รักหวานหอมละมุ่น
6) คาดไม่ถึง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อารมณ์ดีจังนะลูกสาวแม่" เสียงของมารดาเอ่ยทักทำให้หญิงสาวที่กำลังจัดโต๊ะอาหารหันมาส่งยิ้มอย่างอายๆ ผู้เป็นแม่รู้ใจของลูกสาวดี หากแต่ลูกสาวเธอดูจะยังไม่ค่อยรู้ใจตัวเองสักเท่าไหร่ แต่ถว่าเรื่องของความรักควรเป็นเรื่องของคนสองคน ให้ลูกสาวเธอได้ค่อยๆเรียนรู้ไป คิดอย่างนั้นจึงไม่เอ่ยอะไรกับลูกอีก เห็นลูกมีความสุขเธอก็มีความสุขแล้ว
"ทานอาหารกันเถอะค่ะแม่" มายยิ้มหวาน เลื่อนอาหารที่ท่านชอบให้ตรงหน้า
"ขอบใจจ๊ะลูก" ยิ้มละไมแล้วตักอาหารฝีมือของลูกสาวทานอย่างเอร็ดอร่อย มายเห็นแม่ทานอย่างมีความสุขเธอก็ดีใจทานอาหารคุยกันไปตามภาษาแม่ลูก
หลังจากทานอาหารเสร็จสองแม่ลูกก็ช่วยกันเก็บอาหารแล้วก็ล้างถ้วยชาม พอเสร็จสองแม่ลูกก็พากันมานั่งสวนหน้าบ้าน
"สวัสดีครับคุณน้า" เมฆพนมมือไหว้อย่างเคารพ
"ไหว้พระเถอะลูก"
"ดีค่ะ นั่งก่อนสิค่ะ" มายยิ้มผายมือให้ชายหนุ่มนั่ง เขายิ้มหวานให้แล้วนั่งลงคุยกับสองแม่ลูก
"เดี๋ยวแม่เข้าบ้านก่อน มายก็นั่งคุยกับเมฆไปนะลูก น้าไปก่อนนะเมฆ"
"ครับคุณน้า"
"แม่เดินระวังนะค่ะ" เธอบอกด้วยความห่วงใย มารดาส่งยิ้มละมุนให้ก่อนจะเดินเข้าบ้านทิ้งให้สองหนุ่มสาวนั่งคุยกันตามลำพัง
"เมฆทานอะไรมายังค่ะ"
"เรียบร้อยแล้วครับ" เขายิ้มตอบเธอ พลางส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ทำเอาหญิงสาวหลบสายตาด้วยความเขินอาย
"เมื่อไหร่หน่าจะเลิกอาย" เมฆแซวหญิงสาว เธอได้ยินก็หันมาจึงโดนชายหนุ่มแอบขโมยหอมแก้ม
"แกล้งกันหราค่ะ" เธอบ่นอย่างอายๆ
"ก็ใครใช้ให้มายน่ารักจนเมฆอดใจไม่ได้กันล่ะครับ" เขายิ้มกริ่ม ยิ่งเห็นเธอหน้าแดงด้วยความเขินเขายิ่งอยากดึงเธอมากอด หากก็ต้องห้ามใจเพราะเกรงใจแม่ของเธอ แต่ขืนช้าใครคว้าไปก่อน เขาเสียใจแน่ คิดได้ก็ลุกขึ้นดึงมือเธอพาเดินเข้าไปในบ้าน เธอเดินตามด้วยความหงุนงง
"จะไปไหนกันหราลูก" เสียงมารดามายเอ่ยทักเมื่อเห็นทั้งคู่จูงมือกันเข้ามาในบ้าน ชายหนุ่มเห็นมารดาหญิงสาวนั่งอยู่ในห้องรับแขกพอดีจึงเดินเข้าไปพาตัวเองและหญิงสาวนั่งลงตรงหน้าผู้ใหญ่ พลางเอ่ย
"คุณน้าครับ ผมรักมาย คุณน้ายกมายให้ผมได้ไหมครับ" พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง มายมองชายหนุ่มอย่างอึ้ง นึกไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ เธอมองหน้าแม่อย่างขอความเห็น ก็เห็นท่านส่งยิ้มมาให้
"น้าว่าเมฆต้องถามมายก่อนนะลูก" เธอยิ้มเอ็นดู เขาได้ยินก็รีบหันมาถามหญิงสาวทันที พลางหยิบแหวนที่มารดาตัวเองเป็นคนให้ไว้เพื่อมอบให้กับคนที่เขารักยื่นให้เธอ
"แต่งงานกับเมฆนะมาย"
มายมองแหวนกับหน้าของชายหนุ่มไปมา รู้สึกตื้นตันใจ เธอหันไปมองมารดาก็เห็นว่าท่านพยักหน้าให้ เธอยิ้มก่อนจะหันมาตอบชายหนุ่ม
"ตกลงค่ะ" เธอพูดจบก็ถูกชายหนุ่มกอดด้วยความดีใจ พอนึกได้ว่าอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ก็รีบปล่อยหญิงสาว
"ในเมื่อมายตกลงน้าก็ไม่ขัดข้องนะ"
"ขอบคุณครับคุณน้า"
"เมฆก็ให้ผู้ใหญ่ดูฤกษ์แต่งงานแล้วค่อยมาบอกน้าอีกที"
"ครับคุณน้า" เขาเอ่ยพร้อมกับพนมมือไหว้ด้วยความเคารพ เธอยิ้มให้ทั้งคู่พลางลูบศรีษะลูกสาวอย่างรักใคร่
"แม่เห็นทั้งคู่รักกันแม่ก็ยินดีด้วย" เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน ทั้งคู่กราบพร้อมกันก่อนจะขอตัวพากันออกมา
"เมฆจะรีบกลับไปคุยกับที่บ้านนะครับ" เขาบอกเธอเสียงอ่อนโยน
"ค่ะ" เธอพยักหน้าบอกอย่างเขินอาย เขาดึงเธอมากอดแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆปล่อยแล้วเดินออกจากบ้านไป พอเขาไปแล้วเธอจึงเดินเข้าบ้าน
"เมฆไปแล้วหราลูก"
"ค่ะแม่"
"แม่ดีใจด้วยนะลูก"
"มายรักแม่นะคะ" เธอบอกพลางกอดมารดาแน่น รับรู้ถึงความรักความอบอุ่นของมารดาที่มีให้เธอเสมอมา
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