ชีวิตวันๆของเด็กม.ต้น

 
ตอน (พบรักครั่งเเรกของ พี)
 
 
 
 สวัสดีผมชื่อพี อยู่ชั่นม.3 วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมกำลังจะเดิน ข้ามสพานเเม่น้ำเพื่อเดินกลับบ้านอย่าง
 เหมือนเคย ผมเป็นคนที่ห่วยหาความรักมากอยากจะต้องการคนมาดูแล แต่ก็ไม่มีใครสน คนอย่างเราเลย
 ก็เเน่ละ ผมเป็นคนหล่อเกินและดีเกินที่จะมีคนมาชอบ (ถุ๊ย!!) แต่ความรักของเด็ก ม ต้นนี้มันช่างหายาก
 หาเย็นเหลือเกิน
 
   (ผู้บันยาย) พีเดินบ่นในใจมาเรื่อยเปื่อย ก็พบกับสาววัยกลางคนผิวขาวผมสีดำยาวลงมาถึงด้านหลัง
 คนหนึ่งที่กำลังเดินที่กำลังเดินสวนทางกัน...
 
 
 
อ่ะ! สะสวยจังเเค่เดินผ่านยังจะได้กลิ่นน้ำหอมเลยผมยาวสะละสล่วยอย่างกับเอาเตารีด รีดผมยังไงยังงั้น
 เลย ส่วนหน้าอกก็ สะบึ่ม มาก ถึงจะอายุเยอะกว่าเรามากโข แต่นี้แหละ ใช่เลย นางในฝัน... 
  พียืนคิดในใจสักพัก ก็หันกลับไปมอง ผู้หญิ่งคนนั้นทันที พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
" เอ่อ...สวัสดีครับ ไม่ทราบว่า ช่ะชื่ออะไรครับ -///-"  พีเดินเข้าไปเดินข้างๆแล้ว ถามอย่างเขินอาย 
 
 เมื่อผู้หญิ่งวัยกลางคน คนนั้นเห็นพีมาถามก็ถึงกับช่ะงักหยุดเดินทันที 
 
 " ฉันมีชื่อว่า สมชายฮ๊า"  สาวคนนั้นพูดตอบด้วยน้ำเสียงใหญ่ๆ
 
  
 
 (ผู้บันยาย) เเถวๆสะพานนั้นถูก บันยากาศมาคุ เข้าครอบงำทันที่ตอนนี้ไม่มี เสียงอะไรเลยนอกจาก
เสียงแม่น้ำที่ไหลผ่านคลองน้ำไป ชายหนุ่มมอต้น กับ สาววัยกลางคน ไม่สี สาวดุ้นที่มีหนวดเครา คาง
 ตูด ปากแดง นมก็ยัด วีลีโคน มา 
 
 
 
 " ม่ายยยยยยย!!!! "  พีตะโกนร้องลั่นทั่วคลอง วิ่งหนี ทิ้งเธอปล่อยให้สมชายยืน งง อยู่ภายเบื่องหลัง
 
 " จะไปไหนค๊าา พี่มากกก " สมชายวิ่งตาม พีไปอย่างรวดเร็วพร้อมตะโกนไล่หลังมาด้วย
 
 "พี่มากบ้านแก่สิ คนละเรื่องกันแล้วแก่รีบกลับไปเลยอย่าตามมาน๊าาา!!! " พีตะโกนกลับไป 
 
 " ฉันมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลย" สมชายตะโกนบอกพี 
 
 " ท่าน้ำบ้านแก่เหรอ เดี๋ยวก็โดนเขาฟ้องหรอกไอ้บ้า!! " 
 
 
 
 (ผู้บันยาย) สายลมยามพัดอย่างเบา พระอาทิตย์กำลังตกดินท้องฟ้าเปลี่ยนสีเป็นสีส้มอ่อน และยังมี
 
หญิ่งชายวิ่งไล่จีบกันบนสะพาน ช่างดูโรเเมนติกหรือเกิน...
 
 
 
พี: "โรเเมนติกบ้านเองสิ!! รีบๆจบเลย "  
 
 
 
 
 
   จบครับ ...