What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์

 
-8.30 น.-
 
(ณ อุทยานแห่งชาติน้ำตกหิวนรก)
 
ป้าจี๊ดบอกว่าลุงจ๊อดแอบอยู่ในถ้ำใต้น้ำตกหิวนรก ห่างจากตัวเมือง 3 ชม. เรดดี้น้อยจึงได้ฤกษ์ออกโรง
 
ฤดูน้ำหลากเสี่ยงแลนด์สไลด์เจ้าหน้าที่ห้ามเข้า ฉันเลยเมตตาทำทานเอาเงินฟาดหัวให้ตามประสาคนรวย
 
“ป่าดงพงพีของไทยเรานี้มีเกินพอ อย่ามัวรีรอขอเชิญช่วยกันขมันขมี~”
 
“โหยป้า เพลงโคตรแก่”
 
“มันติดหูอะ ห้อง ผอ. ใกล้ชมรมนาฏศิลป์ อะๆ เปลี่ยนเวย์โกอินเตอร์…I got the eye of the tiger, the fighter~ dancing to the fire~ Cause I
am a champian~”
 
“พอๆ เธอไม่เคยได้ยินอ่อ เข้าป่าห้ามแหกปาก เดี๋ยวโดนกระสุนปืนนายพราน”
 
“อุ้ย~ ถ้าพรานหล่อก็น่าโดนอยู่เด้ออ >\\<”
 
“เฮอะ ขอให้สมพรปาก! ว่าแต่ป้ายแม่งมั่วป่ะวะ เดินตั้งนานไม่เห็นวี่แววน้ำตกซักหยด”
 
“ใจเย็นดิวัยรุ่น ฉันได้ยินเสียงซู่ซ่าอยู่นะ”
 
“นั่นไฟร่านลุกโชน”
 
“ให้พูดใหม่ -_-+”
 
“คงใกล้ถึงแล้วแหละ”
 
เคร๊~ ถือว่าพออยู่เป็น
 
.
 
-1 ชม. ต่อมา-
 
“ไม่ใช่ละ ทางมันไกลแปลกๆ”
 
คราวนี้ไอ้หัวแดงพูดถูก
 
สงสัยเจอน้ำตก Getsunova ได้ยินเสียงรำไร แต่พอเดินไปใกล้ยิ่งไกลห่าง
 
“ด้อนวอรี่~ เดี๊ยนมีกระเทยทอง! ^0^ …เฮ้ Say Hi~ ถึงคิวแล้วออกมาเซ่!”
 
ฉันเขย่ารูปปั้นทารกชายผิวดำเงาคลานบิดตูดขนาดเท่ากำปั้น จนแผ่นทองคำเปลวแทบหลุดหมดมันยัง No Respond
 
“กลับเหอะ…เฮ้ย!!!”
 
“ว๊าย! What the hell?? ต๊กกะใจหมดเลย >0<”
 
“ไม่มี…รอยเท้า”
 
หน้าซีดเผือดทำฉันเริ่มกลัวตาม
 
“หาเว้า! นี่ส้นเข็มแอร์เม็ดปักคมทุกรันเวย์…!!! วี๊ด~ ผีหลอก! ผีหลอกกลางวันแสกๆ กรี๊ดๆๆ!!! > [] <”
 
บรื๋อ~ ขนลุก โดดเกาะมันเป็นลูกลิงเลยทีนี้
 
“ใจเย็นดิ๊! ป้ายหาย…ปลอดสัญญาณ…เพราะเธอแหละ แหกปากใส่เจ้าป่าเจ้าเขา!!!”
 
“เออ ทีงี้ล่ะงมงายโบ้ยฉันเลย! โฮๆๆ ทำไงดี เดี๊ยนไม่อยากเป็นเมาคลีล่าสัตว์ ToT”
 
“อย่างแรก หุบ-ปาก!”
 
(T T) (_ _) (T T) (_ _)
 
“เราต้องจุดไฟ”
 
“เฮือก!!! O [] o นะ นายจะเผาป่าเร๊อะ?!”
 
“ส่งสัญญาณควันโว้ยยัยโง่!”
 
“เอ๊า เห็นชอบพังประตู ฉันก็นึกว่าเก่งแต่ใช้กำลัง -o-;”
 
แม็กม่าหยิบไฟแช็กออกมาจากกระเป๋ากางเกง
 
หืม นายสูบด้วยหรอ ทำไมฉันไม่เคยได้กลิ่น หรือเพราะโดนเหงื่อกับสบู่นกขุนทองกลบหมด?
 
ช่างเถ๊อะ It's not my business.
 
“ว้าวๆ แบบนี้ So easy~ ^0^”
 
“ฉันมีนี่ด้วย”
 
ฟรึ่บ!
 
กรี๊ดด!!!~ มีดพับอย่างโฉด TOT อาชีพเสริมแกเป็นโจรมุมตึกรึไง๊!?
 
“ในกระเป๋าเธอมีไรบ้าง?”
 
ฉันถูกมีดจ่อถาม สั่นพะงาบงึกๆ งั่กๆ รีบส่งกระเป๋าหนังจระเข้ให้มัน
 
ความลับสาวโสดถูกเปิดเผย เครื่องสำอาง ตะไบเล็บ มีดโกน กระเป๋าตังค์ ถุงยาง ยาคุม ยาแก้แฮงค์ ทิชชู่แห้ง ทิชชู่เปียก โกเต็ก เบบี้ออย ดีนะทูเดย์
ลืมของเล่นไว้ที่บ้าน >\\\<
 
“=_=”
 
ขอร้องอย่ามองเอือม ชีวิตฉันหดหู่พอแล้วว T^T
 
…
 
แดดร้อนอบอ้าว คนข้างกายถอดเสื้อโชว์
 
ฉันนั่งจ้องซิกแพคชุ่มเหงื่อ เอ้ย! ควัน SOS ลอยพุ่งยิ่งกว่าหน้านังดัมปี้ลงลองพื้นผิดเบอร์
 
ดูท่าหน่วยกู้ภัยคงรอซีนโผล่ตอนจบแบบละครหลังข่าว -*-
 
“ฝนตกชัวร์ หาที่หลบกันเถอะ”
 
แหงแซะ เค้าว่าจมูกหมาได้กลิ่นฝน
 
.
 
ระหว่างทางความซวยบังเกิด เสี้ยนตำนิ้ว ผึ้งต่อยปาก ปลิงเกาะขา
 
แง๊! ธรรมชาติใจร้ายตุ๊บตั๊บฉันโอนลี่ TToTT ทีไอ้คนเดินนำไม่เห็นมันโดนอะไร
 
ขาเปรี้ยไร้เรี่ยวแรง แม้ละทิ้งความกระแดะหักส้นสูง 3 นิ้วทิ้งยัง Useless
 
ฉันสะกิดไหล่เรียกยิกๆ ส่งสายตาออเซาะ เรียนเชิญบักเสลี่ยงเข้าประจำการ
 
“แม็กม่า~ ขี่หลังหน่อย~”
 
ตาคมปราดมองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาสมเพชก่อนยอมย่อตัวให้
 
“วี๊ด~ รักนายจังบักเสลี่ยง >w< ย่างโลด! เดี๋ยวฉันพักเผื่อเอง!”
 
“แม่มเอ้ย…ภาระชัดๆ”
 
“ฮุๆ ภาระที่สวยขนาดนี้ เป็นของนายนะ~ ^.^”
 
.
 
สัปหงกเฝ้าพระอินทร์ไป 5 รอบ จนเสลี่ยงพามาส่งถึงแลนด์มาร์ค
 
บ้านต้นไม้ปลวกแทะหลังคาผ้าใบ หมดงบสร้างกำแพง ที่ไอ้หัวแดงเรียกว่า ‘ห้างพราน’
 
ช่างแตกต่างจากเซนเท้าและเดอะหมอบางกะปิ แถมมีคราบวันแดงเดือดแห้งกรังติดเต็มบันไดลิง
 
“ขึ้นมาเลย แข็งแรงหมูอยู่ได้”
 
เจ้าของวาจากวนบาทากระดิกนิ้วชี้เรียกจากข้างบน
 
“เอิ่ม…ฉันกลัวความสูง - -;;”
 
“ถึงว่าชอบทำตัวต่ำๆ”
 
“แกสูงตายล่ะไอ้เปรต!”
 
ป๊อก!
 
สมควรโดนแอร์เม็ดปาหน้า :p
 
รู้ไว้ซะ รองเท้าเนี่ยแหละย่ะ ต่ำของจริง!
 
“โว้ย! ตามใจ! เสือคาบไปแดรก พ่องจะสมน้ำหน้าให้!!”
 
“กรี๊ดด~ ม่ายอาวว เฮ้ล มี พลี๊สส~ \ (>0<) /”
 
“ใกล้มืดละ ชักบันไดขึ้นดีกว่า ^^”
 
“ม๊ายย!!!”
 
ฉันตะครุบยื้อราวเชือก พยายามปีนป่ายแต่ขายังสั่นเหง็กๆ ก้าวไม่พ้นขั้นแรก เพราะไอ้เวรหัวพริกมันแกว่งบันไดแกล้ง!
 
“แม็กม่าา~ T [] T”
 
“ไหนลองพูด ‘สุดหล่อ ขอช้างน้ำขึ้นห้างได้มั้ยคะ’ ^^”
 
ฉันข่มจิตข่มใจกัดฟันกรอด โกรธจนปากสั่น
 
“สะ สุดหล่อ ขอช้างน้ำ…ขึ้นห้างได้มั้ยคะ…!”
 
“กร๊ากก ฮ่าๆๆ!”
 
รอฉันขึ้นไปได้แกต๊ายย > [] <*
 
“ขอโทษที่เป็นแฟนแรดร่าน ขี้เมา และหยาบคาย”
 
“…”
 
“เอ้า พูดสิ ฉันปล่อยเสือกัดตายจริงๆ นา”
 
ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!!!
 
ปั๊กๆๆๆ!!!
 
“ช่างแม่แกดิว๊ะ! กรี๊ดดดๆๆๆ! ถึงแต่งโป๊ขี้แอ๊ว ฉันก็ไม่เคยแอบแซ่บใคร! ที่เมาเพราะเครียดไง ชีวิตแม่มบัดซบ! ทีแกล่ะ สุภาพตายโหง!!! ไอ้ปากปีจอ
เอ๊ยยย!!!!~> [] <”
 
ปั๊กๆๆๆ!!!
 
“เฮ้ย อย่าถีบ!”
 
ไอ้หัวแดงกลัวต้นไม้ล้มรีบพรวดพราดลงมาดูอาการฉัน แล้วโดนหยุมหัวเละตามระเบียบ
 
“โอ๊ยๆๆ เออ ขอโทษ!”
 
ไฟว้นี้จึงจบลงด้วยการที่มันยอมให้ขี่คอเหยียบหลังขึ้นห้าง
 
.
 
ซ่าาา ซ่าาา
 
ณ ห้างสูงชวนเสียว บัดนาวมีผู้ประสบภัยนั่งสั่นง๊อก 2 หน่อถ้วน
 
ฝนไล่ช้างตกไล่ฉันเปียกเหมาะแหมะ ผ้าใบ กองไฟ จัมป์สูทเปรี้ยวเยี่ยวราด ไม่ช่วยคลายหนาวเล้ย
 
“มะ แม็กม่า กอดหน่อย…”
 
“ไม่…!”
 
หมับ!
 
ประโยคบอกเล่าย่ะ ไม่ต้องการคำตอบ!
 
“แน่นๆ สิ…ฉันหนาว”
 
“…”
 
ตึกตักๆๆ
 
หูนาบหัวนมบอดได้ยินเสียงใจเต้นโครมคราม
 
ไอ้หื่นเอ้ย! จะตุยเย่เป็นไอติมยักษ์คู่ ยังมีอารมณ์?
 
อร้ายย แต่ว่าบาป แอบเซ็กซี่อยู่น้าา -\\\-
 
อกล่ำบึก เสื้อขาวบางเฉอะแฉะ เนื้อแนบเนื้อ…ซี๊ดดดส์~
 
วรั้ย! ตายเลี้ยวว ป้าจี๊ดเฮ้ล มี น๊าวว ผีแรดเข้าสิงค๊าาา!!!
 
เฮ้! สาว~ นี่ไอ้หัวแดงเอง คนที่ด่าเธอว่า โง่ แรด ร่าน เพ้อเจ้อ อ้วน ใจดำ เสนียด เลวระยำ ปากขม เหม็น
 
หู้วว…อะเคร หมดมู้ดละ -o-
 
หมับ
 
กรี๊ดด ไหงนายรัดฉันแน่นกว่าเดิม เด็กทะลึ่ง! เดี๋ยวปั๊ดจับกดเลยหนิ! >0//
 
…อ๊ะ จู่ๆ ฉันก็คิดอะไรออก
 
“จำตอนรถตกคลองได้มั้ย?”
 
“นี่ เธอ…”
 
“จูบกันเถอะ”
 
ตึกตักๆๆ
 
วี๊ดด แล้วใจเต้นแรงเพื่ออ >\\\< นี่ทำเพราะความอยู่รอดล้วนๆ
 
เสียงพ่นลมหายใจฮืดฮาดของร่างสูงเริ่มดังแทรกสายฝน มือใหญ่เลื้อยจับท้ายทอยกระชากผมเบาๆ เร้าอารมณ์ให้ฉันเอนไปตามแรง หน้าเชิดขึ้นทำ
มุมองศาสบสายตาเร่าร้อน
 
“…ไม่จบแค่จูบแน่”
 
จังหวะนั้น แม่เสือสาวองค์ลง
 
ฉันสู้กลับกัดปากยั่ว ฟ้อนเล็บจิกอกแกร่ง
 
“ก็มาสิ”
 
ริมฝีปากระอุบดขยี้จูบดุดัน มือซนกดบีบคลึงเนื้อหนังมังสาอย่างหมันเขี้ยว สันจมูกโด่งเลื่อนไซร้ซอกคอ ฝังเขี้ยวขบให้เสียวซี๊ด
 
ฝั่งฉันสู้ไม่ถอยจิกกระชากผมแดงบ้าง ออกแรงผลักร่างกำยำนอนแผ่ราบ ถกเสื้อขาวลูบคลำผิวสีน้ำผึ้ง แล้วโน้มตัวพรมจุมพิตฝาก Kiss mark…
 
“อันตราย! อันตร๊ายยย!!!”
 
“กรี๊ดด!!!”
 
บุญมีแต่กรรมบัง เสียงไอ้แก่ที่ไหนกล้าดังเบรกเลิฟซีนช้านนน >*<
 
แม็กม่าใช้ไฟฉายมือถือส่องหาต้นตอด้านล่าง เห็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่ฉันเพิ่งยัดเงินไปตอนเช้ายืนโบกไม้โบกมือ
 
อุแหวะ ฉันมองมุมสูงนานไม่ได้อะ เวียนหัว @TT@
 
เอาเป็นว่า…
 
“วี๊ด~ มีคนมาช่วยแล้ว \ (^0^) /”
 
เดี๊ยนแฮปปี้เวรี่มัสพุ่งตัวกอดแม็กม่า แต่หมอนั่นกลับทำทีกระซิบกระซาบ
 
“…แน่ใจว่านั่นคน? ฝนตกใครมันจะเข้าป่าตอนกลางคืน แถมห้างใกล้โป่งดินศูนย์รวมสัตว์ร้ายอีก”
 
“คะ คิดมาก”
 
ฉันพยายามพูดปลอบใจตัวเอง เห็นกันอยู่ทนโท่ ไม่ใช่คนแล้วตัวอะไร๊?!?
 
“เสือสมิงๆ! ลงมาเร็ว! เสือสมิงอยู่ข้างบน!”
 
“ปัญญาอ่อน - -^”
 
ปากปีจอด่ากราดไม่เว้นเจ้าหน้าที่ ส่วนเดี๊ยนนั่งงงเต็ก
 
“เสือสมิงคือไรอ่า?”
 
“คล้ายๆ อังกอร์มั้ง เอ๊ะ หรือไอ้ลุงมันหลอกด่าเธอ?”
 
ฉันว่าคนที่คันปากอยากด่าคือนายมากกว่า -^-*
 
I'm not sure ยาเสน่ห์หรือไบโพล่าร์ พิศวาสแบบว็อบแว็บเกิ๊น
 
“ช่วยด้วยๆ! อันตรายๆ!”
 
“วุ้ว! รำคาญ หาทางไล่มันดิ๊ -*-”
 
“จัดไป”
 
ก๊อง!
 
แม็กม่าคว้าของใกล้มือปาใส่หัวผีบ้า ฉับพลันดวงตาสีแดงฉานก็ฉายแสงวาบท่ามกลางความมืด
 
คู่นึงเป็นของเจ้าหน้าที่อุทยานซึ่งตอนนี้ส่งเสียงขู่ในลำคอน่ากลัวเหมือนเสือป่า ส่วนอีกคู่คือรูปปั้นกระเทยทองที่เพิ่งถูกปาทิ้ง
 
“อุแว้ๆ พ่อจ้ะพ่อจ๋า~ รังแกหนูทำไม~”
 
ระ รูปปั้นตุ๊ดผีสิงขยับได้ยังกะ CG 3D ค่ายจ๊ะทิงจา!!! O [] o พ่วงซาวด์ก้องกังวานทอแหลซู้ดดด
 
!!!จีซัส ไครส์!!!
 
กระเทยทอง Vs (Maybe) เสือสมิง
 
รอลุ้นมันจะแทคทีมฆ่าฉันมั้ยน๊ออ TT [] TT~
 

(จบตอน)