เกิดใหม่ทั้งทีดันได้อาชีพแปลกๆมาซะงั้น!!

เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นไม่นาน

" เดี๋ยวจะขอข้อมูลตำแหน่งถัดไปจากเดโมสักครู่ครับ " ไทกะหันไปบอกคนอื่นๆในทีมของเขา

" ทุกคนยังไหวกันอยู่ใช่ไหม " โรสหันไปถามคนอื่นๆ

คนอื่นในทีมดูเหนื่อยกันมากๆแล้ว แต่ก็ยังจะขอสู้ต่อ

" ตำแหน่งกำลังจะมาเป็นควันสีน้ำเงินครับ!! " ไทกะแจ้งให้ทุกคนทราบ

แต่เมื่อโรสได้เห็นตำแหน่งของก็รีบวิ่งออกไปก่อนทันที

" เดี๋ยวสิ...คุณโรส!!...นี่ทีมไทกะ!กำลังไปที่จุดสีน้ำเงิน ขอข้อมูลเป้าหมายด้วย " ไทกะพูดไปยังหูฟังแล้วรีบวิ่งตาม

โรสไปที่จุดสีน้ำเงิน

ณ จุดสีน้ำเงินบริเวณคฤหาสน์ตระกูลโรซาเรีย

" เดี๋ยวก่อนคุณโรส รอคนอื่นในทีมด้วย!!" ไทกะรีบวิ่งตามโรสที่วิ่งนำมา

แล้วไทกะก็ต้องตกใจกับภาพที่ได้เห็น รากของกุหลาบแผ่ขยายไปทั่วบริเวณมีคนถูกจับไว้จำนวนมาก แล้วคนที่ยืนอยู่หน้าคฤหาสน์ก็มีสถานะคลุ้มคลั่งขั้นสุดท้ายแล้ว

" นั่นมัน... " ไทกะพูดขึ้น

" ผู้หญิงคนนั้นคือผู้นำตระกูลโรซาเรีย...แม่ฉันเอง " โรสพูด

" ไม่ได้การ!ผมจะรีบติดต่อเดโม ทุกคนเตรียมถอยก่อน " ไทกะรีบบอกคนอื่นๆ

แต่ทันใดนั้น!! รากไม้ก็พันสมาชิกทุกคนไว้ทำให้ทุกคนไม่สามารถขยับตัวได้

" อั๊ก...เดี๋ยวก่อนคุณโรส...ทำแบบนั้นไม่ได้นะ...นั้นไม่ใช่แม่คุณอีกแล้ว... " ไทกะพูดด้วยเสียงอิดโรย

โรสได้ใช้รากของกุหลาบทำลายหูฟังของไทกะทิ้งไป

" พวกนายไม่เข้าใจหรอก นั่นหน่ะแม่ของฉันเองยังไงฉันก็จำได้ คุณแม่จำหนูได้ใช่ไหมคะ โรสเองค่ะคุณแม่... "

โรสเดินเข้าหาแม่ของเธอที่คลุ้มคลั่งอยู่

" อย่านะ!! นั้นไม่ใช่แม่คุณอีกแล้ว ตั้งสติหน่อยโรส!! " ไทกะพยายามตะโกนให้โรสฟังในสภาพโดนรากกุหลาบรัดแน่นขึ้น

.

.

.

ย้อนกลับในตอนอธิบายแผน

" ทำไมเราถึงช่วยได้แต่คนติดเชื้อที่มีออร่าสีดำล่ะถ้าเป็นออร่าสีแดงแล้วทำอะไรไม่ได้เลยหรอ " โรสถามเดโม

" คิดว่าเป็นไปไม่ได้เลย ออร่าสีแดงจะแตกต่างจากสีดำโดยสิ้นเชิง ออร่าสีดำทำให้คนที่มีเกิดอาการคุ้มคลั่งเฉยๆ แต่ออร่าสีแดงนั้นมันจะควบคุมคนๆนั้นไปเลย โดยทำลายสมอง เส้นประสาทต่างๆ เพื่อควบควมคุมร่างกาย คนที่ติดเชื้อจนออร่าเปลี่ยนเป็นสีแดงไม่ต่างอะไรกับคนตายหรอกนะ " เดโมอธิบาย

" แต่ถ้าใช้เวทรักษาระดับสูงๆก็น่าจะพอทำอะไรได้บ้างสิ " โรสพูดแล้วมองไปทางออก้า

" คุณรู้รึเปล่าว่าอะไรเป็นตัววัดว่านักบวชแห่งความรักจะสามารถรักษาคนๆหนึ่งได้ " เดโมถามโรส

" ความรักที่มีต่อคนรักษาใช่ไหมล่ะ " โรสตอบเดโม

" ไม่ได้มีแค่นั้นหรอกนะมันยังมีปัจจัยหนึ่ง " เดโมพูด

" อีกปัจจัย? " โรสทำหน้าสงสัย

" ความรู้สึกของคนที่รักษายังไงล่ะ คนที่ได้รับการรักษาจะต้องมีความรู้สึกตอบรับกลับเวทของนักบวชแห่งความรักด้วยถ้าจะสรุปให้เข้าใจง่ายๆ คนตายหน่ะโต้ตอบอะไรไม่ได้แล้วยังไงล่ะ... " เดโมพูด

.

.

.

" เธอผิดแล้วล่ะเดโม แม่ของฉันยังไม่ตาย...เธอยืนต่อหน้าฉันนี่ยังไงเล่า...แม่ของฉันหน่ะ " โรสพูดทั้งน้ำตา

จากนั้นแม่ของเธอที่คลุ้มคลั่งก็กำลังใช้รากกุหลาบทำเป็นดาบเพื่อที่จะแทงโรส

เป้ง!! (เสียงรากกุหลาบชนเข้ากับโล่ของไทกะ)

" หลบไป!! ตรงนี้ผมรับมือเอง " ไทกะกระโดดเข้ามาช่วยโรสไว้ได้ทัน

.

.

.

เรื่องราวในอดีตของโรส

ณ สวนกุหลาบในบริเวณคฤหาสน์ตระกูลโรซาเรีย

" คุณแม่คะๆ " โรสตัวน้อยมีคำถามกับคุณแม่ของเธอ

" มีอะไรหรอจ๊ะโรส " แม่ของเธอถาม

" คุณแม่กำลังทำอะไรอยู่หรอคะ " โรสถาม

" กำลังดูแลคุณกุหลาบอยู่จ้า " แม่ของโรสตอบ

" ทำไมถึงต้องดูแลคุณกุหลาบด้วยล่ะคะ " โรสถามต่อ

" เพื่อให้คุณกุหลาบมีดอกที่สวยงามยังไงล่ะ จะต้องดูแลทั้งดิน การลดน้ำ อุณหภูมิ และอีกหลายๆอย่างด้วยการเอาใจใส่ โอนโยน เพื่อให้คุณกุหลาบมีดอกที่สวยงาม " แม่ของโรสอธิบาย

" ดูคุณแม่จะชอบคุณกุหลาบมากๆเลยนะคะ " โรสพูด

" ก็เหมือนกับลูกๆทุกคนนั่นล่ะ ที่แม่เคยเลี้ยงดูทุกคนมาก็อยากจะเห็นลูกๆทุกคนเป็นดอกกุหลาบที่สวยงาม " แม่ของโรสยิ้มให้โรสอย่างอ่อนโยน

" งั้นหนูจะเป็นกุหลาบที่งดงามที่สุดเพื่อคุณแม่นะคะ " โรสกอดคุณแม่

.

.

.

" ตรงนี้ผมจะต้านไว้เอง คุณรีบพาคนอื่นๆออกไปเถอะครับ แล้วฝากแจ้ง...อั๊ก!!! " ไทกะสำลักเลือดออกมา

โรสใช้กุหลาบสีขาวดอกหนึ่งแทงเข้าไปที่หลังของไทกะ และปัดการโจมตีของแม่เธอออกไปด้วย

" ท....ทำไม... " ไทกะค่อยๆล้มลงไปกองกับพื้น

" ดอกกุหลาบขาวนั่นจะสูบเลือดของนายจนมันเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่ถ้านายไม่ทำอะไรอีกมันก็จะไม่สูบเลือดของนาย เพราะแบบนั้นช่วยอยู่เฉยๆทีนะ เรื่องนี้ฉันจะจบมันด้วยตัวของฉันเอง "

โรสเดินไปหาแม่ของเธอ

" ระบำกุหลาบ! กุหลาบพันกลีบ! " โรสสร้างกลีบกุหลาบจำนวนมากมาล้อมเธอกับแม่ของเธอไว้

กลีบกุหลาบสามารถป้องการโจมตีได้ทั้งหมด กุหลาบหนึ่งกลีบคมเหมือนดาบที่ถูกตีมาอย่างดี ในขณะที่โรสกำลังจะปิดฉากแม่ของเธอ มีหยดน้ำค้างหยดหนึ่งหยดลงบนใบหน้าของแม่เธอไหลผ่านดวงตาและลงแก้มไป โรสที่เห็นภาพนั้นก็เกิดความลังเลในจิตใจ

" ทำไม่ได้จริงๆนั้นล่ะ ฉันฆ่าแม่ไม่ได้จริงๆนั้นล่ะ... " โรสทำให้เวทของเธอหายไป

รากของกุหลาบค่อยๆผูกมัดตัวเธอ โรสถูกออร่าสีดำเข้าครอบงำและออร่าสีแดงก็กำลังค่อยๆส่งต่อมาถึงตัวเธอ

.

.

.

เหตุการณ์ในอดีต

ณ บ้านของพวกเดโม

" ฉันอิจฉาพวกนายจังเลยนร้าาา " ไทกะพูดขึ้น

" ทำไมล่ะ " เดโมถามไทกะ

" ก็พวกนายได้แต่ฉายาเท่ๆกันทั้งนั้นเลย ดูฉันสิเหมือนประโยคบอกเล่ามากกว่าอีก " ไทกะพูดด้วยเสียงนอยๆ

" แล้วนายคิดว่า อัศวินคนสุดท้ายหมายความว่าอะไรล่ะ " เดโมถามไทกะ

" ก็จะไม่มีอัศวินคนอื่นแล้ว ฉันเป็นคนที่มีอาชีพอัศวินคนสุดท้ายแล้ว " ไทกะตอบ

" แตกต่างกับฉันนะ อัศวันหน่ะคือคนที่ปกป้องชาวเมืองปกป้องคนอื่น ดังนั้นฉายาของนายก็จะหมายถึง... " เดโมอธิบาย

.

.

.

" คนที่ปกป้องคนอื่นแม้จะเหลือเป็นคนสุดท้าย!! The Last one !!!! " ไทกะใช้เวทแล้วเหวี่ยงดาบอย่างสุดเสียง

ดาบของไทกะถูกฟันออกไป ทุกอยากดูเงียบสงบมาก ร่างของแม่โรสค่อยๆถูกแยกออกจากกัน รากไม้ที่มัดร่างของโรสก็ค่อยๆถูกตัดออกจากกัน ไม่นานก็เกิดคลื่นกระแทกขนาดใหญ่ขึ้น มันบดขยี้ทุกอย่างให้พังพินาศ

ร่างของแม่โรสค่อยๆสลายหายไป

" ทำไม...นายฆ่าแม่ฉันทำไม!!! " โรสที่ที่ออร่าสีดำครอบงำโกรธไทกะเป็นอย่างมากและกำลังจะโจมตีไทกะที่กำลังจะล้มลงแต่ก็ถูกใครบางมาพยุงไว้ได้ทันพอดี

" ตอนนี้นายเท่สุดๆไปเลยนะไทกะ " อากะเผากุหลาบที่เกือบจะเป็นสีแดงตรงอยู่หลังไทกะทิ้งไป

" ฆ่าแม่ฉันทำไม!!! ฉันจะฆ่าพวกแกทั้งหมด!! " โรสเริ่มเกิดอาการคลุ้มคลั่ง

" นายพักก่อนนะ... " อากะวางไทกะลงอย่างเบาๆ

" คนที่ทำเพื่อนฉันเจ็บ!!! มันต้องเจ็บกว่าพันเท่า!!! " อากะโมโหสุดขีด

เปลวไฟดีค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเหลืองแล้ว