Love At First Sight ปิ๊งรักยัยสวยเวอร์

-

เขียนโดย พลอยแก้ว

วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 เวลา 10.13 น.

  12 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,923 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 10.22 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) เบาได้เบา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

#เบาได้เบา

 

"เตรียมตัวกลับบ้านกันนะคะ" ผู้เป็นแม่เอ่ยชวนลูกสาวตัวน้อย ที่ยืนกอดเอวแน่น

 

"ค่ะ"

 

"ขอบคุณนะคะที่อยู่เป็นเพื่อนมะนาว...รบกวนคุณนักรบตลอดเลย" น้ำส้มเดินเข้ามาใกล้แล้วยกมือไหว้ขอบคุณจากใจ

 

"ไม่เป็นไรครับแค่นี้เอง...ไปครับเดี๋ยวผมถือของไปส่งที่รถ" เขายิ้มให้และออกตัวช่วยเหลือ พลางยกของมาถือ จับมือน้องมะนาวไว้อย่างเตรียมพร้อม

 

"ขอบคุณค่ะ" 

 

"คุณอาสุดหล่อเวอร์ ๆ ขา" เด็กหญิงสะกิดที่ขาแล้วเงยหน้ามองเหมือนส่งสัญญาณบางอย่าง ทำให้นักรบต้องย่อตัวต่ำเสมอเด็กหญิง

 

"มีอะไรครับ" เขาถามขึ้น

 

"จับมือน้อง...แสดงว่าสัญญาจะให้น้องยืมเงินแล้วใช่ไหมคะ" คำตอบของน้องมะนาวทำเอานักรบยิ้มกริ่ม นับวันเขายิ่งรู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้

 

"ครับผม" เขาตอบรับอย่างไม่อิดออด

 

"คุณอาใจดีเวอร์ ๆ เลยค่ะ...ห้ามเปลี่ยนใจนะคะ" ทำให้เด็กหญิงมะนาวฉีดหญิงกว้างจนตาหยีด้วยความดีใจ เธอยื่นไปจับมือมั่นสัญญา

 

"อาสัญญาครับ" นักรบเออออตามน้ำ เขาไม่ขัดเด็กน้อยผู้น่ารักคนนี้อยู่แล้ว...แก้มกลมน่าชังขนาดนี้ใครจะปฏิเสธได้ลง

 

"กวนอะไรคุณอานักรบคะมะนาว" ผู้เป็นแม่เดินกลับเข้ามา เห็นลูกสาวตัวกลมคุยหยอกล้อมีรอยยิ้มจนต้องทักท้วง เพราะห่วงว่าลูกสาวจะสร้างความวุ่นวายให้ผู้ชายที่เป็นนายจ้าง ที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมง

 

"น้องเปล่ากวนเราสองคนแค่คุยเป็นเพื่อนกันเฉย ๆ" น้องมะนาวตอบแม่ที่เดินเข้ามาใกล้

 

"เบาได้เบานะลูก" เป็นการเตือนลูกสาวอย่างน่ารักของคุณแม่สมัยใหม่ ซึ่งน้องมะนาวเองก็เข้าใจในสิ่งที่คุณแม่สื่อออกมา

 

"ค่า" เด็กหญิงลากเสียงยืดยาวตอบแม่ ทำเอานักรบที่มองดูส่ายหัวเบา ๆ อมยิ้มในคำพูดจาของเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู...เขาหลงเธอคนนี้จนยากจะถอนตัวเสียแล้ว

 

"ขอบคุณนะคะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับก่อน พรุ่งนี้มีงานและมะนาวต้องรีบเข้านอนด้วยค่ะ" เธอบอกลา พร้อมกับจับมือลูกสาวไว้

 

"ครับ เจอกันพรุ่งนี้" เขาระบายยิ้มอ่อนพร้อมกล่าวลา การได้พูดคุยเสวนาในระยะใกล้กับเธอคนนี้ ก็สร้างความหวาดหวั่นให้กับนักรบไม่น้อย อย่างกับว่าเขาไม่เคยเข้าใกล้หญิงใดมาก่อน ทั้งที่มันตรงกันข้าม

 

"ลานะคะสวัสดีค่ะ...น้องมะนาวสวัสดีคุณอานักรบด้วยค่ะ" เธอพูดกับเขา จากนั้นจึงบอกลูกสาวตัวน้อยที่ยืนเคียงข้าง

 

"สวัสดีค่ะคุณอาสุดหล่อเวอร์ ๆ พรุ่งนี้น้องจะมาใหม่นะคะ" เด็กหญิงยกมือไหว้อย่างน่ารัก แถมคำพูดก็แสนจะฉอเลาะน่าเอ็นดู ทำเอาผู้ใหญ่ที่มองพลอยมีรอยยิ้มไปด้วย

 

"เจอกันพรุ่งนี้ครับคนสวยที่รวยเวอร์"

 

"บ๊ายบายค่ะ"

 

นักรบโบกมือลาผู้หญิงต่างวัยสองคนที่กำลังเดินห่างไป เด็กหญิงมะนาวไม่วายหันหลังกลับมามองโบกมือลาเช่นกัน เธอผู้ที่มีใบหน้าสะดุดสายตา รอยยิ้มที่ทำเขาใจสั่นและเต้นแรง สร้างความกระชุ่มกระชวยแก่หัวใจที่ว่างเปล่าอีกครั้ง...

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา