รักหวานหอมละมุ่น

     เสียงนกขับขานผสานเสียงคล้ายกำลังร้องเพลง โดยมีต้นไม้ที่พัดปลิ้วเคลื่อนขยับเสียดสีไปมา มีสายลมคอยควบคุมให้จังหวะ แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดแสง เป็นวงดนตรีที่หาฟังจากไหนไม่ได้ นอกจากธรรมชาติสร้างสรรค์เท่านั้น
     มายยืนสูดลมหายใจเข้าอย่างช้าๆ รับอากาศบริสุทธิ์ในตอนเช้า เธอยิ้มระบายเต็มใบหน้า โดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกถ่ายรูป เมฆถ่ายรูปหญิงสาวไปเรื่อยๆจนกระทั่งเธอบังเอิญหันมาเห็นนั่นแหละ
     "อรุณสวัสดิ์ครับ" เขาส่งยิ้มทักทายเธอ
     "อรุณสวัสดิ์ค่ะ" เธอส่งยิ้มตอบ หน้าแดง
     "ผมรอนะครับ" เขาเอ่ยบอกเธอ
     "รอมายสักครู่นะ" เธอบอกแล้วรีบเข้าห้องอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาหาเขา
     "รอนานไหมค่ะ"
     "ไม่ครับ"
     "ทานอาหารเช้าด้วยกันก่อนสิค่ะ มายได้ทำอาหารไปทานตอนกลางวันด้วย"
     "ครับ" เขาเดินตามเธอเข้าบ้าน เธอให้เขานั่งรอที่โต๊ะอาหารส่วนตัวเธอเข้าครัวลงมือทำอาหาร ไม่นานนักเธอก็ออกมาพร้อมอาหารเช้า
     "ข้าวต้ม ทานตอนกำลังอุ่นๆค่ะ ได้อร่อย" เธอวางถ้วยข้าวต้มตรงหน้าเขา ขยับอีกถ้วยให้ตัวเอง
     "อร่อยครับ" เขาลองชิมแล้วบอกเธอ
     "ขอบคุณค่ะ ทานเยอะๆนะคะ" เธอยิ้ม เห็นเขาทานอย่างอร่อยก็ปลื้ม
     "เมฆอิ่มแล้วครับ" เขาบอกเมื่อเห็นเธอกำลังจะตักเพิ่มให้ เธอจึงเก็บถ้วยเข้าครัว แล้วถือตะกร้าใส่อาหารออกมา
     "เสบียงพร้อมค่ะ"
     "ไปกันครับ" เขาหยิบตะกร้ามาถือ เดินนำหน้า หญิงสาวไม่ลืมแวะหยิบอุปกรณ์เขียนภาพเดินตามเขาออกมา ทั้งสองสองคนพากันเดินชมธรรมชาติสองข้างทาง
     "วันนี้เราไปนั่งแถวน้ำตกกันนะคะ" เดินมาได้ระยะหนึ่งเธอก็บอก
     "ตามใจมายเลยครับ"
     ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงน้ำตก น้ำใสมากจนเห็นปลาแหวกว่าย มายมองหาจุดที่จะนั่งวาดภาพ พอได้ที่ก็จัดเตรียมอุปกรณ์ ชายหนุ่มยิ้มแล้วหาที่ปูผ้าไม่ไกลจากจุดที่เธอได้มุมวาดภาพ พอหญิงสาววาดภาพอารมณ์ก็อยู่นะจุดนั้นไม่ได้สนใจชายหนุ่ม จนเขาแอบขำอยู่คนเดียว
     "สวยนะครับ" สักพักเขาขยับไปยืนข้างๆมองรูปที่เธอกำลังวาดลงบนพื้นกระดาษ
     "ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มบอกแล้วจดจ่อกับภาพตรงหน้า ชายหนุ่มจึงขยับมานั่งดูเธอวาดแทน จนผ่านไปพักใหญ่ เธอก็วางผู่กันระบายสีลง ทำให้เขารู้ว่าภาพนั้นได้สมบูรณ์แล้ว
     "เบื่อเปล่าค่ะ" เธอหันมาถาม
     "ไม่เบื่อครับ" เขาตอบกลับแบบไม่ต้องคิดเลย 
     "มายอยากวาดต่ออีก" เธอบอกอย่างกังวล
     "มายวาดเลยเมฆรอได้" เขายิ้มละมุนให้เธอ เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่ขัดข้องเธอจึงวาดภาพต่อ ชายหนุ่มปล่อยให้เธอวาดรูปอย่างสบายใจ ไม่ชวนคุยให้เธอเสียสมาธิ
     ผ่านไปอีกพักหนึ่งรูปที่สองก็เสร็จเรียบร้อย มายหันมาทางชายหนุ่มก็พบว่าเขาหลับโดยพิงกับต้นไม้ ใบหน้านั้นชวนฝันทำให้เธออยากวาดรูปเขาที่ราวกับเทพบุตร
     เธอค่อยๆร่างจากต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้าน แล้ววาดคนนอนพิงต้นไม้ ค่อยๆเน้นจนเห็นเป็นรูปผู้ชาย ใบหน้าของเขาหล่อเหลา ยามหลับให้ความรู้สึกเหมือนเทพบุตร จากนั้นก็ค่อยๆเพิ่มรายละเอียดส่วนต่างๆเข้าไป เธอมองเขาที่ยังคงหลับสบาย มองภาพที่องค์ประกอบครบถ้วนแล้วจึงลงมือระบายสี ไม่นานนักรูปก็สมบูรณ์ เธอมองเทียบกับชายหนุ่มอย่างพึงพอใจ แต่อาจจะมองรูปนานไปสักหน่อยจึงไม่ทันเห็นว่าชายหนุ่มตื่นแล้ว
     พอเธอหันมาอีกทีสายตาก็ปะทะกับสายตาของเขา มองผ่านแววตาเห็นเธอผ่านดวงตาคู่นั้น เธอรู้สึกแปลกๆจึงเป็นฝ่ายหลบสายตาก่อน เขายิ้มแล้วขยับตัวลุกขึ้นเดินมาหา เธอรู้สึกเขาเดินมา กลัวชายหนุ่มเห็นว่าเธอวาดรูปเขาตอนหลับด้วยความอายจึงรีบเอาลงเก็บ แต่ดูเหมือนจะช้าไปเพราะเขาคว้ามือข้างที่เธอถือรูปไว้ได้ แถมยกขึ้นมาดูอีกด้วย
     พอชายหนุ่มเห็นรูป เขายิ้มแล้วหันมาหาเธอ เพราะว่าใกล้กันมาก มากจนมายรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของเขาที่ปะทะใบหน้าเธอ ทำให้เธอเบี่ยงตัวหลบแต่เพราะไม่ทันระวังจึงลื่น ชายหนุ่มรีบคว้าเธอ เลยกลายเป็นว่าทั้งคู่ล้มลงกับพื้น โดยมีชายหนุ่มรองรับตัวหญิงสาวไว้ในอ้อมกอด
     "มายเป็นอะไรหรือเปล่า" เขารีบถาม
     "มะมายไม่เป็นไรค่ะ" เธอหลบสายตาเขาพลางจะยันตัวเองลุกขึ้นหากแต่ชายหนุ่มกับกอดแน่นขึ้นทำให้เธอขยับไปไม่ได้
     "ปล่อยมายก่อนค่ะ" เธอประท้วงเบาๆ
     "ถ้าไม่ปล่อยได้ไหมครับ" เขายิ้มน้ำเสียงเหมือนอ้อนจนเธอรู้สึกใจเต้นผิดจังหวะ
     "มายรู้ใช่ไหมว่าเมฆรักมาย" จู่ๆเขาก็พูดทำเอาเธอหน้าแดงไม่กล้าสบสายตาเขา เขายิ้มมุมปากก่อนจะเอามือดึงให้เธอหันมามอง
     "มะมาย" เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกชายหนุ่มประทับจูบอย่างแผ่วเบา เขากอดเธอแน่นขึ้นด้วยแรงปรารถนา รสจูบที่ชายหนุ่มมอบให้ทำให้มายรู้สึกตัวลอย ใจเต้นระรัว เหมือนจะขาดใจจนเผลอดกอดชายหนุ่ม ยิ่งทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มกระเจิง เขาค่อยๆขยับตัวแล้วอุ้มหญิงสาววางลงบนผ้าปูที่เขานั่งหลับก่อนหน้านี้ โดยยังคงจูบหญิงสาว ด้วยความเคลิ้มหลงใหลไปกับรสจูบที่ชายหนุ่มมอบให้เธอจึงไม่รู้สึกตัวเลยว่าตัวเองกำลังถูกชายหนุ่มแกะกระดุมเสื้ออยู่
     "อืมเมฆ" เธอจับมือเขาเมื่อรู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นของชายหนุ่มที่สัมผัสโดนเนื้อตัว แต่ก็ต้องเงียบหายไปเมื่อถูกชายหนุ่มจูบอย่างหนักหน่วงมากกว่าเดิม 
     "เมฆค่ะ" เธอพยายามตั้งสติเรียกชายหนุ่มอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ได้ผล เขาหยุดถอนจูบจากเธออย่างอาวรณ์ มองเธอด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้ม จนเธอต้องหลบสายตา เขายิ้มค่อยๆติดกระดุมเสื้อให้เธอเหมือนเดิม แล้วดึงเธอให้ลุกขึ้น เธอลุกตามอย่างเขินไป
     "ขอโทษนะครับ" เขาบอกเสียงอ่อย
     "แต่มายน่ารักมากจนเมฆอดใจไม่ไหว" เขาพูดต่อจึงโดนเธอหยิกด้วยความเขินไปทีนึง
     "มายหิวแล้ว" เธอเปลี่ยนเรื่อง เขายิ้มรู้ดีว่าที่เธอทำเพราะเธออายเขา
     "มายให้" เธอยื่นรูปภาพให้ชายหนุ่ม เขารับมาพลางดึงเธอเข้ามากอด เธอไม่ได้ขัดขืนยืนให้เขากอดแต่โดยดีรับรู้ถึงความรู้สึกทั้งหมดของชายหนุ่ม
     ตะวันเริ่มอ่อนแสงเมฆช่วยหญิงสาวเก็บของแล้วจูงมือเธอเดินพาไปส่งบ้าน ระหว่างทางมายเขินจนไม่กล้าพูดอะไรเลย ชายหนุ่มยิ้มมุมปากรู้ดีว่าหญิงสาวรู้สึกเช่นไร วันพิเศษแบบนี้ทำให้เขามีความสุขมาก พอส่งหญิงสาวถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีไปตลอดทาง