ระบบแห่งเกียรติยศ

{หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น}

{รายชื่อภารกิจ} [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 1 จำนวน 500 ตัว  [รางวัล] :สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไป 1 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] … [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 2 จำนวน 500 ตัว  [รางวัล] : สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] … [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 3 จำนวน 500 ตัว [รางวัล] : สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] … [ภารกิจ] รวบรวมคริสทัลปราณและคริสทัลเวทย์ระดับทั่วไปขั้นต่ำ จำนวนอย่างละ 500 ก้อน [รางวัล] : ปลดล็อคฟังชั่นแลกเปลี่ยนในร้านค้าแห่งเกียรติยศ [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] … [ภารกิจ] ออกสำรวจบริเวณด้านนอกของปราสาท (เงื่อนไขท่านต้องเดินทางระยะห่างจากปราสาท 10 กิโลเมตรขึ้นไป)  [รางวัล] : ปลดล็อกค่ายกลเคลื่อนย้ายระดับทั่วไป (รัศมี 500 กิโลเมตร)  [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ]

“เอ่อออ ทำไมภารกิจมันเยอะขนาดนี้กันว่ะเนี่ย ระบบไม่เห็นแจ้งเตือนเราสักนิดเลย นี่เราต้องมาไล่สังหารหมูป่าขนแดงอีกรอบสินะ น่าจะเปิดดูหน้าต่างภารกิจตั้งแต่ก่อนหน้านี้จาะได้ไม่เสียเวลา เห้อออ”

ยูบินได้แตะตกลงรับภารกิจที่หน้าจอทั้งหมดไป จากนั้นเขาได้ลงไปสำรวจที่ทางเดินใต้ปราสาทของเขาอีกครั้ง หลังจากที่เขาเดินมาถึงจุดที่เขาพบกับหมูป่าขนแดงตัวแรกนั้น… เขาก็ได้พบกับหมูป่าขนแดงที่เดินออกมาจากจุดเดิมอีกครั้ง 

 “ที่แห่งนี้มันเหมือนกับดันเจี้ยนอย่างที่เราคิดไว้จริงๆด้วย จากนี้เราจะยึดที่นี่เป็นดันเจี้ยนส่วนตัวของเรา ถ้ามันสามารถเกิดใหม่ได้เรื่อยๆแบบนี้ เราก็สามารถล่าแต้มแห่งเกียรติยศได้เรื่อยๆเลยสินะ สบายละงานนี้” ยูบินคิด

(ด้านเจี้ยนก็คือสถานที่ในเกมที่มีมอนเตอร์มากมาย มันมีลักษณะแตกต่างกันมากมายบางที่อาจเป็นถ้ำลึกที่เหมือนกับเขาวงกต เช่นที่ใต้ปราสาทแห่งนี้)

จากนั้นเขาได้เรียกดาบออกมาพร้อมกับใช้ทักษะพุ่งตัวไปที่หมูป่าขนแดง เขาฟันผ่าครึ่งตัวของมันออกเป็นสองซักซีก

{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น }

ท่านได้สังหาร หมูป่าขนแดง สัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่1 ได้สำเร็จ แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.01

หลังจากสังหารมันได้สำเร็จ เขาก็ได้เริ่มพิธีล่าสังหารบรรเลงเลือดเหมือนอย่างเคย…

ยูบินได้เดินผ่านจุดที่เขามาไกลที่สุดได้สักพัก เขาก็ได้พบกับสัตว์อสูรประเภทใหม่ ขนของมันมีสีดำทมิฬ แต่ด้วยมีแสงจากคริสทัลปราณสะท้อนมาที่ขนของมันทำให้ขนของมันดูสวยงามมากกว่าปรกติ มันคือสัตว์อสูรประเภทหมาป่า ตัวของมันสูงราวสองเมตรขนาดของมันใหญ่กว่าหมู่ป่าขนแดงมาก

“หมาป่ายัก!”ยูบินคิด

หลังจากที่สองได้เผชิญหน้ากัน มันไม่รอช้ามันได้วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและกระโจนใส่เขา มันได้ใช้กรงเล็บของมันโจมตีมาที่เขาทันที

ดาบของยูบินปะทะกับกรงเล็บที่แข็งแกร่งของมัน  กริ๊ง

ทั้งสองกระโดถอยห่างออกจากกัน 

“กรงเล็บของมันแข็งอย่างกับเหล็ก พละกำลังและความเร็วของมันก็มากกว่าหมูป่าขนแดงซะอีกนะเนี่ย” ยูบินคิด

จากนั้นเขาได้เรียกโล่ออกมา เขาได้ใช้ทักษะพุ่งตัวพร้อมกับถือโล่พุ่งเข้ากระแทกมัน ทักษะนั้นช่วยเพิ่มแรงในการปะทะให้กับเขา 

ตึง!! 

มันกระเด็นชนเข้ากับผนังถ้ำทันที แรงกระแทกนี้ทำให้มันไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก จากนั้นเขาได้เดินเข้าไปปลิดชีวิตของมัน 

{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น }

ท่านได้สังหาร หมาป่าทมิฬ สัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 2 ได้สำเร็จ แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.02

หลังจากนั้นเขาได้เดินทางลึกเข้าไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเขาได้เผชิญหน้ากับสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 1-2 หลายสิบตัว ด้วยความสามารถจากทักษะที่เขาฝึกฝนมา ทำให้เขาล่าสังหารพวกมันได้อย่างง่ายดาย 

“ทักษะฝึกฝนระดับ 1 ดาวนี่มันแข็งแกร่งจริงๆ ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าทักษะที่มากกว่า 1 ดาวนั้นมันจะแข็งแกร่งขนาดไหน นี่ขนาดเรายังไม่ได้ใช้แรงเต็มที่ก็สามารถสังหารสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้น 2 ได้สบายๆเลย” 

หารู้ไม่ว่าทักษะระดับ 1 ดาวนั้นมีแค่ชนชั้นสูงระดับอัศวินขึ้นไปในอาณาจักรนี้เท่านั้นที่มีโอกาสได้ฝึกฝน… ทักษะที่ผู้ฝึกฝนทั่วไปฝึกฝนส่วนมากมีแค่ทักษะระดับไร้ดาว ผู้ฝึกฝนทักษะที่มีดาวเริ่มตั้งแต่ 1 ดาวสามารถรับตำแหน่งอัศวินได้ ส่วนทักษะระดับ 2 ดาวขึ้นไปนั้น โดยทั่วไปนั้นจะได้รับสืบทอดกันมาในตระกูลขุนนางตั้งแต่ชั้นบารอนขึ้นไป 

(ระดับชนชั้นสูง)

1 อัศวิน 

2 บารอน/บารอนเนส 

3 วิสเคาท์/วิสเคาท์เตส 

4 เอิร์ล/เคาท์เตส 

5 มาร์ควิสท์/มาคิโอเนส 

6 ดยุค/ดัชเชส 

7 ราชา/ราชินี

8 จักรพรรดิ/จักรพรรดินี

….

หลังจากนั้นยูบินได้เดินลึกเข้าไปต่อ เขาได้พบว่าถ้ำมันเริ่มกว้างขึ้นเรื่อยๆ จากที่สูงประมาณ 3-4 เมตร กลายเป็น 10-15 เมตร พร้อมกับเริ่มมีทางแยกเพิ่มเข้ามา เข้าได้ทิ้งสัญลักษณ์ไว้ระหว่างทางเพื่อป้องกันการหลงทาง เขาได้สุ่มเลือกเส้นทางหนึ่งเส้นแล้วเดินตามทางเข้าไป

ระหว่างทางที่เขาเดินมาเขาได้พบคริสทัลปราณจำนวนมากกว่าเส้นทางก่อนหน้านี้ แต่บางชิ้นนั้นมันอยู่สูงเกินไปที่เขาจะปืนขึ้นไปถึงในตอนนี้ ทำให้ยังพอที่จะเหลือคริสทัลปราณในระหว่างทางที่เล็ดลอดจากเงื้อมมือของนักขุดเหมืองคนนี้ไปได้ 

แต่ยังมีข้อดีคือทัศนวิสัยในการมองเห็นของเขานั้นดีขึ้นมากกว่าเดิมเพราะแสงสว่างของคริสทัลปราณที่เหลืออยู่… 

“การที่ปีนไม่ถึงนี่มันก็มีข้อดีเหมือนกันแฮะ แต่อีกไม่นานเราก็ความแข็งแกร่งพอที่จะมาขุดมันไปได้อยู่ดีนั่นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมบัติอันมากมายของเรา”ยูบินพูดกับตัวเอง 

จากนั้นเขาได้เดินต่อไปอีกราว 10 นาทีเขาก็ได้พบกับงูสีขาวตัวขนาดถังน้ำมัน ยาวเกือบ 20 เมตร มันอยู่ห่างจากเขาประมาณ 30 เมตร มันได้เลื้อยพุ่งตรงมาเพื่อโจมตีเขาอย่างรวดเร็ว เขาได้เรียกโล่ออกมาเพื่อรับการโจมตีจากมัน 

ตึง!!

หัวของมันได้ชนเข้ากับโล่ของเขา ครั้งนี้เขาได้ใช้พละกำลังเกือบทั้งหมดในการรับการโจมตีนี้ “พละกำลังของมันน้อยกว่าเรานิดหน่อยแค่นั้นเอง แต่มันก็ยังช้ากว่าเราอยู่มาก”ยูบินคิด

 ตึง! ตึง! ตึง! …ตึง! มันให้หัวชนเข้ากับโล่ซ้ำหลายครั้ง 

ทว่า…ขณะที่เขากำลังใช้โล่รับการโจมตีของมันอยู่นั้น เขาก็เหลือบไปเห็นงูยักสีขาวอีกสองตัวกำลังเลื้อยออกมาจากทางแยกด้านหน้า… พวกมันอยู่ห่างจากเขาจุดที่เขาต่อสู้อยู่ประมาณ 60 เมตร จากพวกมันได้เลื้อยพุ่งตรงเข้ามาหาเขา

 “ก่อนหน้านี้เจอแต่พวกกระจอกที่ออกมาทีละตัว แบบนี้สิถึงจะสมน้ำสมเนื้อกับทักษะที่เราฝึกฝนมาหน่อย เริ่มที่จะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ”

“มา! เข้ามาเลย!”เขาตะโกนขึ้น 

พวกมันช่วยกันโจมตีเขา มันได้โจมตีเขาจากคนละทิศทาง ในครั้งนี้เขาได้ทุ่มสุดตัว เขาใช้โล่รับการโจมตี แล้วพุ่งหลบไปด้านข้างและใช้ดาบฟันไปที่พวกมันหนึ่งตัว 

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! 

.

.

.

.

…

…..

แอร๊ย! 

(ไม่ใช่ๆโทษที…ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

.

.

.

ก๊าชช! มันร้องออกมาเสียงดังจากการบาดเก็บ

เกิดบาดแผลสามจุดที่ตัวของมันแต่ไม่ได้ลึกมากนัก 

“หืมม… เกล็ดมันหนาเหมือนกันน่ะเนี่ย แต่ยังดีที่เรามีอาวุธ ถ้าใช้มือปล่าวสู้ละก็รับมือพร้อมกันทีเดียวสามตัวไม่ไหวแน่ๆ”

จากนั้นเขาได้หันกลับมาใช้โล่รับการโจมตีจากอีกตัวจากด้านหลัง การโจมตีการอีกตัวนั้นเขาไม่สามารถหลบไดัทัน เขาใช้แขนขวาที่ถือดาบรับการโจมตีของมันเอาไว้  มันได้กัดเข้าที่แขนของเขา เขี้ยวของมันได้ฝักลึกลงไป 

อ๊ากกกก ! ยูบินร้องออกมาเสียงดัง

มันพยายามสบัดหัวเพื่อที่จะเหวี่ยงยูบินลงที่พื้น ตัวของเขาได้ลอยไปพร้อมแรงสบัด 

ทึมมม! ยูบินกระแทกกับพื้น

อั๊ก! 

ถ้าเป็นผู้ไร้ตราระดับที่ 1 ทั่วไปโดนเหวี่ยงเหมือนกับเขา แขนคงขาดไปนานแล้ว… แต่เขานั้นได้ฝึกฝนทักษะระดับ 1 ดาว ทำให้แขนเขาสามารถทนรับแรงเหวี่ยงนี้ได้

ชั่ววินาทีที่มันกำลังจะเหวี่ยงเขาอีกรอบนั้น เขาได้เรียกโล่และดาบกลับไปที่มิติส่วนตัว และได้เรียกดาบออกมาถือไว้ที่มือซ้ายแทนโล่ จากนั้นเขาได้พยายามฟันไปที่หัวของมัน

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! … ฉัวะ!!

จนมันทนรับการโจมตีของเขาไม่ไหว มันได้สลัดหัวเหวี่ยงเขาลอยไปที่ผนังถ้ำ 

ตุ้มม! หินที่ผนังถ้ำหล่นลงมาหลายก้อน คลืนนน…

ยูบินพยายามที่จะลุกขึ้นมา โดยใช้มือซ้ายยันพื้นไว้ ในขณะนั้นพวกมันทั้งสามตัวพยายามเลื้อยเข้ามาเพื่อโจมตีเขาอีกครั้ง แต่มีพวกมันพวกมันหนึ่งตัวที่มาถึงตัวเขาก่อน 

“บ๊าบบายยย…”ยูบินพูดขึ้นมา

ตึงงง ! หัวของมันได้ชนเข้ากับผนังถ้ำ…

 ใช้แล้วยูบินได้หลบหนีเข้าไปในมิติส่วนตัวของเขา ในขณะที่มันพุ่งเกือบที่จะถึงตัวเขา 

“แหะๆ เกือบไม่รอดจากไอ้พวกนั้นแล้วสิเรา 

ยูบินได้เดินไปหยิบยาฟื้นฟูร่างกายระดับทั่วขั้นต่ำขึ้นมา และเขาดื่มลงไปจนหมด 1 ขวด แค่1ขวดแผลเขาเริ่มสมานด้วยความรวดเร็วโดยเห็นได้ด้วยตาเปล่า มันเพราะระดับการฝึกฝนของเขาเทียบเท่ากับยาที่อยู่ในระดับทั่วไปขั้นต่ำ ถ้าระดับพลังการฝึกฝนของเขาสูงถึงผู้ไร้ตราขั้นกลาง เขาต้องใช้ยาระดับนี้อีกหลายขวดที่เดียวถึงจะรักษาหายได้รวดเร็วขนาดนี้ 

“นึกว่าจะสู้ไหวซะอีก นี่เราคงใช้ความแข็งแกร่งของร่างกายเข้าสู้เพียงอย่างเดียวไม่ได้แล้วสินะ ไม่งั้นถ้าเกิดสถานการณ์วิกฤตจริงๆ ถ้าเราพลาดโดนโจมตีจนหมดสติขึ้นมาเราคงไม่มีโอกาสหลบเข้ามาในมิติได้เหมือนครั้งนี้อีก หลังจากนี้เราคงต้องหาทักษะการต่อสู้มาฝึกฝน อย่างจริงจังแล้วสินะ แต้มแห่งเกียรติยศของเราในตอนนี้คงพอที่จะแลกเปลี่ยนทักษะดีๆได้หลายทักษะเลยทีเดียว”

 ตอนนี้เขามีแต้มแห่งเกียรติยศอยู่ตั้ง 1.42 … จากการล่าสังหารโหดเหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็กของเขา การล่าสังหารของเขานั้นได้มีสัตว์อสูรระดับทั่วไปขั้นที่ 1 จำนวน 79 ตัว และขั้นที่ 2 จำนวน 27 ตัวเป็นเหยื่อผู้โชคร้ายในครั้งนั้น… 

ยูบินเปิดหน้าต่างร้านค้าแห่งเกียรติยศขึ้นมา จากนั้นเขาได้ใช้แต้มแลกเปลี่ยนทักษะทั้งหมดมา 3 อย่าง คือ

[ทักษะการใช้ดาบของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) 0.3 แต้ม]

[ทักษะการเคลื่อนไหวของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) 0.3 แต้ม]

[ทักษะการต่อสู้มือเปล่าของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) 0.3 แต้ม]

และเพื่อความปลอดภัย เขาได้เลือกเครื่องป้องกันจากร้านค้าทั้งหมด 5 ชิ้นเป็นอุปกรณ์ระดับทั่วไปขั้นต่ำแยกได้เป็น เสื้อเกราะ เกราะขา หมวกเกราะ รองเท้า ถุงมือ ของทุกชิ้นรวมเป็น 0.5 แต้ม มันมีสีดำทุกชิ้น เขาเลือกสีนี้เพราะมันจะได้เข้ากับทักษะของเขา 

ยูบินได้นำชุดเกราะออกมาลองสวมใส่ มันดูเข้ากันกับรูปร่างของเขามาก ตอนนี้เขาเหมือนกับอัศวินทมิฬสมชื่อกับทักษะของเขาจริงๆ และเขาจะสวมใส่ชุดนี้ในยามที่เขาฝึกฝนทักษะ เพื่อให้เขาเกิดความเคยชินกับมัน จากนั้นเขาได้เรียนรู้ทักษะโดยการสัมผัสไปที่หนังสือเหมือนอย่างเคย… 

หลังจากที่ยูบินใช้ชีวิตกับการฝึกฝนโดยไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน อยู่ข้างในมิติส่วนตัวแห่งนี้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ อาหารของเขาก็ได้หมดลง ในวันนี้เขาต้องกลับออกไปข้างนอกแล้ว เขาได้ฝึกฝนทักษะการฝึกฝนร่างกายของอัศวินทมิฬในจนถึงขั้นสูงสุดแล้ว หลังจากที่เขาสอบถามจากระบบแล้ว ทักษะการฝึกฝนพลังปราณหรือพลังเวทย์ที่มีดาวนั้นมันแบ่งได้เป็น ระดับ 1-3 ดาว จะมี 2 ขั้น ส่วนระดับ 4-6 ดาว นั้นจะมี 3 ขั้น ส่วนทักษะการต่อสู้ สำหรับการที่จะใช้มันให้มีประสิทธิภาพนั้นมันขึ้นอยู่กับการฝึกฝนและประสบการณ์การต่อสู้ของเขาเอง 

“ตอนนี้เราจะก้าวหน้าไปถึงไหนแล้วกันนะ”

 เขาจะได้เรียนหน้าต่างสถานะขึ้นมาตรวจดูความก้าวหน้าของการฝึกฝนครั้งนี้

{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น } 

[ ชื่อ : ยูบิน ]  [ อายุ : 20 ปี ] [ เพศ : ชาย ] [ เผ่า : มนุษย์ ]  [ พลังชีวิต : 0.3/0.3 ] (พลังชีวิตก็ยังคงต่ำอยู่ดีโดนสะกิดสักสามทีก็เตรียมลงหลุมได้เหมือนเดิมนั่นแหละนะ… อายุไขท่านได้เพิ่มขึ้นมา 20 ปี) [ ความแข็งแกร่ง : 0.041 ] (เริ่มพอที่จะมีหน้ามีตาอวดพละกำลังกับคนธรรมดาได้แล้วแหละนะ)   [ ความว่องไว : 0.049 ] (ตอนนี้คงจะวิ่งหลบงูสามตัวได้สบายๆเลย แต่ถ้ามีมากกว่าสามตัวจะหลบทันรึปล่าวน้าา )   [ พลังวิญญาณ : 0 ]   [ พลังเวทย์ : 0 ]    [ พลังปราณ : 0.0021 ]   [ ระดับพลัง : ผู้ไร้ตราระดับ 1 ]   [ ทักษะ : พุ่งตัว,การฝึกฝนร่างกายของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว), ทักษะการใช้ดาบของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) ,ทักษะการต่อสู้มือเปล่าของอัศวินทมิฬ (ระดับ 1 ดาว), ทักษะการเคลื่อนไหวของอัศวินทมิฬ(ระดับ 1 ดาว) ] [ ทรัพย์สิน : ปราสาทแห่งเกียรติยศ ] [ แต้มแห่งเกียรติยศ : 0.02 แต้ม ]

“ก็ยังดีที่ค่าสถานะของเรามันขยับขึ้นมาบ้างตอนนี้เราสนแต่ค่าสถานะก็พอแล้วหล่ะ ส่วนเรื่องคำอธิบายจากระบบนั้น… เห้ออ ช่างมันเถอะ… เรากลับออกไปครั้งนี้ก็ต้องได้เจอกับไอ้งูยักพวกนั้นอีกมาคิดดีกว่า ว่าครั้งนี้เราจะจัดการมันยังไงดี หั่นพวกมันเป็นเต้าหู้เลยดีมั๊ยนะ… ” 

แต่ก่อนที่ยูบินจะกลับออกไปนั้นได้นำชุดเซตอัศวินทมิฬออกมาสวมใส่ไว้ให้เรียบร้อย ชื่อนี้เขาเป็นคนตั้งเอง ถึงชุดพวกนี้มันจะไม่มีระดับ 1 เหมือนอย่างทักษะของเขาก็เถอะ

จากนั้นเขาก็ได้กลับออกไป

วูป!

 เขาได้โผล่ออกมาจากจุดเดิมที่เขาหายตัวไป เขามองไปบริเวณด้านหน้าของเขา…

“เหมือนว่าพวกมันจะดักรอเราอยู่ตรงที่เดิมสินะ ดีเลยเราจะได้ไม่ต้องไปตามหาตัวให้เหนื่อย”ยูบินคิด

ครั้งนี้เขาไม่รอให้พวกมาเข้าโจมตีเขา 

ฟิ้วว! ยูบินได้วิ่งเข้าไปหาพวกมันอย่างรวดเร็ว 

ฉับ! 

ฉับ! 

ฉับ! 

เขาฟันเข้าที่ลำตัวของพวกมันโดยที่พวกมันยังไม่ทันได้ตั้งตัว 

ลำตัวของพวกมันทั้งสามขาดออกจากกัน

        ก๊าซซซซซ …. พวกมันร้องออกมาเสียงดังก่อนจะหมดลมหายใจ 

   “พวกแกนี่มันเหมือนกับเต้าหู้จริงๆ”

…  

  จากนั้นเขาได้ไล่ล่าสังหารสัตว์อสูรระหว่างทางไปเรื่อยๆ เขาพบว่าดันเจี้ยนแห่งนี้มันไม่ได้กว้างเหมือนที่เขาคิดไว้ เขาเดินไปทุกเส้นทางเขาก็ได้พบแค่ทางตันเท่านั้นไม่ว่าจะเดินไปทางไหน เขาได้ใช้เวลาถึง 5 วัน ถึงจะทำภารกิจล่าหารทั้งสามเสร็จ เพราะว่ามันมีสัตว์สูรระดับทั่วไปขั้นที่ 1-3 ขั้นละ 100 ตัวเท่านั้นที่สามารถสังหารได้ในแต่ละวัน พร้อมกับใน 5 วันที่ผ่านมาเขาปล้นคริสทัลปราณจากเกือบหมดถ้ำเขาได้เหลือไว้เป็นบางจุด เพื่อที่เขาจะได้มองเส้นทางได้บ้าง

หลังจากมาถึงที่ปราสาท…

เขาได้เปิดรายชื่อภารกิจขึ้นมาแล้วกดรับรางวัลทั้งสามภารกิจ

{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น } 

ท่านได้รับสิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง

 

ท่านได้รับสิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง

  

ท่านได้รับสิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 1 ครั้ง

“เรามาดูกันดีกว่าว่ามันจะสุ่มอัญเชิญอะไรออกมาได้กัน”

จากนั้นยูบินได้พูดขึ้นมา ใช้สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไปจำนวน 3 ครั้ง

.

.

.