ชีวิตใหม่ของผู้กล้าจอมปลอม

•ผู้มาเยือน จากต่างโลก•

 

ชาติที่แล้วผมมีชื่อว่า สมชาย วงศ์รวย แต่ครอบครัวของผมไม่ได้รวยเหมือนนามสกุล ผมชอบอ่านนิยายและดูอนิเมะแนวแฟนตาซีมาก

 

แนวต่างโลกอะไรอย่างงี้

 

ผมจึงพยายามออกกำลังกายฝึกซ้อมเตรียมพร้อมไว้

 

หวังว่าสักวันจะถึงโอกาสของผม แต่ในความเป็นจริงมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

 

แต่แล้ววันหนึ่ง โอกาสของผมก็มาถึง ผมถูกยิงตาย

 

จะบอกว่าถูกยิงก็ไม่ได้ น่าจะบอกว่าโดนลูกหลงตายมากกว่า เมื่อผมกำลังนั่งรถไปโรงเรียน ผมเห็นคนร้ายกำลังใช้ปืนขู่ผู้หญิงอยู่ในมุมตึก

 

ผมจึงคิดจะเข้าไปช่วยแต่ หมาที่เดินผ่านมาเจอผมดันเห่าเสียก่อน คนร้ายตกใจได้ยิงหมา กระสุนปืนกระเด็นมาโดนผม ตายไปด้วยกัน

 

ในตอนนั้นผมได้เจอกับเทพธิดาผู้แสนงดงามและใจดี

 

ด้วยความกล้าหาญที่ผมได้กระทำ เธอได้ให้ผมและหมาตัวนั้นมาเกิดที่ต่างโลก ผมได้เกิดในตระกูลราชวงศ์แห่งอาณาจักรมิสลูน่า 'เรน ลูอิส' นั้นคือชื่อของผมในชาตินี้ ส่วนเจ้าหมาก็ได้เกิดเป็นภูติไฟชั้นต่ำ และทำพันธสัญญากับผม เลยให้ชื่อว่า ซาลามานเดอร์ ซึ่งเป็นชื่อภูติไฟในนิยายแฟนตาซีที่ผมเคยอ่านตอนยังมีชีวิตอยู่

 

"นี่ลูกพี่ เหมือนว่าพวกเขาจะลืมพวกเรานะ"

 

เจ้าหมาไฟซาลามานเดอร์ ที่เดินตามผมมามีท่าทางเหนื่อยใจ เพราะนี่เป็นเรื่องปกติที่ท่านพ่อเวลาอยู่กับสหายอย่างมาร์ควิสเลโอนาร์ด พวกผมก็ไม่จำเป็น

 

"เฮ้อ..คงต้องหาทางไปคฤหาสน์ตระกูลแอชคลาส เองนั้นแหละ "

 

ผมถอนหายใจ เจ้าหมาไฟเห็นก็ถอนหายใจตาม

 

แล้วจะให้ผมตามมาทำไมละเนี้ย ก่อนอื่นคงต้องหาถามทางคนแถวๆนี้ก่อน ผมมองไปรอบๆ ก็จะสะดุดตาคนๆหนึ่ง

 

 

 

เธอเป็นสาวน้อยผมสีดำยาวสลวย ดวงตาสีฟ้าอ่อน ผิวสีขาวราวกับจะหายไป เธอสูงประมาณ110ซม. อายุน่าจะไล่เลี่ยกับผมที่มีอายุ5ขวบ เธอสวมชุดทักซิโด้ดำยาว เหมือนชุดเด็กผู้ชาย แต่นั้นไม่ทำให้สเน่ห์ของเธอลดลงแม้แต่น้อย

 

นี่รึว่ามันคือ อีเว้นท์ปักธงกัน ผมเดินเข้าไปหวังว่าจะชวนเธอคุย เจ้าหมาไฟเห็นดังนั้นจึงเดินตามมา

 

"น้องสาว คฤหาสน์ตระกูลแอชคลาส ไปทางไหนหรอจ๊ะ"

 

"ผมเป็นผู้ชายครับ"

 

ห่ะ เดี๋ยวสิๆ ผมหันไปมองเจ้าหมาไฟที่อยู่ข้างหลัง เจ้านั้นกับพยักหน้ารับ ไม่สิๆ แม้แต่พวกพี่สาวในปราสาท

 

ก็ยังดูด้อยกว่าเมื่อเทียบกับเด็กตรงหน้านี้

 

