What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

 

เมนคอร์สเสิร์ฟห้ามทัพ สองหนุ่มหยุดสวบเซ้าเว่า ตรงข้ามกับฉันและนังเจนนิเฟอร์

 

ในขณะที่บ๋อยกำลังรินน้ำ…

 

“กรวดเยอะๆ ค่าพี่ ช่วงนี้เพื่อนหนูอดอยากปากแห้ง ^.^”

 

วี๊ดด หล่อนเผยธาตุแท้แล้วสินะอิผีเป้า! 

 

Great! ฉันจะทำให้แจ็คก้ารู้ว่าแกมันร้ายย >0<

 

“อุ้ย น้ำเนี่ยเหมือนเธอเปี๊ยบเลยเนอะ”

 

“ใสสะอาด?”

 

“เปล๊า ไหลลงสู่ที่ต่ำ”

 

“-*-”

 

หว๋าย~ อิเจนทำหน้ายู่ เส้นเลือดปูดไม่เหลือที่ให้ตีนกาแทรก

 

เออดี รีบคลั่งตายไปซะ แจ็คก้าต้องเป็นของฉัน!

 

“เอ่อ นี่ครับคุณเชอรี่ กินเยอะๆ จะได้หายไวๆ ^^;”

 

“งุ้ย ข่อมค๊าา >\\<”

 

กรี๊ดด ตะล๊ากก ไอ้ต้าวเอาใจใส่ ตักอาหารให้ด้วยงุงิ

 

โฮะๆ เห็นรึยังนังเจนจัด - -+ ผู้เลือกฉันย่ะ หล่อนก็แค่เศษดินที่เผอิ๊ญติดเท้าเค้าเข้าร้าน!

 

“ว๊าย นั่นหมูนะตะเอง เชอรี่เค้าไม่กินพวกเดียวกัน >.<”

 

“เอ๊า ทำไมล่ะ ทีหล่อนยังอี๊ทแกงกะหรี่”

 

“อิเห็ดสด!”

 

“อิผักตบชวา!”

 

“อิกุ้งแห้ง!”

 

“อิหมูสามชั้นทอด!”

 

ตึง!!!

 

“โว้ย! ด่าอาหารทำไม!? ไม่แดรกก็ออกไป๊!!!”

 

ไม่ใช่เจ้าของร้าน แต่เป็นไอ้หัวแดงออกโรงปกป้องเหล่าเมนูที่โดนฉันกับนังเจนเขี่ยเละเทะ

 

ดู๊ มันตบโต๊ะแรงโพดพะโล้กระเซ็นสาดหน้าช้านน TOT 

 

ฝั่งอิเจนซ้ำร้ายกลิ่นกระหรี่โชยหึ่งหั่ง หัวชมพูเขรอะน้ำเหลืองข้นคลั่ก like a อุนจิเด็ก

 

“กรี๊ดดดดด!!!!!”

 

.

 

จบโชว์ร้องหนหวย แจ็คก้าพาอิเจนไปเก็บ ส่วนฉันต้องจมปลักอยู่กะไอ้หัวแดงท้ายแท็กซี่ Agian and again

 

ทิชชู่เปียก & เพอร์ฟูมดิอ๋อร์ช่วยชีวิตขจัดคราบเหนียวพะโล้ 

 

ด้อนวอรี่ ฉันน่ะสวยไม่สร่าง เมคอัพติดทนทานยิ่งกว่าตีนตุ๊กแก ยกเว้นลิปสติกชั้นนอก เพราะเดี๊ยนชอบฟีลลิ่งอวดของแพง จือปากเติมลิปเชิดๆ เวลา

จุ๊บทิ้งรอย Kiss mark~

 

“ต่อไหน?”

 

ฉันกระแซะถามหัวแดงผู้เท้าคางหน้านิ่วคิ้วขมวด เก็กเหล่ท่อมองนอกรถดูทรงจิตหงุดเงี้ยว

 

ทำเป็น… -_-^ ฉันสิควรหงุดหงิด อุตส่าห์ซ้อมครางชื่อแจ็คก้า วอร์มมือรอตบนังเจน แต่โดนน้ำพะโล้ดับฝันติดเหง็กอยู่กะนาย ชุดคิ้มคาเดเชี่ยนแถม

ชั้นในกระตุกหลุดที่ F มาอ่อยผู้ยังใช้การไม่คุ้มเล้ย

 

“กลับหอ”

 

“ไปด้วยย นอยอะ ไม่อยากแซดอะโลน ToT”

 

“จะบ้าอ่อ! หอชาย”

 

“I know อยากเทียวนานละ ได้ข่าวผู้งานดี”

 

“สมภารกินไก่วัด - -”

 

“เดี๊ยะตบปาก! ฉันกำลังหาพรีเซนเตอร์สคูลย่ะ”

 

“ไอ้วิดไง ควงตำแหน่งอดัม แต่มันเด็กอนามัยป่านนี้นอนแล้วมั้ง เหลือไอ้โอกับดิสไนท์ ชอบแนวไหนเลือกเลย”

 

ไหนว่าพวกเจ้าชายขิงเก่งพราวจัด ทีงี้รีบโยนขี้ =_=

 

Really? ที่เม้ามอย ตำแหน่งเดือนโรงเรียนต้องสาป ถ้าโยไม่รับจบก็ไม่มีใครเอา

 

แว้บบบ

 

แสงป้ายไฟร้านข้างทางแยงเข้าตา 

 

“โอ๊ะ นั่นร้านโปรดเดี๊ยน! เฮ้ โซเฟอร์ สต๊อปๆๆ น๊าวว!~ >0<”

 

เอี๊ยดดด

 

“ป่ะๆ ร้องเกะกัน!”

 

ฉันถูลู่ถูกังไอ้หัวแดงลงจากรถ 

 

แหงแซะมันต้องยอม เล่นแบล็คเมล์คลิปจูบเบอร์นั้น

 

…

 

Welcome to คาราโอเกะ เฮ๊ะๆๆ~ 

 

Favorite place ที่ฉันชอบมาจอยกับนังดัมปี้ตามประสาสองสาวโสด Until มันหลงปลักขิกแดนแคงการู

 

โฮๆ พูดแล้วเศร้า ToT ดราม่าแป๊บ ทั้งชีวิตมีเพื่อนคบแค่ 3 คน ฉันและเจนนิเฟอร์เปรียบดังคู่นกฟินิกซ์ฟื้นคืนชีพด้วยไฟร่าน เราเวียนไหว้ตายเกิดใน

วังวนความสัมพันธ์ Toxic ไฟว้ชิงผู้งานดีย์กันเป็นร้อยล้านรอบ มีนังจิงช่วยซ้ำเติมดึงสติ ซึ่งตอนนี้ติดสอบหมอ ส่วนดัมปี้เบสเฟรนด์ก็ไม่อยู่ปลอบใจ

 

โอ้ บลัดดี้แมรี่ วันนี้แกดูหวานจัง~ 

 

ควับ!

 

เครื่องดื่มถูกแย่งชิงไปต่อหน้า

 

“ห้ามเมา ฉันขี้เกียจกู้ซาก - -^”

 

“นี๊ดนุงเอง…น้ำผลไม้~”

 

จริงจริ๊งง มะเขือเทศ มะนาว พริกป่น…ผสมวอดก้าเท่าขี้เล็บ -o-

 

แมกม่าดมฟุดฟิด ตาขวางจ้องหน้าฉันสลับกับแก้ว

 

“โอ้ยย วุ่นวายเยอะสิ่ง! เป็นพ่อฉันรึไง! สั่งมาแล้วไม่กินจะให้กรวยรดหัวหมาที่ไหน!? >o<*”

 

“…”

 

อื้อหือ สายตาฆาตกร - -;; 

 

พักก่อนน เดี๋ยวได้กลายเป็นคดีห้องปิดตาย

 

สโลแกนร้านเกะคือปล่อยจอย วันนี้สู้ลำบากตรากตรำกว่าจะลากมันมาได้ ขอใช้งานให้คุ้มเหนื่อยหน่อยเถ๊อะ

 

“เหงาหูอยากฟังเพลง เอาแบบมินิมั่มคู่ควรกับความงามระดับยูนิเวิร์ส~ uou”

 

ไอ้หัวแดงเงียบเป่าสากทำหน้าตาย กดรีโมทเสิร์จหาเพลง

 

[คนมีเสน่ห์- ป้าง นครินทร์]

 

บร้าๆๆ แอบชอบเก๊าก็ไม่บอก >\\< 

 

ชูฮกจ้า ยาเสน่ห์แม่หมอจี๊ดของแทร่ ^0^b

 

“โอ้เธอ ทำไมใจเธอช่างด๊ำดำ~ โอ้แม่งามขำ ดำเป็นดินสอขนาด 2E…”

 

เอ๊อะ แปลกๆ -o-;; …Positive thinking สงสัยเขิล

 

อ๊ะเคร เดี๊ยนรอฟังท่อนเซอร์ไพร์สหักมุม >v<

 

“หน้าอกหน้าใจก็ดูเหมือนจะใหญ่ดี จอนูนอย่างนี้ ซิลิโคนหรือว่าไขมัน ท่อนแขนก็จัดว่าใหญ่ ผู้หญิงอะไรขาโต ใครทำเธอโมโหต้องคอหักตาย~ ไม่รู้

น้ำหนักเท่าไหร่ กล้าช่างให้ดูไหมนี่ เอาเธอมาแยกมองแต่ละที่ ไม่เห็นจะมีอะไรสวยเลย~”

 

“ไอ้…^^**”

 

 “แต่ดูรวมๆ แล้วมี ‘เสนียด’ เหลือเกิน~ ไม่ต้องมาเขินฉันพูดจริงๆ~ เธอมีเสนียดมากมาย น่ารักษาไปไหน ไม่อยากได้แอบอิง…ยิ่งดูยิ่งมีเสนียด”

 

กรี๊ดๆๆ! สร้อยเอยฮุกเอย มันด่าฉันชัดๆ >[]<*

 

ป้าบ!

 

“โอ้ย! ยัยช้างศึก! ถ้าแขนฉันหักนะ เธอโดนแน่!”

 

“Why? กล้าหือหรอ? ฉันมีคลิปนะย๊ะ! Shut up เอนเตอร์เทนไป อย่าให้สูน -^- จัดเพลงแด๊นซ์มันส์ๆ ด้วย!”

 

คิ้วเข้มผูกโบว์งึ๊ดฟึดฟัด ยอมคว้ารีโมทกดตามสั่ง

 

แต่ละ Song เชยสะบัด ยายแล่ม สาวบางโพ หมากัด สู้เพลงฉันไม่ได้ แตงโม เต่างอย คาเฟอีน 

 

“เอื๊อก…”

 

ยังม่ายมาวว~ แค่แอบจิบตอนมันเผลอกรึ๊บเดียว

 

ตาลายเพราะตัวเซโยกเยกตามจังหวะเพลงซื่อๆ 

 

ม้ายด้ายมาวเจรงๆ~ 

 

แต่ๆ แด้ว แต่ๆ แต่แด้ว แต่ดแต่~

 

จังหวะเก่าคุ้นๆ เหมือนริงโทนหมอนั่นเลย

 

“อยากจะรู้ใจเธอจริงนะ อะไรที่ทำให้เธอ ไม่อยากพบอยากเจอถึงมองหน้าฉันอย่างเอือมระอา~”

 

“…”

 

“คิดว่าเธอแกล้งหลอก หยอกกันเล่นเหมือนเช่นเคยมา โดนหลอกเต็มเปา เดาใจผิดหนักหนาจึงเจ็บไม่รู้ตัว”

 

ยิ่งร้องก็ยิ่งเหมือนมันกำลังคิดถึงยัยเอวา…

 

“…ฮึก”

 

“อ่าวเฮ้ย! ป้าร้องไห้ไมวะ?”

 

ไอ้หัวแดงหยุดร้องหันมามองฉันที่น้ำตานองหน้า

 

“เชี่ย! ไหนเธอบอกน้ำผลไม้!? เมาแอ๋เลยนี่หว่า…!”

 

“แง๊!!!~ ทำไมทุกคนถึงรุมรักแต่นังเพิ้งเอวานีน! ฉันสวยกว่า นมใหญ่กว่า รวยกว่า ฉลาดกว่า! แถมมาก่อนตั้งหลายปี TToTT โยคือรักแรกของฉันนะ!

หมั้นกันแล้ว มันมีสิทธิ์อะไรมาแย่ง!!! ฮึก…ถ้าฉันเป็นเจ้าหญิงนิทราบ้าง เค้าจะแคร์มั้ย…!?”

 

“…”

 

“นายด้วยไอ้พริกแห้ง! เป็นเนื้อคู่ประสาอะไร นรกส่งมาแกงรึไง? ไม่ยอมรักฉันซักที! จูบแล้ว เยสแล้ว ทำเสน่ห์ ป้ายยา แบล็คเมลล์ ยังมูฟออนเป็น

วงกลม…แจ็คก้าก็อีกคน ป่านนี้โดนนังเจนคาบไปแดรกอร่อยแล้วมั้ง! กรี๊ดๆๆๆ!!!!~ ไฟว้เพื่อรักแทบตาย….ลุงโทนัสเสียฉันก็รีบเสียบบริหารโรงเรียน

ต่อ รอส่งมอบให้ตอนโยพร้อม เคลียร์หนี้เก่าค้างชำระ ไหนจะช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่เค้าฟรี ทุ่มเทขนาดนี้…ทำไมไม่เลือกช้านนน!!! TT[]TT”

 

“น่ารำคาญ…คิดว่าเศร้าเป็นคนเดียวเหรอวะ? ฉันก็สู้หมดหน้าตักแล้วเหมือนกัน ยอมให้ใช้เป็นเครื่องมือประชดแฟนเก่า ยัยนั่นยังไม่เคยเหลียวแล ก็คน

มันรักไปแล้วนี่หว่าจะให้ทำไง? ไม่ได้อยากมูฟออนเป็นวงเวียนบ้าบออยู่กับความรู้สึกเชี่ยนี่สักหน่อย!…ทุกวันไอ้คำถามโง่ๆ มันยังตามหลอกหลอนฉัน

อยู่เลย ว่าถ้าพยายามมากกว่านี้ ถ้าทำให้เอวานีนตัดใจได้…เธอคงไม่นอนเป็นผักติดเตียง…”

 

Sh*t คนเศร้าเจอเศร้ากว่า -[]- มหากาพย์ดราม่าคิงทำเอาติดสตั้น ฉันเผลอแทงใจดำมัน น้ำตาจระเข้ไหลซิบๆ…

 

“เนื้อคู่ คุณไสย หมอดู โคตรงมงาย…ไม่เห็นช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย ฉันไม่สนหรอกว่ายัยผู้หญิงหน้าโง่บ้าผู้ชายไปวันๆ อย่างเธอจะเป็นตายร้ายดียังไง

แต่ถ้ามีหนทางไหนช่วยให้ฉันลืมยัยบ๊องนั่นได้ก็ลองดู”

 

ไม่มีความสัมพันธ์ใด ชัดเจนไปกว่านี้อีกแล้ว

 

ตอนนี้ฉันเกลียดไอ้คนตรงหน้า เกลียดพอๆ กับที่มันเกลียดฉันหรืออาจมากกว่าด้วยซ้ำ…

 

“หลับตาสิ”

 

ขวดสีทองถูกหยิบออกมาจากระเป๋า

 

นี่รู้มั้ย ฉันมีทฤษฎีอยู่อย่าง…อาจฟังดูเพ้อเจ้อ แต่การที่ยาเสน่ห์ออกฤทธิ์แค่เดี๋ยวเดียว เป็นเพราะวาดหัวใจไม่ใหญ่พอ 

 

คราวนี้แหละ นางอิจฉาจะกางแขนออกให้สุดข้อและกรีดร้องจนสุดเสียง 

 

“!!!ไอเลิฟยู๊ว!!!”

 

แปะ

 

ความรักที่ฉันอยากได้ นายต้องประเคนให้มากกว่ายัยเอวาหรือผู้หญิงหน้าไหนบนโลกทั้งนั้น

 

“เป็นแฟนกันนะ”

 

“…อืม”

 

คำตอบรับราบเรียบจากเจ้าของนัยน์ตาช็อคโกแลตที่จ้องมองกลับมาพร้อมรอยยิ้มพิสูจน์ว่าการทดลองสำเร็จ

 

…หมดประโยชน์แล้วจบกัน ถึงตอนนั้นต่อให้คุกเข่าอ้อนวอน ฉันก็ไม่มีวันรักคนอย่างนาย!

 

---

 

(จบตอน)