ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

พอวันจันทร์ก็ไปเรียนตามปกติพอเจอหน้าชิโระผมก็เลยขอวิธีติดต่อกับฮารุ(บังคับ)จากไอ้ชิโระ พอพักเที่ยงก็จะเดินไป

ซื้อขนมปัง แล้วก็เดินขึ้นไปกินบนด่านฟ้า แต่วันนี้ไอ้ชิโระมันชวนนั่งกินในห้องแทน

 

ผม-นี่ชิโระทำไมวันนี้นั่งกินที่ห้องอ่ะไม่ขึ้นไปข้างบนหรอ

ชิโระ-วันนี้นั่งที่นี่แหละ ขี้เกียจไป จริงสิ นี่ก็ผ่านมาครึ่งปีแล้วนะ เด๋วพวกเราก็จะเรียนจบกันแล้วนะ

ผม-อ่า นั่นสินะ

 

จริงด้วยสินะ เรามาเรียนแค่ปีเดียว จบนี่ก็ต้องกลับบ้านแล้วสินะ ยังอยากอยู่เที่ยวต่ออีกหน่อยแหะถ้าขออาจารย์เลื่อนตั๋วออกไปอีกสัก2อาทิตย์จะได้ไหมนะ เด๋ววันนี้ลองถามอาจารย์แมนดีกว่า

 

ชิโระ-เน่ๆ ฟังอยู่ป่ะเนี่ย

ผม-ห๊ะ ว่าไงนะ พอดีคิดอะไรเพลินๆ

ชิโระ-เมื่อกี้ถามว่า ก่อนเรียนจบ เราหาเวลาว่างไปเที่ยวกันหน่อยไหม ชวนเพื่อนๆไปกัน เห็นว่าพวก ฮารุจังก็จะชวน

เพื่อนๆไปเที่ยวเหมือนกันนะ ว่าแต่นายมีที่อยากจะไปมั้ย?

ผม-ไปเที่ยวหรอไม่รู้สิ ว่าแต่ฮารุซังจะไปด้วยหรอ

ชิโระ-ไม่รู้หรอกแต่เห็นพูดๆว่ากำลังจะจัดทริปไปเที่ยวกับเพื่อนนะ

 

ฮารุซังก็จะไปเที่ยวหรอเป็นไปได้อยากไปเที่ยวกับฮารุซังมากกว่าไอ้ชิโระแหะ

 

ผม-หรอออ อืม......อยากไปดูวิวภูเขาไฟฟูจิอ่ะ

ชิโระ-ฟูจิซัง? ดีนี่ ป่ะเราจัดทริปเที่ยวเมือง คาวากุจิโกะ กันเถอะ ที่นั่นมีรีสอร์ทและ มีเรียวกัง เห็นวิวฟูจิด้วยนะ

มีที่ตั้งแคมป์ปิ้ง ด้วยนะ เราทำbbqกินกันไหม

ผม-จริงอะ แบบนี้ ก็น่าสนใจนะ เด๋วลองดู ราคา โรงแรมที่ห้องก่อนละกัน เพื่อมันแพงไปช่วงนี้ไม่อยากขอเงินที่บ้านเพิ่มแล้วแค่มาเรียนที่นี่ก็หมดเยอะแล้วละนะ

ชิโระ-ดูทำไม ไม่ต้องดูไปโรงแรมที่เห็นวิฟูจิเนี่ยแหละ ดูฟูจิ จาก ที่โรงแรมได้เลยนะ ไปที่นี่เถอะนะ

ผม-อะ อืม......ก็ได้แพง หน่อย แต่คงจะมีโอกาสไปแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวละมั้ง

 

ชิโระ-พูดอะไรของแก อยากจะไปเมื่อไหร่ก็ไปได้ตลอดแหละ

ผม-การจะมาที่นี่แต่ละครั้งมันต้องใช้เงินเยอะนะ

ชิโระ-หร๊อ...ว่าแต่แกตัดสินใจยังว่าจบแล้วจะไปทำอะไรต่อ

ผม-ไม่รู้สิ ก็มีหลายอย่างที่อยากทำนะ

ชิโระ-โอเคร งั้นเราไปอาทิตย์นี้เลยนะ ไปตั้งแต่วันศุกร์กลับวันอาทิตย์ ถ้าไปช่วงนี้ อากาศกำลังดีเลยนะ ใบไม้สีแดงด้วยนะ

ผม-อื้ม เหมาะกับการตั้งแคมป์เลยนะ

ชิโระ-งั้นวันศุกร์หลังเลิกเรียนเราไปกันเลยนะไปถึงที่นั่นน่าจะเย็นๆ เด๋วจะไปรับที่บ้านนะ

ผม-โอเค

 

หลังจากที่เราคุยกันเสร็จวันนั้นพวกเราก็มานั่งพูดคุยเรื่องทริปนี้ว่าเราจะทำbbqกินกันด้วยผมเลยคิดว่าปิ้งๆย่างๆบ้าน

เราไม่แพ้ใครแน่ๆผมเลยไปซื้อกล่องโฟม ซื้อ สั้นคอ หมู กับ ไก่มา 1 ตัว มาถึงห้องผมก็หมักเอาไว้ทิ้งไว้1คืน ตื่นเช้ามา

ก็ไปเรียน ตามปกติพอมาถึงโรงเรียนผมก็เดินขึ้นห้องไปนั่งรอที่โต๊ะ สักพักไอ้ชิโระ ก็มา

 

ชิโระ-รุนหวัด

ผม-เค้าต้องบบอกว่า อรุณสวัสดิ์ไม่ใช่หรอ จริงสิวันนี้เราไปถึงเราทำbbqกันเลยนะเมื่อวานไปซื้อของมาทำรอไว้

แล้ว ของก็จัดไว้แล้วเลิกเรียนก็เอาของขึ้นรถไปได้เลย แต่อยากแวะซื้อเนื้อวัวไปด้วยนะ

ชิโระ-เรื่องเนื้อวัวไม่ต้องก็ได้เพราะที่ นั่นเค้าจัดมาให้เราอยู่แล้ว1ชุด พร้อมเตา ไม่พอก็สั่งเพิ่มได้

ผม-แล้วก็ไม่บอกกันก่อน เห้ย แต่ว่า สูตรนี้ แกไม่เคยกินที่ไหนแน่ๆๆไอ้ชิโระ เพราะใส่ความรักลงไปไงละ ฮ่าๆๆๆๆ

ชิโระ-.......ระ หรออองั้นต้องกินให้ได้เลย อดใจรรอไม่ไหวแล้ว

 

พอเลิกเรียนผมก็แยกกับไอ้ชิโระต่างคนต่างไปเก็บของ แล้วผมก็มานั่งรอที่ห้องเพราะเด๋วชิโระจะขับรถมารับแล้วเราก็

จะออกเดินทางกัน ผมนั่งรอมันไม่น่าจะถึงครึ่งชม มันก็โทรมาตามผมก็ขนของลงไปด้านล่าง

 

ชิโระ-เด๋วๆมรึงจะเอากล่องโฟมใบใหญ่ไปทำไร

ผม-อ่ะแกเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บในรถให้หน่อยแล้วเด๋วถึงที่หมายแกจะ ขอบใจ กล่องโฟมอันนี้

ชิโระ-เออไปกันเถอะ เด๋วจะมึด

ผม-โอเคร ขอบครบ คนพร้อม ออกเดินทางไปเที่ยวได้

ชิโระ-โอ้!!!!

 

หลังจาก นั้นเราก็ขึ้นรถไปกัน ระหว่างทาง นั้นพอออกมาจากเมืองหน่อยต้นไม้ก็เต็ม2ข้างทางแดด ตอนเย็นที่ สีออก

ส้มๆ +กับต้นไม้ที่กำลังจะเปลื่ยนสีใบไม้จากเขียวเป็นสีแดง บางต้นก็สีแดงบางต้นก็เขียว อากาศ อยู่

ประมาณ20องศา+- ซึ่งถ้าเทียบกับบ้านเรานั้นแล้วถือว่าเย็นสบายสุดๆ พวกเราไม่ได้คุยอะไรกันเลยตั้งแต่

ขึ้นรถกันมา ต่างคนต่างซึมซับ บรรยากาศที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น และมันจะเป็นความหลังของพวกเราที่วันนึงที่เราแก่เรา

คงเอาเรื่องนี้มาคุยกัน

 

ผม-นี่ชิโระ

ชิโระ-อะไรหรอ

ผม-บรรยากาศที่นี่ดีนะ

ชิโระ-ใช่มั้ยละ

ผม-วันนึงที่เราโตขึ้นเราคงคิดถึงวันนี้ แน่ๆเลยนะ

ชิโระ-นั่นสินะ วันนั้นเราคงจะเหมือนพ่อ กับยูคิซัง ละมั้ง

ผม-นั่นสินะเมื่อถึงวันนั้นวัน ที่พวกเราจะมาแชร์ความหลังกันอีกครั้ง

ชิโระ-เห้ยๆ พูดอะไรไม่สมกับเป็นแกเลยนะ ปกติแก คงจะตอบว่า ควรจะสนใจปัจจุบันมากกว่า นะ

ผม-ฮ่าๆนั่นสินะ

ชิโระ-แกแปลกไปจริงๆนั่นแหละ

 

หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ตอบอะไรชิโระอีกเลยชิโระก็ขับรถผมก็นั่งดู 2ข้างทาง ไปเรื่อยๆจนถึงkawaguchiko ชิโระก็แวะ

จอดพักรถที่ สถาณีรถไฟเมืองคาวากุจิโกะ

 

ชิโระ-นี่บิกคุคุงไปยืนสิเด๋วจะถ่ายรูปกับรถไฟที่นี่ให้นะเอาไว้เก็บเป็นความหลังเล่าต่อไปใช่มั้ยละมีแต่คำพูดไม่มีรูป

ภาพ มันไม่น่าเชื่อถือนะ

ผม-นั่นสินะ

 

ผมก็เลยไปยืนแล้วชิโระมันก็หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายให้พอมันถ่ายเสร็จผมก็เลยเอามือถือผมขึ้นมาถ่ายรรูปมันตอนกำลัง

เช๊ครูปผมอยู่

 

ผม-นี่หลังจากนี้แกก็มีรูปภาพไว้เล่าได้แล้วนะว่าเรามาทริปเที่ยวกันก่อนเรียนจบ

 

ผมพูดไปพร้อมกับยื่นมือถือให้มันดูรูปที่ผมถ่าย

 

ชิโระ-เห้ยใครเนี่ยหล่อจัง นายแบบที่ไหนกันนะ

ผม-พักหลังๆมานี่แกเริ่มหลงตัวเองมากไปแล้วนะรู้ไหม

ชิโระ-ส่งรูปมาให้ด้วยนะ

ผม-รู้แล้วน่าา พวกเราไปเช็คอินโรงแรมเถอะจะมึดแล้วนะ

ชิโระ-ป่ะ

 

หลังจากที่เราแวะถ่ายรูปกันพอหอมปากหอมคอแล้วเราก็ขึ้นรถตรงไปที่โรงแรม คาวากุจิโกะเป็นเมืองค่อนข้างเล็กเมื่อ

เทียบกับเมืองใหญ่ๆใก้ลเคียง พวกเราขับรถต่อไปอีกประมาณ15นาที ก็ถึงโรงแรม พวกเราขับรถเข้าไปจอด

 

ชิโระ-อ่ะนี่ ใบ จองนะ แก ลงไปเช๊คอินก่อนแล้วบอกเค้าด้วยนะเอาชุดbbq ด้วยนะ เด๋วจะขับรถไปหาที่จอดก่อน อ่อ ถ้า

เกิดเจอคนรู้จักก็พามาด้วยก็ได้นะ

ผม-คนรู้จัก? ใคร?

ชิโระ-เออช่างเถอะ เช๊คอินก่อนละกัน

ผม-เด๋วๆแกเป็นคนจองมันชื่อแก แกนั่นแหละต้องไปเช๊คอิน เด๋วขับรถไปจอดให้เอง

ชิโระ-ไม่เป็นไรหน่า แกถือกระดาษลงไปยื่นให้เค้าเด๋วเค้าก็จัดการให้เองแหละแค่นี้ไม่ยากใช่มั้ยละ

ผม-เออๆ

 

หลังจากนั้นผมก็ถือกระดาษหน้าโง่ๆมา1แผ่น พร้อมกับหน้าที่ในการเช๊คอิน ฮ่าๆๆพอเดินเข้ามาในโรงแรมบอกได้เลยว่าหรูเวอร์วัง ตั้งแต่ที่จับประตูยันการตกต่างภายใน

 

ผม-มาเช๊คอินครับ แล้วเอาชุดbbq ด้วยนะครับ

พอพูดจบก็ยื่นกระดาษให้เค้า

รีเซฟชั่น-1 ห้อง 2 คนนะค่ะ พร้อมเตาbbq

ผม-ครับ

รีเซฟชั่น-ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ

ผม-ผมมีแต่พาสปอร์ตอ่ะครับ

 

ผมก็ยื่นให้เค้าไป ไหนชิโระมันบอกยื่นกระดาษให้เค้าแล้วจบเลยวะ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบที่มันบอกแล้วนะ ยัง

ไงวะเนี่ย

 

รีเซฟชั่น-คือว่าชื่อคุณลูกค้ากับชื่อที่จองมันไม่ตรงกันนะคะ และตอนนี้ทางเราก็ไม่มีห้องเหลือ แล้วด้วยค่ะ

ผม-เอ๋!!!

 

เอาแล้วไงคืนนี้จะนอนที่ไหนเนี่ย ระหว่างที่ผมก้มหน้าก้มตาคิดเรื่องหาที่พักอยู่นั้น

 

...-มีเรื่องอะไรกัน

รีเซฟชั่น-อ๊ะ คุณหนู คือว่าพอดีลูกค้าท่านนี้ชื่อไม่เค้าไม่ตรงกับใบจองค่ะแล้วทางเราก็ไม่เหลือห้องแล้วด้วยก็เลยกำลังจะ...

...-ไหนเอามาดูสิ อืม....ให้เค้าเช๊คอินชื่อ ทาเคดะ ชิโระ ได้

ผม-เอ๊ะ!! ผมเช๊คอินพักที่นี่ได้หรอครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ คุณหนู

รีเซฟชั่น-รับทราบแล้วค่ะคุณหนู นี่ค่ะกุญแจห้องพัก ส่วนเตาbbqจะเอาไปให้ที่หลังนะคะ

 

พอผมเงยหน้า ดู เท่านั้นแหละ ไม่ใช่ใครที่ไหน สาวสวยร้านรองเท้านั่นเอง ฮารุจัง

 

ฮารุ-สวัสดีจ๊ะบิกคุคุง

ผม-อ๊ะ!!สวัสดีครับ ฮารุ ไม่ๆ คุณหนู

ฮารุ-อีกแล้วนะคะ จะต้องให้บอกกี่ครั้งกันคะ

ผม-ตะ... แต่ว่า

ฮารุ-ว่ายังไงคะ

ผม-เข้าใจแล้วละครับ ฮารุซัง

ฮารุ-ดีมากค่ะ

ผม-วันนี้ฮารุซังมาเที่ยวกับเพื่อนหรอครับ

ฮารุ-ใช่จ๊ะ จริงสิเราเดินไปหาชิโระก่อนละกันนะ น่าจะยืนรอ นานแล้ว

ผม-คะ ครับ

 

หลังจากนั้นผมก็เดินตามฮารุไปห้องพัก ระหว่างทางก็เจอพวก ชิโระ ยืนรออยู่ แล้วก็มี ผู้หญิงอีก1คน ผู้ชาย2คน 3คน

นั้นน่าจะเป็นเพื่อนฮารุสินะ

 

ชิโระ-นี่แค่เช๊คอินจะให้ยืนรออีกนานไหมเนี่ยหิวแล้วนะ

ผม-ที่ช้าก็เพราะชื่อแกแต่แกไม่ยอมลงไปไม่ใช่รึไงถ้าไม่ได้ฮารุซังนะ คืนนี้พวกเราไปนอนข้างถนนกันแล้วไอ้ชิโระ

ฮารุ-ฮิฮิ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งจ๊ะ

ชิโระ-จะยังไงก็ช่าง ขนของเร็วหิวข้าวแล้ว เอ้านี่กล่องโฟมที่สำคัญไม่ใช่หรอ

ผม-เออเข้าใจแล้วน่า เด๋วทำให้กินน่าไม่ต้องบ่นนักหรอกนะชิโระ

 

หลังจากนั้นพวกเราก็ขนของ กันไปที่ห้อง ห้องของฮารุอยู่ตรงกลางส่วนห้องของผมถึงก่อนห้องฮารุ ส่วนห้องของเพื่อน

ฮารุ อยู่เลยถัดออกไปจากฮารุพวกเราก็ต่างคนต่างขนของของตัวเองแยกย้ายกันไปเก็บของ แต่ของผมหลักๆมันอยู่ใน

กล่องโฟมก็เลยออกมายืนรอเตาด้านนอกห้องอยู่คนเดียว ไม่นานนัก พนง. ก็ขนของมาให้ หลังจากที่ผมได้ของมาแล้ว

ก็ เปิดกล่องโฟมจัดแจงเตรียมของ เตรียมก่อไฟ

 

ฮารุ-ในกล่องโฟมคืออะไรหรอจ๊ะบิกคุคุง

ผม-อ่อ ในนี้ ก็มี หมูกับไก่ ที่ผม ทำมาจาก ที่ห้องครับ

ฮารุ-เห๋!! บิกคุคุงทำเองเลยหรอจ๊ะ

ผม-ครับ พอดีอยากตอบแทนชิโระมันในหลายๆอย่าง เพราะโอกาสที่ผมจะมาทำอะไรกับเพื่อนแบบนี้ ที่นี่มันคงมีไม่บ่อยนักหรอกนะครับ

ฮารุ-บิกคุคุง...

ผม-ว่าแต่ฮารุซังไปนั่งเล่นกับเพื่อนๆก่อนก็ได้ครับเด๋วเสร็จแล้วผมจะไปเรียกนะครับ

ฮารุ-เอางั้นก็ได้จ๊ะ เสร็จแล้วต้องมาเรียกด้วยนะไม่ใช่ปล่อยชิโระทานหมดนะ

ผม-ครับ

 

หลังจากนั้นฮารุก็เข้าห้องไปผมก็มาจุดเตาต่อ ในระหว่างที่เตรียมของ อยู่นั้นก็มีคนมาทัก

 

....-นายสนิทกับโอคาวะซังเหลือเกินนะ คุยกันอี๋อ๋อ รึว่านายเป็นแฟนเค้างั้นเร๊อะ

ผม-เอ่อ...ผมไม่มีทางเป็นแฟนโอคาวะซังได้หรอกครับ

 

...-ก็นั่นสิหัดเจียมตัวสะบ้างก็ดีนะ เป็นแค่คนนอกแท้ๆ

ผม-นะ... นั่นสินะครับ

....-เฮ้อถ้าเป็นเบ๊ก็ทำงานของเบ๊ไป ทำงานเป็นคนรับใช้ใช่มั้ยละนายอะ ถ้างั้นก็รีบๆทำกับข้าวได้แล้ว และอย่ามาทำ

ตีสนิทเรียกฮารุซังให้ได้ยินอีกนะ

 

พอมันพูดเสร็จมันก็เดินไปที่ห้องพักมันแล้วมันก็ขำกับเพื่อนมัน2คนเฮ้ออ ตอนนั้นผมรู้แล้วว่าผมคงจะมามั่วนั่งฝันหวาน

ไม่ได้แล้ว คงต้องรีบๆทำให้จบดีกว่าวันมะรืนนี้เด๋วก็วันอาทิตย์ละ ใช่เด๋วเราก็กลับแล้ว หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจ2คน

นั้นต่อ ผมก็ปิ้งหมู กับไก่ ส่วนเนื้อวัว ที่มาในเซ็ท ก็ รอย่างตอนจะกินทีเดียว ระหว่างที่ผมทำอยู่ผมก็คิดไปเรื่อยว่า จะ

ทำยังไงต่อดี

 

ชิโระ-โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!!

ผม-ห๊ะ ว่าไงหรอ

ชิโระ-ห๋าาาา!!!!!แกเป็นอะไรวะ
ผม-เป็นอะไร?? ไม่ได้เป็นอะไรนิ

ชิโระ-อ๋อหรออ แล้วคนไม่ได้เป็นอะไร เนี่ยดันปล่อยให้คนอื่นเค้าเรียกอยู่ได้ ตั้งนาน ไม่ยอมตอบเนี่ยหมายความว่าไง

ผม-ใครเรียกอ่ะ? แกเรียก ก็ตอบแล้วเนี่ย

ชิโระ-ลองหันหลังไปดูสิ

...-โอคาวะซังจริงๆแล้วคนนี้ก็แค่ทำเป็นได้ใจ ทำเป็นหยิ่งไม่ยอมตอบ คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าก็แบบนี้แหละนะ

ชิโระ-เห้ยยย!!!

ผม-ชิโระ!!.. ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ฮารุ เอ้ยโอคาวะซังและทุกคนฮ่ะๆ

ฮารุ-เอ่อ......บิกคุคุงจ๊ะ นี่ คือเพื่อนที่โรงเรียนนะ เริ่มจากคนแรกนะ ชื่อว่า อิโต้ สึคาสะ ต่อไป ทานากะ อิเซ และคนสด

ท้ายคือ มิโด้ ยามาดะ

ผม-สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ รออีกแปปนึงนะครับ ตรงนี้ใก้ลจะเสร็จแล้วครับ แล้วก็ผมเตรียมอีกเตาไว้ให้แล้ว

ครับสามารถเอาเนื้อมาย่างทานได้เลยนะครับฮ่ะๆ

สึคาสะ-อะ อะ อื้ม นั่นสิฮารุ เราไปย่างเนื้อกินกันเถอะ

มิโด้-นั่นสิไปกินกันเถอะ

ฮารุ-บะ บิกคุคุง...

ผม-ครับ? อ่อไม่ต้องห่วงนะครับเด๋วผมจะยกไปเสริฟให้นะครับ ไปสนุกกับเพื่อนๆๆเถอะนะครับฮิฮิ

ฮารุ-อะ อืม...บิกคุคุงก็ตามมาไวๆนะ

ผม-ครับ

 

แล้วฮารุก็เดินไป ทีนี้ก็เหลือพวกเรากัน2คนที่ต้องนั่งย่างหมูและไก่กันต่อให้เสร็จ

 

ชิโระ-นี่ นาย คิดจะทำอะไรกันแน่ ทำไมปล่อยให้มันมาพูดอะไรแบบนั้น

ผม-ถ้าเราทะเลาะกันคนที่เสียใจที่สุดคือใคร? แกหรอ? หรือ โอคาวะซัง กันละ?

ชิโระ-มันไม่เกี่ยวกันสักหน่อยแก อยากให้มันเป็นแบบนี้รึไง

ผม-ถ้าเลือกได้ใครจะยอมละ แต่ในเมื่อ เหตุการ มันพาไปแบบนี้แล้วเราก็แค่ก้มหน้าก้มตาทำให้มันเสร็จก็แค่นั้นแหละ

 

หลังจากที่ผมพูดเสร็จ ชิโระมันก็ไม่ตอบอะไรนั่งอยู่เงียบๆ จนในที่สุดมันก็สุก ผมเลยแบ่งออกมา1ชิ้น เพื่อให้ชิโระส่วน

ที่เหลือ ก็หั่นใส่จานเตรียมเสิร์ฟที่โต๊ะ

 

ชิโระ-เอามานี่เด๋วจะยกไปให้เอง

ผม-แกรู้หรอมันเป็นยังไง

ชิโระ-ไม่รู้หรอก

ผม-หรอ งั้นก็เอามานี่ เด๋วจะยกไปเอง ส่วนแกก็นั่งและลงกิน ที่เตรียมไว้ให้ในจานแกละกัน ชอบไม่ชอบก็บอกนะ ไปละ

ชิโระ-อืม

 

หลังจากที่คุยกับชิโระเสร็จผมก็ยก หมูย่าง กับไก่ย่าง ไปที่โต๊ะฮารุ

 

ผม-เสร็จแล้วครับ นี่คือ หมูย่าง กับไก่ย่าง ที่ผมลองทำดูครับ มันจะออกไปทาง หวานเค็ม ส่วนไก่ หมักเหมือนกันแต่

ผมเอาพวกขิงยัดเข้าไปในตัวไก่เพื่อดับกลิ่นคาว ครับ ถ้ารสชาติมันเข้มเกิน ก็สามารถทานพร้อมกับข้าวที่ผมเตรียมมา

ให้ได้เลยครับ

 

ฮารุ-นะ น่ากินจังเลยนะจ๊ะ

สึคาสะ-นะ นั่นสิ เรามาลองชิมกันเถอะนะ

ผม-เชิญเลยครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ

ฮารุ-เอ๋!! บิกคุคุง ไม่มานั่งทานด้วยกันหรอ

ผม-แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วละครับ พอดีผมนัดกับชิโระไว้ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ

 

หลังจากพูดจบผมก็เดินออกมาเลย เดินไปแปปนึงผมก็เดินมาถึงทางหน้าโรงแรม เฮ้อหิวชะมัด ของกินก็หมดแล้วด้วย

จริงสิตอนนั่งรถเหมือนจะเห็นร้านขายข้าว ก่อนจะถึงโรงแรม ถึงจะไกลไปหน่อย แต่ก็น่าจะพอเดินได้นะ

 

ชิโระ-แกจะไปไหน

 

ชิบหาย ไอ้ชิโระมาเจอจนได้จะบอกว่า ออกไปหาไรกินก็ไม่ได้สะด้วยสิเอาไงดีวะ

 

ผม-อะ เอ่อ....พอดีกินมากไปเลยว่าจะไปเดินย่อยสะหน่อยนะ

ชิโระ-หรอ แล้วแกกินอะไรไปตอนไหนงั้นหรอ

ผม-เอ่อ....ก็ตอนที่ทุกคนอยู่ในห้องไงก็เลยแอบกินไป

ชิโระ-หรอจำได้ว่าตอนออกมามันยังไม่มีอะไรสุกเลยนิ พอสุกเสร็จปุ๊บ แกก็ยกไปเสิร์ฟ แล้วแกก็แอบเดินมาตรงนี้ ไม่เห็นว่าแกจะกินอะไรตรงไหนเลยนะ

ผม-นี่แก...ไม่เชื่อกันเลยหรอ

ชิโระ-เฮ้อ จะให้เชื่อคำโกหก ได้ไงละ งั้นจะถามใหม่อีกครั้งละกัน นี่แกกำลังจะไปไหน

ผม-คือว่า...พอดีของกินที่ทำมามันหมดแล้วเลยว่าจะ.....ออกไปซื้ออะไรกินที่มินิมาร์ท

ชิโระ-หร๊อ ไม่อยากให้ฮารุคิดมากว่างั้นเถอะ

ผม-อะ... อืมม

ชิโระ-เฮ้อ ... แกรู้อะไรมั้ย ต่อให้ไม่มีของแก ยัยนั่นก็ไม่อดตายหรอก เพราะนี่ มันโรงแรมในเครือ ยูคิซังเค้า อย่างยัยนั่นอะนะจะกินเนื้อวัวa5กี่ชิ้นก็ได้แท้ๆทำไมแกถึงไม่ห่วงตัวเองบ้างนะ

ผม-นะ...นั่นสินะ ทำอะไรที่ไม่เข้าท่าไปสะแล้วสิ

ทานากะ-คู่หูหมาหัวเน่ามาทำอะไรกันตรงนี้งั้นหรอ

ชิโระ-แก ว่าใครเป็นหมาหัวเน่า วะ

มิโด้-ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า หมาหัวเน่า กับ คนรับใช้ สินะ

ทานากะ-ฮ่าๆๆๆจริงด้วยสินะ

ชิโระ-แก อย่างหวังว่าจะ รอดไปเลยวันนี้อ่ะ

 

ชิโระมันพูดเสร็จมันก็วิ่งปรี่เข้าไปใส่ทานากะ แต่มันแปลกยังไงไม่รู้แหะ

 

ผม-ชิโระ อย่านะ!!!

 

ถึงจะพูดไปแต่ก็ไม่ทันแล้ว ชิโระ ยัดหมัด เข้าใส่ที่ปากทานากะเต็มๆ พอมิโด้เห็นทานากะโดนต่อย มิโด้ ก็หันไปจะรุม

ชิโระ ถึงจุดนี้ห้ามไปก็คงไม่ทันแล้วละงั้น เอาก็เอาวะ คิดเสร็จผมก็พุ่งเข้าไปขวางมิโด้ แทนที่ชิโระจะเป็นคนโดนต่อย

กลายเป็นผมโดนต่อยแทน แล้วก็มีคน มาห้ามเอาไว้เพราะเราทะเลาะกันอยู่หน้าโรงแรม ที่มีคนพักเต็มทุกห้องแถมพวก

เรา ทะเลาะกันเสียงดังอีก ไม่แปลกที่จะมีคนมามุงกันเต็มไปหมด

 

ฮารุ-หยุด!!!! นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย หวังว่าพวกนายจะมีเหตุผลมากพอนะ

ทานากะ-ก็พวกเราแค่อยากจะเป็นเพื่อนด้วยเลยเดินตามมา พูดคุยด้วยแล้วจู่ๆ ไอ้คนนี้ มันก็เข้ามาต่อยผมเลยครับโอคาวะซัง

มิโด้-ใช่ครับ พวกเราไมได้ทำอะไรเลยครับ

ชิโระ-หนอย พวกแก ยังจะพูด แบบนี้อีกหรออ ห๊ะ ทั้งๆที่ พวกแก ต่างหากเป็นคนเริ่มก่อน

ผม-ชิโระแกใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม หลบไป

ชิโระ-แต่ว่า

ผม-ผมต้องขอโทษด้วยนะคร

 

เพี๊ยะ!!!!!เสียง ตบนั้นดังสนั่น ใช่ผมยังไม่ทันพูดจบประโยคเลย คนที่แถวนั้นที่ จอแจ กันอยู่จู่ๆเงียบกันหมดทุกคน ใช่

ครับผมยังไม่ทันพูดจบเลยผมก็โดนฮารุตบเข้าเต็มๆแก้ม

 

ฮารุ-ถ้ามาพักแล้วมาก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้คงยอมให้ไม่ได้หรอกนะ

ชิโระ-ฮารุ มันไม่

ฮารุ-อะไรอีก ชิโระ?

ผม-ผมต้อง ขอประทานโทษ โอคาวะซังกับทุกคน ในที่นี้ดวยนะครับ ที่ทำให้เดือดร้อนครับ

ชิโระ-กะ แก...

ผม-ไปกันเถอะชิโระ

ชิโระ-อะ...อืม

 

แล้วผมกับชิโระก็เดินกันเข้ามาในห้องพัก พวกเรานั่งอยู่กันเงียบนานมากๆ จนเวลาเกือบจะเที่ยงคืน

 

ผม-นี่ชิโระ พวกเรากลับกันเลยไหม
ชิโระ-เด๋วนะ แก อย่าบอกนะว่าจะไม่เที่ยวแล้วน่ะ เรื่องโรงแรมเด๋วเราไปนอน ที่อื่นก็ได้นะ

ผม-......พอแล้วละชิโระ

 

พอผมพูดเสร็จ ชิโระ มันก็หันหลัง จะเปิดประตูออกจากห้องไป

 

ผม-ชิโระแกจะไปไหน

ชิโระ-ก็จะไปคุยกับฮารุให้รู้เรื่องไง ว่าความจริงมันเป็นยังไง

ผม-แล้วยังไงต่อ แค่นี้โอคาวะซังเค้ายังเสียใจไม่พออีกหรอ แกคิดจะทำให้เค้าต้องเสียใจอีกแค่ไหนกัน?

ชิโระ-ขะ...เข้าใจแล้วน่า

ผม-งั้นก็ป่ะเก็บของกันเถอะ ตอนนี้พวกโอคะวะซังน่าจะหลับกันหมดแล้ว พวกเราต้องไปกันแล้ว ถ้าแกขับรถไม่ไหว เด๋

วจะขับให้เอง แกบอกทางก็พอ

 

หลังจากคุยกันเสร็จพวกเราก็เก็บของ เข็นเตา bbq พร้อมกับกุญแจห้องไปคืน

 

ผม-ขอเช๊คเอ้า ครับ

รีเซฟชั่น-เอ๊ะ!!จะเช๊คเอ้าแล้วหรอคะ เพิ่งจะมาถึงยังไม่ทันได้พักเลยนะคะ

ผม-ฮ่ะๆไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมไม่อยากก่อปัญหาให้ โอคะวะซังเพิ่มอีกแล้วครับ คิดว่าเช๊คเอ้าเลยน่าจะดีที่สุด

รีเซฟชั่น-งั้นจะให้ทำเรื่อง คืนเงินให้มั้ยคะ

ผม-ไม่เป็นไรครับๆ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ขอโทษที่มาสร้างปัญหานะครับ

 

หลังจากนั้นผมก็เดินกลับมาที่รถ แล้วพวกเรา ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลยระหว่างทางกลับบ้าน ชิโระมาส่งผมที่ห้อง

ผม-ชิโระ แถวนี้พอจะมียิมที่เปิด24ชมบ้างมั้ย

ชิโระ-แกจะเข้ายิมเวลานี้หรอ

ผม-อืม

ชิโระ-งั้นไปเล่นที่บ้านมั้ย

ผม-จะดีหรอ อาจจะเสียงดังก็ได้นะ

ชิโระ-ไม่เป็นไรหรอก ไปเถอะ

ผม-อืม รบกวนด้วยนะ

 

หลังจากเราคุยกันเสร็จชิโระก็พามาที่บ้าน มันก็พาไปยิมส่วนตัว ของที่บ้าน ยิมบ้านชิโระมีครบ ทุกอย่าง ที่ต้องเล่น

 

ผม-ชิโระ นายมีที่ต่อยมวยด้วยหรอ

ชิโระ-อ่อมีๆ เมื่อก่อน พ่อมักจะบ่นให้มาต่อยมันบ่อยๆละนะ แต่ถึงจะต่อยบ่อย แค่ไหนแต่มันก็ไม่ยุบหรือขยับเลย

ผม-หรอ ขอลองต่อยได้ไหม

ชิโระ-ตามสบายเลยๆแกอยากจะใส่เต็มแค่ไหนก็เอาเลย เฮ้อ ให้ตายสิ แกไม่เหนื่อยบ้างรึไงนะ

ผม-อืม เข้าใจแล้ว

 

ในหัวผมได้แต่คิดถึง เรื่อง วันนั้นตลอดเวลา ภาพที่โดน ฮารุตบ ถึงจะไม่ได้เจ็บมากแต่ ก็ เจ็บไปถึงใจจริงๆ แต่ที่หมัน

ไส้ จริง คือ ไอ้ทานากะ กับมิโด้นั่น ในตอนที่ต่อยไปโดยที่คิดถึงเรื่องนี้ยิ่งคิดมากผมก็เริ่มรู้สึกว่า ต้องออกแรงมากกว่า

ต้องต่อยให้หนักกว่านี้อีก แรงกว่านี้อีก ผมเหมือนคนไม่มีสติตอนนั้น โมโหมาก จนมารู้สึกตัวอีกที คือโดน คนมาล๊อค

แขน ล๊อคขา ล๊อคคอ

 

ชิโระ-เห้ยๆๆ บิกคุคุง แกเป็นอะไร หยุด ก่อน สงบสติอารมก่อนได้ไหม
ผม-เป็นอะไรหรอ

ทาเคดะซัง-นี่ บิกคุคุงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นหรอ

ชิโระ-แกเป็นอะไรวะ นี่ครั้งแรกที่เห็นแกเป็นแบบนี้นะ

ผม-ผะ...ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับทาเคดะซัง

ทาเคดะซัง-ให้ตายสิ เอ้าปล่อย บิกคุคุงได้แล้วจะล๊อคตัวไปถึงไหน ชิโระแก พาบิกคุคุงไปแช่ น้ำให้สบายตัวก่อน เหงื่อเต็มตัวไปหมด

ผม-ขอโทษที่มา สร้างปัญหานะครับทาเคดะซัง

ทาเคดะซัง-อืม คืนนี้ก็ไปแช่น้ำ แล้วก็นอนพักสะ พรุ้งนี้ค่อยคุยกัน

ผม-ครับ ทาเคดะซัง

ชิโระ-ป่ะไปแช่น้ำเถอะ เฮ้อออ แกนี่นะ จะแรงเยอะไปไหนกันนะ

 

หลังจากนั้นเราก็เดินไปห้อง ออนเซ็น ไปถึงผม ก็ถอดเสื้อจะได้ไปอ่าบน้ำแช่น้ำร้อน

 

ชิโระ-บะ บิกคุคุง ละ ละ หลังแก

ผม-หื๋อ หลัง?

ชิโระ-ทำไมมีรอยสัก ยักษ์อยู่บนหลังแกได้ กันวะ

ผม-อ๋อ เรื่องมันนานมาแล้วอย่าไปใส่ใจเลย

ชิโระ-นี่ แก เป็นใครกันแน่

ผม-เฮ้ออออ ก็เป็นเพื่อน แกไง

ชิโระ-ไม่ใช่โว้ย สักแนว นี้แก เป็นคนของแก๊งงั้นหรอ แก๊งไหนบอกได้ไหม

ผม-ถึงจะพูดว่ามันเป็นแก๊งก็เถอะ แต่มันก็ ไม่ใช่พวก ยากุซ่าแบบ ที่แกเข้าใจหรอกนะ

ชิโระ-ไม่อยากจะเชื่อว่าแกปิด รอยสัก เต็มหลังของแกมาตลอดได้ยังไง

ผม-ก็แค่ใส่เสื้อปกติ แต่ ปกติ รอยสักยักษ์ มันก็ไม่ได้ขึ้นมาให้เห็นหรอกนะ

ชิโระ-หมายความว่าไง ปกติรอยสักมันก็ต้องเห็นตลอดสิ

ผม-เมื่อก่อน ที่บ้าน พวกเรารับได้อิทธิพล มาจากยากุซ่า เพราะรอยสักปลา รอยสักเทพทางญี่ปุ่นหรือแม้แต่ยักษ์ และ

ที่มาในตอนนั้นด้วย คือหมึกที่ ถ้าปกติ จะไม่เห็นรอยสักแต่ถ้า ร่างกายเรามีความร้อนสูงในระดับนึงมันก็ออกมาเอง

ชิโระ-หรอ งั้นหมาย ความว่า พวกแก๊งเดียวกันก็จะสักยักษ์กันหมดเลยหรอ

ผม-อืมมม....ไม่หรอก ยักแดงมีแค่ อันเดียว ของคนอื่น ที่อยู่ในระดับเดียวกันก็จะมีหลายแบบแตกต่างกันไป

ชิโระ-หรออ

ผม- ก็ประมาณนั้นแหละ งั้นพวกเราขึ้นเถอะ ง่วงแล้วสิ

ชิโระ - เออ ควรจะง่วงตั้งนานแล้ว แก แล้วอย่าเป็นแบบเมื่อกี้อีกนะ แกรู้มั้ย แกต่อย ทีเสียงดังทั้งบ้าน แถมต่อยไม่หยุดอีก ยิ่งต่อยยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ เข้าไปห้ามแกก็ไม่ฟังจนต้องเอาคน มา5-6 คนล๊อคแกไง

ผม-ขอโทษนะ ไม่คิดว่าจะสร้างปัญหาให้มากขนาดนนี้

ชิโระ-ไม่ต้องคิดมากหรอก ไปนอนเถอะ

ผม-อืม

 

หลังจากนั้นเราก็มานอนที่ห้องแล้วเราก็หลับเป็นตาย