What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

 

“ตึงจุงเบยฮาฟเพ่ๆ~ โยกๆๆๆ~”

 

น้อนๆ ร่อนเอวหวาน ตั้งมั่นเอนเตอร์เทนสุดฤทธิ์ ตรงข้ามกับเดอะแก๊งนั่งอ่อม

 

“เฮ้ พส.~ ^^ แค่อดีตถูกมะ เอ๊ะ หรือซัมวันโนมูฟออน?”

 

ดัมปี้เจ้างาน Try to รีแพร์บรรยากาศมาคุ ฉันจึงช่วยด้วยอีกแรง

 

“โฮะๆ สวยอ่ะเนอะ ^0^ ใครอยู่ใกล้ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมด๊า บางทีส่องกระจกเดี๊ยนยังหลงรักตัวเอง”

 

“ตล๊กก ตอนไอสวมบทเจ้าฮะควงยูไปงานพรอม คืนนั้นอิจิงเมา นางท้าต่อยแย่งยูด้วย”

 

“อุ๊บส์! ฮ่าๆๆๆ ขอยาดขำ มิน่าแพ้แล้วพาลมีปมชอบบู้บี้ ^[]^”

 

“ฉันชนะทุกไฟว้ย่ะ -*-”

 

แผนดึงจิงเกอเบลเข้าร่วมวง คอมพลีส~

 

ชิ้วๆ ฟีลมาคุ เดี๊ยนมาเพื่อสนุกเค่อะ! ^.^

 

“ไอล้มมวยเพราะอยากซบอกทีเชอร์โรเบิร์ตหร๊อกก”

 

“วี๊ดด ของดีย์ เสียดายกาลเวลาทำร้ายฮีเหลือเกิน~”

 

“ด้อนแคร์จ้าา แด๊ดดี๋ทรงหมีคือเดอะเบสท์! >\\<”

 

“บังเอิญเนอะ แฟนแกก็ชื่อ ‘โรเบิร์ต’ -o-”

 

“…”

 

ประโยคเด็ดเบรกเม้าท์มอย อึมครึม Again…

 

ชัดเลยหน้ามันฟ้อง ทีแรกฉันไม่คิดอะไร แต่พอนังจิงพูด…!

 

“โน๊วว ดัมปี้~ >_< เมียฮีท้อง! นั่นหรือเหตุผลที่ยูไม่พามามีทติ้ง?”

 

“ฮะ ฮีบอกกำลังเคลียร์”

 

“กรี๊ดๆ รับบ่ดั้ย! เพื่อนฉันเป็นเมียน้อยคอยรัก!”

 

“ขอใช้สิทธิ์เป่าเค้ก ฟู่ว~ >3< วอนเพิ่ลหยุดเซ้าซี้! อิจิงเถ๊อะ มูฟยังไง? ไหนแฟน??”

 

ดัมปี้ปาขี้ต่อให้จิงเกอเบล

 

“ไม่มี -_-”

 

“อ๊ะ หรือว่า…เจนนิเฟอร์!”

 

“แค่กๆๆ!”

 

ชีจิงออกอาการสำลักเหล้า 

 

โฮลี่ชีสส~ ปากช้านน กะเมคฟันขำๆ เจือกสุ่มเจอแจ็คพ๊อตเฉย =[]=;;

 

…

 

ปาร์ตี้กร่อย 100% ไม่ต้องสืบ แต่ละนางซึมเป็นส้วม…

 

“ทูไนท์เรามีแห้ว 2 ต่อนถ้วน เหลือยูนะเชอรี่ ความหวังเดียวของหมู่บ้าน”

 

ดัมปี้พูดจบเดินชนแก้วรอบวงหงอยๆ

 

“เอ่อ…ฉันเองก็ไม่ต่าง -o-;;”

 

“What!? ไอซีฮีเทคแคร์ยูตลอด!”

 

“นั่นเพราะฤทธิ์ยาเสน่ห์”

 

“ห๊า!? O[]o” << ฟีดแบ็คเอวี่วันตะลึงตึงโป๊ะ

 

“เออ! ฉันทำของใส่มัน! >o<”

 

“เหวออ!!!”

 

น้อนๆ วงแตกหนีหัวซุนขี้เดียดเดี๊ยนกันใหญ่ -_- 

 

เคร๊ เข้าใจความรู้สึกโคโรน่าไวรัสละ

 

“ชั่วช้า!” <<ดัมปี้

 

“โสมม!” <<จิงเกอเบล

 

“สารเลว!!!” <<ดัมปี้+จิงเกอเบล

 

“โอ้ยย พอแล้ว! สำนึกผิดไม่ทัน~ ToT”

 

.

 

-วันต่อมา-

 

(ณ เพิงหมาแหงน)

 

แม้ไม่มีแพลนถอนของก่อนสิ้นปี แต่รู้ How to ไว้หน่อยก็ดี เกิดวันดีคืนดีไอ้หัวแดงมันคลั่งรักฉันเกินเบอร์

 

“ยาเสน่ห์?? อ้อ! ลื้อหมายถึงน้ำส้มสายชู”

 

“Talk again ป้าจี๊ด!? ฮันแน่~ Just kidding ช้ะ?? ^0^ จ้อจี้เก่ง~”

 

“เอาเจรงๆ อั๊ว White lies ช่วยลื้อเสริมความมั่นใจเฉยๆ”

 

“ละ ละ ละ แล้วทำไมไอ้หัวแดง…!?! O[]o”

 

ฉันถึงกับติดอ่างช็อคหนักยิ่งกว่าปาร์ตี้เบี้ยนเมื่อคืน

 

“ฮ่วย! อั๊วหมอดูไม่ใช่พี่อ่อยพี่ฉอด เปิดอกคุยกันสิเอ้อ!”

 

.

 

กรรมตกแต่ฉัน =-= โอเพ่นโหมดระแวงพ่วงท้ายเควสชั่นมาร์ค 

 

ที่ผ่านมามันเอาอะไรมายอม?

 

เดาสปอยพลอตบ้านทรายทอง หวังฮุบสมบัติแม่นบ่??

 

หรือทนอยู่เพราะคลิปจูบ ซึ่ง Actually ไม่เคยมี ตอนนั้นด้นสดล้วนๆ

 

ไหนลองรีเพลย์ซิ เหมือนคีย์เวิร์ดจะอยู่ที่คืนเสนียด 

 

ฮีเซดว่า…

 

‘ฉันไม่สนแรดอย่างเธอ แต่ถ้าทำให้ลืมยัยนั่นได้ก็ลองดู’

 

อ๋า~ I see แซมๆ คู่จิงเจน แบบเดียวกับที่นังเอวาเคยทำ

 

ไหนๆ ก็หนีไม่รอด นายเลยใช้ฉันเป็นเครื่องมือเพื่อลืมแฟนเก่าสินะ…

 

Fair Game รู้สึกอึนๆ เจ็บกระดองใจ แต่ไม่มีสิทธิ์โกรธ

 

เพราะฉันเองก็ (น่าจะ) หลอกใช้เค้าเหมือนกัน 

 

“อ้าว อิป้ามานั่งบริจาคเลือดอะไรตรงนี้”

 

เสียงห้าวคุ้นหูเอ่ยทักทายจากด้านหลัง ในขณะที่ฉันกำลังสวมบทนางเอกเอ็มวี เหม่อมองต้นหมามุ่ยริมคลองใต้แสง Orange Sky

 

“แล้วนายอะ มาจับกบหรอ? -o-”

 

มิวสิค! ฟ้าครึ้มๆ ฝนมันกะโตะ เดี๋ยวกะโตะๆ~

 

อุ่ย ซอรี่…ติดเล่นไปหน่อย

 

“แก่เลอะเลือนวะ ไหนใครใช้ฉันรดน้ำทุกเย็น”

 

ร่างสูงทิ้งตัวนั่งข้างๆ มือช่วยโบกพัดวี ทำหน้าที่แทนห่านฟ้าและไม้ตียุง

 

“ขอบคุณ”

 

“ห้ะ หูฝาดป่ะ? เอาเหอะ เดี๋ยวป่วยเป็นไข้เลือดออกก็ภาระตูอีก”

 

“หุบปากเถอะหล่อกว่า -*- ว่าแต่…ไหนล่ะบัวรดน้ำ?”

 

“วันนี้ลืม ว่าจะใช้ตะบองแทน ^^”

 

“Eww~ จัญไร! >-<”

 

เดี๊ยนทรานสเลดให้ = มันจะฉี่เรี่ยราด

 

“เธอยังไม่ตอบเลย”

 

เสียงขรึมดึงดราม่า สายตาดูห่วงใยจิตกู้ภัย ประหนึ่งกลัวฉันคิดสั้นโดดคลอง =_=;;

 

‘เปิดอกคุยกันสิเอ้อ!’

 

ซาวด์ป้าจี๊ดเทเลพาธี in my head

 

‘Hate & Love มันดำเนินด้วยกันได้’

 

ต่อด้วยดัมปี้ เดอะ เมียน้อย

 

บ่งตง! ไม่ได้อินเลิฟนายหรอกนะ แค่อยากเมคให้กระจ่าง

 

“รักฉันมั้ย?”

 

“อืม”

 

“มากกว่า…ยัยเอวารึเปล่า?”

 

“ยัง”

 

“ปิ๊งฉันตรงไหนเนี่ย?”

 

“ตอนเต้นปานามา…อ่า ตอนร้องจินตหรา สำคัญหรอ?”

 

“เอิ่ม ช่างเหอะ -_-^”

 

แยกไม่ออกเลยวุ้ย นี่ปั่นหรือตอบจริง?

 

หมับ!

 

“ว๊าย~ แต๊ะอั๋ง! >//< แอบจับมือได้ไง”

 

“ฉันหนาว…ใช้ไขมันแฟนให้เป็นประโยชน์ผิดตรงไหน”

 

วอนท่านเปาเอามันไปประหาร เพราะงี้ฉันถึงหลงรักโย 

 

Gentlemen should shut up ย่ะ!

 

…

 

มืออุ่นบีบนวดนิ้วเบาๆ 

 

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

 

ว่าบาป…ไอ้คนตรงนี้ก็ทำใจเหลวอยู่นะ -\\\-

 

“ทำไมอยากเป็นยาม?”

 

ไม่มีเหตุผลอันใด บั่บว่าปากว่างหาเรื่องคุยแก้เขิล

 

“สมมุติเกิดเหตุกราดยิง ก่อนตำรวจมาถึงใครช่วยเธอ?”

 

“ฉัน”

 

“บู๊เกิ๊น คำตอบคือ ‘ยาม’ โว้ย -*-”

 

“Stupid! นายก็เป็นตำรวจที่เร็วกว่ายามสิ”

 

“งั้นฉันเป็นเธอดีกว่า กระโดดทับโจรให้แบนแต๊ดแต๋ไปเลย”

 

“ไอ้…”

 

“ขอบคุณนะ”

 

ฉันหันไป Eye Contac กับเจ้าของประโยคที่ส่งยิ้มโซแฮนซั่ม

 

“ไขมันเธออุ่นดี”

 

“…”

 

เฮ้อ เป็นตาหน่าย! 

 

บอกทีโรแมนติกกี่โมง? =*=

 

.

 

นั่งเถียงกันเรื่อยเปื่อยก่อนแยกย้ายกลับรัง แม็กม่าเดินมาส่งถึงลานจอดรถเพราะเป็นทางผ่านหอชายพอดี

 

“บรื๋อ~ โรงเรียนตอนกลางคืนน่ากลัวจุง”

 

“มันจะมีอะไร นอกจากจิ้งจกเกาะเสาไฟ จริงสิ…ตึกนั้นเคยมีคนตายนี่หว่า”

 

“กรี๊ดด!!!~ >o<”

 

ฉันหลับตาปี๋กระดึ๋งกอดไอ้หัวแดง

 

เทสที่สร้าง: School of love จัดอีเว้นต์โซสวีตทุกซีซั่น มีหอรวมสุดเสว และร้านขายของสารพัดกุ๊กกิ๊กสีชมพู

 

ร่างที่เป็น: ตึกสภานักเรียนขิต 3 ศพ ดาดฟ้าคะนองเลือดแหล่งมั่วสุมแก๊งมาเฟีย หอนาฬิการ้างที่ยัยอีฟแด่ๆๆ โบสถ์เก่าผีแม่ชี ชมรมนาฏศิลป์ออโต้

ซอง อาถรรพ์ดาวโรงเรียน อัพเดทหม้อแม่นาคใต้ต้นหมามุ่ย

 

“ผีเผ่นตั้งแต่เห็นเธอแล้วอิป้า -o-^”

 

“บาปหนาอย่างนายจะรู้อะไร๊ ตัวแม่รันทุกวงการอย่างเดี๊ยนน่ะ เวรี่ฮอต! คิวขอส่วนบุญยาวถึงปัตตานี uou”

 

“ภูมิใจ…?”

 

“หึ๊ ขิงเฉยๆ…แม็กม่า~ ไปส่งหน่อย ToT ฉันกลัว ผ. ติดรถ”

 

ตื่อดึ๊ง~

 

[ดื่มมั้ยครับ?]

 

วี๊ดดด~ แจ็คก้าชวนดริ้งค์ >\\<

 

ชะเอ๊อะ แฟนยืนหัวโด่อยู่นี่…

 

แต่ว่าคบแก้ชงไม่นับ! ไม่นับเนอะ!!!

 

“อ่า…คิดไปคิดมา แม่ย่านางพาวเวอร์ฟูล! แจกันจร้าา บั้ยบุย~ (^0^)/”

 

“=_=”

 

ตัดจบด้วยสีหน้าสุดระแวง

 

กรึก

 

ไอด้อนแคร์~ ล็อคประตูรถเสร็จ ฉันก็ตอบแจ็คก้าทันที

 

ติ๊ง!

 

[ร้านไหนคร้าา]

 

ตื่อดึ๊ง~

 

[โลมาครับ เดี๋ยวไปรับ ;)]

 

งุ้ย~ ไอต้าวสุภาพบุรุษไดเกียว >w< ปลุกเครื่องฟิตสตาร์ทติดง่าย

 

ตื่อดึ๊ง~

 

[อย่าหนักนะ เป็นห่วง]

 

“…”

 

ดาเมจข้อความจากแม็กม่าเล่นซะแรดหดนอ

 

พอหันมองกระจกหลังก็เห็นตานั่นกวักมือไล่ชิ่วๆ

 

คึ๊ สูนคัก -^- ไผสิสนผู้บ่าวปากบักโบ้ ป่าเถื่อน ออนซอนน้ำพริกกะปิถ้วยเก่า

 

แจ็คก้าสิเริ่ดกว่า! 

 

.

 

หย่อนก้นลงเบาะเดิม หนูสัญญาจะสำรวม วอนขุ่นแม่ย่านางเอ็นดูด้วย -/|\-

 

“คืนนี้สวยจังครับ ^^”

 

กรี๊ดด~ ขอยาดอ่อยถนอมน้ำใจ

 

“อ๊ะๆ คนหรือชุด? ตอบผิดถอดทิ้งน้าา”

 

แจ็คก้าขำรับมุขพอเป็นพิธีก่อนสตาร์ทรถ

 

กริกๆ

 

เอ๊อะ ไฟรถกระพริบเตือนหลอนจัด (-[]-|||)

 

Calm down แม่ย่านาง ท่านยม กามเทพ ผีบรรพชน สังขเวสี เจ้ากรรมนางเวร (ครบองค์ยัง?) ตะกี้ just kidding~

 

บัดนาวไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันแนมกระจกมองหลัง แล้วสบตากับอิผีเด็กดอทคอมท้ายรถ

 

“กรี๊ดดด!!!~”

 

“อะไรครับคุณเชอรี่?!”

 

แจ็คก้าต๊กกะใจ Together 

 

“ผะ ผะ…ผมพันค่ะ แฮร่ๆ รีบบรื๋นเลยย เดี๋ยวหมดสวย ^^;;”

 

“ครับๆ”

 

โอเช มันไปยัง? 

 

เบาะหลัง…ไม่มี!

 

กระจกข้าง…รอด!

 

“แจ็คก้า…กรี๊ดด อิผี…!!!”

 

แรดมั่ก กล้านั่งตักผู้ชาย! >[]<

 

“คะ…ครับ?”

 

ควับ!

 

ขอหันกลับมาตั้งหลักก่อน 

 

รถแลนอยู่กลางถนน เดี๊ยนไม่ยอมเดทล่มแน่!

 

ดังคำสอนแม่คริสติน่า

 

ประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำ ประวัติศาสตร์จะต้องเปลี่ยน~

 

“ปะ เป็นพี่แม็กม่าใช่มั้ยคะ…?”

 

เอาว่ะ ชื่อนี้ขลังของแทร่ ตัวขาวๆ บนตักหายแว้บ

 

“อ้อ ลูกพี่ลูกน้องครับ มีแต่คนว่าหน้าคล้าย ^o^ สมัยเด็กเราสนิทกัน แต่พออาเจ็ก…เอ่อ พ่อไอ้แม็กเสีย ก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ จนผมย้ายมาเรียน

แถวบ้าน”

 

ดึงดราม่าซึมซับสตอรี่ รับทราบพ่อมันตายแล้วไงต่อ? 

 

เลี้ยวเข้าเวย์โรแมนซ์ลำบากละ -_-;;

 

“ช่วงนี้ดีกันแล้วใช่มั้ยครับ? ปากมันห้าวไปงั้นเอง เอาจริง ไม่กล้าตบยุงด้วยซ้ำ”

 

สิ่งที่สื่อ = น้องผมเป็นคนดีย์ 

 

แต่ได้ข่าวใครเอ่ย กระซวกเสือ กระทืบคน โบกหัวฉัน =o=

 

เอี๊ยดด

 

Thx God! ถึงโรงแรมแว้วว

 

วี้~ คราวนี้ไม่มี กขค. เด้อค่า \(^0^)/

 

ดื่มเสร็จพร้อมเปิดห้อง คอนวีเนี้ยนกว่านี้ก็ 7-12

 

จัมไว้! เชอรี่ต้องได้กิน ไม่อิ่มฉันไม่กลับ!

 

---

 

(จบตอน)