ชีวิตใหม่ของผู้กล้าจอมปลอม

•เรน ลูอิส•

 

“ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะครับ”

 

ก่อนที่ร่างของเด็กชายจะล้มลงกับพื้น ผมก็ได้พุงตัวเข้าไปรับไว้ในทันที

 

“นายน้อยค่ะ!”

 

เมดสาวแอนนาเห็นดังนั้น จึงรีบเข้ามาดูสถานการณ์ในทันที

 

ใบหน้าดูซีดเซียว ร่างบางของเด็กชายไร้การตอบสนองผมเห็นดังนั้นจึงรีบตรวจสอบทันที

 

“นายน้อยโนอาค่ะ!”

 

เมดสาวแอนนาตะโกนเรียกเสียงดังด้วยความเป็นห่วง ในแววตาเธอดูเป็นกังวล

 

“เฮ้อ... วางใจเถอะครับ ยังมีชีวิตอยู่”

 

ผมถอนหายใจเฮือกด้วยความโล่งอก เด็กชายยังคงมีลมหายใจอยู่

 

เพียงแค่หมดสติไปเพราะได้รับผลจากความเหนื่อยล้า เหตุผลคงเพราะใช้พลังมากเกินกำลัง

 

ครั้งก่อนที่ผมใช้ สายเลือด [ผู้ปกครอง] เพื่อหยุดการต่อสู้ของอาจารย์ลิเลียนแค่เพียงไม่กี่วิ ร่างกายก็รู้สึกหนักทึ่งแล้ว

 

ครั้งนี้เองก็คงจะเป็นแบบนั้น...

 

ผมกวาดสายตามองรอบๆ ก็รู้สึกเจ็บใจที่ตัวเองต้องเป็นตัวถ่วง ถึงขั้นเคยคิดจะใช้ชีวิตตัวเองเพื่อแลกกับพวกพ้อง แต่ก็ถูกโนอาช่วยเอาไว้ก่อน

 

เด็กชายผมสีดำได้เสนอแผนการที่ผมเองก็คิดว่ามันมีโอกาสเป็นไปได้

 

“เอาละนะ คู่หู!”

 

ผมใช้จิตสื่อสารติดต่อกับคู่หูอย่าง ภูติแห่งไฟซาลามานเดอร์ ที่ยังคงซ่อนเร้นอยู่

 

“อืม รออยู่เลยล่ะ!”

 

ท้องฟ้ามืดราวกับคืนเดือนดับ หมอกหนาและเสียงโหยหวนของวิญญาณร้ายและฝูงสเกลเลตันปรากฏตัวบนหลุมศพมากมาย บรรยากาศราวกับอยู่ในป่าช้าทำให้ขนหัวลุกซู่

 

ถ้าในเกมส์หรืออนิเมะที่ผมเคยดูในชาติก่อน นี้ก็คงจะเป็นการสร้างอาณาเขตหรือฟิลด์ เพื่อบัพพลังละมั้ง

 

ช่างเป็นฟิลด์ที่ชวนสยองสมกับเป็นเนโครแมนเซอร์

 

แต่นั้นจะเป็นยังไงก็ช่าง ศัตรูที่จ้องจะเอาชีวิตผม ผมเองก็ไม่จำเป็นจะต้องมีเมตตาอะไรทั้งนั้น

 

“ไอ้กิ่งกือ! แกรู้หรือไม่ว่าทำไมจักรวรรดิมิสลูน่าถึงมีพวกเรา ราชวงศ์ลูอิสเป็นจักรพรรดิ”

 

ผมไม่จำเป็นเป็นต้องรอคำตอบ เริ่มปลดปล่อยออร่าพลังระดับ [ฝึกหัดระยะกลาง] และเปิดใช้ทักษะพลังสายเลือด [ผู้ปกครอง] ทันที

 

“เรน ลูอิส บรรลุระดับพลัง [นักรบ] !”

 

“เรน ลูอิส บรรลุระดับพลัง [อัศวิน] !”

 

“เรน ลูอิส บรรลุระดับพลัง [ผู้เชี่ยวชาญ] !”

 

เสียงวัฏจักรโลกดังก้อง ร่างของผมเปล่งประกาย

 

ออร่าสีทองส่องสว่างราวกับดวงดาว พลังของผมพุ่งทะลวงจนถึงระดับ [ผู้เชี่ยวชาญ]

 

นี้นะหรือ [ผู้เชี่ยวชาญ] ถึงแม้ว่าจะแค่เพียงชั่วคราวแต่ตัวในตอนนี้รู้สึกเหมือนจะทำอะไรก็ได้ไปหมด

 

“ที่ราชวงศ์ลูอิสเป็นจักรพรรดิก็เพราะพวกเรามีคุณสมบัติที่จะเป็นยังไงละ”

 

“ระดับ [ผู้เชี่ยวชาญ] นี่แกทำอะไรไปงั้นหรือ!?”

