แม่มดจอมรั่ว..มั่วยุคมาสะดุดรัก : Where My Witch? [แต่งจบแล้ว]

บทที่ 2
พอหายใจได้คล่องดี เขาก็พลิกตัวอย่างคนต้องรักษามาดผู้ดีที่ต้อง..สง่า สุขุม นิ่งกริบทุกระเบียบนิ้วไว้ให้ถึงที่สุด ลุกขึ้นมาปัดแขนปัดขา (ที่หล่อนเองก็ยังสงสัยว่า .. นี่ถ้าเขามีผ้าพันคอลงแป้งแข็งปั๋งอย่างแฟชั่นชายในพระราชสำนัก ชายผู้นี้คงไม่ลืมที่จะขยับมันให้เข้าที่เข้าทางเป็นอย่างแรก .. พอคิดถึงตรงนี้แววตาสีเขียวมรกตก็พริบไหวดูงุนงงนิดๆ .. ว่าทำไมชายผู้นี้ถึงแต่งกายประหลาดจัง?) .. หากทว่าพอได้สบตาสีม่วงเข้มที่ยังคงจับตามองผู้หญิงร่างเล็กผิวขาว .. ราวกับว่ามันไม่กล้าจะมีตำหนิใดๆ โผล่มาปรากฏบนร่างแน่งน้อยนี้เลย ทั้งคู่ก็ดูเหมือนจะยิ่งต่างคนต่างประหลาดใจ
"คุณรู้จักคนในตระกูลผมทุกคนหรือ?"
มีความไม่เชื่อถือ แต่ชายหนุ่มก็ฉลาดพอที่จะไม่ให้มันปรากฏผ่านน้ำเสียงเรียบเรื่อย .. เฉยเมยนั่น
โอเรออนเน่พยักหน้า แต่แววตาท่าทางเหมือนจะแตกตื่นตกใจที่ดูราวกับกำลังพยายามที่จะซ่อนมันเอาไว้ให้มิดชิดเช่นกัน
หันไปจับตามองความเคลื่อนไหวรอบๆ ตัว
อลันกับไมเคิลเก็บปืนพกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนฟรองซัวส์ลุกขึ้นมาปัดชุดลำลองราคาแพงแต่ยังคงเดินกระเผลกๆ เพราะอาการระบบที่ล้มไปก้นจ้ำเบ้า .. เจ็บราวกับถูกม้าถีบเลย
"ท่านดยุคโลเร็งและบุตรชายของเขา ท่านเอิร์ลเกรกอรี่ .. ล่าสุดท่านมาร์ควิสเจโรมี่ที่ครองปราสาทอยู่ที่แคว้นลีมูแซ็ง .. ท่านเป็นทายาทจากบุตรคนไหน?"
ประโยคหลังเงยหน้าขึ้นถามดาม่อนที่ลุกขึ้นยืนเรียบร้อยแล้ว และกำลังส่งมือมาเพื่อที่จะช่วยพยุงออนเน่ให้ลุกขึ้นบ้าง
"ชื่อที่คุณกล่าวมานั่นมันคือชื่อปู่ของปู่ของปู่ทวด ของประธานบริษัท เจ้าของสายการบินที่คุณกำลังคุยด้วยอยู่ตรงนี้นะครับคุณผู้หญิง" ฟรองซัวส์ที่ปากเปราะที่สุดในกลุ่มนั่นแหละกล่าว
"แล้ว..ไอ้รายชื่อเหล่านั้นหาได้ง่ายดายจะตายไปในวิกิพีเดียน่ะ"
"อะไรคือวิกิพีเดีย? อะไรคือปู่ของปู่ของปู่ทวด!!"
ดวงตากลมโตกระจ่างใสฉายแววตกใจและว้าวุ่นอย่างปิดไม่มิดแล้วทีนี้
โอเรออนเน่อดไม่ได้ที่ยกมือขึ้นมากุมหน้าอก เหลียวมองรอบๆตัวเพื่อที่จะมาสำนึกรู้ว่าบรรยากาศ และกลิ่นไอที่นี่มันช่างไม่คุ้นเคย
บ้าจริง!! นี่ข้าท่องคาถาอะไรผิดไปอีกแล้วหรือนี่!
"คุณบาดเจ็บที่ตรงไหนหรือเปล่า?" 
เจ้าของดวงตาสีม่วงถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทางหวาดผวาว้าวุ่นของออนเน่แล้วเขาเข้าใจไปผิด
ศีรษะสวยใต้กลุ่มผมยาวตรง .. กับหมวกรูปทรงประหลาดส่ายไหวดิกๆ
ดวงตาสีเขียวคู่กลมโตจ้องเขาอย่างแทบจะไม่กะพริบ ปากขมุบขมิบน้อยๆ ที่แทบจะไม่สังเกตเห็น
เปรี้ยง!! ครึน!! เปรี้ยงๆ!
จู่ๆ ก็มีเสียงกัมปนาถราวฟ้าผ่า
(อ่อ ... ใช่ .. ก็ฟ้ามันก็ผ่าลงมาจริงๆ น่ะแหละ)
แต่ว่านี่มันฤดูร้อนนะ .. แล้วบริเวณนี้ก็ไม่ได้มีเค้าหรือทีท่าใดๆ ว่าจะมีพายุฝนหลงฤดูมา
ต้นไม้ในป่าบริเวณใกล้ๆ นั่นมีหลายๆ ต้นที่กิ่งหักร่องแร่ง บางต้นมีควันขึ้นกรุ่น และช่างโชคดีอย่างน่าอัศจรรย์ที่มันไม่ยักมีประกายไฟเกิดขึ้นตรงไหนเลยสักต้น?!?
"อากาศดูแปลกประหลาดมาก ดาม่อน ผมว่าเราน่าจะรีบออกไปจากที่ตรงนี้กันดีกว่า" อลันเสนอ
ฟรองซัวส์หันซ้ายหันขวาเลิ่กลั่ก ในขณะที่ไมเคิลกวาดตามองรอบตัวอย่างระแวดระวังภัย
คนที่ดูจะใจเย็นที่สุด นิ่งที่สุดก็น่าจะเป็นเขานี่ละ
"นายนัดเหยี่ยวที่จะมารับเราไว้ที่ไหน?"
เหยี่ยวที่เขาว่านี่ก็คือ ชื่อเล่นของเฮลิคอปเตอร์รุ่นใหม่ล่าสุดที่เขาเพิ่งสอยมาได้ไม่นาน
"เราคงต้องย้อนกลับเข้าในเมืองกันครับ ที่นี่ไม่มีที่จอด ผมนัดให้ไปรับบนดาดฟ้าที่โรงแรมในเครือของเรา"
ประธานบริษัทหนุ่มกวาดตามองรอบๆ ตัวชั่วแว่บ คิ้วมุ่นนิดๆ อย่างสงสัยแต่ก็ยอมตัดสินใจเฉียบพลัน
"งั้น .. คงช่วยไม่ได้ละสิ" 
คนตัวสูงสง่าทำเสียงงึมงำก่อนก้มตัวลงมา
"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง"
ร่างเล็กปลิวหวือขึ้นสู่อ้อมกอด ออนเน่ตกใจผวาเกาะยึดสาบเสื้อเชิ้ตของเขาเอาไว้แน่น ..กลัวตก..งง
ไมค์ผู้ที่เคร่งขรึมพูดน้อย .. แต่ต่อยหนักที่สุดเป็นคนเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้ อลันเดินไปก้มเก็บมือถือที่ปาไปฝากกับอ้อมกอดของก้อนหินก้อนใหญ่ได้อย่างแม่นยำ
เลขาฯหนุ่มส่ายหัว เสียดายมือถือรุ่นใหม่ที่เพิ่งจะถอยมามาดๆ ใจจะขาดแล้ว 
วางร่างเล็กๆ ยัดเข้าสู่ห้องผู้โดยสารที่กว้างขวางโอ่อ่า แต่ออนเน่ยิ่งจะผวาแตกตื่น .. ยึดคอเสื้อเขาเอาไว้มั่น
"ไม่เป็นไรครับ เราไม่ได้คิดจะทำร้ายหรือคิดไม่ดีอะไรกับคุณ" ดาม่อนค่อยๆ ปลดมือหญิงสาวตาแป๋วออกพร้อมกับพยายามผลักก้นให้ออนเน่ .. เขยิบตัวชิดเข้าไปข้างใน 
.. กลิ่นสมุนไพรหอม..อบอวลประหลาด ..
ไม่น่าจะเป็นน้ำหอมน้ำปรุงที่เขาคุ้นเคยจากสาวๆ ในสังคมชั้นสูงมาทุกยี่ห้อนี้ที่พวกหล่อนใช้กันเลยนะ
แต่ว่ามันก็ไม่น่าใช่น้ำหอมราคาถูกที่มักจะมีกลิ่นฉุน .. แสบจมูกเหล่านั้น
กลิ่นนี้มันหอมละมุนอ่อนๆ .. 
ปล. นิยายเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายโรแมนซ์ ของนักเขียนอังกฤษท่านหนึ่งซึ่งนักเขียนจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร ใครเป็นคนแต่ง เพราะเช่ามาอ่านเมื่อนานมากแล้วละค่ะ .. เป็นเรื่องเกี่ยวกับแม่มดโก๊ะๆ แบบนี้นี่ละ :) 
 
**********