คิดถึงเสมอ
เขียนโดย 
อันตัง
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2554 เวลา 09.38 น.
แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2562 13.32 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
6) เมนูพิเศษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความภาพวันวานภาพแล้วภาพเล่าหมุนเวียนผ่านความทรงจำ ที่ยังคงนึกถึงเสมอ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน
"พี่เนเป็นแฟนพี่ออยหรือคะ" ออมถามในเช้าวันหนึ่ง
"เป็นไรดีนะ" เนยิ้มกรุ่มกริ่มตอบน้องออม
"แหม แค่นี้ก็บอกหนูไม่ได้" ออมทำเสียงน้อยใจ เนยิ้ม มองอย่างเอ็นดู
"พี่ออยเป็นคนสำคัญสำหรับพี่" เนบอกเด็กน้อยด้วยคำพูดที่คิดว่าเหมาะกับเด็กมากที่สุด
"เย้ๆ ออมได้พี่เนเป็นพี่สาวแล้ว" เด็กน้อยเข้าใจไปตามภาษาของตัวเอง กระโดดไปกระโดดมาอย่างร่าเริง เนมองขำน้อยๆ
"ตอบได้น่ารักดีนะ" ออยที่ยืนฟังอยู่ เมื่อเห็นน้องสาวเดินหายไปแล้วจึงเดินออกมา
"มาแอบฟังหรือจ๊ะ" เนยิ้มเจ้าเล่ห์ ออยหมั่นไส้เลยแกล้งหยิกที่แขน
"โอ้ย เจ็บนะตัวเอง" เนร้องอุทาน
"หยิกให้เขียวเลย" ออยทำสีหน้าจริงจัง ทำท่าจะหยิกอีก เนเลยสวมกอดอย่างเอาใจ โดนไม้นี้เข้าไปออยก็เขินอาย ไม่หยิกเนอีก
"ไปนั่งรถเล่นกันเถอะ" เนชวน
"ไปสิ"
เนพาออยขี่รถเรื่อยๆจนกระทั่งถึงชายทะเล พอเห็นมุมดีๆ ก็จอดรถ เดินจูงมือออยเดินเล่น สองคนเดินคุยกันกระหนุงกระหนิง
"เนดูสิ เปลือกหอยนี้สีสวยจัง" กำลังเดินเล่นอยู่ออยก็เหลือบไปเห็น จึงหยิบขึ้นมาให้เนดู เนมองเห็นแล้วยิ้ม
"เปลือกหอยตลับนะ กิโลหลายบาทเลย ส่วนใหญ่เขาจะขายให้ร้านอาหารเอาไปทำหอยตลับผัดน้ำหริกเผา" เนอธิบาย
"แต่ตัวมันเหมือนจะใหญ่นะ ดูจากเปลือก" ออยมองอย่างสงสัยแล้วถามต่อ
"ใช่ตัวใหญ่ แต่ตัวเล็กก็มีนะ"
"ออยกินหอยนางรมไหม" เนนึกขึ้นได้เลยหันมาถาม
"กินจ๊ะ แต่หอยนางรมแพงเหมือนกันนะ" ออยทำหน้าเสียดาย เนยิ้มแล้วเดินจูงมือออยเดินต่อไป ออยเดินตามงงๆ
"ไปไหนหรือเน" ออยถาม เนหันมามองแล้วยิ้ม ตอนนี้ออยทำหน้าเหมือนจะถูกเอาไปขายเลยตามความรู้สึก
"ไม่พาไปขายหรอกหน่า"
"บ้า"
"เนจะพาออยไปเก็บหอยนางรมไง" เนพูด
"มีด้วยเหรอ" ออยถามด้วยความสงสัย
"ตามมาสิ" ออยเดินตามเนไป ไม่นานก็ถึงใต้สะพาน ออยมองรอบๆ ไม่เห็นอะไรนอกจากน้ำทะเลกับโคดหิน
"ไม่เห็นมีไรเลย" ออยถามเน เห็นเนเดินไปที่โคดหินใหญ่ก้อนนึง
"ตามมานี้สิ" เนควักมือเรียกให้ออยไปหา ออยเดินตามไปยังจุดที่เนอยู่
"ไหนเนบอกจะพามาเก็บหอยนางรมอ่ะ" ออยประท้วงเน เมื่อตัวเองมองไม่เห็นอะไรเลย
"นี้ไง" เนทำอะไรบางอย่างกับพื้น แล้วยื่นมาส่งให้ออย
"อะไรอะเน" ออยถามด้วยความงง
"หอยนางรมไง" คำตอบของเน ทำเอาออยอึ้ง มองสิ่งที่เนส่งมาให้ก็พบว่ามันเป็นหอยนางรมจริงๆ
"ใช่จริงๆ ด้วย เนเอามาจากไหนอ่ะ" ยังถามด้วยความสงสัย
"ก็ตรงที่เรายืนอยู่นี้ไง" ออยได้ยินหันมองบริเวณที่ตัวเองยืนทันที พอมองดีๆ ออยก็ร้องอ๋ออย่างเข้าใจ เพราะเห็นเป็นโคดหินเลยไม่ได้สนใจ แต่ความจริงแล้ว โคดหินเล่านั้นถูกหอยนางรมมากมายยึดเป็นที่อยู่อาศัยจนเต็มไปหมด ออยมองอย่างตื่นเต้น เพิ่งเคยเห็นหอยนางรมตัวเป็นๆ
"โห เยอะมากเลยอ่ะ" ออยพูดอย่างตื่นเต้น
"รอแปปนะ เดียวเนเก็บให้" เนบอกแล้วใช้หินก้อนขนาดเท่าฝ่ามือกระเทาะหอยนางรมออกจากโคดหิน แล้วส่งให้ออยเก็บ
"เขาเก็บกันอย่างนี้เหรอ" ออยสงสัยถามเน
"ไม่หรอก เขามีเครื่องมือเก็บกัน แต่เราไม่มีเลยใช้วิธนี้ไง" เนยิ้มบอกออย ส่งหอยนางรมให้ออยตัวแล้วตัวเล่า ออยเห็นเนเก็บแล้วน่าสนุก จึงหาก้อนหินมากระเทาะบ้าง
"หว้า แตกอ่ะเน" ออยมองหอยนางรมตัวที่ตัวเองกระเทาะเละอย่างเสียดาย
"เวลากระเทาะต้องระวัง เปลือกแตกจะไม่สวยนะ" เนยิ้ม บอกวิธีออย สองคนเก็บหอยนางรมจนเพลิน ไม่นานหอยนางรมก็กองอยู่ข้างๆทั้งคู่คนละหลายโล
"มองเยอะนะ แต่เดียวเราเอาเปลือกออกก็เหลือไม่เท่าไหร่" เนหันมองแล้วบอกให้ออยฟัง
"พอแล้วมั้งเน เยอะแยะเลย" ออยมองแล้วขำตัวเองพอเก็บได้เลยเก็บยาวเลย
"อือ พอแล้ว กลับบ้านเถอะ" เนเห็นด้วย
"แล้วเราะเอากลับยังไง" ออยถาม มองเห็นหอยนางรมหลายกิโล แล้วไม่มีอะไรใส่เลย เนหันมองไปรอบๆ ไม่มีอะไรพอจะใส่ได้เลย พอดีเนใส่เสื้อคุมมาด้วย จึงให้ออยหยิบหอยใส่เสื้อคุมแล้วเดินกลับมาที่รถ
พอมาถึงรถเนก็เอาหอยใส่ตะกร้าหน้ารถ รอออยขึ้นรถจึงขี่รถออกตรงกลับบ้านทันที ไม่นานนักทั้งคู่ก็กลับมาถึงบ้าน
"เดียวเนทำเมนูพิเศษมาให้ ออยไปอาบน้ำรอก่อนเลยนะ"
"จ๊ะ" ออยยิ้มแล้วเดินเข้าบ้านไป เนเองก็เดินไปหลังบ้านพร้อมกับหอยนางรม เนจัดการแบ่งหอยเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเตรียมไว้ทำอาหารมือเย็น อีกส่วนใส่กระปุกเก็บใส่ตัวเย็น พอออยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จมานั่งรอที่โต๊ะ อาหารก็ถูกตั้งรอไว้แล้ว
"โห น่ากินจังเลยอ่ะเน" ออยยิ้ม มองอาหารตรงหน้าอย่างตื่นเต้น
"ลองดูนะถูกปากไหม" เนตักข้าวส่งให้ออย
"จ้า แล้วนี้ทำไรบ้างอ่ะ" ออยมองอาหารตรงหน้าแล้วถาม
"ก็มีไข่เจียวหอยนางรม หอยนางรมสด หอยนางรมผัดฉ่า" เนอธิบาย
"อร่อยแน่ กินล่ะนะ" ออยตักกินอย่างอร่อย เนยิ้มชอบใจ
"เอาอีกไหม" ผ่านไปสักพัก เนก็ถาม ออยลูบท้องตัวเองแล้วพูด
"ไม่ไหวแล้วเน พุงจะแตก"
"555 ขนาดนั้นเลย เอานี่น้ำจ๊ะ เดียวเนเก็บก่อนนะ"
"ออยช่วย"
"ไม่ต้องหรอกนั่งพักเถอะ"
"จ๊ะ ขอบคุณนะ" เนยิ้ม ค่อยๆทยอยเก็บของออกจากโต๊ะ ขณะเก็บชุดสุดท้ายเสร็จกำลังจะหันกลับมาที่โต๊ะก็ต้องตกใจ
"อุ๊ย!"
"รางวัลสำหรับวันนี้นะจ๊ะ" ออยหอมแก้มเน เนยิ้มเอามือลูบหน้า พลางคิด
"เมนูพิเศษวันนี้คุ้มจริงๆ"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
