What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

-

เขียนโดย Killolat

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.

  14 บท
  4 วิจารณ์
  754 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

12) ~หม้อแม่นาค~

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

“นายเห็นเหมือนฉันมั้ย B1?! O [] o”

 

“เออ เธอตกใจไรวะ แค่เสือไล่งับหางตัวเองป่ะ”

 

วิชั่นคนละโยชน์ เดี๊ยนซีกะเทยทองบิดตูดยั่วสมิง บินล่อทีนวู้วี้พร้อมพรีเซ้นต์ตัวเองย่ะ

 

“ว้ายชะนี~ หนูไม่ใช่กุมาร ไม่อยากเป็นกุมารี กะเทยทองจึ้งๆ ~”

 

ช่างมัน ปล่อยมอนสเตอร์สู้กันโลด

 

“ตอนนี้แหละ เผ่นเร็ว! >0<”

 

“เฮ้ย! อย่าลงไป!”

 

แม็กม่ารั้งแขนไว้

 

เราเห็นต่าง ฉันว่าจูบแล้วทางต้องเปิดแน่

 

คิดถึงแอร์เย็นๆ โลงอุ่นๆ ไม่อยากนั่งจ๋องจ๋อยบนเซฟโซนรอวันตาย~ ToT

 

แกร่บ…พลุบ!

 

“กรี๊ดดด!!!!~”

 

ห้างยุบ!!! Alert เสียงไม้ผลุเสี้ยววิ ดีคว้าแขนไอ้หัวแดงไว้ทัน

 

“ซ่อยข่อยแหน๊~ T [] T”

 

วิ้ว~

 

ลมโชยโกรกขาอ่อน ร่างฉันห้อยต่องแต่งกลางอากาศไม่ต่างจากเหยื่อล่อเสือ

 

“เชี่ยเอ้ย…ลืมไปเธอแม่งหนักกว่าหมู!”

 

“จะเครซี่! ใช่เวลาล้อเล่นม๊ายย!? รีบดึงฉันขึ้นป๊ายย!!! > [] <”

 

มือใหญ่จับกระชับ ในขณะที่สภาพห้างล่อแล่โยกเยกพร้อมถล่มยิ่งกว่าหอเอนปิซ่า

 

กรร…!!!!

 

ม่ายยย~ ไอ้เสือเวรเห็นฉันแล้วว T^T

 

“เบอรี่…เชื่อใจฉันนะ”

 

What the บทพระเอก Red flag!?

 

เจ้าซิเฮ็ดอิหยัง หรือว่า…!?! O [] O

 

“ห้ามปล่อยเด๊!!! ห้ามปล๊อย!!!…กรี๊ดดดดด!!!!!”

 

ตุบ!

 

>_<

 

นาทีชีวิต! ฉันตกจากห้างสูง 3 เมตรพร้อมแม็กม่า ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เสือสมิงกระโจนใส่

 

กรรรซ์!!!!

 

ฮือๆ ขอสต๊อป Second time of life เพื่อสั่งเสีย T_T

 

I love you so much โย ตั้งแต่ได้ยินเสียงหล่อเหลาด้านชาสะท้านทรวงเอ่ยเรียกชื่อ I know my love is you~

 

Thank you ป๋าสายเปย์ ผู้ประสิทธิ์ประสาท Major คริปโต and หม่ามี๋ที่คลอดหนูออกมาซะพริ้งเพรา

 

ดัมปี้ จิงเกอเบล เจนนิเฟอร์ ฉันรักพวกแกทู๊กโคนน

 

แจ็คก้าแม้นชาตินี้เราไม่มีบุญได้บ่ะบ่ะโอ้บ่ะบ่ะ แต่ขอบคุณอีหลีที่เข้ามาเป็นมะริ่งกิ่งก่อง สะระน่องก่องแก่ง

 

เอวานีน ขอโทษนะ ที่ฉันเคยพรากโยไปจากเธอ…อะโหสิหล่อนด้วยอีฟ

 

ไอ้หัวแดง…อ่า แม็กม่า จูบนายโคตรเด็ด ถ้าไม่ติดว่าปากหมา ฉันคงตกหลุมรักไปแล้ว

 

แง๊~ โยนีน้อยยังใช้งานไม่คุ้มเลย ท่านยมเจ้าขา เดี๊ยนขอลงขุมไหนก็ได้ที่มีหนุ่มแซ่บๆ

 

ลาก่อย Everyone แจกัน in the hell~ (TToTT) /

 

สวบ!!!

 

แผละ!

 

ติด ฉ เลือดสาดกระเซ็นตามด้วยเสียงสมิงหุยหวน

 

กรรซ์!!!!~

 

สวบ!!!

 

แม็กม่าชักมีดออกเสียบกระซวกซ้ำอีกรอบ

 

หงิ๋งๆๆ ~

 

สัตว์ร้ายพ่ายแพ้เผ่นแน่บก่อนสวบสาม

 

“แฮ่กๆๆ …”

 

ร่างสูงรอดจากอีเว้นต์เสี่ยงตายหอบถี่รับอากาศบริสุทธิ์

 

หมับ

 

“เรารอดแล้ว!”

 

ฉันที่ยังช็อคค้างถูกเขาดึงเข้าไปกอด

 

สติล่องลอยพยายามพูดย้ำประโยคนั้นอีกครั้ง

 

“We are survived…?”

 

“Ya, We are.”

 

“อุ๊บส์…!”

 

เจ้าเชื่อเรื่องลาบหลู้บ่?

 

น้ำแดงเต็มปาก But kiss so sweet~

 

ใครรุกไม่สำคัญเท่า We do together~

 

“ปังปุริเย่! ขอแจมด้วยได้ป๊าวว”

 

“วี๊ดด!!!~”

 

Forgot ยังเหลือตุ๊ดผีอีกตัว!

 

แสกนเบิ่งนางลั้นลา ไร้พิษภัย Underline ไร้ประโยชน์

 

โธ่ถังกะละมังหม้อ…ต๊อแต๊! T^T

 

“ยะฮู้วๆ ~ พ่อจ๊ะแม่จ๋า~”

 

“ขี้เดียด! ใครแม่แกร๊!!!~ ทีตอนเรียกเจือกหายหัว!”

 

ฉันตวาดใส่กะเทยทองส่องแสงที่กำลังโชว์สเต๊ปทเวิร์คลม

 

“วรั้ยตายแล้วว โง่บรมนาถ~ แม่ไม่อ่านฉลากหรอก๊ะ? หนูเข้ากะ 8 ชม. ตามกฎหมาย 1 ทุ่มตรงเลิกตี 3 พักเที่ยงคืน 1 ชม.!”

 

ชะอุ่ย! ตรงตูดมีเขียนไว้จริงด้วย =o=;

 

“งี้แปลว่าเดินทางได้แค่กลางคืน?”

 

“โถ๊ะ อิควัย! กว่าจะฉลาดเนอะ”

 

“กรี๊ดด!!! ก้าวร้าว~ กล้าด่าฉันหรออิกะเทย!”

 

“แกสิอิกะเท๊ย!”

 

เป๊าะๆ

 

“เฮ้ๆ สมองเธอกระทบกระเทือนรึไง?”

 

แม็กม่าดีดนิ้วเช็คสติฉัน

 

โห้ย งึ๊ด! อิตานี่ก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย -_-^

 

พอเก็ตแหละ ถ้าไม่อยากดูบ้าต้องดำเนินการอย่างมีชั้นเชิง

 

“จุ๊ๆ เดี๊ยนได้ยินเสียงน้ำตก”

 

ฉันขยิบตาส่งซิกให้ผีตุ๊ดเห่อมอยนำทาง แต่มันแกล้งเมินงอนตุ๊บป่อง

 

อะฮึ่ม~ เห็นทีต้องเสิร์ฟเซอร์วิสสักช๊อต!

 

“เฮ้ยๆ ทำไรว๊ะ!?”

 

“เดี๊ยนช่วยถอดเสื้อน้าา มันเปียกเดี๋ยว you sick~ ^0^”

 

“ยัยแรดเอ้ย! ในป่าก็ไม่เว้น! -*-”

 

โดนด่าแต่คุ้มจ้า ฮีถอดเองกะมือ

 

คืนจันทร์เพ็ญเห็นชัดเต็มสองตา กล้ามแน่นยั่วสวาทน่าจับกดมากแม่! >\\\<

 

“กรี๊ดกร๊าด~ ว้าย!~ ซิกแพ๊คค!!!~”

 

เบบี้ตุ๊ด ตู๊ดุ๊ดๆ ตู๊ดด พุ่งกอดไว 5G

 

สาบานว่าอินี่คือวัตถุมงคล? ดูมันเลื้อยสไลด์จนแผ่นทองเปลวหลุด

 

ซอมเบิ่งเริ่มเหมือนลูกฉันละ สันดานแรดเซมๆ -o-;

 

.

 

กะเทยน้อยนำทางเรามายืนจังก้าหน้าปากถ้ำหินย้อยหลังน้ำตกหิวนรก

 

“กรี๊ด~ สำเร็จแว้วว…แอ่ะ!”

 

ฉันหมายมั่นถลาซบอกล่ำ โดนซ่งติงกะเทยทองถีบหน้าบู้

 

หน็อยแน่ะ อิผีหื่นกันซีน! รู้จักมะ คำว่าเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่! o>*<o

 

“เล่นอะไรติ๊งต๊อง!”

 

“เชอะ ตะคอกเก่งทำเข้ม พ่อเป็นเอสเปรซโซ่หรอ! -^-”

 

ฉันพาลงึ๊ดใส่ไอ้หัวแดง แต่ได้ข่าวคนแถวนี้ชอบของแปลกส่งยิ้มให้ว่าซ่าน

 

“โอม…สะดุงสะดุ๋ย กะจุ๋มกะจุ๋ย โจ๊ะๆ ~”

 

เสียงสวดยานหลอนกาว รู้เลยเฟรนชายส์เดียวกัน

 

จ้ำอ้าวต่อเพียงไม่กี่ก้าวก็พบปู่ฤาษีห่มหนังเสือนั่งขัดสมาธิบนแท่นหินศิลา หนวดขาวยาวรุงรัง ร่างแก่ผอมกร่องสักยันต์ลายทั้งตัว

 

โอปป้า สลัมสไตล์! เดี๊ยนมั่นใจคนนี้แหละ…!

 

“ลุงจ๊อด!”

 

“จุ๊ๆๆ พวกเอ็งต้องเรียกข้า ‘อาจารย์จ๊อด’ ”

 

“ชุดลิเก? เต็มป่ะวะ - -”

 

ไอ้ถ่อยวอนหาเรื่องอีกล้าวว

 

“เฮ๊อะเฮ่อ~ ห้าวห่ามมาดนัดเลง ไอ้หนุ่มพุธกลางคืนสิท่า”

 

“วี๊ดๆ โซซอรี่ทีชเชอร์จ๊อด! เดี๊ยนลืมเอาตะกร้อครอบปากหมา >0< บุกป่าฝ่าดงทั้งวัน ทูเดย์เกือบตุยเย่ พลีสๆ ~ ช่วยไล่ผีนำค่าา”

 

ฉันรีบแย่งซีนพูดคุมกำเนิดปากปีจอ

 

“หึๆ เห็นแก่ยอดยาหยีหลงจี่หลินเออร์ซัวซ่าปาปิยอง”

 

“ขออีกรอบ”

 

“วะฮ่าๆ ~ เกรงว่าจะไม่เหมือนเดิม!”

 

เอ้อ ว่าปายย คู่นี้โบ๊ะบ๊ะอยู่เด้อ -0-

 

แต่ใดๆ คือออกทะเล ฉะนั้นขอตัดเข้าฝั่งหน้าด้านๆ

 

ชับ!

 

“ผีสาวตนนี้ตามติดเอ็งทุกหนแห่ง ดังคู่ควายและอิเอี้ยงก็มิปาน แต่จะปรากฎกายเฉพาะเมื่อจิตอ่อน”

 

“ชะอ้าว…แล้วตอนนี้มันนาตาชารึเปล่า? -o-;;;”

 

“ถ้ำข้ากางข่ายอาคมแน่นหนา ไม่มีทางที่สิ่งอัปปรีจะเล็ดลอดเข้ามาได้”

 

อ้อหรอเค่อะ…แล้วอินั่นตัวอะไร? -.-

 

“ตู้วหูวว ซวดยอดด~”

 

กะเทยทองยังอยู่ ชีพักซู้ดซิกแพคฉ่ำ

 

เอ่อ…สรุปอิตุ๊ดเด็กมันของขลังสายพุทธคุณ Really? กิเลสหนาเฟร่อ~

 

“แล้วคือยังไงต่อ??”

 

“คืนนี้จันทร์เต็มดวง พลังสางแก่กล้า เราต้องล่อมันออกมา”

 

 

ด้วยเหตุนี้ เดี๊ยนจึงรับบทดาวยั่ว ประจำจุดใกล้น้ำตกสุดเสว มีไอ้หัวแดงและเบบี้ตุ๊ดคอยเฝ้าดูเป็นผู้สมน้ำหน้าคุณอยู่ในถ้ำ

 

‘เอาเลยอิหนูเอ้ย! ด่าแรงๆ!’

 

เมนเทอร์จ๊อดบู๊ทเอนเนจี้ผ่านโทรจิต

 

“อะแฮ่ม~ เฮ้! อีฟอี้! ผีอินเซสท์! แน่จริงออกมาเล้ยย อย่าป๊อด! ตบแกเสร็จฉันจะดักตีท้ายทอยเอาโยกลับอเมริกา! กักขังชั้นใต้ดินเล่น SM All day

all night กงศุลไม่ให้หล่อนผ่านด่านแน่ อิผีน้อยต่างด้าว! ทั้งแกและนังเอวานีนจะไม่ได้เจอเค้าอี๊กก!!!”

 

ครืนน!!!

 

ฟ้าแล้บๆ แปล๊บๆ ใส่หมวกแก๊บมาเดินกุ๊บกั๊บ~

 

อุ๊ย ซอรี่ติดเล่น >3< ต้องบิ้วท์ทริลเลอร์เนอะ

 

ชวิ้งงง

 

เอิ่ม…ไหงมันเดบิวต์เวย์สวยใส นึกว่าจะโผล่มาแบบเหวอะหนอง นางเล่นเปล่งออร่าอัปสรซะฉันหมอง

 

“ฉันไม่อยากทำร้ายเธอ”

 

So Eww~ บทกระแดะระคายหู!

 

ร้ายนักนังงูพิษ! คิดจะหลอกแบบไซโคโลจี้หรอย๊ะ!

 

“Get lost! จัดการเลยทีชเชอร์!!! >0<”

 

“กรี๊ดดด~”

 

วิญญาณอีฟโหยหวนถูกลุงจ๊อดบริกรรมคาถาบลูทูธดูดลงหม้อแม่นาคตามแผน

 

Alway the same ไอ้หัวแดงไม่รับรู้ วิชั่นมันคือฉันตะโกนด่าแมงหวี่

 

แต่แหม๋~ ถูกใจนายล่ะเซ่! สเตอริโอไทป์หลังคาแดง

 

.

 

First date camping กินอยู่เยี่ยงวานรหวนคืนสู่ธรรมชาติ

 

ดินเนอร์ปลาปิ้ง ล้างคาวด้วยกล้วยน้ำว้า จิบน้ำฝนฉลอง พร้อมโชว์กะเทยทองเอนเตอร์เทน ดึกๆ จุดตะไคร้ไล่ยุงบิ้วอารมณ์แทนเทียนหอม

Everywhere is bad เอียงหัวซบไหล่แฟนจนตะคริวแดรกคอหน้ากองไฟ ขากลับได้ของที่ระลึกเป็นหม้อดินแปะยันต์แดง โรแมนติกเหรอ…Nope!

 

รุ่งเช้าฉันอ่อนเพลียขับรถส่งมันกลับบ้าน แวะกินโจ๊กข้างทาง เหมาขนมแม่ทองหย๋องตามสัญญา

 

ขอ Sleep สักงีบค่อยจัดการหม้อแม่นาคต่อ

 

Zzzzz…

 

.

 

เนื่องด้วยวิญญาณแฝดผูกติด ยัยอีฟไม่อาจ born to be ต้องรอโยสู่ขิตก่อน ลุงจ๊อดจึงเสนอ 3 ออฟชั่น

 

1.ตั้งโชว์ 2.ลอยน้ำ 3.ฝังดิน

 

ปัดตกลอยน้ำทิ้งเดี๊ยนกลัวหม้อแตกผีหลุด เอาชัวร์ให้เก็บไว้ในห้องก็หลอนเกิ๊น เย็นนี้เลยนัดเดทไอ้หัวแดงช่วยขุดหลุมฝังกลบแถวโรงเรียน

 

“เอาอีก…ขอลึกลึ๊กก~”

 

แม็กม่าสวมชุดเซตกรรมกรจิ๊ปากบ่นอุบอิบ

 

“ว้อยย จะขุดถึงนรกละ รีบฝังๆ เหอะป้า! แล้วนึกไงอยากปลูกหมามุ่ยวะ เก่งจริงเรื่องคันๆ”

 

“บั่บว่าอินสไปเรชั่นปลาบู่ทอง เรฟคือมะเขือเปราะริมสระ แต่คิดไปคิดมาเดี๋ยวมีคนวอแว เลยเปลี่ยนเป็นหมามุ่ยดีฝ่าา -0-”

 

“ประสาท!”

 

อุ้ย เจ็บจี๊ดด~ ถ้าไม่ติดว่าหล่อ แม่จะฝังกลบพร้อมหม้อแม่นาค! >^<

 

“เอาไป…ว๊าย! Don't touch my hand~ >\\< เดี๊ยะสปาร์ค~”

 

ฉันแสร้งดีดสะดิ้ง เมื่อมือเผลอสกินชิพตอนส่งหม้อ

 

“เพ้อเจ้อ! คนนะเว้ยไม่ใช่ปลาไหลไฟฟ้า”

 

อะจร้าา ลืมไปเนอะคบแบบทอมแอนด์เจอรี่ ไม่มีเลิฟซีนอิ๊ะอ๊ะ

 

ของแก้ขัดก็เงี้ย เซ็ง…

 

 

จู่ๆ ปลายนิ้วเรียวก็เอื้อมมาปัดผมทัดหูให้

 

“ซกมกว่ะ ผมเข้าปากอะป้า”

 

ตึกตักๆ

 

เพียงแค่นั้น ไม่ได้มีซัมติงสเปเชี่ยล…

 

แล้วทำไมฉันต้องใจสั่นด้วย??? O///O
 


 

(จบตอน)

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา