What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

 
“ตึงจุงเบยฮาฟเพ่ๆ~ โยกๆๆๆ~”
 
น้อนๆ ร่อนเอวหวาน ตั้งมั่นเอนเตอร์เทนสุดฤทธิ์ ตรงข้ามกับเดอะแก๊งนั่งอ่อม
 
“เฮ้ พส.~ ^^ แค่อดีตถูกมะ เอ๊ะ หรือซัมวันโนมูฟออน?”
 
ดัมปี้เจ้างาน Try to รีแพร์บรรยากาศมาคุ ฉันจึงช่วยด้วยอีกแรง
 
“โฮะๆ สวยอ่ะเนอะ ^0^ ใครอยู่ใกล้ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมด๊า บางทีส่องกระจกเดี๊ยนยังหลงรักตัวเอง”
 
“ตล๊กก ตอนไอสวมบทเจ้าฮะควงยูไปงานพรอม คืนนั้นอิจิงเมา นางท้าต่อยแย่งยูด้วย”
 
“อุ๊บส์! ฮ่าๆๆๆ ขอยาดขำ มิน่าแพ้แล้วพาลมีปมชอบบู้บี้ ^[]^”
 
“ฉันชนะทุกไฟว้ย่ะ -*-”
 
แผนดึงจิงเกอเบลเข้าร่วมวง คอมพลีส~
 
ชิ้วๆ ฟีลมาคุ เดี๊ยนมาเพื่อสนุกเค่อะ! ^.^
 
“ไอล้มมวยเพราะอยากซบอกทีเชอร์โรเบิร์ตหร๊อกก”
 
“วี๊ดด ของดีย์ เสียดายกาลเวลาทำร้ายฮีเหลือเกิน~”
 
“ด้อนแคร์จ้าา แด๊ดดี๋ทรงหมีคือเดอะเบสท์! >\\<”
 
“บังเอิญเนอะ แฟนแกก็ชื่อ ‘โรเบิร์ต’ -o-”
 
“…”
 
ประโยคเด็ดเบรกเม้าท์มอย อึมครึม Again…
 
ชัดเลยหน้ามันฟ้อง ทีแรกฉันไม่คิดอะไร แต่พอนังจิงพูด…!
 
“โน๊วว ดัมปี้~ >_< เมียฮีท้อง! นั่นหรือเหตุผลที่ยูไม่พามามีทติ้ง?”
 
“ฮะ ฮีบอกกำลังเคลียร์”
 
“กรี๊ดๆ รับบ่ดั้ย! เพื่อนฉันเป็นเมียน้อยคอยรัก!”
 
“ขอใช้สิทธิ์เป่าเค้ก ฟู่ว~ >3< วอนเพิ่ลหยุดเซ้าซี้! อิจิงเถ๊อะ มูฟยังไง? ไหนแฟน??”
 
ดัมปี้ปาขี้ต่อให้จิงเกอเบล
 
“ไม่มี -_-”
 
“อ๊ะ หรือว่า…เจนนิเฟอร์!”
 
“แค่กๆๆ!”
 
ชีจิงออกอาการสำลักเหล้า 
 
โฮลี่ชีสส~ ปากช้านน กะเมคฟันขำๆ เจือกสุ่มเจอแจ็คพ๊อตเฉย =[]=;;
 
…
 
ปาร์ตี้กร่อย 100% ไม่ต้องสืบ แต่ละนางซึมเป็นส้วม…
 
“ทูไนท์เรามีแห้ว 2 ต่อนถ้วน เหลือยูนะเชอรี่ ความหวังเดียวของหมู่บ้าน”
 
ดัมปี้พูดจบเดินชนแก้วรอบวงหงอยๆ
 
“เอ่อ…ฉันเองก็ไม่ต่าง -o-;;”
 
“What!? ไอซีฮีเทคแคร์ยูตลอด!”
 
“นั่นเพราะฤทธิ์ยาเสน่ห์”
 
“ห๊า!? O[]o” << ฟีดแบ็คเอวี่วันตะลึงตึงโป๊ะ
 
“เออ! ฉันทำของใส่มัน! >o<”
 
“เหวออ!!!”
 
น้อนๆ วงแตกหนีหัวซุนขี้เดียดเดี๊ยนกันใหญ่ -_- 
 
เคร๊ เข้าใจความรู้สึกโคโรน่าไวรัสละ
 
“ชั่วช้า!” <<ดัมปี้
 
“โสมม!” <<จิงเกอเบล
 
“สารเลว!!!” <<ดัมปี้+จิงเกอเบล
 
“โอ้ยย พอแล้ว! สำนึกผิดไม่ทัน~ ToT”
 
.
 
-วันต่อมา-
 
(ณ เพิงหมาแหงน)
 
แม้ไม่มีแพลนถอนของก่อนสิ้นปี แต่รู้ How to ไว้หน่อยก็ดี เกิดวันดีคืนดีไอ้หัวแดงมันคลั่งรักฉันเกินเบอร์
 
“ยาเสน่ห์?? อ้อ! ลื้อหมายถึงน้ำส้มสายชู”
 
“Talk again ป้าจี๊ด!? ฮันแน่~ Just kidding ช้ะ?? ^0^ จ้อจี้เก่ง~”
 
“เอาเจรงๆ อั๊ว White lies ช่วยลื้อเสริมความมั่นใจเฉยๆ”
 
“ละ ละ ละ แล้วทำไมไอ้หัวแดง…!?! O[]o”
 
ฉันถึงกับติดอ่างช็อคหนักยิ่งกว่าปาร์ตี้เบี้ยนเมื่อคืน
 
“ฮ่วย! อั๊วหมอดูไม่ใช่พี่อ่อยพี่ฉอด เปิดอกคุยกันสิเอ้อ!”
 
.
 
กรรมตกแต่ฉัน =-= โอเพ่นโหมดระแวงพ่วงท้ายเควสชั่นมาร์ค 
 
ที่ผ่านมามันเอาอะไรมายอม?
 
เดาสปอยพลอตบ้านทรายทอง หวังฮุบสมบัติแม่นบ่??
 
หรือทนอยู่เพราะคลิปจูบ ซึ่ง Actually ไม่เคยมี ตอนนั้นด้นสดล้วนๆ
 
ไหนลองรีเพลย์ซิ เหมือนคีย์เวิร์ดจะอยู่ที่คืนเสนียด 
 
ฮีเซดว่า…
 
‘ฉันไม่สนแรดอย่างเธอ แต่ถ้าทำให้ลืมยัยนั่นได้ก็ลองดู’
 
อ๋า~ I see แซมๆ คู่จิงเจน แบบเดียวกับที่นังเอวาเคยทำ
 
ไหนๆ ก็หนีไม่รอด นายเลยใช้ฉันเป็นเครื่องมือเพื่อลืมแฟนเก่าสินะ…
 
Fair Game รู้สึกอึนๆ เจ็บกระดองใจ แต่ไม่มีสิทธิ์โกรธ
 
เพราะฉันเองก็ (น่าจะ) หลอกใช้เค้าเหมือนกัน 
 
“อ้าว อิป้ามานั่งบริจาคเลือดอะไรตรงนี้”
 
เสียงห้าวคุ้นหูเอ่ยทักทายจากด้านหลัง ในขณะที่ฉันกำลังสวมบทนางเอกเอ็มวี เหม่อมองต้นหมามุ่ยริมคลองใต้แสง Orange Sky
 
“แล้วนายอะ มาจับกบหรอ? -o-”
 
มิวสิค! ฟ้าครึ้มๆ ฝนมันกะโตะ เดี๋ยวกะโตะๆ~
 
อุ่ย ซอรี่…ติดเล่นไปหน่อย
 
“แก่เลอะเลือนวะ ไหนใครใช้ฉันรดน้ำทุกเย็น”
 
ร่างสูงทิ้งตัวนั่งข้างๆ มือช่วยโบกพัดวี ทำหน้าที่แทนห่านฟ้าและไม้ตียุง
 
“ขอบคุณ”
 
“ห้ะ หูฝาดป่ะ? เอาเหอะ เดี๋ยวป่วยเป็นไข้เลือดออกก็ภาระตูอีก”
 
“หุบปากเถอะหล่อกว่า -*- ว่าแต่…ไหนล่ะบัวรดน้ำ?”
 
“วันนี้ลืม ว่าจะใช้ตะบองแทน ^^”
 
“Eww~ จัญไร! >-<”
 
เดี๊ยนทรานสเลดให้ = มันจะฉี่เรี่ยราด
 
“เธอยังไม่ตอบเลย”
 
เสียงขรึมดึงดราม่า สายตาดูห่วงใยจิตกู้ภัย ประหนึ่งกลัวฉันคิดสั้นโดดคลอง =_=;;
 
‘เปิดอกคุยกันสิเอ้อ!’
 
ซาวด์ป้าจี๊ดเทเลพาธี in my head
 
‘Hate & Love มันดำเนินด้วยกันได้’
 
ต่อด้วยดัมปี้ เดอะ เมียน้อย
 
บ่งตง! ไม่ได้อินเลิฟนายหรอกนะ แค่อยากเมคให้กระจ่าง
 
“รักฉันมั้ย?”
 
“อืม”
 
“มากกว่า…ยัยเอวารึเปล่า?”
 
“ยัง”
 
“ปิ๊งฉันตรงไหนเนี่ย?”
 
“ตอนเต้นปานามา…อ่า ตอนร้องจินตหรา สำคัญหรอ?”
 
“เอิ่ม ช่างเหอะ -_-^”
 
แยกไม่ออกเลยวุ้ย นี่ปั่นหรือตอบจริง?
 
หมับ!
 
“ว๊าย~ แต๊ะอั๋ง! >//< แอบจับมือได้ไง”
 
“ฉันหนาว…ใช้ไขมันแฟนให้เป็นประโยชน์ผิดตรงไหน”
 
วอนท่านเปาเอามันไปประหาร เพราะงี้ฉันถึงหลงรักโย 
 
Gentlemen should shut up ย่ะ!
 
…
 
มืออุ่นบีบนวดนิ้วเบาๆ 
 
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
 
ว่าบาป…ไอ้คนตรงนี้ก็ทำใจเหลวอยู่นะ -\\\-
 
“ทำไมอยากเป็นยาม?”
 
ไม่มีเหตุผลอันใด บั่บว่าปากว่างหาเรื่องคุยแก้เขิล
 
“สมมุติเกิดเหตุกราดยิง ก่อนตำรวจมาถึงใครช่วยเธอ?”
 
“ฉัน”
 
“บู๊เกิ๊น คำตอบคือ ‘ยาม’ โว้ย -*-”
 
“Stupid! นายก็เป็นตำรวจที่เร็วกว่ายามสิ”
 
“งั้นฉันเป็นเธอดีกว่า กระโดดทับโจรให้แบนแต๊ดแต๋ไปเลย”
 
“ไอ้…”
 
“ขอบคุณนะ”
 
ฉันหันไป Eye Contac กับเจ้าของประโยคที่ส่งยิ้มโซแฮนซั่ม
 
“ไขมันเธออุ่นดี”
 
“…”
 
เฮ้อ เป็นตาหน่าย! 
 
บอกทีโรแมนติกกี่โมง? =*=
 
.
 
นั่งเถียงกันเรื่อยเปื่อยก่อนแยกย้ายกลับรัง แม็กม่าเดินมาส่งถึงลานจอดรถเพราะเป็นทางผ่านหอชายพอดี
 
“บรื๋อ~ โรงเรียนตอนกลางคืนน่ากลัวจุง”
 
“มันจะมีอะไร นอกจากจิ้งจกเกาะเสาไฟ จริงสิ…ตึกนั้นเคยมีคนตายนี่หว่า”
 
“กรี๊ดด!!!~ >o<”
 
ฉันหลับตาปี๋กระดึ๋งกอดไอ้หัวแดง
 
เทสที่สร้าง: School of love จัดอีเว้นต์โซสวีตทุกซีซั่น มีหอรวมสุดเสว และร้านขายของสารพัดกุ๊กกิ๊กสีชมพู
 
ร่างที่เป็น: ตึกสภานักเรียนขิต 3 ศพ ดาดฟ้าคะนองเลือดแหล่งมั่วสุมแก๊งมาเฟีย หอนาฬิการ้างที่ยัยอีฟแด่ๆๆ โบสถ์เก่าผีแม่ชี ชมรมนาฏศิลป์ออโต้
ซอง อาถรรพ์ดาวโรงเรียน อัพเดทหม้อแม่นาคใต้ต้นหมามุ่ย
 
“ผีเผ่นตั้งแต่เห็นเธอแล้วอิป้า -o-^”
 
“บาปหนาอย่างนายจะรู้อะไร๊ ตัวแม่รันทุกวงการอย่างเดี๊ยนน่ะ เวรี่ฮอต! คิวขอส่วนบุญยาวถึงปัตตานี uou”
 
“ภูมิใจ…?”
 
“หึ๊ ขิงเฉยๆ…แม็กม่า~ ไปส่งหน่อย ToT ฉันกลัว ผ. ติดรถ”
 
ตื่อดึ๊ง~
 
[ดื่มมั้ยครับ?]
 
วี๊ดดด~ แจ็คก้าชวนดริ้งค์ >\\<
 
ชะเอ๊อะ แฟนยืนหัวโด่อยู่นี่…
 
แต่ว่าคบแก้ชงไม่นับ! ไม่นับเนอะ!!!
 
“อ่า…คิดไปคิดมา แม่ย่านางพาวเวอร์ฟูล! แจกันจร้าา บั้ยบุย~ (^0^)/”
 
“=_=”
 
ตัดจบด้วยสีหน้าสุดระแวง
 
กรึก
 
ไอด้อนแคร์~ ล็อคประตูรถเสร็จ ฉันก็ตอบแจ็คก้าทันที
 
ติ๊ง!
 
[ร้านไหนคร้าา]
 
ตื่อดึ๊ง~
 
[โลมาครับ เดี๋ยวไปรับ ;)]
 
งุ้ย~ ไอต้าวสุภาพบุรุษไดเกียว >w< ปลุกเครื่องฟิตสตาร์ทติดง่าย
 
ตื่อดึ๊ง~
 
[อย่าหนักนะ เป็นห่วง]
 
“…”
 
ดาเมจข้อความจากแม็กม่าเล่นซะแรดหดนอ
 
พอหันมองกระจกหลังก็เห็นตานั่นกวักมือไล่ชิ่วๆ
 
คึ๊ สูนคัก -^- ไผสิสนผู้บ่าวปากบักโบ้ ป่าเถื่อน ออนซอนน้ำพริกกะปิถ้วยเก่า
 
แจ็คก้าสิเริ่ดกว่า! 
 
.
 
หย่อนก้นลงเบาะเดิม หนูสัญญาจะสำรวม วอนขุ่นแม่ย่านางเอ็นดูด้วย -/|\-
 
“คืนนี้สวยจังครับ ^^”
 
กรี๊ดด~ ขอยาดอ่อยถนอมน้ำใจ
 
“อ๊ะๆ คนหรือชุด? ตอบผิดถอดทิ้งน้าา”
 
แจ็คก้าขำรับมุขพอเป็นพิธีก่อนสตาร์ทรถ
 
กริกๆ
 
เอ๊อะ ไฟรถกระพริบเตือนหลอนจัด (-[]-|||)
 
Calm down แม่ย่านาง ท่านยม กามเทพ ผีบรรพชน สังขเวสี เจ้ากรรมนางเวร (ครบองค์ยัง?) ตะกี้ just kidding~
 
บัดนาวไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันแนมกระจกมองหลัง แล้วสบตากับอิผีเด็กดอทคอมท้ายรถ
 
“กรี๊ดดด!!!~”
 
“อะไรครับคุณเชอรี่?!”
 
แจ็คก้าต๊กกะใจ Together 
 
“ผะ ผะ…ผมพันค่ะ แฮร่ๆ รีบบรื๋นเลยย เดี๋ยวหมดสวย ^^;;”
 
“ครับๆ”
 
โอเช มันไปยัง? 
 
เบาะหลัง…ไม่มี!
 
กระจกข้าง…รอด!
 
“แจ็คก้า…กรี๊ดด อิผี…!!!”
 
แรดมั่ก กล้านั่งตักผู้ชาย! >[]<
 
“คะ…ครับ?”
 
ควับ!
 
ขอหันกลับมาตั้งหลักก่อน 
 
รถแลนอยู่กลางถนน เดี๊ยนไม่ยอมเดทล่มแน่!
 
ดังคำสอนแม่คริสติน่า
 
ประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำ ประวัติศาสตร์จะต้องเปลี่ยน~
 
“ปะ เป็นพี่แม็กม่าใช่มั้ยคะ…?”
 
เอาว่ะ ชื่อนี้ขลังของแทร่ ตัวขาวๆ บนตักหายแว้บ
 
“อ้อ ลูกพี่ลูกน้องครับ มีแต่คนว่าหน้าคล้าย ^o^ สมัยเด็กเราสนิทกัน แต่พออาเจ็ก…เอ่อ พ่อไอ้แม็กเสีย ก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ จนผมย้ายมาเรียน
แถวบ้าน”
 
ดึงดราม่าซึมซับสตอรี่ รับทราบพ่อมันตายแล้วไงต่อ? 
 
เลี้ยวเข้าเวย์โรแมนซ์ลำบากละ -_-;;
 
“ช่วงนี้ดีกันแล้วใช่มั้ยครับ? ปากมันห้าวไปงั้นเอง เอาจริง ไม่กล้าตบยุงด้วยซ้ำ”
 
สิ่งที่สื่อ = น้องผมเป็นคนดีย์ 
 
แต่ได้ข่าวใครเอ่ย กระซวกเสือ กระทืบคน โบกหัวฉัน =o=
 
เอี๊ยดด
 
Thx God! ถึงโรงแรมแว้วว
 
วี้~ คราวนี้ไม่มี กขค. เด้อค่า \(^0^)/
 
ดื่มเสร็จพร้อมเปิดห้อง คอนวีเนี้ยนกว่านี้ก็ 7-12
 
จัมไว้! เชอรี่ต้องได้กิน ไม่อิ่มฉันไม่กลับ!
 

 
(จบตอน)