ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

โทชิโร่-ท่านหัวหน้า ผมพาท่านบิกคุกับท่านฮารุมาแล้วครับ
ซาซากิ-ขอบใจนะ ฮารุจังไอ้เด็กน้อยนั่งทานข้าวด้วยกันก่อนสิแล้วค่อยกลับบ้านนะ
ฮารุ-ซาซากิซัง ไม่ต้องเกรงใจพวกเราหรอกนะคะ
ผม-นั่นสิครับซาซากิซัง เด๋วพวกผมไปเดินหาอะไรทานตรงนั้นก็ได้ครับ
ซาซากิ-นั่งลงเถอะไอเด็กน้อย แกสมควรที่จะได้นั่งตรงนี้
ผม-ทะ ทราบแล้วครับ
ฮารุ-ซาซากิซังคะ แล้วไม่ให้ริวจังมานั่งด้วยกันกับพวกเราหรอคะ
ซาซากิ-โทษทีนะฮารุจัง แต่ว่าริวยังไม่สามารถมานั่งกับพวกเราในตอนนี้ได้
ฮารุ-ระ หรอคะ
ผม-ฮารุซังผมคิดว่าโต๊ะนี้คงนั่งได้เฉพาะหัวหน้า ใช่มั้ยครับซาซากิซัง
ซาซากิ-หึหึ
ฮารุ-เอ๊ะแต่ พวกเรายังนั่งได้เลยนะคะ
 
 
 
และซาซากิซังก็ลุกขึ้นยืน เดินไปกลางห้องพร้อมกับ พูดขอบคุณที่ทุกคนมาร่วมงานเลี้ยงฉลองให้กับแก๊งซาซากิบ
ลาๆๆ พอพูดจบ พวกเราก็ยืนตบมือให้ซาซากิซัง หลังจากที่เสียงในห้องเงียบลงซาซากิซังก็เริ่มพูดต่อ
 
 
ซาซากิ-สุดท้ายนี้ เห้ย!!!ไอ้เด็กน้อยแกสนใจจะดวลกับข้า ตัว ต่อ ตัว มั้ยวะ
ผม-คะ ครับ ?
โทชิโร่- เอ๋!!!!! ดะเด๋วสิครับท่านหัวหน้า
ซาซากิ-ไอ้เด็กน้อยข้าขอท้าดวลกับแกถ้าแกนำแก๊งพวกเราให้ได้ดีกว่าที่ข้าทำละก็แกก็ชนะไป แต่ก่อนอื่นแกต้องรับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งไปก่อนละนะ
ผม-ห๊ะ!!!!!
ทุกคน-ห๋า!!!!!!
ผม-ดะ เด๋ว
ริว-พี่ใหญ่รับไปเถอะนะครับ
เร็น-ลูกพี่!!รับเถอะนะครับมานำแก๊งให้พวกเราทีครับ
ฮารุ-ที่รักคะ
ซาซากิ-ว่ายังไงไอ้เด็กน้อย
ผม-ซาซากิซัง  นะ นี่คุณวางแผนไปถึงขั้นไหนแล้วเนี่ย
ซาซากิ-ฮ่ะๆๆถึงแกชนะริวได้แต่ไม่ได้ถือว่าตระกูลซาซากิแพ้แกแล้วหรอกนะ ว่าไงสนใจที่จะมาดวลด้วยกันหน่อยมั้ย
 
 
 
จู่ๆมาพูดอะไรเนี่ยตาเฒ่า อยากจะดวลกันขนาดนั้นเลยเร๊อะ ได้ เอ๊ะเด๋วก่อนนะหรือว่าที่ท้าดวลมาทั้งหมดนั่น จะ
เป็นแผนการของซาซากิซัง  หึหึหึฮะๆ!!!เข้าใจแล้วจะมาไม้นี้สินะตาเฒ่าเจ้าเล่ห์
 
 
 
 
ผม-ฮ่ะๆๆ!!!!!!ซาซากิซังผมเกือบจะหลงกลเข้าไปงับเหยื่อที่ซาซากิซังวางเอาไว้สะแล้วครับ
ฮารุ-มะ หมายความว่ายังไงหรอคะ
ผม-ก็ซาซากิซัง เค้าจะใช้การดวลของเรามาบังหน้าถ้าเราตัดส่วนนั้นทิ้งออกไปเราก็จะเหลือเนื้อความที่เป็นข้อความที่
ซาซากิซังเค้าอยากจะให้เป็นน่ะสิครับ
 
ฮารุ-แล้วมันยังไงหรอคะ ฮารุไม่เข้าใจ
 
ผม-ที่ผมหมายถึงก็คือ การดวลของผมกับซาซากิซังนั้นมันไม่มีตั้งแต่แรกแล้วล่ะครับ ซาซากิซังต้องการจะให้ผมรับการ
ดวลนี้และขึ้นเป็นคนนำแก๊งต่อจากซาซากิซัง หรือก็คือถ้าผมรับการดวลนี้ผมก็จะเป็นหัวหน้าแก๊งซาซากิอย่างถูกต้อง
และทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ล้วน แล้วแต่เป็นคนระดับหัวหน้าทั้งนั้น พยานบุคคลก็อยู่กันครบเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญเลยนะ
ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์!!!!
 
ทุกคน- ตะ ตะ ตะ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์
ซาซากิ-ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้เด็กน้อยแกนี่กินไม่ลงเลยจริงๆนะ
ผม-ฮะๆขอบคุณสำหรับคำชมนะครับซาซากิซัง
ริว-พี่ใหญ่ จะขึ้นมานำแก๊งให้พวกเราใช่มั้ยครับ
 
 
 
ผมก็หันไปดูรอบห้องทุกคนมองมาที่ผมคนเดียวและทั้งห้องเงียบมากๆเหมือนจะรอฟังคำตอบจากผม ซึ่งผมมีคำตอบใน
ใจตั้งแต่แรกแล้วว่าผมจะทำยังไง
 
 
 
ผม-เฮ้ออออออออ เข้าใจแล้วล่ะนะ
ทุกคน-เย้!!!!!!!!!!!
ฮารุ-ทะ ที่รักจะดีหรอคะ
ผม-อะไรหรอครับ
ริว-พะ พี่ใหญ่จะมาเป็นคนนำแก๊งให้พวกเราหรอครับ
ฮารุ- ถ้าคุณพ่อ คุณแม่รู้เข้า ที่รักจะโดนดุอีกนะคะ
ผม-ห๋า!!!!! ทำไมข้าต้องเป็นคนทำเรื่องหน้าเบื่อแบบนั้นด้วยวะ
ทุกคน-เอ๋!!!!!!
ริว-กะ ก็เมื่อกี้พี่ใหญ่
ผม-ข้าแค่บอกว่า ข้าเข้าใจที่พวกแกพูดแล้ว แต่ข้าไม่เคยบอกสักคำว่าจะเป็นหัวหน้าแก๊ง
ฮารุ-ที่รักจริงๆนะคะ
ผม-ฮ่ะๆไม่มีทางที่ผมจะไปเป็นหัวหน้าแก๊งหรอกนะครับยังไงชีวิตผม ก็อยากอยู่กับฮารุซังมากกว่านะ
เร็น-ตะ แต่ว่าลูกพี่
ผม-เห้ย ใครเป็นลูกพี่แกวะ
เร็น-ดะ ได้โปรดเถอะนะครับลูกพี่
ผม-ไม่เอาโว้ย ข้าไม่เป็นหัวหน้าแก๊งให้พวกเอ็งหรอก ไอ้พวกบ้า!!!!!!
ซาซากิ-เฮ้ออออ คงเปลื่ยนใจแกไม่ได้สินะ
ผม-ฮ่ะๆ ขอโทษด้วยนะครับซาซากิซังผมไม่สามารถรับคำท้าดวลได้เพราะต่อจากนี้ไปผมอยากใช้เวลาทั้งชีวิต
ของผมอยู่กับเธอคนนี้ครับ
 
 
แล้วผมก็เดินไปกอดฮารุจากด้านหลัง
 
 
ฮารุ-ทะ ที่รักจะทำอะไรน่ะปล่อยมือนะคะ คนอื่นอยู่กันเยอะ
ซาซากิ-ฮ่าๆๆๆ สมกับเป็นแกจริงๆเลยนะไอ้เด็กน้อย เอาเถอะคำท้าดวลเมื่อกี้ก็ไม่ได้คิดจะทำจริงจังหรอกนะ แต่
ไอ้เด็กน้อย ช่วงนี้ ช่วยรับฝากไอ้ริวไว้ที่บ้านสักพักจะได้มั้ย
 
ผม-เอ๊ะ กะ ก็ได้อยู่หรอกนะครับ
โทชิโร่-ทะ ท่านบิกคุ ไม่ติดต่อท่าน ชิโระ จะดีหรอครับ
ผม-ชิโระมีอะไรงั้นหรอครับ
ริว-คะ คือว่า จริงๆแล้วตำรวจ ไม่ได้มาตามล่าหาผมคนเดียวหรอกนะครับ
ผม-อย่าบอกนะว่า
ริว-ครับ ชิคุง เองก็โดนตามล่าตัวอยู่เหมือนกันครับ พะ พวกเราพยายามติดต่อไปแล้วแต่ชิคุงไม่ยอมรับสายเลยครับ
ผม-ไอ้พวกบ้า !!ทำไมพวกแกไม่รีบบอกให้มันไวๆกว่านี้วะ
ฮารุ-เด๋วฮารุจะโทรหาชิโระให้เลยนะคะ
ผม-ครับ
 
 
 
ในระหว่างที่ฮารุโทรหาชิโระผมก็โทรหาทาเคดะซัง
 
 
 
ผม-สวัสดีครับทาเคดะซัง
ทาเคดะ-โอ้ว่าไงบิกคุคุง
ผม-คะ คือว่า พะ พวกผม ติดต่อชิโระไม่ได้น่ะครับเลยคิดว่าอาจจะจะอยู่กับทาเคดะซัง
ทาเคดะ-ชิโระงั้นหรอ ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกนะตอนนี้ นี่บิกคุคุง ช่วยรับฝาก ชิโระไว้อีกสักหน่อยได้รึป่าว
ผม-ได้ครับทาเคดะซังผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้วครับ ตอนนี้กำลังติดต่อชิโระอยู่ครับ
ทาเคดะ-ขอบใจนะบิกคุคุง ไว้จะเข้าไปหาที่บ้านนะ
ผม-ทราบแล้วครับทาเคดะซัง ผมจะเตรียมเหล้าดีๆและรถดีๆไว้ให้นะครับ
ทาเคดะ-ฮ่าๆๆไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ เอาแค่เหล้าดีๆมาก็พอ
ผม-ทราบแล้วครับผมจะเตรียมเอาไว้ให้ครับทาเคดะซัง
ทาเคดะ-ขอบใจมากบิกคุคุง งั้นแค่นี้นะ
ผม-ครับ สวัสดีครับทาเคดะซัง
 
 
 
หลังจากวางสายทาเคดะซังไปผมก็หันไปทางฮารุแต่ฮารุก็ส่ายหน้ากลับมาเป็นคำตอบให้ผมแทน ผมก็เลยลองกดเอา
เบอร์ผมโทรไปหาชิโระมันแทน โทรทีเดียวมันรับเลย
 
 
 
ชิโระ-ว่างายยยย บิกคุคุง
ผม-ชิโระนี่แกเมาอยู่ที่ไหน
ชิโระ-กำลังเดินเล่น อยู่ในเมืองน่ะสิ๊ กับเหล่าพี่สาวคนสวย
ผม-เห้ย!!!!ชิโระ เลิกเมาได้แล้วโว้ย ตั้งสติและฟังให้ดีนะรีบกลับมาที่บ้านของข้าตอนนี้ด่วน
ชิโระ-หมายความว่ายังไง
ผม-บอกว่าให้กลับไปเจอกันที่บ้านไง!!
ชิโระ-คร้าบบ ครับ วันนี้พี่ใหญ่ดุจริงๆเลยน้า
 
