Love Wayo รักสุดใจเจ้าชายสายลม

รูปฉันตอนสะดุดโน้ตบุ๊คล้มแล้ววิ่งหนีนี่หว่า…! O___O

มันทำให้ฉันนึกถึงวันแรกที่เราเจอกันแล้วยิ้มขึ้นมา…หมอนั่นยังเก็บไว้อีกเหรอ….? แต่ที่แปลกกว่านั้น มีรูปผู้หญิงบางคนอยู่ในกล้องด้วย เธอสวยแล้วหน้าตาก็คล้ายกับฉันยังไงไม่รู้แต่สาบานได้ว่าไม่ใช่ฉัน…=.=

“ฮ้า!~นี่มันอีฟนี่นา…?O[]o” สโนวทำหน้าตะลึงแล้วฉกกล้องนั่นไปดู

 

“เธอว่าไงนะ…?”

“ก็นี่ไง!! มันรูปอีฟนะ เอ๊ะ!? แต่จะว่าไป…ฉันพึ่งสังเกตนะ แกนี่หน้าตาคล้ายอีฟมากเลย!”

“ฉันอ่ะนะ?”

“ก็ใช่น่ะสิ…ทำไมถึงไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยนะ?...เอ๊ะ หรือเพราะแกชอบทำตัวบ้าๆบอๆต่างกับอีฟราวฟ้ากับเหวเลยไม่มีใครรู้กันนะ=O=” หลอกด่าฉันนี่หว่า…-__-^

ฉันเปิดต่อไปก็เจอรูปโยกับอีฟถ่ายคู่กัน 2-3 รูป แต่นอกนั้นก็มีแต่รูปฉัน…ฉัน…แล้วก็ฉัน -////-

แม้แต่รูปตอนเรียน ตอนนอน ตอนกิน ตอนเอ๋อ ตอนเผลอ ตอนเหม่อ ทำไมฉันไม่รู้ตัวเลยนะว่าถูกถ่าย >///<
แต่ภาพพวกนี้มันก็ทำให้ฉันหัวเราะออกมาได้จนท้องแข็ง…ฮ่าๆๆๆ^[]^ แต่พอดูไปเป็นสิบกว่าภาพจู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาแบบไร้เหตุผลอีกแล้ว…นายคงเฝ้าดูฉันมาตลอดเลยสินะ…แม้กระทั่งตอนฉันอยู่กับแม็กม่าหรือซันไลท์ นายนี่มันโรคจิตชะมัดเลย…แง~TToTT

“ว๊าย! ร้องไห้ทำไมอ่ะO^O”

“ฉัน ฮึก…ตัดใจไม่ได้! ฉันอยากไปหาโย! ไม่ว่ายังไงก็อยากไปหาเค้า TTTTOTTTT”

“บ่อน้ำตาตื้นนะ…นี่แกยังดูไม่ถึงครึ่งเลย” สโนวลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน

“ฉันไปไม่ทันแล้วใช่ไหม?! ฉันอยากไปหาเค้า T^T”

 “…” สโนวไม่พูดอะแล้วนั่งเป็นเพื่อนฉัน

แกร่บ…! กร๊อบแกร๊บๆ…

มีบางอย่างทิ่มอกฉันตอนที่ฉันนั่งกอดเข่าร้องไห้ ฉันจึงหยิบมันออกมาดู นี่…กระดาษอะไรเนี่ย!! ทำไมมาอยู่ในกระเป๋าอกเสื้อฉันได้ล่ะ?...ฉันค่อยๆคลี่มันออกมาดูเนื้อหาข้างใน…

 

‘ถึง ยัยพิลึก(เอวานีน)

ฉันขอโทษในทุกๆอย่างที่ฉันทำให้เธอเสียใจ…เธอจะยังเชื่ออยู่รึเปล่า ?
ว่าที่ทำทั้งหมดน่ะ ฉันมีเหตุผลนะ ฉันยังคงรักเธอถึงจะบอกว่าไม่รัก ฉันยังคงคิดถึงเธอ
ถึงจะทำเหมือนไม่ใส่ใจ ฉันโกรธนะ เวลาเธออยู่กับไอ้หัวแดงนั่น แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้…
ฉันทำไม่ได้จริงๆ ฉันอยากให้เธอรู้ว่าฉันไม่เคยนอกใจเธอ..! ฉันจะไปจากที่นี่แล้ว…
ไปจากโรงเรียนนี้ ไปจากประเทศนี้ ไปจากเธอ …กว่าเธอจะได้อ่านข้อความนี้หรือ
ไม่ได้อ่านมันก็ตาม ฉันคงไปไกลแล้ว…
ฉันมันพูดไม่ออก ไม่กล้าบอกลาเธอตรงๆ…ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา
… ‘ฉันรักเธอเอวานีน’…
                                                                                                                Wayo’

“ฮึก…ฮึก…ฮึก…ฮืออออออ!!!” คราวนี้ฉันยิ่งสะอื้นไปมากกว่าเดิมอีก ฉันร้องไห้ไม่หยุด พอพลิกกระดาษไปด้านหลังก็มีบางอย่างที่ทำให้ฉันหยุดสะอื้น 22.00น. เที่ยวบิน k309 วันที่ x/xx/xx นี่มันวันนี้นี่ O_O! ใครเขียนกัน!?
ไม่ใช่ลายมือโย!...แต่ฉันไม่สนใจอะไรอีกแล้ว!

“สโนวนี่กี่โมงแล้ว?”      

 “อีก 20 นาที 4 ทุ่ม ถามทำไม?”

“สนามบินที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหน?!”

 “ย…อยู่ที่แถวๆตึก EFOน่ะ…เดี๋ยว! แกจะไปไหน?!”

ฉันวิ่งออกมาจากที่พักมุ่งหน้าไปที่ถนนโดยเร็วที่สุดเท่าที่สองเท้านี้จะเร็วได้ ‘เธอจะยังเชื่ออยู่รึเปล่า? ว่าที่ทำทั้งหมดน่ะ ฉันมีเหตุผลนะ’ โย…ฉันเชื่อนาย! ตอนนี้ฉันยอมเชื่อนายหมดใจแล้ว…! ขอแค่…ตามนายทัน

“แฮ่กๆๆๆ!!” ฉันหอบถี่จนแทบจะเป็นลมเท้าระบมไปหมด แต่ก็ยังคงวิ่งต่อไปจนมาถึงหน้าถนนมืดๆ ฉับพลันแสงไฟสว่างจ้าก็พุ่งเข้ามาหาตัวฉัน!!!

‘นั่นของผมเอง’ ‘เธอตื้บของๆผม’ นั่นเป็นประโยคแรกที่นายพูดกับฉัน

‘ยัยพิลึก’ นั่นเป็นคำแรกที่นายด่าฉัน

‘ประชดสินะ’ ‘ก็มีความจริง 70%’ ‘อ่อ ของฉัน 45%’ นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินนายพูดกับฉันเกิน 5 พยางค์เพราะเรื่องไร้สาระ

‘ฉันไม่ได้รำคาญ’ นั่นเป็นคำแรกที่นายพูดแล้วทำให้ฉันเริ่มคิด

 ‘Happy Birth Day to you…’ เป็นครั้งแรกที่นายร้องเพลงให้ฉันทั้งๆที่เกลียด…

‘คิก…หน้ายังกะผี’ เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นนายหัวเราะ

‘ของขวัญจากฉันนะ’ เป็นครั้งแรกที่นายให้ของขวัญ(ที่มีแต่นายเท่านั้นที่ให้ได้)

‘ออกไปซะ…’ ‘หูหนวกรึไง !!’ เป็นครั้งแรกที่เห็นนายโกรธและปกป้องฉันขนาดนี้

‘โคตรเหง้าศักราช’ เป็นครั้งแรกที่นายงอนเพราะฉันเอาทิงเจอร์ไปราดแผลนาย

‘ฉันเกลียดเธอ…’ เป็นครั้งแรกที่นายหายไปจากฉัน…

‘meet  you, every time’ เป็นครั้งแรกที่นายกลับมาแล้วบอกว่าคิดถึงฉันตลอดเวลา(ถึงมันจะเป็นภาษาอังกฤษก็เถอะ)

‘วันนี้น่ารักดี’‘ชุดน่ะ’ เป็นครั้งแรกที่นายชม(ชุด)ฉัน

‘ขอสาบานต่ออีฟ…’‘จะรักตลอดไป’เป็นครั้งแรกที่นายสารภาพรักฉัน(ในฐานะอีฟ)

‘ไปกันเถอะ’ ‘เรากำลังจะไปไหนเหรอ?’ ‘ที่ลับของอีฟ’ เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้จักนายมากขึ้น เพราะนายเปิดใจให้ฉันฟังและเป็นครั้งแรกที่ฉันได้ไปที่หอนาฬิกา(ต้องสาป)

‘ฉันรักเธอ…อยู่กับฉันตลอดไปได้ไหม?’ ครั้งแรกที่นายบอกรักฉัน(ถึงมันอาจจะเป็นแค่เรื่องโกหก…อาจจะ)

‘วาโย…’ ‘ฉันชื่อ ‘วาโย’’ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้รู้จักชื่อของนาย

‘ชื่อโคตรแปลกเลย’ ‘แต่ฉันก็ชอบนะ’ ‘เอวานีน’ เป็นครั้งแรกที่นายเรียกชื่อฉันจริงๆ

‘ไปตายซะ…เอวานีน’ เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกผิดมากที่สุด

‘ฉันรักเธอ…เป็นของฉันได้ไหม…’ เป็นครั้งแรกที่นายจูบฉัน(เพราะเมา)

‘ฉันจะไม่ทิ้งเธออีกแล้ว ฉันสัญญา…’ เป็นครั้งแรกที่นายให้สัญญาไว้กับฉัน

‘ฟังฉันก่อนนะ!’ เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้ว่านายนอกใจ

‘ฉันไปเอง…’ เป็นครั้งแรกที่ฉันโกรธนายมากจริงๆ แต่พอนายไม่สบายฉันก็อดช่วยไม่ได้…

‘ไปไหนมา!?’ เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่อยากพูดกับนายเลย

‘ทุกอย่างที่ฉันทำ…เรื่องของเรา…มันเป็นเรื่องโกหก ลืมมันให้หมดซะ จูบนี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะใช้บอกลาเธอจริงๆ…เธอไม่เคยรู้จักฉัน…ไม่เคยรู้จักคนชื่อ ‘วาโย’…จำเอาไว้…’ ครั้งแรกที่นายตั้งใจจูบฉันจริงๆ…แล้วปฏิเสธความรักของฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชา

‘หึ…เธอมันซื่อบื้อ’ และนี่ครั้งสุดท้าย…ที่เราได้คุยกัน

โครมมมมมม!!!!!!

จู่ๆก็มีแสงไฟจ้าพุ่งมาจากไหนไม่รู้ปะทะกับร่างฉันอย่างจัง ร่างของฉันกระเด็นไปเพราะแรงนั่น รสเลือดในปากเป็นสิ่งเดียวที่ฉันรับรู้ได้…มือของฉันกำกล้องจิ๋วๆนั่นไว้แน่น
ก่อนที่ฉันจะไม่รับรู้อะไรอีกเลย

‘meet  you, every time’

ฉันรักนาย…แม้ตอนนี้…อาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลยก็ตาม