What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์
เขียนโดย 
Killolat
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
19) บทที่ 19~กามเทพ~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แตร่ง แตร๊ง แตรง~
เป็นตาย่านสั่นหงิกๆ เสิร์จฮาวทูปฐมพยาบาลคนวูบ มียัยอีฟผีใบ้นั่งเกาคางควายธนูเป็นเพื่อนกับวงสายสิญจน์ขาดๆ และซาวด์ระนาดงามแสงเดือน
All my life เคยแต่คอสชุดหมอสาว ความรู้ทางการแพทย์คือศูนย์
อากู๋บอก 2 นาทีฟื้น ไหงหัวแดงบนตักฉันยังนิ่ง?
ตามสูตรละครน้ำเน่าแอมบูแลนซ์มาตอนจบ หวังพึ่งคนใกล้ตัวเวิร์คกว่า
ทั้งสคูล I know แค่ลีโอกับทวิตซ์ วัดจาก Relationship เลยคอลหาหญิงลี
[ไงคร้าบ~]
“เฮ้ลมี๊!!! แม็กม่าเป็นลม อยู่ที่-”
ติ๊ด!
ชะอ้าว แบตหมด! =[]=; สมมงดวงซวยนัมเบอร์วัน
…
ระนาดเอกเงียบกริบซักพักละ
หรือว่า…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฮั่นแน่~ มีการแวะ Say Hi
น่าเอ็นดูผีไทยมารยาทงามรู้จักเคาะประตู…ตุ๊ย! จั่งได๋ก็บ่เปิด!!! >.<*
ไอโฟนม่อง ประตูบล็อค บทปูทางให้โรยตัวออกวินโดว์ Like a หน่วยสวาทพร้อมแบกผู้ขึ้นหลังทดแทนคุณบักเสลี่ยงชัดๆ
บู้ไปป้ะ?? สเตตัสสายติดแกรมบอดี้เวทลงโซเชียลวีคละครั้งอย่างฉัน เอาเรี่ยวแรงจากไหนก๊อนน
“เฮ้ลมี๊!!! เฮ้ลมี๊!!!!~”
เฮ็ดในสิ่งที่เชื่อ เดี๊ยนเลือกโก่งคอออกหน้าต่างแหกปากร้องประหนึ่งบ้านไฟไหม้
เสียงใสทรงพลังดุจเอเรียล ต้องมีใครได้ยินบ้างล่ะว๊ะ
วิ้วว
บรื๋อ~ ลมหนาวพัดกกหู โชยกลิ่นคล้ายหนูเน่า
“แฮร่!!!”
“แว๊ดดด…!!! O[]o”
ต๊กกะใจ! หดหัวกลับแทบบ่ทัน
ตะกี้ป๊ะอิผีเขียดตะปาดเกาะกำแพงดักรอจัมป์สแกร์ TT[]TT
“กรี๊ดดด!!! แม็กม่า! แม็กม๊าา!!!~”
แข้งขาอ่อนแรงคลานหาที่พึ่งสุดท้าย
สองมือสู้ชีวิตพยายามเขย่าตัวเขาให้ฟื้น ในขณะที่อิผีจูออนตะกายตามงาบหัว
โฮๆๆ แม็กม่า~ I love you so much!
หากฉันตายสัญญาจะเอานายไปอยู่ด้วย T^T
แอ๊ดดด
ประตูเปิด +1 ผีนางรำ
My future มีแต่ Dead กับ Die >_<
“ยูแช~ คืนนี้หนาวจัง ขอแวะไปนอนกอดหน่อยสิ”
ชะเอ่อะ Why เป็นเสียงผู้อ้อนแฟน??
“หึๆ ล้อเล่น แค่ได้ยินเสียงเธอก็อุ่นแล้ว…ฝันดีครับเจ้าหญิง”
อุ๊แหวะ! ไรไม่รู้ แต่ขอกระโถนน๊าว!
เหม็นกลิ่นฟามรักเฟร่อ!!! >TT<
“วิ้ว~ ผอ. เล่นธีมบูชายันต์เหรอคร้าบ”
แหกตาเบิ่งเจ้าของเสียงขี้แซวผู้มาเยือนพร้อมกลิ่นน้ำหอมราคาแพง
ร่างสูงก้าวเข้ามาในจุดที่แสงส่องถึง ผมเงินแฟนซีเป็นประกายยิบยับ นัยน์ตาฟ้าแพรวพราวทอดมองพลางฉีกยิ้ม
“ทวิตซ์? แต่ฉันคอลเรียกลีโอนี่”
“ฮ่าๆๆ ลีโอเนี่ยฮอตจังน้าา ผิดหวังหรอที่เป็นผม ^^”
“Nope!”
บ่งตงนาทีนี้ไผกะดั้ย
“พี่แม็กเป็นไงบ้าง?”
“สลบเหมือด =o=”
ทวิตซ์ตรวจเช็คอาการเจ้าชายนิทราในอ้อมกอดฉันคร่าวๆ ก่อนวินิจฉัยว่า
“อืม แค่หลับ”
ห้ะ!? สลีปปี้ดีพโพด =[]=
มั่วป่ะเนี่ยไอ้หมอเถื่อน???
เอาเถอะ ในเมื่อดีกรีฮีเด็กห้องคิงเป็นยิ่งกว่าไอสไตน์
…
After that แม็กม่าถูกทวิตซ์หามขึ้นหลัง มีฉันเดินตามต้อยๆ คอยเชียร์อัพ
ส่วนผีสางนานาพันธุ์สลายตั๋วเหมือนเป็นโรคแพ้คนหล่อ
“งานพรุ่งนี้มามั้ยครับ?”
Pretty Boy ชวนคุยแก้เดดแอร์
อ้อ ฮีคงหมายถึงอีเว้นต์แรกของแพลน โรแมนติก สคูล
เกือบลืมแหน่ะ ทูมอโร่วฮาโลวีน มิน่าผีซ้อมหลอกดุจัดๆ
“ไม่ล่ะ ฉันมีนัดหมอ (ดู) ฝากนายจัดการเลย ถ้าขาดเหลืออะไรติดต่อศรีสมร”
Co-worker Forever คุยแค่งาน
ฮีขีดเส้นหนาปึ๊ด ขนาดเดินยังเว้นระยะขี้เดียดฉันตั้ง 5 ก้าว =*=
“ถึงลานจอดรถแล้ว แยกกันตรงนี้เถอะ เดี๋ยวผมดูแลพี่แม็กเอง”
“…”
ฉันมองร่างหมดสติตาละห้อย T_T
ใจจริงอยากรอมอนิ่งคิส แต่บุกรุกหอชายคงไม่งาม
หากเรื่องถึงกระทรวงศึกษา มันจะเป็นอะไรที่โคตรยุ่งยากด้วย
“พอพี่แกฟื้นแล้วจะบอกให้นะครับ ว่าแฟนเป็นห่วงม๊ากมาก~ ^o^”
“แต๊งกิ้วน้าา (ToT)/”
ทำได้เพียงโบกมือลาหยอยๆ
ฉันจะคิดถึงนายนะเบบี๋~
.
-8.08 น.-
(ณ ศรีธัญญ่าฮอสปิตอล)
ไอ้หัวแดงบล็อคเบอร์ฉัน -*-
The end แผนทำคะแนนไถ่ถามอาการด้วยความอ่อนโยน
เฮ้อ บัดนาว Have a limit โฟกัสป้าจี๊ดก่อนละกัน
“อั๊วคือกามเทพ!”
เอ้อ เป็นไสก็ซ่าง -_-;
เออออห่อหมกแป๊บ
“ให้ฉันเรียกคิวปิดจี๊ดเนอะ”
“ลื้อจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ อั๊วคือ ‘เหอเหอเอ้อร์เซียน’ อวตารลงมาในร่างหญิงแก่หนังเหี่ยว”
“ตู้วหู้วว -0-”
ถ้าฉันเชื่อป้าก็ได้รูมเมทละ
เทพอะไรกระจอกเกิ๊น ถูกขึงเป็นเขียดตากแห้ง แถมไม่มีปัญญาเช็คเอ้าท์ศรีธัญญ่า
ถ้าองค์ลงพร้อมสปอตไลท์ + ชุดงิ้วกรุ๊งกริ๊งกระดิ่งแมวค่อยน่าคุย
“ไฮ้ย๊ะ! ลื้อกำลังลบหลู่อั๊ว! มันคือกฎแห่งสวรรค์ ห้ามสำแดงฤทธาอล่างฉ่าง!”
อุ่ย ของแทร่ มีพลัง Read my mind -o-;;
“Have a question เผยตัวต่อหน้าเดี๊ยนได้หราท่านคิวปิ๊ด?”
“ลื้อเป็นข้อยกเว้นเพื่อพิชิตภารกิจ”
“ซึ่ง Mission นั้นคื๊ออ…”
อ่ะเนี่ย บิ้วเต็มที่ ขอว้าวๆ
“อั๊วจะเหลาให้ฟังแบบสั้นๆ สมัยอยู่วิมานชั้น 7 ผูกด้ายแดงให้คู่รักมากมาย มีจุดหนึ่งอาถรรพ์ผูกเท่าไหร่ก็ดาย นั่นคือเซนต์อคาเดมีโรงเรียนลื้อ อั๊ว
สแกนเจอคำสาป แต่ไม่อาจแทรกแซงเพราะไม่ใช่กิจของกามเทพ ณ ตอนนั้นเอง อั๊วได้พบกับเหยื่อล่อ เอ้ย นางนกต่อเยี่ยงลื้อ”
“อย่าบอกนะ ว่าดวงฉันตกเพราะป้า!?”
“ไอ้หย๋า! ซี้ซั้วต่า! ลื้อใกล้ขิตอยู่เลี้ยวว อั๊วอุตส่าห์ช่วยผูกด้ายยื้อชะตา อ่า ไหนๆ เรื่องก็จบละ ตัดทิ้งเลยดีกว่า…!”
“เดี๊ยววว!!! ทำงั้นฉันก็เดี้ยงดิป้า!”
“บ่ๆ ลื้อน่ะแคล้วคลาดปลอดภัย ถ้าไม่ตัดคนที่จะซี้แหงแก๋คืออาแม็ก”
“ว๊อททท เกี่ยวไรกะมายเบบี๋?? -[]-”
“ทุกครั้งที่เฉียดตาย ลื้อดึงดวงอีมาใช้จนร่อยหรอ”
“เคร ถ้าตัดแล้วยังไงต่อ?”
“ฮุๆๆ อั๊วจะผูกให้ใหม่กับเนื้อคู่ดั้งเดิมแต่กำเนิด”
It means แม็กม่าจะตกเป็นปั๋วหญิงอื่นเร๊อะ!?
“กรี๊ดด ม่ายอ๊าววว ฉันไม่ย๊อมม ฉันรักคนนี้แล้ว ยังไงๆ ก็ไม่ตัด! ไม่ต๊าดดดๆๆๆ!!! o>[]<o”
“เอ้อ เซ้าๆ! พอมีทางแก้ แต่ลื้อต้องทนหน่อย”
“บ่ย่านเค่อะ จั๊ดมาโลด!!!”
.
-1 เดือนต่อมา-
(ณ ฮอลล์จัดปาร์ตี้คริสมาสต์อีฟ)
“ทำไมต้องลากฉันมาด้วยฟะ?”
“Shut up หัวพริก! จะปล่อยสาวสวยฮอตไฟลุกเดินคนเดียวได้ไง~”
“ฮอตหลอกอ่ะดิ แห้งแล้งหมดละ ไม่เห็นมีไอ้หน้าไหนจีบเธอซักตัว!”
“เออน่า ปีนี้แหละย่ะ แต่งแน่!”
“เพ้อเจ้อ แค่เปลี่ยนจาก บ เป็น ช เนี่ยนะ ยัยเบอรี่เน่า! แก้ที่สันดานก่อนมะ? ดูดิ๊ แรดเบอร์นี้ยังไม่มีใครเอา”
“กรี๊ดดด ไอ้ปากชิงหมาเกิด!!! ทีแกล่ะ บุพการีเย็บกันในปล่องภูเขาไฟรึไง ลูกถึงออกมาชื่อแม็กม่า!!!”