 
และมันก็วางสายไป
 
 
ฮารุ-ที่รักชิโระอยู่ไหนหรอคะ
ผม-ชิโระ บอกว่ามันเดินเล่นอยู่ในเมืองครับ ผมบอกให้มันกลับมาเจอกันที่บ้านแล้วครับ
ฮารุ-งั้นพวกเรากลับบ้านกันเถอะนะคะ
ผม-นั่นสินะครับ ริวแกจะนั่งรถไปด้วยกันเลยมั้ย
ริว-คะ ครับพี่ใหญ่
ซาซากิ-เห้ยโทชิโร่แกก็ไปกับพวกไอ้เด็กน้อยด้วยสิ
โทชิโร่-ทราบแล้วครับ
ผม-ซาซากิซังแบบนี้มันไม่ดีนะครับ
ซาซากิ-ฮ่ะๆ!!!ไอ้เด็กน้อยแก ใจอ่อนเกินไปนะ ขาดแค่โทชิโร่ไปคนเดียวข้าไม่เป็นอะไรหรอก
ผม-เฮ้อออ ทราบแล้วครับ ซาซากิซัง
โทชิโร่-ท่านบิกคุ เด๋วผมจะขับรถไปกับนายน้อยเองนะครับ
ริว-นั่นสิพี่ใหญ่ ชิคุงน่าเป็นห่วงกว่านะครับ
ผม-เฮ้ออออ ก็จริง งั้นฮารุซังพวกเราไปรับไอ้ชิโระกันก่อนและค่อยกลับบ้านนะครับ
ฮารุ-เอ๋!!!! แต่ฮารุง่วงแล้วนี่คะ
 
 
ผมก็เลยเอามือไปลูบหัวฮารุ
 
 
ผม-อดทนอีกนิดนะเด๋วก็ถึงบ้านของพวกเราแล้วครับ
ฮารุ-ก็ได้ค่ะ
ผม-ซาซากิซังผมขอตัวก่อนนะครับ
ซาซากิ-อืม รีบไปรับชิโระเถอะ
ผม-ทราบแล้วครับ
 
 
 
หลังจากนั้นผมกับฮารุก็เดินมาขึ้นรถที่หน้าบ้าน ส่วนริวกับโทชิโร่ก็ขับรถไปที่บ้านผมก่อนในระหว่างนั่งรถไปหาชิโระ
ทางทาเคดะซังก็สั่งให้มาคิชิมะ คอยติดต่อกับผมเพื่อที่ผมจะได้ไปรับตัวชิโระได้ทันก่อนที่จะเกิดเรื่องกับชิโระอีกคน
ซึ่งกว่าจะได้ที่อยู่ชิโระ ก็ทำเอาพวกเราวนรอบเมืองไปหลายรอบ พอไปถึง ผมเห็นชิโระอยู่กับใครก็ไม่รู้คล้ายยากุซ่า 3-
4คนยืนล้อมชิโระอยู่ผมก็เลยรีบลงไปหาชิโระ
 
 
 
ผม-เห้ยชิโระกลับบ้านได้แล้ว!!!
 
 
สภาพชิโระคือทั้งโดนซ้อมแถมเมามาก เมาจนไม่มีสติอีกคือพูดอะไรตอนนี้ไปมันก็คงไม่รู้เรื่อง คงต้องเอาตัวกลับบ้าน
ทั้งแบบนี้แล้วล่ะมั้ง
 
 
ยากุซ่า1-เห้ยแกเป็นใครวะ มีอะไร
ยากุซ่า2-แกรู้จักมันสินะ มันเดินชนพวกเราจนไหล่หลุด แต่ไม่ยอมจ่ายค่ารักษาพยาบาลมาให้พวกเรา พี่ชายคงจ่ายเงิน
แทนมันได้สินะ
 
 
เฮ้ออออออ ไอ้บ้านี่ ขนาดเมาไม่มีสติยังไม่วายหาเรื่องมาให้กูได้อีกนะ
 
 
ผม-วันนี้มันวันบ้าอะไรกันวะ เฮ้อออให้ตายสิ โทษทีนะพี่ชายผมจะไม่จ่ายเงินค่าอะไรทั้งนั้นแต่ผมมีธุระกับไอ้หมอ
นั่นที่นอนอยู่ตรงพื้นเหมือนกัน ขออนุญาตเอาตัวมันไปนะครับ
 
 
 
และผมก็เดินเข้าไปหาชิโระ2คนที่ยืนอยู่ตรงชิโระ ก็วิ่งเข้ามาใส่ทางผม ส่วนอีก2คนที่เหลือก็ยืนคุมเชิงอยู่ห่างๆ ผมก็
กระโดดถีบคนที่วิ่งเข้าใก้ลตัวผมที่สุดให้กระเด็นออกไป อีกคนก็เหวี่ยงหมัดขาวใส่ผม  พอผมจับหมัดมันได้ ผมจับแขน
มันผลาดบ่าแล้วผมก็จับทุ่มใส่กำแพง และวิ่งกลับไปเตะคนแรกซ้ำอีกครั้งเข้าที่คางลงไปนอนกองกับพื้นทั้งคู่ส่วน
อีก2คนที่ยืนคุมเชิงอยู่เมื่อกี้ก็ วิ่งหนีไปผมก็เลยต้องไปแบกชิโระที่นอนอยู่กับพื้นเข้ารถและผมก็กลับไปนั่งด้านหลังกับ
ฮารุ
 
 
 
ผม-นิชิโนะซังตรงกลับบ้านด่วนเลยครับ วันนี้ผมเหนื่อยมากแล้ว
นิชิโนะ-ทราบแล้วครับ
ฮารุ-ขอบคุณที่เหนื่อยนะคะ
ผม-ครับ เฮ้อออออ!!!
ฮารุ-ที่รักกลับบ้านไปก็นอนพักผ่อนสักหน่อยนะคะ
ผม-อืม
 
 
พวกเรานั่งรถกันมาชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงบ้าน
 
 
 
นิชิโนะ-คะ คุณท่าน ถ้าไปจอดหน้าบ้านเกรงว่าท่านชิโระจะลงไม่ได้ครับให้ไปจอดที่ไหนดีครับ
ผม-จอดต่อท้ายตรงนั้นนั่นแหละครับ
นิชิโนะ-ครับ
 
 
พอรถจอดเสร็จ พวกทานากะกับชิสึก็รีบวิ่งกันออกมาที่รถ
 
 
ทานากะ-ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับคุณท่านคุณผู้หญิง
ฮารุ-ช่วยเรียกคนมาแบกชิโระไปพักผ่อนสักหน่อยนะจ๊ะ
ชิสึ-ทราบแล้วค่ะ
 
 
ชิสึก็วิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อไปตามคนมาช่วย
 
 
ทานากะ-คุณท่านปลอดภัยรึป่าวครับ นิชิโนะซังพาคุณท่านไปหาหมอมาแล้วใช่มั้ยครับ
ผม-ผมปลอดภัยดีแค่เหนื่อยนิดหน่อยครับ
พลอย-พี่ชายพี่ฮารุ ปลอดภัยกันดีรึป่าวคะ
มิจัง-คุณท่านคุณผู้หญิงปลอดภัยกันรึป่าวคะ
ฮารุ-ปลอดภัยดีจ๊ะ ตะ แต่
ผม-พวกเราปลอดภัยกันดี
อายะ-คุณท่านคะเอาน้ำองุ่นเย็นๆมาให้แล้วค่ะ
ชิสึ-คุณผู้หญิงคะ ชาร้อนมาแล้วค่ะ
ผม-ขอบคุณนะครับ
ฮารุ-ขอบใจจ๊ะ
ทาคุยะ-คุณท่านครับจะให้แบกท่านชิโระไปที่ห้องไหนดีครับ
ผม-ห้องนอนแขก ก็ได้ครับ
ทาคุยะ-ทราบแล้วครับ
โทชิโร่ะ-ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับท่านบิกคุ
ริว-ชิคุง ตื่นเร็ว
ผม-ปล่อยมันไปริว เด๋วรอให้มันได้สติก่อนค่อยถามรายละเอียดจากมัน
ริว-คะ ครับพี่ใหญ่
ผม-ทานากะซังเตรียมห้องนอนให้ริวกับโทชิโร่ซังรึยังครับ
ทานากะ-กระผมเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ
ผม-อืม
 
 
และผมก็นั่งตรงบันไดที่จะเดินเข้าบ้าน
 
 
ผม-เฮ้อออออ!!! วันนี้เหนื่อยเป็นบ้า
ทานากะ-คะ คุณท่านครับอย่านั่งแบบนี้เลยนะครับ
โทชิโร่-ทะ ท่านบิกคุบาดเจ็บตรงไหนรึป่าวครับ
อายะ-เก้าอี้มาแล้วค่ะคุณท่าน
ผม-ผมไม่เป็นอะไรครับผมแค่เหนื่อยนิดหน่อย เฮ้อออออ ไม่อยากแก่เล้ยให้ตายสิ๊
ฮารุ-ที่รักคะเข้าบ้านไปทานข้าวสักหน่อยเถอะนะคะจะได้ขึ้นไปพักผ่อน
ทานากะซัง-นั่นสิครับคุณท่าน อายะซัง มิจัง รบกวนเตรียมข้าวเย็นให้คุณท่านและคุณผู้หญิงด้วยนะครับ
อายะ-ทราบแล้วค่ะ ทานากะซัง
มิจัง-ค่ะ!!!
 
 
แล้วอายะกับมิจังก็วิ่งเข้าไปในครัว
 
 
 
ริว-พะ พี่ใหญ่ คะ คือว่าผมมีเรื่องอยากจะขอคุยกับพี่เป็นการส่วนตัวสักหน่อยน่ะครับ
ผม-ได้ ทานากะซังช่วยพาฮารุซังและทุกคนเข้าบ้านไปก่อนนะครับเด๋วพวกผมจะเดินตามกันไปทีหลังครับ
ฮารุ-ตะ แต่ว่าวันนี้ที่รักเหนื่อยมากแล้วนะคะ
ผม-พวกผมคุยกันเสร็จแล้วจะเดินตามเข้าไปที่ห้องอาหารนะครับ
ทานากะ-คะ คุณผู้หญิง เชิญที่ห้องอาหารก่อนเถอะนะครับ
ฮารุ- ค่ะ
 
 
ทุกคนก็เดินเข้าไปที่ห้องอาหารกันเหลือแค่ผมกับริว
 
 
ผม-ว่ามาริว มีอะไรจะคุย
ริว-คะ คือว่า ตำรวจมาตามล่าหา ยักษ์แดงครับ
ผม-ห๊ะ!!!
ริว-พอผมบอกว่าไม่รู้ มันก็ถามหาคนที่มาจัดการเรื่องระหว่างผมกับแก๊งทาเคดะ ว่าเป็นใคร
 
 
นอกจากจะตามหาเบาะแส ยักษ์ม่วงไม่ได้แล้ว ยังจะมีคนมาตามล่าหายักษ์แดงอีกหรอวะเนี่ย ไอ้ริวก็ไม่น่าที่จะโกหก
และอีกอย่างไอ้ริวไม่มีทางรู้จักยักษ์แดงแน่ๆ มีแต่เรื่องปวดหัวเฮ้ออออออ
 
 
ผม-ริวแกแน่ใจนะว่ามันมาตามหายักษ์แดงจริงๆ ไม่ได้ฟังผิดแน่นะ
ริว-ไม่ผิดจริงๆครับ มันถามหายักษ์แดงตั้งหลายรอบ ผมก็บอกไปว่า รู้จักแต่ยักษ์ม่วง มันก็ไม่ยอมฟัง
ผม-อืมช่วงนี้แกกับชิโระก็อยู่กันในบ้านเงียบๆไปก่อนละกันจะเอาอะไรก็ให้บอกทานากะซัง
ริว-ตะ แต่พี่ใหญ่ทำไมตำรวจถึงมาตามหาพี่ใหญ่ในชื่อ ยักษ์แดงล่ะครับหรือพี่ใหญ่รู้จักกับยักษ์แดงหรอครับ
 
 
ผมว่ามันแปลกๆอยู่นะเรื่องนี้ เรื่องมันเริ่มจาก เจอคนของแก๊งยักษ์ม่วงก่อน หลังจากนั้นผมก็พยายามสืบหาข้อมูลของ
ยักษ์ม่วงสุดท้ายยักษ์ม่วงก็มาเอาตัวเด็กในแก๊งของมันไปเพื่อปิดปากไม่ให้ผมตามไปถึงตัวของมัน ตอนนี้ต้องคิดอยู่
ตลอดว่า ข้อมูลของยักษ์แดงถูกเปิดเผยไปแล้ว  ที่สำคัญยักษ์ม่วงและตำรวจมาตามล่ายักษ์แดง ถึงที่นี่ ไม่ใช่เรื่องบัง
เอิญแน่ๆ
 
 
ผม-เฮ้อออ นี่ริวเข้าไปกินข้าวกันก่อนเถอะ เรื่องอื่นไว้ค่อยคิดทีหลัง
ริว-ตะ แต่ว่า
 
 
หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าไปที่ห้องอาหารกับริว
 
 
ฮารุ-ที่รักมานั่งทานข้าวสักหน่อยนะคะจะได้ไปพักผ่อน
ผม-ครับ
พลอย-พี่ฮารุคะพรุ้งนี้พวกเราลองทำเค้กผลไม้ครีมสดให้พี่ชายทานกันเถอะนะคะ
ฮารุ-เอ๊ะ มะ มันก็ได้อยู่หรอกนะ แต่
ผม-ยัยพลอย อย่าทำให้ฮารุซังต้องเหนื่อยไปมากกว่านี้จะได้มั้ย
ฮารุ-ที่รักคะ
พลอย-ขะ ขอโทษค่ะ
ชิสึ-คุณท่านคะ เด๋วดิฉันจะช่วยคุณผู้หญิงกับคุณหนูพลอยเองนะคะ ได้โปรดอนุญาตให้คุณหนูพลอยทำจะได้รึป่าวคะ
ผม-เฮ้ออออ ผมเข้าใจแล้วล่ะครับชิสึซัง
ฮารุ-ดีใจด้วยนะจ๊ะพลอยจัง
ชิสึ-ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะคุณหนูพลอย
พลอย-ขอบคุณค่ะพี่ชาย พี่ฮารุ ชิสึซัง
ผม-ทานากะซังทาคุยะซัง หลังจากนี้ ริวและชิโระ ห้ามออกจากบ้านนี้เด็ดขาดนะครับทานากะซังและทาคุยะซังจะต้อง
ให้คนออกไปซื้อของแทนทั้งคู่เข้าใจนะครับ
 
ทานากะ/ทาคุยะ-ทราบแล้วครับ
ผม-เฮ้ออออออ
ฮารุ-ไหวรึป่าวคะที่รัก โทรไปลางานเพิ่มอีกสักหน่อยดีมั้ยคะ จะได้พักผ่อน
ผม-อืมมมม นั่นสินะครับ ลางานพักสักหน่อยก็ดีเหมือนกันเพราะหลังจากเกิดเรื่องนี้ผมเองก็ค่อนข้างที่จะเป็นห่วงชิโระ
และริว ในบ้านเราตอนนี้คนที่จะปกป้องที่นี่ได้มีน้อยเกินไป
 
ฮารุ-งั้นพรุ้งนี้ฮารุจะโทรไปบอกคุณพ่อให้ตั้งแต่เช้าเลยนะคะ
ผม-รบกวนด้วยนะครับ
โทชิโร่-ท่านบิกคุ มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้างมั้ยครับ
ผม-แค่โทชิโร่ซังอยู่ที่นี่ ผมก็อุ่นใจขึ้นมากแล้วล่ะครับเพราะถ้าผมคนเดียวก็คงทำอะไรไม่ได้มากและยิ่งถ้าเกิดเรื่องใน
บ้านด้วยแล้วผมคนเดียวก็ไม่สามารถดูแลทุกคนในบ้านนี้ได้
 
โทชิโร่-ยะ อย่างงั้นหรอครับ
ผม-ถ้างั้นผมขอตัวไปพักผ่อนที่ห้องก่อนนะครับ
ฮารุ-ที่รักทานข้าวไปหน่อยเดียวเองนะคะ
ผม-ขอโทษนะครับตอนนี้ผมอยากนอนพักมากกว่าทานข้าวครับ
ฮารุ-กะ ก็ได้ค่ะ เด๋วฮารุจะตามขึ้นไปที่ห้องนอนนะคะ
ผม-ครับ
 
 
หลังจากนั้นผมก็ขึ้นมาบนห้องนอนอ่าบน้ำแต่งตัวลงไปนอนผมหลับเหมือนซ้อมตายกันเลยทีเดียว