What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์
เขียนโดย 
Killolat
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) ~ลมเพลมพัด~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เดือนก่อนลุยงานเต็มคาราเบล มาตอนนี้ว่างจัดนั่งเขี่ยฝุ่นบนโต๊ะแล้วเพิ่งตรัสรู้ว่า ไอ้หัวแดงเป็นแฟนที่โคตร Ignore ปล่อยจอย Free will ฝุดๆ ไม่หึง
หวงโทรตาม Never say love you, miss you, good night
ทีตอนคบยัยเอวานะ แม่เจ้าเอ้ยย อย่าให้เซด! โอ้โหเธอ หวานเจี๊ยบ~
ฉันไม่ได้อะไรหร๊อก…ที่จริงก็อะไรอยู่ -*-
บั่บว่าเบื่อ! อิจฉา! ร่างกายอยากปะทะ! หาเรื่องสร้างคอนเท้นต์ดีกว่า~
“ศรีสมร! ตามนักเรียนชื่อแม็กม่ามาพบฉัน! ด่วน!!!”
เลขาเฒ่าติดอ่างชียังอยู่ เคยไล่ออก 8 รอบ ขี้ข้าใหม่ไม่ทนมือทนเท้าเท่า เดี๊ยนว่าเนี่ยแหละ เมเบอลีนนิวหยวก ขุ่นค่าที่คุณคู่ควร
“เด็กนักเลงคนนั้น…ขัดส้วมอยู่ค่ะ”
ต๊ายย~ นายซินจิตอาสา หมดกันตำแหน่งปริ้น ถึงว่าทั้งโรงเรียนมีภารโรงอะโลนทำไมส้วมวิ้งวับ
“บอกยัยฝ่ายปกครองขอเทรด เอาหล่อนไปขัดแทน ละอย่าลืมสั่งมันจุ่มคลอรีนว่าย ไป-กลับ สระใหญ่ 20 รอบ ปฏิบัติ!”
“ตะ ตะ แต่…คุณเชอรี่~ ToT”
“Piss-off!!!”
.
-11.15 น.-
(ณ ชมรมว่ายน้ำ)
So boring เดี๊ยนเลยแวะมาอาบแดดพร้อม Sunglasses คู่ใจ ซอมเบิ่งโชว์ปลาโลมา
ฝูงแรดน้อยกรี๊ดกร๊าดรัวชัตเตอร์ใส่แม็กม่าก็ส่วนหนึ่ง แต่ไม่เท่าสายตาพวกคิ้วท์บอยที่มองฉันในชุดบิกินี่สายฝอหร๊อก
“อ้าว~ ซิสเชอร์ ฮอลิเดย์หรอคร้าบ ^^”
หนุ่มผมทองตาเขียวมาดกวน Say hi พร้อมหุ่นแซ่บ
‘ลีโอ’ ประธานชมรมว่ายน้ำ ฮีบ้านรวยเฟื่องฟูคอนเนคชั่น สมัยเด็กเคยเล่นตบแปะกัน เสียดายดั๊นไม่สนชะนี
“มาเฝ้าแฟน”
ฟาดปังๆ ด้วยจริตเสย Sunglasses ขิงอย่างมั่น
“อ๋อ เฮียแม็กลูกรักฝ่ายปกครอง ซิสตาถึงนะเนี่ยระดับไดโนซอร์~”
ลีโอแกล้งแซวเล่นพลางผลักไหล่เบาๆ
“วรั้ย~ ห้ามแตะ! เดี๋ยวฟ้าผ่า >0<”
“ซิสอะจิตอกุศล”
หมับ
เอ้อ เริ่ด คราวนี้มันเอาแขนล่ำเส้นเลือดปูดคล้องคอเลย
ไม่เบี้ยนสิลีโอ! >\\< อย่าเล่นกับระบบ โดนจับกดจะรู้สึก!
ซ่าาา!!!!
“กรี๊ดดดด!!!~”
ไอ้หัวแดงวักน้ำสาดหน้าช้านน >[]< ดู๊ดูมันมองค้อนอยากหมี่เหลือง แถมพาโขลงชะนีมาด้วย
“กรี๊ดๆๆ โฉดอีกคร้าา โฉดอี๊กกก~”
“หนวกหูโว้ย! ยัยพวกแรด!!!”
“อร๊างง เถื่อนจุง~”
จุดขายเซนต์อคาเดมี No bi*ch No money
ฉันมองเอือมส่วนลีโอขำกร๊าก =o=
บ่งตงฉันก็นักธุรกิจไร้จรรยาบรรณครู แค่อยากสร้างโรงเรียนให้บันเทิง
และนี่คือผลลัพธ์ที่ได้…
โอ้ เหมือนเห็นตัวเองสมัยไฮสคูล
หมับ!
“ว๊าย~”
ร่างสูงผุดจากน้ำโชว์ซิกแพคฟิตเปรี๊ยะสวมบทจำเลยรักยื้อยุดฉุดกระชาก
“อิป้า! แฟนเธอยืนหัวโด่อยู่นี่! ให้ผู้ชายกอดได้ไง!!!”
“กรี๊ดดด!~”
แก๊งเห็บหมาหวีดขัดฟีลจนไอ้หัวแดงต้องหันไปตวาดใส่พร้อมสายตาพิฆาต
“ใครตามมาพ่องถีบตกน้ำแน่!”
โหดจริ๊งชิวาว่า แต่สาวๆ ก็กลัวนะ…กลัวกล้องเปียก -.-
…
“วันๆ สรรหาแต่เรื่องแรด!”
จูงมาถึง Toilet มั๊นยังบ่นไม่จบ -*-
“แล้วดูชุด ทุเรศ! ไม่แก้ผ้าเดินเลยล่ะ!”
กรี๊ดด ไอ้ปากปลาร้าหมาไม่แดรก! >[]< กล้าด่าบิกินี่ชีหลิ๋นหลักหมื่น!!!
Dammit มาด ผอ. ฉะกันหน้าห้องน้ำนี่แหละว๊ะ!!!
“ฉันสะดวกแบบนี้! จะทำไม!? หนักหัวแกรึง๊ายย!!!!”
พลั่ก!
ฉันสะบัดมือออกผลักไหล่กว้างไปที
เปรี๊ยะ
วรั้ย ไฟฟ้าสถิต >-< หลุดเหวอเสียทรงเลยฉัน
“…”
หมับ!
ไอ้หัวแดงเกรี้ยวกราดจับแขนลากเข้าห้องน้ำชาย
“…แว้ก!!!~ O[]o”
“ออกไป!!!!”
พลซุ่มยิงเก็บอาวุธแทบไม่ทัน วิ่งหน้าตั้งเมื่อโดนแผดเสียงไล่
กริ๊ก
โถ่เอ้ย ทำเป็นเถื่อน! Lock the door กลัวที่ไหน
ฉายาเก่า ‘Berry the smash’ รุ่นนี้เคยใส่เดี่ยวกะนักเพาะกายมาแล้ว หุ่นอย่างนาย ล่ำๆ ลีนๆ…ไม่คณามือฉันหรอก! แม่จะบด ขยำขยี้ ปู้ยี้ปู้ยำให้หลั่งน้ำกาม เอ้ย น้ำตา!!! >0<//
มาดสถุนเสยผมเปิดเถิกหล่อ คิ้วเข้มขมวดดุ นัยน์ตาเหยี่ยวดาร์กช็อคครุกรุ่นเดือดปุๆ เหมือนโกโก้ร้อน เครื่องหน้าชัด เจาะหูดิบเถื่อน ผิวน้ำผึ้งเปียก
ปอนยิ่งเซ็กซี่
ตึกตัก…ตึกตัก…
สงสัยเลือดนักสู้พลุ่งพล่าน ร่างกายร้อนวูบวาบใจเต้นแรง
หรือว่าฉันถูกคุณไสยย้อนกลับ? เจอของแดงเล่นเข้าแล้ว >//<
“มองหน้า! หรือจะเอา?!”
“เอา!”
ไม่รู้ทำไมต้องมองยั่วกัดปากเสว ร่างกายมันตอบสนองไปเอง
“ยัยร่าน!”
อ๊าา…โดนด่าแล้ว Turn on ตะคอกอีกสิ เร้าใจ!
Understand โขลงชะนี พวกหล่อนเทสดีจริง
ร่างสูงโน้มสบตาเร่าร้อน มือใหญ่เข้าประคองใบหน้า ปลายนิ้วโป้งร้อนฉ่ากดบดริมฝีปากล่าง
“ฉันเกลียดเธอ…”
“ฉันก็เกลียดนาย…”
เราเริ่มหอบฮืดฮาด Body language สื่อชัดว่าอยากจูบ
หรืออาจมากกว่านั้น…
ปู๊ดดด ป๊าดดด ผลุๆๆๆ แผละ!
กรี๊ดดด!!!~ ใครมันรัวปืนกลขัดเลิฟซีนช้านนน
อื้อหือ ละกลิ่นคือ…WTF! >*< ลำไส้เน่าอุดตันหมักหมมร่วม 30 ปี!
.
-11.50 น.-
(ณ โรงอาหาร)
ส้วมนี้สอนให้รู้ว่า ‘Don't make love in restroom’
จบเรื่องขี้ต่อเรื่องกิน ทำไงได้คนมันหิว -_-
ในส่วนของอีเว้นต์ (เกือบ) เลิฟซีนนั้น Sex & Love แยกกันโนเซอร์ไพรส์
ซุมเฮาล้วนมีสัญชาตญาณสัตว์ป่า เก็ตบ่สู?
เดี๊ยนเลยวัย Shy shy~ ไปตั้งแต่เข้าบาร์โฮสครั้งแรกละ
งั่ม~
“เฮ้ย! ลูกชิ้นฉัน”
“ของนายคือของฉัน ของฉันคือของฉันแหละคิดมาก ^0^”
“เรื่องดิ! กระเพาะแม่งไม่ได้ติดกันเป็นแฝดอินจัน! อยากแดรกไปซื้อเอง!”
“คีพคูลหน่อย~ แค่ลูกชิ้นทำโวยวาย…กรี๊ด!~ นั่นไข่แดงช๊านนน T[]T”
“สมน้ำหน้า :p”
แลบลิ้นปลิ้นตาคิดว่าหล่อตาย! เหล่ท่อมาจากไหนแกก็ไม่มีสิทธิ์! มาแย่ง! ไข่แดงฉัน!!!!
ควับ!
สวบๆๆๆ
“น้ำแดงตู…! หยุดเดี๋ยวนี้นะอิป้า!!!”
“แค่กๆๆๆ!”
แง๊ เวรกรรมตามสนองน้ำแดงติดคอห่าน T^T
“เอ้อ เลอะเทอะ! ดีนะไม่สำลักน้ำตายโหง อยู่แก่ต่อไปอีกวัน”
ปากเหรอที่พูด? ถ้าไม่บอกนึกว่ารองเท้าคู่ใหม่ กัด-เก่ง!
…
โมเม้นต์ประหลาดอีกแล้ว
แม็กม่าหยิบทิชชู่เช็ดปากให้
ตึกตักๆๆ
นี่ต่างหากไม่ปกติ โดนของที่แท้ทรู ลมเพลมพัด ผีผลัก อะไรเนี่ยบ้าบอ!
>\\\<
“ฉะ ฉันเช็ดเองได้…!”
“เฉยๆ”
แฟนหนุ่มจิ๊ปากจับล็อคหน้าแล้วเช็ดต่อ แถมโมเม้นต์สบตาหยุดเวลาไปอีก
…
ตึกตักๆๆ
ฟ้าดินแยกเราเท่าไรไม่ขาด…อุ้ย ผิดเรื่อง
“เสร็จแล้ว”
แม็กม่าสะบัดหน้าหนี เท้าคางเบือนสายตาไปทางอื่น
“…”
โอ้ยย อึดอัด! กระอั่กกระอ่วนเกิ๊นน
เมื่อกี้คือน้ำแดงติดคอ บัดนาวซัมติงวรองติดใจ
…หรือฉันจะชอบนาย?
…
โนเวย์ สเตย์ นมยาน เกลียดขี้หน้ากันจะตาย!
“วิ้ว~ โต๊ะข้างๆ ขาสวยว่ะ หุ่นดีกว่าเธออีก”
ไอ้*** ถึงว่าไม่หันกลับมาซักที นังแรดน้อยก็มองตาหวานจ๋อย! >[]<*
ปั่ก!
“โอ๊ย! ยัยขาหมูเยอรมัน! ก็ฉันพูดความจริง!”
ไอ้หัวแดงโดนเตะแข้งยังเถียงสู้ฉอดๆๆ
เรื่องนี้เชอรี่จะไม่ย๊อม!!!
“กรี๊ดดด!!!!~”
ฉันแผดเสียงกรีดร้องกระชากคอเสื้อมันขึ้นมาถาม
“ฉันกับยัยหน้าลอยนั่น! ใครสวยกว่า!!!”
“…”
แม็กม่าติดสตั้นด้วยฟีลลิ่งอันใดมิทราบ นัยน์ตาสั่นประหม่าเบนหนีภาพตรงหน้าก่อนตอบว่า
“เธอ”
ตึกตักๆๆ
“แฟนฉันต้องสวยกว่าอยู่แล้ว”
“บร้าาา~ o>\\\\<o”
After that เดี๊ยนฮัมเพลงทั้งวันเลยจ้า
.
-21.21 น.-
(ณ บาร์โฮสตรงข้ามคอนโด)
HBD ดัมปี้ฉันจึงพามันมาเปย์ผู้ นังเจน in relationship เลยขอบาย ในส่วนของจิงเกอเบลนั้น แม้ชีจะชอบฉิ่งฉาบแต่ก็มาบันเทิงด้วย
“คนไหนดีน้าา ^0^”
“จัดตองไปเลยแก~ นังจิงเอาไร มื้อนี้เดี๊ยนเลี้ยงเอง! ^.^”
“เหมือนเดิมเบอร์ 19”
จิงเกอเบลพูดจบกระดกต่อตามประสาคอทองแดง
“อุ้ย งั้นไอเอา 69 88 222 ขนาบข้างซ้ายขวา วางบนตัก ขอเด็กเก่านังเจนด้วยอยากเม้าท์มอย *0*”
“โอเช 19 69 88 222 1 เนอะ”
ฉันทวนเลขพลางแสกนกดสั่งเด็กผ่านคิวอาร์โค้ด
“อ้าว เชอรี่แล้วยูล่ะ?”
ดัมปี้ถามอย่างห่วงใยเพราะทุกทีฉันซือเจ้เหมายกโหล
“ช่วงนี้ไม่ค่อยอยาก หรือมีซัมติงแดงๆ มั้ย เอามาคน”
เพิ่ลๆ พากันมองปาดตั้งแต่หัวจรดเท้า
“อะไรย๊ะ!?”
“วี๊ดดด หล่อนกำลังมีความรัก! What Who Where!? ที่ไหน? กับใคร? อย่างไร? เหลามาา~”
“เฮอะ ซื่อบื้อ -_- ไอ้หัวแดงไง”
“O///O”
“วร้ายย! ไหนว่าคบแก้ชง Whatever เนี่ยแหละ The best gift ^0^”
“อยากได้คนช่วยกู้ซากมันก็บอก”
“พักก๊อนน~ ฉันอาจจะ…แค่คิดถึงโยเฉยๆ”
“แม็กม่า”
“…”
“แม็กม่าๆๆ~”
“วุ้ย! ล้อเป็นชื่อพ่อเลยเพื่อนเวร >0<//”
“ฮั่นแน่! ยิ้มทำไม~ นี่ไอจะบอกอะไรให้ ล่าสุดตอนเมายูเลิกเพ้อชื่อโยแล้วเหอะ”
“ชงเก่ง เปลี่ยนอาชีพมั้ยดัมปี้? ฉันเกลียดมันจะตาย เจอทีไรก็ทะเลาะ เอาอะไรไปเลิฟก่อนน”
“อุ้ยสาว~ Hate & Love มันดำเนินด้วยกันได้ เนอะอิจิง”
“แค่กๆๆ!”
นังจิงถึงกับสำลัก ขนาดชีนั่งจิบไวน์สวยๆ ยังโดนหางเลข
“พูดได้ช้ะ มูฟออนแล้ว -0-”
“กรี๊ดกร๊าด~ เพิ่ลจิงอินเลิฟหรอ ไหนชีแอบจิ้นใคร?? ^0^”
ฉันรีบแซวหวังบ่ายเบี่ยง Conversation ต่าแว้…
“เอ๊ะ พวกแกมองฉันทำไม??”
“ตอนเราคบกัน อิจิงมันชอบยู”
Fun Facts: แฟนคนแรกของเดี๊ยนคือนังดัมปี้
Breaking News: จิงเกอเบลเคยชอบฉัน
Gossip: เจนนิเฟอร์เป็น Ex จิงเกอเบล
Conclusion: รักสี่เส้าเบี้ยนสี่คน Relationship พัวพันรุงรังเป็นขนหมอย!!! =[]=
(จบตอน)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
