โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )

นับตั้งแต่เจ้าชายเอลานอสกลับมาสู่โอรีออนอันเป็นบ้านเกิดเมืองนอน   เขาได้พยายามทำพระองค์ให้ดีขึ้น   ทั้งการเข้าหาข้าราชการชั้นผู้ใหญ่และช่วยงานด้านกิจการบ้านเมืองเป็นอย่างดี   เมื่อเป็นดังนั้นความพยายามที่จะกล่าวโทษว่าเขานั้นไม่คู่ควรกับตำแหน่งก็ทำได้ยากขึ้น  
 
นอกจากนั้นระหว่างการเดินจากโอรีเวีย   คณะเดินทางของกษัตริย์และเจ้าชายแห่งโอรีออนถูกลอบโจมตีในป่าแดงโดยผู้ใช้มนต์ดำ   และเป็นเจ้าชายเอลานอสที่สามารถยุติเรื่องทั้งหมด   สามารถช่วยชีวิตบิดารวมทั้งผู้ติดตามจากเหตุร้ายดังกล่าว
 
แม้ยังเป็นที่กังขา   ว่าเขาสามารถทำเรื่องดังกล่าวได้อย่างไร   แต่จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ราชินีวิเวียร่าปักใจเชื่อว่า   เจ้าชายเอลานอสมีผู้ใช้มนต์ดำหนุนหลังคอยให้ความช่วยเหลือ   เรื่องร้ายแรงกลางป่าแดงคือกับดัก   ด้วยความที่ไม่มีหลักฐานใดจะไปกล่าวหาอีกทั้งยังหวาดกลัวว่าผู้ใช้มนต์ดำคนนั้นอาจจ้องจะเล่นงาน   พระนางจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามแต่ก็ยังพยายามสืบเรื่องนี้อย่างลับๆ แต่น่าประหลาดที่พระนางไม่พบอะไรเลย   ไม่มีร่อยรอยของบุคคลแปลกปลอมที่ล่วงล้ำเข้ามาในปราสาทแม้แต่น้อย
 
วันเวลาผ่านไปเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น   แต่สุดท้ายเชื้อร้ายก็เริ่มปรากฏบ่อน้ำเหือดแห้งลำธารเป็นพิษพืชพันธุ์เป็นโรค   เมืองโอรีออนที่เคยมั่งคั่งบัดนี้กลับอดอยากและแห้งแล้ง
 
“ เจ้าทำอะไรลงไป ”
 
ราชินีวิเวียร่าตรัสถามเจ้าชายเอลานอส
ในบ่ายวันหนึ่งที่บังเอิญพบกันตามลำพังในโถงทางเดินของปราสาท
 
“ ทำอะไรล่ะ   ท่านถามลอยๆ แบบนี้ข้าตอบลำบากนะ ”
 
เจ้าชายแกล้งย้อนถามยั่วโทสะ
เขารู้ว่าพระนางหมายความว่าอย่างไร
 
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาพระราชินีองค์นี้
พยายามยัดเยียดข้อหาก่อกบฏให้เขาตลอด
 
“ อย่ามาทำไขสือ   เจ้าซ่อนผู้ใช้มนต์ดำเอาไว้   เจ้าเด็กโง่ผู้ใช้มนต์ดำน่ะเป็นปีศาจร้ายดูสิ่งที่พวกเขาทำสิ   ประชาชนของเราแทบจะอดตายอยู่แล้ว   บอกข้ามาเถอะก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป   ยุติเรื่องชั่วร้ายนี้ด้วยกันเราจะแจ้งให้จอมเวทวาลานจับตัวเขาไป   แล้วทุกอย่างก็จะจบ   ข้าสัญญาว่าจะขอร้องท่านวาลานเองว่าอย่าถือโทษเจ้า   เช่นนั้นเจ้าอย่าหลงเชื่อคนนอกเลย ”  
 
พระนางตรัสด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
 
“ คนนอก   ท่านเองนั่นแหละที่เป็นคนนอก   ขอร้องท่านจอมเวทวาลานเพื่อข้าว่างั้น   ไม่หลงตัวเองไปหน่อยหรืออย่างท่านน่ะเขาไม่ชายตามองหรอก   คิดดูเถอะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นที่โอรีออนจอมเวทวาลานยังไม่คิดแม้จะส่งคนมาดู   อย่าว่าแต่เมืองนี้เมืองไหนก็เหมือนๆ กัน   บางทีความแห้งแล้งที่เกิดขึ้นอาจไม่ใช่ฝีมือผู้ใช้มนต์ดำเสียด้วยซ้ำ ”
 
เจ้าชายเอลานอสว่า
 
“ เช่นนั้นเจ้าก็ยอมรับแล้วสิว่าซ่อนผู้ใช้มนต์ดำเอาไว้ ”
 
ราชินีวิเวียร่าพยายามข่ม
 
“ ไม่รู้สิ   ท่านยังพาบุตรนอกสมรสเข้ามาเดินเตร่ในวัง   ซ้ำยังอ้างหน้าตาเฉยว่าเป็นบุตรแฝดของกษัตริย์แฮโรดเจ้าผู้ครองนครโอรีออน   ทั้งที่ความจริงอาจเป็นบุตรของไอ้งั่งที่ไหนก็ได้   แล้วหากข้าจะพาใครเข้าวังจำเป็นต้องบอกท่านด้วยหรือ   ในเมื่อท่านอยากจะพูดอะไรก็พูดเองไปเรื่อยไม่สนความจริงใดทั้งนั้น ”
 
คำพูดนั้นทำเอาพระพักตร์ของราชินี
ถึงกับแดงก่ำด้วยความเดือดดาล
 
“ เจ้ากล้ากล่าวหาข้าหรือ ”
 
พระนางตรัสด้วยสุระเสียงสั่น
 
“ กษัตริย์แฮโรดเจ้าทรงรังเกียจราชินีเอวาน่าผู้เป็นมารดาของเจ้านัก   แล้วเจ้าเกิดมาได้อย่างไร   คนที่เป็นบุตรไอ้งั่งที่ไหนก็ไม่รู้เป็นเจ้าเองต่างหาก ”
 
“ แล้วไง   ตอนนี้ข้าก็เป็นรัชทายาทอันดับหนึ่งที่ท่านดิ้นแทบตายเพื่อโค่นข้าลงแต่ไม่เคยสำเร็จสักที   เอาเถอะหากท่านคิดแบบนั้นแล้วสบายใจข้าก็ไม่ขัดหรอก   แต่หากเมื่อสบายใจดีแล้วก็ช่วยมีสติแก้ปัญหาบ้านเมืองที่กำลังวายป่วงในตอนนี้เสียที ”
 
เจ้าชายเอลานอสว่า
 
“ สักวันเจ้าต้องเสียใจที่กล้าท้าทายข้า ”
 
พระนางตรัส
แล้วเดินจากไปด้วยอารมณ์เกี้ยวกราด
 
เจ้าชายเอลานอสถึงกับกุมขมับ
ตั้งแต่กลับมาอยู่ที่นี่เขาได้พยายามอย่างหนัก
 
ทั้งการระงับอารมณ์
ทั้งยังต้องทำเป็นคนดีคอยช่วยงานบ้านเมือง
 
และทุกอย่างก็ราบรื่นเสียเป็นส่วนใหญ่
แต่ปัญหาหลักในตอนนี้ก็คือ
กาเอลตอนนี้เจ้าอยู่ที่ใด
 
ที่เคยสัญญาว่าจะยืนข้างข้า
ตอนนี้กลับเงียบหายไร้วี่แวว
 
เรื่องเลวร้ายในโอรีออน
มีเพียงเจ้าผู้เดียวที่หยุดมันได้
 
แต่เจ้าไปอยู่ที่แห่งใด
 
ข่าวร้ายแรงจากเมืองอันดอรีสฝีมือเจ้าอย่างนั้นหรือ
เจ้าทำเรื่องใหญ่แต่ไม่ชักชวนข้า
ไม่ส่งข่าวใด
 
เจ้าคิดอะไรอยู่กันแน่
 
 
ในคืนนั้นราชินีวิเวียร่าเข้าบรรทมด้วยอารมณ์ขุ่นมัว  
พระนางแน่พระทัยอย่างที่สุดว่าเจ้าชายองค์นี้ต้องมีผู้หนุนหลัง
ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าอาจหาญถึงเพียงนี้
 
จริงอยู่เอลานอลเป็นคนก้าวร้าวเอาแต่ใจ
มีปากเสียงกับผู้คนไปทั่วไม่เว้นแม้แต่พระบิดาอันเป็นกษัตริย์
 
แต่คราวนี้กลับแตกต่างเขาก้าวร้าวเฉพาะกับพระนางเท่านั้น
จากคนไม่เอาไหนกลายเป็นผู้ที่สนใจบ้านเมือง
 
บางทีที่ซ่อนของคนปริศนานั่น
อาจจะเป็นในห้องนอนของเจ้าชายเอลานอสเองก็ได้
 
เพราะที่นั่น
ยากที่คนภายนอกจะเข้าถึง
 
เมื่อคิดได้ดังนั้นพระนางก็ลุกขึ้นกลางดึก
บุกไปถึงห้องของเจ้าชายเอลานอสโดยไม่ให้ใครตั้งตัว
 
น่าแปลกที่ตลอดเส้นทางนั้นเงียบเชียบไร้ผู้คน
เหล่าเวรยามต่างยืนนิ่งราวกับรูปสลัก
 
ไอหมอกสีดำลอยคว้างในอากาศ
กลิ่นหอมประหลาดของเครื่องดื่มมึนเมาคละคลุ้ง
 
แต่ด้วยความร้อนพระทัย
ราชินีวิเวียร่าหาได้สนใจสิ่งเหล่านี้ไม่
 
พระนางได้ไปถึงประตูห้องของเจ้าชายรัชทายาท
โดยไร้ซึ่งผู้ขัดขวาง
 
ประตูนั้นเปิดอ้าอยู่ก่อน
มีเพียงผ้าม่านสีหม่นมัวปิดกั้นไว้
 
ราชินีวิเวียร่ากระชากผ้าม่านเปิดออก
แล้วก้าวเข้าไปในห้องที่เงียบเชียบวังเวงนั้น
 
เสียงกระดิ่งดังกังวานสดใสดังแว่วมาจากทางที่ตั้งของเตียง
พระนางจึงมุ่งไปทางนั้น
 
แล้วนางจึงได้พบ