คิดถึงเสมอ

     เนนั่งเหม่อมองไปข้างหน้า แล้วนึกถึงเรื่องราวต่อ
    
     เนกำลังนั่งนึกอะไรเพลินๆ ก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ที่หน้าต่างห้องนอน จึงค่อยๆ เปิดผ้าม่านออกไป เนมองซ้ายมองขวา ไม่เห็นใครหรืออะไรที่จะทำให้เกิดเสียงก็รู้สึกงงกับตัวเอง พลางบ่น
 
     "หรือเราหูฝาด" เนส่ายหน้าแล้วปิดผ้าม่านห้อง
 
    "ก๊องๆๆ" เสียงดังอีกแล้ว เนได้ยินชัดเจนเลย เสียงเหมือนคนเคาะกระจกหน้าต่าง หญิงสาวรีบเปิดผ้าม่านอีกครั้ง
 
     "จ๊ะเอ๋" เสียพร้อมหน้าตาของเด็กน้อยคนที่หญิงสาวเพิ่งรู้จักโผล่ออกมาอย่างรวดเร็วหวังทำให้ตกใจ แต่เนเพียงแต่ยิ้มและแอบโล่งอกที่เสียงที่ได้ยินเป็นเสียงของสิ่งที่มีตัวตน เพราะลึกๆหญิงสาวนึกว่าจะเป็นผีเสียอีก
 
    "พี่เน ไม่ตกใจเลย" เด็กน้อยบ่นอุบที่แกล้งไม่สำเร็จ
 
    "พี่ไม่ค่อยตกใจอะไรหรอก ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า"
 
    "หนูจะมาชวนพี่ไปนั่งหน้าบ้านคะ" เด็กน้อยบอก
 
    "งั้นไปรอพี่นะ เดี๋ยวพี่จะออกไป"
 
    "จ้า" เด็กน้อยวิ่งไปรออย่างอารมณ์ดี เนมองตามผ่านหน้าต่าง สงสัยว่าตัวเองจะมีเพื่อนเป็นเด็กเสียแล้ว
 
     ไม่นานนักเนก็เดินออกมา สิ่งแรกที่เนเห็นคือรอยยิ้มของเพื่อนบ้านสาว รอยยิ้มนั้นทำให้เนต้องหยุดกึก เพราะจู่ๆ ใจเจ้ากรรมก็เต้นรั่ว เสียงหัวใจดังเสียจนเนคิดว่ามันจะหลุดออกมา เนรู้สึกว่าตัวเองต้องบ้าแน่ๆ ที่เกิดมีความรู้สึกแปลกๆ แบบนี้กับสาวเพื่อนบ้าน เนพยายามทำตัวให้เป็นปกติ ค่อยๆ เดินมานั่งลง
 
    "พี่เน เป็นไรเปล่า" เสียงของออมถามมา ช่วยทำให้เนมีสติมากขึ้น ยิ้มแล้วบอก
 
    "ไม่มีไรจ๊ะ"
 
    "เนกินอะไรหรือยัง" ออยถามอย่างเป็นกันเอง
 
    "ยังเลย" เนตอบ
 
     "กินด้วยกันไหม น้องออมกับออยยังไม่ได้กินเลย"
 
     "กินด้วยกันนะพี่เน" เสียงของออมสนับสนุน
 
    "จ๊ะ งั้นขอไปยกมาก่อนนะ" เนบอก ออยก็ขอตัวไปยก ต่างคนจึงแยกกันไป ไม่นานก็กลับมาพร้อมสำหรับอาหาร
 
    "มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย" ออมเอ่ยออกมาลงมือตักเป็นคนแรก เนยิ้มให้กับความใสซื่อของออม และเมื่อหลังมาเจอใบหน้ายิ้มแย้มของออยก็เผลอมอง
 
    "หน้าออยมีไรติดเหรอ" ออยหันมาเห็นเนมองก็นึกว่ามีอะไรจึงเอ่ยถาม
 
    "ปะ เปล่า ไม่มีไรติดหรอก" เนรีบตอบกลัวว่าออยจะรู้ว่าตัวเองแอบมอง
 
    "จ้า" ออยยิ้ม เมื่อไม่มีอะไรก็นั่งกินข้าวต่อ
 
    "อิ่มจัง" ออมวางจานข้าวแล้วเอามือลูบท้อง รู้สึกอาหารเช้ามือนี้จะอร่อยมาก เนกับออยมองเด็กน้อยแล้วยิ้มขำ
 
    "งั้นเดี๋ยวออยเอาไปเก็บก่อนนะ"
 
    "เนด้วย" หลังจากทั้งคู่เก็บสำหรับเรียบร้อยแล้วก็มานั่งคุยกัน ส่วนออมนั่งเล่นไม่ห่างนัก
 
   "เนอยู่ไหนมาถึงย้ายมานี่" ออยถามเป็นคำถามแรก
 
   "เนอยู่นอกเมืองนะ แบบว่าบ้านนอกมากกกกก" เนลากเสียงจนออยขำ
 
    "เนเรียนที่ไหน" ออยถามต่อ
 
    "เรียนพาณิชย์นะ"
 
   "เหมือนกันเลย"
 
    "ก็ดีสิ ได้ไปด้วยกัน" เนบอก ออยพยักหน้าเห็นด้วย
 
    "แต่กว่าจะเปิดก็อีกเดือนนึง" ออยนับพร้อมกับบอก
 
   "อืม"
 
    ทั้งสองคุยกันอย่างถูกคอ ไม่นานนักก็สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ตัวติดกันจนถูกแม่ๆ แซวว่าเป็นตังเม