คิดถึงเสมอ

     เช้าอากาศอึ้มครึ้ม เพราะมีเมฆฝน บรรยากาศเย็นสบายน่านอน ทำให้หลายคนยังไม่ตื่นหรือลุกจากที่นอน โดยเฉพาะเนที่กำลังนอนหลับฝันหวานถึงใครบ้างคน
 
     "เนจ๋า" เสียงเรียกที่หวานหู พร้อมรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของคนเรียกชวนใจเนละลาย
 
     "คนอะไรน่ารักที่สุด" เนยิ้มหันมองตามเสียงเรียก พลางชม
 
     "บ้า... ชมกันอย่างนี้เขินแย่เลย" คนถูกชมเขินจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ยืนบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย หลบสายตาของเน
 
      "ออย น่ารักมากรู้ตัวไหม" เนพูดพลางจับมือ ออยเขินคูณสอง
 
      "ไปเดินเล่นกัน" ออยชวนเนเดินเล่นแก้เขิน สองคนเดินจูงมือคุยกันไปตลอดทาง ระหว่างทางที่เดิน เนมองเห็นต้นกุหลาบดอกสีชมพูต้นหนึ่งข้างรั้ว กำลังชูช่อสวยงาม
 
       "ออย รอตรงนี้แปปนะ" บอกแล้วก็รีบเดินไปที่ต้นกุหลาบต้นนั้น เลือกดอกที่สวยที่สุดแล้วเด็ดมายื่นให้ออย
 
       "สวยจัง ขอบคุณนะเน" ออยยิ้มรับแล้วดมดอกกุหลาบ
 
       "ดอกกุหลาบสีนี้เหมาะกับออย" เนพูด
 
       "ทำไมถึงเหมาะอ่ะ" ออยถามด้วยความสงสัย
 
       "ก็สีดอกหวานเหมือนออยเลยไง" เนยิ้มกริ่ม
 
       "ชมกันอย่างเดียว เขินจนตัวจะลอยแล้ว"
 
       "ไม่ต้องกลัวลอย เดี๋ยวเนจับไว้ให้"
 
       "แหมมมม" สองคนหัวเราะพร้อมกัน ขำมุขเก่าๆ
 
        "แบร่ๆๆ" ออยแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งหนี เนวิ่งตาม สองคนวิ่งไล่จับกันไปมา
 
        "แน่จริงจับให้ได้ดิ" ออยพูด
 
       "จับได้ล่ะน่าดู" เนวิ่งตามความคิดหนึ่งแล่นเข้าสมอง แต่จะใช้ได้ต้องจับตัวให้ได้ก่อน
 
       "จับให้ทันนะ" ออยยืนท้าด้วยความสนุก หัวเราะชอบใจที่เนวิ่งตามไม่ทัน
 
       "นี้แน๊ะ จับได้แล้ว" ในที่สุดหลังจากวิ่งไล่จับได้ระยะหนึ่ง เนก็คว้าตัวออยไว้ได้ ออยพยายามดิ้นหนี แต่เนกอดไว้แน่น
 
       "จับได้แล้ว มีรางวัลป่ะ" เนถามสีหน้าล้อเลียน
 
      "เนปล่อยก่อนสิ" ออยแกล้งพูดให้เนปล่อยแต่เนไม่เชื่อส่ายหน้ากอดไว้แน่น
 
      "ให้รางวัลไรดีนะ" ออยเลิกดิ้น เมื่อเห็นว่าเนไม่ยอมปล่อยเน เนเห็นออยยืนคิดนิ่งๆ เลยหอมแก้มชิงตัดหน้าเอารางวัล
 
      "อุ้ย" เนลืมตามาเจอหน้าออย แล้วมึนด้วยความงง
 
     "ตกใจไรเน" ออยถาม มองสีหน้าเนแล้วขำ เนหันซ้ายแลขวาแล้วบ่น
 
     "นี่มันห้องเรานี้หน่า"
 
     "ก็ห้องเนนะสิ" ออยได้ยิ้มหัวเราะด้วยความตลกกับท่าท่างของเน เนมึนตึบเมื่อกี้มันนอกบ้านแล้วนี่มันในห้องนอน
 
      "เราฝันเหรอนี่" เนบ่นออกมาเบาๆ แต่ออยก็ได้ยิน
 
      "เนฝันเหรอ ฝันว่าไรอ่ะ" ก้มหน้าลงไปถามทั้งๆ ที่เนยังนอนอยู่บนเตียง เนยิ้มไม่ตอบเพราะจำได้ว่าภาพสุดท้ายเมื่อกี้เนหอมแก้มออย
 
     "จะบอกได้ไงล่ะนี่" คราวนี้เนบ่นในใจ
 
     "ฝันไรเหรอเน" ออยถามเสียงอ่อนอยากรู้ แต่เนส่ายหน้าไม่ยอมบอก ออยเลยงอนลุกขึ้นจะเดินกลับบ้าน
 
     "อ๊ะ บอกแล้ว" เนรีบพูด ออยได้ยินนั่งลงเหมือนดิม สีหน้าตั้งใจฟังเต็มที่
 
     "เนฝันว่า..." เนอ้ำอึ้ง ไม่แน่ใจว่าจะพูดไปดีไหม
 
     "ฝันว่า" ออยยืนหน้ามาใกล้เนทวงคำตอบ ความที่ออยยืนหน้ามาใกล้ เนเลยนึกถึงตอนสุดท้ายมาได้เลยทำแบบเดียวกันแล้วเอ่ย
 
      "ฝันแบบนี้แหละ" เนยิ้มทะเล้น ออยถูกหอมแก้มนั่งอึ้งคลาดไม่ถึงกับเรื่องที่เนฝัน
 
      "ไม่ยอม ขอออมด้วย"
       เสียงออมมาเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่เด็กน้อยรู้สึกอิจฉาพี่สาวที่ได้ความรักจากเนคนเดียวเลยเข้ามานั่งใกล้ยืนหน้าขอบ้าง เพราะออมเข้าใจว่านั่นคือการแสดงความรัก เนื่องจากแม่เคยทำให้บ่อยๆ ก่อนนอน เนหันมายิ้มกับออยที่ยังคงอึ้งแต่ก็แอบขำน้องสาวที่ไม่รู้เรื่อง
 
      "น่ารักนะเรา" เนยิ้มหอมแก้มน้องออม เมื่อออมได้ก็หัวเราะชอบใจ
 
      "หนูไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมาใหม่" เมื่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่อาบน้ำ เด็กน้อยก็รีบวิ่งออกจากห้องของเนตรงดิ่งไปบ้านทันที
 
       "ยิ้มหน้าบานเชียว" ออยหายงงแล้ว แซวเนที่นั่งยิ้มมองตามหลังน้องสาวของตัวเอง
 
      "น้องออมน่ารัก" เนว่า
 
      "แล้วออยล่ะ" เนหันมามองคนพูด ยิ้มแล้วบอก
 
      "ออยน่ารักที่สุดดดดดดด" เน้นเสียงตอนท้าย
 
     "งั้นเอารางวัลไป" ออยให้เสร็จรีบเดินหนีออกไปจากห้องทันที เนนั่งอึ้ง เพราะสิ่งที่ออยให้คือคำต่อจากความฝัน ผิดก็ตรงที่ในฝันเนหอมแก้มออย แต่นี่ออยเป็นฝ่ายหอมแก้ม
 
      "เราฝันอีกเปล่าหว่า" เอามือลูบแก้มแล้วพูด
 
      "ไม่ได้ฝัน" ออยชะโงกหน้ามาบอก ยิ้มเขินๆ เนยิ้ม ยังแอบงงกับตัวเองระหว่างความฝันกับความจริง แต่ไม่ว่าจะเป็นความฝันหรือความจริง เนก็มีความสุขที่สุดอยู่ดี