What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

-

เขียนโดย Killolat

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.

  19 บท
  4 วิจารณ์
  1,243 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

18) ~ควายธนู~

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
ขอสารภาพบาป ฉันแอบลักหลับไอ้หัวแดง
 
ณ โมเม้นต์บีบคั้นหนาวกีสั่น in the room เหม็นรา เดี๊ยนลงมานอนซุกฮีทเตอร์หอมสบู่แลกกับดาเมจเสียงรถไถ
 
I'm fine ป๋ากรนดังกว่า แถมไอ้ลั่นทุ่งแย่งซีน เดอะ นัน ก๊อกๆ ฟังแล้วสบายใจ
 
เอาล่ะ แผนเป็นงี้ พอมันตื่นฉันจะแกล้งสลีปปี้ แถว่่าละเมอกลิ้งตกเตียง 
 
หมับ!
 
กรี๊ดดด~ โซฮอต! หรือจะยูเทิร์น! >\\\< 
 
แขนกอดขาก่ายแน่นปึ๊ก กลัวเผลอทำเอวลั่นปั๊ดพรากผู้เยาว์
 
กะอยากสิไปหาหมอ มีบ่หนอยาแก้เส้นเด้า~
 
เผื่ออาการจะทุเลา เผื่อมันเซาเด้าตามเสียงเพลง~
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
แต๊งกิ้วผีแม่ชีเบรคฟีล ไม่งั้นได้ฮัมเพลง All night -o-;;
 
“…”
 
เอ๊ะ But why รถอีแต๊กเครื่องดับ?
 
ฮีตื่นเหรอ…?!
 

 
Plan on อย่าขยับ หายใจตามจังหวะ
 
“คร่อก…ฟี้~”
 
“…”
 
เนียนอยู่ = เนียน! 
 
แม็กม่ายังไม่ปลุก เขาค่อยๆ ขยับตัวเหมือนกลัวฉันตื่น
 
ตึกตักๆๆ
 
ใจสั่น 8 ริกเตอร์ เพราะไออุ่นจากสกินชิพลูบหัว ต่อด้วยนิ้วจิ้มแก้ม
 
จุ๊บ
 
ว๊าย~ แอบจุ๊บเหม่งเก๊าแล้วนอนกอดเฉย o>\\<o 
 
แต่งค่ะรอไร! สินสอดเท่าไหร่ เดี๊ยนพร้อมเปย์!!!~
 
.
 
อวสานฝันหวาน Dawn of the นก ตื่นมาโดนเทคือเก่า =_=
 
แม็กม่าโกทูสคูล ส่วนฉันต้องวอล์คอินศรีธัญญ่า
 
ขอขอบคุณผู้สนับสนุนหลักอย่่างป้าข้างโรงบาล เดี๊ยนถึงได้มีทติ้งแม่หมอจี๊ดแบบ VIP
 
เสก โลโซะเวอร์ชั่นโว้คสาวแก่ถูกสายรัดสี่มุมยึดไว้กับเตียงคนไข้ ชีนอนกางท่าปลาดาวบ่นงึมงัม
 
“โอ้…อั๊วสัมผัสได้ถึงพลังงานชั่วร้าย เลวทราม น่ารังเกียจ!”
 
“ฉันเองป้า -*-”
 
“แตกต่างเหมือนกัน!”
 
เอ๊า FC เก็ตสึโนว่าก็มิบอก~
 
“มันคือศัตรูตัวฉกาจที่อั๊วตามล่ามาเนิ่นนาน…”
 
“เฮโหล้~ My time have a limit หมอให้โดนตัวไหนเนี่ย Why you เพ้อ?”
 
“ปราบมันได้ ลื้อจะเป็นอิสระ! เอิ๊กๆๆ~”
 
“อือฮึ -_-;;”
 
ป้าแกน๊อตหลุดว่ะ
 
รู้งี้ฉันไปรับยาช่อง 3 แล้วกลับบ้านดีกว่า 
 
“อาจ๊อดปั่นสล๊อตอยู่เวียงจันทร์ แต่ฮีฝากของไว้ให้ลื้อด้วย”
 
สายตาหญิงชรามองนำไปที่กระเป๋าย่ามสี่มิติตรงมุมห้อง 
 
อื้อหือ สภาพดำดาก ถ้าไม่บอกนี่นึกว่าผ้าขี้ริ้ว!
 
ลองเบิ่งบ่เสียหลาย ถึงป้าแกจะหลอกตุ๋นน้ำส้มสายชูฉัน แต่ก็เคยโชว์อิทธิฤทธิ์กะเทยทองมาก่อน
 
ขยุกขยิกๆ 
 
แท่น แทน แท๊นนน~
 
“กระทิงแดง?”
 
“ควายธนู!”
 
“กระดาษเช็ดตูด…?”
 
“คาถาโว๊ย!!!”
 
ซูมดีๆ ไอ้คราบหมึกดำปี๋ก็พอเป็นคำอยู่นา…ต่าแว้!
 
“จะเครซี่! ยาวยังกะเรียงความวันแม่ สวดกี่วันจบว๊ะป้า!? =[]=*”
 
“มี How to ข้างหลังด้วย ซู่ๆ อั๊วเป็นกำลังใจให้~”
 
“ขอกำลังเสริมแทนได้ป่าว -o-”
 
“ฮุๆๆ อันนั้นลื้อต้องไปขุดเอง”
 
“???”
 
.
 
-16.32 น.-
 
(ณ เซนต์อคาเดมี)
 
ฝังเองขุดเองนักเลงพอ 
 
แม็กม่างึ๊ดโพด เพราะถูกฉันใช้ขุดต้นหมามุ่ยพยานรักของสองเรา เพื่อเอาหม้อแม่นาค
 
“ต่อไปปลูกไรล่ะ มะม่วงแรด ต้นงิ้ว ดาวเรืองดอกทองๆ ก็ดีนะ สีเดียวกับหัวเธอ ฉันจะได้ใช้ตะบองรดน้ำแม่งทุกวัน”
 
กรี๊ดด~ แกเป็นคร๊ายย คายไอต้าวจุ๊บเหม่งเมื่อคืนออกมาน๊ะ! >O<
 
“เซ้าเว่า! ก่นเข้า! ก่นให้เจอนรกสมฉายา!”
 
“เฮอะ เงินเหลือก็หัดซื้อพจนานุกรมเพิ่มพูนเซลล์สมองบ้างนะ ‘โลกันต์’ แปลว่า ‘ไฟ’ เหมือนไฟร่านที่ลุกโชนรอบตัวเธอแหละเว้ย!”
 
ฮึ่ย…เอาอีกละ -*- 
 
ทำไมนายไม่หาทางใช้ปากแซ่บ ทำอย่างอื่นนอกจากเถียงฉันบ้าง
 
“แหม่ๆๆ เมื่อคืนก็ไฟร่านนี่เนอะ ที่ทำนายเร่าร้อน~”
 
“…”
 
ประโยคเด็ดน็อคเอ้าท์ปากสุนัข
 
งุ้ยๆ อยากเห็นหน้าตอนเขิลจุง >w<
 
แอบงวกเบิ่งในหลุมดีฝ่า
 
พรึ่บ!
 
“วรั้ย!!!~ Watch out! หม้อเกือบชนหน้าฉันแล้ว >0<”
 
“เป็นไรไป ออกจะด้าน”
 
“ไอ้ๆๆๆๆ…”
 
กร๊าซซซ~ 
 
เฮ้ว มี พลีส จีซัส! ด่าไม่ออก! 
 
ฉันไม่น่าชอบมันเล๊ยย!!! o>[]<o
 
ร่างสูงใช้จังหวะหัวร้อนรีบจ้ำหนี 
 
หมับ!
 
ฝันเถ๊อะ ฉันไม่ปล่อยนายไปพานพบสิ่งดีๆ หร๊อก!
 
ปิ๊งป่อง~ เพราะฉันเนี่ย The bestest!
 
“ไรว๊ะ ไหนว่าแค่ขุดไง?!”
 
แม็กม่าพยายามแกะมือกาวออกจากเอว
 
“Shut up! เดี๊ยะปั๊ดทุ่มท่าสะพานโค้ง! คอนทินิวโซอีซี่~ นายแค่ช่วยท่องมนต์ (ภาษาเขมร 1 หน้า A4) เอง”
 
“เฮ้อ…สุดท้ายแล้วนะ”
 
“อือฮึ๊~ ^.^”
 
เอาล่ะถึงตรงนี้ ขอแจกแจง Situation จั๊กหน่อย
 
เดี๊ยนทำตาม How to ปราบผี by ลุงจ๊อด
 
1.เตรียมภาชนะเก็บวิญญาณ
 
2.ล้อมวงสายสิญจน์ก่อนเที่ยงคืน 
 
3.สวดคาถา 3 จบต่อหน้าผี พลาดเริ่มใหม่
 
4.ดูดผีเสร็จรีบปิดภาชนะ 
 
5.กำจัดขยะภายใต้อนุสัญญาบาเซลฯ
 
Reason ที่ต้องขุดต้นหมามุ่ยคงพอเก็ทช้ะสาว ทั้งคำใบ้ป้าจี๊ดและรีเฟล็กซ์ก่อนยัยอีฟลงหม้อ ทำให้ฉุกคิดได้ว่า Maybe นางตามหลอกเพื่อขัดขวาง
พิธีสาบานรัก
 
อ่ะนะ…ก่อนหมดอายุอินี่ไทป์เฮโรอีนซะด้วย -_-
 
เก๋าจัดพอตบได้ ครอบครัวหล่อนฉันก็เปย์เป็นล้าน กล้าซ่าส์ให้มันรู้ไปเซ่!
 
.
 
-17.13 น.-
 
(ณ ห้อง ผอ.)
 
“Wait! Wait! นั่นนายล้อมสายสิญจน์หรือสร้างบ้าน! สี่เหลี่ยมจัตุรัสสองคนโอบพอย่ะ! ไม่เคยได้ยินหรา ยิ่งฟิตยิ่งฟิน~”
 
“เงียบน่ายัยอึ่งไข่! ไซส์นี้ถูกต้องแล้ว ฉันอุตส่าห์คิดเผื่อพื้นที่ให้เธอพองตัว”
 
เลิฟพั้นซ์สักหมัดก่อนปราบผีดีมั้งไอ้เวงนี่ -*-
 
“อ้อ งั้นถ้าฉันพองเมื่อไหร่ ก็รู้ไว้ซะด้วย ว่านายคือพ่อเด็ก!”
 
“ธะ เธอนี่มัน…!”
 
หว๋ายย ทำทรงหน้าแดง อ่อน-หัด! 
 
ห้ะๆ ใครว่าฉันอินตาม ไม่มี๊~ >\\<
 
“เอ้า คาถา! 6 โมงสวด 3 จบ โอเค๊”
 
ฉันยื่นโพยให้แม็กม่าแก้เขิน 
 
เจ้าตัวรีบรับไว้ก่อนแหกปากฉะอีกรอบ
 
“กวนทีนอ่อ ภาษาเชี่ยไรเนี่ย?? สิริยังท้อ!”
 
เห็นด้วยทุกประการ แต่ให้ทำไงได้ 
 
Tips เจือกระบุว่าต้องใช้คนจิตแข็งบริกรรมคาถา 
 
ซึ่งไม่ใช่เดี๊ยนละหนึ่ง =_=;
 
“มีเวลาก็ท่องไป๊ อย่าบ่น!”
 
“@#%฿€#^%&฿*” ← This is a บริกรรมคำด่า
 
ฉันชอบจุงเบยอ่ะ เวลานายฟึดฟัดแต่ตามใจ~<3
 
.
 
-18.00 น.-
 
แต่งๆๆ แตร๊งง~
 
เฮือก! O_o ชมรมนาฏศิลป์ออโต้ซอง ทูเดย์วันโกนเร๊อะ!?
 
ตั้งวงรอไฟว้ผีในห้อง ผอ. อยู่ดีๆ มีแบ็คกราวด์มิวสิคเฉย
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
หมับ!
ท่ามกลางแสงแดงสลัวฉันกระเถิบเกาะแขนแม็กม่าอย่างสั่นสู้
 
“เฮ้ยอิป้า! เล่นเอานมมาเบียดเบอร์นี้ จะให้ท่องนะโมหนองโพรึไงฟะ!? -*-”
 
“โน-แต๊ง-กิ้ว! บัดนาวแข็งแค่จิตพอย่ะ อย่างอื่นไม่ต้อง! >o<”
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
การด่าช่วยปลุกใจ
 
เอาล่ะ Let's start!!!
 
“ซุบซิบๆ…ทำตามที่เตี๊ยมไว้ ฉันปาควายธนูเมื่อไหร่ นายแกะยันต์แล้วสวดโลด - -+”
 
(-  -) (_ _) (-  -) (_ _) 
 
แม็กม่าพยักหน้ารับคำ ขณะที่ระนาดเอกเข้าท่อนฮุก
 
ตรึง ตรึ๊ง ตรึง ตรึง ตรึ่งง~
 
“เวลคั๊มน๊าว เดอะ นัน! แน่จริงเข้ามาเล๊ยย อิผีไม่มีผัว!!!~”
 
ตึง!!!!
 
“กรี๊ดดดด!!!!~”
 
จังหวะจัมป์สแกร์ผีตาโบ๋ซูมอินโผล่ตรงหน้าแบบ Face shot
 
ฉันหลับตาปี๋ >-< หอบแฮ่กสั่นผวา
 

 
เอ๊ะ สัมผัสมือคุ้นๆ…เดาว่าผีคงไม่ลูบหัวปลอบแน่
 
“อย่าป๊อดดิ รีบทำให้จบๆ”
 
ตึกตักๆๆ
 
น้ำเสียงอ่อนโยนพาเข้าทฤษฎีสะพานแขวน
 
บ้าบอคอแตก นี่ใจเต้นเพราะอะไรกันเนี่ย!? >\\<
 
ฟึบ!
 
O^O
 
ฉันใจสู้งัดหน้ามองอีกครั้ง
 
กร๊อบ กร๊อบ กร๊อบ
 
พบผีแดนซ์ถอดกระดูกแบบซูมเอ้าท์
 
“กรี๊ดๆๆๆๆ!!!”
 
กลั๊วกลัว! TToTT But I will survive ปาควายธนูใส่หน้าแม่ม!!!
 
ก๊องง
 
เซมๆ กะเทยทอง ผุดต้าวควายแดงเขาโง้งโมเดล 3D จ๊ะทิงจา พ่นลมหายใจหืดหาดตะกุยกีบเตรียมขวิดผี
 
“วี๊ด~ เห็นมั้ยๆๆ!? *0*”
 
ฉันเขย่าแขนชวนแม็กม่าดูด้วยความตื่นเต้ล
 
“=_=”
 
เคร๊ จั๊กสินะ…บ่เคยฮู้อิหยังเล้ย บักห้านี่ - -^
 
พรึ่บ
 
แม็กม่าดึงผ้ายันต์ออกตามแผน เกิดควันขาวพวยพุ่งลอยไปหยุดอยู่กลางวงกระบือ
 
“ออก…ไป๊!”
 
แกร่กๆๆ
 
ระหว่างรอควันจาง ลุ้นฉี่เหนียวประหนึ่งเชียร์มิสแกรนด์ว่าสภาพนางจะสวยหรือบ้ง ปรากฎว่า…
 
เอิ่ม ไม่น่าปลูกหมามุ่ย
 
จากแองเจิ้ลสู่แองจี้ ยัยอีฟคนงามดูหัวร้อน เพราะอาการคันคะเยอ
 
โซซอรี่จริมๆ~ จบแมตซ์เดี๋ยวเผาคาลามายให้นะ =^=;;
 
“โอม~ กระดุกกระดุ๋ย กระจุกกระจุ๋ย~”
 
“อุ๊บส์…!”
 
กร๊ากกก วะฮ่าๆๆ!!!
 
ฮาบักคั่กต้องรีบเอามืออุดปาก  ^x^ 
 
ฉันจะรั่ว! เกือบตีลังกาขำ…ไอ้หัวแดงเก็กซีเรียสนั่งท่องมนต์ติ๊งต๊อง 
 
มปร. ฮ่าๆๆ! นายยังโซแฮนซั่ม ^[]^
 
“คิ๊กค๊ากก~”
 
คราวนี้ไม่ใช่เค้า ไอซีซีนนังอีฟบู้ถกกระโปรงขี่ควายธนูไล่ขวิด เดอะ นัน 
 
โอ๊ย! น้ำตาเล็ด เกร็งท้องบิดไม่ไหวแว้วว 
 
ขืนดูต่อมีหวังขำจนขิตแหง๋ม~ (xox)
 
วี๊ดดดดดดด!!!!
 
“ว๊ายยย <(>_<)>”
 
จู่ๆ นังผีซิงก็ปล่อยท่ากรีดร้องเสียงแหลมเฟี้ยว เล่นซะทั้งควายและคาวเกิร์ลแพ้น็อค
 
โอ้ โน๊ววว~ O[]o มันทำท่าจะแหกสายสิญจน์เข้าม๊าา
 
ไซโคพาธหลอนจิตหลุด ชีทั้งดึง ทึ้ง กัด โคตรสยอง >~<
 
“ตุ๊ยๆๆ!”
 
ฮะฮ่า! เค็มเด้เจ้! เจอโรยเกลือดักผีควายขากน้ำลายกันเหงือกแห้ง -0-
 
“มะองอุย กกกุย โฮ่งๆ~”
 
อ่า…นี่ก็เมื่อไหร่จะเสร็จจ้ะเบบี๋
 

 
กรี๊ดด ซอมเบิ่งตะกี้ เหลือบรรทัดสุดท้าย 
 
เย้~ \(^0^)/
 
ฉับ!
 
-v-+
 
O[]O
 
ม่ายเจร๊งง สายสิญจน์ขาด!!! 
 
สแครี่มูฟวี่มั่ก! อิผีนางฉลาดไปเอากรรไกรมาจากหน๋ายย!?! 
 
“แอ่กๆๆ~”
 
มองเฟี๊ยสเสร็จมันพุ่งบีบคอช้านน TT[]TT
 
“ซะ…ซอย ข่อย แหน๊~”
 
“ทะละลึ่ม ทึ่มละลึ่ม…ท๊อก!!!”
 
“!!!”
 
ฟรูบบบบ
 
“แฮ่กๆๆ… =[]=;;”
 
เอวี่ติงเกิดขึ้นแบบดิจิตอล 
 
เดอะ นัน ถูกสูบลงหม้อ เดอะ แร๊ปเปอร์ เอ้ย พ่อหมอมือใหม่ก็รีบปิดผ้ายันต์อย่างรู้งาน
 
“รอดแล้วว กรี๊ดดด เรารอดแล้ว!!!!~”
 
ฉันกระโจนกอดร่างสูงจนเสียหลัก
 
“…”
 
เอ๊ะ…ทำไมนายนิ่งจังล่ะแม็กม่า?
 
ตัวเขาเกร็งแข็งทื่อ แถมเย็นเฉียบแปลกๆ
 
ฉันผละออกเพื่อมองใบหน้าซีดเผือดชุ่มหยาดเหงื่อของคนที่ไม่เคยกลัวอะไร 
 
“Are you OK?”
 
ชักเริ่มใจไม่ดีแล้วนะ…เป็นอะไรของนายเนี่ย??
 
“ฉัน…เห็น…”
 
ฟุบ
 
ร่างสูงล้มหมดสติไปต่อหน้าต่อตา
 
“แม็กม่า! แม็กม่าา!!!”
 

 
(จบตอน)
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา