ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

 

 

 

จู่ๆก็มาคนมาเคาะหน้าต่างรถ ตรงคนขับ

 

 

นิชิโนะ-สะ สวัสดีครับ

คนของแก๊งซาซากิ- เห้ย แกขับรถเข้ามาที่นี่ได้ยังไงใครเชิญแกเข้ามา!!!!!

นิชิโนะ-คะ คือผมมาส่งเจ้านายของผมครับ เจ้านายผมเค้าอยากจะมาสวัสดีปีใหม่ซาซากิซังครับ

คนของแก๊งซาซากิ-เจ้านายแกคือใครวะ จะเข้ามาพบหัวหน้าพวกเราได้ยังไงค่อยมาวันอื่นไป!!!

นิชิโนะ-คะ คุณท่าน

 

ผม-เฮ้อออ เด๋วผมจะลงไปจัดการเองครับ ล๊อครถ และดูแลความปลอดภัยของฮารุเป็นหลักถ้าถอยหลังแล้วหนีออก

จากที่นี่ไปได้ก็ถอยออกไปเลยนะครับ เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าคนพวกนี้คือใครและไม่รู้ว่าจะทำอะไร

 

ฮารุ-ละ แล้วที่รักล่ะคะ

ผม-ผมไม่เป็นอะไรหรอกนะครับ ทำตามที่สั่งให้ครบถ้วนด้วยครับนิชิโนะซัง

นิชิโนะ-ทะ ทราบแล้วครับ

 

 

 

พอพูดจบผมก็หยิบของสวัสดีปีใหม่และเปิดประตูลงรถมา ในสถานการณ์ปกติผมคงไม่บ้าลงมาลุยเดียวกับบ้านของ

หัวหน้าแก๊งยากุซ่าหรอกยังไงก็ไม่มีทางที่ชนะ แต่นี่คือบ้านของซาซากิซัง ผมคงไม่โดนฆ่าที่นี่แน่ๆ งั้นก็เลยตามเลยล่ะกัน

 

 

 

ผม-นี่ พี่ชายอย่าพูดจาใจร้ายขนาดนั้นเลยนะ ผมก็แค่อยากจะมาสวัสดีปีใหม่

คนของแก๊งซาซากิ-ไม่สนโว้ย

 

 

 

แล้วมันก็เอามือมาปัดของขวัญปีใหม่ที่ผมเตรียมจะให้ซาซากิซัง แต่ผมก็เอามือปัดมือมันออกและผมก็เอามือผลักอกมัน

ออกไปไกลๆผม

 

 

คนของแก๊งซาซากิ-เห้ย เข้ามาหาเรื่องถึงในนี้เลยหรอวะใจกล้าดีนี่หว่า

ผม-ผมเนี่ยนะหาเรื่อง คุณต่างหากที่หาเรื่อง จะเอามือมาปัดของขวัญที่ผมเตรียมมาเพื่อจะมอบให้กับท่านหัวหน้าแก๊งซาซากิ

คนของแก๊งซาซากิ-ได้จะเอาเลือดชั่วๆของแกออกมาเอง

ผม-ผมไม่มีหรอกนะครับเลือดชั่วๆแบบนั้น

 

 

 

พอผมพูดจบมันก็หยิบดาบไม้ในมือมันหวดมาที่ผม ผมก็เบี่ยงตัวหลบแล้วก็ทิ่มหมัดขวาตรงเข้าที่คางมันพอมันล้มลงไป

คนที่อยู่รอบๆตรงนั้นก็ พากันวิ่งเข้ามาล๊อคตัวผม ผมก็พยายามดิ้นให้หลุด พลักออกไปบ้าง ใช้เท้าถีบออกไปบ้าง วุ่นวาย

กันอยู่ตรงลานหน้าบ้าน สักพักผมก็โดนซ้อมและโดนล๊อคตัวเอาเชือกมามัดมือของผมเอาไว้ข้างหลัง

 

 

 

 

คนของแก๊งซาซากิ-แกใช่มั้ยที่เป็นคนทำร้ายนายน้อยอย่าฝันว่าจะรอดไปได้เลย

 

 

พูดเสร็จมันก็ต่อยผมที่ท้อง2ครั้ง

 

 

ผม-หึหึหึ มีแรงแค่นี้หรอวะไอ้พวกกระจอก!!!

 

 

พูดเสร็จผมก็เอาหัวกระแทกใส่เข้าตรง จมูกของมัน

 

 

คนของแก๊งซาซากิ-อ๊ากกกกก จมูก!!!!!!!

 

 -เห้ยหยุดได้แล้ว!!!!! นี่มันเกิดอะไรขึ้น วันนี้เป็นวันดีที่เราจะมาฉลองให้กับหัวหน้าแก๊งของพวกเรา พวกแกทำอะไรกันอยู่ห๊ะ!!!

 

คนของแก๊งซาซากิ- ท่านโทชิโร่

โทชิโร่- เห้ยไอ้2คนที่นอนอยู่ที่พื้นมันเป็นอะไร

 

คนของแก๊งซาซากิ-มะ มีไอ้บ้ามันเข้ามาที่บ้านแล้วบอกว่าอยากจะมาสวัสดีปีใหม่ท่านหัวหน้าพะ พวกเราเลยสั่งสอนไปนิด

หน่อยครับ

 

โทชิโร่-ห๋า!!!!! สวัสดีปีใหม่เนี่ยนะ เอ๊ะระ หรือว่า

 

 

แล้วโทชิโร่ก็วิ่งมาทางผม พอวิ่งมาถึงผมสภาพผมตอนนั้นคือเสื้อผ้า หลุดลุ่ยไปหมดเหมือนโดนข่มขืนมาชัดๆ พอโทชิโร่

เห็นหน้าผมโทชิโร่ก็ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นแบบผม

 

 

ผม-สวัสดีครับโทชิโร่ซัง คนที่บ้านนี้ต้อนรับแขกอย่างอบอุ่นกันจริงๆเลยนะครับ

โทชิโร่-ขะ ขอประทานโทษด้วยครับ นายน้อยใหญ่

ทุกคน-เอ๋!!!!!!

โทชิโร่-ใคร ใครเป็นคนทำแกใช่มั้ย!!!!!

 

 

 

แล้วโทชิโร่ก็วิ่งไล่ตบคนที่อยู่แถวนั้น ตบไปก็ตะโกนไปว่าแกทำใช่มั้ย แกเป็นคนทำใช่มั้ย วนซ้ำไปซ้ำมา แทนที่จะมาช่วย

แก้มัดให้กุก่อนเนี้ยยไอ้เวรเอ้ยวิ่งไล่ตบเด็กอยู่นั่นแหละ สักพักไอ้ริวก็เดินออกมาหน้าบ้าน

 

 

ริว-เห้ย โทชิโร่ แกมัวทำอะไรอยู่ เมื่อไหร่จะออกไปตามล่าหาตัวมันสักทีวะ

โทชิโร่-นะ นะ นายน้อยคือว่า

ริว-มีเรื่องอะไรกันอีกละ ช่วงนี้ข้าก็ยุ่งกับการหาตัวไอ้ตำรวจเฮงซวยนั่นอยู่นะเว้ย!!!!

โทชิโร่-นะ นายน้อย กะ เกิดเรื่องใหญ่กว่านั้นอีกนะครับตอนนี้

ริว-ห๋า!!!! แกบ้ารึป่าวจะมีเรื่องอะไรใหญ่ไปกว่านายน้อยของแก๊งซาซากิโดนตำรวจเฮงซวยทำร้ายวะ

 

 

แล้วโทชิโร่ก็เดินเข้าไปกระซิบเล่าให้ริวฟังเสร็จไอ้ริวก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นมาทางผม พอมันเห็นผมโดนมัดมือนั่งอยู่กับพื้นมัน

ก็วิ่งเข้ามาคุกเข่าเหมือนโทชิโร่ และก็คงจะพูดเหมือนกัน

 

 

 

 

ริว-พะ พี่ใหญ่ ผม

ผม-หยุด!! ก่อนที่จะพูดอะไรช่วยแก้มัดเชือกให้หน่อยได้มั้ย

ริว-ดะ ได้ครับพี่ใหญ่

 

 

แล้วไอ้ริวก็รีบมาแก้มัดให้ผม แล้วก็พยุงผมยืนขึ้น

 

 

โทชิโร่-เห้ยไอ้พวกโง่ จำเอาไว้ให้ดี คน คนนี้คือ นายน้อยคนโตของแก๊งซาซากิ

ผม-ห๊ะ!!!!!

ริว-รีบๆทำความเคารพสิวะไอ้พวกบ้า ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับพี่ใหญ่!!!!!!

โทชิโร่และทุกคน-ยินดีตอนรับกลับบ้านครับนายน้อยใหญ่!!!!!!

 

 

และไอ้พวกบ้านั่นก็ก้มหัว ลงพร้อมกับเอามือทั้ง2ข้างจับที่หัวเข่าตัวเองทำแขนตั้งฉาก

 

 

ผม-เฮ้ออ!! เหมือนในทีวีเลยแหะ

ริว-พี่ใหญ่ ชะ เชิญเข้าข้างในบ้านก่อนเถอะนะครับ เด๋วเรื่อง 2คนนั้นที่กล้าทำแบบนี้กับพี่ใหญ่ ทางโทชิโร่จะจัดการให้พี่

เองนะ

 

ผม-ไม่ต้องไปใส่ใจหรอก ทางนั้นเองก็เจ็บตัวเหมือนกัน

โทชิโร่-ไม่ได้หรอกครับ ท่านบิกคุ

ผม-หน่าๆ ริวแกช่วยดูแลฮารุซังกับนิชิโนะซังได้มั้ย นั่งอยู่ในรถ

ริว-เอ๊ะ พี่ฮารุมาด้วยหรอครับ

ผม-อืม

 

 

แล้วไอ้ริวก็วิ่งไปเปิดประตูรถให้ฮารุลง

 

 

ริว-พะ พี่ฮารุเชิญเข้าบ้านก่อนเถอะนะครับ

ฮารุ-ริวจัง บ้านสวยมากเลยนะ แต่พี่ไม่ชอบเลยนะที่มาทำร้ายบิกคุซังของพี่แบบนี้

ริว-ตะ ต้องขอประทานโทษด้วยครับพี่ฮารุโทชิโร่ไปจัดการสะ

โทชิโร่-ครับ!!! เห้ยเอาไอ้2ตัวนี้ไปด้วย ท่านบิกคุ ท่านฮารุ เชิญทางด้านนี้เลยครับ

นิชิโนะ-คะ คุณท่าน ผะ ผมขอรออยู่ที่รถได้มั้ยครับ

ผม-ได้สิครับ

 

ริว-เด๋วผมจะให้คนเอาน้ำมาให้นะครับนิชิโนะซัง เห้ยพวกแก ดูแลนิชิโนะซังให้ดีๆนะ ถ้าออกมาแล้วนิชิโนะซังเป็นอะไรไป

พวกแกไม่รอดกลับไปแน่ๆ

 

ทกคุน-ทราบแล้วครับ!!!!

 

 

หลังจากนั้นพวกผมก็เดินเข้าไปในบ้าน

 

 

โทชิโร่-ตอนนี้ท่านหัวหน้ากำลังคุยอยู่กับพวกสาขาต่างๆท่านบิกคุ ช่วยนั่งรอที่ห้องรับแขกก่อนได้มั้ยครับ

ริว-ไม่ต้อง พา พี่ใหญ่เข้าไปที่ห้องประชุมเลย

ผม-เห้ยๆเด๋วก่อน ให้เค้าประชุมกันให้เสร็จก่อนก็ได้ไม่ได้รีบไปไหนอยู่แล้ว

ฮารุ-นั่นสิ

ริว-ไม่เป็นไรหรอกพี่ใหญ่แค่ทักทายแปปเดียวเอง นะครับ

ผม-ขะ เข้าใจแล้ว

 

 

หลังจากนั้นริวและโทชิโร่ก็พาผมเดินไปที่หน้าห้องประชุม แล้วโทชิโร่ก็เปิดประตูให้พวกเรา พอเปิดออกในห้องนั้นมีกลุ่ม

คนอยู่กันทั้งหมด9คนและคนที่นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะก็คือซาซากิซัง

 

 

โทชิโร่-ท่านหัวหน้าผมกลับมาแล้วครับ

ซาซากิซัง-ข้างนอกมีเรื่องอะไรกัน

ริว-พ่อ ดูสิใครมาหาพวกเราถึงบ้าน

ผม-สวัสดีปีใหม่นะครับ ซาซากิซัง

ฮารุ-สวัสดีปีใหม่นะคะ ซาซากิซัง

ซาซากิ-เห้ย!!! เกิดอะไรขึ้นข้างนอกทำไมไอ้เด็กน้อยถึงอยู่ในสภาพแบบนี้ห๊ะ!!โทชิโร่

โทชิโร่-คะ คือว่า

 

 

แล้วทางโทชิโร่ก็เดินเข้าไปเล่าให้ซาซากิฟัง

 

 

ซาซากิ-ไอ้2คนนี้งั้นหรอ

โทชิโร่-ใช่ครับ

ซาซากิ-เฮ้อออ ไอ้เด็กน้อยฮารุจัง ต้องขอโทษแทนเด็กๆมันด้วยนะที่ไม่มีมารยาท

ผม-มะ ไม่เป็นไรหรอกนะครับซาซากิซัง 2คนนั้นเองก็เจ็บตัวเหมือนกันครับ

ซาซากิ-ริวแก ไปบอกให้คนออกไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้ไอ้เด็กน้อยใส่ทีสิ๊

ริว-ทะ ทราบแล้วครับ

 

ผม-ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกนะครับซาซากิซัง วันนี้ผมไปซื้อของกันมาและซื้อเสื้อผ้ามาเยอะเลยครับเด๋วผมไปเปลื่ยนชุด

ในรถก็ได้ครับ

 

ฮารุ-นั่นสิคะซาซากิซังไม่ต้องคิดมากเรื่องเสื้อผ้าหรอกนะคะแต่ การที่มาทำร้ายบิกคุซังของพวกเรานั้นทำให้รู้สึกไม่

พอใจเป็นอย่างมากเลยค่ะ

 

ผม-ดะ เด๋วสิครับฮารุซังช่างมันเถอะนะครับไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรด้วยนะครับ

ซาซากิ-เฮ้อออ ก็ได้ แต่เย็นนี้ต้องอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนกลับบ้านนะ

ผม-เอ๊ะ ตะ แต่ เป็นงานเลี้ยงสำหรับแก๊งไม่ใช่หรอครับ

ซาซากิ-ไอ้เด็กน้อย แกหัดเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

ผม-ทะ ทราบแล้วครับ ซาซากิซัง

หัวหน้าสาขา-ท่านหัวหน้า แนะนำ สาวสวยตรงนั้นให้พวกเรารู้จักด้วยสิครับ น้องสาวสนใจมาเป็นแฟนพี่มั้ยจ๊ะ

ริว-เห้ย!!!!

ซาซากิซัง-ฮ่าๆ แกอยากจะรู้จักผู้หญิงคนนั้นจริงๆหรอ ข้าว่าแกอย่าเข้าไปยุ่งกับเค้าเลยจะดีกว่าไม่งั้นแกจะเสียใจนะ

เร็น

 

หัวหน้าสาขา-โฮ่ ผมคนนี้จะเสียใจหรอครับ ได้ผู้หญิงสาวสวยแบบนี้มาบำเรอละก็ผมคงมีความสุข

 

 

มันยังพูดไม่ทันจบผมวิ่งไปกระโดดถีบปากมันก่อนเลย มันก็กระเด็นตกเก้าอี้ลงไปที่พื้น

 

 

ผม-กำลังหงุดหงิดอยากออกแรงอยู่พอดี ถ้ามรึงมาวุ่นวายกับฮารุซังละก็ได้กูจะทำลายแก๊งมรึงทิ้งซะ

หัวหน้าสาขา-ปากเก่งจริงๆเลยนะ

ผม-ข้าปากเก่งมั้ยไม่รู้ แต่ก็ทำให้แกนอนอยู่กับพื้นได้ล่ะกัน

 

ซาซากิ-เร็นถึงแกจะเก่งจนได้รับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งจากพ่อของแกตั้งแต่เด็ก แต่กับคน คนนี้ข้าว่าแกอย่าไปยุ่งกับเค้าเลย

ถ้าแกยังรักแก๊งของแกอยู่

 

เร็น-หึหึ อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะเก่งสักแค่ไหน

 

 

พูดจบมันก็วิ่งเข้ามาใส่ผม พร้อมกับเหวี่ยงหมัดออกมาผมจับแขนมันได้ก็หันหลัง และจับแขนมันผลาดบ่า แล้วผมก็จับมัน

ทุ่มใส่กำแพงห้อง

 

 

ผม-เห้ย ยืนขึ้นสิวะท่านหัวหน้าสาขาผู้เก่งกาจเร็น

เร็น-กะ แก!!!

ริว-พะ พี่ใหญ่

ผม-อย่าเข้ามายุ่ง!!! ริว แกมีหน้าที่ดูแลฮารุ สนใจแค่ตรงนั้นก็พอ

ริว-ตะ แต่ว่า

ผม-ซาซากิซัง

ซาซากิ-มีอะไรงั้นหรอไอ้เด็กน้อย

ผม-เดิมทีผมแค่อยากจะมาสวัสดีปีใหม่ซาซากิซังเท่านั้นเองนะครับ

ซาซากิ-โอ้งั้นหรอ แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ใช่แค่มาสวัสดีปีใหม่แล้วสินะ

ผม-ผมขออนุญาต อาละวาดให้เต็มที่เลยได้มั้ยครับ

ซาซากิ-ได้สิ อดีตหัวหน้าแก๊งซาซากิขอทั้งที

โทชิโร่-ท่านหัวหน้าแต่แบบนี้มัน

ผม-ริว ถ้าฮารุ มีแม้แต่รอยขีดข่วนละก็จะไม่ให้อภัยแกเด็ดขาดเข้าใจมั้ย

ริว-คะ ครับพี่ใหญ่

ผม-เห้ยท่านหัวหน้าสาขาผู้เก่งกาจเร็น สนใจมาดวลกัน ตัว ต่อ ตัว มั้ย

เร็น-หึหึหึหึฮ่าๆๆๆๆ ก็มาสิวะ

ผม-งั้นก็ไปที่ลานหน้าบ้านโทชิโร่ซังช่วยนำทางไปด้วยครับ

โทชิโร่-ตะ แต่ ท่านหัวหน้า

ผม-โทชิโร่ซัง!ช่วยนำทางไปด้วยครับ

โทชิโร่-ชะ เชิญทางด้านนี้เลยครับท่านบิกคุ เห้ยเร็นแกจะนอนไปถึงไหนรีบๆลุกไปได้แล้ว

 

 

 

หลังจากนั้นผมก็เดินตามโทชิโร่ไปที่ลานหน้าบ้านลานเดิมที่ผมโดนจับมัดมือนั่งคุกเข่าอยู่เมื่อกี้คนที่อยู่หน้าบ้านก็ยังยืนกัน

อยู่เต็มไปหมด พอไปถึง ทางโทชิโร่ก็แวกกลุ่มคนให้เป็นวงกลม แล้วผมกับ เร็นก็อยู่ข้างในนั้น ส่วน ซาซากิซัง ฮารุ และ

ริว ยืนดูอยู่หน้าบ้านอย่างห่างๆถ้าเลือกได้ผมก็ไม่อยากให้ฮารุมาเห็นผมเวลาแบบนี้เหมือนกันแต่เพราะมันดันปากดีไม่เข้า

เรื่องทำให้ผมต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้และผมจะขอเอาคืนให้มันอย่างสาสม

 

 

 

นิชิโนะ-คะ คุณท่านเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ ปลอดภัยรึป่าวครับ!!!

ผม-ไม่ต้องยุ่งนิชิโนะ เรื่องแค่นี้ผมจัดการเองได้

นิชิโนะ-เอ๊ะ ทะ ทราบแล้วครับ

เร็น-ทำเป็นปากดี คนอย่างแกมันก็แค่คนรวยที่ทำอะไรเองไม่เป็นได้แต่ใช้เงินซื้อคน

โทชิโร่-เร็นแกจะพูดอะไร ระวังปากด้วยแกกำลังพูดอยู่กับคนที่เป็นอดีตหัวหน้าแก๊งซาซากิอยู่นะ

เร็น-นั่นมันก็แค่เรื่องการทะเลาะกันของเด็กไม่ใช่หรอครับ ถ้าหัวหน้าแก๊งซาซากิ ใช้เงินซื้อได้ละก็ งั้นข้าเองก็เป็นได้

เว้ย!!!!!

ผม-เห้ย!!!จะสู้หรือจะคุย

 

 

 

หลังจากนั้นเร็นก็ง้างหมัดขวาเข้ามาใส่ ผมก็ใช้ขาขวาเตะสวนกลับไปเข้าไปที่ลำตัวด้านซ้ายของมัน เร็นมันก็เซไปติดคนที่

ยืนอยู่รอบๆ พอมันยืนทรงตัวได้มันก็วิ่งเข้ามาเตะใส่ที่ลำตัวผมคืน ผมก็จับขามันเอาไว้ไม่ให้มันเอาขาลงพื้นแล้วเตะสวน

มันเข้าที่ลำตัวกลับคืนไป3ที และผมก็ถีบที่ลิ้นปี่เพื่อให้มันกระเด็นถอยหลังออกไป เร็นก็ลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น

 

 

 

ผม-จบแล้วงั้นหรอ ท่านหัวหน้าสาขาเร็น

เร็น-ดะ เด๋วก่อน

ผม-มีอะไร!!

 

 

และเร็นก็พยายามลุกขึ้นยืนพอมันยืนเสร็จ

 

 

เร็น-คะ คือเมื่อกี้ไม่ได้ตั้ง

 

 

มันยังพูดไม่จบผมก็เดินเข้าไปประเคนหมัดชุดใส่เร็น เริ่มจากหมัดฮุกซ้ายเข้าปลายคางตามด้วยหมัดขวาต่อยเสยคางมัน

เพื่อไม่ให้มันล้มลงกับพื้นต่อด้วยซ้ายตรงและปิดด้วยหมัดฮุกขวาเข้าที่หางคิ้วของเร็น เร็นล่วงลงไปหัวกระแทกกับพื้นและ

นอนกองอยู่อย่างนั้น

 

 

ซาซากิ-พอเถอะนะไอ้เด็กน้อย ไม่งั้นไอ้เร็นได้ตายจริงๆแน่

ผม-ไม่ครับ

 

 

ผมก็เดินตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อเร็นและจับมันยืนขึ้นพร้อมกับเอามือตบหน้าเร็นไปอีก2ทีหน้าไอ้เร็นเต็มไปด้วยเลือด เท่า

ที่ตาเห็นจากสภาพน่าจะหางคิ้วขวาแตก ปากแตก หัวแตก

 

 

ผม-เห้ยตื่นมันใช่เวลาที่แกจะมานอนหรอวะ เห้ย!!!!

เร็น-ขะ ขอโทษ ชะ ช่วยด้วย

ผม-จำใส่หัวแกให้ดีนะ ร่างกายของฮารุซังเป็นของกูคนเดียวโว้ยและปรนเปรอ

เร็น-หะ หายใจไม่ออก

 

 

เพี๊ยะ!!!!!!

จู่ๆฮารุก็เดินหน้าแดงมาตบหน้าผม

 

 

ผม-ฮะ ฮารุ

ฮารุ-หยุดเด๋วนี้เลยนะคะ!!!!

ผม-ตะ แต่มันพูด

ฮารุ-ยังไงก็ห้ามใช้กำลังค่ะ ฮารุไม่ยอมจริงๆนะคะ

ผม-ทะ ทราบแล้วครับ

ฮารุ-เมื่อไหร่จะปล่อยมือคะ

ผม-คะ ครับ

 

 

ผมก็รีบผลักไอ้เร็นออกไป

 

 

ฮารุ-ห้ามทำแบบนี้อีกนะคะ

ริว-พะ พี่ฮารุครับอย่าว่าพี่ใหญ่เลยนะครับพี่ใหญ่ทำไปเพราะคิดถึงพี่ฮารุนะครับ

 

ซาซากิ-จากที่โมโหอยู่ฮารุจังหยุดหมอนี่ได้จริงๆด้วยนะ ฟิ้ว! ดาบที่ดีก็ต้องมีฝักดาบที่ดีจำเอาไว้ล่ะริว นี่ฮารุจังอย่าดุ ไอ้

เด็กน้อยมันเลยนะ พาไอ้เด็กน้อยไปล้างหน้าล้างตาเปลื่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะนะ เห้ยพวกแก พาเร็นไปทำแผลซิ

 

ฮารุ-กะ ก็ได้ค่ะซาซากิซัง

ผม-นิชิโนะซังหยิบเสื้อผ้าผมมาให้หน่อยครับ

นิชิโนะ-ทะ ทราบแล้วครับ

 

 

แล้วนิชิโนะก็วิ่งไปเอาเสื้อผ้าในรถมาให้ผม

 

 

ริว-พะ พี่ใหญ่เชิญทางนี้เลยครับ

ผม-ซาซากิซังผมขอยืมโทชิโร่ซังแปปนึงได้มั้ยครับ

ซาซากิ-โอ้ได้สิ

โทชิโร่-ทะ ท่านบิกคุมีเรื่องอะไรจะให้ผมรับใช้หรอครับ

ผม-โทชิโร่ซัง นิชิโนะซัง ช่วยเดินตามผมมาด้วยครับ

โทชิโร่/นิชิโนะ-ทราบแล้วครับ

ผม-ฮารุซังพวกเราไปกันเถอะนะครับ

ฮารุ-จ๊ะ

 

 

แล้วผมก็จูงมือฮารุเดินตามริวเข้าไปในบ้านริวก็พาผมไปห้องนอนของริวเพื่อความสดวกสบายพอเข้าไปถึงผมก็เข้าไปอ่า

บน้ำแต่งตัวส่วนคนอื่นก็นั่งที่โซฟาในห้องแต่งตัวเสร็จผมเดินออกมา

 

 

ผม-โทชิโร่ซังนิชิโนะซังที่ผมเสียมารยาทกับทั้งคู่ไปผมต้องขอโทษด้วยนะครับ

โทชิโร่ะ-มะ ไม่เป็นไรครับท่านบิกคุ

นิชิโนะ-ผะ ผมเองก็ไม่ได้คิดมากอะไรครับคุณท่าน

ผม-ขอบคุณนะครับ

โทชิโร่-ทะ ท่านบิกคุเรียกผมมามีเรื่องอะไรกันแน่หรอครับ

ผม-อ๋อ ที่ผมอยากจะพูดก็คือโทชิโร่ซังคุณกำลังตามหาอะไรอยู่หรอครับ

โทชิโร่-เอ๊ะ คะ คะ คือ

ผม-ริวแกเองก็กำลังตามหาคนอยู่ไม่ใช่หรอ

ริว-เอ๊ะ ระ เรื่องนั้น

 

ผม-นี่ริว……แกไปมีเรื่องข้างนอกมาอีกแล้วอย่างงั้นหรอ ข้าจำได้ว่าข้าสั่งให้แกกับชิโระอยู่ให้ห่างงานของแก๊งและกลับไป

เรียนให้จบนะ

 

ริว-มะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับพี่ใหญ่ไอ้ตำรวจเฮงซวยนั่นอ๊ะ!!

 

 

ริวมันก็เอามือมาปิดปากของมัน

 

 

โทชิโร่-นายน้อยพวกเราคงปิดท่านบิกคุไม่ได้แล้วล่ะครับเล่าความจริงไปเถอะนะครับ

ริว-ตะ แต่

 

โทชิโร่-ทะ ท่านบิกคุ คือวันนั้นนายน้อยออกไปเดินเล่นกับเพื่อนๆช่วงก่อนปีใหม่ ตะ แต่จู่ๆก็มีตำรวจเข้ามาจะพาตัวนาย

น้อยไปที่กรมตำรวจ พอนายน้อยไม่ยอมพวกตำรวจนั่นมันก็เลยซ้อมนายน้อยครับแต่โชคยังดีที่นายน้อยโดนซ้อมไม่นาน

คนของแก๊งเราก็ไปเจอเข้า หลังจากนั้นนายน้อยก็เอาตัวรอดหนีมาได้ครับ

 

ผม-อืมมมมมม ยิ่งฟังก็ยิ่ง งงนะ แล้วตำรวจมาตามหาอะไรกันแน่หรอครับโทชิโร่ซังถ้าจะมาทำงานจับตัวยากุซ่า ทำไม

เค้าไม่มาจับหัวหน้าแก๊งอย่างซาซากิซังหรือมือขวาของหัวหน้าแก๊งอย่างโทชิโร่ซังแทนล่ะครับ จับไอ้ริวไปแล้วจะได้อะไร

กัน

 

โทชิโร่-คือจริงๆแล้ว ตำรวจ มะ มาตามหา ทะ ท่าน

ริว-หยุด!!!โทชิโร่แกมีงานด่วนที่ต้องไปทำไม่ใช่หรอ

โทชิโร่-อ๊ะ คะ ครับ ท่านบิกคุงั้นผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ

ผม-เอาเถอะถ้าเจ้าตัวเค้ายังไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรครับโทชิโร่ซังไปทำงานเถอะนะครับ

ริว-ขะ ขอโทษนะครับพี่ใหญ่

ผม-เฮ้ออ จะรอวันที่แกพร้อมจะเล่าละกันนะริว

ฮารุ-ที่รักข้างลำตัวที่รักแดงมากเลยนะคะ เป็นอะไรรึป่าวคะ

ผม-อ๋อ ก็แค่เจ็บเฉยๆเด๋วก็หายนะครับ

ริว-ฝีมืออย่างเร็นเนี่ยนะจะมาสู้กับพี่ใหญ่ เร็นยังไม่เคยเอาชนะผมได้สักครั้งเลยแท้ๆให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด

ผม-เอาหน่าอย่าไปคิดมากเลย ถึงฝีมือเร็นจะไม่เก่งแต่ต้องยอมรับว่าแรงมันเยอะจริงๆ

ริว-เอ๊ะ อย่าบอกนะครับว่า

ผม-ไอ้บ้า ข้าเนี่ยนะจะแพ้ให้กับคนอย่างมัน

ฮารุ-ตะ แต่ที่รักคะ

ผม-ผมไม่เป็นอะไรจริงๆครับ

 

 

 

หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าไปที่งานเลี้ยง ข้างในงานก็จะเป็นแบบตักแล้วก็ไปยืนกินหรือหาที่นั่งกินเอาเอง แต่ในห้องนั้นมีโต๊ะ

ไว้ให้นั่งกินอยู่แค่โต๊ะเดียว ซิ่งซาซากิซังนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะเช่นเคย

 

 

 

ผม-คนเยอะจังเลยนะ เฮ้อออ

ฮารุ-ที่รักคะ อย่าทำตัวเสียมารยาทอีกนะคะ

ผม-คร้าบบ ครับ  เฮ้อออ ให้ตายสิ๊ไม่ใช่ความผิดเราแท้ๆทำไมต้องมาโดนฮารุบ่นด้วยเนี่ย

ฮารุ-เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะคะ

ผม-ปะ ป่าว ครับ

 

 

พะ พูดดังไปหรอวะเนี่ย กะ เกือบไปแล้วมั้ยละเฮ้ออออ

 

 

โทชิโร่-ท่านบิกคุ ท่านฮารุ เชิญทางนี้เลยครับ

ริว-พี่ใหญ่ไปกันเถอะนะครับ

ผม-อืม

 

 

หลังจากนั้นทางโทชิโร่ก็พาพวกผมเดินไปโต๊ะที่ซาซากิซังนั่งอยู่