 

ชายในชุดคลุมสีดำมีท่าทางตลึง แต่ผมไม่ได้มีเวลามากพอจะตอบคำถามศัตรู

 

เบนสายตาไปที่มือโครงกระดูกยักษ์ที่ถูกตัดขาดและยื่นมือไปสัมผัสทันที

 

“ [สับเปลี่ยน] ”

 

มือโครงกระดูกยักษ์ถูกทักษะ [สับเปลี่ยน] ของผมเปลี่ยนเป็นพลังให้กับซาลามานเดอร์

 

ร่างซาลามานเดอร์เปลี่ยนเป็นโครงกระดูกยักษ์สูงตระหง่านราว 10 เมตร บนร่างโครงกระดูกเต็มไปด้วยเปลวเพลิงสีแดงลุกไหม้รุนแรง

 

“ภูติขั้นสูงงั้นหรือ!?”

 

“ชิ! ประมาทไปเสียได้”

 

ศัตรูสบถด้วยความไม่พอใจ พร้อมเตรียมตัวจะถอยหนี

 

แต่ผมไม่ยอมให้ทำอย่างงั้น! จุดอ่อนของเวทย์มนตร์ประเภทธาตุวิญญาณก็แพ้ทางธาตุศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้ว

 

“ไม่ต้องออมแรง จัดการเลยคู่หู!”

 

พลังสายเลือด [ผู้ปกครอง] ใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว ผมไม่ได้คิดอะไรมาก ต้องการจะปิดฉากให้เร็วที่สุด

 

แต่ทว่า ผมก็ต้องเสียใจกับคำพูดไม่คิดของผม!

 

“โอ้! ได้เลย [ซาลามานเดอร์ ก็อดแฮนด์ สเปเชียล อิมแพค] ”

 

ร่างโครงกระดูกยักษ์ปล่อยหนึ่งหมัดท่าไม้ตาย ที่เต็มไปด้วยพลังทำลายล้างสูง ใส่ร่างสเกลเลตันยักษ์และชายชุดดำ

 

แต่เหมือนว่าจะทำเกินไปหน่อย...

 

ซาลามานเดอร์ตอนนี้ราวกับยักษ์ที่ปรากฏตัวเพื่อทำลายล้างทุกสิ่งบนโลก แค่เพียงหนึ่งหมัดก็เพียงพอที่จะเอาชนะได้แล้ว

 

ตู้ม! เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พื้นป่าตรงหน้าในระยะสุดลูกหูลูกตาเกิดกลายเป็นทะเลเพลิงราวกับวันสิ้นโลก

 

หลังจากหนึ่งหมัดไม่ออมมือของซาลามานเดอร์ ศัตรูก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า

 

“แย่แล้ว!”

 

ถึงธาตุไฟจะไม่มีผลกับตัวผม ผู้ได้รับการคุ้มครองจากภูติไฟ แต่กับพวกพ้องไม่ใช่

 

ผมก้าวขา กำลังจะไปรวมกลุ่มกับพวกพ้องและเตรียมตัวหนี แต่ทว่า ขาของผมกลับไม่ขยับ ร่างกายที่ได้รับผลกระทบจากการใช้พลังสายเลือด [ผู้ปกครอง] ก็ทรุดลงไปกองกับพื้นในทันที

 

อั๊ก!

 

ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่าง แต่รู้สึกว่าตรงอกซ้ายจะได้รับผลกระทบมากกว่ามาก

 

ผมเป็นถึงองค์ชายเชียวนะครับ! ทีแบบนี้ไม่มีใครจะรับผมไว้หน่อยหรอครับ? พอผมรู้สึกน้อยใจก็เหมือนจะมีน้ำไหลออกตา

 

“อะ...องค์ชาย!”

 

เสียงตะโกนเรียกด้วยความตกใจ แอนนาและกลุ่มนักผจญภัยเห็นดังนั้นจึงรีบเข้ามาช่วยพยุงร่างของผม

 

“ผมไม่เป็นอะไรครับ”

 

ช่างเถอะ! คิดเสียว่าในสถานการณ์เช่นนี้ตำแหน่งองค์ชายแห่งจักรวรรดิมิสลูน่าก็แค่ของประดับ

 

ผมถอนหายใจเฮือก กวาดสายตาไปยังบริเวณรอบๆ ก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม

 

“ระ...รีบออกไปจากที่นี่กันก่อนเถอะครับ”

 

ไฟป่ากำลังลุกไหม้อย่างรวดเร็ว จะให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ ดังนั้นผมควรถอยหนีดีกว่า

 

แอนนา มองร่างบางของเด็กชายในอ้อมแขนและหันไปพยักหน้าให้กับนักผจญภัย

 

พวกเราจึงต้องออกเดินทางต่อไปในสภาพที่ไม่พร้อม

 

โนอาหมดสติไปแล้วถูกเมดสาวแอนนาดูแลอย่างดี ส่วนผมหมดแรงแต่ยังคงมีสติอยู่จึงได้เพียงแค่ขี่หลังนักผจญภัยหนุ่มกล้ามโตเท่านั้น เฮ้อ...

 

“องค์ชายเป็นอะไรหรือครับ?”

 

นักผจญภัยเห็นผมถอนหายใจจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

 

“ปะ...ป่าวหรอกครับ แค่รู้สึกโล่งอกที่ยังมีชีวิตรอด”

 

“งั้นหรือครับ พวกข้าเองก็ไม่คิดว่าจะยังมีชีวิตอยู่”

 

สีหน้าของเหล่านักผจญภัยดูผ่อนคลายกว่าเดิมอยู่มาก บางก็มีรอยยิ้มและน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ

 

งั้นหรือ ดีๆ จริงที่พวกเรายังมีชีวิตอยู่...

 

***

 

เช้าที่ละอองหมอกปกคลุมทั่วฟ้า ลมหนาวพัดผ่าน นี้เป็นสัญญาณของการเริ่มเข้าสู่ฤดูกาลใหม่

 

เหมันต์ฤดู! ช่างเป็นช่วงเวลาที่หลายๆ คนเฝ้ารอคอย อาจเป็นเพราะอากาศที่เย็นสบาย ที่ทำให้หลายๆ คนตกหลุมรักฤดูหนาว

 

หรือบางทีคงเป็นเพราะมีคนข้างกายที่ทำให้อบอุ่นหัวใจ

 

“ท่านอาเรีย มีเหยี่ยวส่งสารจากท่านนักปราชญ์หญิงลิเลียนมาค่ะ”

 

ในระหว่างที่ฉันกำลังเหม่อลอยอยู่นั้น เสียงของสาวรับใช้ก็ดังขึ้น ทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์

 

“โอ้! จดหมายของลิเลียนงั้นหรือ?”

 

ฉันเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ ตอนนี้ลิเลียนรับภาระกิจคุ้มครองเรนที่ไปสนิทกับบุตรชายท่านมาร์ควิส เลโอนาร์ดตั้งแต่ 2 เดือนที่แล้ว

 

และตอนนี้ก็น่าจะกำลังเดินทางกลับ ไม่เกิน 2 วันก็น่าจะถึงเขตเมืองหลวงแล้ว ทำไมถึงต้องรีบส่งเหยี่ยวสื่อสารมาด้วย มีปัญหาระหว่างการเดินทางหรือป่าว?

 

ฉันยื่นมือรับจดหมายที่สาวรับใช้ และเปิดอ่านช้าๆ

 

ตึ๊ก! ความรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังจะถูกทำลายร่างบางยืนไม่ไหว ล้มลงนั่งกับพื้นแทบจะหมดสติ

 

แต่ว่าฉันยังหมดสติไม่ได้ต้องรีบหาทางทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยบุตรชาย

 

“ท่านอาเรีย!”

 

สาวรับใช้ตะโกนเรียกด้วยความตกใจ รีบเข้ามาพยุงร่างของฉันขึ้น

 

ฉันพยายามสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุด การขาดสติของฉันอาจจะทำให้ความปลอดภัยของบุตรชายลดน้อยลง

 

“ฉันไม่เป็นอะไร เธอรีบนำจดหมายฉบับนี้ไปส่งที่คฤหาสน์ของมาร์ควิสเลโอนาร์ดน่ะ!”

 

ฉันยืนจดหมายของลิเลียนให้กับคนรับใช้ ก่อนที่เธอจะตอบรับคำสั่งและรีบออกไปทันที

 

“เรน ลูกรักของแม่ ใครมันกล้าทำร้ายเจ้า!”