Look at me มองฉันสิ ‘เฮีย’

 

Chapter 3

 

 

ยูเอล :

 

 

          ฉันนั่งมองวิวจากหน้าต่างรถสปอร์ตสีดำของเฮียคีร์ เราสองคนกำลังจะไปสตูดิโอถ่ายแบบของ kiss magazine ตอนถูกชวนก็ลังเลอยู่ว่าจะรับดีมั้ย เพราะเรื่องรายละเอียดต่างๆ ก็ยังไม่ได้ฟัง แต่ไหนๆ ก็ไม่มีอะไรทำแล้วฉันเองก็รับปากไปแล้วด้วย จะช้าหรือจะเร็วก็ต้องได้ถ่ายอยู่ดี

 

 

"โทษทีนะ ที่ชวนกะทันหัน"

 

 

เฮียพูดทั้งๆ ที่สายตายังไม่ละจากการขับรถ ฉันหันไปหาเฮียแล้วมองหน้าเขาสักพัก วันนี้เฮียใส่เสื้อหนังสีดำกับกางเกงยีนสีเข้ม แล้วก็ใส่แว่นสีดำแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เลยเผลอมองนานไปจนเฮียหันมาทางนี้

 

 

"มีอะไรรึเปล่า.."

 

 

"......เปล่า แค่รู้สึกแปลกตาเฉยๆ "

 

 

ฉันพูดแล้วก็หันไปมองข้างๆ เหมือนเดิม แต่เฮียยังมองมาที่ฉันแล้วก็หัวเราะออกมา

 

 

"หึ ถ้าจะพูดว่าแปลกตา...ไอ้นี่เองก็แปลกตาเหมือนกันนะ"

 

 

"....."

 

 

เขาพูดแล้วยืนมือมาลูบผมฉัน ฉันปล่อยให้เขาลูบหัวอยู่สักพัก แล้วหันไปมองหน้าเขาอย่างเคืองๆ เพราะเขาลูบหัวฉันจนยุ่งไปหมด

 

 

"ฮะๆ อย่าทำหน้างั้นสิ ไม่สวยนะ"

 

 

"......"

 

 

ฉันหันไปทางเดิมโดยที่ไม่สนใจเขา แต่ฉันก็แอบเห็นเขายิ้มน้อยๆ คนเดียวจากภาพสะท้อนของกระจก

 

 

 

 

          สักพักเราก็มาถึงสตูดิโอ หน้าสตูดิโอขนาดใหญ่มีตัวอักษรชื่อบริษัทตัวใหญ่ จนรู้เลยว่าบริษัทนี้ยอดขายดีมากเฮียเดินนำฉันไปตามทางเดินที่มีประตูมากมายจนคิดว่าถ้ามาคนเดียวคงหลงแน่ๆ เห็นอย่างนี้ฉันเองก็ขี้หลงทางเหมือนกัน

 

 

เราเดินมาจนสุดทางเดินที่มีประตูขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงหน้า ตรงบานประตูมีเลข5เขียนไว้ คงเป็นเบอร์สตูดิโอเพราะในบริษัทใหญ่ๆ แบบนี้คงมีสตูดิโอเยอะ เฮียเปิดประตูให้ฉันเข้าไปก่อน ฉันเดินเข้าไปข้างในที่กว้างขวางกว่าที่คิด ในนั้นมืดนิดหน่อยเพราะเราต้องใช้แสงไฟสำหรับส่องฉากและนางแบบซึ่งนั่นเป็นเรื่องปกติ

 

 

"อ้าว! คีร์ดีน! "

 

 

เสียงแหลมๆ ดังมาจากด้านหลังของเราสองคน พอเราหันไปทางต้นเสียง คนพูดก็กระโดดกอดเฮียโดยที่เฮียก็ไม่หลบแต่ปล่อยให้กอดแบบนั้น เหตุผลคงมาจากเธอ เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีชมพูกับกางเกงสามส่วนสีน้ำตาล ผมยาวสีทองนั้นมัดขึ้นสูง เธอแต่งหน้าสีเข้มและทาลิปสีแดงแจ๊ด ซึ่งดูยังไงก็เป็น 'สาวประเภทสอง'

 

 

"ไงเจ้! วันนี้ก็สวยเหมือนเดิมเลยนะ"

 

 

เฮียพูดอย่างขี้เล่นแล้วยิ้มให้เธออย่างเป็นกันเอง

 

 

"แหม...ปากหวานแบบนี้ติดมาจากคิลล์ล่ะสิ พูดใส่บ่อยๆ คนเขาจะหาว่ากะล่อนนะรู้มั้ย! "

 

 

"ผมไม่ได้พูดพรำ่เพื่อเหมือนไอ้นั่นสักหน่อย...."

 

 

เฮียหัวเราะกับท่าทีของคนที่เขาเรียกว่า 'เจ้' สักพักคนๆ นั้นก็เริ่มสังเกตเห็นฉันที่ยืนดูอยู่ข้างๆ

 

 

"ว้าย! ตายแล้ว! น้องยูเอลใช่มั้ยจ้ะ?! "

 

 

"......ค่ะ"

 

 

เธอวิ่งเข้ามาจับแขนฉันแล้วเขย่าอย่างดีใจ ฉันเลยตอบไปสั้นเพราะตกใจ

 

 

"ตายแล้ว! สวยกว่าในรูปอีก เจ้ว่าฉบับของเดือนนี้ต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแน่เลย! "

 

 

"....."

 

 

เธอจับคางฉันหมุดไปด้านซ้ายทีขวาทีเพื่อดูหน้าฉัน แต่อีกมือนึงก็ยังคงจับแขนฉันแน่น

 

 

"เจ้อย่าจับแรงสิ เดี๋ยวช้ำหมดหรอก"

 

 

"ต๊าย! หวงด้วยเหรอเนี่ย เป็นพี่หรือเป็นอย่างอื่นกันแน่! "

 

 

"เปล่า......แล้วนี่ยังไม่เริ่มถ่ายกันอีกเหรอครับ เดี๋ยวค่ำจะลำบากนะครับ"

 

 

"ชิ! เปลี่ยนเรื่องดื้อๆ แบบนี้เลยเหรอ? "

 

 

ฉันมองเฮียที่เดินเข้าไปใกล้ฉากที่ถูกเซตไว้อย่างดี แล้วเขาก็ล้วงซองบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงออกมาซูบแล้วคุยกับทีมงานรอบๆ

 

 

"งั้นเราไปแต่งหน้าทำผมแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้ากันดีกว่านะจ๊ะ"

 

 

ฉันเดินตามแรงดึงที่ข้อมืออย่างว่าง่าย จนเรามาถึงห้องๆ นึง เธอเปิดประตูให้ฉันเข้าไปก่อนแล้วจึงตามเข้ามา ในห้องมีพี่ผู้หญิง 3คนนั่งคุยกันอยู่ตรงโซฟามุมนึงของห้อง

 

 

"ไงจะสาวๆ แขกเรามาแล้วนะ! "

 

 

เจ้เรียกพี่ผู้หญิง 3คนให้หันมาทางฉัน แล้วพอพี่ๆ เขาเห็นฉัน พวกเขาก็วิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความตื่นเต้น

 

 

"ว้าว! หน้าตาน่ารักจัง! "

 

 

"ตาสีฟ้าด้วยล่ะ! "

 

 

"งานวันนี้ท่าจะสนุกนะ! "

 

 

"เงียบๆ หน่อยสาวๆ!!! "

 

 

เสียงเจ้ดังไปทั่วห้องกลบเสียงของพี่ผู้หญิงทั้ง3คนสนิท พวกเราหันไปหาต้นเสียง เจ้ค่อยๆ เดินมาหาแล้วจับไหล่ฉันทั้งสองข้าง

 

 

"อย่าทำให้น้องยูเอลตกใจสิ เอาล่ะมาเริ่มกันเลยดีกว่า"

 

 

เธอว่าแบบนั้นแล้วผลักหลังฉันให้ไปทางมุมนึงของห้องที่มีประตูเชื่อมไปอีกห้องอยู่ เธอหยิบชุดๆ นึงออกมาแล้วบอกให้ฉันใส่ ฉันรับแล้วเดินเข้าห้องนั้นอย่างว่าง่าย

 

 

"แหม แต่ว่าเด็กคนนั้นสวยใช่ย้อยนะคะเจ้"

 

 

"ใช่มั้ยล่ะ! เผลอๆ อาจสวยกว่านางแบบคนก่อนด้วยซ้ำ ไม่ผิดหวังจริงๆ ที่เรียกมา! "

 

 

ฉันได้ยินเสียงพูดคุยของคนที่อยู่ข้างนอกคุยกัน แต่ได้ยินไม่ชัดว่าคุยกันเรื่องอะไร ฉันถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่ชุดชั้นในเพราะชุดที่เจ้ให้เป็นชุดเดรสสั้นสีขาวแขนสั้นแบบเปิดไหล่ ฉันใส่ชุดนั้นได้พอดีเป๊ะจนน่าแปลกใจ แต่ก็ลบความแปลกใจแล้วเดินออกจากห้องไป

 

 

"น้องยูเอลเสร็จแล้วหรือจ๊ะ? "

 

 

"ค่ะ....."

 

 

พอออกไปเจ้ก็ไม่อยู่แล้ว เหลือแต่เพียงพี่ผู้หญิง3คนเท่านั้น พี่ผู้หญิงหนึ่งในนั้นจับฉันหมุนเพื่อดูชุด

 

 

"ไม่มีข้อบกพร่องเลยจ้ะ"

 

 

"ค่ะ....."

 

 

"งั้นเรามาแต่งหน้ากันนะ! "

 

 

พี่ผู้หญิงคนที่สองเดินจับแขนฉันให้เดินไปที่เก้าอี้หน้ากระจกขนาดใหญ่ กดไหล่ฉันให้นั่งลงแล้วรวบผมฉันขึ้นไป เธอบอกให้ฉันหลับตาสักพักฉันเลยหลับตาตามที่เธอสั่ง

 

 

"เสร็จแล้วจ้ะ"

 

 

สักพักใหญ่ฉันก็ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเธอพูด หน้าของฉันที่ปกติไม่ค่อยได้แต่งถูกเติมแต่งอย่างดี หลังจากที่ไม่ได้แต่งมานาน เพราะฉันจะแต่งหน้าก็แค่ตอนถ่ายแบบกับมีงานอะไรสักอย่างเท่านั้น

 

 

"ต่อไปเรามาทำผมกันนะ"

 

 

"....."

 

 

ฉันพยักหน้าแล้วพี่ผู้หญิงคนที่สามก็ปล่อยผมที่รวบของฉันออก

 

 

"ผมสวยจังเลยน้องยูเอล! "

 

 

"...ขอบคุณค่ะ..."

 

 

ฉันบอกขอบคุณอย่างมีมารยาท เธอจับผมฉันเล่นอยู่สักพักแล้วก็เริ่มเซตผม พอผมเสร็จพี่คนแรกก็บอกให้มาลองรองเท้า ฉันใส่รองเท้าส้นสูงสีขาวนั้นได้พอดีมาก รู้สึกว่าคนที่เตรียมชุดและรองเท้าต่างๆ คือเจ้ เพราะเจ้เป็นคนตาแหลมมองปราดเดียวก็รู้ว่าใส่ไซส์อะไร ฉันแอบขนลุกกับคำนั้นนิดๆ

 

 

"เอาล่ะ ไหนขอดูหน่อยสิ"

 

 

พี่คนที่หนึ่งจับฉันหมุดเพื่อดูความเรียบร้อย ชุดเดรสแขนสั้นเปิดไหล่ รองเท้าส้นสูงสีขาว ที่คอใส่สร้อยเส้นเล็ก ผมของฉันถูกปล่อยยาวแต่มีที่คาดผมสีขาวคาดอยู่บนหัว

