[Fic naruto] short story sakura

"ไอ้เกะมีอะก็ไรว่ามา" นารูโตะนั่งลงบนโต๊ะในบาร์สุดหรูหลังแยกจากพวกฮินาตะ
"ที่ซากุระต้องนอนกับเนจิเพราะสิ่งนี้" ซาสึเกะยื่นสมาท์กโฟนให้นารูโตะ
"ห๊ะ!!! นี่มัน" นารูโตะมองภาพในสมาท์กโฟนเป็นภาพตอนที่เขากำลังส่งของให้กับเพนพ่อค้ายาระดับใหญ่ของโคโนฮะ
"ถ้าซากุระไม่ยอมนอนกับมันไอ้เนจิมันจะเอาคลิปไปให้ตำรวจ มึงก็รู้ว่าเนจิมันชอบซากุระมาตั้งแต่อยู่ ม.ปลายแล้ว และอย่าคิดน่ะว่าซากุระจะยอมง่ายๆ แต่เธอไม่มีทางเลือกจริงๆ" ซาสึเกะอธิบายให้ฟัง
"แล้วมึงรู้ได้ไง" นารูโตะพูดพรางกระดกแก้วเหล้าเข้าปากลวดเดียวจนหมดน้ำเสียงอ่อนลงมาก
"ตอนนั้นกูอยู่กับเพื่อนกำลังดื่มกันอยู่ เนจิมันพาซากุระมานั่งข้างๆ โต๊ะกูพอกูจะเข้าไปไอ้เนจิก็พาซากุระไปแล้วรู้อีกที่ก็ตอนที่กูไปกับมึง" ซาสึเกะอธิบายต่อตอนนั้นเพื่อนเขายื้อไว้ ไปพบซากุระอีกที่ก็ตอนที่นารูโตะตามหาซากุระเพราะเธอหายไปติดต่อไม่ได้ตอนนั้นนารูโตะแทบบ้า แต่พอไปเจอก็เห็นซากุระนอนบนเตียงเดียวกับเนจิโดยทั้งสองนอนกอดกันในสภาพไม่ได้ใส่เสื้อใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ซาสึเกะมองนารูโตะที่เอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากทั้งเห็นใจและสมเพช
"ทำไมซากุระไม่บอกเรื่องนี้กับกูวะ มึงก็รู้ที่กูทำงานให้อาจารย์คาคาชิเพราะแกเป็นตำรวจแกเลยให้กูเป็นสาย ถ้าเธอบอกกูเรื่องพวกนี้ก็คงไม่เกิด กูคงไม่ทำร้ายเธอแบบนี้ ตอนนี้ซากุระคงเกียดกูแล้ว กูจะทำไงดีวะไอ้เกะ กูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีซากุระ กูอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ" นารูโตะกังวลเพราะเรื่องที่เขาทำไว้กับเธอมันร้ายแรงจนเกินไป เขาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ นารูโตะนั่งเอามือคุมหัวก้มหน้าพอถึงตอนที่เขาบอกให้ซากุระเลือกเขากับซาสึเกะหน้าเธอตอนที่มองซาสึเกะมันเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายโชคดีที่ซาสึเกะพูดออกมาก่อน แล้วถ้าเขากลับไปซากุระเกิดอยากจะไปจากเขาจริงๆ จะทำอย่างไร  'ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอทนไม่ไหวกลับมาหาฉันได้ฉันจะรอเธอจะรอตลอดไป' ยิ่งนึกคำพูดของซาสึเกะที่พูดกับซากุระนารูโตะก็ยิ่งกลัวจนน้ำตาลูกผู้ชายเริ่มก่อตัวสะสมก่อนจะไหลออกมา
"ไอ้โตะอย่าคิดมาก มึงเชื่อกูซากุระรักมึงไม่งั้นเธอไม่ทนอยู่กับมึงหรอก" ซาสึเกะตบไหล่นารูโตะเบาๆ
"กูขอบใจมึงมากไอ้เกะ เอ่อ..แล้วก็ขะ..ขอโทษด้วยเรื่องที่กู..."
"แย่งซากุระ กูไม่โกรธมึงหรอก เพราะมึงเป็นเพื่อนที่กูสนิทที่สุดและซากุระเป็นผู้หญิงที่กูรักที่สุด แค่มึงสองคนมีความสุขกูก็มีความสุขแล้ว" ซาสึเกะยิ้มให้อย่างจริงใจ
"ขอบใจไอ้เกะ ขอบใจจริงๆ" นารูโตะจับมือซาสึเกะขอบใจจากใจจริงๆ
"แล้วถ้าไอ้เนจิมันคิดจะแบล็กเมล์ซากุระกูจะทำไงวะ" นารูโตะนึกขึ้นได้ตอนที่เนจิเอาคลิปฉากรวมรักของเนจิกับซากุระมาให้ดู
"เรื่องนั้นมึงไม่ต้องห่วง ดูนี่" ซาสึเกะกระตุกยิ้มให้ก่อนจะเปิดคลิปอีกอันให้ดู
"นะ..นี่มัน" นารูโตะเบิกตากว้างดูคลิปฉากรักอีกอัน
"ไอ้คิบะมันเอามาให้กูมึงแค่เอาไอ้นี่ไปต่อลองกับมันกูรับรองว่ามันไม่กล้าหือ" ซาสึเกะยักคิ้วให้ไปหนึ่งทียิ้มแบบมีชัยเหนือกว่า นารูโตะเองก็เช่นกันก่อนจะยกแก้วขึ้นมาชนแล้วดื่มอย่างอารมณ์ดี
 
เวลา 00.30 น.
 
เอี๊ยดดดดดด เสียงแบกรถดังขึ้นหน้าบ้าน ซากุระที่หลับอยู่บนโซฟาสะดุ่งตื่นขึ้นมามองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นรถของคนที่เธอรักจอดอยู่ ซากุระรีบไปเปิดประตูทันที
 
"กลับมะ..." นารูโตะผลักซากุระให้หลีกทางไป ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องนอนโดยไม่หันมามองร่างบางที่ล้มอยู่ที่พื้น 'เขาเกียดฉันงั้นหรอที่ฉันทำเรื่องอย่างนั้น แต่ที่ฉันทำไปก็เพราะไม่อยากให้นารูโตะเดือดร้อน' ซากุระนั่งก้มหน้ากับพื้น 'หรือว่าฉันควรตัดใจจากเขาจริงๆ' ซากุระกำมือกับพื้นน้ำใสๆ หยดบนพื้นหินอ่อนเห็นเป็นหยดน้ำอย่างชัดเจน
 
หมับ
 
"อ๊ะ!! นารูโตะ" ซากุระตกใจเพราะอยู่ๆ นารูโตะก็กอดเธอจากด้านหลังมันเป็นอ้อมกอดที่เธอเฝ้าคอย
"ทำไมไม่บอกฉันเรื่องนั้นหละซากุระ" นารูโตะกอดเอาหน้าซุกกับซอกคอของเธอกระชับอ้อมกอดแน่นเข้าไปอีก พูดด้วยน้ำเสีงอ่อนโยน
"ฉันไม่อยากทำให้นายเดือดร้อน ฉันอยากช่วยนายเท่าที่ฉันทำได้ก็เลย..." ซากุระหันหน้ามาพูด
"ยอมนอนกับมัน" นารูโตะพูดแทรกขึ้นมา
"ฉันขอโทษ" ซากุระเริ่มมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาอีกครั้ง
"เธอรู้ไหมว่าทำไหมฉันถึงทำงานแบบนั้น" นารูโตะถามพรางค่อยๆ ยกมือเช็ดน้ำตาให้อย่างถนุถนอม
"ทำไมหรอ?" ซากุระทำหน้าสงสัย
"ก่อนอื่นฉันไม่ได้เป็นเด็กเดินของแต่ฉันทำงานให้อาจารย์คาคาชิในฐานะสายสืบ เสี่ยงอันตรายแลกกับเงิน เพื่อสิ่งนี้ไงหละ" นารูโตะแบมือออกให้ซากุระดู ในมือมีแหวนเงินหัวแหวนเป็นเพชรรูปดอกซากุระสีชมพูประมาณ 7 กะรัต ด้านในสลักตัวอักษร N&S ไว้
"ฉันอยากซื้อแหวนแทนใจ ให้เธอสิ่งสำคัญแบบนี้ให้ใช้เงินพ่อแม่ได้ไงมันต้องได้มาจากหยาดเหงื่อของฉัน ฉันยอมเสี่ยงตายเพื่อเธอ เพราะฉันรักเธอ ซากุระ" นารูโตะพูดพรางสวมแหวนให้ซากุระที่นิ้วนางข้างซ้าย หอมแก้มเธออย่างแผ่วเบาโอบกอดเธออย่างแนบแน่น
"ฉันรักนายนะนารูโตะไม่ต้องทำเพื่อฉันถึงขนาดนี้ก็ได้ต่อให้นายไม่มีอะไรฉันก็รักนายนารูโตะ" ซากุระหันหน้ามาหานารูโตะจับหน้าเขาให้สบตากับเธอก่อนจะบรรจงทาบริมฝีปากบนปากนารูโตะอย่างแผ่วเบาแต่เนินนานก่อนจะผลักปากออกมาแล้วกอดนารูโตะไว้ยิ้มอย่างมีความสุข
"ฉันรักเธอนะซากุระ" นารูโตะลูบหลังลูบหัวซากุระอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน
"แล้วเรื่องฮินาตะหละ นายจะทำอย่างไง" ซากุระเงยหน้าถาม
"ฉันแค่ลองคบดูเล่นๆ ตอนนี้ฮินาติอยู่กับคนที่คู่ควรกับเธอแล้ว ฉันเองก็จะอ่อนโยนกับเธอเหมือนเดิมน่ะซากุระจัง" นารูโตะกอดซากุระแน่นขึ้นไปอีกซากุระซุกน้ากับอกกว้างแสนอบอุ่นก่อนจะพูด
