ชีวิตใหม่ของผู้กล้าจอมปลอม

•เรน ลูอิส•
 
“ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะครับ”
 
ก่อนที่ร่างของเด็กชายจะล้มลงกับพื้น ผมก็ได้พุงตัวเข้าไปรับไว้ในทันที
 
“นายน้อยค่ะ!”
 
เมดสาวแอนนาเห็นดังนั้น จึงรีบเข้ามาดูสถานการณ์ในทันที
 
ใบหน้าดูซีดเซียว ร่างบางของเด็กชายไร้การตอบสนองผมเห็นดังนั้นจึงรีบตรวจสอบทันที
 
“นายน้อยโนอาค่ะ!”
 
เมดสาวแอนนาตะโกนเรียกเสียงดังด้วยความเป็นห่วง ในแววตาเธอดูเป็นกังวล
 
“เฮ้อ... วางใจเถอะครับ ยังมีชีวิตอยู่”
 
ผมถอนหายใจเฮือกด้วยความโล่งอก เด็กชายยังคงมีลมหายใจอยู่
 
เพียงแค่หมดสติไปเพราะได้รับผลจากความเหนื่อยล้า เหตุผลคงเพราะใช้พลังมากเกินกำลัง
 
ครั้งก่อนที่ผมใช้ สายเลือด [ผู้ปกครอง] เพื่อหยุดการต่อสู้ของอาจารย์ลิเลียนแค่เพียงไม่กี่วิ ร่างกายก็รู้สึกหนักทึ่งแล้ว
 
ครั้งนี้เองก็คงจะเป็นแบบนั้น...
 
ผมกวาดสายตามองรอบๆ ก็รู้สึกเจ็บใจที่ตัวเองต้องเป็นตัวถ่วง ถึงขั้นเคยคิดจะใช้ชีวิตตัวเองเพื่อแลกกับพวกพ้อง แต่ก็ถูกโนอาช่วยเอาไว้ก่อน
 
เด็กชายผมสีดำได้เสนอแผนการที่ผมเองก็คิดว่ามันมีโอกาสเป็นไปได้
 
“เอาละนะ คู่หู!”
 
ผมใช้จิตสื่อสารติดต่อกับคู่หูอย่าง ภูติแห่งไฟซาลามานเดอร์ ที่ยังคงซ่อนเร้นอยู่
 
“อืม รออยู่เลยล่ะ!”
 
ท้องฟ้ามืดราวกับคืนเดือนดับ หมอกหนาและเสียงโหยหวนของวิญญาณร้ายและฝูงสเกลเลตันปรากฏตัวบนหลุมศพมากมาย บรรยากาศราวกับอยู่ในป่าช้าทำให้ขนหัวลุกซู่
 
ถ้าในเกมส์หรืออนิเมะที่ผมเคยดูในชาติก่อน นี้ก็คงจะเป็นการสร้างอาณาเขตหรือฟิลด์ เพื่อบัพพลังละมั้ง
 
ช่างเป็นฟิลด์ที่ชวนสยองสมกับเป็นเนโครแมนเซอร์
 
แต่นั้นจะเป็นยังไงก็ช่าง ศัตรูที่จ้องจะเอาชีวิตผม ผมเองก็ไม่จำเป็นจะต้องมีเมตตาอะไรทั้งนั้น
 
“ไอ้กิ่งกือ! แกรู้หรือไม่ว่าทำไมจักรวรรดิมิสลูน่าถึงมีพวกเรา ราชวงศ์ลูอิสเป็นจักรพรรดิ”
 
ผมไม่จำเป็นเป็นต้องรอคำตอบ เริ่มปลดปล่อยออร่าพลังระดับ [ฝึกหัดระยะกลาง] และเปิดใช้ทักษะพลังสายเลือด [ผู้ปกครอง] ทันที
 
“เรน ลูอิส บรรลุระดับพลัง [นักรบ] !”
 
“เรน ลูอิส บรรลุระดับพลัง [อัศวิน] !”
 
“เรน ลูอิส บรรลุระดับพลัง [ผู้เชี่ยวชาญ] !”
 
เสียงวัฏจักรโลกดังก้อง ร่างของผมเปล่งประกาย
 
ออร่าสีทองส่องสว่างราวกับดวงดาว พลังของผมพุ่งทะลวงจนถึงระดับ [ผู้เชี่ยวชาญ]
 
นี้นะหรือ [ผู้เชี่ยวชาญ] ถึงแม้ว่าจะแค่เพียงชั่วคราวแต่ตัวในตอนนี้รู้สึกเหมือนจะทำอะไรก็ได้ไปหมด
 
“ที่ราชวงศ์ลูอิสเป็นจักรพรรดิก็เพราะพวกเรามีคุณสมบัติที่จะเป็นยังไงละ”
 
“ระดับ [ผู้เชี่ยวชาญ] นี่แกทำอะไรไปงั้นหรือ!?”
 
