ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

พอวันจันทร์ก็ไปเรียนตามปกติพอเจอหน้าชิโระผมก็เลยขอวิธีติดต่อกับฮารุ(บังคับ)จากไอ้ชิโระ พอพักเที่ยงก็จะเดินไป
ซื้อขนมปัง แล้วก็เดินขึ้นไปกินบนด่านฟ้า แต่วันนี้ไอ้ชิโระมันชวนนั่งกินในห้องแทน
 
ผม-นี่ชิโระทำไมวันนี้นั่งกินที่ห้องอ่ะไม่ขึ้นไปข้างบนหรอ
ชิโระ-วันนี้นั่งที่นี่แหละ ขี้เกียจไป จริงสิ นี่ก็ผ่านมาครึ่งปีแล้วนะ เด๋วพวกเราก็จะเรียนจบกันแล้วนะ
ผม-อ่า นั่นสินะ
 
จริงด้วยสินะ เรามาเรียนแค่ปีเดียว จบนี่ก็ต้องกลับบ้านแล้วสินะ ยังอยากอยู่เที่ยวต่ออีกหน่อยแหะถ้าขออาจารย์เลื่อนตั๋วออกไปอีกสัก2อาทิตย์จะได้ไหมนะ เด๋ววันนี้ลองถามอาจารย์แมนดีกว่า
 
ชิโระ-เน่ๆ ฟังอยู่ป่ะเนี่ย
ผม-ห๊ะ ว่าไงนะ พอดีคิดอะไรเพลินๆ
ชิโระ-เมื่อกี้ถามว่า ก่อนเรียนจบ เราหาเวลาว่างไปเที่ยวกันหน่อยไหม ชวนเพื่อนๆไปกัน เห็นว่าพวก ฮารุจังก็จะชวน
เพื่อนๆไปเที่ยวเหมือนกันนะ ว่าแต่นายมีที่อยากจะไปมั้ย?
ผม-ไปเที่ยวหรอไม่รู้สิ ว่าแต่ฮารุซังจะไปด้วยหรอ
ชิโระ-ไม่รู้หรอกแต่เห็นพูดๆว่ากำลังจะจัดทริปไปเที่ยวกับเพื่อนนะ
 
ฮารุซังก็จะไปเที่ยวหรอเป็นไปได้อยากไปเที่ยวกับฮารุซังมากกว่าไอ้ชิโระแหะ
 
ผม-หรอออ อืม......อยากไปดูวิวภูเขาไฟฟูจิอ่ะ
ชิโระ-ฟูจิซัง? ดีนี่ ป่ะเราจัดทริปเที่ยวเมือง คาวากุจิโกะ กันเถอะ ที่นั่นมีรีสอร์ทและ มีเรียวกัง เห็นวิวฟูจิด้วยนะ
มีที่ตั้งแคมป์ปิ้ง ด้วยนะ เราทำbbqกินกันไหม
ผม-จริงอะ แบบนี้ ก็น่าสนใจนะ เด๋วลองดู ราคา โรงแรมที่ห้องก่อนละกัน เพื่อมันแพงไปช่วงนี้ไม่อยากขอเงินที่บ้านเพิ่มแล้วแค่มาเรียนที่นี่ก็หมดเยอะแล้วละนะ
ชิโระ-ดูทำไม ไม่ต้องดูไปโรงแรมที่เห็นวิฟูจิเนี่ยแหละ ดูฟูจิ จาก ที่โรงแรมได้เลยนะ ไปที่นี่เถอะนะ
ผม-อะ อืม......ก็ได้แพง หน่อย แต่คงจะมีโอกาสไปแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวละมั้ง
 
ชิโระ-พูดอะไรของแก อยากจะไปเมื่อไหร่ก็ไปได้ตลอดแหละ
ผม-การจะมาที่นี่แต่ละครั้งมันต้องใช้เงินเยอะนะ
ชิโระ-หร๊อ...ว่าแต่แกตัดสินใจยังว่าจบแล้วจะไปทำอะไรต่อ
ผม-ไม่รู้สิ ก็มีหลายอย่างที่อยากทำนะ
ชิโระ-โอเคร งั้นเราไปอาทิตย์นี้เลยนะ ไปตั้งแต่วันศุกร์กลับวันอาทิตย์ ถ้าไปช่วงนี้ อากาศกำลังดีเลยนะ ใบไม้สีแดงด้วยนะ
ผม-อื้ม เหมาะกับการตั้งแคมป์เลยนะ
ชิโระ-งั้นวันศุกร์หลังเลิกเรียนเราไปกันเลยนะไปถึงที่นั่นน่าจะเย็นๆ เด๋วจะไปรับที่บ้านนะ
ผม-โอเค
 
หลังจากที่เราคุยกันเสร็จวันนั้นพวกเราก็มานั่งพูดคุยเรื่องทริปนี้ว่าเราจะทำbbqกินกันด้วยผมเลยคิดว่าปิ้งๆย่างๆบ้าน
เราไม่แพ้ใครแน่ๆผมเลยไปซื้อกล่องโฟม ซื้อ สั้นคอ หมู กับ ไก่มา 1 ตัว มาถึงห้องผมก็หมักเอาไว้ทิ้งไว้1คืน ตื่นเช้ามา
ก็ไปเรียน ตามปกติพอมาถึงโรงเรียนผมก็เดินขึ้นห้องไปนั่งรอที่โต๊ะ สักพักไอ้ชิโระ ก็มา
 
ชิโระ-รุนหวัด
ผม-เค้าต้องบบอกว่า อรุณสวัสดิ์ไม่ใช่หรอ จริงสิวันนี้เราไปถึงเราทำbbqกันเลยนะเมื่อวานไปซื้อของมาทำรอไว้
แล้ว ของก็จัดไว้แล้วเลิกเรียนก็เอาของขึ้นรถไปได้เลย แต่อยากแวะซื้อเนื้อวัวไปด้วยนะ
ชิโระ-เรื่องเนื้อวัวไม่ต้องก็ได้เพราะที่ นั่นเค้าจัดมาให้เราอยู่แล้ว1ชุด พร้อมเตา ไม่พอก็สั่งเพิ่มได้
ผม-แล้วก็ไม่บอกกันก่อน เห้ย แต่ว่า สูตรนี้ แกไม่เคยกินที่ไหนแน่ๆๆไอ้ชิโระ เพราะใส่ความรักลงไปไงละ ฮ่าๆๆๆๆ
ชิโระ-.......ระ หรออองั้นต้องกินให้ได้เลย อดใจรรอไม่ไหวแล้ว
 
พอเลิกเรียนผมก็แยกกับไอ้ชิโระต่างคนต่างไปเก็บของ แล้วผมก็มานั่งรอที่ห้องเพราะเด๋วชิโระจะขับรถมารับแล้วเราก็
จะออกเดินทางกัน ผมนั่งรอมันไม่น่าจะถึงครึ่งชม มันก็โทรมาตามผมก็ขนของลงไปด้านล่าง
 
ชิโระ-เด๋วๆมรึงจะเอากล่องโฟมใบใหญ่ไปทำไร
ผม-อ่ะแกเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บในรถให้หน่อยแล้วเด๋วถึงที่หมายแกจะ ขอบใจ กล่องโฟมอันนี้
ชิโระ-เออไปกันเถอะ เด๋วจะมึด
ผม-โอเคร ขอบครบ คนพร้อม ออกเดินทางไปเที่ยวได้
ชิโระ-โอ้!!!!
 
หลังจาก นั้นเราก็ขึ้นรถไปกัน ระหว่างทาง นั้นพอออกมาจากเมืองหน่อยต้นไม้ก็เต็ม2ข้างทางแดด ตอนเย็นที่ สีออก
ส้มๆ +กับต้นไม้ที่กำลังจะเปลื่ยนสีใบไม้จากเขียวเป็นสีแดง บางต้นก็สีแดงบางต้นก็เขียว อากาศ อยู่
ประมาณ20องศา+- ซึ่งถ้าเทียบกับบ้านเรานั้นแล้วถือว่าเย็นสบายสุดๆ พวกเราไม่ได้คุยอะไรกันเลยตั้งแต่
ขึ้นรถกันมา ต่างคนต่างซึมซับ บรรยากาศที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น และมันจะเป็นความหลังของพวกเราที่วันนึงที่เราแก่เรา
คงเอาเรื่องนี้มาคุยกัน
 
ผม-นี่ชิโระ
ชิโระ-อะไรหรอ
ผม-บรรยากาศที่นี่ดีนะ
ชิโระ-ใช่มั้ยละ
ผม-วันนึงที่เราโตขึ้นเราคงคิดถึงวันนี้ แน่ๆเลยนะ
ชิโระ-นั่นสินะ วันนั้นเราคงจะเหมือนพ่อ กับยูคิซัง ละมั้ง
ผม-นั่นสินะเมื่อถึงวันนั้นวัน ที่พวกเราจะมาแชร์ความหลังกันอีกครั้ง
ชิโระ-เห้ยๆ พูดอะไรไม่สมกับเป็นแกเลยนะ ปกติแก คงจะตอบว่า ควรจะสนใจปัจจุบันมากกว่า นะ
ผม-ฮ่าๆนั่นสินะ
ชิโระ-แกแปลกไปจริงๆนั่นแหละ
 
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ตอบอะไรชิโระอีกเลยชิโระก็ขับรถผมก็นั่งดู 2ข้างทาง ไปเรื่อยๆจนถึงkawaguchiko ชิโระก็แวะ
จอดพักรถที่ สถาณีรถไฟเมืองคาวากุจิโกะ
 
ชิโระ-นี่บิกคุคุงไปยืนสิเด๋วจะถ่ายรูปกับรถไฟที่นี่ให้นะเอาไว้เก็บเป็นความหลังเล่าต่อไปใช่มั้ยละมีแต่คำพูดไม่มีรูป
ภาพ มันไม่น่าเชื่อถือนะ
ผม-นั่นสินะ
 
ผมก็เลยไปยืนแล้วชิโระมันก็หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายให้พอมันถ่ายเสร็จผมก็เลยเอามือถือผมขึ้นมาถ่ายรรูปมันตอนกำลัง
เช๊ครูปผมอยู่
 
ผม-นี่หลังจากนี้แกก็มีรูปภาพไว้เล่าได้แล้วนะว่าเรามาทริปเที่ยวกันก่อนเรียนจบ
 
ผมพูดไปพร้อมกับยื่นมือถือให้มันดูรูปที่ผมถ่าย
 
ชิโระ-เห้ยใครเนี่ยหล่อจัง นายแบบที่ไหนกันนะ
ผม-พักหลังๆมานี่แกเริ่มหลงตัวเองมากไปแล้วนะรู้ไหม
ชิโระ-ส่งรูปมาให้ด้วยนะ
ผม-รู้แล้วน่าา พวกเราไปเช็คอินโรงแรมเถอะจะมึดแล้วนะ
ชิโระ-ป่ะ
 
หลังจากที่เราแวะถ่ายรูปกันพอหอมปากหอมคอแล้วเราก็ขึ้นรถตรงไปที่โรงแรม คาวากุจิโกะเป็นเมืองค่อนข้างเล็กเมื่อ
เทียบกับเมืองใหญ่ๆใก้ลเคียง พวกเราขับรถต่อไปอีกประมาณ15นาที ก็ถึงโรงแรม พวกเราขับรถเข้าไปจอด
 
ชิโระ-อ่ะนี่ ใบ จองนะ แก ลงไปเช๊คอินก่อนแล้วบอกเค้าด้วยนะเอาชุดbbq ด้วยนะ เด๋วจะขับรถไปหาที่จอดก่อน อ่อ ถ้า
เกิดเจอคนรู้จักก็พามาด้วยก็ได้นะ
ผม-คนรู้จัก? ใคร?
ชิโระ-เออช่างเถอะ เช๊คอินก่อนละกัน
ผม-เด๋วๆแกเป็นคนจองมันชื่อแก แกนั่นแหละต้องไปเช๊คอิน เด๋วขับรถไปจอดให้เอง
ชิโระ-ไม่เป็นไรหน่า แกถือกระดาษลงไปยื่นให้เค้าเด๋วเค้าก็จัดการให้เองแหละแค่นี้ไม่ยากใช่มั้ยละ
ผม-เออๆ
 
หลังจากนั้นผมก็ถือกระดาษหน้าโง่ๆมา1แผ่น พร้อมกับหน้าที่ในการเช๊คอิน ฮ่าๆๆพอเดินเข้ามาในโรงแรมบอกได้เลยว่าหรูเวอร์วัง ตั้งแต่ที่จับประตูยันการตกต่างภายใน
 
ผม-มาเช๊คอินครับ แล้วเอาชุดbbq ด้วยนะครับ
พอพูดจบก็ยื่นกระดาษให้เค้า
รีเซฟชั่น-1 ห้อง 2 คนนะค่ะ พร้อมเตาbbq
ผม-ครับ
รีเซฟชั่น-ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ
ผม-ผมมีแต่พาสปอร์ตอ่ะครับ
 
ผมก็ยื่นให้เค้าไป ไหนชิโระมันบอกยื่นกระดาษให้เค้าแล้วจบเลยวะ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบที่มันบอกแล้วนะ ยัง
ไงวะเนี่ย
 
รีเซฟชั่น-คือว่าชื่อคุณลูกค้ากับชื่อที่จองมันไม่ตรงกันนะคะ และตอนนี้ทางเราก็ไม่มีห้องเหลือ แล้วด้วยค่ะ
ผม-เอ๋!!!
 
เอาแล้วไงคืนนี้จะนอนที่ไหนเนี่ย ระหว่างที่ผมก้มหน้าก้มตาคิดเรื่องหาที่พักอยู่นั้น
 
...-มีเรื่องอะไรกัน
รีเซฟชั่น-อ๊ะ คุณหนู คือว่าพอดีลูกค้าท่านนี้ชื่อไม่เค้าไม่ตรงกับใบจองค่ะแล้วทางเราก็ไม่เหลือห้องแล้วด้วยก็เลยกำลังจะ...
...-ไหนเอามาดูสิ อืม....ให้เค้าเช๊คอินชื่อ ทาเคดะ ชิโระ ได้
ผม-เอ๊ะ!! ผมเช๊คอินพักที่นี่ได้หรอครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ คุณหนู
รีเซฟชั่น-รับทราบแล้วค่ะคุณหนู นี่ค่ะกุญแจห้องพัก ส่วนเตาbbqจะเอาไปให้ที่หลังนะคะ
 
พอผมเงยหน้า ดู เท่านั้นแหละ ไม่ใช่ใครที่ไหน สาวสวยร้านรองเท้านั่นเอง ฮารุจัง
 
ฮารุ-สวัสดีจ๊ะบิกคุคุง
ผม-อ๊ะ!!สวัสดีครับ ฮารุ ไม่ๆ คุณหนู
ฮารุ-อีกแล้วนะคะ จะต้องให้บอกกี่ครั้งกันคะ
ผม-ตะ... แต่ว่า
ฮารุ-ว่ายังไงคะ
ผม-เข้าใจแล้วละครับ ฮารุซัง
ฮารุ-ดีมากค่ะ
ผม-วันนี้ฮารุซังมาเที่ยวกับเพื่อนหรอครับ
ฮารุ-ใช่จ๊ะ จริงสิเราเดินไปหาชิโระก่อนละกันนะ น่าจะยืนรอ นานแล้ว
ผม-คะ ครับ
 
หลังจากนั้นผมก็เดินตามฮารุไปห้องพัก ระหว่างทางก็เจอพวก ชิโระ ยืนรออยู่ แล้วก็มี ผู้หญิงอีก1คน ผู้ชาย2คน 3คน
นั้นน่าจะเป็นเพื่อนฮารุสินะ
 
ชิโระ-นี่แค่เช๊คอินจะให้ยืนรออีกนานไหมเนี่ยหิวแล้วนะ
ผม-ที่ช้าก็เพราะชื่อแกแต่แกไม่ยอมลงไปไม่ใช่รึไงถ้าไม่ได้ฮารุซังนะ คืนนี้พวกเราไปนอนข้างถนนกันแล้วไอ้ชิโระ
ฮารุ-ฮิฮิ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งจ๊ะ
ชิโระ-จะยังไงก็ช่าง ขนของเร็วหิวข้าวแล้ว เอ้านี่กล่องโฟมที่สำคัญไม่ใช่หรอ
ผม-เออเข้าใจแล้วน่า เด๋วทำให้กินน่าไม่ต้องบ่นนักหรอกนะชิโระ
 
หลังจากนั้นพวกเราก็ขนของ กันไปที่ห้อง ห้องของฮารุอยู่ตรงกลางส่วนห้องของผมถึงก่อนห้องฮารุ ส่วนห้องของเพื่อน
ฮารุ อยู่เลยถัดออกไปจากฮารุพวกเราก็ต่างคนต่างขนของของตัวเองแยกย้ายกันไปเก็บของ แต่ของผมหลักๆมันอยู่ใน
กล่องโฟมก็เลยออกมายืนรอเตาด้านนอกห้องอยู่คนเดียว ไม่นานนัก พนง. ก็ขนของมาให้ หลังจากที่ผมได้ของมาแล้ว
ก็ เปิดกล่องโฟมจัดแจงเตรียมของ เตรียมก่อไฟ
 
ฮารุ-ในกล่องโฟมคืออะไรหรอจ๊ะบิกคุคุง
ผม-อ่อ ในนี้ ก็มี หมูกับไก่ ที่ผม ทำมาจาก ที่ห้องครับ
ฮารุ-เห๋!! บิกคุคุงทำเองเลยหรอจ๊ะ
ผม-ครับ พอดีอยากตอบแทนชิโระมันในหลายๆอย่าง เพราะโอกาสที่ผมจะมาทำอะไรกับเพื่อนแบบนี้ ที่นี่มันคงมีไม่บ่อยนักหรอกนะครับ
ฮารุ-บิกคุคุง...
ผม-ว่าแต่ฮารุซังไปนั่งเล่นกับเพื่อนๆก่อนก็ได้ครับเด๋วเสร็จแล้วผมจะไปเรียกนะครับ
ฮารุ-เอางั้นก็ได้จ๊ะ เสร็จแล้วต้องมาเรียกด้วยนะไม่ใช่ปล่อยชิโระทานหมดนะ
ผม-ครับ
 
หลังจากนั้นฮารุก็เข้าห้องไปผมก็มาจุดเตาต่อ ในระหว่างที่เตรียมของ อยู่นั้นก็มีคนมาทัก
 
....-นายสนิทกับโอคาวะซังเหลือเกินนะ คุยกันอี๋อ๋อ รึว่านายเป็นแฟนเค้างั้นเร๊อะ
ผม-เอ่อ...ผมไม่มีทางเป็นแฟนโอคาวะซังได้หรอกครับ
 
...-ก็นั่นสิหัดเจียมตัวสะบ้างก็ดีนะ เป็นแค่คนนอกแท้ๆ
ผม-นะ... นั่นสินะครับ
....-เฮ้อถ้าเป็นเบ๊ก็ทำงานของเบ๊ไป ทำงานเป็นคนรับใช้ใช่มั้ยละนายอะ ถ้างั้นก็รีบๆทำกับข้าวได้แล้ว และอย่ามาทำ
ตีสนิทเรียกฮารุซังให้ได้ยินอีกนะ
 
พอมันพูดเสร็จมันก็เดินไปที่ห้องพักมันแล้วมันก็ขำกับเพื่อนมัน2คนเฮ้ออ ตอนนั้นผมรู้แล้วว่าผมคงจะมามั่วนั่งฝันหวาน
ไม่ได้แล้ว คงต้องรีบๆทำให้จบดีกว่าวันมะรืนนี้เด๋วก็วันอาทิตย์ละ ใช่เด๋วเราก็กลับแล้ว หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจ2คน
นั้นต่อ ผมก็ปิ้งหมู กับไก่ ส่วนเนื้อวัว ที่มาในเซ็ท ก็ รอย่างตอนจะกินทีเดียว ระหว่างที่ผมทำอยู่ผมก็คิดไปเรื่อยว่า จะ
ทำยังไงต่อดี
 
ชิโระ-โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!!
ผม-ห๊ะ ว่าไงหรอ
ชิโระ-ห๋าาาา!!!!!แกเป็นอะไรวะผม-เป็นอะไร?? ไม่ได้เป็นอะไรนิ
ชิโระ-อ๋อหรออ แล้วคนไม่ได้เป็นอะไร เนี่ยดันปล่อยให้คนอื่นเค้าเรียกอยู่ได้ ตั้งนาน ไม่ยอมตอบเนี่ยหมายความว่าไง
ผม-ใครเรียกอ่ะ? แกเรียก ก็ตอบแล้วเนี่ย
ชิโระ-ลองหันหลังไปดูสิ
...-โอคาวะซังจริงๆแล้วคนนี้ก็แค่ทำเป็นได้ใจ ทำเป็นหยิ่งไม่ยอมตอบ คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าก็แบบนี้แหละนะ
ชิโระ-เห้ยยย!!!
ผม-ชิโระ!!.. ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ฮารุ เอ้ยโอคาวะซังและทุกคนฮ่ะๆ
ฮารุ-เอ่อ......บิกคุคุงจ๊ะ นี่ คือเพื่อนที่โรงเรียนนะ เริ่มจากคนแรกนะ ชื่อว่า อิโต้ สึคาสะ ต่อไป ทานากะ อิเซ และคนสด
ท้ายคือ มิโด้ ยามาดะ
ผม-สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ รออีกแปปนึงนะครับ ตรงนี้ใก้ลจะเสร็จแล้วครับ แล้วก็ผมเตรียมอีกเตาไว้ให้แล้ว
ครับสามารถเอาเนื้อมาย่างทานได้เลยนะครับฮ่ะๆ
สึคาสะ-อะ อะ อื้ม นั่นสิฮารุ เราไปย่างเนื้อกินกันเถอะ
มิโด้-นั่นสิไปกินกันเถอะ
ฮารุ-บะ บิกคุคุง...
ผม-ครับ? อ่อไม่ต้องห่วงนะครับเด๋วผมจะยกไปเสริฟให้นะครับ ไปสนุกกับเพื่อนๆๆเถอะนะครับฮิฮิ
ฮารุ-อะ อืม...บิกคุคุงก็ตามมาไวๆนะ
ผม-ครับ
 
แล้วฮารุก็เดินไป ทีนี้ก็เหลือพวกเรากัน2คนที่ต้องนั่งย่างหมูและไก่กันต่อให้เสร็จ
 
ชิโระ-นี่ นาย คิดจะทำอะไรกันแน่ ทำไมปล่อยให้มันมาพูดอะไรแบบนั้น
ผม-ถ้าเราทะเลาะกันคนที่เสียใจที่สุดคือใคร? แกหรอ? หรือ โอคาวะซัง กันละ?
ชิโระ-มันไม่เกี่ยวกันสักหน่อยแก อยากให้มันเป็นแบบนี้รึไง
ผม-ถ้าเลือกได้ใครจะยอมละ แต่ในเมื่อ เหตุการ มันพาไปแบบนี้แล้วเราก็แค่ก้มหน้าก้มตาทำให้มันเสร็จก็แค่นั้นแหละ
 
หลังจากที่ผมพูดเสร็จ ชิโระมันก็ไม่ตอบอะไรนั่งอยู่เงียบๆ จนในที่สุดมันก็สุก ผมเลยแบ่งออกมา1ชิ้น เพื่อให้ชิโระส่วน
ที่เหลือ ก็หั่นใส่จานเตรียมเสิร์ฟที่โต๊ะ
 
ชิโระ-เอามานี่เด๋วจะยกไปให้เอง
ผม-แกรู้หรอมันเป็นยังไง
ชิโระ-ไม่รู้หรอก
ผม-หรอ งั้นก็เอามานี่ เด๋วจะยกไปเอง ส่วนแกก็นั่งและลงกิน ที่เตรียมไว้ให้ในจานแกละกัน ชอบไม่ชอบก็บอกนะ ไปละ
ชิโระ-อืม
 
หลังจากที่คุยกับชิโระเสร็จผมก็ยก หมูย่าง กับไก่ย่าง ไปที่โต๊ะฮารุ
 
ผม-เสร็จแล้วครับ นี่คือ หมูย่าง กับไก่ย่าง ที่ผมลองทำดูครับ มันจะออกไปทาง หวานเค็ม ส่วนไก่ หมักเหมือนกันแต่
ผมเอาพวกขิงยัดเข้าไปในตัวไก่เพื่อดับกลิ่นคาว ครับ ถ้ารสชาติมันเข้มเกิน ก็สามารถทานพร้อมกับข้าวที่ผมเตรียมมา
ให้ได้เลยครับ
 
ฮารุ-นะ น่ากินจังเลยนะจ๊ะ
สึคาสะ-นะ นั่นสิ เรามาลองชิมกันเถอะนะ
ผม-เชิญเลยครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ
ฮารุ-เอ๋!! บิกคุคุง ไม่มานั่งทานด้วยกันหรอ
ผม-แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วละครับ พอดีผมนัดกับชิโระไว้ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ
 
หลังจากพูดจบผมก็เดินออกมาเลย เดินไปแปปนึงผมก็เดินมาถึงทางหน้าโรงแรม เฮ้อหิวชะมัด ของกินก็หมดแล้วด้วย
จริงสิตอนนั่งรถเหมือนจะเห็นร้านขายข้าว ก่อนจะถึงโรงแรม ถึงจะไกลไปหน่อย แต่ก็น่าจะพอเดินได้นะ
 
ชิโระ-แกจะไปไหน
 
ชิบหาย ไอ้ชิโระมาเจอจนได้จะบอกว่า ออกไปหาไรกินก็ไม่ได้สะด้วยสิเอาไงดีวะ
 
ผม-อะ เอ่อ....พอดีกินมากไปเลยว่าจะไปเดินย่อยสะหน่อยนะ
ชิโระ-หรอ แล้วแกกินอะไรไปตอนไหนงั้นหรอ
ผม-เอ่อ....ก็ตอนที่ทุกคนอยู่ในห้องไงก็เลยแอบกินไป
ชิโระ-หรอจำได้ว่าตอนออกมามันยังไม่มีอะไรสุกเลยนิ พอสุกเสร็จปุ๊บ แกก็ยกไปเสิร์ฟ แล้วแกก็แอบเดินมาตรงนี้ ไม่เห็นว่าแกจะกินอะไรตรงไหนเลยนะ
ผม-นี่แก...ไม่เชื่อกันเลยหรอ
ชิโระ-เฮ้อ จะให้เชื่อคำโกหก ได้ไงละ งั้นจะถามใหม่อีกครั้งละกัน นี่แกกำลังจะไปไหน
ผม-คือว่า...พอดีของกินที่ทำมามันหมดแล้วเลยว่าจะ.....ออกไปซื้ออะไรกินที่มินิมาร์ท
ชิโระ-หร๊อ ไม่อยากให้ฮารุคิดมากว่างั้นเถอะ
ผม-อะ... อืมม
ชิโระ-เฮ้อ ... แกรู้อะไรมั้ย ต่อให้ไม่มีของแก ยัยนั่นก็ไม่อดตายหรอก เพราะนี่ มันโรงแรมในเครือ ยูคิซังเค้า อย่างยัยนั่นอะนะจะกินเนื้อวัวa5กี่ชิ้นก็ได้แท้ๆทำไมแกถึงไม่ห่วงตัวเองบ้างนะ
ผม-นะ...นั่นสินะ ทำอะไรที่ไม่เข้าท่าไปสะแล้วสิ
ทานากะ-คู่หูหมาหัวเน่ามาทำอะไรกันตรงนี้งั้นหรอ
ชิโระ-แก ว่าใครเป็นหมาหัวเน่า วะ
มิโด้-ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า หมาหัวเน่า กับ คนรับใช้ สินะ
ทานากะ-ฮ่าๆๆๆจริงด้วยสินะ
ชิโระ-แก อย่างหวังว่าจะ รอดไปเลยวันนี้อ่ะ
 
ชิโระมันพูดเสร็จมันก็วิ่งปรี่เข้าไปใส่ทานากะ แต่มันแปลกยังไงไม่รู้แหะ
 
ผม-ชิโระ อย่านะ!!!
 
ถึงจะพูดไปแต่ก็ไม่ทันแล้ว ชิโระ ยัดหมัด เข้าใส่ที่ปากทานากะเต็มๆ พอมิโด้เห็นทานากะโดนต่อย มิโด้ ก็หันไปจะรุม
ชิโระ ถึงจุดนี้ห้ามไปก็คงไม่ทันแล้วละงั้น เอาก็เอาวะ คิดเสร็จผมก็พุ่งเข้าไปขวางมิโด้ แทนที่ชิโระจะเป็นคนโดนต่อย
กลายเป็นผมโดนต่อยแทน แล้วก็มีคน มาห้ามเอาไว้เพราะเราทะเลาะกันอยู่หน้าโรงแรม ที่มีคนพักเต็มทุกห้องแถมพวก
เรา ทะเลาะกันเสียงดังอีก ไม่แปลกที่จะมีคนมามุงกันเต็มไปหมด
 
ฮารุ-หยุด!!!! นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย หวังว่าพวกนายจะมีเหตุผลมากพอนะ
ทานากะ-ก็พวกเราแค่อยากจะเป็นเพื่อนด้วยเลยเดินตามมา พูดคุยด้วยแล้วจู่ๆ ไอ้คนนี้ มันก็เข้ามาต่อยผมเลยครับโอคาวะซัง
มิโด้-ใช่ครับ พวกเราไมได้ทำอะไรเลยครับ
ชิโระ-หนอย พวกแก ยังจะพูด แบบนี้อีกหรออ ห๊ะ ทั้งๆที่ พวกแก ต่างหากเป็นคนเริ่มก่อน
ผม-ชิโระแกใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม หลบไป
ชิโระ-แต่ว่า
ผม-ผมต้องขอโทษด้วยนะคร
 
เพี๊ยะ!!!!!เสียง ตบนั้นดังสนั่น ใช่ผมยังไม่ทันพูดจบประโยคเลย คนที่แถวนั้นที่ จอแจ กันอยู่จู่ๆเงียบกันหมดทุกคน ใช่
ครับผมยังไม่ทันพูดจบเลยผมก็โดนฮารุตบเข้าเต็มๆแก้ม
 
ฮารุ-ถ้ามาพักแล้วมาก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้คงยอมให้ไม่ได้หรอกนะ
ชิโระ-ฮารุ มันไม่
ฮารุ-อะไรอีก ชิโระ?
ผม-ผมต้อง ขอประทานโทษ โอคาวะซังกับทุกคน ในที่นี้ดวยนะครับ ที่ทำให้เดือดร้อนครับ
ชิโระ-กะ แก...
ผม-ไปกันเถอะชิโระ
ชิโระ-อะ...อืม
 
แล้วผมกับชิโระก็เดินกันเข้ามาในห้องพัก พวกเรานั่งอยู่กันเงียบนานมากๆ จนเวลาเกือบจะเที่ยงคืน
 
ผม-นี่ชิโระ พวกเรากลับกันเลยไหมชิโระ-เด๋วนะ แก อย่าบอกนะว่าจะไม่เที่ยวแล้วน่ะ เรื่องโรงแรมเด๋วเราไปนอน ที่อื่นก็ได้นะ
ผม-......พอแล้วละชิโระ
 
พอผมพูดเสร็จ ชิโระ มันก็หันหลัง จะเปิดประตูออกจากห้องไป
 
ผม-ชิโระแกจะไปไหน
ชิโระ-ก็จะไปคุยกับฮารุให้รู้เรื่องไง ว่าความจริงมันเป็นยังไง
ผม-แล้วยังไงต่อ แค่นี้โอคาวะซังเค้ายังเสียใจไม่พออีกหรอ แกคิดจะทำให้เค้าต้องเสียใจอีกแค่ไหนกัน?
ชิโระ-ขะ...เข้าใจแล้วน่า
ผม-งั้นก็ป่ะเก็บของกันเถอะ ตอนนี้พวกโอคะวะซังน่าจะหลับกันหมดแล้ว พวกเราต้องไปกันแล้ว ถ้าแกขับรถไม่ไหว เด๋
วจะขับให้เอง แกบอกทางก็พอ
 
หลังจากคุยกันเสร็จพวกเราก็เก็บของ เข็นเตา bbq พร้อมกับกุญแจห้องไปคืน
 
ผม-ขอเช๊คเอ้า ครับ
รีเซฟชั่น-เอ๊ะ!!จะเช๊คเอ้าแล้วหรอคะ เพิ่งจะมาถึงยังไม่ทันได้พักเลยนะคะ
ผม-ฮ่ะๆไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมไม่อยากก่อปัญหาให้ โอคะวะซังเพิ่มอีกแล้วครับ คิดว่าเช๊คเอ้าเลยน่าจะดีที่สุด
รีเซฟชั่น-งั้นจะให้ทำเรื่อง คืนเงินให้มั้ยคะ
ผม-ไม่เป็นไรครับๆ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ขอโทษที่มาสร้างปัญหานะครับ
 
หลังจากนั้นผมก็เดินกลับมาที่รถ แล้วพวกเรา ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลยระหว่างทางกลับบ้าน ชิโระมาส่งผมที่ห้อง
ผม-ชิโระ แถวนี้พอจะมียิมที่เปิด24ชมบ้างมั้ย
ชิโระ-แกจะเข้ายิมเวลานี้หรอ
ผม-อืม
ชิโระ-งั้นไปเล่นที่บ้านมั้ย
ผม-จะดีหรอ อาจจะเสียงดังก็ได้นะ
ชิโระ-ไม่เป็นไรหรอก ไปเถอะ
ผม-อืม รบกวนด้วยนะ
 
หลังจากเราคุยกันเสร็จชิโระก็พามาที่บ้าน มันก็พาไปยิมส่วนตัว ของที่บ้าน ยิมบ้านชิโระมีครบ ทุกอย่าง ที่ต้องเล่น
 
ผม-ชิโระ นายมีที่ต่อยมวยด้วยหรอ
ชิโระ-อ่อมีๆ เมื่อก่อน พ่อมักจะบ่นให้มาต่อยมันบ่อยๆละนะ แต่ถึงจะต่อยบ่อย แค่ไหนแต่มันก็ไม่ยุบหรือขยับเลย
ผม-หรอ ขอลองต่อยได้ไหม
ชิโระ-ตามสบายเลยๆแกอยากจะใส่เต็มแค่ไหนก็เอาเลย เฮ้อ ให้ตายสิ แกไม่เหนื่อยบ้างรึไงนะ
ผม-อืม เข้าใจแล้ว
 
ในหัวผมได้แต่คิดถึง เรื่อง วันนั้นตลอดเวลา ภาพที่โดน ฮารุตบ ถึงจะไม่ได้เจ็บมากแต่ ก็ เจ็บไปถึงใจจริงๆ แต่ที่หมัน
ไส้ จริง คือ ไอ้ทานากะ กับมิโด้นั่น ในตอนที่ต่อยไปโดยที่คิดถึงเรื่องนี้ยิ่งคิดมากผมก็เริ่มรู้สึกว่า ต้องออกแรงมากกว่า
ต้องต่อยให้หนักกว่านี้อีก แรงกว่านี้อีก ผมเหมือนคนไม่มีสติตอนนั้น โมโหมาก จนมารู้สึกตัวอีกที คือโดน คนมาล๊อค
แขน ล๊อคขา ล๊อคคอ
 
ชิโระ-เห้ยๆๆ บิกคุคุง แกเป็นอะไร หยุด ก่อน สงบสติอารมก่อนได้ไหมผม-เป็นอะไรหรอ
ทาเคดะซัง-นี่ บิกคุคุงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นหรอ
ชิโระ-แกเป็นอะไรวะ นี่ครั้งแรกที่เห็นแกเป็นแบบนี้นะ
ผม-ผะ...ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับทาเคดะซัง
ทาเคดะซัง-ให้ตายสิ เอ้าปล่อย บิกคุคุงได้แล้วจะล๊อคตัวไปถึงไหน ชิโระแก พาบิกคุคุงไปแช่ น้ำให้สบายตัวก่อน เหงื่อเต็มตัวไปหมด
ผม-ขอโทษที่มา สร้างปัญหานะครับทาเคดะซัง
ทาเคดะซัง-อืม คืนนี้ก็ไปแช่น้ำ แล้วก็นอนพักสะ พรุ้งนี้ค่อยคุยกัน
ผม-ครับ ทาเคดะซัง
ชิโระ-ป่ะไปแช่น้ำเถอะ เฮ้อออ แกนี่นะ จะแรงเยอะไปไหนกันนะ
 
หลังจากนั้นเราก็เดินไปห้อง ออนเซ็น ไปถึงผม ก็ถอดเสื้อจะได้ไปอ่าบน้ำแช่น้ำร้อน
 
ชิโระ-บะ บิกคุคุง ละ ละ หลังแก
ผม-หื๋อ หลัง?
ชิโระ-ทำไมมีรอยสัก ยักษ์อยู่บนหลังแกได้ กันวะ
ผม-อ๋อ เรื่องมันนานมาแล้วอย่าไปใส่ใจเลย
ชิโระ-นี่ แก เป็นใครกันแน่
ผม-เฮ้ออออ ก็เป็นเพื่อน แกไง
ชิโระ-ไม่ใช่โว้ย สักแนว นี้แก เป็นคนของแก๊งงั้นหรอ แก๊งไหนบอกได้ไหม
ผม-ถึงจะพูดว่ามันเป็นแก๊งก็เถอะ แต่มันก็ ไม่ใช่พวก ยากุซ่าแบบ ที่แกเข้าใจหรอกนะ
ชิโระ-ไม่อยากจะเชื่อว่าแกปิด รอยสัก เต็มหลังของแกมาตลอดได้ยังไง
ผม-ก็แค่ใส่เสื้อปกติ แต่ ปกติ รอยสักยักษ์ มันก็ไม่ได้ขึ้นมาให้เห็นหรอกนะ
ชิโระ-หมายความว่าไง ปกติรอยสักมันก็ต้องเห็นตลอดสิ
ผม-เมื่อก่อน ที่บ้าน พวกเรารับได้อิทธิพล มาจากยากุซ่า เพราะรอยสักปลา รอยสักเทพทางญี่ปุ่นหรือแม้แต่ยักษ์ และ
ที่มาในตอนนั้นด้วย คือหมึกที่ ถ้าปกติ จะไม่เห็นรอยสักแต่ถ้า ร่างกายเรามีความร้อนสูงในระดับนึงมันก็ออกมาเอง
ชิโระ-หรอ งั้นหมาย ความว่า พวกแก๊งเดียวกันก็จะสักยักษ์กันหมดเลยหรอ
ผม-อืมมม....ไม่หรอก ยักแดงมีแค่ อันเดียว ของคนอื่น ที่อยู่ในระดับเดียวกันก็จะมีหลายแบบแตกต่างกันไป
ชิโระ-หรออ
ผม- ก็ประมาณนั้นแหละ งั้นพวกเราขึ้นเถอะ ง่วงแล้วสิ
ชิโระ - เออ ควรจะง่วงตั้งนานแล้ว แก แล้วอย่าเป็นแบบเมื่อกี้อีกนะ แกรู้มั้ย แกต่อย ทีเสียงดังทั้งบ้าน แถมต่อยไม่หยุดอีก ยิ่งต่อยยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ เข้าไปห้ามแกก็ไม่ฟังจนต้องเอาคน มา5-6 คนล๊อคแกไง
ผม-ขอโทษนะ ไม่คิดว่าจะสร้างปัญหาให้มากขนาดนนี้
ชิโระ-ไม่ต้องคิดมากหรอก ไปนอนเถอะ
ผม-อืม
 
หลังจากนั้นเราก็มานอนที่ห้องแล้วเราก็หลับเป็นตาย