"แต่ฉันชอบนายแบบเถื่อนๆ มากกว่าน่ะ" ซากุระพูดขณะโดนนารูโตะกอดอยู่ นารูโตะกระตุกยิ้มออกมาเบาๆ มองต่ำมาที่ร่างบางตรงหน้าอก
"ไม่ต้องบอกกูก็รู้คนร่านๆ อย่างมึงชอบแบบนี้" นารูโตะพูดพรางลูบหลังซากุระไป
"แบบนี้แหละฉันชอบ" ซากุระผลักตัวออกมามองตานารูโตะก่อนจะลุกขึ้นมานั่งคร่อมตักนารูโตะโอบคอร่างสูงไว้
"อยากสิมึง ร่านๆ อย่างมึงคืนนี้อย่าหวังว่าจะได้นอนกูจะควงยันเที่ยงขออีกวันเลยมึง" พูดจบก็กระชากชุดนอนออกก่อนจะพาซากุระมานอนบนโซฟา
"หวังว่าจะไม่มีดีแค่พูดหรอกน่ะ" ซากุระพูดพรางลุกขึ้นนั่งปลดกางเกงร่างสูงออกพร้อมชั้นใน จับตัวตนของนารูโตะที่พร้อมใช้งานลูดขึ้นลงช้าๆ
"พูดมากจริงมึง" นารูโตะกดหัวซากุระกระแทกเอวกับปากของซากุระมือลูบผมซากุระอย่างอ่อนโยนจับผมทัดข้างหูซากุระ
"อืม..อ้า..ดูดแรงๆ อย่างนี้แหละ เอาลิ้นช่วยด้วย..อื่อ..อ่า..สุดยอด คงทำกับคนอื่นบ่อยสิมึงถึงเก่ง...อ่า..อ๊ะๆ..อึ๊ก..อึก" นารูโตะกระตุกเกร็งกดเอวลงลึกปลอดปล่อยลงคอซากุระจำต้องกลืนอย่างเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งซากุระพยายามกลืนยิ่งทำให้นารูโตะเสียวซ่านขึ้นไปอีกเหมือนตัวตนของเขากำลังถูกกินลงไปเลยก่อนจะจับหัวซากุระเอาตัวตนออกมาจากปากเธออย่างช้าๆ ดูเหมือนว่าน้ำของเขาจะออกมามากกว่าปกติจนเยิ้มที่มุมปากของซากุระ
"กลืนให้หมดนะมึงอย่าให้เสียของ" นารูโตะจับปลายคางซากุระให้เชิดขึ้นซากุระกลืนมันอย่างไม่รังเกียด นารูโตะยิ้มเบาๆ ก่อนจะเอาลิ้นเลียที่มุมปากตรงรอยน้ำของเขาไหลออกมาเอาลิ้นเลียแล้วเอามันเข้าไปในปากเธอจูบแลกลิ้นอย่างสนุกปากก่อนจะผลักปากออกมา
"เอ๊อ!...ลืมบอกไปอย่าางนึ่งตั้งแต่นี้เป็นต้นไปอย่ากินยาคุมนะมึง โทษฐานที่มึงไม่บอกเรื่องนี้กับกู" นารูโตะทำโทษซากุระ
"ตะ..แต่ว่าฉันพึ่งอยู่ปี 2 เองน่ะ ถะ..ถ้าไม่กินกะ..ก็..." ซากุระกังวลเล็กน้อย
"มึงจะคิดมากทำไมพ่อแม่กูรวยลำดับ 3 ของโคโนฮะ เลี้ยงมึงสบายอย่างมึงอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียวก็พอ จะได้ไม่ร่าน!!!" นารูโตะจิกผมซากุระให้เงยหน้ามองถึงคำพูดจะรุนแรงแต่มันเต็มไปด้วยความจริงใจ ความหมายของมันคือไม่อยากให้เธอเหนื่อยแค่อยู่บ้านเฉยๆ ก็พอ ซากุระยิ้มอย่างดีใจกับคำพูดของนารูโตะ
"ก็ได้ค่ะ ที่รัก" ซากุระยิ้มก่อนจะลุกขึ้นผลักนารูโตะให้นั่งกับโซฟาขึ้นคร่อมร่างสูงแล้วบทเพลงรักสุดเร้าร้อนหวานเยิ้มก็เริ่มขึ้น
 
เวลา 10.30 น.
 
"เป็นไงบ้างวะซากุระทำไมเมื่อวานไม่มาเรียนละ" อิโนะถามพรางนั่งลงในร้านอาหารประจำในมหาลัย
"ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกเหนื่อยๆ กะ..ก็เท่านั้น" ซากุระหน้าแดงนิดๆ เพราะนารูโตะทำตามที่พูดไว้ดีที่เขาให้เธอได้พักเหนื่อยบาง
"แล้วแกทำไรวะถึงเหนื่อย?" อิโนะถามอย่างสงสัย
"อะ..เอ่อ..คะ..คือว่า.." ซากุระถึงกับพูดไม่ออก
"คือ เคอ อยู่นั้นแหละบอกมาสิ" อิโนะเห็นท่าทีอำอึ่งก็ยิ่งเร่งคำตอบ
"อะ..เอ่อ.."
"จะอะไรก็เล่นสวาทกับฉันทั้งวันเลยเพลียน่ะ" นารูโตะเดินมากอดซากุระจากด้านหลังหอมแก้มซากุระไปหนึ่งที
"ฮึ๊...นะ..นายทำอะไรน่ะ!! เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดหรอก" ซากุระรีบผลักตัวออกจากร่างสูงทันทีเขาไม่เคยทำอย่างนี้กับเธอตอนอยู่นอกบ้านหรือตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่น แต่นี่ต่อหน้าเพื่อนรวมห้องและคนอื่นเขากลับทำ
"ผิดหรือไง!!กูแค่จะหอมจะกอดเมียตัวเองไม่ได้ไง!! หรือมึงกลัวชู้มึงเห็น..ห๊ะ!!..." นารูโตะมานั่งเก้าอี้ข้างๆ ซากุระเอามือจับปลายคางซากุระบีบแน่นก่อนจะสบัดอย่างแรง
"ไม่ใช่นะ.."
"หุบปาก มึงไม่ต้องพูด ทำไมหรือว่ามึงกลัวคนอื่นเขารู้ว่ามึงมีผัว!!!" นารูโตะตะคอกออกมาดังๆ ได้ยินกันทั้งร้าน ซากุระตกใจในสิ่งที่นารูโตะพูด เขาประกาศความเป็นเจ้าของในตัวเธอให้ทุกคนได้ยิน
"อ๊ะ!!! กะ..แกกันไอ้โตะปะ..เป็น.." อิโนะพูดตะกุกตะกัก
"ผัวเมียกัน" นารูโตะเป็นคนตอบก่อนจะจับซากุระจูบโชว์
"ว่าแล้วเชียว" อิโนะอุทานออกมา
"กะ..แกหมายความว่าไง?" ซากุระหลังจากผลักปากออกจากนารูโตะก็ถามออกมาทำตาโตใส่
"ฉันสงสัยตั้งนานแล้ว เอ๊ะ!..ไม่สิพวกฉันสงสัยกันตั้งนานแล้ว" อิโนะพูดอย่างโล่งใจเพราะลุ้นมานาน
"พะ..พวกแกงั้นหรอ" ซากุระเบิกตากว้างกว่าเดิม
"ก็พวกฉันทั้งห้อง แม้ก็ฉันเห็นแกไปเกาะแกะกับผู้ชายคนอื่นทีไรไอ้โตะก็ฉุนทุกที่เลยนิ" อิโนะพูดอย่างชิวๆ ก่อนเพื่อนๆ คนอื่นๆ จะเดินมานั่งบที่โต๊ะรวม 9 คน
"เปิดตัวได้สุดยอดมาไอ้โตะ" คิบะชื่นชมนารูโตะก่อนจะคุยเรื่องทั้งคู่ว่าเป็นมากันอย่างไงโดยคนที่เล่าคือนารูโตะซากุระได้แต่นั่งหน้าแดงกับการเป็นตุ๊กตาให้นารูโตะทั้งลูบคลำ จูบและหอมแก้มสารพัด ก่อนทุกอย่างจะหยุดลงพร้อมการปรากฏตัวของชายร่างสูง
"นายคือ อุสึมากิ นารูโตะใช่ไหมฉันมีเรื่องจะคุย" ชายวัยกลางคนหยุดอยู่ด้านหลังนารูโตะ
"คุณน้าฮิอาชิมีอะไรจะคุยกับผมหรือครับ" นารูโตะลุกขึ้นโค้งหัวให้เล็กน้อย
"เรื่องฮินาตะมากับฉัน" ชายร่างสูงวัยกลางคนเดินนำออกไปจากร้านอาหาร
"ไปหาฉันที่บ้าน" ร่างสูงพูดกอ่นจะเข้าไปในร่างนารูโตะมองอย่างสงสัยก่อนจะไปที่รถแอสตันสีดำแดงสุดหรูขับตามไป
 
ณ ที่บ้าน ฮิวงะ
 
"นายต้องรับผิดชอบลูกสาวฉัน" ฮิอาชิพูดสีหน้าเครียดมองฮินาตะสลับกับนารูโตะ
"รับผิดชอบ?อะไรครับ" นารูโตะถามอย่างสงสัย
"นายทำฮินาตะท้อง!นายต้องรับผิดชอบ!!" ฮิอาชิหยิบที่ตรงคันโยนให้ นารูโตะรับมาดูมันขึ้นแถบสองขีด นารูโตะมองตกใจเล็กน้อยก่อนจะหยิบสมาท์กโฟนขึ้นมา
"ผมคงรับผิดชอบไม่ได้หรอกครับ เพราะผมไม่ค่อยล่วงเกินฮินาตะเลยแม้แต่ครั้งเดียวผมว่า คุณน้าให้พ่อของเด็กในท้องจริงๆ รับผิดชอบดีกว่านะครับ" นารูโตะเปิดคลิปที่ซาสึเกะให้มายื่นให้ฮิอาชิดู
"ห๊ะ!!!!!! นี่มัน นะ..นี่กะ..แก..กับ..เนจิ.." ฮิอาชิมองคลิปในมือถือของนารูโตะก่อนจะเงยหน้ามองฮินาตะ คลิปในมือถือเป็นฉากรักเร้าร้อนระหว่างพี่น้องต่างสายเลือด
"ฮินาตะนี่แก!!" ฮิอาชิตะคอกฮินาตะ เธอนั่งเงียบก่อนน้ำใสๆ จะไหลออกมาฮินาตะไม่พูดอะไรกำมือแน่นตัวเธอสั่นเทาไปด้วยความกลัว
 
แอ๊ดดดด เสียงเปิดประตูดังขึ้น
 
"เกิดเรื่องอะไรกันครับคุณฮิอาชิ อ๊ะ!! ละ..แล้วฮินาตะร้องไห้ทำไม หรือว่าไอ้โตะมึงทำฮินาตะร้องไห้!!!" เนจิที่เปิดประตูเข้ามาพบนารูโตะ ฮิอาชิ ส่วนฮินาตะนั่งก้มหน้าร้องไห้ เนจิเข้าไปกระชากนารูโตะให้ลุกขึ้นอย่างเอาเรื่อง
"ไม่ใช่เพราะนารูโตะแต่เพราะแกนั่นแหละ!!!" ฮิอาชิปาที่ตรวจคันใส่เนจิอย่างโมโห เนจิก้มลงไปหยิบขึ้นมาดู เบิกตากว้างมองฮินาตะยิ้มอย่างดีใจ แต่ตอนนี้ฮินาตะกลัวจนตัวสั่นไม่กล้าแม้แต่มองหน้าใคร
"ฮินาตะ น้องท้อง" เนจิพูดมือสั่งเล็กน้อยฮินาตะเงยหน้ามองเห็นอาการร่างสูงคนรักของเธอที่สั่นไปทั้งตัวก็คิดในใจ 'หรือว่าพี่เนจิจะไม่รับเป็นพ่อ ฉันมันผู้หญิงไร้ยางอายสิ้นดี' ฮินาตะผุบตาต่ำ
"พวกแกเป็นพี่น้องกันทำไมถึง..." ฮิอาชิพูดไม่ออกจะโทษเด็กทั้งสองก็คงไม่ได้เพราะช่วง 4-5 ปีหลัง มานี่เขาเดินทางไปต่างประเทศบ่อยมากบางครั้ง 3 เดือนถึงกลับมาทีปล่อยให้เด็กอยู่ด้วยกันจนเกิดความรักต้องห้ามขึ้น
"ผมรักฮินาตะจริงๆ ไม่ใช่แบบพี่รักน้องแต่แบบผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้ผญิงคนหนึ่งได้อย่างหมดหัวใจ ถ้าคุณฮิอาชิรับไม่ได้หรือไม่ให้อภัยผมกับฮินาตะ ผมจะพาเธอไปจากที่นี่เอง" เนจินั่งลงก้มหัวกับพื้นก่อนจะลุกขึ้นไปหาฮินาตะที่มองตนอยู่สายตาอึ่งๆ เพราะคำพูดของร่างสูง
"ฮินาตะไปกับพี่น่ะพี่จะดูแลน้องกับลูกของเราเอง" เนจิเข้าไปลูบหวฮินาตะเบาๆ ก่อนจะจูบที่หน้าผาก
"พะ..พี่เนจิ" ฮินาตะกอดเนจิก่อนเงยหน้ามองสีหน้าที่จริงจัง เนจิค่อยๆ พยุงฮินาตะเดินผ่านฮิอาชิไป
"คุณน้าครับ คุณจะปล่อยเขาทั้งสองคนไปหรือครับ กับหลานในท้องอีกคนคิดดีๆ สิครับ" นารูโตะมองทั้งสองอย่างเห็นใจก่อนจะหันไปพูดกับฮิอาชิให้เปลี่ยนใจ เนจิกับฮินาตะหยุดรอฟังคำตอบ
"ไม่!!" คำเดียวที่ออกจากปากฮิอาชิ
"คุณน้าครับ!" นารูโตะเรียกชื่อชายสูงวัยออกมาเพื่อเรียกสติอยากให้เขาคิดดูให้ดี เพราะถ้าทั้งสองคนต้องออกไปจากบ้านความผิดส่วนหนึ่งก็มาจากเขา
"ไม่เป็นไรนารูโตะขอบใจ" เนจิหันมาพูดก่อนจะพาฮินาตะมาที่ประตู
"ถ้าแกสองคนออกไปอยู่กันตามลำพังแล้วหลานฉันเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะไม่ให้อภัยพวกแก" ฮิอาชิพูดออกมาก่อนจะมองเด็กทั้งสองอีกครั้งด้วยสายตาอ่อนโยนและให้อภัย
"คุณพ่อหนูขอโทษค่ะ" ฮินาตะเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อดีใจที่พ่อให้อภัยในความผิดที่ไม่น่าให้อภัยนี้
"ผมขอโทษครับคุณ..."
"อย่ามาเรียกชื่อฉัน!!" ฮิอาชิทำหน้าดุใส่เนจิเขาหน้าซีดไปเลยก่อนจะผุบตาต่ำ
"เรียกพ่อสิไอ้ลูกเขย" ฮิอาชิพูดออกมาด้วยใบหน้าที่มีร้อยยิ้ม
"ครับคุณพ่อ" เนจินั่งลงก้มหัวหน้าฮิอาชิขอโทษอีกที
 
"ไอ้โตะมึงไม่โกรธกูหรือไง ที่กูทำ.." เนจิเดินมาส่งนารูโตะที่รถ
"โกรธแต่กูเห็นใจฮินาตะมากกว่าดูๆ แล้วมึงก็รักฮินาตะมากเลยนิดูแลเธอดีๆ แหละ" นารูโตะพูดออกมาอย่างขำๆ
"กูขอโทษเรื่องซากุระแล้วกันตอนนั้นหน้ามึดไปหน่อย แต่เธอรักมึงมากจริงๆ รักษาเธอไว้ให้ดีๆ ละไอ้โตะ" เนจิพูดจากใจจริงนารูโตะพยักน้ารับก่อนจะขึ้นรถกลับมหาลัยไปหาคนที่เขารักอย่างหมดใจและเธอก็รักเขาหมดใจเช่นกัน พอรถเลี้ยวเข้ามาใจเขตมหาลัยก็เห็นร่างบางผมสีชมพูสดใสกำลังทำในสิ่งที่ทำให้เขาเดือด
 
แป๊ดๆ แป๊ดๆ
 
"มึงจะร่านไปถึงไหน ส่วนมึงไอ้หน้าอ่อนอย่ามายุ่งกับเมียกู" นารูโตะเปิดกระจกพูดอย่างโมโหร่างบางตรงหน้าชอบจริงเรื่องยั่วโมโหเขาเนี่ย
"อะ..เอ่อ..ใครหรอครับพี่ซากุระจัง" ร่างสูงที่เดินเคียงข้างซากุระหันมาถาม
"เอ่อ..ขะ..เขาเป็น..." ซากุระอ้ำอึ่ง
"กูเป็นผัว!มันมึงมีปัญหาอะไรไหม ส่วนมึงจะยืนยั่วผู้ชายอีกนานไหมมีกูเป็นผัวคนนึงยังไม่พอหรือไง ยัง!! ยังไม่ขึ้นมาอีกหรือจะให้กูลงไปลากมึงขึ้นมา" นารูโตะทำท่าจะลงมา
"ขอโทษน่ะค่ะ สามีพี่เรียกแล้ว" ซากุระหันไปยิ้มให้ร่างสูงที่เดินเคียงกันยกมือข้างซ้ายขึ้นมาให้ดูแหวนที่นิ้วนาง แล้วโบกมือลา และตบไหล่ไปอีกที ก่อนรีบขึ้นไปบนรถสุดหรู
"มึงนี่ร่างไม่เปลี่ยนเลยน่ะกลับไปกูจะทำให้มึงหายร่านเอง.." นารูโตะตะคอกซากุระก่อนจะเลือนกระจกปิดแล้วขับรถไปอย่างเร็ว ส่วนซากุระหันไปยิ้มหวานให้ร่างสูงที่ยืนอยู่ก่อนจะโบกมือให้
"แร๊ง!!!!" รุ่นน้องสุดหล่อยืนมองหน้าเหวอมองรถที่ออกไปก่อนจะพูดออกมาเสียงแหลม นี่หละน๊าที่เขาว่ากันว่าผู้หญิงมักชอบคนเลว
 
~~~~~~~~~~End~~~~~~~~~~