Love At First Sight ปิ๊งรักยัยสวยเวอร์

-

เขียนโดย พลอยแก้ว

วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 เวลา 10.13 น.

  12 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,935 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 10.22 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) เหมือนสิ่งชั่วร้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"แตงกวาเรียกจ๋าเข้ามาหาผมหน่อย" นักรบเข้ามาเคลียร์งานในตอนเช้า เขากดสายหาเลขาหน้าห้อง เมื่อนึกใคร่รู้บางอย่าง

 

"ค่ะ" แตงกวาเลขาหน้าห้องตอบรับ จากนั้นเธอจึงจัดการประสานงานต่อไปยังจ๋าที่ผู้เป็นเจ้านายต้องการพบเจอ 

 

จ๋าใช้เวลาไม่นานก็มาถึง เธอเคาะประตูห้องทำงานของเจ้านายตามมารยาทที่ควรทำ แล้วจึงเดินเข้าไปหาเจ้านายที่นั่งรออยู่

 

"คุณนักรบมีอะไรหรือเปล่าคะ" 

 

"นั่งก่อนสิผมมีเรื่องจะถาม"

 

"ค่ะ"

 

จ๋าเอ่ยขึ้นก่อนเมื่อมาถึง จึงทำให้ผู้เป็นนายตอบรับและผายมือเชื้อเชิญ เธอจึงนั่งลงเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้าม รอลุ้นว่าเจ้านายจะเสนองานอะไรให้ทำ

 

"นางแบบคนเมื่อวานเธอสังกัดที่ไหนเหรอ"

 

"น้องน้ำส้มนะเหรอคะ"

 

"ครับ"

 

นักรบถามขึ้นโดยที่เขายังคงง่วนอยู่กับการเซ็นเอกสารกองโตตรงหน้า ทำเอาจ๋าเกิดสงสัยแต่ก็ไม่แคลงใจอะไร 

 

"น้องไม่ได้สังกัดไหนค่ะ น้องเป็นนางแบบอิสระและบล็กเกอร์รีวิวสินค้าค่ะ จ๋าได้ยินว่าเป็นเพื่อนคุณเอมอร" เธอบอกเล่าแก่ผู้เป็นเจ้านายตามที่เธอรับรู้

 

"เพื่อนเอมอร?" เขาเงยหน้าแล้วย้อนถาม เพื่อนของน้องสาวแต่เขาไม่เคยรู้จักเพื่อนคนนี้ได้ยังไง ทั้งที่คิดว่ารู้จักเพื่อนสนิทของน้องสาวแทบทุกคน

 

"ค่ะ" จ๋าขานรับ

 

"จำได้ว่าผมไม่ได้เลือกเธอมาเป็นนางแบบคอลเลกชั่นนี้นะ" 

 

"พอดีว่านางแบบที่คุณนักรบเลือกไว้เธอเกิดอุบัติเหตุค่ะ คุณเอมอรเลยเลือกน้องน้ำส้มมาแทน จ๋านึกว่าคุณเอมอรแจ้งทางคุณนักรบทราบแล้วซะอีก"

 

"ไม่ได้บอกผมนะและแตงกวาก็ไม่ได้บอกผมเหมือนกัน...แต่ช่างเถอะยังไงก็ผ่านไปได้ด้วยดี"

 

"ค่ะ"

 

นักรบไล่ถามพนักงานเมื่อลำดับการบางอย่างเขาไม่ได้รับข้อมูล แต่ก็ไม่เคืองใจอะไร เพราะเขาเป็นคนง่าย ๆ เรื่องใดที่ไม่หนักหนาหรือมีผลกระทบทำให้งานเสียหายก็ไม่โวยวายหรือตำหนิใคร จากนั้นจึงก้มหน้าดูเอกสารต่อ เนื่องจากช่วงบ่ายเขาจะไปดูการถ่ายแบบต่อ ที่ไปนั่นเพราะมีเป้าหมาย ทั้งที่เขาให้ใครไปดูแทนก็ได้

 

"ผมขอประวัตินางแบบคนนี้ด้วยนะ" นักรบเอ่ยขึ้น พลางขีดเขียนเอกสารอย่างตั้งใจ

 

"คะ? " แต่สิ่งที่ขอนั้นทำเอาจ๋าถึงกับต้องงุนงงไม่เข้าใจ ทั้งที่เธอเล่าสู่ฟังแล้ว 

 

"ก็ผมจำเป็นต้องรู้ข้อมูลพื้นฐานของคนที่จ้างมาไม่ได้หรือไง" เมื่อเห็นสีหน้าของลูกน้องที่จ้องมอง นักรบจึงอธิบายขยายความต่อ แอบเคอะเขินสายตาของจ๋าที่เหมือนกับว่าจับผิดบางอย่าง จึงรีบแก้ต่างให้ตัวเอง

 

"ได้ค่ะได้ เดี๋ยวจ๋าจัดการให้นะคะ"

 

"ส่งเข้าเมล์ผมได้เลย...ขอบคุณครับ"

 

"ค่ะ"

 

หลังจากที่จ๋าออกจากห้องทำงานไปได้ราวสิบนาที ข้อมูลที่นักรบต้องการก็ถูกส่งเข้ามาในอีเมล์ส่วนตัว เขาเปิดอ่านประวัติของน้ำส้ม พลางยิ้มกริ่มเพียงแค่ได้อ่านชื่อของเธอเท่านั้น และที่สำคัญเขาเจ้าเล่ห์แอบบันทึกเบอร์โทรข้อมูลติดต่อส่วนตัวของนางแบบแม่ลูกติดใส่โทรศัพท์มือถือของตัวเองเรียบร้อย

 

"อัญชลิสา นรเรศ" เขาพูดชื่อของเธอออกมาด้วยรอยยิ้ม พลางนึกถึงใบหน้าสวยนั้นด้วยจินตนาการ จากนั้นจึงปิดมือถือแล้วเดินออกจากห้องทำงานเพื่อมุ่งสู่ปลายทางที่มีเธออยู่

 

(ดีครับ...สวยครับน้องน้ำส้ม...โอเคสวยเลย) เสียงของช่างภาพเอ่ยชม เมื่อน้ำส้มโพสต์ท่าทางได้สวยงามอย่างมืออาชีพ ผู้คนที่ร่วมงานกับเธอก็พลอยยิ้มและชื่นชมในฝีมือ นับถือในความมานะพยายามขยันทำงานไม่มีบ่นเหนื่อยสักคำ

 

"เป็นไงบ้างจ๋า" นักรบที่เพิ่งมาถึงไม่นานเอ่ยถามพนักงานถึงความคืบหน้า

 

"เรียบร้อยดีค่ะ คุณเอมอรนี่เลือกนางแบบเก่งจริง ๆ นะคะ ทำงานก็ขยันไม่บ่นสักคำ สวยด้วยเก่งด้วย" จ๋ามองไปยังน้ำส้มที่อยู่หน้ากล้องพร้อมคำชม

 

"ผมก็ว่างั้นแหละ" นักรบพูดสำทับ สายตาของเขามองนางแบบหน้ากล้องอย่างหยาดเยิ้มลุ่มหลง

 

(เบรกครับ) 

 

"จ๋าขอไปดูชุดต่อไปก่อนนะคะ"

 

"อืม"

 

เสียงของช่างภาพดังขึ้นส่งสัญญาณ ทำให้ทุกคนกระจายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง น้ำส้ม้ดินไปนั่งพักยังจุดที่เจ้าหน้าที่เตรียมให้ เห็นดังนั้นนักรบจึงตั้งท่าเดินเข้าไปหา

 

"เหนื่อยไหมครับ" เขาถามขึ้น

 

"คุณนักรบ...สวัสดีค่ะ" น้ำส้มที่กำลังนั่งนวดเท้าเพราะเมื่อยล้าต้องเงยหน้ามอง แล้วจึงเอ่ยขึ้นทักทาย

 

"ขอบคุณที่มาเป็นนางแบบให้ผมนะครับ"

 

"ฉันต่างหากล่ะคะที่ต้องขอบคุณที่มอบโอกาสให้ ไม่คิดว่าจะได้ถ่ายแบบให้กับแบรนด์ดังขนาดนี้ เพราะฉันมันโนเนมคงไม่มีใครอยากจ้าง" เธอพูดออกมาอย่างถ่อมตนเหนียมอาย พลอยให้คนที่จ้องมองนั้นลอบยิ้มในกิริยาของเธอ คำพูดและรอยยิ้มอ่อนแสนหวานยิ่งปลุกเสน่ห์ของน้ำส้มให้ตราติดแก่นักรบ สร้างความประทับใจให้แก่เขามากทวีไปอีก

 

(นักรบ)

 

การสนทนาต้องชะงัก เมื่อเสียงเรียกหนักแน่นดังแทรกขึ้น จนทำให้คนทั้งสองต้องเบนสายตาไปมอง และทำให้นักรบนั้นถึงกับเปลี่ยนสีหน้าที่เคยมีรอยยิ้มเป็นนิ่งขรึมทันที ดั่งกับว่าข้างหน้านั้นกำลังมีสิ่งไม่ปรารถนาคืบคลานเข้าใกล้...

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา