เก็บไว้.

10.0

เขียนโดย Anthika_write

วันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2567 เวลา 20.18 น.

  16 ตอน
  0 วิจารณ์
  1,003 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 กันยายน พ.ศ. 2567 16.22 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ความรักของเรา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“เนยนัดเจอกับเพื่อนที่อยู่แถวนี้ค่ะ คอปเตอร์ขอตามไปด้วย”

“เรา…ไปนั่งชิงช้าเล่นกันไหมครับ แต่พี่ขอตัวไปล้างหน้าก่อน”

“ได้ค่ะ”

ชมพู่เก็บกล้องและคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คเข้าไปไว้ในห้องพัก ปิดประตูล็อกห้อง ออกมาก็เจอกานต์ที่ทางเดินหน้าห้องพักพอดี

 

“วันนี้เหนื่อยไหมครับ ตื่นตั้งแต่เช้า ออกเดินทางมาแล้วต้อง…มาถ่ายภาพอีก เหมือนมาทำงานมากกว่ามาพักผ่อนนะครับ”

ทั้งสองก้าวเดินเคียงกันบนทางเดินจากหน้าห้องพักเบี่ยงไปทางขวา มุ่งหน้าไปที่ชิงช้าใต้ต้นไม้ใหญ่ สายลมพัดผ่านกระทบผิวหน้าอย่างแผ่วเบา

“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ”

“ขอบคุณนะครับ พี่เปิดดูภาพงานรับปริญญาแล้ว ชมพู่ถ่ายภาพเก่งนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ เริ่มจากความชอบ ถ่ายแบบที่ตัวเองชอบค่ะ ที่นี่มีให้เช่าถ่ายพรีเวดดิ้งมั้ยคะ มีมุมสวยเยอะเลยนะคะ” เธอพูดพลางหันไปมองสวนกลางรีสอร์ตพุ่มไม้ดอกกำลังออกดอกสะพรั่ง ผีเสื้อบินเกาะอยู่บนกลีบดอกไม้

“ตอนนี้ยังไม่มีใครติดต่อมานะครับ ยังไม่ค่อยมีใครรู้จักครับ”

“ค่ะ อีกหน่อย…ต้องมีคนรู้จักทั่วประเทศแน่นอนค่ะ”

“ขอบคุณครับ ถ้ามีลูกค้าต้องการหาช่างภาพ พี่ขออนุญาตแนะนำชมพู่ให้ได้ไหมครับ”

“ยินดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

“พี่ขอ…ข้อมูลติดต่อได้ไหมครับ เอาไว้…ให้ลูกค้าครับ”

“ยินดีมากค่ะ ขอบคุณนะคะ”

กานต์ยื่นโทรศัพท์มือถือให้ชมพู่ เธอกดเบอร์โทรแล้วคืนให้เขา เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของชมพู่ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูเป็นเบอร์แปลกที่ไม่เคยบันทึกชื่อไว้

“เบอร์โทรของพี่นะครับ”

ชมพู่หันไปมองกานต์ ทั้งสองสบตาและยิ้มให้กันอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นเปล่งประกายเจิดจ้า ใบหน้าคมคายและดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ชมพู่รู้สึกคุ้นตาและคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด

ทั้งสองนั่งชิงช้าเคียงกันเงียบ ๆ สักพักชมพู่ก็เอ่ยปากขึ้น “พี่กานต์มีแฟนหรือยังคะ” คำถามที่ค้างคาใจของเธอ และเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงชุดขาวผมยาวสยายคนนั้นที่ไม่มีใครกล้าถามถึง

“เคยมีครับ แล้ว…ก็จบลงไปตั้งแต่ปีที่แล้ว แฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิต เราเริ่มคบกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง คบกันได้สักพักเขาก็บอกว่ามีคู่หมั้นอยู่แล้วทุกอย่างเป็นความเหมาะสมตามความเห็นผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย ทั้งเรื่องธุรกิจ ฐานะทางสังคมของทั้งสองครอบครัว พอเรียนจบเขาก็จำเป็นที่จะต้องแต่งงานทันทีเลยบอกความจริงกับพี่ตั้งแต่แรก เขาไม่อยากให้พี่เสียใจทีหลัง” กานต์ยิ้มออกมาก่อนที่จะเล่าต่อไป “ช่วงเวลาที่คบกัน…มันดีมาก เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง แม้ในช่วงเวลาที่พี่เรียนหนักและทำงานเสริมหนักจนไม่มีเวลาให้ ใช้เวลาอยู่ด้วยกันไปเที่ยวที่ที่อยากไปด้วยกัน ไปกินอาหารที่อยากกินด้วยกัน ตั้งใจทำทุกวันให้ดีที่สุด พี่บอกกับเขาว่าเมื่อถึงวันนั้น…ก็ให้บอก พี่จะไม่รั้งเขาไว้ ให้เขาเดินไปตามทางไปทำหน้าที่ที่เขาต้องทำ ไม่ต้องรู้สึกผิดหรือเสียใจ ถึงแม้จะเลิกกันราไปเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ความรักที่มีต่อกันขอให้เก็บไว้เป็นความทรงจำว่าครั้งหนึ่งเราเคยรักกันแค่นั้นก็พอ” กานต์ทอดสายตามองไปที่ลำธาร ยิ้มมุมปาก “พี่ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยนะ”

กล่องเก็บความทรงจำที่ปิดล็อกอย่างแน่นหนา เก็บซ่อนอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจได้ถูกเปิดออกและพรั่งพรูออกมาจนหมดเปลือก ราวกับว่าเขาไม่มีความลับใดที่ต้องปิดบังกับหญิงสาวที่อยู่เคียงข้างตอนนี้ แม้กระทั่งในมุมที่เขากำลังอ่อนแอ มุมที่เขาไม่อยากให้ใครได้เห็น

“ทำไมพี่เล่าให้ชมพู่ฟังคะ”

เขาหันกลับมาสบตาเธอแล้วเอ่ย “เพราะพี่รู้ว่าชมพู่ฟังแล้วจะไม่ตัดสินใครไงครับ”

ชมพู่เอื้อมมือไปแตะบ่ากานต์ เขายิ้มพราย แววตาโหยหายามพูดถึงผู้หญิงคนนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความคิดถึง เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเขาในมุมนี้

ไม่แปลกใจเลยที่เขาไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใคร คำพูดจากคนที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ไม่ว่าจะทิศทางไหนที่เอ่ยพาดพิงไปถึงผู้หญิงที่เขารัก ผู้หญิงร่างผอมสูงสวมชุดขาวผมยาวสยายคนนั้นที่สะกดให้เขาหยุดนิ่งไปทันทีที่เห็นหน้าราวกับเวลาหยุดเดินไปชั่วขณะ เขาก็ไม่อยากได้ยินมันทั้งนั้น และเธอสัมผัสได้ว่าหัวใจดวงนี้ได้ถูกปิดลงไปพร้อมกับกล่องเก็บความทรงจำใบนั้น

 

'ความเจ็บปวด มักอยู่นานกว่าความสุขเสมอ'

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา