What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

-

เขียนโดย Killolat

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.

  14 บท
  4 วิจารณ์
  755 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) ~เสนียด~

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
เมนคอร์สเสิร์ฟห้ามทัพ สองหนุ่มหยุดสวบเซ้าเว่า ตรงข้ามกับฉันและนังเจนนิเฟอร์
 
ในขณะที่บ๋อยกำลังรินน้ำ…
 
“กรวดเยอะๆ ค่าพี่ ช่วงนี้เพื่อนหนูอดอยากปากแห้ง ^.^”
 
วี๊ดด หล่อนเผยธาตุแท้แล้วสินะอิผีเป้า! 
 
Great! ฉันจะทำให้แจ็คก้ารู้ว่าแกมันร้ายย >0<
 
“อุ้ย น้ำเนี่ยเหมือนเธอเปี๊ยบเลยเนอะ”
 
“ใสสะอาด?”
 
“เปล๊า ไหลลงสู่ที่ต่ำ”
 
“-*-”
 
หว๋าย~ อิเจนทำหน้ายู่ เส้นเลือดปูดไม่เหลือที่ให้ตีนกาแทรก
 
เออดี รีบคลั่งตายไปซะ แจ็คก้าต้องเป็นของฉัน!
 
“เอ่อ นี่ครับคุณเชอรี่ กินเยอะๆ จะได้หายไวๆ ^^;”
 
“งุ้ย ข่อมค๊าา >\\<”
 
กรี๊ดด ตะล๊ากก ไอ้ต้าวเอาใจใส่ ตักอาหารให้ด้วยงุงิ
 
โฮะๆ เห็นรึยังนังเจนจัด - -+ ผู้เลือกฉันย่ะ หล่อนก็แค่เศษดินที่เผอิ๊ญติดเท้าเค้าเข้าร้าน!
 
“ว๊าย นั่นหมูนะตะเอง เชอรี่เค้าไม่กินพวกเดียวกัน >.<”
 
“เอ๊า ทำไมล่ะ ทีหล่อนยังอี๊ทแกงกะหรี่”
 
“อิเห็ดสด!”
 
“อิผักตบชวา!”
 
“อิกุ้งแห้ง!”
 
“อิหมูสามชั้นทอด!”
 
ตึง!!!
 
“โว้ย! ด่าอาหารทำไม!? ไม่แดรกก็ออกไป๊!!!”
 
ไม่ใช่เจ้าของร้าน แต่เป็นไอ้หัวแดงออกโรงปกป้องเหล่าเมนูที่โดนฉันกับนังเจนเขี่ยเละเทะ
 
ดู๊ มันตบโต๊ะแรงโพดพะโล้กระเซ็นสาดหน้าช้านน TOT 
 
ฝั่งอิเจนซ้ำร้ายกลิ่นกระหรี่โชยหึ่งหั่ง หัวชมพูเขรอะน้ำเหลืองข้นคลั่ก like a อุนจิเด็ก
 
“กรี๊ดดดดด!!!!!”
 
.
 
จบโชว์ร้องหนหวย แจ็คก้าพาอิเจนไปเก็บ ส่วนฉันต้องจมปลักอยู่กะไอ้หัวแดงท้ายแท็กซี่ Agian and again
 
ทิชชู่เปียก & เพอร์ฟูมดิอ๋อร์ช่วยชีวิตขจัดคราบเหนียวพะโล้ 
 
ด้อนวอรี่ ฉันน่ะสวยไม่สร่าง เมคอัพติดทนทานยิ่งกว่าตีนตุ๊กแก ยกเว้นลิปสติกชั้นนอก เพราะเดี๊ยนชอบฟีลลิ่งอวดของแพง จือปากเติมลิปเชิดๆ เวลา
จุ๊บทิ้งรอย Kiss mark~
 
“ต่อไหน?”
 
ฉันกระแซะถามหัวแดงผู้เท้าคางหน้านิ่วคิ้วขมวด เก็กเหล่ท่อมองนอกรถดูทรงจิตหงุดเงี้ยว
 
ทำเป็น… -_-^ ฉันสิควรหงุดหงิด อุตส่าห์ซ้อมครางชื่อแจ็คก้า วอร์มมือรอตบนังเจน แต่โดนน้ำพะโล้ดับฝันติดเหง็กอยู่กะนาย ชุดคิ้มคาเดเชี่ยนแถม
ชั้นในกระตุกหลุดที่ F มาอ่อยผู้ยังใช้การไม่คุ้มเล้ย
 
“กลับหอ”
 
“ไปด้วยย นอยอะ ไม่อยากแซดอะโลน ToT”
 
“จะบ้าอ่อ! หอชาย”
 
“I know อยากเทียวนานละ ได้ข่าวผู้งานดี”
 
“สมภารกินไก่วัด - -”
 
“เดี๊ยะตบปาก! ฉันกำลังหาพรีเซนเตอร์สคูลย่ะ”
 
“ไอ้วิดไง ควงตำแหน่งอดัม แต่มันเด็กอนามัยป่านนี้นอนแล้วมั้ง เหลือไอ้โอกับดิสไนท์ ชอบแนวไหนเลือกเลย”
 
ไหนว่าพวกเจ้าชายขิงเก่งพราวจัด ทีงี้รีบโยนขี้ =_=
 
Really? ที่เม้ามอย ตำแหน่งเดือนโรงเรียนต้องสาป ถ้าโยไม่รับจบก็ไม่มีใครเอา
 
แว้บบบ
 
แสงป้ายไฟร้านข้างทางแยงเข้าตา 
 
“โอ๊ะ นั่นร้านโปรดเดี๊ยน! เฮ้ โซเฟอร์ สต๊อปๆๆ น๊าวว!~ >0<”
 
เอี๊ยดดด
 
“ป่ะๆ ร้องเกะกัน!”
 
ฉันถูลู่ถูกังไอ้หัวแดงลงจากรถ 
 
แหงแซะมันต้องยอม เล่นแบล็คเมล์คลิปจูบเบอร์นั้น
 

 
Welcome to คาราโอเกะ เฮ๊ะๆๆ~ 
 
Favorite place ที่ฉันชอบมาจอยกับนังดัมปี้ตามประสาสองสาวโสด Until มันหลงปลักขิกแดนแคงการู
 
โฮๆ พูดแล้วเศร้า ToT ดราม่าแป๊บ ทั้งชีวิตมีเพื่อนคบแค่ 3 คน ฉันและเจนนิเฟอร์เปรียบดังคู่นกฟินิกซ์ฟื้นคืนชีพด้วยไฟร่าน เราเวียนไหว้ตายเกิดใน
วังวนความสัมพันธ์ Toxic ไฟว้ชิงผู้งานดีย์กันเป็นร้อยล้านรอบ มีนังจิงช่วยซ้ำเติมดึงสติ ซึ่งตอนนี้ติดสอบหมอ ส่วนดัมปี้เบสเฟรนด์ก็ไม่อยู่ปลอบใจ
 
โอ้ บลัดดี้แมรี่ วันนี้แกดูหวานจัง~ 
 
ควับ!
 
เครื่องดื่มถูกแย่งชิงไปต่อหน้า
 
“ห้ามเมา ฉันขี้เกียจกู้ซาก - -^”
 
“นี๊ดนุงเอง…น้ำผลไม้~”
 
จริงจริ๊งง มะเขือเทศ มะนาว พริกป่น…ผสมวอดก้าเท่าขี้เล็บ -o-
 
แมกม่าดมฟุดฟิด ตาขวางจ้องหน้าฉันสลับกับแก้ว
 
“โอ้ยย วุ่นวายเยอะสิ่ง! เป็นพ่อฉันรึไง! สั่งมาแล้วไม่กินจะให้กรวยรดหัวหมาที่ไหน!? >o<*”
 
“…”
 
อื้อหือ สายตาฆาตกร - -;; 
 
พักก่อนน เดี๋ยวได้กลายเป็นคดีห้องปิดตาย
 
สโลแกนร้านเกะคือปล่อยจอย วันนี้สู้ลำบากตรากตรำกว่าจะลากมันมาได้ ขอใช้งานให้คุ้มเหนื่อยหน่อยเถ๊อะ
 
“เหงาหูอยากฟังเพลง เอาแบบมินิมั่มคู่ควรกับความงามระดับยูนิเวิร์ส~ uou”
 
ไอ้หัวแดงเงียบเป่าสากทำหน้าตาย กดรีโมทเสิร์จหาเพลง
 
[คนมีเสน่ห์- ป้าง นครินทร์]
 
บร้าๆๆ แอบชอบเก๊าก็ไม่บอก >\\< 
 
ชูฮกจ้า ยาเสน่ห์แม่หมอจี๊ดของแทร่ ^0^b
 
“โอ้เธอ ทำไมใจเธอช่างด๊ำดำ~ โอ้แม่งามขำ ดำเป็นดินสอขนาด 2E…”
 
เอ๊อะ แปลกๆ -o-;; …Positive thinking สงสัยเขิล
 
อ๊ะเคร เดี๊ยนรอฟังท่อนเซอร์ไพร์สหักมุม >v<
 
“หน้าอกหน้าใจก็ดูเหมือนจะใหญ่ดี จอนูนอย่างนี้ ซิลิโคนหรือว่าไขมัน ท่อนแขนก็จัดว่าใหญ่ ผู้หญิงอะไรขาโต ใครทำเธอโมโหต้องคอหักตาย~ ไม่รู้
น้ำหนักเท่าไหร่ กล้าช่างให้ดูไหมนี่ เอาเธอมาแยกมองแต่ละที่ ไม่เห็นจะมีอะไรสวยเลย~”
 
“ไอ้…^^**”
 
 “แต่ดูรวมๆ แล้วมี ‘เสนียด’ เหลือเกิน~ ไม่ต้องมาเขินฉันพูดจริงๆ~ เธอมีเสนียดมากมาย น่ารักษาไปไหน ไม่อยากได้แอบอิง…ยิ่งดูยิ่งมีเสนียด”
 
กรี๊ดๆๆ! สร้อยเอยฮุกเอย มันด่าฉันชัดๆ >[]<*
 
ป้าบ!
 
“โอ้ย! ยัยช้างศึก! ถ้าแขนฉันหักนะ เธอโดนแน่!”
 
“Why? กล้าหือหรอ? ฉันมีคลิปนะย๊ะ! Shut up เอนเตอร์เทนไป อย่าให้สูน -^- จัดเพลงแด๊นซ์มันส์ๆ ด้วย!”
 
คิ้วเข้มผูกโบว์งึ๊ดฟึดฟัด ยอมคว้ารีโมทกดตามสั่ง
 
แต่ละ Song เชยสะบัด ยายแล่ม สาวบางโพ หมากัด สู้เพลงฉันไม่ได้ แตงโม เต่างอย คาเฟอีน 
 
“เอื๊อก…”
 
ยังม่ายมาวว~ แค่แอบจิบตอนมันเผลอกรึ๊บเดียว
 
ตาลายเพราะตัวเซโยกเยกตามจังหวะเพลงซื่อๆ 
 
ม้ายด้ายมาวเจรงๆ~ 
 
แต่ๆ แด้ว แต่ๆ แต่แด้ว แต่ดแต่~
 
จังหวะเก่าคุ้นๆ เหมือนริงโทนหมอนั่นเลย
 
“อยากจะรู้ใจเธอจริงนะ อะไรที่ทำให้เธอ ไม่อยากพบอยากเจอถึงมองหน้าฉันอย่างเอือมระอา~”
 
“…”
 
“คิดว่าเธอแกล้งหลอก หยอกกันเล่นเหมือนเช่นเคยมา โดนหลอกเต็มเปา เดาใจผิดหนักหนาจึงเจ็บไม่รู้ตัว”
 
ยิ่งร้องก็ยิ่งเหมือนมันกำลังคิดถึงยัยเอวา…
 
“…ฮึก”
 
“อ่าวเฮ้ย! ป้าร้องไห้ไมวะ?”
 
ไอ้หัวแดงหยุดร้องหันมามองฉันที่น้ำตานองหน้า
 
“เชี่ย! ไหนเธอบอกน้ำผลไม้!? เมาแอ๋เลยนี่หว่า…!”
 
“แง๊!!!~ ทำไมทุกคนถึงรุมรักแต่นังเพิ้งเอวานีน! ฉันสวยกว่า นมใหญ่กว่า รวยกว่า ฉลาดกว่า! แถมมาก่อนตั้งหลายปี TToTT โยคือรักแรกของฉันนะ!
หมั้นกันแล้ว มันมีสิทธิ์อะไรมาแย่ง!!! ฮึก…ถ้าฉันเป็นเจ้าหญิงนิทราบ้าง เค้าจะแคร์มั้ย…!?”
 
“…”
 
“นายด้วยไอ้พริกแห้ง! เป็นเนื้อคู่ประสาอะไร นรกส่งมาแกงรึไง? ไม่ยอมรักฉันซักที! จูบแล้ว เยสแล้ว ทำเสน่ห์ ป้ายยา แบล็คเมลล์ ยังมูฟออนเป็น
วงกลม…แจ็คก้าก็อีกคน ป่านนี้โดนนังเจนคาบไปแดรกอร่อยแล้วมั้ง! กรี๊ดๆๆๆ!!!!~ ไฟว้เพื่อรักแทบตาย….ลุงโทนัสเสียฉันก็รีบเสียบบริหารโรงเรียน
ต่อ รอส่งมอบให้ตอนโยพร้อม เคลียร์หนี้เก่าค้างชำระ ไหนจะช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่เค้าฟรี ทุ่มเทขนาดนี้…ทำไมไม่เลือกช้านนน!!! TT[]TT”
 
“น่ารำคาญ…คิดว่าเศร้าเป็นคนเดียวเหรอวะ? ฉันก็สู้หมดหน้าตักแล้วเหมือนกัน ยอมให้ใช้เป็นเครื่องมือประชดแฟนเก่า ยัยนั่นยังไม่เคยเหลียวแล ก็คน
มันรักไปแล้วนี่หว่าจะให้ทำไง? ไม่ได้อยากมูฟออนเป็นวงเวียนบ้าบออยู่กับความรู้สึกเชี่ยนี่สักหน่อย!…ทุกวันไอ้คำถามโง่ๆ มันยังตามหลอกหลอนฉัน
อยู่เลย ว่าถ้าพยายามมากกว่านี้ ถ้าทำให้เอวานีนตัดใจได้…เธอคงไม่นอนเป็นผักติดเตียง…”
 
Sh*t คนเศร้าเจอเศร้ากว่า -[]- มหากาพย์ดราม่าคิงทำเอาติดสตั้น ฉันเผลอแทงใจดำมัน น้ำตาจระเข้ไหลซิบๆ…
 
“เนื้อคู่ คุณไสย หมอดู โคตรงมงาย…ไม่เห็นช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย ฉันไม่สนหรอกว่ายัยผู้หญิงหน้าโง่บ้าผู้ชายไปวันๆ อย่างเธอจะเป็นตายร้ายดียังไง
แต่ถ้ามีหนทางไหนช่วยให้ฉันลืมยัยบ๊องนั่นได้ก็ลองดู”
 
ไม่มีความสัมพันธ์ใด ชัดเจนไปกว่านี้อีกแล้ว
 
ตอนนี้ฉันเกลียดไอ้คนตรงหน้า เกลียดพอๆ กับที่มันเกลียดฉันหรืออาจมากกว่าด้วยซ้ำ…
 
“หลับตาสิ”
 
ขวดสีทองถูกหยิบออกมาจากระเป๋า
 
นี่รู้มั้ย ฉันมีทฤษฎีอยู่อย่าง…อาจฟังดูเพ้อเจ้อ แต่การที่ยาเสน่ห์ออกฤทธิ์แค่เดี๋ยวเดียว เป็นเพราะวาดหัวใจไม่ใหญ่พอ 
 
คราวนี้แหละ นางอิจฉาจะกางแขนออกให้สุดข้อและกรีดร้องจนสุดเสียง 
 
“!!!ไอเลิฟยู๊ว!!!”
 
แปะ
 
ความรักที่ฉันอยากได้ นายต้องประเคนให้มากกว่ายัยเอวาหรือผู้หญิงหน้าไหนบนโลกทั้งนั้น
 
“เป็นแฟนกันนะ”
 
“…อืม”
 
คำตอบรับราบเรียบจากเจ้าของนัยน์ตาช็อคโกแลตที่จ้องมองกลับมาพร้อมรอยยิ้มพิสูจน์ว่าการทดลองสำเร็จ
 
…หมดประโยชน์แล้วจบกัน ถึงตอนนั้นต่อให้คุกเข่าอ้อนวอน ฉันก็ไม่มีวันรักคนอย่างนาย!
 

 
(จบตอน)
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา