Love At First Sight ปิ๊งรักยัยสวยเวอร์
เขียนโดย พลอยแก้ว
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 เวลา 10.13 น.
แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 10.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) กระตุ้นเส้นเลือดเพราะมะนาว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แล้วโตขึ้นน้องมะนาวจะทำงานอะไรครับ ถึงจะมีเงินมาคืนอา" เขาถามเด็กหญิงเพื่อลองเชิง รอฟังคำตอบว่าจะมีไหวพริบเพียงใด
"น้องก็จะเป็นคนสวยที่รวยเวอร์ ๆ ไงคะ" และแล้วก็แทบหงายหลัง เมื่อได้ฟังคำตอบที่โคตรสร้างสรรค์ของเด็กหญิงมะนาวตัวกลม ทำเอานักรบไม่รู้จะยิ้มหรือร้องไห้ก่อนดี
"โอ๊ยตาย...เด็กน้อยเอ๊ย!" เขาอุทานออกมาพร้อมกับทาบมือลงหน้าผากอย่างหน่ายใจ...ช่างน่าสงสารซะจริง
"อย่าเพิ่งตายสิคะ คุณอาสุดหล่อเวอร์ ๆ ยังไม่ได้ให้น้องยืมเงินเลย" น้องมะนาวเอื้อมมือจับแขนของนักรบ แล้วพูดออกมาตามความคิดแบบเด็ก ๆ ที่ยังไม่รู้ความ
"อาให้ยืมก็ได้ แต่น้องมะนาวต้องทำงานแลกนะ...โอเคไหม?" เขาตอบรับพร้อมกับยื่นข้อเสนอ เมื่อสมองผุดความคิดดี ๆ ออกมา
"แล้วจะให้น้องทำอะไรล่ะคะ..." เด็กหญิงถามขึ้น
"น้องมะนาวทำอะไรได้บ้างล่ะ" และเขาก็ย้อนคืน
"อืม~~ กินข้าว กินนม ไปโรงเรียนแล้วก็นอนกลางวันและกลางคืนได้ค่ะ" น้องมะนาวให้คำตอบอย่างไม่ติดขัด แต่สิ่งที่เธอพูดมาว่าทำได้มันกระตุ้นเส้นเลือดในสมองของนักรบจนเต้นตุบ ๆ
"เอิ่ม~~"
"คุณอาสุดหล่อเวอร์ ๆ ไม่โอเคเหรอคะ ก็น้องยังเป็นเด็กนี่นา เลยทำได้แค่นี้เอง" เด็กหญิงพูดเสียงเศร้า เมื่อเห็นคุณอานักรบนั้นไม่ตอบโต้
"เอางี้ น้องมะนาวให้อาไป...." ความคิดกะล่อนผุดเข้ามาในหัว เขาคิดเอาเด็กน้อยเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ และกำลังจะยื่นข้อเสนอทว่าต้องเงียบไป เมื่อเสียงหวานเสนาะหูดังแทรกระหว่างการสนทนา
"มะนาว"
"คุณแม่ขาน้องตื่นแล้วค่ะ...น้องคิดถึงคุณแม่จังเลย"
"แม่ก็คิดถึงน้องเปรี้ยวจี๊ดส์เหมือนกันค่ะ"
"รักกันเนาะคุณแม่เนาะ"
เสียงเรียกขานของน้ำส้มทำให้บทสนทนาของนักรบต้องชะงักไป น้องมะนาวลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปกอดแม่อย่างกับคิดถึงมากมาย ทั้งที่ห่างกันไม่กี่นาที ทำเอานักรบนั่งมองผู้หญิงสองคนด้วยรอยยิ้มแห่งสุข จนแทบลืมสิ่งที่อยากพูดไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