What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

 

“เชอรี่ เชอรี่ หนูชื่อเชอรี่ มากับดัมปี้ละก็มากับเจน~”

 

จุดเริ่มต้นแก๊งสามสาววาเลนไทน์ คืออินังพวกอ่อมมันโทรมาป้อนเพ็ดดีกรี ชวนตี้เกะร้านเดิม ในขณะที่ฉันกำลังเถียงกับแม็กม่าบ้านแตก

 

ช่วงนี้ชี้แนะ! This is a ย้อนรอยสกู๊ปดราม่าหลังกลับจากดินเนอร์จิบน้ำเปล่า

 

“มันหวังฮุบสมบัติชัวร์!”

 

“เฮียแจ็คไม่ใช่คนแบบนั้น!”

 

“เฮอะ พวกผู้ชายชอบเข้าข้างกันตลอด!”

 

“เลิกเอาตัวเองตั้งเป็นแกนโลกแล้วแหกตาดูดีๆ เค้าแค่คบกันโว้ย มีปัญหาอะไรนักหนา?…หรือว่าเธอยังติดใจเรื่องคืนนั้น?!”

 

เพี๊ยะ!!!

 

“ถ้านายคิดแบบนี้ เราก็เลิกกันเหอะ!!!”

 

No halo~ Baby, I'm the reason why Hell's so hot~

 

…

 

ริงโทนดังขัดดราม่า

 

ปัง!!!

 

ฉันสะบัดตูดหนีทิ้งไอ้หัวแดงไว้กับรอยประทับตราห้านิ้วบนแก้มซ้าย พาลปิดกระแทกประตูเสียงดังลั่น แล้วออกมารับฟังนังดัมปี้ร้องหุยหวน

 

[เชอรี่~ โฮๆๆๆ!!!]

 

“ผู้เท? อะเคร ร้านเดิมเนอะ”

 

.

 

ธิงค์อีกที T^T เดี๊ยนไม่น่าปากแซ่บมือไว 

 

สู้อุตส่าห์ลงทุนคุกเข่าขอแต่งงานเพื่อให้ได้ฮีคืนมา

 

ถ้าเลิกจริงโลกทั้งใบของฉันคงแตกสลายกลายเป็นฝุ่น PM 2.5…My heart ดวงน้อยๆ ก็เช่นกัน

 

แต่ใดๆ คือมันกล้าหมิ่นเจ้าลัทธิโมโนกามี่ หาว่าฉันออนซอนผู้บ่าวเก่า!

 

วี๊ดด!~ ทั้งหมดเป็นความผิดของแกร๊! ไอ้วันแดงเดือดเซ็งกะบ๊วย!!! >[]<

 

แม่จะกระเดือกล้างมดลูกให้เหี้ยน!!!

 

อึกๆๆๆ

 

“ว๊าย~ ลำยอง! สวบเหล้าเหมือนดริ้งค์น้ำ นี่ว่าไอกับเจนนิเฟอร์เฮิร์ทแล้วนะ ยูไปเจอะอะไรมาเชอรี่บอมบ์!?”

 

ดัมปี้มือทาบอกต๊กกะใจ 

 

ด้อนวอรี่ ล่าสุดใช้แพ็คเกจตรวจสุขภาพระดับพรีเมียมที่พวกแกหารกันซื้อให้ฉันเป็นของขวัญเบิร์ดเดย์แล้ว ตับยังโซสตรอง Next year ขอคอนเทค

จิตแพทย์ดีกว่า จะบ้าตายรายวัน =_=

 

อ้อ ในส่วนของดัมปี้ ชีหนีออกจากบ้านเพราะรับความสัมพันธ์แบบ 3 คนผัวเมียช่วยกันเย็บ…เอ้ย เลี้ยงลูกไม่ไหว และอิเจนติดแฮชแท็กหง่อมแห้งแล้ง

เนื่องด้วยจิงเกอเบลขึ้นวอร์ดถี่กว่าทำการบ้าน

 

“ฮึกๆ…แจ็คก้า… ToT”

 

“อุ๊ย! เพ้อหาผู้ด้วย คริๆๆ เข้าใจจ้า ฮีเด็ดจริ๊ง~ ^o^”

 

จ๊อกๆๆ

 

เจนนิเฟอร์เทเหล้าเพิ่ม ชีขยี้ยิ้มขิงข่มฉันยกเข่ง

 

“กรี๊ดด!!!~ เด็ดเดิ่ดอาไร๊?? ไอ ด๊าน โน๊วว! นะ จังงัง ทุกคืนยั๊งไม่เคยตกถึงท้อง! มีแต่มายมัมเนี่ยฟาดเรียบ! เอื๊อก…แถมพามาเดบิวต์เปิดตัวเป็นพ่อ

คนที่สองฉันไปอี๊กกกกก”

 

ม่ายมาว…ม่ายมาวเลยเจรงๆ @_@

 

“โอ๊ะโอ เพิ่งรู้เหยอ? คู่นี้เค้าแอบแซ่บกันนานแล้วนา…อุ๊บส์! -x-”

 

“เอ๊ะ อิเจน! หล่อนไปรู้อะไรมา?? O-O”

 

ถึงกับแหกตาสร่างบัดนาว 

 

“บั่บว่าตอนคบแจ็คก้าเรา Open relationship ฮีแอบซุบซิบให้ฟังเรื่องขึ้นครู ว้าวแหละที่เป็นมาดามกีวี่ แต่ช่วงนั้นเก๊ายังอิจเรื่องจิงเกอเบลเลยไม่ได้

บอกเตงง่ะเชอรี่~ ;p”

 

ใครกะดั้ยเอาของแข็งเขกหัวยัยคิขุอาโนเนะนี่ทีดิ๊ แลบลิ้นปริ้นตากวนส้นเกิ๊นน

 

เฮ่อ…I see นานนมละว่าอิเจนมันขยันปาดหน้าเค้ก เพราะหมันไส้ที่จิงเกอเบลชอบฉัน 

 

บ่หัวซาเด้อค่า ดวงผู้เราบัดซบ ไอ้ที่หล่อนโฉบไปได้มีแต่บักสันดาน

 

ฟีลคล้ายๆ คอนด้อม แอร์แบ็ค ตะแกรง มุ้งลวด เครื่องกรองน้ำ พลังลบเชิงบวก ชีสลอนรับเคราะห์แทนฉันตลอด 

 

ละเรื่องแจ็คก้าเนี่ย รู้งี้ยิ่งคริปปี้ เด็กมาดามกีวี่ไม่เคยธรรมดา

 

เพราะแม่ฉันเหมือนฉัน ดึงดูดแต่พวกจิตประสาท 

 

“ฉันเชียร์แจ็คก้านะ ไม่ได้แกคืนนั้นเค้าเฮิร์ทหนักเลยเชอรี่~”

 

“นี่อวยจริงช้ะอิเจน? เฮิร์ทหรือเฮี้ยนเอาดีๆ Whatever ฉันมีแม็กม่าแล้ว ด้อนแคร์ย่ะ เอ๊อะ ว่าแต่…นังดัมปี้อยู่ไส??”

 

งงมากแม่ สาวบึกตัวเบ้อเร่อแอบย่องออกจากห้องเวย์ไหน

 

หรือว่าชีโศกีซึมเข้าร่องกระเบื้องไปแล้ว 

 

“โอ๊ะ…! ข้าศึกบุก เก๊าไปทิ้งระเบิดแป๊บน้าา ^^;;”

 

เห๋ออ Why you ยิ้มแห้งแปลกๆ…?

 

บรื๋ออ ขนแขนแสตนด์อัพ >-< 

 

ไม่ใช่แค่เจนสัมผัสได้ แต่เชอรี่ก็รู้สึก รังสีอำมหิตจากไหนน้อ??

 

“เบอรี่…!!!”

 

“กรี๊ดดด!!!”

 

ไอ้หัวแดงเปิดประตูห้องเกะเข้ามาตะโกนเรียกชื่อฉันอย่างเกรี้ยวกราด

 

ซึ่งฉันจำสีหน้าเรียบเฉยและสายตามืดหม่นครั้งสุดท้ายได้แม่นยำอีหลี

 

Indeed นั่นแหละคือเหตุผลที่รีบแจ้นออกมาก่อน

 

o>_<o ว๊ายย มันต้องตบฉันคืนแหง๋มๆ

 

“เฮ้ย! อิป้าตั้งการ์ดทำเชี่ยไร!? อื้อหือ…กลิ่นเหล้าหึ่งเลย กลับห้อง!!!”

 

แม็กม่าออกคำสั่งใช้แรงควายลากฉันให้ตามไป

 

“ม่ายยย~ เฮ้ลมี๊ๆ! ซอยข่อยแหน่!!!~”

 

เล็บแดงสู้ชีวิตจิกยึดโซฟาไว้

 

“โฮกกก! ดัมปี้~ เจนนิเฟอร์~ อิเพื่อนเล๊ววว หายหัวไปอยู่ไส~ กลับมาช่วยฉันก๊อนน \(TToTT)/”

 

“จิ๊! เธอแม่ง… -*-”

 

กรึก!

 

แม็กม่ากดเสียงเข้มหงุดหงิด ฮีเปลี่ยนเวย์ลงกลอนรังสรรค์ห้องปิดตาย หักคอวอร์มดังกร๊อบแกร๊บสายตาฆาตกรล็อคเป้าหมาย ท่อนแขนแกร่งคร่อมร่างไว้จำกัดทางหนี

 

ฟุดฟิดๆ

 

กลิ่นสบู่แชมพูแบบเดียวกับฉันทำให้ความน่ากลัวของนายดรอปลงนะ -..-

 

It is a คำขอสุดท้าย 

 

“ขอเสวตายแบบฟิฟตี้เชดได้ป่าว >\\<”

 

“หลอนไรฟะอิป้า คนอุตส่าห์มาง้อ! =*=”

 

“อ่าว??”

 

เมื่อเห็นฉันสงบลง แม็กม่าจึงเปลี่ยนท่านั่งเอนตัวพิงโซฟาปกติ

 

“ง้อไรห๊าา Non sense! ไหนล่ะช่อดอกไม้?? แถมทำหน้ายังกะจะเจี๋ยนเนื้อฉันให้หมาแดรก!”

 

“สะเหร่อว่ะ ใครเค้าให้ดอกไม้สาว…อ่า อันนั้นไม่นับว้อย! แค่ซื้อไปยั่วทีนไอ้พี่โย! แล้วหน้าฉันก็เป็นงี้อยู่แล้วป้ะ?”

 

หมับ!

 

“อืม…”

 

เดี๊ยนจับหน้าหล่อหันซ้ายขวา

 

เพ่งมองละ สวกคื๊อเก่า =-=^

 

 เบลมเมนส์โลด! ฮอร์โมนทำจิตใจฉันอ่อนแอ!!!

 

“ฉันโกรธตัวเองต่างหากที่เผลอพูดแบบนั้นออกไป…เฮ้! เธอยังฟังอยู่มั้ยวะ??”

 

“ฮื่ออ…กรึ่มๆ เบลอนิดนุง~ =\\=”

 

พอสบายใจแล้ว หัวมันเริ่มหนักกว่าคอ โอเอนโงนเงนโยกเยก…

 

โห้ยย แม็กม่า มีนายตั้ง 3…4…5 คนแหน่ะ

 

แย่เลยดิ เถียงไม่ทันละเงี้ย

 

“ทนหน่อยขออีกนิด”

 

มือใหญ่ตะปบแก้มและเชิดหน้าฉันขึ้นเพื่อให้โฟกัสสิ่งที่เขาพูด

 

“ตอนถูกบอกเลิกแม่งเหมือนเดจาวูเลย จู่ๆ เธอก็หายต๋อม ฉันเป็นห่วงแทบแย่โทรหาใครก็ไม่รับ นั่งแท็กซี่ไปตามหาทุกร้านเหล้าที่เธอชอบ กว่าจะเจอ

ฉันเกือบแจ้งตำรวจแล้วด้วย”

 

“ฮ่าา นายกลัวฉันแด่ๆๆ แบบแฟนเก่าช้ะ เอื๊อก…สบมยห. ดวงเดี๊ยนแข็งกว่านั่งหมกกะปิเย๊อะ~”

 

“ไม่ใช่แค่ดวงว่ะ…ตับเธออ่ะใกล้ละ =_=”

 

“หุ้ว เซ็งโพ๊ด! ทามมายมองเอือมอะเก๊นน~”

 

“เฮ้อ”

 

แม็กม่าถอนหายใจก่อนกดหัวฉันซบไหล่

 

กิ้ววว เลิฟซีน! You see!? เลิฟซี๊นนน!!!~

 

“เบอรี่…เรื่องเฮียแจ็คฉันคิดทางแก้ได้แล้วนะ”

 

หึ๋ยย ถึงกับสร่างเมาอีกรอบ O_o

 

“How!? อ๊าา Let go baby! ฉันพร้อมเผาบ้านมันแว้วว~ +o+”

 

“กู้สังขารก่อนอิป้า พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”

 

.

 

-10.16 น.-

 

(ณ เพิงหมาแหงน)

 

“ชะอ่าว Why you พามาที่เน้?? -[]-”

 

“เธอชอบให้หมอดูชี้ชะตานักหนิ อีกซักทีเป็นไรไป”

 

เอ้อ จีเนียส ป้าจี๊ดรู้ทุกสิ่ง ป้าจี๊ดรู้ทุกอย่าง

 

ทำไมทีงี้ฉันถึงคิดม่ายด๊ายยย

 

“สมมุตินะแม็กม่า…เกิดป้าจี๊ดทำนายว่าสองคนนั้นดวงไม่สมพงศ์ นายจะเอาไงต่อ?”

 

Really อยากชักจูงเหลือเกินว่าแท็คทีมปราบแจ็คก้ากับฉันเถ๊อะ

 

“ถามแปลกๆ ถ้าป้าแกบอกให้เราเลิกกันเธอจะยอมมั้ยล่ะ?”

 

“Nope!”

 

“นั่นแหละ ฉันแค่พาเธอมาให้สบายใจเฉยๆ คำตอบจะเป็นยังไงก็ช่าง”

 

เจอไซโคโลจี้ยอกย้อนเดี๊ยนปัดเป๋แก้เก้อเลย =[]=;; 

 

ชิชะ ฉันก็มีคำตอบในใจอยู่ละ ไม่เชื่อเรื่องงมงายหรอกนะ…

 

แต่ป้าจี๊ดแกของแทร่!

 

…

 

พ้นขื่อก้าวแรกเสียงแก่ก็ทายทัก

 

“ฮะฮ่าา อั๊วรู้แล้วอิหนู อาแจ็คก้ากับกีเนีย…/กวิเนเวียร์!!! มุกนี้เล่นแล้วป้า Please call her กีวี่! >0<”

 

“เอ้อ นั่นแหละ! อีเป็นเนื้อคู่กัน”

 

“จบนะ”

 

หึ๋ย…เข้าขากันเป็นควายกะซออู้ตลอดอะคู่นี้ - -^

 

“มีทางจับแยกป้ะ?”

 

“เฮ้ย…”

 

ศอกแหลมของบอยเฟรนด์สะกิดเตือน

 

รู้น่า ดูร้ายกาจมากช้ะ แค่ถามเผื่อซื่อๆ เอ๊ง~ -0-

 

“เดิมทีสองคนนี้คือเนื้อคู่ของพวกลื้อ ต้องตัด…/เซ้าเว่า!!! ไม่ต้องเซดเพิ่มเติมละป้า เรากลับกันเถอะเบบี๋~ เดี๊ยนอยากอี๊ทข้าวต้มกุ้ยแก้แฮงค์ ^^;;”

 

ฉันรีบพาแม็กม่าออกมา เพราะรับทราบสตอรี่แล้วว่าขืนดึงดันต่อไป โดนป้าจี๊ดขู่ตัดด้ายแดงแน่ 

 

No halo~ Baby, I'm the reason why Hell's so hot~

 

กดรับให้จบๆ บ่งตงหมดอารมณ์ร้องเพลงละ - -*

 

[โฮ้ยย อีหล้า~ ว่างบ่?? ป๋าจะจัดงานดองมื้อฮือ]

 

โอ้โห…ป๋าสะดิ้งจัด รัวศัพท์อีสานแอดวานซ์ ฟังบ่ทันเด้อค่า =o=;;

 

“พาด้อนมี๊~ ดองไรนะ? ปลาร้าหรือเหล้าขาว??”

 

[My wedding in ยโสธ๊อนนน!~]

 

การันตีซวยแบบครบวงจร จบแม่ต่อพ่อ… T-T

 

วงศ์ตระกูลฉันเหลือใครอีกบ้าง กดบัตรคิวเข้ามาโลด เอาให้เคลียร์ปีนี้เด้อ

 

เฮอะ อยากจิรู้เหมียนกันว่าสาวยโสที่ป๋าหลงนักหนานางเป็นคนยังไง

 

“แม็กม่าจ๋า~ เตรียมแพ็คกระเป๋าเลยเบบี๋ เราจะไปฮันนีมูนอีสานกัน! ^^”

 

---

 

(จบตอน)