัวอย่างถนุถนอม
"สัญญาแล้วนะ" ซากุระเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะสวมกอดอีกครั้งท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ที่มองดู คนที่พอได้ยินสิ่งที่ทั้งสองพูดก็หน้าแดงกันเป็นแทบ คืนนี้ของทั้งคู่คงจะอีกยาวไกล
 
~~~~~~~~~~End~~~~~~~~~~