ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

 

 

ผมตื่นมาอีกทีก็เช้าวันอาทิตย์พอลุกขึ้นมานั่งก็เห็นฮารุนอนอยู่ข้างๆผมเลยลุกไปอ่าบน้ำแล้วก็ลงมานั่งที่ห้องอาหาร

บ้านนี่เงียบมากๆ เช้าขนาดนี้ยังไม่มีใครตื่นแน่ๆ ผมก็เลยเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วก็ต้มน้ำแล้วก็เอาหมูสับใช้ช้อนตัก

เป็นก้อนๆ แล้วก็ใส่ผงน้ำซุปญี่ปุ่นและซอสปรุงรสลงไป แล้วก็ตักข้าวที่อยู่ในตู้เย็นออกมาแล้วก็ใส่หมูลงไปเติมน้ำซุป

เข้าไปใส่พริกไทย แล้วก็ปรุงรสตามที่ชอบเสร็จ ข้าวต้มแบบง่ายๆฉบับกันตายของลูกผู้ชายอย่างเรา ผมก็ยก

ออกมานั่งกินในห้องอาหารคนเดียวกินเสร็จ ก็เอาชามไปเก็บในครัว แล้วก็เอาน้ำองุ่นออกมานั่งกินที่สวน ชมนกชมไม้

นั่งได้สักพัก

 

 

 

พ่อบ้าน-อรุณสวัสดิ์ครับคุณท่าน

ผม-อรุณสวัสดิ์ครับ ทานากะซัง

พ่อบ้าน-ตอนเช้าแบบนี้ อากาศ สดชื่นมากๆเลยนะครับคุณท่าน

ผม-สดชื่นจริงๆด้วยนะครับ ทานากะซัง จริงสิผมทำข้าวต้มเอาไว้ให้ทุกคนตอนเช้าแล้วนะครับ เอาข้าวในตู้เย็น ตักหมูใส่

ตักน้ำซุปใส่ แล้วก็ปรุงรสตามที่ตัวเองชอบได้เลยครับ

พ่อบ้าน-คุณท่านเป็นคนทำเองหรอครับ

ผม-ครับนี่ก็ใก้ลจะฤดูใบ้ไม้เปลื่ยนสีแล้วนะครับ อากาศเย็นสบายสุดๆเลยนะครับช่วงนี้ของปีผมชอบมากเลยล่ะครับ ฮ่ะๆ

พ่อบ้าน-โฮ๊ะๆๆ คุณท่านนี่ก็มีอารมณ์แบบนี้ด้วยหรอครับ ปกติจะเห็นนั่งทำงานทั้งวัน นึกว่าคุณท่านจะไม่ทันได้

สังเกตุสะอีกนะครับ

ผม-ฮ่ะๆ จริงๆถ้ามีเวลาว่างผมเองก็อยากจะไปเที่ยวเหมือนกันนะครับ

พ่อบ้าน-คุณท่าน ลาพักร้อนบ้างก็ดีนะครับ

ผม-อืมมมม นั่นสินะครับ ผมคิดว่าปีนี้ผมกับฮารุซังจะไปที่คาวากุจิโกะกันน่ะครับ ผมอยากจะพาฮารุซังไปพักผ่อนบ้าง

ครับ

พ่อบ้าน-อย่างงั้นคุณผู้หญิงต้องดีใจแน่ๆเลยนะครับคุณท่าน

ผม-นะ นั่นสินะครับ ฮ่ะๆ

ฮารุ-คุณคะ มานั่งอยู่นี่เองหรอคะ

ผม-มีอะไรหรอครับ ฮารุซัง

ฮารุ-ก็เมื่อวาน ที่รักไม่ได้ทานอะไรเลยนี่คะ ทำงานหนักไปรึป่าวคะ แบบนี้

ผม-นี่ฮารุซัง ผมอยากให้ถึงวันที่เราจะไปเที่ยวกันเร็วๆจังเลยนะครับ

ฮารุ- ที่รักคะ ฮารุมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณหน่อยค่ะ

พ่อบ้าน-งั้นเด๋วกระผม จะไปเอาน้ำมาให้นะครับคุณผู้หญิง

ฮารุ-ขอบใจจ๊ะ

ผม-มีเรื่องอะไรหรอครับ

ฮารุ-คือเรื่องโรงแรมน่ะค่ะ

ผม-โรงแรมทำไมหรอครับ ก็ฮารุซังจองห้องแล้วไม่ใช่หรอครับ

ฮารุ-คือของพวกเราจองแล้วค่ะ แต่ของคนอื่นล่ะคะ

ผม-นี่ฮารุซังเราไปเที่ยวกัน2คนเถอะนะครับ

ฮารุ-แต่ว่า ฮารุอยากให้พวกพลอยจัง ชิโระและก็ริวไปด้วยนี่คะ

ผม-ฮารุซังอยากจะตอบแทนชิโระหรอครับ

ฮารุ-ค่ะ

ผม-อืมมม แต่มาบอกเอาตอนนี้มันจะไปทันได้ยังไงล่ะครับ โรงแรมสาขานี้มีคนจองเต็มตลอดเลยนะครับ

ฮารุ-ตะ แต่ ถ้าเกิดเราไปขอคุณพ่อ

ผม-เอ๋ แล้วเราจะทำไงกับลูกค้าที่จองไว้ละครับแบบนั้น

ฮารุ-ฮารุ จะจ่ายทั้งหมดเองค่ะ

ผม- แต่ว่ามันอาจจะทำให้ชื่อเสียงของบริษัทเราเสียได้นะครับ

ฮารุ-กะ ก็ ฮารุไม่รู้จะทำยังไงแล้วนี่ค่ะ ที่รักก็อยากจะไปให้ได้ด้วย ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาที่รักขอฮารุแค่ไม่กี่อย่างเอง

ปกติก็จะตามใจฮารุเสมอ ครั้งนี้ที่รักเป็นคนออกปากบอกอยากไปเองแท้ๆ ฮารุก็อยากจะทำให้ที่รักมีความสุขบ้างนี่คะ

ผม-ขอบคุณนะครับฮารุซัง เฮ้ออออ แล้วจะต้องจองกี่ห้องละครับเนี่ย

ฮารุ-3ห้องเป็นไงคะ พลอยจัง1 ชิโระกับริกะ1 ริว1

ผม-ต้องหาอีก3ห้องสินะครับ

ฮารุ-ค่ะ

ผม-งั้นเด๋วผมจะลองโทรไปปรึกษาโอคะวะซังก่อนละกันนะครับ

 

 

 

 

หลังจากนั้นผมก็โทรไปคุยกับโอคะวะซัง เกือบ2 ชม จริงๆคุยเรื่องโรงแรม แค่3นาทีเองด้วยซ้ำ ที่เหลือเรื่องรถล้วนๆ

สรุปคือโอคะวะซังเสนอ ให้ปิดตึกใหม่ทั้งตึกเพราะว่าตึกใหม่แต่ละห้องใช้พื้นที่เยอะมาก เลยทำได้ไม่กี่ห้องและ

ทางโอคะวะซังกับสึคุยะซังก็อยากให้พวกเราได้พักผ่อนแบบส่วนตัวกัน แต่ยังไงผมก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับวิธีนี้เท่าไหร่ ผม

เลยโทรไปถามทางโรงแรม โดยอ้างชื่อโอคะวะซัง เค้าก็เลยต้องยอมยกให้เราเพิ่มอีก3ห้องแล้วผมก็เข้าไปบอกกับทุก

คนพอมาถึงวันไปเที่ยวกัน ผมลางานวันศุกร์ เพราะงั้นเราจะไปเที่ยวกัน 3วัน เอาให้เต็มอิ่มกับคาวากุจิโกะ พอมา

ตอนเช้าวันศุกร์ ผมก็อ่าบน้ำแต่งตัวลงมาข้างล่างแล้วก็เข้าไปที่ห้องอาหาร

 

 

 

 

ฮารุ-คุณคะ มาทานข้าวเร็วๆสิคะ เราจะได้ออกไปเที่ยวกัน

ผม-ครับๆ แต่ยังไม่มีใครมาเลยไม่ใช่หรอครับ

ฮารุ-พลอยจังขึ้นไปเก็บของแล้วนะ

ผม-งั้นหรอครับ

 

 

พวกผมก็นั่งกินข้าวสักพัก พวกชิโระก็มา

 

 

ริกะ-อรุณสวัสดิ์พ่อคนบ้างานนนนน

ผม-ฮ่ะๆๆ อรุณสวัสดิ์ครับ ริกะจังนี่ทักผมแบบนี้ตลอดเลยนะครับ

ฮารุ-ริกะจัง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน

ริกะ-ฮารุจังงงง คิดถึงมากๆ

ผม-ชิโระกับริกะจังมาทานข้าวเช้ากันก่อนสิครับ ริวยังไม่มาเลย

ชิโระ-ริวจังนี่มาช้าจังเลยนะ

ผม-เด๋วรอริวมาก่อน ค่อยมาคุยกันเรื่องเส้นทางที่จะวิ่งไปนะ

เมดอายะ-ชิโระซัง ริกะซัง ยกอาหาร มาให้แล้วค่ะ

 

 

 

แล้วพวกชิโระก็มานั่งกินสักพักไอ้ริวก็มาพอพวกเรากินข้าวกันเสร็จ ก็มา นั่งคุยกันก่อนออกเดินทาง

 

 

 

ผม-วันนี้เราจะวิ่งไปที่โกะเท็มบะ แล้วขึ้นไปทางยามานากะโกะ แล้วจะไปออกตรง คาวากุจิโกะ พอดีไปเห็นเส้นทางนี้ใน

เน็ต มันน่าจะเป็นถนนสายเก่าละมั้ง ถนนหลายช่วงเป็น แค่เลน สวนกัน มีสลับขึ้นเขาลงเขา เราจะวิ่งเลาะฟูจิซังไป แต่

ถ้าจะไปง่ายสุดก็ออกจากบ้านแล้วไปขึ้นทางด่วนสาย จูโอ พวกแกจะเอายังไง 

 

ชิโระ-ก็ไปด้วยกันนี่แหละ

ผม-งั้นก่อนถึง คาวากุจิโกะ มันจะมีร้านเนื้อย่างที่เคยกินสาขาที่ไทยอร่อยด้วยนะ เด๋วเราจะแวะกันก่อน แล้วอาจจะมี

แวะพักระหว่างทาง ไม่ต้องห่วงเรื่องเช๊คอินเพราะโทรไปเช็คอินมาแล้ว เพราะงั้นพวกเราก็ค่อยๆขับรถชมวิวกันไปเถอะ

นะ

 

 

 

พอพูดจบพวกเราก็ขับรถออกจากบ้านมา ผมเอา 33 ไป ให้ยัยพลอยนั่งด้านหลังส่วน ชิโระไปกับริกะและไอ้ริวไปคน

เดียว พวกเราขับรถมาสักพักก็มาถึงทางแยกขวาเข้าเมืองโกะเท็มบะ วิวที่เห็นก็จะอารม บ้านชนบทหน่อย เมืองไม่ได้

ใหญ่มาก พอเราขับรถผ่านเมืองมาก็เริ่มขึ้นเขาพอขึ้นเขาไปสักพักก็เริ่มเห็นวิวฟูจิซังจากทางด้านซ้าย 2ข้างทางมีแต่

ต้นไม้เต็มไปหมด มีทั้งสีเขียวสีแดงสีส้ม สีเหลือง สวยสุดๆเลยล่ะ แต่ข้อเสียคือถนนมันเล็กมากใช้ความเร็วได้ไม่ถึง70

เราก็ขับรถตามกันมาเรื่อยๆ  หลังจากลงทางด่วนมาที่คาวากุจิโกะเราก็แวะกินเนื้อย่าง พอพวกเรากินเนื้อย่างเสร็จก็ขับรถ

ตามกันมาที่โรงแรม คือเสียงรถผมกับชิโระ นี่ดังลั่นป่ามาตั้งแต่ออกบ้าน ยิ่งเข้าป่า หรือในเมืองที่มีตึกเยอะๆเสียงมันยิ่ง

ดัง คนเริ่มมองกันทั้ง2ข้างทาง ผมก็ค่อยๆ ขับมาเงียบๆ พอถึงโรงแรมพวกเราก็จอดรถกันข้างถนน ซึ่งมันเป็นที่จอด

รถของโรงแรม กว่าพวกเราจะถึงที่นี่ก็มึดพอดีหลายเรื่องตั้งแต่เช้า เพราะไหนจะรอกันตอนเช้า กินข้าวเช้า วางแผนการ

เดินทาง กว่าจะได้ออกก็เกือบเที่ยง แล้วพวกผมก็เดินเข้าไปเช็คอิน

 

 

 

พนง-เอ๋ คุณหนู ไม่ใช่หรอคะ

ฮารุ-ใช่ค่ะ

พรง-ไม่คิดว่าคุณหนูจะมาด้วย

ฮารุ-ต้องมาอยู่แล้วสิคะก็บิกคุซัง เป็นคู่หมั้นนี่คะ

พนง-เอ๋ !!

ฮารุ-แล้วกุญแจห้องที่จองไว้ล่ะคะ

พนง-ค่ะ นี่ค่ะ กุญแจทั้งหมด4ห้อง

ผม-ขอบคุณนะครับ

 

 

 

แล้วพวกเราก็แจกกุญแจให้ทุกคนเข้าไปเช๊คห้องกัน ทุกห้องของตึกใหม่ มีวิว ฟูจิซังและออนเซ็นส่วนตัวเล็กๆทุกห้อง

แต่ห้องบนสุดที่ผมได้มา เปิดประตูเข้าไป ก็จะเจอกับห้องนั่งเล่นที่มีเสือทาทามิปูอยู่ตรงกระจกด้านวิวฟูจิซังก็มีโซนนั่ง

เล่น ชมวิวฟุจิซังได้ เดินเข้ามาลึกหน่อยติดกับห้องเสื่อทาทามิ ก็จะเป็นเตียงใหญ่1เตียง ปลายเท้าหันไปทางฟูจิซัง เดิน

ลึกเข้ามาติดกับห้องนอน ก็จะ ห้องเปิดเข้าไปก็จะมีอ่างออนเซ็นส่วนตัวให้ แล้วก็ด้านในเข้าไปอีกก็จะเป็นห้องน้ำ

 

 

 

ผม-ว้าววววว วิว สวยจังเลยครับฮารุซัง วันนี้เมฆก็น้อยด้วยนะครับเห็นฟูจิซังเต็มๆตอนช่วง6โมงเย็นนี่สวยจังเลยนะครับ

ฮารุ-ที่รักคะ ตึกทีติดกับตึกใหม่จะเป็นออนเซ็น ในร่ม3ชั้น แยกชายหญิง ดูวิวได้ตลอดเลยด้วยนะคะ

ผม-ดีจริงๆเลยนะครับที่ได้มา

 

 

แล้วผมก็ล้มตัวลงนอน ดู วิวฟูจิซัง แล้วฮารุก็ลงมานอนกอดผม

 

 

ฮารุ-วิวสวยจังเลยนะคะ

ผม-สวยสุดๆเลยล่ะครับ ได้นอนดูวิวนี้ สุดยอดไปเลยนะครับ อากาศก็เย็นสบาย เฮ้อออออ

ฮารุ-ที่รักคะ พรุ้งนี้ ไว้เราไปเที่ยวกันนะ ที่นี่ มี ทั้ง สวน มีทั้ง เฮิร์บฮอล แถม มีกระเช้าขึ้นไปดูฟูจิซังด้วยนะ

ผม-ผมอยากมาเที่ยวที่นี่นานแล้วล่ะครับ ตั้งแต่ ตอนนั้น ก็พยายามหาเวลา มาเที่ยวอยู่หลายครั้งในช่วงนี้ของทุกปี

แต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ กว่าจะได้นอนดูวิวแบบนี้ กับสาวสวยร้านรองเท้า ใช้เวลานานมากเลยนะครับ

ฮารุ-ตอนนั้นเราเจอกันครั้งแรกที่ร้านรองเท้านี่เนอะฮิฮิ

ผม-ใช่ครับหลังจากนั้นตั้งหลายเดือนกว่าจะมีโอกาส ได้เจอกับฮารุซังอีกครั้งที่บ้านชิโระ

ฮารุ-คิดถึงจังเลยน้าาาาาาา บิกคุคุงในวันนั้น

ผม-แล้วเด๋วเราต้องลงไปกี่โมงหรอครับ

ฮารุ-อีกสักพักก็เปลี่ยนชุด ที่โรงแรมเตรียมไว้ให้แล้วก็ลงไปทานข้าวที่ห้องอาหารที่อยู่ตึกเก่าค่ะ

ผม-งั้นหรอครับ วันนี้ จะมีอะไรทานกันนะ

ฮารุ-วันนี้ ก็คงเป็นเมนู ไคเซกิชาบูละมั้งคะ

ผม-วันนี้มีเนื้อa5 สินะครับ

ฮารุ-ใช่แล้วล่ะจ๊ะ แต่ ถ้าที่รักชอบขนาดนี้ เด๋วพวกเราซื้อกลับบ้านไปด้วยดีมั้ยคะ

ผม-เอ๋ ไม่เอาหรอกครับมันแพงไปทานเนื้อปกติก็นุ่มดีอยู่แล้วครับไม่ว่าจะเนื้อนอกหรือเนื้อในประเทศญี่ปุ่นสำหรับผมอร่อยหมดทั้งนั้นแหละครับ ขอแค่ให้ผมได้นั่งทานกับฮารุ อะไรก็อร่อยครับ

 

ฮารุ-โธ่!!ที่รักคะปากหวานแบบนี้กับทุกคนไม่ได้นะคะ งั้นวันนี้ที่รักก็ทานเยอะๆเลยนะคะ เด๋วฮารุจะเลี้ยงที่รักเอง

สั่งเพิ่มได้เลยค่ะ

ผม-ดีหรอครับ

ฮารุ-ดีสิคะ

 

 

 

แล้วพวกเราก็นอนคุยกันไปเรื่อยจนถึงเวลาพวกเราก็เปลื่ยนชุดแล้วเดินลงไปข้างล่าง ทุกคนก็มานั่งรอกันแล้วพวกเราก็

เดินไปที่ห้องอาหารตึกเก่ากันเข้าไปนั่งปุ๊บ พนง ก็ค่อยทยอยขนอาหารมาอย่างละนิดอย่างละหน่อยแต่มีหลายอย่างมาก

ก็ยกมาให้ทุกคนและอันสุดที่ก็คือหม้อชาบู

 

 

 

ฮารุ-คุณคะ พูดอะไรหน่อยสิคะ

ผม-เอ๋ ทำไมล่ะครับ

ฮารุ-ก็คุณเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดในที่นี้ นี่คะ

ผม-งะ งั้น ก็ พวกเรามาเที่ยวกันให้สนุกเถอะนะ แล้วก็ เมื่อตอนนั้นที่เราเรียนจบกันเราเคยสัญญาจะอยู่เที่ยวหลัง

เรียนจบใช่มั้ยล่ะชิโระ

ชิโระ-นี่แกยังจำได้อีกหรอ

ผม-มันก็ต้องจำได้สิวะ ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ ก็ มาฉลองเรียนจบกันเถอะนะ

ชิโระ-เราเรียนจบกันมาหลายปีแล้วนะ เอ้าาาา คัมปายยยยยยย

ทุกคน-คัมปายยยยย

 

 

พวกเราก็ชนแก้ว ฉลองกัน วันนั้นพวกเราทั้งดื่มทั้งกินกันเต็มที่ คนที่ไม่เมา น่าจะเป็น ยัยพลอย ที่คอยดูแลพวกเรา

 

 

 

ริกะ-เน่ๆ ฮารุจางงงงง เด๋วเราไปแช่น้ำกันหน่อยมั้ย

ฮารุ-ไปสิไป พลอยจางงงงง ไปด้วยกันนะค้าาาาา

ผม-เด๋วสิครับ ฮารุซังวันนี้ต้องไปแช่น้ำกับผมนะครับ

ฮารุ-เอ๋ ปกติพวกเราก็แยกกันแช่น้ำ อยู่แล้วนี่คะ

ริกะ-งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ

ผม-ไม่ได้ครับๆ วันนี้ ผมจะพาฮารุซังไปแช่น้ำครับ

ชิโระ-นี่ริกะจัง เรากลับไปแช่น้ำที่ห้องกันเถอะนะ

ริกะ-เอ๋!! กะ ก็ได้ค่ะ

 

 

 

แล้วพวกเราก็เดินออกมาจากห้องอาหาร พอจะเดินกลับไปที่ห้องพัก ก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง ยืนอยู่

 

 

ผม-งั้นพวกเราแยกย้ายกลับไปแช่น้ำที่ห้องก่อนนะ พรุ้งนี้ค่อยไปแช่ที่บ่อใหม่กัน

ทุกคน-โอ้

 

 

แล้วพวกเราก็แยกย้ายขึ้นมาบนห้อง แต่ฮารุดันลืมโทรศัพท์เอาไว้ ผมก็เลยต้องลงลิฟต์เพื่อจะเดินไปเอามือถือฮารุ ที่ห้องอาหาร พอลิฟต์เปิดมาก็เห็นริว จูงมือผู้หญิงกำลังจะเดินสวนเข้ามาในลิฟต์

 

 

ริว-พะ พี่ใหญ่

ผม-หื๋อ?.......แล้วนี่แกจะพาสาวน้อยคนนี้ไปไหน

ริว-มะ ไม่ได้พาไปไหนเลยครับ พวกเราแค่คุยกัน

ผม-เฮ้อออ ไปเถอะๆ จะคิดสะว่าไม่เห็นแกละกัน

ริว-คะ ครับพี่ใหญ่

 

แล้วผมก็เดินไปเอามือถือฮารุ แล้วก็กลับมาบนห้อง ฮารุก็นอนเมาอยู่บนเตียง

 

ผม-ฮารุซังครับ ไหวมั้ยครับ

ฮารุ-ฮารุขอนอนพักก่อนนะคะ

ผม-ครับ

 

 

แล้วผมก็เดินเข้าไปอ่าบน้ำแล้วก็ไปนั่งแช่ ออนเซ็นในห้อง ดูภูเขาไปฟูจิ คือน้ำอุ่นมาก แล้วนั่งแช่ทั้งตัว อากาศเย็น

นมาก ตอนกลางคืนอุณหภูมิเหลือเลขตัวเดียว แต่พอตัวอยู่ในน้ำอุ่นแล้วมันสบายสุดๆเลยนั่งแช่ได้เป็นชมๆแน่แบบนี้

 

 

ฮารุ-ทะ ทะ ที่รักคะ

ผม-ฮารุซังมาแล้วหรอครับ มาแช่ด้วยกันสิครับ

ฮารุ-ละ ละ ละ หลัง ที่รัก

ผม-หื๋อหลังผม ?? อ๋อ ฮารุซังมาแช่น้ำก่อนสิครับ เด๋วไม่สบายนะ

 

แล้วฮารุก็ลงมานั่งแช่น้ำในอ่าง

 

 

ฮารุ-ที่รักคะ คือ

ผม-เรื่องรอยสักหรอครับ

ฮารุ-ทะ ทำไมปกติฮารุไม่เคยเห็นคะ หรือว่าคุณ

ผม-อืมมม.........มันก็พูดยากนะครับ

ฮารุ-ที่รักปิดเรื่องรอยสักกับฮารุมาตลอดเลยหรอคะ

ผม-จะว่ายังไงดีละครับ ถ้าผมบอกว่าไม่ได้ปิดมันก็เหมือนโกหก จริงๆผมอยากบอกฮารุซังมานานแล้วล่ะครับ แต่

พอถึงเวลาจริงๆแล้วผมก็ไม่กล้าวันนี้ก็เหมือนกัน ถ้าผมรู้ว่าฮารุซังยังไม่นอนหลับผมก็คงไม่ลงมาแช่น้ำหรอกนะครับ

 

ฮารุ-ทำไมละ คะ ทั้งๆที่ ฮารุก็เคยเห็นของคนอื่นมาแล้ว

ผม-ผมแค่กลัว เพราะเมื่อก่อนผมเคยถามฮารุซังไปแล้วว่าฮารุซังรู้สึกยังไงกับรอยสัก ฮารุซังก็บอกว่าไม่ชอบ ผมก็เลย

ไม่ได้บอกฮารุซังสักที

ฮารุ-...........................................ขะ ขะ ของที่รัก ยะ ยักษ์สีแดงหรอคะ

ผม-ครับ สีแดง

ฮารุ-ระ ระ หรอคะ

ผม-ขอโทษนะครับที่ปิดฮารุซังมานาน

ฮารุ-ละ ละ หลังจากนี้ ห้ามมีความลับอีกนะคะ

ผม-ครับ รู้อะไรมั้ยครับ ก่อนหน้านี้ ผมอาจจะยังไม่เห็นเป้าหมายชัดเจน แต่มาตอนนี้ ผมเห็นเป้าหมายชัดเจนเลยล่ะครับ

ฮารุ-เป้าหมายหรอคะ

ผม-นี่ฮารุถ้าพวกเรามีลูกกัน ลูกของพวกเราหน้าตาจะเป็นแบบไหนกันนะ

ฮารุ-ห๊ะ!!

