ยอดสตรีฉางอิ๋ง

เมื่อทุกคนไปหมดแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าซ่งไม่มีอารมณ์จะให้ฮูหยินซ่งนวดบ่าให้ตนเลยแม้แต่น้อย นางปัดมือฮูหยินซ่งที่ยื่นมาหาตนออก แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า "อวี่เวย เมื่อครู่เมืองหลวงส่งจดหมายมา ในจดหมายเจิ้งอินแอบเขียนส่งมา และจงใจพูดถึงเรื่องการแต่งงานของฉางอิ๋งโดยเฉพาะ!"

นางเผยสังเกตเห็นว่าอารมณ์ของฮูหยินผู้เฒ่าซ่งผิดปกติได้ แน่นอนว่าฮูหยินซ่งเองก็เช่นกัน

เดิมยังคิดว่าเพราะเว่ยฮ่วนไปปราบโจรที่เขาเฟิ่งฉี หรือเพราะเว่ยเซิ่งเหนียนมีปัญหาอะไรขึ้น คิดไม่ถึงว่ากลับเกี่ยวกับไข่มุกบนฝ่ามือของตนเอง ฮูหยินซ่งจึงตกใจขึ้นมาแล้วรีบกล่าวถาม "ทำไมหรือ หรือว่าเสิ่นจั้งเฟิงนั่นไม่ดี?"

ฮูหยินผู้เฒ่าซ่งมีท่าทีดุดันแล้วกล่าวว่า "เสิ่นจั้งเฟิงดีมาก" นางนิ่งไปแล้วกล่าวเสียงเย็นว่า "เพราะดีเกินไป จึงทำให้มีคนเกิดความคิดที่ไม่ควรจะมีขึ้นมา!"

สีหน้าของฮูหยินซ่งเปลี่ยนไปทันที นางผุดลุกขึ้นทันที แล้วกัดฟันถามว่า "เป็นใคร?"

อย่าได้เห็นว่าฮูหยินซ่งทำอะไรบุตรสาวไม่ได้ แล้วจะเอาแต่ทนยอมด้วยท่าทีลังเลใจอ่อนไม่กล้าตัดสินใจ นั่นก็แค่สำหรับเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเท่านั้น ตอนที่นางอยู่ที่บ้านแม่ นางเองก็ถูกผู้ใหญ่เอาอกเอาใจมาจนโตเช่นกัน ทำให้มีนิสัยอย่างคุณหนูใหญ่ เมื่อแต่งงานออกมาแล้ว ยังแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องจากบ้านของญาติฝั่งอาอีก ฮูหยินผู้เฒ่าซ่งให้ความสำคัญกับบุตรชายคนเดียวที่เติบโตมาได้มาก และยังรู้สึกผิดที่เว่ยเจิ้งหงร่างกายอ่อนแออีก ดังนั้นจึงปกป้องและสนับสนุนหลานสาวที่แต่งเข้ามาคนนี้มาก ดังนั้นในบรรดาเหล่าสะใภ้ฮูหยินซ่งจึงเข้มแข็งมากมาตลอด ฮูหยินซ่งตอนยังอายุยังน้อยนั้นไม่ใช่คนที่จะมารังแกได้ง่ายๆ!

เพราะเว่ยเจิ้งหงร่างกายอ่อนแอเจ็บป่วยบ่อย ฮูหยินซ่งจึงคิดว่าในชีวิตนี้ตนคงไร้หวังที่ให้กำเนิดบุตรสาวบุตรชายได้แล้ว และยังแอบร้องไห้เสียใจไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ดังนั้นเมื่อเว่ยฉางอิ๋งถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว ฮูหยินซ่งจึงไม่ได้ผิดหวังเพราะไม่ใช่บุตรชายที่จะสืบสกุลต่อไปได้เลยสักนิด อย่างไรการที่ไม่สามารถให้กำเนิดได้มาตลอดเก้าปี จนสามารถมีเลือดเนื้อเชื้อไขของตนได้ ทั้งยังแข็งแรงน่ารักอีกอย่างนี้ ฮูหยินซ่งก็ดีใจจนแทบคลั่งแล้ว ทั้งยังรีบขอบคุณฟ้าดินเป็นการใหญ่ จนกระทั่งเว่ยฉางอิ๋งอายุครบหนึ่งปีเต็ม แค่ห่างจากฮูหยินซ่งไปเพียงหนึ่งเค่อ[1] ฮูหยินซ่งก็คิดถึงจนแทบจะทนไม่ได้แล้ว ็งแกร่็งแง

หากกล่าวว่าเว่ยฉางอิ๋งกับเว่ยฉางเฟิงคือหัวใจของฮูหยินผู้เฒ่าซ่ง เช่นนั้นสองพี่น้องนี้ก็คือชีวิตของฮูหยินซ่ง

ตอนนี้ได้ยินว่ามีคนคิดจะทำลายการแต่งงานของเว่ยฉางอิ๋ง แล้วจะทนได้อย่างไร?

แค่สองคำธรรมดาอย่าง ‘คือใคร’ก็แสดงถึงไอสังหารออกมาอย่างไม่ปิดบังแล้ว!

โทสะในใจของฮูหยินซ่งตอนนี้ไม่ได้น้อยไปกว่าฮูหยินผู้เฒ่าซ่งเลยแม้แต่น้อย ในน้ำเสียงยังแฝงไปด้วยไอฆ่าฟัน แล้วกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเชื่องช้าว่า "เจ้านั่งลงก่อน ฟังข้าค่อยๆ กล่าวให้เจ้าฟัง เจิ้งอินสืบดูแล้วว่าเกี่ยวข้องกับจิ่งเฉิงโหว แต่ข้าเดาว่า ไม่มีทางที่บ้านสองจะไม่ทำอะไรแน่! ไม่อย่างนั้น การที่ฉางอิ๋งเชี่ยวชาญการต่อสู้ และไม่ชอบเรื่องงานบ้านงานเรือน...กระทั่งจิ้งผิงกงยังไม่รู้แน่ชัดเลย แล้วจิ่งเฉิงโหวจะรู้ได้อย่างไร?"

"จือเปิ่นถัง?" สีหน้าของฮูหยินซ่งแข็งค้าง แล้วกล่าวว่า "ตอนนั้นหากว่าไม่ใช่ท่านพ่อ ตำแหน่งเสนาบดีฝ่ายปกครองจะไปอยู่ในมือของใครก็ยังไม่รู้เลย! ตอนนี้ท่านพ่อยังอยู่ พวกเขากลับลืมบุญคุณอย่างนี้หรือ หรือคิดว่ารุ่ยอวี่ถังของพวกเราจะกลัวพวกเขากัน?"

ทุกวันนี้จิ่งเฉิงโหว นอกจากเว่ยฮ่วนจะเกษียณและแนะนำเขาไปรับตำแหน่งเสนาบดีฝ่ายปกครองแล้ว ทั้งยังรับหน้าที่เป็นผู้ดูแลของเยี่ยนโจวด้วย เพราะราชวงศ์เว่ยเสื่อมถอยลง เป่ยหรงก็คิดจะเคลื่อนไหว ทางเหนือของเยี่ยนโจวติดกับเป่ยหรง ตะวันออกติดกับตงหู ตะวันตกเชื่อมกับทะเลหันไห่ แผ่นดินทั้งสามล้วนแต่ติดกับเป่ยหรงทั้งนั้น และในพื้นดินทั้งสามนี้ พื้นที่ของเยี่ยวโจวยังสำคัญที่สุด ในประวัติศาสตร์มีการตั้งให้เยี่ยนโจวเป็นฐานที่มั่นสำคัญ อาหารและทรัพยากรต่างก็มาจากเยี่ยนโจว

ดังนั้นหลายปีมานี้จึงไม่ถูกเป่ยหรงบุกรุก เพราะว่าได้สะสมกองทัพไว้สองแสนนาย แม้ว่าทหารทั้งสองแสนจะไม่ถึงกับฟังจิ่งเฉิงโหวทั้งหมด แต่ไม่ว่าจะเป็นรุ่ยอวี่ถังหรือจือเปิ่นถัง ตระกูลเว่ยหลายรุ่นต่างก็เป็นฝ่ายบุ๋น จิ่งเฉิงโหวกลับถูกฮ่องเต้องค์ปัจจุบันแต่งตั้งให้เป็นผู้ดูแลของเยี่ยนโจว แม้ว่าที่นี่จะมีกองกำลังทหารป้องกันตนเองที่ฮ่องเต้เตรียมไว้ก่อนอยู่แล้ว แต่เพราะมีฝ่ายบุ๋นเป็นฝ่ายดูแล ก็พอจะเห็นความเชื่อถือและการให้ความสำคัญต่อจิ่งเฉิงโหวได้

เมื่อเว่ยฮ่วนลาออกมาแล้ว แม้ว่าจะยังคงเป็นเสาหลักของประเทศอยู่เช่นเดิม ทั้งยังมีบรรดาศักดิ์ฉางซานกงที่ฮ่องเต้แต่งตั้งให้เพิ่มอีก หากพูดจากลำดับบรรดาศักดิ์แล้ว ไม่ได้ต่ำไปกว่าจิ่งเฉิงโหวเลย ยิ่งไปกว่านั้นรุ่ยอวี่ถังยังมีจิ้งผิงกงอีกคนด้วย แต่แม้ว่าจิ้งผิงกงจะรับบรรดาศักดิ์แล้ว แต่กลับไม่ได้เป็นขุนนาง แต่ว่าตัวของจิ่งเฉิงโหวกลับอายุน้อยกว่าเว่ยฮ่วนเกือบสิบปี เว่ยฮ่วนยังเกษียณออกมาเร็วอีก ยังไม่ต้องพูดถึงว่าบุตรหลานมีจำนวนไม่มาก แต่ที่มีความสามารถกลับมีเพียงแค่เว่ยเซิ่งอี๋เพียงคนเดียวอีก

แม้ว่าเว่ยเซิ่งอี๋จะรับตำแหน่งขุนนางเพราะพ่อ เป็นขุนนางขั้นที่สามตั้งแต่แรก มีตำแหน่งเป็นเจ้ากรมจารึกของหลันไถ จนทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพียงผู้ช่วยฝ่ายขวาของราชเลขา ขุนนางขั้นที่สองเท่านั้น แม้ว่ารุ่นหลานจะมีมากมาย แต่ส่วนมากกลับไม่ทันได้เติบโต ดังนั้นมองจากราชสำนักแล้ว แน่นอนว่ารุ่ยอวี่ถังนั้นเทียบกับจือเปิ่นถังไม่ได้

ฮูหยินซ่งจึงสงสัยว่าเพราะอย่างนี้จิ่งเฉิงโหวถึงได้รังแกรุ่ยอวี่ถังว่าขาดผู้มีฝีมือ ในใจก็โมโหมาก "แม้ว่าท่านพี่จะเป็นขุนนางไม่ได้ แต่ทุกวันนี้ท่านพ่อก็อยู่ที่เฟิ่งโจว แต่พี่ชายข้าซ่งอวี่วั่งก็เป็นเสนาบดีฝ่ายโยธา ขุนนางขั้นที่หนึ่งในปัจจุบัน!แล้วเขาจะยอมอยู่เฉยๆ โดยไม่สนใจว่าหลานสาวถูกรังแกหรือ ยิ่งไปกว่านั้นการแต่งงานนี้ ยังเป็นราชครูที่เป็นผู้ผูกหมั้นด้วยตนเอง! เว่ยฉีที่น่ารังเกียจ อาศัยอำนาจรังแกคนทั้งยังกล้ารังแกมาถึงบ้านของพวกเราแล้วด้วย! ท่านแม่ พวกเราจะปล่อยเจ้าคนน่ารังเกียจนี่ไปไม่ได้เด็ดขาด!"

"เรื่องนี้คิดว่าเป็นข้าที่ทำให้ฉางอิ๋งลำบาก" ตอนนี้ฮูหยินผู้เฒ่าซ่งกลับใจเย็นขึ้นมาแล้วกล่าวช้าๆ ว่า "ฮูหยินจิ่งเฉิงโหว ซ่งเหมียนเหอ เจ้าต้องเรียกว่าท่านอา นางคือน้องสาวร่วมบิดาแต่ต่างมารดาของข้า มารดาของนางถนัดนักที่จะทำให้ตนเองเป็นที่รักใคร่ ตอนที่ยังอยู่ที่บ้าน นางถูกข้าตำหนิไปไม่น้อย เดิมก็ไม่ควรจะเป็นนางที่ได้แต่งกับจิ่งเฉิงโหว คิดไม่ถึงว่าภายหลังอาแท้ๆ ของเจ้ากลับสิ้นไปเร็วนัก จิ่งเฉิงโหวเป็นผู้ถูกใจนางเอง...เกรงว่าคงเห็นว่าตอนนี้เสิ่นจั้งเฟิงเริ่มมีชื่อเสียงในเมืองหลวง นางต้องการแก้แค้นข้า ถึงได้..."

ฮูหยินซ่งมีสีหน้ารังเกียจแล้วกล่าวว่า "ผู้หญิงชั้นต่ำ เว่ยฉีชอบพอนางได้ เจ้าคนน่ารังเกียจนั่นเองก็ไม่ใช่ของดีอะไร! หากรู้แต่แรกว่าวันนี้นางจะสร้างเรื่องอย่างนี้ ตอนนั้นท่านแม่น่าจะจัดการนางเสียตั้งแต่ก่อนนางจะแต่งงานไป!"

ตระกูลซ่งของเจียงหนานที่มีชื่อเสียงระดับสูงเทียบเคียงกับตระกูลเว่ยของเฟิ่งโจว ในพื้นที่ตนเองก็มีความพิเศษอยู่ และความพิเศษนี้ก็คือมักจะเป็นพวกยึดติด

ชื่อของฮูหยินผู้เฒ่าซ่งคือซ่งซินโหรว ตอนที่ยังไม่ได้แต่งงานนางคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลซ่งสายตรงของเจียงหนาน ท่านพ่อของนาง ซ่งตันก็คือหนึ่งในพวกที่มีอารมณ์ยึดติดของตระกูลซ่ง ยังโชคดีที่ผู้ที่ซ่งตันยึดติดไม่ยอมลืมก็คือแม่ของซ่งซินโหรวที่เสียไปแล้ว แต่ที่โชคไม่ดีก็คือซ่งซินโหรวกลับมีหน้าตาไม่เหมือนกับท่านแม่ กลับกลายเป็นหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งที่ซ่งตันไปเจอภายหลัง ซึ่งก็คือนางหลันแม่แท้ๆ ของซ่งเหมียนเหอที่มีหน้าตาคล้ายคลึงมาก ดังนั้นซ่งตันจึงเก็บไว้ข้างกาย เพื่อเอามานึกถึงภรรยาคนแรก

...................................................

[1] เค่อ : ประมาณสิบห้านาที