What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

-1 เดือนต่อมา-

 

จั๊มเปอร์ไทม์สคิป ชีวิตติดสโลแกน 

 

‘สวย งานยุ่ง มุ่งแต่เรียน ดวงกุด ขาเดี้ยง นกเอี้ยงเมิน’

 

Finally เดี๊ยนเฟ้นหาพรีเซนเตอร์สคูลปิดจ๊อบนโยบายสำเร็จ

 

โชคดีได้หนุ่มหน้าหวานฉายา ‘เจ้าชายดอกไม้’ ไอ้วิด…เอ้ย ทวิตซ์ เพอร์เฟ็กซ์บอย ฮีฉลาด หล่อบ้านรวย เทสดี หุ่นแซ่บ เห็นละซี๊ดเปรี้ยวปาก 

 

ไม่ต้องเชียร์ เคยเต๊าะแล้ววืดจ้า Eat a แห้วตามสูตร 

 

ณ จุดนี้ โนซี เชิ่ดค่ะสาว -^- ตาไม่ถึงก็ตัดจบที่ Co-worker

 

ทูเดย์เคลียร์งานไวว่างจัด โซเชียลบ่อยากเบิ่ง ลำไยอิสาวเจนเซลฟี่อวดแจ็คก้า 

 

ยี้! อีเดียดพวกสายหวาน ต้องฉันนี่คบกันแบบทอมแอนด์เจอรี่

 

แฟนหนุ่มอหังการ์ โดนป้ายยายังเถียงเดี๊ยนฉอดๆๆ เล่นตัวเก่ง No call, no come แต่ละวีคป๊ะแค่หน้าร้านเหล้า ตอนมันรับบทเป็นเสลี่ยงแบกเจ้านาง

ลงโลง

 

จากไกด์ไลน์ป้าจี๊ด เดือนสิงห์ถูกโฉลกเหมาะแก่การทำงาน เจ้ากรรมนายเวรนัดความซวยลาพักร้อน กันยาพอถูไถ บรรลัยปลายตุลา รอเค้าท์ดาวน์

ตายฮ่าช่วงสิ้นปี T-T

 

หูย~ หดหู่ ทอล์คกู๊ดนิวส์บ้างเหอะ

 

บ่ายนี้หมอนัดถลุงเฝือกแจ้ อุ้งเท้าซ้ายแสนสวยพร้อมกลับมาเฉิดฉายอีกครั้ง ^0^

 

แหมะ

 

“…กรี๊ดดดด!!!!!”

 

ก้าวแรกไม่เป็นไร ก้าวต่อไปเหยียบขี้หมา TToTT

 

ลาก่อยตลอดกาล~ ไอ้ต้าวไม้ค้ำยัน เราคงทำบุญร่วมกันแค่นี้

 

อ๊ะ นั่นมัน My boyfriend โชคชะตากลั่นแกล้งให้แม็กม่าเดินผ่านทาง จังหวะฉันเหยียบขี้หมาพอดี -*-

 

“กร๊ากกก~ ยัยเบอรี่เน่า เธอเนี่ยน้าา ฮ่าๆๆ! สงสารขี้เลยว่ะ ^[]^”

 

ไอ้หัวแดงอลเวงกุมท้องขำสะใจ แถมชี้นิ้วเยาะเย้ยช้านน

 

กร๊าซซซ!!! >[]< ถ้าฉันไม่ขี้เดียด แกเจอขี้ปาหน้าแน่!

 

“วี๊ดด ชักช้าอยู่ไย รีบช่วยฉันสิย๊ะ!”

 

“เอ้า นี่ไง กำลังช่วยสมน้ำหน้า ^^”

 

หน็อยแน่ะ…เดี๋ยวนายโดนท่าไม้ตาย!

 

“ในฐานะแฟนสาวฉันขอสั่ง!…อุ้มหน่อย~ \(T^T)/”

 

“…”

 

เจอเปิดโหมดคิตตี้ ไอ้หน้าโหดถึงกับอึ้ง ทึ่ง เสียว 

 

เห็นอย่างนี้ไม่ได้คบชุ่ยๆ ฉันขยันทำการบ้านอยู่เด๊

 

เรฟจากยัยเอวานีนแฟนเก่า มันแพ้ทางสาวไทป์ศรีธัญญา ติ๊งต๊อง ออดอ้อน ไม่เต็มเต็ง 

 

ผสมอิทธิฤทธิ์ยาเสน่ห์บอกเลยว่า หลงชัวร์ No exit!

 

“เร็วๆ ดิ๊ เหม็นขี้ >o<”

 

“ไม้เท้าเธออะ”

 

“Let it go~ ปล่อยภารโรงโละขายซาเล้งโลด ฉันมีนายแล้วไงบักเสลี่ยง…เอ้ย! เบบี๋~<3”

 

“-*-”

 

หน้าอย่างวีนแต่ฮียอมอุ้มจ้า ดูไว้นะนักเรียนที่น่ารัก หัดทำตัวเริ่ดๆ เอา ผอ. เชอรี่เป็นเยี่ยงอย่าง สักวันจะได้มีหนุ่มหล่อมาอุ้มท่าเจ้าหญิงแบบฉัน ^.^

 

“ลงไหนป้า ตูเมื่อย”

 

“วุ้ย! ขัดฟีล เอะอะกล้ามเนื้ออ่อนแรงตลอด หัดออกกำลังกายและดื่มเวย์โปรตีนบ้างนะ”

 

“บอกตัวเองก่อนมั้ย ยัยถังดักไขมัน”

 

“วรั้ย แมกม่า! นี่แฟนเอง >0<”

 

“เออ รับทราบ ถึงได้ทนอยู่นี่ไงเล่า!”

 

“กล้าตะคอก? เฮอะ จำไว้ จากนี้ไปฉันจะกินดุๆ! เอาให้นายแขนหัก!”

 

“โอ้โห หนักกว่านี้ก็ปลาวาฬชุบแป้งทอดละป่ะ รถเครนยกเธอไม่ขึ้นแล้วมั้ง?!”

 

Calm down… Calm down…

 

ลมหายใจเข้า~ ลมหายใจออก~ ดอกไม้บาน~

 

…บานที่หน้าแม่แกดิ! ด่ากันขนาดนี้ใครจะไปทนไหว!!

 

“กรี๊ดๆๆ กรี๊ดดดด!!!!!!”

 

“โอ๊ยๆ หูจะแตก!!!”

 

“ฉันจะไปโรงบาล! พาฉันไปโรงบาลเดี๋ยวเน้!!! >[]<**”

 

“เออๆ เซ้าเว่า! Shut up! หุบป๊ากก!!!!”

 

.

 

“แค่กๆ”

 

นี่แหละน้า เหตุผลที่ไม่อยากเจอมัน เหมือนลงแข่งศึกชิงแชมป์โทรโข่ง แหกปากด่ากันจนคอแตก ยังไม่รวมร้องเสวตอนซ้อนท้ายไอ้แดง -_-^

 

เอาเห๊อะ อย่างน้อยวันนี้มันก็ทำหน้าที่แฟน แว้นมาส่งฉันเอาเฝือกออก 

 

ส่วนขากลับขอแยกย้าย เพิ่งครบ 32 หมาดๆ ไม่อยากเสี่ยงพิการซ้ำสอง

 

.

 

ดึกดื่นทูไนท์ เดี๊ยนฉลองถอดเกราะเมาแอ๋ คอลเสลี่ยงส่วนตัวมารับ…

 

…

 

ภาพตัดมืดตื๊ดตื๋อ ตาปรับแสงได้แล้วก็พอเห็นลางๆ ว่า…ฉันกำลังยืนอยู่กลางสนามมวยปล้ำ!!!

 

เฮือก!!! O_o อิมพอสซิเบิล~ ไหนป้าจี๊ดทำนายดวงเดือนนี้ Simple แถมตาข่ายดักฝันยังโชว์หราห้อยต่องแต่ง

 

ไหง๋ฝันร้ายเดจาวู โดนกักขังในกรงเหล็กเตรียมเดดแมตซ์ตบกะผีเอ๋อเหรอ Agian!

 

“ออก…ปาย…”

 

เสียงโหยหวนยานครางลอยแผ่ว พร้อมเดบิวส์นักมวยมุมน้ำเงิน ผมยาวรกรุงรัง ชุดเดรสเชยสะบัดหลวมโคร่งคร่างตามสไตล์ผีเจเปน เดินโซเซสเต็ป

ซอมบี้แลนด์เข้ามาใกล้

 

“ชิ่วๆ Go to hell! อิผีหลอนกะปิ! แกสิออกป๊าย!!! >0<”

 

“อย่า…เจือก…!”

 

เพี๊ยะ!!!

 

ป๋าสอนไว้ เปิดก่อนได้เปรียบ 

 

ฉันฟาดฝ่ามืออรหันต์ตบให้มันหายสโลว์

 

“กรี๊ดดด!!!!”

 

“สะเออะ! เรื่องนี้ฉันเหมาซีนกรี๊ดไว้แล้วย่ะ!!!”

 

ตุ๊บตั่บๆๆ

 

ฉันใส่เดี่ยวตะลุมบอนกะอิผีโกเด้นฟาวเวอร์ที่มันชอบแย่งแฟน 

 

เรื่องตบไว้ใจเดี๊ยนประสบการณ์โชกโชน การันตีพนันข้างฉันไม่ชนะก็เสมอ

 

“หมันไส้มานานแล้ว อย่าได้ผุดได้เกิดเลยแกร๊!!!~”

 

พลั่วะๆๆๆ

 

ลูกทีนมหาประลัยสลายฝัน นังผีร้ายสำออยค่อยๆ มลายกลายเป็นฝุ่น 

 

แต่ก่อนมันจะหายต๋อม จู่ๆ แสงสว่างเจิดจ้าแยงตาเนื้อก็ฉายวาบ เปลี่ยนภาพสีขาวดำเป็น RGB 

 

“กะ…แก ไม่ใช่นังเอวา!!! แกคือ…!!!”

 

ตึง!!!

 

ฉันสะดุ้งตื่นเด้งตัวแรงไปหน่อยจนหัวโหม่งฝาโลงเข้าเต็มๆ >#<

 

“อูย…”

 

พอตั้งสติลุกสำรวจโดยรอบก็พบซากดรีมแคชเชอร์ลูกรักแหว่งวิ่นเละตุ้มเป๊ะเหมือนถูกหมาแทะ 

 

คว้ามือถือเบิ่งเวลาตี 4.44 น. 

 

นอนต่อไม่ไหว เรื่องนี้ต้องแถลงไข ฉันจะไปหาป้าจี๊ด!!!

 

“คร่อกกกก….ฟี้….คร่อกกกก…”

 

อ่าว -*- นึกว่าเสียงสตาร์ทรถแทรคเตอร์ ไอ้หัวแดงมันแอบนอนสลบเหมือดอยู่บนโซฟา

 

สงสัยเสลี่ยงง่วงเลยแวะงีบก่อนกลับ 

 

…สะดวกฉันล่ะทีนี้! 

 

“ตื่นๆ! มีเรื่องเลี้ยวว!!!~ >_<”

 

“ห้ะ…!!! O[]O ไหนๆ ใครตายวะ?!?”

 

คิก…ดูหันซ้ายแลขวาหน้าอย่างเหวอ ^0^

 

โนๆ ไม่เล่นดิ! Code red ผีบุก ซีเรียสมั่ก!

 

“บึ่งไปเพิงหมาแหงนด่วน!!!”

 

…

 

กาเหว่าๆๆ~

 

เช้าตรู่ฟ้าชมพู นกกาเหว่าเพิ่งออกล่า Rip หนอนตื่นเช้าและตัวฉันที่สภาพป้อแป้ =_=

 

“ฮ้าวว~ ป้าจี๊ด!!!”

 

ก๊อกๆๆ

 

“ป้าจี๊ดโว้ยยย!!!”

 

ไม่ใช่ฉันหรอกย่ะ ไอ้หัวแดงอาสาแหกปากให้ 

 

บ่งตงตอนนี้ฉันยังแฮงค์ค้างอยู่เลย เพิ่งซ้อนท้ายไอ้แดงเหินฟ้าอีก อ้วกไม่พุ่งก็บุญละ 

 

โครม!!!

 

“กรี๊ดดด!!! Why you พังประตู๊วว~ O[]O”

 

ตาฉันแทบถลนออกจากเบ้า เพราะไอ้เถื่อนเล่นถีบแผ่นสังกะสีปลิวคา teen 

 

“เจ็กหงอซาสี่!~ สำนักอั๊วบ้งหมดเลี้ยววว”

 

แม่หมอในชุดนอนผ้าไหมทรงอาม่ารีบถลาออกมาดูอาการประตูสุดเลิฟอย่างไว

 

“อ่า โทษป้า -o-; เห็นยัยเบอรี่รีบ ผมก็นึกว่าใครเป็นไร เรียกไม่หือไม่อือด้วย”

 

“โอ้ยย ไอ้สมองกล้าม! ด้อนวอรี่ป้าจี๊ด~ เดี๋ยวเดี๊ยนรีโนเวทให้ใหม่เริ่ดกว่าเดิม หนิ! ละบอกกี่ครั้งให้เรียกฉัน ‘เชอรี่’!”

 

“หยุดเพ้อเจ้อ บ บรรลัย! ไม่คิดบ้างเหรอวะว่า ช คือ ชิ*หาย!”

 

“ฮ่วย! เซ้าๆ พวกลื้อแห่ถล่มบ้านอั๊วเพื่อ?? อ๊ะ เดี๋ยวๆ อั๊วเห็นเลี้ยววว”

 

“ใช่ ป้าจี๊ด ฉันโดนผีหลอก ToT”

 

“โว๊ะ!”

 

ไอ้หัวแดงโวยเตะฝุ่นเซ็ง เหมือนคิดว่าเป็นแค่เรื่องไร้สาระเสียเวลา

 

“เดี๊ยะฉันจะสปอยให้ฟัง ทีแรกนึกว่าไฟว้ผีนังเอวา”

 

“ห๋า?”

 

“ที่ไหนได้คือนังอีฟ! รักแรกและพี่สาวฝาแฝดของโย!”

 

“เฮ้ย!!!”

 

แต๊งกิ้วไอ้หัวแดง -_- แอคทีฟกับสตอรี่มาก 

 

แต่ขอร้องอย่าแย่งซีน~ โปรดให้ฉันได้ล่อเต่า แฮ่! เล่าต่อ >.<

 

“พอนังอีฟป่วยตายโยช้ำรัก ฉันจึงจำใจต้องลาจากเว้นระยะให้เค้าทำใจ แต่พอกลับมาบ๊ะ…!!! นังเอวานีนโผล่มาจากหลืบไหนไม่รู้ หน้าเหมือ

นอีฟเปี๊ยบบ!!!”

 

“อิหยังวะ ลื้อเทน้ำทิ้งที อั๊วขอเนื้อเน้นๆ =_=;”

 

“เห็นด้วย -o-”

 

แม็กม่าแอนด์ป้าจี๊ดแทคทีมเอือมระอา 

 

แหม เข้าขากันดีสมเป็นคู่สร้างคู่สมเนอะ

 

“ก่อนตื่นแสงส่องวาบ ฉันเห็นชัดเต็มสองตา นังนั่นมันผมดำไม่ใช่หัวสีกะปิ ฟันธง! อิผีตัวนั้นคือนังอีฟพันเปอร์เซ็น!”

 

“อือฮึ ถึงลื้อจะเล่าจบ อั๊วก็ช่วยไม่ได้ หมอดูเอ้อ บ่แม่นหมอผี!”

 

“อ่าว -[]-”

 

“แต่อาจ๊อดผัวเก่าอั๊วช่วยได้”

 

“เค้ามีของดีอ่อป้า?”

 

“แรกๆ ก็แซ่บลืม จนอั๊วเห็นมันแอบนัวนางตานีท้ายสวนกล้วย ถุย! เข้าเรื่อง! อีเป็นจอมขมังเวทย์ รับปราบผีทั่วราชอาณาจักร แต่หาตัวจับยาก สมัย

หนุ่มๆ ซ่าส์คู่กรณีเยอะ…อะ ลื้อเอากระเทยทองไป อิหนูนี่จะช่วยนำทาง -0-”

 

“ล้ำมากเค่อะ เดี๊ยนเพิ่งรู้วงการกุมารทองมี LGBTQ+ ^v^”

 

“ระวังด้วยมันดื้อ ชอบหยุมหัวชะนี แนะนำให้เอาเนื้อคู่ลื้อไปด้วย”

 

“-_-;”

 

ฮั่นแน่ะ! จุ๊ๆ ไม่ต้องพูด รู้นะนายคิดไร

 

‘ภาระตูอีกแล้ว’

 

หมับ!

 

กระโดดเกาะแขนไว้ก่อนเดี๋ยวมันขี่ไอ้แดงหนี

 

“Let go my baby~ ปราบผีน่าสนุก! จบนี่เดี๋ยวเลี้ยงข้าว เหมาหนมยายทองหยองด้วยอะ งุ้ยๆ หรือถ้า…นายอยากงาบฉันก็ไม่ขัดข้องน้าา~ >3<”

 

“เออๆ รีบจัดการ ตาเธอแม่มดำโบ๋ละอิป้า…ฮ้าวว ฉันเริ่มง่วงละด้วย -_-”

 

ฮุๆ นั่นไงล่าา แฟนรัก แฟนหลง แฟนตามใจ ^.^ 

 

ยาเสน่ห์เหลืออีกเยอะอ๊ะป่าว อยากล่าหนุ่มหล่อๆ เข้าฮาเร็มซัก 100 คน!

 

---

 

(จบตอน)