ผม-และถ้าเรามีลูกกันชีวิตของพวกเราจะเป็นแบบไหนนะ

ฮารุ-บิกคุ.....ซัง พูดจริงหรอคะ

ผม-จริงสิครับ

 

แล้วฮารุก็เข้ามากอดผมแน่น มากๆ

 

ฮารุ-งะ งั้น เรามาลองกันมั้ยคะ

 

แล้วพวกเราก็จูบกันต่อหน้าวิวฟูจิซัง

 

ฮารุ-ที่รักคะ ฮารุอยากมีลูกค่ะ ฮารุอยากเห็นลูกของเรา

ผม-ได้สิครับ ดีจริงๆเลยนะครับที่ได้มาเที่ยว

ฮารุ-งะ งะ งั้น พะ พะ พวกเราเช็ดตัวกันเถอะนะ

ผม-จะขึ้นแล้วหรอครับ

ฮารุ-อะ อื้ม ที่รักก็ขึ้นมาได้แล้วนะคะ

ผม-ครับ

 

ผมก็ขึ้นมาแล้วจู่ๆฮารุก็เดินมาเช็ดตัวให้ผม

 

ผม-ดะ เด๋วสิครับ ฮารุซัง

ฮารุ-เรียกฮารุ ธรรมดาได้แล้วนะคะ

ผม-ขะ เข้าใจแล้วครับ ฮารุ ปะ ปล่อยก่อนได้มั้ยครับ

ฮารุ-ทำไมหรอคะ ภรรยาเช็ดตัวให้สามีไม่ได้หรอคะ

ผม-ตะ แต่ว่า ข้างล่าง

ฮารุ-ที่รักคะ ยืนตรงๆสิคะ ขอฮารุ ดู ยักษ์แดงอีกรอบนะคะ

ผม-คะ ครับ

 

 

แล้วผมก็ยืนหันหลังให้ฮารุ สักแปปฮารุก็เข้ามากอดผมจากข้างหลัง

 

 

ฮารุ-วันนี้ฮารุ จะไม่ยอมทนแล้วค่ะ

ผม-เอ๋ ทะ ทน อะไรหรอครับ

ฮารุ-ฮารุบอกแล้วนี่คะ ว่าฮารุอยากมีลูก เพราะงั้นวันนี้แหละ

ผม-ดะ เด๋ว ใจเย็นๆก่อนนะฮารุเราจะต้องแต่งงานแล้วก็จดทะเบียนกัน

 

ผมพูดไม่ทันจบฮารุก็ลุกเข้ามาใส่สุดท้ายก็เลยตามเลย แล้วพวกเราก็หลับไปตื่นเช้ามาผมก็ปลุกฮารุ แต่เช้านี้แตกต่าง

จากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ฮารุตื่นมาถึงก็จับผมจูบแล้วก็กอดผมแน่นมากๆ

 

 

ผม-ฮารุนี่ก็เพิ่งจะ7โมงเช้าพวกเราออกไปขับรถเล่นกันหน่อยมั้ยครับ

ฮารุ-เอ๋ ฮารุว่าเรานอนกอดกันดูฟูจิก็ได้นี่คะ

ผม-ได้มาเที่ยวทั้งทีนะครับ พวกเราออกไปกันเถอะนะ

ฮารุ-งั้นพวกเราไปแต่งตัวกัน

ผม-ครับ

 

 

แล้วพอพวกเราแต่งตัวกันเสร็จฮารุยังไม่ทันแต่งหน้าผมก็จับมือฮารุแล้ว ลากฮารุ ไปที่รถ พอสตาร์ทรถ ผมก็เปิดกระจก

รถ แล้วก็ขับรถออกไปทางขวาของโรงแรม ตรงไปสักแปป ด้านซ้ายก็จะมีลานกว้างๆไว้ให้จอดรถผมก็ขับเข้าไปจอด

แล้วก็ลงไป ที่นั่นเหมือนจะเป็นcafe แต่พวกเรามาเช้าเกินยังไม่เปิดติดกับcafe เหมือนจะเป็นสวนดอกไม้ อะไรสักอย่าง

แล้ววิวตรงหน้าของผมก็จะเป็นทะเลสาบคะวะงุชิด้านหลังเป็นภูเข้าไฟฟูจิ แล้วก็ดันมีคนโทรมาขัดความฟินนี้

 

 

ผม-ฮัลโหล

ชิโระ-นะ นี่ พวกแก ขับรถออกไปไหนแต่เช้าวะ

ผม-แกรู้ด้วยหรอ

ชิโระ-ก็ต้องรู้สิ สตาร์ทรถที ริกะสดุ้งตื่นเลยนะ

ผม-ฮ่ะๆโทษทีๆ มันอยู่ใต้ห้องนอนพวกแกด้วยนี่นะ

ชิโระ-พวกแกรีบๆกลับล่ะ จะได้เวลาอาหารเช้าแล้ว

ผม-เด๋วก็กลับแล้วล่ะ แค่นี้นะ

ชิโระ-เออ

ฮารุ-ที่รักชิโระโทรมาทำไมหรอคะ

ผม-ชิโระบอกว่าเด๋วจะถึงเวลาอาหารเช้าแล้วครับ

ฮารุ-นั่นสิแล้วที่รักออกมาทำอะไรหรอคะ

 

 

ผมก็เลยเดินไปนั่งที่แก้มด้านหน้าของรถ

 

 

ผม-ฮารุมานั่งข้างๆผมสิครับวิวตรงนี้สวยมากเลยนะครับ

 

แล้วฮารุก็เดินมานั่งข้างผมที่แก้มรถผม

 

ฮารุ-มีอะไรหรอคะ

ผม-ดูสิ ฟูจิซังตอนเช้า สีสวยจังเลยนะครับท้องฟ้าก็สีออก ส้มๆแดงๆ อากาศก็เย็นสบาย ผมน่ะชอบที่นี่มากๆเลยล่ะ

ครับ ได้นั่งดูฟูจิซังอากาศเย็นๆแบบนี้แล้วทำให้ผมคิดอะไรได้หลายๆอย่างเลยนะครับ

ฮารุ-แล้วตอนนี้ที่รักคิดอะไรอยู่หรอคะ

ผม-อืมม..ผมกำลังคิดว่า ดีจริงๆที่พวกเราได้เจอกันดีจริงๆที่เราได้อยู่ด้วยกันดีจริงๆที่คุณเลือกผม ผมรักคุณนะครับฮารุ

 

 

พูดจบผมก็เข้าไปจูบฮารุพอผมจูบเสร็จผมก็มองไปที่หน้าฮารุหน้าฮารุตอนนี้ไม่รู้เพราะว่าแดดหรืออะไรแต่หน้าฮารุ

แดงมากๆ

 

 

ฮารุ-ทะ ทะ ทะ ทะ ที่รักคะ ทำอะไรแบบนี้คะ นี่อยู่นอกบ้านนะคะ

ผม-เอ๋ กะ ก็ตอนอยู่สนามบินเราก็จุ๊บกันนี่ครับ

ฮารุ-นะ นะ นะ นี่ ที่รักคะ!!!

 

 

ฮ่าๆเวลาฮารุอายนี่น่ารักจริงๆเลยนะ แล้วฮารุก็เดินเข้าไปนั่งในรถผมก็เลยเข้าไปนั่งในรถด้วย

 

 

ฮารุ-หลังจากนี้ ต้องรักฮารุและมีฮารุแค่คนเดียวเท่านั้นด้วยนะคะ!!!!

ผม-เอ๋!!

ฮารุ-เข้าใจมั้ยคะ ที่รัก!!

ผม-ขะ เข้าใจแล้วครับ

ฮารุ-งั้นก็กลับไปทานข้าวเช้ากันได้แล้วนะคะ

ผม-ครับๆ

 

แล้วผมก็ขับรถออกมา

 

ฮารุ-เด๋วนี้ไปทานอะไรมาคะที่รักอยู่ๆก็รุกเอารุกเอาโธ่ นอกบ้านแท้ๆยังจะมาทำแบบนี้อีก

 

ฮ่ะๆระหว่างทางกลับโรงแรม ฮารุก็บ่นมาตลอดทาง พอมาถึงปุ๊บพวกเราก็เข้าไปนั่งรอ สักพักพวกคนอื่นก็ลงมากัน

 

 

ผม-เด๋วทานข้าวเสร็จ แยกย้ายกันไปอ่าบน้ำแต่งตัวแล้วไปขึ้นกระเช้าไปดูวิวกันก่อนมั้ย

ชิโระ-ยังไงก็ได้ เพราะตั้งแต่มา ก็ ถือว่าดูฟูจิซังเต็มที่แล้วละนะ

พลอย-อยากไปค่ะ ข้างบน ก็มีร้านขายของเล็กๆ แถมด้านล่างตรงที่จอดรถ ก็มีร้าน คุกกี้ฟูจิซังขายด้วย หนูจะไปซื้อของ

ฝากให้โอคะวะซังกับสึคุยะซังค่ะ

ผม-ริวแล้วแกอะ

ริว-เอ๊ะ ผมไปด้วยครับ

ผม-แล้ว สาวน้อยเมื่อคืนไปไหนแล้วละ

ริว-คะ คือว่า ผมส่งกลับห้องไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะครับ

ผม-หรออ น่าจะพามาทานข้าวด้วยกันนะ

ริว-ฮ่ะๆ ไว้ผมเจอรักแท้แล้วผมจะพามาทานข้าวด้วยนะครับพี่ใหญ่

ผม-นี่แก คนเมื่อคืน ก็สวยแล้ว เรื่องมากจริงๆเลยนะ

ชิโระ-คนอย่างแกไม่เข้าใจริวจังหรอก ริวจังน่ะ เป็นพวกคาสโนว่า ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ผม-นะ นี่ แก...... ช่างเถอะ แกจะใช้ชีวิตยังไงมันก็เรื่องของแก ล่ะนะ แต่จะทำอะไรก็ป้องกันด้วย

ริว-คะ ครับ พี่ใหญ่

ฮารุ-นี่ๆพวกเราไปแช่น้ำ กันมั้ย

ผม-เอ๊ะ ไม่ไปเที่ยวหรอครับ

ฮารุ-ขอเวลาแปปนึงนะคะ ที่รัก

ผม-เข้าใจแล้วครับ

ริกะ-พลอยจัง งั้นพวกเราก็ขึ้นไปห้องเตรียมตัวกันเถอะนะ ปล่อยให้พวกผู้ชายบ้าๆพวกนี้อยู่ทานข้าวกันไปเถอะ

ฮารุ-ใช่แล้วละจ๊ะ พลอยจัง

พลอย-ค่ะ

 

 

 

แล้วพวกฮารุก็แยกไปทีนี้ก็เหลือ พวกเรา ก็เลยนั่งคุยกันไปเรื่อย เรื่องรถ เรื่องผู้หญิง สักพักพวกเราก็แยกย้ายขึ้นไป

อ่าบน้ำแต่งตัวแล้วลงมานั่งรอข้างล่างสักพักพวกสาวๆก็มากันพวกเราก็ขับรถออกมาไปดูวิวฟูจิยอดเขาก่อนพอไปถึงก็

โดนค่าขึ้นไปกลับคนละ900เยนพวกเราก็ซื้อตั๋วแล้วก็ขึ้นไปข้างบนข้างบนก็จะเป็นวิวที่เห็นทั้งเมืองและ

ทะเลสาบคะวะงุชิ แล้วก็ฟูจิซังแบบเต็มๆเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ

 

 

 

ผม-ฮ้าาาาาาาาาา สุดยอดไปเลยเนอะ ฟูจิซังเนี่ย ใหญ่สุดๆไปเลย

ฮารุ-ฮิฮิ ที่รักคะ ทำตัวเป็นเด็กเลยนะคะ

ผม-เอ๋ พวกฮารุซังไม่รู้สึกแบบนั้นหรอครับ นี่มันสุดยอดจริงๆนะครับ

ริกะ-เฮ้อออ ก็พวกเราเคยมาแล้ว ก็เลย ไม่ได้รู้สึกว้าว เท่ากันตอนมาแรกๆหรอกนะ

ผม-งะ งะ งั้นหรอครับ

ฮารุ-ทะ ที่รัก อย่าคิดมากเลยนะคะ เด๋ว เราไปซื้อของฝากในร้านข้างล่างกันเถอะนะ

ผม-คะ ครับ

 

 

 

แล้วพวกเราก็ชมวิว ถ่ายรูปกันสักพักพวกเราก็ลงมาแล้วเข้าร้าน ขนมคุกกี้ฟูจิ เรียกได้ว่าพวกเราเหมามาทั้งหมดทุกรสที่

มีขาย เพราะผมลองชิมแล้วมันอร่อยมากๆ เป็นคุกกี้รูปภูเข้าไฟฟูจิแล้ว บนยอดเขาที่เป็นส่วนของหิมะ ทานร้านเค้าก็ใช้

เป็น พวกไวท์ช๊อค หนาๆ ราดลงไปด้านบน แล้วดันมีหลายสีอีก พวกเราก็เลยเหมากันมา กลับไปฝากเตี่ยกับแม่ด้วย

แล้วก็บ้านโอคะวะซัง และพวก พนง ที่บ้าน

 

 

 

ผม-พะ พวกเรา ซื้อกันมาเยอะไปรึป่าวนะครับ

ฮารุ-ไม่หรอกค่ะ เด๋วต้องส่งให้ท่านพ่อกับท่านแม่ด้วยนะคะ

ผม-อะ อื้ม

ริกะ-แล้วจะไปไหนกันต่อดี

ชิโระ-ใก้ลๆที่นี่มันมีสวนสนุกอยู่ไม่ใช่หรอ

ฮารุ-ดีๆ ไปที่นั่นกันเถอะ

ผม-แต่ว่าเด๋ว ตอนเย็น พวกเราต้องไปที่ พิพิธภัณฑ์กันนะ

พลอย-พี่ชายแค่แปปเดียวก็ได้นะ

ริว-นั่นสิพี่ใหญ่

ผม-ขะ เข้าใจ แล้ว

 

 

 

พวกเราก็ขับรถเข้าไปที่สวนสนุกกันพอซื้อตั๋วเสร็จพวกเราก็ดูแผนที่ แล้วก็เดินไล่เล่นไปทีล่ะเครื่องอันไหนคิวเยอะเกินก็

ไม่เข้า เล่นไปเล่นมาก็เกือบจะตอนเย็น พวกผมก็ขับรถกลับกันมาจอดรถตรงภิภิธภันฑ์ข้างๆก็จะมีทางเดินริมทะเลสาบ

แน่นอนว่าต้องมีวิวฟูจิซัง ถ้าใครชอบฟูจิซัง ที่นี่ดูได้จนเบื่อเลยล่ะแต่ด้านหน้าก่อนเข้าทางเดินจะเป็นลานกว้างๆแล้วก็มี

พวกตั้งร้านขายของกินกัน พวกเราก็แยกย้ายกันไปซื้อสิ่งที่ชอบ ผมไปก็ไปหยิบเนื้อย่างก่อนเลย 2ไม้ ปลาหมึกย่าง1

แล้วก็เอาไปนั่งกินที่ม้านั่งสักพักคนอื่นก็มาสรุปแล้วทุกคนซื้อเนื้อมาคนละ1ไม้ พวกเราก็นั่งกินกันชมบรรยากาศยามเย็น

กับฟูจิซังและทะเลสาบคะวะงุชิ พอพวกเรากินกันเสร็จผมก็เลยชวนทุกคนเดินเล่นต่ออีกแปปนึง พอ เริ่มมึดก็ชวนไปดู

ภิภิธภภันฑ์ข้างในตกแต่งแบบแนวบ้านทางยุโรปอิงไปทางนิยายหน่อยๆ เป็นบ้านหลังเล็กๆ1ชั้น มีอยู่เป็นมาณไม่

ถึง10หลัง แล้วพอตอนมึดเค้าก็จะเปิดไฟที่ตกแต่งไว้ตามทางเดินสวนย่อมแน่นอนวิวด้านหลังก็จะต้องเป็นฟุจิซังกับ

ทะเลสาบคะวะงุชิ พวกเราก็แวะถ่ายรูปเล่นและเดินดูไปเรื่อยๆสักพักก็ขับรถกันกลับมาที่โรงแรมแล้วก็ไปนั่งกินข้าว

เย็นกันแล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับไปแช่น้ำ ผมแช่น้ำกันอยู่ในห้องแต่พวกสาวๆไปแช่ที่ออนเซ็นตึกใหม่ที่นั่น ก็จะดูวิว

ได้เต็มตากว่าละนะเพราะห้องกว้างมากๆหลังจากแช่น้ำผมก็นอนดูทีวีแล้วก็หลับไปเลยตื่นมาอีกทีก็เช้า พวกเราก็ทยอย

เก็บของ แล้วลงไปกินข้าวเช้าแล้วก็ขึ้นมาอ่าบน้ำแต่งตัวพอผมช่วยก็เก็บของให้ฮารุเสร็จผมก็ลงมารอข้างล่าง

 

 

 

 

ผู้จัดการ-คือว่า คุณหนู ลงมารึยังหรอคะ

ผม-ยังไม่ลงมาเลยครับมีเรื่องอะไรหรอครับ

ผู้จัดการ-เอ่อ.....ลูกค้าที่ถูกเลือนห้องพักไป พวกเราขอโทษพวกเค้าแล้วแต่ว่า พวกเค้ายังไม่ค่อยจะพอใจพวก

เราก็เลยออกตั๋วกิ๊ฟวอชเชอร์ให้ไปแทนค่ะ แต่ว่ากว่าจะส่งเอกสารอนุมัติไปที่บริษัทกลัวว่าจะไม่ทันเลยจะมาขอให้

คุณหนูช่วยเซ็นต์ให้อนุมัติที่นี่เลยค่ะ

ผม-อ่อ งั้นเอามาเลยครับ

 

 

ทางผู้จัดการก็ยื่นเอกสารมาชุดนึงพร้อมกับเหน็บปากกามาให้ด้วย ผมก็เปิดอ่านๆ พออ่านจบเสร็จเอกสารเรียบร้อยดี

ผมก็เลยเซ็นต์อนุมัติแล้วก็ยื่นคืนกลับไป

 

 

ผม-เรียบร้อยแล้วครับ

ผู้จัดการ-เอ๊ะ ตะ ตะ แต่ว่า

ผม-ระ หรือว่าผมเซ็นต์ผิดที่หรอครับ

ผู้จัดการ-คะ คือ

ฮารุ-ที่รักทำอะไรอยู่หรอคะ

ผม-คือว่าผม

ผู้จัดการ-คุณหนูคะ ขอ อนุญาตนะคะ

 

 

แล้วทางผู้จัดการก็เล่ารายละเอียดให้ฮารุฟัง แล้วฮารุก็หยิบเอกสารไปดู

 

 

ฮารุ-ก็เรียบร้อยดีนี่คะ

ผู้จัดการ-ตะ ตะ แต่ว่าลายเซ็นต์

ผม-อ๊ะ หรือผู้จัดการอยากให้ฮารุซังเป็นคนเซ็นต์ใช่รึป่าวครับ

ผู้จัดการ- ค่ะ!! คะ คือว่า

ฮารุ-เด๋วสิคะ ก็ที่รักเซ็นต์อนุมัติไปแล้วนี่ไงคะ ฮารุจะต้องเซ็นต์อีกทำไมล่ะ

ผู้จัดการ-คะ คะ คือว่า คนๆนี้

ฮารุ-ลองดูลายเซ็นต์ในเอกสารให้ดีๆสิคะว่าเคยเห็นรึป่าว จะไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอกนะคะ ตาเนี่ยเป็นคู่หมั้นของฉันแล้วก็

ทำงานอยู่ที่บริษัทนี่แหละตำแหน่งรองประธานบริษัท เพราะเอาแต่ทำงานอยู่ในห้องที่บริษัท ไม่ได้ออกมาตรวจข้างนอก

หรอกนะ

ผู้จัดการ-เอ๊ะ!! นี่คือ ท่านรองประธานบริษัทหรอคะ

ผม-ผมแค่ พนง

ฮารุ-ก็ใช่น่ะสิคะ ในเมื่อรองประธานเซ็นต์อนุมัติไปแล้วก็เอาเอกสารไปจัดการให้เรียบร้อยได้แล้วนะคะ

ผู้จัดการ-ค่ะ เด๋วจะรีบไปจัดการตอนนี้เลยค่ะ

 

 

แล้วผู้จัดการก็วิ่งเข้าไปในห้องทำงาน

 

 

ผม-นะ นี่ฮารุ คนอื่นๆละครับ

ฮารุ-เด๋วก็น่าจะมาแล้วล่ะค่ะ

ผม-พวกเราจะต้องกลับบ้านแล้วฮารุอยากจะไปที่ไหนก่อนมั้ยครับ

ฮารุ-อืมมม ก็แวะซื้อผลไม้กลับบ้านด้วยละกันนะคะ

ผม-ได้สิครับ

ผู้จัดการ-คะ คะ คือว่าเอาน้ำมาให้ค่ะ คุณหนู ท่านรองประธาน

ฮารุ-ขอบใจจ๊ะ

ผม-ขอบคุณนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วยนะครับที่ผม ไม่ได้แนะนำตัวแต่แรก

ผู้จัดการ-มะ มะ ไม่เป็นไรค่ะ ทางนี้ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ดูให้ดีก่อน

ผม-ฮ่ะๆขอโทษกันไปมาแบบนี้ก็ไม่จบสิครับ ไม่ต้องคิดมากหรอกนะครับ

ผู้จัดการ- ค่ะ แล้วนี่จะกลับกันแล้วหรอคะ

ผม-ครับเด๋วรอทุกคนลงมาก็จะเช็คเอ้าท์กันเลยครับ

ผู้จัดการ-งะ งั้นเด๋วจะรีบไปจัดการให้นะคะ

ผม-ครับ ขอบคุณครับ

 

 

 

แล้วพวกเราก็นั่งรอกันอีกแปปทุกคนก็มากัน พวกเราก็ขับรถออกกันมาแล้วก็แวะซื้อผลไม้จากข้างทางที่ชาวบ้านเอามา

ขาย แล้วพอออกมาสักพักก่อนออกทางด่วนพวกเราก็แวะจุดพักรถแวะนั่งกินข้าวกันซื้อของฝากด้วยอะไรด้วย

 

 

 

ผม-นี่ยัยพลอย แกจัดของฝากหน่อยเอามา3ชุด

พลอย-ค่ะ

 

แล้วยัยพลอยก็วิ่งไปจัดของฝากที่รถเสร็จก็วิ่งเอามาให้

 

 

ผม-ชิโระเด๋วพวกเรากินข้าวกันเสร็จพวกเราแยกย้ายกันได้เลยนะไว้เจอกันพรุ้งนี้

ชิโระ-เออ ก็ดีเหมือนกันเด๋วจะต้องไปส่งริกะอีก ยังไงก็ต้องไปคนละทางกับพวกแกล่ะนะ

ฮารุ-ริวจังละจ๊ะ จะกลับไปที่บ้านด้วยกันมั้ย

ริว-คะ คือว่า เด๋วผมจะแวะไปธุระข้างนอกน่ะครับพี่ฮารุ

ผม-งั้นหรอแกก็จะไปอีกทางสินะ งั้น เอ้า เอาของฝากไปให้ทาเคดะซังกับซาซากิซังด้วยนะ แล้วก็นี่ของริกะจังครับ ฝาก

ให้ที่บ้านด้วยนะครับ

ชิโระ-เห้ยๆจะดีหรอ พวกเราก็ซื้อกันมาเยอะเหมือนกันนะเฟ้ย

ริว-นะ นั่นสิครับ

ผม-เห้ยๆไอ้พวกบ้า ของในถุงเนี่ยรสชาติมันต้องดีกว่าของที่พวกแกซื้อมาแน่ๆ

ชิโระ-ที่บ้าน่ะมันแก ขนมออกมาจากร้านเดียวกันมันก็ต้องเหมือนกันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ แกส่งให้บ้านที่ไทยเถอะ

ผม-เออน่ะ เอาไปเถอะ งั้นเอาแค่ผลไม้ก็ยังดี พวกแกไม่ได้ซื้อกันมาใช่มั้ยละ

ชิโระ-เออๆ แกนี่มันตื้อจริงๆ

ริว-คะ ครับพี่ใหญ่

ฮารุ-นี่ที่รักที่นี่มีน้ำองุ่นสดๆใส่ขวดขายด้วยนะคะ

ผม-จริงหรอครับ งั้นเด๋วพวกเราไปซื้อกันเถอะนะครับ

ฮารุ-จ๊ะ

ชิโระ-งั้นพวกเราไปก่อนนะ

ริว-ผมไปก่อนนะครับพี่ใหญ่เด๋วไว้เจอกันที่บ้านนะครับ

ผม-เออ เข้าใจแล้วขับรถกันดีๆล่ะไอ้พวกบ้า

ริกะ-ไปก่อนนะฮารุจังพลอยจัง คิดถึงจังเลยยยย ไม่อยากจากกันเลย

 

 

แล้วริกะก็เข้าไปกอดฮารุกับพลอยจัง

 

 

ผม-นี่ริกะจัง ก็มาเที่ยวที่บ้านของพวกเราบ่อยๆสิครับ ไอ้ชิโระมาประจำเลยนะครับ

ริกะ-ได้หรอ

ผม-ได้สิครับ ริกะจังเป็นเพื่อน ฮารุซังนะครับ ทำไมผมจะไม่ยินดีให้เพื่อนฮารุซังมาที่บ้านล่ะครับ เพราะงั้น ชวนกันมา

เยอะๆเลยนะครับ เด๋วผมจะเตรียมอาหารไว้เลี้ยงเองครับ

ริกะ-งะ งะ งั้น ต้องจัด งานรวมตัวเพื่อนๆแล้วสิเนี่ย

ฮารุ-นะ นั่นสิ คิดถึงเพื่อนๆ เหมือนกัน

ผม-เพราะงั้นก็มาบ่อยๆนะครับ

ริกะ-เข้าใจแล้ว แล้วเจอกันนะ ทุกคน

 

 

แล้วพวกเราก็ลากันที่จุดพักรถ หลังจากนั้นผมก็ไปซื้อน้ำองุ่นมา2ลัง แล้วก็ขับรถกลับไปบ้านโอคะวะซังเอาของฝากไป

ให้ แล้วก็อยู่นั่งคุยกันสักพักผมก็ขับรถกลับมาบ้าน

 

 

พ่อบ้าน-ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับคุณท่าน คุณผู้หญิง

ผม-อ่าาา กลับมาแล้วคร้าบบบ

เมดอายุ/เมดชิสึ-ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ คุณท่าน คุณผู้หญิง

ฮารุ-ช่วยขนของเข้าไปข้างในบ้านหน่อยนะจ๊ะ

ผม-จริงสิครับผมซื้อน้ำองุ่นมา เอาไปแบ่งกันคนละ 1ขวดนะครับ

พ่อบ้าน-รับทราบแล้วครับคุณท่าน

ฮารุ-ป่ะงั้นพวกเราก็เข้าบ้านกันเถอะนะ

ผม-ครับ

 

 

แล้วพวกเราก็มานั่งดูทีวี กันที่ห้องอาหาร

 

 

เมดอายะ-คุณท่าน คุณผู้หญิงจะรับ อาหารเย็นเลยมั้ยคะ

ผม-เอามาเลยก็ได้ครับ

 

แล้วพวกอายะก็ยกข้าวมาให้ พวกเราก็นั่งกินกัน

 

ผม-จริงสิ เด๋วต้องให้คนแพ๊คของใส่กล่องแล้วก็ส่งกลับไปไทย

ฮารุ-อืมมม... นี่ที่รักเด๋วฮารุจัดการให้นะคะ

พลอย-หนูขอไปด้วยนะคะพี่ฮารุ

ฮารุ-ขอบใจนะจ๊ะ แล้วเด๋วเราออกไปหาอะไรอร่อยๆทานกันนะ

ผม-จริงสิฮารุ ผมว่าจะ ซื้อตั๋วให้พ่อกับแม่ผมมาเที่ยว ช่วงปีใหม่ ดะ ได้มั้ย

ฮารุ-ได้สิคะ

ผม-ยัยพลอยแกอย่าลืมโทรไปบอกเตี่ยกับแม่นะ แล้วพี่แกอีก2คนจะมาด้วยมั้ยอย่าลืมถามละ

พลอย-จะไปโทรเด๋วนี้เลยค่ะ

ผม-อืม

 

แล้วยัยพลอยก็ออกไปสักพักก็กลับมา

 

พลอย-เตี่ยบอกว่า เด๋วถามพวกเฮียก่อน

ผม-หรอ

ฮารุ-ฮารุยังไม่เคยเจอพี่ของที่รักเลยนะคะ

ผม-นั่นสินะครับ เด๋วถ้าทุกคนมาตอนปีใหม่ก็คงจะได้เจอกัน

พลอย-งั้นพวกเราจะไปเที่ยวที่ไหนกันดีคะ

ผม-เฮ้อออ เพิ่งจะกลับมาจากเที่ยวแท้ๆ คงต้องเคลียงาน แถมปลายปีด้วยงานค่อนข้างจะเยอะ

ฮารุ-งั้นเราเลื่อนออกไปก่อนดีมั้ยคะที่รัก

 

ผม-ไม่เป็นไรครับ ผมจะพยายามเท่าที่จะทำได้ครับ อีกอย่างวันก่อนเข้าไปที่บ้านโอคะวะซังมา สึคุยะ ไม่สิ คุณแม่เองก็

บอกให้พวกเรา3คนเข้าไปหาบ่อยๆก็เลยคิดว่าน่าจะดีถ้าเกิด ชวนทุกคนมาเจอกันแล้วก็จัดปาร์ตี้เล็กๆสำหรับครอบครัว

ของพวกเรา

 

พลอย-นั่นสิคะ พวกเราแทบไม่ค่อยได้เข้าไปกันจริงๆด้วยนะคะ

ฮารุ-งั้นพวกเรามาจัดปาร์ตี้ให้ทุกคนกันเถอะนะ

ผม-อืมมม งั้น 1วันที่บ้านเรา อีก1วันไปที่บ้านคุณแม่มั้ย

ฮารุ-ตกลงค่ะ

ผม-บ้านเราไม่เท่าไหร่ แต่จะไปเตรียมงานที่บ้านคุณแม่ยังไงไม่ให้ทั้ง2คนรู้ตัว

ฮารุ-เรื่องนั้นฮารุมีแผนค่ะ ฮารุก็แค่ชวนทั้งคู่ออกไปเดินเล่นไงคะ

ผม-แล้วใครจะดูแลงานล่ะครับ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้ฮารุซังกับพลอยจังอยู่ดูที่หน้างาน ว่าจะเอาอะไรบ้าง

ฮารุ-แล้วพวกเราจะทำยังไงกันดีละคะ

ผม-อืมมมม....ก็เด๋วรอดูก่อนละกันครับว่าจะเอายังไงดีเพราะตอนนี้ทางที่บ้านผมก็ยังไม่รู้ว่าจะมาได้รึป่าว

ฮารุ-ค่ะ

ผม-ก็แบบนี้แหละยัยพลอยแกก็พยายามทำตัวให้ว่างเข้าไว้ละเพราะแกจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ

พลอย-ค่ะ

ผม-ทานากะซังครับ สวนหลังบ้านเราเนี่ยมันโล่งๆ ผมอยากจะได้ต้นซากุระ ต้นบ๊วย ต้นแอ๊ปเปิ้ล ต้นองุ่น ครับ

ฮารุ-ที่รักคะ จะซื้อมาทำอะไรหรอคะ

ผม-คือว่าหลังบ้านเราเนี่ยมันโล่งๆใช่มั้ยล่ะครับ แล้ว ล่าสุด ก่อนกลับมาพวกเราซื้อน้ำองุ่น สด กลับมากันตั้งหลายขวด

ใช่มั้ยล่ะครับ ผมเลยอยากจะปลูกไว้หลังบ้านครับ

 

พ่อบ้าน-แล้วจะเอาอย่างละกี่ต้นดีครับ

ผม-อืมมม เอาต้นบ๊วยมา7ต้น แอ๊ปเปิ้ล3 เอาไปปลูกริมๆ ส่วนซากุระเนี่ยเอา1ต้น ลงตรงกลาง แล้วองุ่นเอามา6ต้น จะ

ปลูกด้านหน้าต้นซากุระครับ

พ่อบ้าน-ทราบแล้วครับ

ผม-จริงสิ ผมว่าต้นผลไม้เอาที่มันโตหน่อยแล้วนะครับ ส่วนต้นซากุระ ขอต้นใหญ่ๆหน่อยครับ จัดการเลยนะครับ

พ่อบ้าน-งั้นเด๋วกระผมจะรีบไปจัดการให้นะครับ

ผม-ขอบคุณครับ

 

 

แล้วทานากะซังก็ออกไป

 

 

ฮารุ-ทำไมจู่ๆที่รักถึงอยากจะปลูกต้นไม้คะ

ผม-ทำไมหรอครับอืมม.......อย่างบ๊วยเราก็สามารถเอามาดอง เอามาทำเหล้าบ๊วยได้ แอ๊ปเปิ้ลสดๆก็อร่อยหรือจะเอาไป

ทำขนมก็ได้ องุ่นนี่ ทำน้ำองุ่นก็ได้ หรือเราอาจจะเอาองุ่นมาทำขนมก็ได้นะ

พลอย-แบบนี้ ก็ดีนะคะ พี่ฮารุ ได้ทานของสดใหม่ แถมไม่มีสารเคมีแน่นอน เพราะเราปลูกเอง

ฮารุ-นั่นสินะ ทีนี้เราก็จะได้ทานผลไม้กันไม่อั้นเลยนะ

ผม-ใช่แล้วล่ะครับ เพราะงั้นผมเลยอยากรีบปลูก พวกเราจะได้ทานกันไวๆ

ฮารุ-นี่ที่รักคะ ฮารุว่าจะจ้าง คนงานเพิ่มค่ะ

ผม-นั่นสินะครับ งานเริ่มเยอะขึ้นแล้ว งั้นเรา จ้างคนสวนเพิ่มสักคน

ฮารุ-ฮารุอยากได้เมดเพิ่มอีกเพราะงานในบ้าน ก็เริ่มเยอะขึ้น

ผม-ผมว่านะครับ งานในครัวเนี่ย พวกเรา จ้างคนที่ทำอาหารได้ มาดูแลเรื่องเมนูอาหารให้พวกเราดีกว่ามั้ยครับ

ฮารุ-มันก็จริงนะคะ

ผม-งั้นเด๋วผมจะลองคิดดูอีกทีละกันนะครับ

ฮารุ-ขอบคุณนะคะ ที่รัก

ผม-ครับงั้นเด๋วผมขอไปพักที่ห้องนอนแล้วนะครับ ฮารุซังจะไปด้วยกันมั้ยครับ

ฮารุ-เด๋วฮารุจะไปนั่งดูหนังค่ะ พลอยจังไปดูหนังด้วยกันมั้ยจ๊ะ

พลอย-ไปค่ะ

ผม-งั้นผมไปก่อนนะครับ ยัยพลอยแกอย่านอนดึกล่ะ พรุ้งนี้ต้องไปเรียนนะ

พลอย-ค่ะ

 

 

ผมก็เดินออกมาจะเดินขึ้นไปห้องนอน ก็เจอทานากะซังกลับมาพอดี

 

 

พ่อบ้าน-คุณท่านครับ

ผม-กลับมาแล้วหรอครับ ได้มั้ยครับต้นไม้

พ่อบ้าน-พวกต้นผลไม้ ได้หมดแล้วครับ เด๋วพรุ้งนี้ เช้าจะ มาส่งที่บ้านครับ แต่ต้นซากุระ ไม่มีเลยครับที่ต้นใหญ่ๆ

หน่อย

ผม-เอ๋!!! ไม่มีเลยหรอครับ

พ่อบ้าน-คุณท่านอยากได้มากขนาดนั้นเลยหรอครับ

ผม-กะ... ก็ อยากได้อยู่ครับ เพราะ ต้นซากุระจะขาดไปไม่ได้เด็ดขาด

พ่อบ้าน-งั้นคุณท่านรอสักครู่ได้มั้ยครับ เด๋วกระผมจะลองโทรไปถามเพื่อนที่บ้านเกิดดูก่อนครับ อาจจะมีเหลืออยู่บ้างก็ได้ครับ

ผม- ดีเลยครับแบบนั้น

 

 

แล้วทานากะก็ออกไปคุยโทรศัพท์สักพักก็เดินกลับมา

 

 

พ่อบ้าน-ขอประทานโทษที่ทำให้รอนะครับคุณท่าน

ผม-ได้มั้ยครับ

พ่อบ้าน-ได้ครับ กระผมบอกให้เค้าจองไว้แล้วครับ

ผม-งั้นทานากะซังครับ รีบไปเก็บของ แล้วกลับบ้านเกิดเลยนะครับ ผม อนุญาต ยังไงผมรบกวนเอาต้นซากุระมาให้ได้

เลยนะครับ

พ่อบ้าน-ดะ ได้ครับ

ผม-จริง สิครับ ทานากะซังห้องพัก พนง ยังว่างอยู่รึป่าว

พ่อบ้าน-ก็ยังมีว่างอยู่ครับคุณท่านจะทำอะไรหรอครับ

ผม-ไม่มีอะไรครับ เก็บของแล้วออกเดินทางได้เลยนะครับ บอกให้นิชิโนะซังขับรถไปส่งที่สถานีรถไฟชินคันเซ็นก็ได้

ครับ

พ่อบ้าน-ทราบแล้วครับ

 

แล้วทานากะซังก็เดินไปเก็บของผมก็เลยเดินกลับไปหาพวกฮารุ

 

ผม-ฮารุซัง ต้นผลไม้พรุ้งนี้เค้าจะมาส่งนะครับ แล้วก็ผมให้ทานากะซังกลับไปที่บ้านเกิดนะครับ ไปเอาต้นซากุระกลับมา

ฮารุ-เอ๋!!! ให้ทานากะซังไปเลยหรอคะ ให้เค้าส่งมาก็ได้นะคะ

ผม-มะ ไม่เป็นไรครับ ผมอยากได้ต้นซากุระเหมือนกัน

พลอย-พี่ฮารุคะ ปล่อยพี่ชายไปเถอะค่ะ ลองถ้าอยากได้ขนาดนี้แล้วขัดไปก็คงไม่ยอมอยู่ดี

ผม-งั้น อายะซัง ชิสึซัง ฝากดูแลบ้านแทน ทานากะซังด้วยนะครับ

เมดอายุ/เมดชิสึ-ทราบแล้วค่ะคุณท่าน

ผม-งั้นผมไปนอนจริงๆล่ะ ครับ

ฮารุ-ค่ะ

 

 

แล้วผมก็ขึ้นมานอน