"สายตาภูติค่อนข้างพิเศษ เชื่อเจ้านั้นเถอะครับ"

 

"แล้วก็... คฤหาสน์ประจำตระกูลแอชคลาส อยู่สุดทางเดินติดกับป่า ถ้านายตามทางนี้ไปก็จะเจอคนเฝ้าประตู"

 

อีเว้นท์ปักธงได้พังทลายลง

 

"ขอบคุณมากครับ" ผมขอบคุณพร้อมกับยื่นเหรียญทองให้1เหรียญ เพื่อเป็นการตอบแทน เด็กชายผมสีดำตรงหน้ายอมรับแต่โดยดี

 

"ขอบคุณมากครับ ถ้ามีโอกาสจะใช้คืนนะครับ"

 

ลอยยิ้มเด็กชายผมสีดำ ทำให้ผมรู้สึกใจเต้น

 

ไม่ได้ๆ เจ้านี่เป็นผู้ชาย แต่ว่ายังเป็นเพื่อนกันได้

 

"ผม เรน ลูอิส ยินดีที่ได้รู้จัก ขอทราบชื่อนายได้ไหม"

 

"โนอา แอชคลาส ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

 

คนของตระกูลแอชคลาสหรอกหรือเนี่ย ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ถึงสงสัยแต่ผมก็ไม่ได้ไถ่ถาม ต่างคนต่างแยก

 

ผมกับเจ้าหมาไฟ ก็รีบไปที่คฤหาสน์ตระกูลแอชคลาส

 

"นี่ลูกพี่"

 

สุนัขสีขาวลวดลายสีแดง คล้ายสุนัขจิ้งจอก ตัวขนาดเท่าเด็ก5ขวบ ที่โดดเด่นคือไฟที่ไหม้ตามลวดลายสีแดงของมัน

 

"เธอคนนั้นไม่ใช่คนธรรมดา"

 

"ก็คงจะเป็นอย่างงั้น คนธรรมดาจะมองเห็นนายได้ไง"

 

ช่างเถอะถ้าเป็นคนของตระกูลแอชคลาสก็ถือเป็นมิตรล่ะนะ

 

ผมคิดพรางเดินมาจนถึง ตระกูลคฤหาสน์แอชคลาส

 

แต่ทำไมบรรยากาศมันวุ่นวายชอบกล

 

 

 

•โนอา แอชคลาส•

 

ตัวผมมีได้รับเหรียญมาแล้ว ก็เดินชมย่านการค้าต่อ

 

"คุณหนู รับขนมหวานไหมจ๊ะ ป้าให้ลองเอาไปชิม"

 

"อะ ขอบคุณครับป้า"

 

ผมเดินชมทั่วย่านการค้าของเมืองแอชคลาส ใช้เหรียญทองซื้อของกินอร่อยมามากเกินตัว

 

บนโลกนี้มีสกุลเงินเป็นเหรียญ 10เหรียญทองแดง เท่ากับ1เหรียญเงิน 10เหรียญเงิน เท่ากับ 1เหรียญทอง 10เหรียญทอง เท่ากับ1เหรียญทองคำขาว

 

ซึ่งผู้คนส่วนใหญ่จะใช้แค่2-3เหรียญทองแดงซื้ออาหารเท่านั้น

 

"เหมือนจะซื้อมาเยอะไปหน่อย ฟลอร่าไม่ทานด้วยกันหรอครับ"

 

"ไม่ค่ะนายท่าน ถึงข้าจะทานก็ไม่รู้รสชาติอยู่ดี"

 

นั้นสินะภูติต้องการพลังเวทย์เพื่อใช้บำเพ็ญระดับ

 

การที่จะสามารถรับรสชาติได้นั้นจะต้องเป็นภูติศักดิ์สิทธิ์ เสียก่อน ภูติศักดิ์สิทธิ์ เป็นสิ่งมีชีวิตแบบจิต ที่มีโครงสร้างร่างกายและอวัยวะเหมือนมนุษย์

 

แต่ ฟลอร่านั้นพิเศษเธอมีโครงสร้างร่างกายเหมือนมนุษย์แต่ร่างจริงเธอ ยังเป็นภูติพฤกษา ดอกมันดาลา

 

ถึงจะกินอาหารไปก็ไม่สามารถรับรู้รสชาติได้อยู่ดี

 

"ผมจะพยายามช่วยเธอให้ได้นะ"

 

ฟลอร่าที่ยอมสละพลังระดับมหาภูติศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังเทียบเทียมพระเจ้าเพื่อตามหาผม แล้วผมจะไม่ช่วยเธอได้ยังไง ใบหน้าน้อยๆของเธอมีสีแดงก่ำ ดวงตาสีมรกตเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความยินดี

 

ผมเดินไปเลื่อยกับถูกล่อลวงด้วยดอกไม้ชนิดหนึ่ง

 

ดอกไม้ขนาดเล็ก สีฟ้า5แฉก โดยจะออกดอกตามปลายยอดส่วนโคน กลีบจะเชื่อมติดเป็นหลอดสั้นๆ

 

"นี่มัน!"

 

ภาพของหญิงสาวผมสีเงินยาวสลวย นัยน์ตาสีแดง

 

ผุดขึ้นในใจผม เธอคือเพื่อนสมัยเด็กเมื่อผมยังอยู่ในโลกนั้น เธอได้มอบดอกฟอร์เก็ทมีน็อทให้กับผม

 

"นี่ ฉันให้"

 

หญิงสาวผมสีเงิน ดวงตาสีแดง ได้ยื่นดอกไม้สีฟ้า5แฉกให้ชายหนุ่ม

 

"เธอรู้ไหมดอกไม้ดอกนี้มันอะไร"

 

ชายหนุ่มรับดอกไม้ที่หญิงสาวมอบให้และได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับดอกไม้สีฟ้า5แฉกให้เธอฟัง

 

"ดอกฟอร์เก็ทมีน็อท ในที่ๆผมจากมา มันมีความหมายว่ารักแท้นะ"

 

ตามตำนานเล่าไว้ว่า อัศวินผู้กล้าหาญได้เดินชมดอกไม้กับสาวงามนางหนึ่ง ริมฝั่งแม่น้ำ สาวงามได้มองเห็นดอกไม้เล็กที่ขึ้นอยู่บริเวณริมตลิ่ง เธอได้วิงวอนให้เขาลงไปเก็บให้

 

แต่ขณะที่กำลังเอื้อมมือไปเก็บดอกไม้ก็พลันลื่นไถลลงไปในแม่น้ำ แต่ด้วยเสื้อเกราะที่หนักไม่สามารถทำให้เขาว่ายน้ำได้ แต่ก่อนที่เขาจะหายไปในสายธาร

 

เขาก็ได้ร้องตะโกนว่า "Ne m'oubliez pas" อย่าลืมฉัน

 

"ดอกไม้ชนิดนี้จึงมีชื่อ ฟอร์เก็ทมีน็อท ที่มีความหมายว่า รักแท้นะ"

 

"งั้นโนอาก็อย่าลืมฉันนะ"

 

เธอยิ้มอย่างซุกซนพรางยื่นดอกฟอร์เก็ทมีน็อทมาให้อีกหลายดอก

 

"ผมจะลืมเธอได้ไงเล่าแบบนี้"

 

เหมือนน้ำตาจะไหลออกตา แต่ก็ข่มความรู้สึกไว้ได้

 

"นายท่าน มีอะไรงั้นหรอ"

 

ภูติตัวน้อยทำท่าทางสงสัยพรางมองไปยังดอกไม้สีฟ้าตามสายตาผม

 

"ผมแค่ อยากได้ ดอกไม้นั้นไปปลูกไว้ในสวนที่คฤหาสน์ตระกูลแอชคลาส นะ"

 

ผมส่ายหน้า และกับมายิ้มอีกครั้ง เธอได้ยินดังนั้นก็บินไปใกล้ดอกไม้ และใช้เวทย์เก็บดอกไม้มาให้ผมทั้งต้นเลย

 

"ขอบคุณนะครับ ฟลอร่า"

 

"แค่นายท่าน ชอบมันก็เพียงพอแล้ว"

 

ใบหน้าน้อยๆของเธอมีสีแดงเรื่อ ผมยื่นมือไปรับดอกไม้จากเธอ

 

แต่ก่อนที่มือผมจะโดนดอกไม้กับมีเสียงตะโกนขึ้นมาก่อน

 

"หยุด ส่งของมีค่ามาให้หมดแล้วไสหัวไปซะ"

 

เด็กอายุประมาณ5-10ขวบ ราวๆ10คนล้อมผมไว้