“อ่าวเฮ้ย! วอนซะละนังนี่!! -*-”
งงดิ จู่ๆ คัตซีนไฟว้
เอาล่ะ ก่อนแจกแจงว่าหายหัวไปไหนตั้งเดือนนึง ขอนำเหนอ…
แท่น แทน แท๊น~
‘งานพรอมในตำนานและพิธีสาบานรักฉบับเซนต์อคาเดมี’
ทูไนท์จะพรูฟว่าคำสาปร้ายถูกผนึกแบบถาวร เซมๆ หม้อแม่นาคที่ฉันใช้ศรีสมรฝังกลบใต้ต้นหมามุ่ย
ฟีลอลังแสงสดสวยส่องกระทบเส้นสายรุ้งสีเงินสลับทองห้อยประดับตัดกับพื้นพรมมรกตกรีน
ดีเจเปิดเพลงขุ่นแม่มารายห์คลอเบาๆ
ธีมงานฆ่าคนโสด เหล่านักเรียนถูกบังคับให้จับคู่ถ้าไม่อยากโดนหักคะแนน
ซึ่งเดี๊ยนเองก็ทรหดฝุดๆ เจอด่าจุกหลายดอก กว่าจะเรียนเชิญแม็กม่ามาได้
Whatever คืนนี้มีเซอร์ไพรส์ คำใบ้คือที่ขิงว่าแต่งแน่ ฉันพูดจริง!
ถ้าไม่กัดกันตายก่อนอ่ะนะ =^=
…
เปิดงานเสร็จ อยากจิแด๊นซ์ ออน เดอะ ฟอล ให้เอวหลุด
แต่บักคู่ควงเล่นกันซีนทุกช๊อต
“ปล่อยคนเค้าสนุกเหอะ เธออย่าไปเป็นความทรงจำเลวร้ายของใครเลย”
ป๊าดโธ่! ปากหนอปาก รู้ย่ะ นี่คืองานส่งท้ายเกรด 12 อย่างนาย
แต่แค่ซีท่าทเวิร์คคงไม่ถึงขั้นช็อคตายหรอกมั้ง >0<
หมับ!
แขนล่ำล็อคคอพาฟิน
แหม่ ไอ้ต้าวตะขอเสี่ยวเกี่ยวร๊ากก ทั้งตัวและใจหนีไปไหนไม่รอดแว้วว
งุ้ย~ ตะเองเก๊าไม่แด๊นกะดั้ย >\\\<
โดดดึ๋งๆ เข้าเซอร์ไพรส์เลยดีฝ่า
ฉันก้มหน้าอ้อนซุกแขนหนุ่มสูททอง ใช้จริตบรรจงถามเสียงอ่อยหวาน
“หาที่คุยกันมั้ย?”
“…”
แม็กม่าเงียบผ่อนแรงลง ฉันจึงใช้จังหวะนี้ลากเขาออกจากงาน จนมาหยุดตรงลานน้ำพุเปล่าเปลี่ยวแสงสลัว
ตึกตักๆๆ
หูย พอรู้สปอยสิ่งที่กำลัง Make แล้วตื่นเต้นจุงเบย
(- )( -) (- )( -) (- )( -)
ล่อกแล่กเบิ่งซ้ายขวา
อาฮะ ทางสะดวก!
“=_=”
แม็กม่าจ้องเขม็งด้วยสีหน้าหวาดระแวงอะเกน
ฉันย่อตัวลงนั่งชันเข่าขึ้นข้างนึงเรียกเสียงแหกปากจากไอ้คนตรงหน้า
“เฮ้ย! หวออ๊อก!!!”
โฮลี่ชีส…โรแมนติกติดลบสิบกะโหลก
เห็นทีต้องรีบเผด็จศึกก่อนมันปรี่มาปิดหวอ
ขวับ!
เดี๊ยนควักแหวนเพชรหัวบักเอ้แวววาวที่ซ่อนไว้ในซอกนมอวบอั๋นออกมาโชว์
“…”
มายเบบี๋ติดสตั้นยิ่งกว่าเจอมิยาบิแหวกขา
ท่าพร้อม! แหวนพร้อม!
เยสเซอร์! เดี๊ยนกำลังคุกเข่าขอผู้ชายแต่งงาน
อึก
น้ำลายหนืดไหลลงคอ
ตึกตักๆๆๆ!
My heart ตู้มต้ามแทบระเบิด
เหลือแค่พูดมันออกมาอย่าง Confident
“Will you merry me!!!”
“ไม่!!!”
โฮะๆๆ…ถูกปฏิเสธอย่างเลือดเย็นในพริบตา T^T
(จบตอน)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
