การกลับมาของ ‘โซเวีย’

*กรุ๊งงง กริ๊งงง~* เสียงกระดิ่งประตูดังขึ้นเบาๆ เป็นสัญญาณว่ามีแขกกำลังเดินเข้าร้าน
 
     "ยินดีต้อนรับครับ" เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มร่างหนากล่าวทักทายลูกค้าของเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
 
     "ขอนั่งที่บาร์ได้ไหม พอดีข้ามาคนเดียว" หญิงสาวในชุดลูกไม้สีขาวสะอาดตาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์
 
     "รับอะไรดีครับคุณหนู วันนี้ทางร้านมีเมนูพิเศษแนะนำด้วยนะครับ" นี่อาจฟังดูเป็นประโยคทั่วๆไป แต่จริงๆแล้วมันมีความหมายอื่นแฝงอยู่(?) หญิงสาวที่ได้ยินดังนั้นก็ยกยิ้มอย่างมีเลศนัย พร้อมเอ่ยปากสั่งเมนูออกไป...
 
...................................
 
     "ขอ'ชาร้อนใส่นม'ที่หนึ่งค่ะ^^" ใครมาได้ยินคงหาว่าฉันบ้าแน่ๆ จะมีคนดีๆที่ไหนมาสั่งชาร้อนในร้านเหล้า
 
     "ขออภัยด้วยครับคุณหนู คนชงชาของเราป่วย เมนูชาวันนี้ไม่มีขายครับ" คำตอบที่ปฏิเสธอ้อมๆว่า 'ในร้านเหล้าจะไปมีชาขายได้ยังไง' แต่จริงๆแล้วความหมายของคำตอบนั้นคือ 'เขา' ไม่ได้อยู่ที่นี่ต่างหาก
 
     "อย่างนั้นหรอ แย่จัง...ข้าอุส่าห์เดินทางมาตั้งไกล" แย่จริงๆ! คนเดียวที่นึกออกหลังจาก'ตื่น'ขึ้นมาก็คือเขา ถ้าไม่อยู่ก็ต้องรอ ไม่ว่ายังไงก็ต้องขอความช่วยเหลือจากเขาให้ได้
 
     "ไหนๆก็มาแล้ว สั่งเครื่องดื่มอย่างอื่นดีไหมครับ เหล้าของร้านเรารสชาติดีที่สุดในจักรวรรดิเลยนะครับ" เรื่องนั้นฉันรู้ดี เพราะไม่ว่าจะวันฝนตกแดดออก พายุเข้าหรือมีสงครามระหว่างประเทศ ร้านนี้ก็ยังเป็นที่นิยม มีผู้คนหลั่งไหลมาจากทั่วทุกสารทิศเพื่อลิ้มลองเหล้าจากบาร์แห่งนี้ให้ได้สักครั้ง
 
     "ไม่ดีกว่า ข้าอยากดื่มแค่ชา-" ยังไม่ทันพูดจบประโยคก็รู้สึกได้ถึงเงาใครบางคนจากทางด้านหลัง
 
     "เลดี้มาเพื่อดื่ม'ชา'หรอครับ" เสียงนุ่มลึกอันคุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง ฉันรีบหันไปมองในทันทีเพราะรู้ว่าเจ้าของเสียงจะต้องเป็น'เขาคนนั้น'อย่างแน่นอน
 
     "ใช่แล้วค่ะ อยากดื่ม'ชาร้อนใส่นม'สักแก้ว" ร่างสูงโปร่งยืนประจันหน้ากับฉัน ผมสีเงินกับดวงตาสีฟ้าอันเป็นเอกลักษณ์ เขาคือลูกนอกสมรสของดยุกอาโทไนท์ 'ฟิลลิปส์ อาโทไนท์'....