What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์
เขียนโดย Killolat
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
12) ~หม้อแม่นาค~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“นายเห็นเหมือนฉันมั้ย B1?! O [] o”
“เออ เธอตกใจไรวะ แค่เสือไล่งับหางตัวเองป่ะ”
วิชั่นคนละโยชน์ เดี๊ยนซีกะเทยทองบิดตูดยั่วสมิง บินล่อทีนวู้วี้พร้อมพรีเซ้นต์ตัวเองย่ะ
“ว้ายชะนี~ หนูไม่ใช่กุมาร ไม่อยากเป็นกุมารี กะเทยทองจึ้งๆ ~”
ช่างมัน ปล่อยมอนสเตอร์สู้กันโลด
“ตอนนี้แหละ เผ่นเร็ว! >0<”
“เฮ้ย! อย่าลงไป!”
แม็กม่ารั้งแขนไว้
เราเห็นต่าง ฉันว่าจูบแล้วทางต้องเปิดแน่
คิดถึงแอร์เย็นๆ โลงอุ่นๆ ไม่อยากนั่งจ๋องจ๋อยบนเซฟโซนรอวันตาย~ ToT
แกร่บ…พลุบ!
“กรี๊ดดด!!!!~”
ห้างยุบ!!! Alert เสียงไม้ผลุเสี้ยววิ ดีคว้าแขนไอ้หัวแดงไว้ทัน
“ซ่อยข่อยแหน๊~ T [] T”
วิ้ว~
ลมโชยโกรกขาอ่อน ร่างฉันห้อยต่องแต่งกลางอากาศไม่ต่างจากเหยื่อล่อเสือ
“เชี่ยเอ้ย…ลืมไปเธอแม่งหนักกว่าหมู!”
“จะเครซี่! ใช่เวลาล้อเล่นม๊ายย!? รีบดึงฉันขึ้นป๊ายย!!! > [] <”
มือใหญ่จับกระชับ ในขณะที่สภาพห้างล่อแล่โยกเยกพร้อมถล่มยิ่งกว่าหอเอนปิซ่า
กรร…!!!!
ม่ายยย~ ไอ้เสือเวรเห็นฉันแล้วว T^T
“เบอรี่…เชื่อใจฉันนะ”
What the บทพระเอก Red flag!?
เจ้าซิเฮ็ดอิหยัง หรือว่า…!?! O [] O
“ห้ามปล่อยเด๊!!! ห้ามปล๊อย!!!…กรี๊ดดดดด!!!!!”
ตุบ!
>_<
นาทีชีวิต! ฉันตกจากห้างสูง 3 เมตรพร้อมแม็กม่า ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เสือสมิงกระโจนใส่
กรรรซ์!!!!
ฮือๆ ขอสต๊อป Second time of life เพื่อสั่งเสีย T_T
I love you so much โย ตั้งแต่ได้ยินเสียงหล่อเหลาด้านชาสะท้านทรวงเอ่ยเรียกชื่อ I know my love is you~
Thank you ป๋าสายเปย์ ผู้ประสิทธิ์ประสาท Major คริปโต and หม่ามี๋ที่คลอดหนูออกมาซะพริ้งเพรา
ดัมปี้ จิงเกอเบล เจนนิเฟอร์ ฉันรักพวกแกทู๊กโคนน
แจ็คก้าแม้นชาตินี้เราไม่มีบุญได้บ่ะบ่ะโอ้บ่ะบ่ะ แต่ขอบคุณอีหลีที่เข้ามาเป็นมะริ่งกิ่งก่อง สะระน่องก่องแก่ง
เอวานีน ขอโทษนะ ที่ฉันเคยพรากโยไปจากเธอ…อะโหสิหล่อนด้วยอีฟ
ไอ้หัวแดง…อ่า แม็กม่า จูบนายโคตรเด็ด ถ้าไม่ติดว่าปากหมา ฉันคงตกหลุมรักไปแล้ว
แง๊~ โยนีน้อยยังใช้งานไม่คุ้มเลย ท่านยมเจ้าขา เดี๊ยนขอลงขุมไหนก็ได้ที่มีหนุ่มแซ่บๆ
ลาก่อย Everyone แจกัน in the hell~ (TToTT) /
สวบ!!!
แผละ!
ติด ฉ เลือดสาดกระเซ็นตามด้วยเสียงสมิงหุยหวน
กรรซ์!!!!~
สวบ!!!
แม็กม่าชักมีดออกเสียบกระซวกซ้ำอีกรอบ
หงิ๋งๆๆ ~
สัตว์ร้ายพ่ายแพ้เผ่นแน่บก่อนสวบสาม
“แฮ่กๆๆ …”
ร่างสูงรอดจากอีเว้นต์เสี่ยงตายหอบถี่รับอากาศบริสุทธิ์
หมับ
“เรารอดแล้ว!”
ฉันที่ยังช็อคค้างถูกเขาดึงเข้าไปกอด
สติล่องลอยพยายามพูดย้ำประโยคนั้นอีกครั้ง
“We are survived…?”
“Ya, We are.”
“อุ๊บส์…!”
เจ้าเชื่อเรื่องลาบหลู้บ่?
น้ำแดงเต็มปาก But kiss so sweet~
ใครรุกไม่สำคัญเท่า We do together~
“ปังปุริเย่! ขอแจมด้วยได้ป๊าวว”
“วี๊ดด!!!~”
Forgot ยังเหลือตุ๊ดผีอีกตัว!
แสกนเบิ่งนางลั้นลา ไร้พิษภัย Underline ไร้ประโยชน์
โธ่ถังกะละมังหม้อ…ต๊อแต๊! T^T
“ยะฮู้วๆ ~ พ่อจ๊ะแม่จ๋า~”
“ขี้เดียด! ใครแม่แกร๊!!!~ ทีตอนเรียกเจือกหายหัว!”
ฉันตวาดใส่กะเทยทองส่องแสงที่กำลังโชว์สเต๊ปทเวิร์คลม
“วรั้ยตายแล้วว โง่บรมนาถ~ แม่ไม่อ่านฉลากหรอก๊ะ? หนูเข้ากะ 8 ชม. ตามกฎหมาย 1 ทุ่มตรงเลิกตี 3 พักเที่ยงคืน 1 ชม.!”
ชะอุ่ย! ตรงตูดมีเขียนไว้จริงด้วย =o=;
“งี้แปลว่าเดินทางได้แค่กลางคืน?”
“โถ๊ะ อิควัย! กว่าจะฉลาดเนอะ”
“กรี๊ดด!!! ก้าวร้าว~ กล้าด่าฉันหรออิกะเทย!”
“แกสิอิกะเท๊ย!”
เป๊าะๆ
“เฮ้ๆ สมองเธอกระทบกระเทือนรึไง?”
แม็กม่าดีดนิ้วเช็คสติฉัน
โห้ย งึ๊ด! อิตานี่ก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย -_-^
พอเก็ตแหละ ถ้าไม่อยากดูบ้าต้องดำเนินการอย่างมีชั้นเชิง
“จุ๊ๆ เดี๊ยนได้ยินเสียงน้ำตก”
ฉันขยิบตาส่งซิกให้ผีตุ๊ดเห่อมอยนำทาง แต่มันแกล้งเมินงอนตุ๊บป่อง
อะฮึ่ม~ เห็นทีต้องเสิร์ฟเซอร์วิสสักช๊อต!
“เฮ้ยๆ ทำไรว๊ะ!?”
“เดี๊ยนช่วยถอดเสื้อน้าา มันเปียกเดี๋ยว you sick~ ^0^”
“ยัยแรดเอ้ย! ในป่าก็ไม่เว้น! -*-”
โดนด่าแต่คุ้มจ้า ฮีถอดเองกะมือ
คืนจันทร์เพ็ญเห็นชัดเต็มสองตา กล้ามแน่นยั่วสวาทน่าจับกดมากแม่! >\\\<
“กรี๊ดกร๊าด~ ว้าย!~ ซิกแพ๊คค!!!~”
เบบี้ตุ๊ด ตู๊ดุ๊ดๆ ตู๊ดด พุ่งกอดไว 5G
สาบานว่าอินี่คือวัตถุมงคล? ดูมันเลื้อยสไลด์จนแผ่นทองเปลวหลุด
ซอมเบิ่งเริ่มเหมือนลูกฉันละ สันดานแรดเซมๆ -o-;
.
กะเทยน้อยนำทางเรามายืนจังก้าหน้าปากถ้ำหินย้อยหลังน้ำตกหิวนรก
“กรี๊ด~ สำเร็จแว้วว…แอ่ะ!”
ฉันหมายมั่นถลาซบอกล่ำ โดนซ่งติงกะเทยทองถีบหน้าบู้
หน็อยแน่ะ อิผีหื่นกันซีน! รู้จักมะ คำว่าเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่! o>*<o
“เล่นอะไรติ๊งต๊อง!”
“เชอะ ตะคอกเก่งทำเข้ม พ่อเป็นเอสเปรซโซ่หรอ! -^-”
ฉันพาลงึ๊ดใส่ไอ้หัวแดง แต่ได้ข่าวคนแถวนี้ชอบของแปลกส่งยิ้มให้ว่าซ่าน
“โอม…สะดุงสะดุ๋ย กะจุ๋มกะจุ๋ย โจ๊ะๆ ~”
เสียงสวดยานหลอนกาว รู้เลยเฟรนชายส์เดียวกัน
จ้ำอ้าวต่อเพียงไม่กี่ก้าวก็พบปู่ฤาษีห่มหนังเสือนั่งขัดสมาธิบนแท่นหินศิลา หนวดขาวยาวรุงรัง ร่างแก่ผอมกร่องสักยันต์ลายทั้งตัว
โอปป้า สลัมสไตล์! เดี๊ยนมั่นใจคนนี้แหละ…!
“ลุงจ๊อด!”
“จุ๊ๆๆ พวกเอ็งต้องเรียกข้า ‘อาจารย์จ๊อด’ ”
“ชุดลิเก? เต็มป่ะวะ - -”
ไอ้ถ่อยวอนหาเรื่องอีกล้าวว
“เฮ๊อะเฮ่อ~ ห้าวห่ามมาดนัดเลง ไอ้หนุ่มพุธกลางคืนสิท่า”
“วี๊ดๆ โซซอรี่ทีชเชอร์จ๊อด! เดี๊ยนลืมเอาตะกร้อครอบปากหมา >0< บุกป่าฝ่าดงทั้งวัน ทูเดย์เกือบตุยเย่ พลีสๆ ~ ช่วยไล่ผีนำค่าา”
ฉันรีบแย่งซีนพูดคุมกำเนิดปากปีจอ
“หึๆ เห็นแก่ยอดยาหยีหลงจี่หลินเออร์ซัวซ่าปาปิยอง”
“ขออีกรอบ”
“วะฮ่าๆ ~ เกรงว่าจะไม่เหมือนเดิม!”
เอ้อ ว่าปายย คู่นี้โบ๊ะบ๊ะอยู่เด้อ -0-
แต่ใดๆ คือออกทะเล ฉะนั้นขอตัดเข้าฝั่งหน้าด้านๆ
ชับ!
“ผีสาวตนนี้ตามติดเอ็งทุกหนแห่ง ดังคู่ควายและอิเอี้ยงก็มิปาน แต่จะปรากฎกายเฉพาะเมื่อจิตอ่อน”
“ชะอ้าว…แล้วตอนนี้มันนาตาชารึเปล่า? -o-;;;”
“ถ้ำข้ากางข่ายอาคมแน่นหนา ไม่มีทางที่สิ่งอัปปรีจะเล็ดลอดเข้ามาได้”
อ้อหรอเค่อะ…แล้วอินั่นตัวอะไร? -.-
“ตู้วหูวว ซวดยอดด~”
กะเทยทองยังอยู่ ชีพักซู้ดซิกแพคฉ่ำ
เอ่อ…สรุปอิตุ๊ดเด็กมันของขลังสายพุทธคุณ Really? กิเลสหนาเฟร่อ~
“แล้วคือยังไงต่อ??”
“คืนนี้จันทร์เต็มดวง พลังสางแก่กล้า เราต้องล่อมันออกมา”
…
ด้วยเหตุนี้ เดี๊ยนจึงรับบทดาวยั่ว ประจำจุดใกล้น้ำตกสุดเสว มีไอ้หัวแดงและเบบี้ตุ๊ดคอยเฝ้าดูเป็นผู้สมน้ำหน้าคุณอยู่ในถ้ำ
‘เอาเลยอิหนูเอ้ย! ด่าแรงๆ!’
เมนเทอร์จ๊อดบู๊ทเอนเนจี้ผ่านโทรจิต
“อะแฮ่ม~ เฮ้! อีฟอี้! ผีอินเซสท์! แน่จริงออกมาเล้ยย อย่าป๊อด! ตบแกเสร็จฉันจะดักตีท้ายทอยเอาโยกลับอเมริกา! กักขังชั้นใต้ดินเล่น SM All day
all night กงศุลไม่ให้หล่อนผ่านด่านแน่ อิผีน้อยต่างด้าว! ทั้งแกและนังเอวานีนจะไม่ได้เจอเค้าอี๊กก!!!”
ครืนน!!!
ฟ้าแล้บๆ แปล๊บๆ ใส่หมวกแก๊บมาเดินกุ๊บกั๊บ~
อุ๊ย ซอรี่ติดเล่น >3< ต้องบิ้วท์ทริลเลอร์เนอะ
ชวิ้งงง
เอิ่ม…ไหงมันเดบิวต์เวย์สวยใส นึกว่าจะโผล่มาแบบเหวอะหนอง นางเล่นเปล่งออร่าอัปสรซะฉันหมอง
“ฉันไม่อยากทำร้ายเธอ”
So Eww~ บทกระแดะระคายหู!
ร้ายนักนังงูพิษ! คิดจะหลอกแบบไซโคโลจี้หรอย๊ะ!
“Get lost! จัดการเลยทีชเชอร์!!! >0<”
“กรี๊ดดด~”
วิญญาณอีฟโหยหวนถูกลุงจ๊อดบริกรรมคาถาบลูทูธดูดลงหม้อแม่นาคตามแผน
Alway the same ไอ้หัวแดงไม่รับรู้ วิชั่นมันคือฉันตะโกนด่าแมงหวี่
แต่แหม๋~ ถูกใจนายล่ะเซ่! สเตอริโอไทป์หลังคาแดง
.
First date camping กินอยู่เยี่ยงวานรหวนคืนสู่ธรรมชาติ
ดินเนอร์ปลาปิ้ง ล้างคาวด้วยกล้วยน้ำว้า จิบน้ำฝนฉลอง พร้อมโชว์กะเทยทองเอนเตอร์เทน ดึกๆ จุดตะไคร้ไล่ยุงบิ้วอารมณ์แทนเทียนหอม
Everywhere is bad เอียงหัวซบไหล่แฟนจนตะคริวแดรกคอหน้ากองไฟ ขากลับได้ของที่ระลึกเป็นหม้อดินแปะยันต์แดง โรแมนติกเหรอ…Nope!
รุ่งเช้าฉันอ่อนเพลียขับรถส่งมันกลับบ้าน แวะกินโจ๊กข้างทาง เหมาขนมแม่ทองหย๋องตามสัญญา
ขอ Sleep สักงีบค่อยจัดการหม้อแม่นาคต่อ
Zzzzz…
.
เนื่องด้วยวิญญาณแฝดผูกติด ยัยอีฟไม่อาจ born to be ต้องรอโยสู่ขิตก่อน ลุงจ๊อดจึงเสนอ 3 ออฟชั่น
1.ตั้งโชว์ 2.ลอยน้ำ 3.ฝังดิน
ปัดตกลอยน้ำทิ้งเดี๊ยนกลัวหม้อแตกผีหลุด เอาชัวร์ให้เก็บไว้ในห้องก็หลอนเกิ๊น เย็นนี้เลยนัดเดทไอ้หัวแดงช่วยขุดหลุมฝังกลบแถวโรงเรียน
“เอาอีก…ขอลึกลึ๊กก~”
แม็กม่าสวมชุดเซตกรรมกรจิ๊ปากบ่นอุบอิบ
“ว้อยย จะขุดถึงนรกละ รีบฝังๆ เหอะป้า! แล้วนึกไงอยากปลูกหมามุ่ยวะ เก่งจริงเรื่องคันๆ”
“บั่บว่าอินสไปเรชั่นปลาบู่ทอง เรฟคือมะเขือเปราะริมสระ แต่คิดไปคิดมาเดี๋ยวมีคนวอแว เลยเปลี่ยนเป็นหมามุ่ยดีฝ่าา -0-”
“ประสาท!”
อุ้ย เจ็บจี๊ดด~ ถ้าไม่ติดว่าหล่อ แม่จะฝังกลบพร้อมหม้อแม่นาค! >^<
“เอาไป…ว๊าย! Don't touch my hand~ >\\< เดี๊ยะสปาร์ค~”
ฉันแสร้งดีดสะดิ้ง เมื่อมือเผลอสกินชิพตอนส่งหม้อ
“เพ้อเจ้อ! คนนะเว้ยไม่ใช่ปลาไหลไฟฟ้า”
อะจร้าา ลืมไปเนอะคบแบบทอมแอนด์เจอรี่ ไม่มีเลิฟซีนอิ๊ะอ๊ะ
ของแก้ขัดก็เงี้ย เซ็ง…
…
จู่ๆ ปลายนิ้วเรียวก็เอื้อมมาปัดผมทัดหูให้
“ซกมกว่ะ ผมเข้าปากอะป้า”
ตึกตักๆ
เพียงแค่นั้น ไม่ได้มีซัมติงสเปเชี่ยล…
แล้วทำไมฉันต้องใจสั่นด้วย??? O///O
(จบตอน)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