 

 

"สวยจริงๆ เลยน้องยูเอล! "

 

 

"นั่นสิๆ! "

 

 

"เอาเป็นว่าเราออกไปกันเถอะ เดี๋ยวข้างนอกรอนาน! "

 

 

พวกเราเดินออกไปโดยที่พี่ผู้หญิงเดินออกไปก่อนฉัน ฉันเดินตามช้าๆ เพราะปกติฉันไม่ค่อยใส่ส้นสูง และหมู่นี้ก็ไม่ค่อยได้ถ่ายแบบเลยไม่ค่อยชินแต่ก็พยายามไม่ให้ล้ม

 

 

"มาแล้วค่ะเจ้! "

 

 

ทุกคนที่อยู่ในกองถ่ายหันมาหาฉันเป็นทางเดียวกัน พี่ผู้หญิงทั้ง3คนหลีกทางให้ฉันเดินเข้าไป ในตอนนั้นฉันแอบสบตากับเฮียคีร์ที่ยืนอยู่แว็บนึง

 

 

"น้องยูเอล! สวยมากเลยจ้ะ! "

 

 

เจ้จับแขนฉันแล้วยิ้มให้อย่างดีใจ

 

 

"แต่ฉากยังไม่เสร็จเลย รอแป็บนึงนะ"

 

 

เจ้พูดแบบนั้นแล้วก็เดินเข้าไปในฉากที่ตอนนี้กำลังเตรียมถ่ายกัน ฉันยืนมองเจ้สั่งพี่ผู้ชาย2-3คนที่คงเป็นฝ่ายเซตฉาก

 

 

"แปลกตาดีนะ...."

 

 

เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูฉันจากด้านหลัง มันเป็นเสียงของเฮียคีร์ที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่

 

 

"เพิ่งเคยเห็นเธอแบบนี้นะ"

 

 

".....ก็ฉันไม่เคยถ่ายกับบริษัทเฮีย"

 

 

"อันนั้นก็ใช่ แค่รู้สึกแปลกน่ะ..."

 

 

"...."

 

 

ฉันมองหน้าเฮียนิ่งๆ แล้วเฮียก็มองกลับแบบยิ้มๆ สักพักมีคนเดินเข้ามาหาพวกเรา

 

 

"คีร์ดีน! "

 

 

เธอเป็นผู้หญิงผมยาวตรงสีน้ำตาลเข้ม จะว่าสวยก็สวยเพราะหน้าเธอหวาน ตาโตแต่เข้ม ผิวขาวอมชมพู เธอสูงพอๆกับฉันนิดหน่อยและการแต่งตัวดูเรียบร้อยแต่แอบเซ็กซี่

 

 

"พาย! มีงานที่นี่เหรอ"

 

 

"ใช่! แต่จริงๆ อยากจะมาดูนางแบบคนใหม่ที่เขาลือกันว่าสวยน่ะ คนนี้ใช่มั้ย? "

 

 

เธอหันมามองฉัน ที่ยืนอยู่ข้างๆ เฮีย

 

 

"ใช่ ยูเอลนี่พาย เพื่อนฉันสมัยเรียนมหาลัย "

 

 

"....."

 

 

"ส่วนพายนี่ยูเอล สมัยเด็กๆ เราอยู่ด้วยกันบ่อย"

 

 

เฮียแนะนำฉันและแนะนำผู้หญิงชื่อ 'พาย'ให้ เธอดูไม่มีพิษมีภัย แต่จะแน่นอนใจตอนนี้ก็คงเร็วไป

 

 

"สวยอย่างที่เขาบอกจริงๆ เจ้ไม่ดี้ด้าใหญ่เลยเหรอที่เห็นแบบนี้"

 

 

"มากเลยล่ะ เดือนนี้อาจได้โบนัสก็ได้"

 

 

"อะไรล่ะนั่น ฮะๆ "

 

 

ฉันมองทั้งสองคนคุยกันอย่างสนิทสนม ต่างจากวิธีพูดกับอลิสลิบลับ

 

 

"น้องยูเอล! เสร็จแล้วจ้ะ"

 

 

ฉันหันไปทางเสียงเรียกแล้วเดินไปหาเจ้ที่อยู่ในฉาก ฟังคอนเซ็ปท์ของการถ่ายครั้งนี้แล้วก็เริ่มถ่าย รู้สึกว่าเพราะการถ่ายครั้งนี้กะทันหันไปหน่อยคนถ่ายเลยไม่ใช่เฮีย

 

 

แฉะ! แฉะ!

 

 

เสียงชัตเตอร์ของกล้องดังก้องไปทั่ว ทุกครั้งที่ดังฉันจะเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ

 

 

แฉะ! แฉะ! แฉะ!

 

 

"โอเคครับ พักสักนิดนะครับ"

 

 

พี่คนถ่ายบอกแบบนั้นแล้วหันไปหาคอม3เครื่องที่ตั้งอยู่ข้างๆ เพื่อเช็คภาพ ส่วนฉันเดินมาที่โต๊ะมุมนึงของสตูดิโอ

 

 

"น้ำ...."

 

 

"....."

 

 

เฮียยื่นขวดน้ำเย็นเจี๊ยบให้ฉัน ฉันรับไว้แล้วแกะดื่ม แต่พยายามไม่ให้โดนลิปสติกที่ทาไว้

 

 

"เพิ่งเคยเห็นเธอทำงานครั้งแรก...ดูเป็นมืออาชีพดีนะ"

 

 

".....เมื่อกี้เฮียก็พูดแบบนี้"

 

 

"งั้นเหรอ แล้ว..."

 

 

"น้องยูเอล! ถ่ายต่อจ้ะ"

 

 

เสียงเจ้เรียกฉันดังขึ้นก่อนที่เฮียจะพูดจบ ฉันรีบวางขวดน้ำในมือแล้ววิ่งไปที่ฉากทันทีโดยที่ไม่ได้มองเฮีย

 

 

การถ่ายภาพเริ่มขึ้นอีกครั้ง ฉากถูกเปลี่ยนจากยืนถ่ายมาเป็นนั่งถ่ายแทน ฉันเปลี่ยนท่าทั้งที่นั่งอยู่ตามเสียงชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ

 

 

"โอเคครับ วันนี้ขอบคุณมากนะครับ"

 

 

ช่างถ่ายภาพโค้งให้ทุกคนที่อยู่รอบๆ แล้วตรงไปที่คอมเพื่อดูภาพ ฉันเดินออกมาจากฉากแล้วโค้งขอบคุณทีมงานทุกคนที่อยู่แถวนั้น แต่จริงๆ สายตาของฉันกำลังมองหาเฮียที่ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหนแล้ว

 

 

"น้องยูเอล เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วมาหาเจ้หน่อยนะ"

 

 

"....ค่ะ"

 

 

ฉันตอบนิ่งๆ แล้วเดินไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ฉันก็ต้องหยุดนิ่งทันที.....

 

 

'ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า.......ห้องไหนล่ะเนี่ย'

 

 

ฉันคิดในใจแล้วยืนอยู่ตรงทางเดินที่มีประตูห้องสีขาว2-3ห้อง เพราะตอนมาไม่ได้สังเกตเลยลืมไปแล้วว่าห้องไหนกันแน่

 

 

".......ห้องนี้ล่ะมั้ง..."

 

 

ฉันเปิดประตูห้องที่ใกล้ที่สุดอย่างมั่นใจ แต่เมื่อฉันเปิดประตูเข้าไปในห้อง สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคือ ผู้หญิงคนนึงที่ใส่แค่ชุดชั้นในสีแดงแสบตานั่งคร่อมตักผู้ชายคนนึง ซึ่งเขาคือ 'เฮีย' ที่ฉันเห็นหน้าอยู่ทุกวัน