เกิดใหม่ทั้งทีดันได้อาชีพแปลกๆมาซะงั้น!!

อากะใช้พลังไฟของเธอเผารากของกุหลาบที่รัดคนอื่นๆอยู่ทิิ้งทั้งหมด
" รีบถอยออกจากที่นี่เร็วเข้า พาหมอนี่ไปด้วยนะ " อากะบอกไปยังคนอื่นๆ
คนในทีมคนอื่นๆก็พยายามออกจากพื้นที่ โดยพาร่างของไทกะไปด้วย
" จะไม่มีใครไปไหนทั้งนั่น!!! " โรสพยายามใช้รากกุหลายขวางทางหนีไว้
ตู้ม!!
" คู่ต่อสู้ของเธอคือชั้นต่างหาก " อากะใช้แรงระเบิดพุ่งเข้าประชิดตัวของโรส
" Dragon kick !!! " อากะใช้พลังไฟหุ้มขาขวาของเธอแล้วใช้แรงที่พุ่งถีบไปยังท้องของโรส
โรสที่โดนถีบก็กระเด็นเข้าไปยังคฤหาสน์ตระกูลโรซาเรีย ทำให้รากกุหลาบที่เธอพยายามใช้ขวางทางหายไป
" ทำไม....ทำไมต้องฆ่าคุณแม่ด้วย!!! " โรสใช้รากกุหลาบพันแขนขาของอากะไว้ได้ เพราะอากะยอมให้จับโดยไม่ขัดขืน
" เธอคิดว่าหมอนั่นจะรู้สึกยังไง... " อากะที่ถูกตรึงอยู่พูดขึ้น
" หมายความว่ายังไง!!! " โรสตะโกนใส่อากะ
" หมอนั่นต้องรู้สึกยังไงบ้างที่ต้องฆ่าคนที่เขาช่วยอะไรไม่ได้ ต้องรู้สึกยังไงที่ต้องลงมือฆ่าคนสำคัญของใครสักคน... " อากะยังตงพูดต่อไป
" หุบปาก!!! อย่างพวกแกจะไปเข้าใจอะไร!!!! " โรสใช้ออร่าสีดำโจมตีใส่อากะที่ถูกตรึงไว้
" แต่เพราะมันเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำเพื่อช่วยทุกคนที่นี่...เพื่อช่วยเธอไว้!!! " อากะระเบิดพลังไฟของเธอออกมาเผาทั้งรากกุหลาบและออร่าสีดำที่จะเข้ามาโจมตีเธอแบบไม่เหลือซาก
" หูบปาก!!! ฉันไม่ได้ขอร้องให้ช่วยสักหน่อย!!! " โรสใช้เวทเรียกกลีบกุหลาบออกมานับพันๆกลีบเพื่อจะใช้โจมตีอากะ
" ฉันเกลียดพวกขี้ขลาดแบบเธอเป็นที่สุด พวกมันชอบเอาแต่โทษนั่นโทษนี่ไปทั่ว เอาแต่สร้างตราบาปให้คนอื่นเพื่อให้ตัวเองสบายใจ.. " อากะด่าโรส
" หุบปาก!!!!!! " โรสใช้กลีบกุหลาบทั้งหใดโจมตีใส่อากะ
"(อากะสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่)...Dragon breath!!!!! " อากะพ่นไฟออกจากปากของเธอออกมา มันมีขนาดใหญ่มากเผาผลาญทุกสิ่งที่อย่างที่ขวางหน้าทั้งหมดไม่ว่าจะเป็น กลีบกุหลาบ คฤหาสน์ หรือแม้แต่โรส
.
.
.
.
.
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง พื้นที่ทั่วบริเวณถูกปกคลุมไปด้วยดอกกุหลาบสุดลูกหูลูกตา
" ที่นี่คือ... " โรสตัวน้อยพยายามมองไปรอบๆ
" นี่ฉันตายแล้วหรอ.. " โรสมองดูรูปร่างของตัวเอง
และ!! เธอก็ได้สังเกตผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งชมดอกกุหลาบอยู๋ น้ำตาของโรสก็เริ่มไหลล้นออกจากดวงตา
" คุณแม่!!! " เด็กน้อยวิ่งร้องไห้เข้าสวมกอดคุณแม่ของเธอ
" เป็นอะไรไปจ๊ะโรส " แม่ของเธอถาม
" หนูขอโทษนะคะ...ที่ช่วยคุณแม่ไว้ไม่ได้...หนูขอโทษนะคะทั้งๆที่คนที่จะลงมือควรจะเป็นหนูแต่หนูก็ไม่ได้ทำ...หนูขอโทษนะคะ... " โรสร้องไห้ออกมาไม่หยุดในขณะที่กอดแม่ของเธอ
" ลูกแม่อย่างโทษตัวเองไปเลยอะไรที่เกิดขึ้นไปแล้ว เราจะต้องยอมรับการกระทำของเราแล้วปรับปรุงแก้ไขถ้ามันยังไม่ดีพอ เหมือนดั่งดอกกุหลาบที่ต้องมีการตัดแต่งบ้างจึงจะสวยงาม " แม่ของโรสลูบหัวของเธอเพื่อปลอบประโลม
" แต่ตอนนี้หนูไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้วล่ะค่ะ เพราะหนูก็ตายไปแล้ว " โรสพูดขึ้น
แม่ของโรสได้ลุกขึ้นแล้วค่อยๆเดินออกห่างจากโรสไป
" แม่รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เห็นเหล่ากุหลาบที่แม่ดูแลมาทั้งชีวิตเบ่งบานอย่างสวยงาม แต่แม่คิดว่าชีวิตของคนเราก็เหมือนดอกกุหลาบพวกนี้ มีช่วงเวลาที่ได้เบ่งบานและมีช่วงเวลาที่ต้องร่วงโรยไป แม่หน่ะถึงเวลาที่ต้องร่วงโรยแล้วแต่สำหรับลูกมันยังไม่ถึงเวลาหรอกนะ แม่ฝากดูแลเหล่าดอกกุหลาบที่เหลือด้วยล่ะ โรซาเรีย โรส " เมื่อพูดเสร็จแม่ของเธอก็ค่อยๆหายไป
" คุณแม่!!! " โรสพยายามวิ่งไปหาคุณแม่แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
" แม่รักลูกมากๆเลยนะ " เสียงของคุณแม่ดังก้องไปทั่วจิตใจของโรส
.
.
.
.
.
โรสได้ลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่า ตัวเธอเต็มไปด้วบบาดแผลที่ส่วนใหญ่มากจากไฟบริเวณรอบๆนั้นถูกทำลายไปจนเกือบหมดและเธอก็ถูกเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนคร่อมเธออยู่
" ดูเหมือนจะไม่ถูกครอบงำแล้วสินะ... " อากะมองไปที่โรส
" เธอคือ... " โรสถามอากะ
" ฉันน่ะหรอ...โลลิเพลิงคลั่งอากะ ผู้ที่จะเผาผลาญศัตรให้ราบคาบ " อากะพูด
" ไม่เห็นราบคาบเลยนะ ฉันยังนอนอยู่นี่เลย " โรสพูดต่อ
" จะบ้ารึไงเดโมบอกมาว่าให้ความสำคัญกับผู้บาดเจ็บก่อนไม่ใช่รึไงเล่า " อากะพูดแบบเขินๆ
" พวกเธอนี่มันบ้าจริงๆเลยนะ " พูดเสร็จโรสก็ยิ้มให้อากะเล็กน้อย
.
.
.
.
.
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง ทั่วบริเวณเป็นทะเลทรายสุดลูกหูลูกตา
อัลฟาได้เดินอย่างหมดแรงอยู่ในทะเลทรายแห่งนี้มาหลายวันมากๆแล้ว
" นี่มันนานขนาดไหนแล้วนะที่เข้ามาในมิตินี้ ฉันจะมาตายที่นี่หรอ " อัลฟาล้มลงบนผืนทรายอันกว้างขวางแห่งนี้
" ถ้าฉันตายที่นี้ทุกคนจะสบายขึ้นไหมนะ...(ผมจะต้องช่วยพี่ให้ได้ครับ) " เสียงของเดโมดังก้องในหัวของอัลฟา
แล้วอัลฟาก็ลุกเดินทางอย่างไร้จุดหมายต่อไป จนกระทั่งได้พบกับชายแต่งตัวแปลกๆคนหนึ่งเข้า
" คุณคือ... " อัลฟาถามชายปริศนา
" สวัสดีครับ ยินดีด้วยนะครับที่มาถึงจุดๆนี้ได้ คงจะเหนื่อยมากๆแล้วสิเนี่ย งั้น.... "
ชายปริศนาสะบัดผ้าผืนใหญ่แล้วจู่ๆก็มีประตูตั้งอยู่ตรงหน้าของอัลฟา
" จะทำอะไรหน่ะ!! " อัลฟาพยายามใช้ดาบชี้ไปยังชายปริศนาแต่ก็ไม่เป็นผลอะไร
" งั้นผมจะหาเครื่องดื่มให้ รีบตามเข้ามานะครับ " ชายปริศนาเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในนั้น
อัลฟาไม่มีมีทางเลือกจึงต้องเดินตามเข้าไป ภายในประตูเป็นห้องขนาดใหญ่ อัลฟาไม่เคยเห็นการตกแต่งห้องแบบนี้จากที่ไหนมากก่อน มันดูเรียบง่ายแต่น่าอยู่มากๆ
" ที่นี่คือ... " อัลฟามองไปรอบๆแล้วถามด้วยความสงสัย
" คอนโดที่ผมอาศัยอยู่ตอนนี้หน่ะ เชิญนั่งก่อนสิ " ชายปริศนาเชิญอัลฟานั่งที่โต๊ะกินข้าว
" คอนโด? " อัลฟาถามด้วยความสงสัยแล้วจึงนั่งลงตามคำชวน
" เป็นชื่อของที่อยู่อาศัยชนิดหนึ่งหน่ะ อ่ะนี่เครื่องดื่มเป็นโคล่าคงได้สินะ " ชายปริศนายื่นแก้วโคล่าให้อัลฟา
" โคล่า คุณคิดจะให้ฉันดื่มน้ำดำๆเนี่ยนะ!!! คิดจะทำอะไรหน่ะ " อัลฟาใช้ดาบชี้ไปยังชายปริศนา
ชายปริศนาหยิบแก้วขึ้นมาแล้วดื่มโคล่าเข้าไปจิบหนึ่ง
" อ่าห์...เห็นไหมไม่มียาพิษนะ " ชายปริศนายื่นแก้วให้อัลฟา
อัลฟาเมื่อเห็นจึงหยิบแก้วมาค่อยดื่ม...หลังจิบไปเธอก็เริ่มดื่มมันจนสำลักน้ำ
" ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้นะ " ชายปริศนายื่นผ้าเช็ดหน้าไปให้อัลฟา
" ขอบคุณค่ะสรุปแล้วคุณคือ... " อัลฟาถามชายปริศนา
" อ้อ ผมชื่อชิกิ อาชีพนักมายากล เป็นผู้ประเมินแบบทดสอบนี้หน่ะ " ชิกิแนะนำตัวเอง
" แบบทดสอบ? " อัลฟาถามต่อ
" ประตูที่กลุ่มของพวกเธฮมาสำรวจกันหน่ะ คือประตูแห่งการทดสอบความสามารถ ผู้ที่ผ่านการทดสอบจะได้พลังที่แท้จริงของอาชีพไป " ชิกิอธิบายต่อ
" แล้วฉันก็ผ่านแล้วสินะคะ " อัลฟาถามต่อ
" ถูกต้องยินดีด้วยนะ...(แกร๊งงงงงง เสียงมือถือ) อ้ะฉันต้องรับสายนี้หน่ะขอแปปนึงนะ " ชิกิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
" นั่นคงจะเป็นโทรศัพทืสินะคะ มีคนที่อยู่ไกลติดต่อมาหรอคะ " อัลฟาชี้ไปยังโทรศัพท์ของชิกิ
" ก็ประมาณนั้นล่ะนะ...ครับผมชิกิรับสายเองครับ...ก็อยู่ที่ห้องผมอยู่นะครับ...รับทราบแล้วครับไม่ต้องห่วงนะครับท่าน " ชิกิกำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่
" (ฉันก็อยากจะมีเจ้าโทรศัพท์นั่นบ้างจังเลยนะ ไว้คุยกับเจ้าน้องชายนั่น) " อัลฟาคิดในใจ
" เหมือนว่าเวลาของเราใกล้จะหมดลงแล้ว...ช่วยส่งมือข้างที่มีสัญลักษณ์อาชีพมาให้หน่อยสิ " ชิกิบอกอัลฟา
จากนั้นอัลฟาก็มือที่มีสัญลักษณ์อาชีพให้ชิกิ เมื่อชิกิแตะมันสัญลักษณ์อาชีพก็เปลี่ยนรูปร่างและสีไปเป็นสีรุ้งแทน
" จากนี้อาชีพของเธอคือนักดาบผู้พิทักษ์ดวงดาว สิทธิพิเศษก่อนจากกันเธออยากรู้อะไรฉันตอบเธอ2ช้อ " ชิกิเรียกนกพิราบออกมา
" ฉันอยากรู้ว่าครอบครัวของฉันเป็นยังไงบ้างคะตอนนี้ " อัลฟาถามชิกิในขณะที่นกพิราบเริ่มบินมาเกาะเธอ
" พ่อ แม่ สบายดีนะ แต่น้องชายเธอนี่กำลังรักษาตัวอยู่ " ชิกิตอบคำถามแรก
" เขาเป็นอะไรมากไหมคะ!!! " อัลฟารีบตะโกนถาม
" จะดีหรอฉันจะถือว่าเธอถามครบ2ข้อแล้วนะ มีอีกเรื่องที่อยากรู้ไม่ใช่หรอ... " ชิกิตอบอัลฟา
" ไม่เป็นไรค่ะ น้องของฉันสำคัญกว่า " อัลฟาตอบ
" งั้น...น้องเธอไม่เป็นอะไรมากแล้วล่ะ ถึงแม้จะบาดเจ็บสาหัสมาแต่ตอนนี้ก็ปลอดภัยแล้ว "ชิกิตอบคำถามแล้วก็เสกนกพิราบให้ไปเกาะอัลฟาเพิ่มอีก
" เฮ้อ..ค่อยโล่งออกไปที ขอบคุณที่บอกนะคะ " อัลฟารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก
" งั้นก็ขอให้โชคดีนะ " พูดเสร็จชิกิก็ดีดนิ้วหนึ่งที ทำให้นกพิราบบินหนีไปหมดพร้อมกับอัลฟาที่หายไปด้วยเหลือไว้เพียงดาบอัสทรอน
จากนั้นชิกิก็เดินไปหยิบดาบอัสทรอนขึ้นมา
" เป็นผู้หญิงที่แปลกจริงเลยนะอัสทรอนว่าไหม เอาเป็นว่าฝากนายไปบอกหน่อยละกันนะว่า "ในตอนนี้เธอยังสู้ราชาเซนิคไม่ได้หรอกนะ" ประมาณนี้อย่าลืมบอกล่ะ " ชิกิพูดเสร็จก็ดีดนิ้วทำให้ทำอัสทรอนหายไป