คิดถึงเสมอ

     ท่ามกลางผู้คนมากมายที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง หลายครอบครัวพาลูกๆ หลานๆ มาพักผ่อน หญิงสาวคนหนึ่งนั่งหลบมุมใต้ต้นไม้ แววตาเศร้าสร้อย มองผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา เห็นคู่รักคู่หนึ่งเดินผ่านไป ผ่านนึกถึงช่วงเวลาเก่าๆ

    เมื่อ 5 ปีก่อน

     "เน จัดของเสร็จยังลูก" เสียงมารดาเรียกลูกสาวหน้าห้อง เนกำลังจัดของอยู่วางมือเดินออกไปเปิดประตู

     "ใกล้เสร็จแล้วคะแม่" เนยิ้มตอบมารดา

     "งั้นจัดต่อไปเถอะลูก หิวก็ไปหาไรกินซะนะ" เสียงมารดาบอกอย่างเอ็นดู ลูบหัวลูกสาวเมื่อเนยิ้มอ้อนประจบ 

     "คะแม่" เมื่อลูกสาวตอบ มารดาจึงเดินออกไปจัดการงานของตัวเองต่อ ปล่อยให้ลูกสาวจัดของตามสบาย

     หลังจากมารดาไปแล้วเนก็จัดของต่อ ไม่นานของก็ถูกจัดเข้าที่เป็นระเบียบเรียบร้อย เนนั่งลงบนเตียง มองรอบๆห้องอย่างภูมิใจกับฝีมือของตัวเอง เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรที่ต้องทำแล้ว จึงเดินออกไปสำรวจบ้าน

     เนเดินมองรอบๆ บ้านอย่างชื่นชม เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่แม่ซื้อบ้านอยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง หลังจากที่ผ่านมาเช่าบ้าน ย้ายไปย้ายมา เพราะงานของแม่เสมอ

    บ้านที่แม่ซื้อเป็นบ้านเดี่ยวที่ไม่ได้แพงมากมาย แต่เพราะมีเนื้อที่ใช้สอยเหลือให้ได้ปลูกต้นไม้ เนจึงชอบมาก เดินดูเรื่อยๆ ตั้งแต่หน้าบ้านยันหลังบ้าน สุดท้ายก็มานั่งไม้หินอ่อนใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้าน

     "พี่คะ เพิ่งย้ายมาเหรอค่ะ" เนหันไปมองตามเสียงก็เจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักส่งยิ้มมาให้ เนจึงยิ้มตอบกลับไป

     "ใช่จ๊ะ พี่เพิ่งย้ายมา"

     "หนูอยู่บ้านข้างๆค่ะ" เด็กหญิงชี้ไปที่บ้านขวามือ เนมองตามพยักหน้ารับรู้

     "น้องออมอยู่ไหน" เสียงใครคนหนึ่งเรียกเด็กหญิง

     "อยู่นี่ค่ะ" เด็กหญิงขานรับเมื่อได้ยินเสียงเรียก 

     "พี่สาวเรียกหนู" เด็กหญิงหันมาบอกเนที่ทำหน้าสงสัย

    "อ่อจ๊ะ" เนยิ้ม

     "มาอยู่นี่เอง" เสียงคนที่เรียกเด็กหญิงปรากฏตัว พร้อมรอยยิ้มหวานๆ ลักยิ้มน้อยๆ นั้นทำให้เนมองจนเพลิน

     "สวัสดีค่ะ" พี่สาววัยไล่เลี่ยกับเนเอ่ยทัก เมื่อน้องสาวบอกว่าเป็นเพื่อนบ้านใหม่

    "เอ่อ สวัสดีค่ะ" เนมองเพลินเกือบไม่ได้ยินที่พี่สาวเด็กหญิงทักทาย

     "พี่สาวชื่อไรค่ะ" เด็กหญิงหันมาถาม

    "พี่ชื่อเนจ๊ะ"

     "หนูชื่อ ออม แล้วพี่สาวหนูชื่อ ออยค่ะ" เด็กหญิงแนะนำตัวอย่างอารมณ์ดี เพราะรู้สึกถูกชะตากับเน

     "ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ" เนพูด

    "ยินดีที่ได้รู้จักเช่นเดียวกัน" ออยยิ้ม

     "ขอตัวก่อนนะ พอดีต้องพาน้องไปนอนกลางวันแล้ว" ออยเอ่ย

    "ออม ยังไม่อยากนอนค่ะ อยากคุยกับพี่เนก่อน" เด็กหญิงไม่ยอม ยืนงอนพี่สาว ออยมองแล้วส่ายหน้าในความเอาแต่ใจของน้องสาว

    "น้องออม ไปนอนก่อนนะ ไว้ตื่นค่อยมาหาพี่ บ้านอยู่ใกล้ๆเอง" เนบอกเด็กน้อย เด็กหญิงพยักหน้า รีบวิ่งเข้าบ้านไปนอน เพื่อตื่นมาจะได้มาคุยอีก ออยส่ายหน้า ยิ้มน้อยๆ

    "ขอบคุณที่ช่วยนะ" ออยยิ้มขอบคุณเนที่ช่วยกล่อมให้น้องสาวตัวดีไปนอนกลางวันได้

    "ไม่เป็นไร" เนพูด

    "งั้นขอตัวไปดูน้องก่อนนะ" ออยเอ่ยขอตัวอย่างน่ารัก เนยิ้มมองจนกระทั่งสาวเพื่อนบ้านเข้าบ้านไปเรียบร้อยแล้ว จึงเดินเข้าบ้านตัวเองบ้าง พอเข้าห้องก็นอนลงบนเตียง พลางนึกถึงใบหน้าหวานๆของสาวข้างบ้าน พลางบ่น

    "น่ารักชะมัดเลย ยิ่งยิ้มนะยิ่งน่ารัก"

    "คนอะไรน่ารักจริงๆ" บ่นไปบ่นมา เพราะความเหนื่อยที่จัดของตั้งแต่เช้า เลยเผลอหลับไปพร้อมกับฝันถึงสาวข้างบ้าน ใบหน้าระบายด้วยรอยยิ้ม

     เวลาปัจจุบัน

     เมื่อนึกถึงตรงนี้หญิงสาวก็ยิ้มกับตัวเองคนเดียว ในตอนนั้นครั้งแรกที่เจอ ช่างเป็นช่วงเวลาที่เหมือนหยุดนิ่ง ไม่เคยคิดว่าจะมีความรู้สึกอย่างนั้น