ระบบแห่งเกียรติยศ

{หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น}





{รายชื่อภารกิจ}
[ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 1 จำนวน 500 ตัว 
[รางวัล] :สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไป 1 ครั้ง
[บทลงโทษ] : ไม่มี
[ตกลง] / [ปฏิเสธ]
…
[ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 2 จำนวน 500 ตัว 
[รางวัล] : สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง
[บทลงโทษ] : ไม่มี
[ตกลง] / [ปฏิเสธ]
…
[ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 3 จำนวน 500 ตัว
[รางวัล] : สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง
[บทลงโทษ] : ไม่มี
[ตกลง] / [ปฏิเสธ]
…
[ภารกิจ] รวบรวมคริสทัลปราณและคริสทัลเวทย์ระดับทั่วไปขั้นต่ำ จำนวนอย่างละ 500 ก้อน
[รางวัล] : ปลดล็อคฟังชั่นแลกเปลี่ยนในร้านค้าแห่งเกียรติยศ
[บทลงโทษ] : ไม่มี
[ตกลง] / [ปฏิเสธ]
…
[ภารกิจ] ออกสำรวจบริเวณด้านนอกของปราสาท (เงื่อนไขท่านต้องเดินทางระยะห่างจากปราสาท 10 กิโลเมตรขึ้นไป) 
[รางวัล] : ปลดล็อกค่ายกลเคลื่อนย้ายระดับทั่วไป (รัศมี 500 กิโลเมตร) 
[บทลงโทษ] : ไม่มี
[ตกลง] / [ปฏิเสธ]
 





“เอ่อออ ทำไมภารกิจมันเยอะขนาดนี้กันว่ะเนี่ย ระบบไม่เห็นแจ้งเตือนเราสักนิดเลย นี่เราต้องมาไล่สังหารหมูป่าขนแดงอีกรอบสินะ น่าจะเปิดดูหน้าต่างภารกิจตั้งแต่ก่อนหน้านี้จาะได้ไม่เสียเวลา เห้อออ”
ยูบินได้แตะตกลงรับภารกิจที่หน้าจอทั้งหมดไป จากนั้นเขาได้ลงไปสำรวจที่ทางเดินใต้ปราสาทของเขาอีกครั้ง หลังจากที่เขาเดินมาถึงจุดที่เขาพบกับหมูป่าขนแดงตัวแรกนั้น… เขาก็ได้พบกับหมูป่าขนแดงที่เดินออกมาจากจุดเดิมอีกครั้ง 
 “ที่แห่งนี้มันเหมือนกับดันเจี้ยนอย่างที่เราคิดไว้จริงๆด้วย จากนี้เราจะยึดที่นี่เป็นดันเจี้ยนส่วนตัวของเรา ถ้ามันสามารถเกิดใหม่ได้เรื่อยๆแบบนี้ เราก็สามารถล่าแต้มแห่งเกียรติยศได้เรื่อยๆเลยสินะ สบายละงานนี้” ยูบินคิด
(ด้านเจี้ยนก็คือสถานที่ในเกมที่มีมอนเตอร์มากมาย มันมีลักษณะแตกต่างกันมากมายบางที่อาจเป็นถ้ำลึกที่เหมือนกับเขาวงกต เช่นที่ใต้ปราสาทแห่งนี้)
จากนั้นเขาได้เรียกดาบออกมาพร้อมกับใช้ทักษะพุ่งตัวไปที่หมูป่าขนแดง เขาฟันผ่าครึ่งตัวของมันออกเป็นสองซักซีก
{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น }





ท่านได้สังหาร หมูป่าขนแดง สัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่1 ได้สำเร็จ แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.01 





หลังจากสังหารมันได้สำเร็จ เขาก็ได้เริ่มพิธีล่าสังหารบรรเลงเลือดเหมือนอย่างเคย…
ยูบินได้เดินผ่านจุดที่เขามาไกลที่สุดได้สักพัก เขาก็ได้พบกับสัตว์อสูรประเภทใหม่ ขนของมันมีสีดำทมิฬ แต่ด้วยมีแสงจากคริสทัลปราณสะท้อนมาที่ขนของมันทำให้ขนของมันดูสวยงามมากกว่าปรกติ มันคือสัตว์อสูรประเภทหมาป่า ตัวของมันสูงราวสองเมตรขนาดของมันใหญ่กว่าหมู่ป่าขนแดงมาก
“หมาป่ายัก!”ยูบินคิด
หลังจากที่สองได้เผชิญหน้ากัน มันไม่รอช้ามันได้วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและกระโจนใส่เขา มันได้ใช้กรงเล็บของมันโจมตีมาที่เขาทันที
ดาบของยูบินปะทะกับกรงเล็บที่แข็งแกร่งของมัน  กริ๊ง
ทั้งสองกระโดถอยห่างออกจากกัน 
“กรงเล็บของมันแข็งอย่างกับเหล็ก พละกำลังและความเร็วของมันก็มากกว่าหมูป่าขนแดงซะอีกนะเนี่ย” ยูบินคิด
จากนั้นเขาได้เรียกโล่ออกมา เขาได้ใช้ทักษะพุ่งตัวพร้อมกับถือโล่พุ่งเข้ากระแทกมัน ทักษะนั้นช่วยเพิ่มแรงในการปะทะให้กับเขา 
ตึง!! 
มันกระเด็นชนเข้ากับผนังถ้ำทันที แรงกระแทกนี้ทำให้มันไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก จากนั้นเขาได้เดินเข้าไปปลิดชีวิตของมัน 
{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น }





ท่านได้สังหาร หมาป่าทมิฬ สัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 2 ได้สำเร็จ แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.02





หลังจากนั้นเขาได้เดินทางลึกเข้าไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเขาได้เผชิญหน้ากับสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 1-2 หลายสิบตัว ด้วยความสามารถจากทักษะที่เขาฝึกฝนมา ทำให้เขาล่าสังหารพวกมันได้อย่างง่ายดาย 
“ทักษะฝึกฝนระดับ 1 ดาวนี่มันแข็งแกร่งจริงๆ ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าทักษะที่มากกว่า 1 ดาวนั้นมันจะแข็งแกร่งขนาดไหน นี่ขนาดเรายังไม่ได้ใช้แรงเต็มที่ก็สามารถสังหารสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้น 2 ได้สบายๆเลย” 
หารู้ไม่ว่าทักษะระดับ 1 ดาวนั้นมีแค่ชนชั้นสูงระดับอัศวินขึ้นไปในอาณาจักรนี้เท่านั้นที่มีโอกาสได้ฝึกฝน… ทักษะที่ผู้ฝึกฝนทั่วไปฝึกฝนส่วนมากมีแค่ทักษะระดับไร้ดาว ผู้ฝึกฝนทักษะที่มีดาวเริ่มตั้งแต่ 1 ดาวสามารถรับตำแหน่งอัศวินได้ ส่วนทักษะระดับ 2 ดาวขึ้นไปนั้น โดยทั่วไปนั้นจะได้รับสืบทอดกันมาในตระกูลขุนนางตั้งแต่ชั้นบารอนขึ้นไป 
(ระดับชนชั้นสูง)
1 อัศวิน 
2 บารอน/บารอนเนส 
3 วิสเคาท์/วิสเคาท์เตส 
4 เอิร์ล/เคาท์เตส 
5 มาร์ควิสท์/มาคิโอเนส 
6 ดยุค/ดัชเชส 
7 ราชา/ราชินี
8 จักรพรรดิ/จักรพรรดินี
….
หลังจากนั้นยูบินได้เดินลึกเข้าไปต่อ เขาได้พบว่าถ้ำมันเริ่มกว้างขึ้นเรื่อยๆ จากที่สูงประมาณ 3-4 เมตร กลายเป็น 10-15 เมตร พร้อมกับเริ่มมีทางแยกเพิ่มเข้ามา เข้าได้ทิ้งสัญลักษณ์ไว้ระหว่างทางเพื่อป้องกันการหลงทาง เขาได้สุ่มเลือกเส้นทางหนึ่งเส้นแล้วเดินตามทางเข้าไป
ระหว่างทางที่เขาเดินมาเขาได้พบคริสทัลปราณจำนวนมากกว่าเส้นทางก่อนหน้านี้ แต่บางชิ้นนั้นมันอยู่สูงเกินไปที่เขาจะปืนขึ้นไปถึงในตอนนี้ ทำให้ยังพอที่จะเหลือคริสทัลปราณในระหว่างทางที่เล็ดลอดจากเงื้อมมือของนักขุดเหมืองคนนี้ไปได้ 
แต่ยังมีข้อดีคือทัศนวิสัยในการมองเห็นของเขานั้นดีขึ้นมากกว่าเดิมเพราะแสงสว่างของคริสทัลปราณที่เหลืออยู่… 
“การที่ปีนไม่ถึงนี่มันก็มีข้อดีเหมือนกันแฮะ แต่อีกไม่นานเราก็ความแข็งแกร่งพอที่จะมาขุดมันไปได้อยู่ดีนั่นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมบัติอันมากมายของเรา”ยูบินพูดกับตัวเอง 
จากนั้นเขาได้เดินต่อไปอีกราว 10 นาทีเขาก็ได้พบกับงูสีขาวตัวขนาดถังน้ำมัน ยาวเกือบ 20 เมตร มันอยู่ห่างจากเขาประมาณ 30 เมตร มันได้เลื้อยพุ่งตรงมาเพื่อโจมตีเขาอย่างรวดเร็ว เขาได้เรียกโล่ออกมาเพื่อรับการโจมตีจากมัน 
ตึง!!
หัวของมันได้ชนเข้ากับโล่ของเขา ครั้งนี้เขาได้ใช้พละกำลังเกือบทั้งหมดในการรับการโจมตีนี้ “พละกำลังของมันน้อยกว่าเรานิดหน่อยแค่นั้นเอง แต่มันก็ยังช้ากว่าเราอยู่มาก”ยูบินคิด
 ตึง! ตึง! ตึง! …ตึง! มันให้หัวชนเข้ากับโล่ซ้ำหลายครั้ง 
ทว่า…ขณะที่เขากำลังใช้โล่รับการโจมตีของมันอยู่นั้น เขาก็เหลือบไปเห็นงูยักสีขาวอีกสองตัวกำลังเลื้อยออกมาจากทางแยกด้านหน้า… พวกมันอยู่ห่างจากเขาจุดที่เขาต่อสู้อยู่ประมาณ 60 เมตร จากพวกมันได้เลื้อยพุ่งตรงเข้ามาหาเขา
 “ก่อนหน้านี้เจอแต่พวกกระจอกที่ออกมาทีละตัว แบบนี้สิถึงจะสมน้ำสมเนื้อกับทักษะที่เราฝึกฝนมาหน่อย เริ่มที่จะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ”
“มา! เข้ามาเลย!”เขาตะโกนขึ้น 
พวกมันช่วยกันโจมตีเขา มันได้โจมตีเขาจากคนละทิศทาง ในครั้งนี้เขาได้ทุ่มสุดตัว เขาใช้โล่รับการโจมตี แล้วพุ่งหลบไปด้านข้างและใช้ดาบฟันไปที่พวกมันหนึ่งตัว 
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! 
.
.
.
.
…
…..
แอร๊ย! 
(ไม่ใช่ๆโทษที…ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
.
.
.
ก๊าชช! มันร้องออกมาเสียงดังจากการบาดเก็บ
เกิดบาดแผลสามจุดที่ตัวของมันแต่ไม่ได้ลึกมากนัก 
“หืมม… เกล็ดมันหนาเหมือนกันน่ะเนี่ย แต่ยังดีที่เรามีอาวุธ ถ้าใช้มือปล่าวสู้ละก็รับมือพร้อมกันทีเดียวสามตัวไม่ไหวแน่ๆ”
จากนั้นเขาได้หันกลับมาใช้โล่รับการโจมตีจากอีกตัวจากด้านหลัง การโจมตีการอีกตัวนั้นเขาไม่สามารถหลบไดัทัน เขาใช้แขนขวาที่ถือดาบรับการโจมตีของมันเอาไว้  มันได้กัดเข้าที่แขนของเขา เขี้ยวของมันได้ฝักลึกลงไป 
อ๊ากกกก ! ยูบินร้องออกมาเสียงดัง
มันพยายามสบัดหัวเพื่อที่จะเหวี่ยงยูบินลงที่พื้น ตัวของเขาได้ลอยไปพร้อมแรงสบัด 
ทึมมม! ยูบินกระแทกกับพื้น
อั๊ก! 
ถ้าเป็นผู้ไร้ตราระดับที่ 1 ทั่วไปโดนเหวี่ยงเหมือนกับเขา แขนคงขาดไปนานแล้ว… แต่เขานั้นได้ฝึกฝนทักษะระดับ 1 ดาว ทำให้แขนเขาสามารถทนรับแรงเหวี่ยงนี้ได้
ชั่ววินาทีที่มันกำลังจะเหวี่ยงเขาอีกรอบนั้น เขาได้เรียกโล่และดาบกลับไปที่มิติส่วนตัว และได้เรียกดาบออกมาถือไว้ที่มือซ้ายแทนโล่ จากนั้นเขาได้พยายามฟันไปที่หัวของมัน
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! … ฉัวะ!!
จนมันทนรับการโจมตีของเขาไม่ไหว มันได้สลัดหัวเหวี่ยงเขาลอยไปที่ผนังถ้ำ 
ตุ้มม! หินที่ผนังถ้ำหล่นลงมาหลายก้อน คลืนนน…
ยูบินพยายามที่จะลุกขึ้นมา โดยใช้มือซ้ายยันพื้นไว้ ในขณะนั้นพวกมันทั้งสามตัวพยายามเลื้อยเข้ามาเพื่อโจมตีเขาอีกครั้ง แต่มีพวกมันพวกมันหนึ่งตัวที่มาถึงตัวเขาก่อน 
“บ๊าบบายยย…”ยูบินพูดขึ้นมา
ตึงงง ! หัวของมันได้ชนเข้ากับผนังถ้ำ…
 ใช้แล้วยูบินได้หลบหนีเข้าไปในมิติส่วนตัวของเขา ในขณะที่มันพุ่งเกือบที่จะถึงตัวเขา 
“แหะๆ เกือบไม่รอดจากไอ้พวกนั้นแล้วสิเรา 
ยูบินได้เดินไปหยิบยาฟื้นฟูร่างกายระดับทั่วขั้นต่ำขึ้นมา และเขาดื่มลงไปจนหมด 1 ขวด แค่1ขวดแผลเขาเริ่มสมานด้วยความรวดเร็วโดยเห็นได้ด้วยตาเปล่า มันเพราะระดับการฝึกฝนของเขาเทียบเท่ากับยาที่อยู่ในระดับทั่วไปขั้นต่ำ ถ้าระดับพลังการฝึกฝนของเขาสูงถึงผู้ไร้ตราขั้นกลาง เขาต้องใช้ยาระดับนี้อีกหลายขวดที่เดียวถึงจะรักษาหายได้รวดเร็วขนาดนี้ 
“นึกว่าจะสู้ไหวซะอีก นี่เราคงใช้ความแข็งแกร่งของร่างกายเข้าสู้เพียงอย่างเดียวไม่ได้แล้วสินะ ไม่งั้นถ้าเกิดสถานการณ์วิกฤตจริงๆ ถ้าเราพลาดโดนโจมตีจนหมดสติขึ้นมาเราคงไม่มีโอกาสหลบเข้ามาในมิติได้เหมือนครั้งนี้อีก หลังจากนี้เราคงต้องหาทักษะการต่อสู้มาฝึกฝน อย่างจริงจังแล้วสินะ แต้มแห่งเกียรติยศของเราในตอนนี้คงพอที่จะแลกเปลี่ยนทักษะดีๆได้หลายทักษะเลยทีเดียว”
 ตอนนี้เขามีแต้มแห่งเกียรติยศอยู่ตั้ง 1.42 … จากการล่าสังหารโหดเหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็กของเขา การล่าสังหารของเขานั้นได้มีสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 1 จำนวน 79 ตัว และขั้นที่ 2 จำนวน 27 ตัวเป็นเหยื่อผู้โชคร้ายในครั้งนั้น… 
ยูบินเปิดหน้าต่างร้านค้าแห่งเกียรติยศขึ้นมา จากนั้นเขาได้ใช้แต้มแลกเปลี่ยนทักษะทั้งหมดมา 3 อย่าง คือ
[ทักษะการใช้ดาบของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) 0.3 แต้ม]
[ทักษะการเคลื่อนไหวของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) 0.3 แต้ม]
[ทักษะการต่อสู้มือเปล่าของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) 0.3 แต้ม]
และเพื่อความปลอดภัย เขาได้เลือกเครื่องป้องกันจากร้านค้าทั้งหมด 5 ชิ้นเป็นอุปกรณ์ระดับทั่วไปขั้นต่ำแยกได้เป็น เสื้อเกราะ เกราะขา หมวกเกราะ รองเท้า ถุงมือ ของทุกชิ้นรวมเป็น 0.5 แต้ม มันมีสีดำทุกชิ้น เขาเลือกสีนี้เพราะมันจะได้เข้ากับทักษะของเขา 
ยูบินได้นำชุดเกราะออกมาลองสวมใส่ มันดูเข้ากันกับรูปร่างของเขามาก ตอนนี้เขาเหมือนกับอัศวินทมิฬสมชื่อกับทักษะของเขาจริงๆ และเขาจะสวมใส่ชุดนี้ในยามที่เขาฝึกฝนทักษะ เพื่อให้เขาเกิดความเคยชินกับมัน จากนั้นเขาได้เรียนรู้ทักษะโดยการสัมผัสไปที่หนังสือเหมือนอย่างเคย… 
หลังจากที่ยูบินใช้ชีวิตกับการฝึกฝนโดยไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน อยู่ข้างในมิติส่วนตัวแห่งนี้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ อาหารของเขาก็ได้หมดลง ในวันนี้เขาต้องกลับออกไปข้างนอกแล้ว เขาได้ฝึกฝนทักษะการฝึกฝนร่างกายของอัศวินทมิฬในจนถึงขั้นสูงสุดแล้ว หลังจากที่เขาสอบถามจากระบบแล้ว ทักษะการฝึกฝนพลังปราณหรือพลังเวทย์ที่มีดาวนั้นมันแบ่งได้เป็น ระดับ 1-3 ดาว จะมี 2 ขั้น ส่วนระดับ 4-6 ดาว นั้นจะมี 3 ขั้น ส่วนทักษะการต่อสู้ สำหรับการที่จะใช้มันให้มีประสิทธิภาพนั้นมันขึ้นอยู่กับการฝึกฝนและประสบการณ์การต่อสู้ของเขาเอง 
“ตอนนี้เราจะก้าวหน้าไปถึงไหนแล้วกันนะ”
 เขาจะได้เรียนหน้าต่างสถานะขึ้นมาตรวจดูความก้าวหน้าของการฝึกฝนครั้งนี้
{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น } 





[ ชื่อ : ยูบิน ] 
[ อายุ : 20 ปี ]
[ เพศ : ชาย ]
[ เผ่า : มนุษย์ ] 
[ พลังชีวิต : 0.3/0.3 ] (พลังชีวิตก็ยังคงต่ำอยู่ดีโดนสะกิดสักสามทีก็เตรียมลงหลุมได้เหมือนเดิมนั่นแหละนะ… อายุไขท่านได้เพิ่มขึ้นมา 20 ปี)
[ ความแข็งแกร่ง : 0.041 ] (เริ่มพอที่จะมีหน้ามีตาอวดพละกำลังกับคนธรรมดาได้แล้วแหละนะ)  
[ ความว่องไว : 0.049 ] (ตอนนี้คงจะวิ่งหลบงูสามตัวได้สบายๆเลย แต่ถ้ามีมากกว่าสามตัวจะหลบทันรึปล่าวน้าา )  
[ พลังวิญญาณ : 0 ]  
[ พลังเวทย์ : 0 ]   
[ พลังปราณ : 0.0021 ]  
[ ระดับพลัง : ผู้ไร้ตราระดับ 1 ]  
[ ทักษะ : พุ่งตัว,การฝึกฝนร่างกายของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว), ทักษะการใช้ดาบของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) ,ทักษะการต่อสู้มือเปล่าของอัศวินทมิฬ (ระดับ 1 ดาว), ทักษะการเคลื่อนไหวของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) ]
[ ทรัพย์สิน : ปราสาทแห่งเกียรติยศ ]
[ แต้มแห่งเกียรติยศ : 0.02 แต้ม ] 





“ก็ยังดีที่ค่าสถานะของเรามันขยับขึ้นมาบ้างตอนนี้เราสนแต่ค่าสถานะก็พอแล้วหล่ะ ส่วนเรื่องคำอธิบายจากระบบนั้น… เห้ออ ช่างมันเถอะ… เรากลับออกไปครั้งนี้ก็ต้องได้เจอกับไอ้งูยักพวกนั้นอีกมาคิดดีกว่า ว่าครั้งนี้เราจะจัดการมันยังไงดี หั่นพวกมันเป็นเต้าหู้เลยดีมั๊ยนะ… ” 
แต่ก่อนที่ยูบินจะกลับออกไปนั้นได้นำชุดเซตอัศวินทมิฬออกมาสวมใส่ไว้ให้เรียบร้อย ชื่อนี้เขาเป็นคนตั้งเอง ถึงชุดพวกนี้มันจะไม่มีระดับ 1 เหมือนอย่างทักษะของเขาก็เถอะ
จากนั้นเขาก็ได้กลับออกไป
วูป!
 เขาได้โผล่ออกมาจากจุดเดิมที่เขาหายตัวไป เขามองไปบริเวณด้านหน้าของเขา…
“เหมือนว่าพวกมันจะดักรอเราอยู่ตรงที่เดิมสินะ ดีเลยเราจะได้ไม่ต้องไปตามหาตัวให้เหนื่อย”ยูบินคิด
ครั้งนี้เขาไม่รอให้พวกมาเข้าโจมตีเขา 
ฟิ้วว! ยูบินได้วิ่งเข้าไปหาพวกมันอย่างรวดเร็ว 
ฉับ! 
ฉับ! 
ฉับ! 
เขาฟันเข้าที่ลำตัวของพวกมันโดยที่พวกมันยังไม่ทันได้ตั้งตัว 
ลำตัวของพวกมันทั้งสามขาดออกจากกัน
        ก๊าซซซซซ …. พวกมันร้องออกมาเสียงดังก่อนจะหมดลมหายใจ 
   “พวกแกนี่มันเหมือนกับเต้าหู้จริงๆ”
…  
  จากนั้นเขาได้ไล่ล่าสังหารสัตว์อสูรระหว่างทางไปเรื่อยๆ เขาพบว่าดันเจี้ยนแห่งนี้มันไม่ได้กว้างเหมือนที่เขาคิดไว้ เขาเดินไปทุกเส้นทางเขาก็ได้พบแค่ทางตันเท่านั้นไม่ว่าจะเดินไปทางไหน เขาได้ใช้เวลาถึง 5 วัน ถึงจะทำภารกิจล่าหารทั้งสามเสร็จ เพราะว่ามันมีสัตว์สูรระดับทั่วไปขั้นที่ 1-3 ขั้นละ 100 ตัวเท่านั้นที่สามารถสังหารได้ในแต่ละวัน พร้อมกับใน 5 วันที่ผ่านมาเขาปล้นคริสทัลปราณจากเกือบหมดถ้ำเขาได้เหลือไว้เป็นบางจุด เพื่อที่เขาจะได้มองเส้นทางได้บ้าง
หลังจากมาถึงที่ปราสาท…
เขาได้เปิดรายชื่อภารกิจขึ้นมาแล้วกดรับรางวัลทั้งสามภารกิจ
{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น } 





  ท่านได้รับสิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง





 





  ท่านได้รับสิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง





  





  ท่านได้รับสิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง





“เรามาดูกันดีกว่าว่ามันจะสุ่มอัญเชิญอะไรออกมาได้กัน”
จากนั้นยูบินได้พูดขึ้นมา ใช้สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 3 ครั้ง
.
.
.