คิดถึงเสมอ

     เสียงดังมาจากข้างนอกห้องทำให้เนสะดุ้งตื่น รีบลุกจากเตียงอย่างไว ความสงสัยว่าเสียงดังนั้นมาจากไหน จึงรีบเปิดประตูห้องออกไป ทั้งๆ ที่ตัวเองยังใส่ชุดนอน

 

   "เสียงอะไรหว่า" เนบ่นเดินหาที่มาของเสียง เมื่อเดินไปถึงหน้าบ้าน จึงรู้ว่าเสียงนั้นคืออะไร

 

   "เกิดไรขึ้น" เดินเข้าไปถามตรงที่มาของเสียง เห็นใครคนหนึ่งนอนอยู่กับพื้น

 

   "พัดสิ ขี่รถแล้วแหกโค้งชนกำแพง" ออยบอกยิ้มๆ

 

   "พูดมาก ช่วยหน่อยสิ" พัดยื่นมือมาให้ออยช่วยพยุงขึ้น เนมองด้วยหางตา รู้สึกตระหงิดๆ ที่เห็นพัดจับมือออย

 

    พัดเมื่อลุกขึ้นได้ก็ปัดฝุ่นตามเนื้อตัว เสยผมแล้วหันมายิ้มหวานกับออย เนได้ยินแล้วอยากจะเดินไปอ้วนทันที เมื่อพัดเอ่ยประโยคต่อมา

 

    "มั่วแต่มองคนน่ารักเลยชนเข้ากับกำแพง ดีนะเป็นสังกะสี" ออยได้ยิน แล้วหัวเราะด้วยความตลก เนรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตาเลยเดินออกมา

 

    "อ้าว เนจะไปไหน" ออยเห็นรีบทักทันที

 

    "ไปอาบน้ำจ๊ะ" เนตอบ

 

   "ชั่งเขาเถอะออย เข้าบ้านไปทายาให้หน่อย" พัดเองก็รู้สึกไม่ถูกชะตาเนเช่นเดียวกัน เลยรีบชวนออยเข้าบ้าน เนมองด้วยความหมั่นไส้

 

   "ออยมีเพื่อนแบบนี้ด้วยเหรอ" บ่นแล้วก็เดินเข้าบ้านไป

 

   หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินมานั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน กำลังนั่งเพลินๆ เสียงน้องออมก็ดังมาแต่ไกล

 

   "พี่เน"

 

   "ว่าไงจ๊ะ" เนยิ้มทัก

 

    "ออม รำคาญพี่พัดมากเลย" นั่งลงได้ก็บ่น

 

   "ทำไมล่ะ" เนเองก็ไม่ชอบจะพูดไปก็ไม่ดี เลยถามหวังให้น้องออมเล่าให้ฟัง

 

    "พี่พัดชอบมายุ่งกับพี่ออย ออมไม่ชอบเลย" เด็กน้อยบ่นหน้าหงิด

 

    "ก็เขาเพื่อนกันนี่"

 

    "ออมรู้แต่พี่พัดทำตัวแปลกๆ"

 

    "แปลกยังไง" เนสงสัยรีบถาม

 

   "พี่พัดชอบนั่งใกล้ๆพี่ออย ชอบมองแปลกๆ" ความที่ออมยังเด็กเลยบอกอะไรไม่ได้ชัดเจนพูดไปตามความรู้สึก

 

   "อือ" เนฟังไม่มีความเห็นอะไร แต่หลังจากนั้นรู้สึกว่าพัดจะมาบ้านออยทุกวัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้มาบ่อยๆ

 

   "พัดมาบ่อยจัง" ออยบ่นออกมาวันหนึ่งง เมื่อเห็นหน้าพัด

 

   "ก็คิดถึงออย" พัดยิ้ม

 

   "มาทุกวันยังคิดถึงอีก" ออยไม่รู้จุดประสงค์ของพัด บ่นเพื่อนขำๆ

 

    "มาได้ทุกวันน่าเบื่อ" ออมไม่ชอบใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเพื่อนพี่สาว เลยเดินหนีไปบ้านของเน

 

    "มาอีกแล้วเหรอ" เนทักอย่างรู้ทัน เพราะพักหลังนี้ออมจะมาที่บ้านทุกครั้งที่พัดมา

 

   "ออมเบื่อมาก" เด็กน้อยบ่น

 

   "แล้วไม่เบื่อพี่เหรอ"

 

    "ไม่เบื่อเลย เจอพี่เนดีกว่าเจอพี่พัด" เด็กน้อยนั่งใกล้ๆ อย่างประจบ

 

   "สักวันคงเบื่อพี่"

 

   "ไม่เบื่อจริงๆ นะคะ" เด็กน้อยยืนยันตาบ๊องแบ๊ว

 

    "จ๊ะ" เนยิ้มเอ็นดู แต่ในใจก็เริ่มหงุดหงิด เพราะไม่ได้พูดคุยกับออมมาหลายวันแล้ว พัดดึงตัวไว้ยันมืดทุกวัน เนก็ได้แต่คุยกับออมจนมืดอย่างเดียว

 

     วันหนึ่งขณะที่เนกำลังนั่นอ่านหนังสืออยู่ในห้อง ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู คิดว่าเป็นออมเลยไม่ได้สนใจ เพราะออมก็มาทุกวันอยู่แล้ว

 

     "มาทุกวันน่าเบื่อจริงๆ" เนบ่นทั้งๆ ที่ไม่ได้มองว่าใครเดินเข้ามา

 

    "เนเบื่อออยแล้วเหรอ" ออยไม่เข้าใจประโยคที่เนพูดเลยบ่นออกไปด้วยความน้อยใจ เนได้ยินเสียงรีบวางหนังสือทันที

 

     "มาได้ไง แล้วพัดละ" เนถาม เพราะน้อยใจเหมือนกันที่ออยไม่มาหาเลย

 

     "ไม่รู้ออยอยากเจอเน" ออยพูดเบาๆ แต่เนก็ได้ยินชัดเจน

 

    "อยากเจอทำไม" พูดแล้วหันมาสนใจหนังสือต่อ ออยมองแววตาเศร้ารู้สึกว่าเนไม่พอใจ แต่ไม่รู้จะทำไงได้แต่ยืนเงียบ

 

    "มีอะไรว่ามาสิ" เนพูดน้ำเสียงเฉยชา

 

    "ออย คิดถึงอยากเจอเนบ้าง" ออยพูดเสียงอ่อย

 

    "คิดถึงผิดคนหรือเปล่า" เนอยากจะบอกออยเหมือนกันว่าคิดถึง ไม่เจอไม่ได้คุยตั้งหลายวัน แต่เพราะน้อยใจเลยทำเป็นไม่สนใจ

 

     "เนไม่คิดถึงออยเหรอ" ออยเห็นเนไม่สนใจเหมือนเดิมก็รู้สึกใจหาย

 

     "ออยมีคนอื่นยังไม่สนใจเนเลย" เนพูดตัดพ้อ

 

     "ออยไม่ได้มีใครนะ หรือว่าเพราะพัด ออยกับพัดเพื่อนกันนะ" ออยไม่รู้จะมาอธิบายเรื่องพัดทำไม แต่ก็อยากบอกให้เนสบายใจ

 

     "มาบอกเนทำไม"

 

    "ก็ เพราะเนสำคัญกว่าไง" ออยพูดแล้วเงียบด้วยความเขิน เนได้ยินหันไปมอง ด้วยคิดว่าหูตัวเองฝาด

 

    "สำคัญอย่างไง" เนถาม ออยเขินจนหน้าแดงไม่รู้จะบอกยังไง เพราะก็ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่ผ่านมาหลายวัน ไม่ได้เจอได้คุยกับเน รู้สึกหงุดหงิดใจคืออะไร

 

    "เอ่อ ออย" ออยอึกอักตอบไม่ถูก

 

   "ช่างเถอะ เนไม่ได้สำคัญอะไร" เนทำน้อยใจทั้งๆที่ในใจลุ้นว่าออยจะบอกว่าอะไร

 

    "สำคัญสิ เป็นคนที่ออยห่วงใยที่สุด" ออยโพล่งออกไป

 

    "อะไรนะ" เนแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

 

     "เนอ่ะ" ออยรู้ว่าเนแกล้งก็ยิ้มออก

 

    "แค่คนที่ห่วงใยเองเหรอ" เนแกล้งถามต่อ ใจก็มีคำหนึ่งอยากจะบอกออยเหมือนกัน แต่อยากได้ยินความรู้สึกของออยก่อน

 

    "เป็นไรดีนะ" ออยแกล้งคิด เนหุบยิ้มหน้าหงิก

 

    "ไว้ค่อยบอกดีกว่า" ออยยิ้มแล้วเดินออกจากห้องไป เนถอนหายใจ แค่คำง่ายๆ ทำไมพูดไม่ได้นะ บ่นกับตัวเอง คำง่ายๆ ที่ตัวเองยังไม่แน่ใจเลย คือคำว่าอะไร