ชายในชุดคลุมสีดำมีท่าทางตลึง แต่ผมไม่ได้มีเวลามากพอจะตอบคำถามศัตรู
 
เบนสายตาไปที่มือโครงกระดูกยักษ์ที่ถูกตัดขาดและยื่นมือไปสัมผัสทันที
 
“ [สับเปลี่ยน] ”
 
มือโครงกระดูกยักษ์ถูกทักษะ [สับเปลี่ยน] ของผมเปลี่ยนเป็นพลังให้กับซาลามานเดอร์
 
ร่างซาลามานเดอร์เปลี่ยนเป็นโครงกระดูกยักษ์สูงตระหง่านราว 10 เมตร บนร่างโครงกระดูกเต็มไปด้วยเปลวเพลิงสีแดงลุกไหม้รุนแรง
 
“ภูติขั้นสูงงั้นหรือ!?”
 
“ชิ! ประมาทไปเสียได้”
 
ศัตรูสบถด้วยความไม่พอใจ พร้อมเตรียมตัวจะถอยหนี
 
แต่ผมไม่ยอมให้ทำอย่างงั้น! จุดอ่อนของเวทย์มนตร์ประเภทธาตุวิญญาณก็แพ้ทางธาตุศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้ว
 
“ไม่ต้องออมแรง จัดการเลยคู่หู!”
 
พลังสายเลือด [ผู้ปกครอง] ใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว ผมไม่ได้คิดอะไรมาก ต้องการจะปิดฉากให้เร็วที่สุด
 
แต่ทว่า ผมก็ต้องเสียใจกับคำพูดไม่คิดของผม!
 
“โอ้! ได้เลย [ซาลามานเดอร์ ก็อดแฮนด์ สเปเชียล อิมแพค] ”
 
ร่างโครงกระดูกยักษ์ปล่อยหนึ่งหมัดท่าไม้ตาย ที่เต็มไปด้วยพลังทำลายล้างสูง ใส่ร่างสเกลเลตันยักษ์และชายชุดดำ
 
แต่เหมือนว่าจะทำเกินไปหน่อย...
 
ซาลามานเดอร์ตอนนี้ราวกับยักษ์ที่ปรากฏตัวเพื่อทำลายล้างทุกสิ่งบนโลก แค่เพียงหนึ่งหมัดก็เพียงพอที่จะเอาชนะได้แล้ว
 
ตู้ม! เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พื้นป่าตรงหน้าในระยะสุดลูกหูลูกตาเกิดกลายเป็นทะเลเพลิงราวกับวันสิ้นโลก
 
หลังจากหนึ่งหมัดไม่ออมมือของซาลามานเดอร์ ศัตรูก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า
 
“แย่แล้ว!”
 
ถึงธาตุไฟจะไม่มีผลกับตัวผม ผู้ได้รับการคุ้มครองจากภูติไฟ แต่กับพวกพ้องไม่ใช่
 
ผมก้าวขา กำลังจะไปรวมกลุ่มกับพวกพ้องและเตรียมตัวหนี แต่ทว่า ขาของผมกลับไม่ขยับ ร่างกายที่ได้รับผลกระทบจากการใช้พลังสายเลือด [ผู้ปกครอง] ก็ทรุดลงไปกองกับพื้นในทันที
 
อั๊ก!
 
ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่าง แต่รู้สึกว่าตรงอกซ้ายจะได้รับผลกระทบมากกว่ามาก
 
ผมเป็นถึงองค์ชายเชียวนะครับ! ทีแบบนี้ไม่มีใครจะรับผมไว้หน่อยหรอครับ? พอผมรู้สึกน้อยใจก็เหมือนจะมีน้ำไหลออกตา
 
“อะ...องค์ชาย!”
 
เสียงตะโกนเรียกด้วยความตกใจ แอนนาและกลุ่มนักผจญภัยเห็นดังนั้นจึงรีบเข้ามาช่วยพยุงร่างของผม
 
“ผมไม่เป็นอะไรครับ”
 
ช่างเถอะ! คิดเสียว่าในสถานการณ์เช่นนี้ตำแหน่งองค์ชายแห่งจักรวรรดิมิสลูน่าก็แค่ของประดับ
 
ผมถอนหายใจเฮือก กวาดสายตาไปยังบริเวณรอบๆ ก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม
 
“ระ...รีบออกไปจากที่นี่กันก่อนเถอะครับ”
 
ไฟป่ากำลังลุกไหม้อย่างรวดเร็ว จะให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ ดังนั้นผมควรถอยหนีดีกว่า
 
แอนนา มองร่างบางของเด็กชายในอ้อมแขนและหันไปพยักหน้าให้กับนักผจญภัย
 
พวกเราจึงต้องออกเดินทางต่อไปในสภาพที่ไม่พร้อม
 
โนอาหมดสติไปแล้วถูกเมดสาวแอนนาดูแลอย่างดี ส่วนผมหมดแรงแต่ยังคงมีสติอยู่จึงได้เพียงแค่ขี่หลังนักผจญภัยหนุ่มกล้ามโตเท่านั้น เฮ้อ...
 
“องค์ชายเป็นอะไรหรือครับ?”
 
นักผจญภัยเห็นผมถอนหายใจจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย
 
“ปะ...ป่าวหรอกครับ แค่รู้สึกโล่งอกที่ยังมีชีวิตรอด”
 
“งั้นหรือครับ พวกข้าเองก็ไม่คิดว่าจะยังมีชีวิตอยู่”
 
สีหน้าของเหล่านักผจญภัยดูผ่อนคลายกว่าเดิมอยู่มาก บางก็มีรอยยิ้มและน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ
 
งั้นหรือ ดีๆ จริงที่พวกเรายังมีชีวิตอยู่...
 
***
 
เช้าที่ละอองหมอกปกคลุมทั่วฟ้า ลมหนาวพัดผ่าน นี้เป็นสัญญาณของการเริ่มเข้าสู่ฤดูกาลใหม่
 
เหมันต์ฤดู! ช่างเป็นช่วงเวลาที่หลายๆ คนเฝ้ารอคอย อาจเป็นเพราะอากาศที่เย็นสบาย ที่ทำให้หลายๆ คนตกหลุมรักฤดูหนาว
 
หรือบางทีคงเป็นเพราะมีคนข้างกายที่ทำให้อบอุ่นหัวใจ
 
“ท่านอาเรีย มีเหยี่ยวส่งสารจากท่านนักปราชญ์หญิงลิเลียนมาค่ะ”
 
ในระหว่างที่ฉันกำลังเหม่อลอยอยู่นั้น เสียงของสาวรับใช้ก็ดังขึ้น ทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์
 
“โอ้! จดหมายของลิเลียนงั้นหรือ?”
 
ฉันเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ ตอนนี้ลิเลียนรับภาระกิจคุ้มครองเรนที่ไปสนิทกับบุตรชายท่านมาร์ควิส เลโอนาร์ดตั้งแต่ 2 เดือนที่แล้ว
 
และตอนนี้ก็น่าจะกำลังเดินทางกลับ ไม่เกิน 2 วันก็น่าจะถึงเขตเมืองหลวงแล้ว ทำไมถึงต้องรีบส่งเหยี่ยวสื่อสารมาด้วย มีปัญหาระหว่างการเดินทางหรือป่าว?
 
ฉันยื่นมือรับจดหมายที่สาวรับใช้ และเปิดอ่านช้าๆ
 
ตึ๊ก! ความรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังจะถูกทำลายร่างบางยืนไม่ไหว ล้มลงนั่งกับพื้นแทบจะหมดสติ
 
แต่ว่าฉันยังหมดสติไม่ได้ต้องรีบหาทางทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยบุตรชาย
 
“ท่านอาเรีย!”
 
สาวรับใช้ตะโกนเรียกด้วยความตกใจ รีบเข้ามาพยุงร่างของฉันขึ้น
 
ฉันพยายามสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุด การขาดสติของฉันอาจจะทำให้ความปลอดภัยของบุตรชายลดน้อยลง
 
“ฉันไม่เป็นอะไร เธอรีบนำจดหมายฉบับนี้ไปส่งที่คฤหาสน์ของมาร์ควิสเลโอนาร์ดน่ะ!”
 
ฉันยืนจดหมายของลิเลียนให้กับคนรับใช้ ก่อนที่เธอจะตอบรับคำสั่งและรีบออกไปทันที
 
“เรน ลูกรักของแม่ ใครมันกล้าทำร้ายเจ้า!”