เกิดใหม่ทั้งทีดันได้อาชีพแปลกๆมาซะงั้น!!

4.8

เขียนโดย FANTOM

วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 เวลา 16.03 น.

  24 ตอน
  2 วิจารณ์
  16.44K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 16.04 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

22) การแก้ไขปัญหาที่3 ครึ่งแรก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตู้ม!!! ตาม!!! (เสียงระเบิดจากบริเวณค่ายปฐมพยาบาลกับบริเวณคฤหาสน์ตระกูลโรซาเรีย)

" ท่าทางกำลังจะสนุกกันไม่หยุดเลยสินะ ฉันล่ะอยากจะไปแจมด้วยจริงแต่ไอ้กากนี่ก็ตึงมืออยู่ " เรดพูดขึ้นหลังจากได้ยินเสียงระเบิดจากที่อื่น

"เก่งใช่เล่นนี่หว่า เห้ยไอ้กาก!! แกชื่ออะไร!!" เรดตะโกนถามปีศาจที่กำลังต่อสู้กับเขา

" อ็าก!!!!! " ปีศาจตะโกนออกมาอย่างเดียวไม่ตอบอะไรเรด และพยายามจู่โจมเรดอีกด้วย

" เฮ้อ...ฉันหวังกับแกมากไปสินะ " เรดใช้Balmung!! (ดาบบัลมุงก์)ต้านการโจมตีไว้

" (เจ้านี่แข็งแกร่งขึ้นกว่าตอนแรกที่สู้กัน เป็นเพราะออร่าสีแดงนั่นสินะ)....น่าสนุกดีนี่!!! " เรดรู้สึกสนุกกับการต่อสู้เป็นอย่างมาก

Zulfiqar !!!(อ่านว่าซูลฟิการ์) เรดตะโกนชื่อดาบเล่มหนึ่งออกมาลักษณะดาบคล้ายดาบอาหลับปลายดาบแยกออกเป็น2แฉก

" Twins slash!! " เรดใช้ดาบซูลฟิการ์ฟันไปที่แขนของปีศาจ การฟันสามารถสร้างบาดแผลให้ปีศาจได้หลังจากเกิดบาดแผลแรกจู่ๆปีศาจก็ถูกฟันอีกครั้งโดยที่เรดยังไม่ได้ทำอะไรเลย

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก " ปีศาจร้องด้วยความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

" ร้องได้ทุเรศดี ฉันชอบ " เรดพูดขึ้น

แต่บาดแผลของปีศาจก็ถูกรักษาด้วยออร่าสีแดง จากนั้นเจ้าปีศาจก็ได้ใช้พลังมหาศาลโจมตีใส่เรด

" บ้าหน่า!!!! Aegis!!!(อ่านว่าเอจิส) " เรดเรียกโล่เอจิสออกมารับการโจมตีไว้ แต่โล่ก็ไม่สามารถทนการโจมตีไหวได้ทำให้โล่นั้นแตกกระจายไป แต่ก็มีบาเรียมาต้านการโจมตีช่วยเรดไว้

" ฉันก็นึกว่านายจะเก่งกว่านี้นะเรด " เฮเดสพูดขึ้นหลังจากช่วยเรดได้สำเร็จ

" มาช้าแล้วยังจะพูดมากอีกนะเฮเดส " เรดพูดกับเฮเดส

" นี่คือวิธีพูดกับคนที่ช่วยชีวิตนายไว้หรอเนี่ย เชื่อเขาเลย!! " เฮเดสแสดงท่าทีหงุดหงิด

" ระวัง!!!การโจมตีต่อไปมาแล้ว!!! " เรดตะโกนขึ้น

เจ้าปีศาจใส่พลังในการโจมตีมากกว่าครั้งก่อนทำให้เรดกับเฮเดสโดนการโจมตีเข้าไปเต็มๆ แต่เฮเดสใช้พลังในการปกป้องตัวไว้ทันจึงแค่สลบจากแรงปะทะไป แต่เรดได้รับบาดเจ็บสาหัสและกำลังถูกออร่าสีแดงกลืนกิน

.

.

.

.

.

" นี่คุณจะเอาเงินไปไหนหน่ะ...นั่นมันเงินก้อนสุดท้ายแล้วนะ... " เสียงของผู้หญิงกำลังทะเลาะกับผู้ชายคนหนึ่ง

" หุบปาก!! " เพี๊ย!!! ชายคนนั้นตบหน้าผู้หญิงแล้วนำเงินออกจากบ้านไป

ผู้หญิงคนนั้นล้มลงร้องไห้กับพื้นและได้มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ9ขวบเดินเข้าไปหาเธอ

" แม่เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ " เด็กคนนั้นถามเธอ

" เรด...แม่ขอโทษนะลูก...แม่ขอโทษ... " แม่ของเรดสวมกอดเรดแล้วร้องไห้ออกมา

ใช่แล้วนี่คือครอบครัวของเรด พ่อของเรดติดพนันอย่างหนักทำให้ครอบครัวตกอยู่ในสถานะการยากลำบากมาก ในแต่ละวันเรดก็อาจได้กินข้าวบ้างแต่บางวันก็ไม่ได้กิน แม่ของเรดไม่มีงานทำเพราะเธอร่างกายไม่แข็งแรงและป่วยง่าย แต่เธอก็พยายามขอความเมตตาจากคนอื่นๆ ขอทานบ้าง เก็บขยะบ้าง เพื่อให้เรดได้เติบโต แต่ว่าอยู่มาวันหนึ่ง...

เรดกำลังหาทางทำอะไรสักอย่างกับต้นแอปเปิ้ลอยู่

" เธอกำลังทำอะไรอยู่หรอ " เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาถามเรด

" กำลังหาทางเก็บแอปเปิ้ลมากิน แม่จะได้ไม่ลำบาก " เรดพูดเสร็จก็วิ่งไต่ต้นไม้ขึ้นไปเก็บแอปเปิ้ลมามากมาย เขาได้โยนแอปเปิ้ลลูกหนึ่งให้เด็กผู้หญิงคนนั้น แต่ทันใดนั้นก็ได้มีเด็กคนอื่นๆเข้ามา

" นี่เธอทำอะไรหน่ะ ระวังจะโดนผีพนันสิงนะ " เด็กคนหนึ่งพูดขึ้น

" หมายความว่ายังไงหน่ะ " เด็กผู้หญิงถาม

" ก็พ่อของหมอนั่นโดนผีพนันสิง แม่ยังเป็นคนเก็บขยะอีกด้วยนะ " เด็กคนนั้นอธิบาย

จากเด็กผู้หญิงก็รีบทึ้งแอปเปิ้ลลงพื้นแล้ววิ่งหนีเรดไปกับเด็กคนอื่นๆ เรดได้ลงมาเก็บแอปเปิ้ลลูกนั้นกลับไปบ้านของเขาพร้อมกับน้ำตาที่มันคลออยู่

เมื่อถึงบ้านเขาก็พบว่าบ้านนั้นดูเงียบผิดปกติ...เมื่อเขาเดินไปยังห้องครัวก็พบว่าแม่ของเขาได้แขวนคอฆ่าตัวตายไปเสียแล้ว เรดพยายามเรียกแม่ของเขาแต่แม่ของก็ไม่สามารถตอบอะไรได้อีกแล้ว

ภายหลังได้มีคนมาพบศพเพิ่มเติม เจ้าหน้าที่ทหารสรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตาย ในการฝังศพไม่มีใครมาช่วยเรดเลยแม้แต่คนเดียว เรดต้องขุดหลุมและฝังแม่ของเค้าเองเพราะมีคนปล่อยข่าวลือว่าแม่ของเลสเป็นโรคร้ายแรง

เมื่อถึงบ้าน เรดก็ถูกพ่อของเขาจับไปขายในตลาดทาสเพื่อเอาเงินไปเล่นพนัน เรดเหมือนเด็กไร้วิณญาณที่ภายในใจได้แต่โทษตัวเองว่าเขานั้นอ่อนแอไม่สามารถช่วยอะไรแม่ของเขาได้

อยู่มาวันหนึ่งในตลาดทาส

" นี่ไอหนูเธอคงเจอมาหนักสินะ " ขุนนางคนหนึ่งสนใจเรดจึงมาคุยด้วย

" ...... " เรดไม่ได้ตอบอะไร

" ฉันเข้าใจเธอดี แค่มองตาก็รู้ได้ ว่าเธอเปี่ยมไปด้วยความแค้นในจิตใจ อยากให้ฉันช่วยไหม " ขุนนางคนนั้นพูดขึ้น

" ความแค้น.....(ภาพของพ่อทำร้ายแม่ น้ำตาของแม่ เด็กผู้หญิงที่ทิ้งแอปเปิ้ลลงพื้น แม่ของเขาที่ตายไป ได้ไปจุดเตาเผาแห่งความแค้นขึ้น) " เรดมองเข้าไปในตาของขุนนางคนนั้น

หลังจากนั้นขุนนางคนนั้นก็ได้ชุบเลี้ยงเรดมา อย่างที่ทราบกันดีเรดมีอาชีพสีทองนักสร้างสุดยอดศาสตราวุธ เขาถูกฝึกฝนอย่างเข้มงวดจนอายุ12 เขาก็กลับมายังบ้านเกิดของเขาอีกครั้ง

บริเวณบ่อนคาสิโน มีชายคนหนึ่งถูกโยนออกมาจากที่นั่น

" พวกแกจำไว้เลยนะ ฉันจะกลับมาคืนให้ได้เลย!!! " ชายคนนั้นตะโกนกลับไปที่บ่อน

" 3ปี...แกก็ไม่เปลี่ยนไปเลยสินะ ทั้งรูปร่างหน้าตาและสันดาน... " เรดพูดขึ้น

" เห้ย...แกเป็นใครว้ะมาพูดกับฉันแบบนี้ " ชายคนนั้นหันไปมองหน้าเรด ก็ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่านั้นคือลูกของเขา

" เรด...แกคือเรดสินะ..แต่งตัวดูดีขึ้นเยอะเลยหนิ...พ่อกำลังลำบากมีเงินให้ยืมบ้างไหม " พ่อของเรดเข้ามาเกาะขาขอตังจากเรด

" น่าสมเพศ!! " เรดใช้มือตบหน้าพ่อของเขาจนกระเด็นออกไป

" แกทำบ้าอะไรของแก!! แกอยากจะตายเหมือนแม่แกรึไงกัน " พ่อของเรดพูดขึ้น

" แกว่ายังไงนะ! " เรดเริ่มโกรธมากๆ

" นางนั่นไม่ยอมบอกที่ซ่อนเงิน ฉันก็เลยฆ่ามันแล้วทำให้ดูเหมือนว่ามันฆ่าตัวตายไป และฉันก็เจอเงินในกระเป๋าเดินทางมันพยายามจะหนีจากฉันไป ฉันก็เลยฆ่ามันถ้าแกไม่อยากตายเหมือนมันก็ส่งเงินมา!!! " พ่อของเรดพูด

" ไอ้สวะ...Balmung!! " เรดเรียกดาบบัลมุงก์ออกมาทำให้เกิดพายุฝนฟ้าผ่าอย่างรุนแรง

หลังจากนั้นเรดก็ใช้ดาบบัลมุงก์ฟันคอของพ่อจนขาด และเรดก็ได้ยืนตากฝนอยู่ตรงนั้นไปอีกสักพัก...

.

.

.

เรดลุกขึ้นยืนจากกองเศษซากอาคาร เขาบาดเจ็บอย่างหนักและกำลังจะถูกครอบงำ

" ฉันไม่ใช่พวกอ่อนแออีกแล้ว!!! Infinite Forging !!! " เรดร่ายเวทขนาดใหญ่ขึ้นมา

ภายในวงเวทนั้นมีอาวุธมากมายถูกสร้างมาไม่หยุด!!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
4.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา